02-07-2007 om 11:18 geschreven door Myette

Na m'n laatste avontuur op de tram heb ik even een sabbatweek genomen om te bekomen... is dàt even rijmen... en dat komt zomaar vanzelf in me opgeborreld... ... nee deze week was helemaal geen leuke... van alle zijden kwamen de problemen op me afstormen... dus moest ik even dekking zoeken... manlief blinkt in zijn normale toestand al niet erg uit door geduld... zeg maar dat het een druk bazeke is... maar hoho als zijn lijf het even laat afweten... daar gaat de aarde van schudden... en schudden deed die... we waren pas op dokterscontrole geweest waarbij we beiden goed bevonden werden voor nog een jaartje dienst... toen hij enkele dagen later een duizeling kreeg... en nog eentje... en nog eentje... het was alsof de wereld verging... ik heb hetzelfde meegemaakt zo'n tiental jaren geleden en het is geen pretje dat weet ik... maar ja die van mij waren natuurlijk maar klein bier vergeleken met die van 't manneke... ... en hoe ik ook probeerde hem te overtuigen dat hij er heus wel vanaf zou geraken en niet ter plekke dood neervallen... niets hielp... integendeel... het draaide erop uit dat ik uiteindelijk de schuld kreeg... nog maar eens... ik zou op mijn leeftijd wijzer moeten zijn en zwijgen maar tja... ik ben soms ook wat heetgebakerd en laat niet op m'n kop zitten... zodoende... moet ik er een tekeningetje bijmaken... niet dus!!!

Dan... alsof een lijdende echtgenoot nog niet genoeg was... kwamen er allerlei probleempjes bij... rekeningen die ergens bij de bank verloren waren gelopen en moesten rechtgetrokken worden... de zoon die voor zijn examen gebuisd werd omdat... ik kan het nog altijd niet geloven... de leraars beweren dat hij zijn werkstuk onmogelijk zèlf kan gemaakt hebben... het is TE goed voor een eerstejaars... maar ik weet beter... hij gaat alle dagen na zijn werk bij zijn vriend de goudsmid helpen en zo leert hij de kneepjes van het vak waar men op de avondschool nog lang niet aan toe is... dat was natuurlijk een geweldige opdoffer voor zoon want die had er zijn uiterste best op gedaan en was zeker dat hij zou slagen... hij gaat dan ook klacht indienen... van de stress heeft hij een maagzweer gekweekt... de onrechtvaardigheid hiervan maakt mij hels.

En of dit nog niet genoeg is belde hij ons gisteravond of hij de wagen mocht lenen om naar zijn werk te rijden want zijn scooter had het weer eens begeven... wat doe je dan... vandaag dan maar met de bus naar la mamma getrokken... daar even mijn artikeltje en wat foto's afgegeven voor het 100 jarig gebeuren en en passant het door haar gekozen menu opgegeven... we vernamen toen dat de 107-jarige dame overleden is... ze heette Julia en klampte ons steeds aan als we daar kwamen om te vertellen dat "haar mamma overleden was"... het was een statige dame met steeds een serene glimlach op haar gezicht... ik mis ze nu al.

Al met al was het een niet erg gelukte week... dus ben ik maar ondergedoken... kwestie van zo weinig mogelijk op te vallen... en als ik onder de stress zit krijg ik maagkrampen... misschien dat ik de raad van mijn buurman ga opvolgen... die raadde Elixir d'Anvers aan... ik heb nog een staartje in mijn fles over maar bij hem staat er een volle zegde hij... dus...

Ik heb m'n hart weer eens uitgestort... ik stond zowat bol van de frustraties en dan moet het eraf of ik vlieg de muren op... nu nog dat Elixirreke en ik kan er weer tegen... tot de volgende!

29-06-2007 om 20:40 geschreven door Myette

Vroeger reed ik haast nooit met tram of bus maar de laatste tijd gebeurt dat wel vaker en... weet je... het wordt plezanter met de dag... gisteren moest ik naar Merksem... moest daarvoor eerst met lijn 15 naar station Opera... daar even naar boven en terug naar beneden op ander perron voor tram 3... ik ben een regelrechte kluns op gebied van oriëntatie... op andere gebieden ook wel maar dat is niet voor vandaag... ik stond daar te wachten en kreeg ineens dat bord in het oog met "Zwijndrecht" op... op slag begon ik te twijfelen... stond ik wel in de goeie richting... ik sprak eerst een dame aan die me niet verstond en ik haar niet... dan een man die een beetje verder stond... zo'n gemoedelijk volks type in T-shirtje boven een bolle bierbuik... die stelde me heel vriendelijk gerust... "joa madammeke das ier nor Maarksem zenne, ik moet dien tram oek ebbe"... ik bedankte hem heel vriendelijk en ging wat verder staan... hij was in the mood voor een praatje en volgde me al kwebbelend de tram in... er zaten op twee dubbele zetels... elk aan de middenzijde... een bruin type... die man : "sèg manneke zoude gij die madam ier ni is loate zitte" ik weer met een verontschuldigende grijns : "sorry hoor maar die meneer hier zegt dat ik moet gaan zitten"... de mijne stond recht en liet me doorschuiven... dan die man weer : "sèg gaai zoude gaai maai oek is ni loate zitte" wat de andere dan ook deed... nu zat ik daar tussen twee bruinen en achter mij m'n beschermengel... hij achter me weer : "joa sèg ge moet die manne is loate vuule da se ier ginnen boas moete koame speile hè" de bruine naast me beloerde me eens en ik gaf die maar weer een verontschuldigende grijns... ondertussen grabbelde ik al m'n paraplu vast want de man achter me was luidkeels zijn mening over de migranten aan 't verkondigen waar ik dan weer op repliceerde dat er overal wel wat kaf onder het koren zit... dan vroeg hij me of ik er bezwaar tegen had dat hij een blikje bier opentrok... waarop weer een heel relaas volgde hoeveel hij per dag dronk en dat zijn vriendin ook dronk en zo verder... ik maar knikken en vriendelijk kijken... wat me eigenlijk geen moeite kostte want heel de situatie vond ik geweldig amusant... zeker als ik de gezichten van de omstaanders bekeek... die wisten niet wat erover te denken... toen vroeg hij wat ik ging doen en toen ik antwoordde dat ik met een vriendin had afgesproken vroeg hij me of het soms een minnaar was... dan hoe oud ik was en aangezien ik nooit (hmhm) lieg vertelde ik hem die... waarop hij weer : "amaai schatteke da zoude ni zègge, aai hoar is oek nog goa, tis wel gevaarfd mor toch"... lap... gelukkig moest hij er twee haltes vóór mij uit maar toen hij al bij de deur stond draaide hij zich nog eens om en riep uit volle keel : "amuzeirde hei poeppeke"... en dàt deed de deur dicht... die vrouw aan de overkant had precies in een citroen gebeten en ik kreeg gewoon de slappe lach... is wel een beetje genant als je daar helemaal alleen zit want de twee bruinen waren al afgestapt... aan mijn halte stond m'n vriendin me op te wachten en toen ik het haar vertelde hebben we samen lopen gieren... je weet wel wat het wachtwoord die dag was... "hei poeppeke!!!"

Ik weet wel dat niet iedereen het hier mee eens zal zijn maar bij mij kon de dag niet meer stuk... ik vind zo'n situaties geweldig stimulerend... mij storen zulke dingen niet... die man was gewoon vriendelijk... toen ik deze voormiddag m'n haar stond te wassen dacht ik weer aan hem en begon terug te grinniken... wat bijzonder op m'n lachspieren werkt is de reacties van de omringende mensen... bij de meesten druipt de weerzin eraf... de rest doet alsof ze blind en doof zijn... ik zat ooit eens op een tram met helemaal voorin een dame die zo'n hoge opgefokte hoed droeg... echt een opgedirkte matrone die 't stad eens ging verblinden met haar juwelen en outfit... kwam er een jongeman naast haar zitten die verkleed was als vogelschrik... ik denk een straatartiest... met krek dezelfde hoed op maar dan zo'n gedeukte versie... ik zat er juist achter en heb de hele rit zitten schudden van 't lachen... de rest van de tram merkte blijkbaar niets abnormaals op... ik vraag me soms af wàt je nog moet doen om hun aandacht te krijgen... zielig!!!

23-06-2007 om 15:26 geschreven door Myette

Aan jullie reacties te merken is alles normaal op m'n blog... groot ? voor mij want ik zie nog altijd die ImageShack vierkantjes staan die Laathi en Ludo hebben verdrongen uit het rijtje favorieten... ik zal nog maar even afwachten... misschien gaan ze vanzelf weg... ik ben dus in blijde verwachting...

Gisteren niks spectaculairs gebeurd... de gewone gang van zaken... even wat bloed gaan afstaan aan onze huisdokter... dat is echt een zalige man... echt "my cup of tea"... ...met hem moet je echt dubbeldik op je woorden letten want hij staat altijd klaar met een grappige opmerking... we hadden het zelfs zo druk met kletsen dat ik toen ik al in de gang stond pas merkte dat hij de voorschriften voor m'n bloeddrukpillen nog niet had geschreven... ik heb toen de volgende patiënt even uit de weg moeten duwen (wat ik steeds doe met brede glimlach) ... ...om toch nog aan m'n trekken te komen... dat afgehandeld zijnde vlug naar huis om te eten want m'n maag rommelde intussen als bezeten... na de middag naar de golf waar het tjokvol zat... is er dan niemand meer die werkt of naar school gaat... ... de avond was ook rustig... wat lezen... wat sudoku tot m'n ogen beginnen uit te puilen van frustratie... dan weer lezen en naar bed... wat een opwindend leven heb ik toch nietwaar!!!

Volgende maand wordt la mamma 100 en mij werd gevraagd haar leven samen te vatten in enkele woorden want de pers komt en ze gaan dat dan in de krant zetten mèt foto... er komt ook een afgevaardigde van onze gemeente met een geschenk... dan aperitief... daarna komt het middagmaal waar ze zèlf het menu mag voor kiezen... ZIJ eet samen met haar huisgenoten zoals gewoonlijk en WIJ apart in een zaaltje met de aanwezige familie... ik ben echt benieuwd... ben ook niet echt verzot op officiële happenings maar dat maak je toch maar ééns in je leven mee denk ik... als IK ooit de 100 haal zal ik er zelf wel niet veel meer aan hebben... dan zit ik heel waarschijnlijk totaal kierewiet te knikkebollen of wartaal uit te slaan maar jullie zijn alvast uitgenodigd... verspil je geld liever niet aan bloemen... een fles Elixir d'Anvers wordt echter in grote dank aanvaard... is ook een probaat middel tegen buikkrampjes... OKE dat is dan geregeld.

Vandaag zit ik thuisgeplakt want de loodgieter (ons petekind) komt even langs om een folder te brengen... toen we in Kent zaten was de douche in ons hotel uitgerust met een thermostatische kraan... dat vond 't manneke zo geweldig dat hij "uit eigen beweging" zomaar onder de douche stapte terwijl ik hem er thuis bijna met de zweep moet injagen... wij doen het namelijk nog met een ouderwetse mengkraan waarbij het water steeds TE warm of TE koud is... je bent minuten bezig de temperatuur te regelen en als je dan eindelijk onder de straal staat krijg je plots een ijskoude plens water over je rug of ook wel eens een hete... niet echt aanlokkelijk... en terwijl man nogal aan de zuinige kant is... wat niet echt versleten is gaat bij ons het huis niet uit (daarom ben ik er ook nog altijd)... kwam het idee van hem om ons ook zo'n ding aan te schaffen... het is niet goedkoop maar als hij daarmee zonder aanporren van mijnentwege gaat douchen is dat weer mooi meegenomen... en als hij weer begint te "slabakken" wijs ik hem er meteen op dat "dat ding geld gekost heeft zenne"... hoop doet leven nietwaar.

Nu ik jullie weer eens heb voorgelicht neem ik even afscheid... ik moet namelijk 100 jaar la mamma gaan persen in ee notendop... oef!!!

20-06-2007 om 10:58 geschreven door Myette

H E L P

Er is geen brand... ik verdrink niet... ik zit alleen al enkele dagen te zwoegen op die vermaledijde buttons van Mijn Favorieten... ik had enkele maanden geleden (na veel gezweet, gezucht en gevloek) buttons op m'n blogje gekregen van m'n vaste klanten... ik heb ook een icoontje op m'n bureaublad met mijn blogje erop zodat ik direct even kan gaan piepen of er reacties zijn... dat gebruik ik dagelijks en daarop schijnt alles normaal te zijn... ik kan langs die weg echter niets op m'n blog schrijven... daarvoor moet ik langs sennet... blogs... inloggen enz... wat ik dus deed en toen tot de ontdekking kwam dat er enkele van m'n (met veel zweet, gezucht en gevloek) gewrochte buttons vervangen waren door een venstertje van ImageShack... ik ben dadelijk gaan zitten wroeten in de ingewanden mijns blogs om dit euvel recht te zetten maar... wat ik ook probeer... het lukt me niet... heb dan getracht die indringers weg te klikken en er terug de oorspronkelijke buttons (ja, die met veel gezweet, gezucht en gevloek verkregen items) er terug op te krijgen maar nada... ze worden niet aangenomen... nu ben ik teneinde raad... die ondingen moeten en zullen weg... is er soms een digitale dokter in de zaal die me kan depanneren... eeuwigdurende dank zal zijn of haar deel zijn!!!

Buiten die ImageShack perikelen is alles onder controle hier... moet zo dadelijk naar de gewone mensendokter voor jaarlijkse bloedaftapping... eens kijken hoe het met de suiker en de cholesterol gesteld is... dus zit ik hier nu zo nuchter als een pasgeboren kalf te wachten tot m'n haar droog is en ik me verder kan klaarmaken om de buitenwereld onder de ogen te komen... ik wens jullie nog een prettige dag verder en tot de volgende... doei!!!

19-06-2007 om 07:49 geschreven door Myette

16-06-2007 om 15:16 geschreven door Myette

Ik was daarnet op het blog van Hotlips en las over haar verdwenen kleindochter... ze is wel niet gekidnapt maar uit eigen beweging van huis weggelopen en dit niet voor de eerste keer hoorde ik... wat bezielt die kinderen toch... hun ouders zo den duvel aandoen... een achternichtje van ons was er ook eens van ondergemuisd... op een avond kwam ze bij ons aanzetten en toen ik haar vroeg waarom ze zoiets deed was het antwoord : "wel tante Myette, mijn ouders zijn veel te zacht, ze moeten maar eens een lesje krijgen" en daar viel mijn mond van open... toen zoon zowat 12 was kreeg ik telefoon van de rijkswacht dat hij bij hen op het bureau zat... opgepikt tijdens de dag in Limburg... 's morgens had ik hem naar school uitgewuifd... ik wist zelfs niet dat hij daar niet was verschenen... hij had samen met een vriendje de trein genomen en hun plan was daar in Limburg ergens een veldje te gaan bewerken en van de opbrengst te leven... ja jullie mogen lachen... kan ik nu ook al... enfin we mochten hem komen opzoeken maar hij moest 1 nacht in de cel doorbrengen en de volgende dag mocht ik hem komen ophalen op het Justitiepaleis... ik was ziedend... moest de moeder van zijn trawant ook nog met de auto gaan ophalen in de kletsende regen... had alle moeite van de wereld om een parkeerplaats te vinden... werd dáar nóg nijdiger van... eindelijk binnen moest ik in de hal wachten tot hij binnengeleid werd geflankeerd door 2 bomen van rijkswachters... ik wenkte hem om hem eens aan de tand te voelen maar dat werd eerst geweigerd... ik werd toen zo mogelijk nóg ietsje kwader en 1 van die bomen kreeg blijkbaar schrik dat ik in een Franse coleire ging schieten want zoontje werd me genadelijk voor 5 minuutjes toevertrouwd... ik vroeg natuurlijk "waarom"en kreeg als antwoord :"ik weet het niet moeke maar ik wil niet meer naar school"... toen moesten we bij de jeugdrechter komen en toen die me vroeg of ik hem mee naar huis wilde meenemen was mijn antwoord :"dat weet ik nog niet, daar moet ik nog eens over nadenken"... wat zoonlief op slag deed ineenkrimpen... het jong zag intussen al geel en groen van de spanning en schrik... ik heb hem toch maar mee naar huis genomen samen met zijn vriend en diens moeder... heb wèl mijn veto gesteld dat die 2 geen contact meer mochten hebben... eens thuis heb ik enkele uren met hem zitten praten... hij had ook wat geld van thuis meegenomen dat hij heeft moeten terugbetalen van zijn zakgeld... dat was zo de regel bij ons... en weet je wat hij bij zich had als bagage... 1 propere onderbroek ... en dat was het... tja achteraf kun je er mee lachen maar toen was ik razend.

Ik vertel dit nu omdat het voorval bij Lipske me er terug deed aan denken... ik heb echter niet in zak en as gezeten zoals zij en de ouders van haar kleinkind... ik had zoon nog niet gemist want dacht dat hij veilig op school zat... ik kan me wel voorstellen wat het moet zijn in ongerustheid te verkeren... zeker in deze onveilige tijd... ik hoop uit de grond van m'n hart dat kleindochter vlug tot bezinning komt en beseft wat ze haar familie aandoet... op haar leeftijd zou ze beter moeten weten... op het blog van Hotlips staat een foto van haar mèt vriendin... als iemand haar ziet grijp je haar bij het nekvel en sleur haar naar huis... sorry ik moet me niet moeien maar zoiets maakt me echt woedend.

14-06-2007 om 20:47 geschreven door Myette

Zeg eens Ludoke gaat het zoal... jij vergeet zeker dat ik jong was in de jaren stillekes... toen meisjes nog zedig en preuts waren... haha... ja wij gingen op trektocht met de hele klas... en zoals ik al eens vertelde was het een gemengde klas... m'n vriendin en ik droegen voor het eerst een "piratenbroek" zoals ze dat toen noemden... in die tijd was dat heel gewaagd en we werden voortdurend nagefloten op straat en zeker in die ardeense boerengaten waar we doortrokken... de jongens uit onze klas gingen dan heel stoer en bezitterig doen zoals haantjes die hun hennen bewaken... wel grappig... en in die jeugdherbergen waren ze heel streng... op een avond waren "onze" jongens door ons slaapkamerraam naar binnen geklommen en er volgde een woest kussengevecht tot de "vader" naar binnen kwam stormen gevolgd door onze leraren om de onverlaten aan hun oren naar buiten te sleuren terwijl wij schijnheilig lagen te grinniken... hoe onschuldig allemaal toen... het zou er nu wel even anders aan toe gaan... ik herinner me ook een voorvalletje toen ik al verloofd was en met 't manneke in de heide lag te zonnen... heel zedig in een geheel badpak... en de boswachter ons kwam vertellen dat ik me direct moest aankleden omdat ik "de zeden schond"... en dàt terwijl er in de wijde omtrek geen levende ziel te bespeuren was... andere tijden andere zeden he... maar ja het had ook zijn charme.

Ik ben nogmaals diep geroerd door jullie medeleven met ons kikkertje... wie weet uit welke gezellige vijver hij werd opgevist en "kwak" neergedropt in onze tuin om daar eenzaam te sterven op vreemde grond... snik snik... ... ach ik ben op dat gebied een echt zacht ei... ik hou van "bijna" alle dieren en baal geweldig als ik er eentje moet afgeven... soms kijk ik naar een natuurfilm maar als de een of andere carnivoor jacht maakt op een herbivoor is het tijd voor mij om in de keuken te verdwijnen tot het gevaar geweken is... dan duik ik uit pure wanhoop de frigo in... ik moet die films echter doseren of ik doe niets anders meer dan snacken en dat is dan weer funest voor mijn rondingen...

13-06-2007 om 22:44 geschreven door Myette

Lap ik heb het weeral zitten... weer een grafje bij in de hof... kikkertje heeft het niet gehaald... lag deze ochtend zo stijf als een plank in zijn plasje water... RIP.

Toen we aan het ontbijt zaten kwam er plots een bangelijk geluid uit de keuken... ik dacht eerst dat onze buren aan het boren waren maar nee... het kwam wel degelijk uit onze keuken... een akelig gegrom dat opeens weer stopte... even later weer datzelfde geluid... ik weer op topsnelheid naar binnen en "eureka" gelokaliseerd... het kwam van m'n GSM die ik op mijn keukenknecht had gelegd... voor degenen die nu denken dat ik er een butler op na hou... een keukenknecht is een verhoogde stoel mèt trapje speciaal gemaakt voor onderdeurtjes zoals ik... om dus terug te komen op die GSM... die lag daar heel eng te brommen en te trillen... ik heb dan maar naar dat nummer gebeld en kwam bij ene Paul terecht... sorry... verkeerd nummer gedraaid... zodus dat is ook alweer opgelost... de lucht hier is weer grijs zover men kan zien... wel schitterend weer voor alle studenten die nu ijverig aan het blokken zijn... ik kan me nog herinneren dat ik indertijd voor mijn eindexamen danig lag te zweten over mijn boeken... ik had me toen teruggetrokken in de slaapkamer van m'n ouders omdat dat zowat de koelste plaats in huis was... na deze examens trokken we met de hele klas voor één week op schoolreis... dat was met de trein en verder te voet van de ene jeugdherberg naar de andere... heel ons hebben en houwen op onze rug... heel plezant allemaal maar die hele week hebben we de zon niet gezien... ach ja jeugdherinneringen.

En voor ik mezelf ga verliezen in langvervlogen tijden neem ik nu voor even afscheid want de huishoudelijke taken wachten met ongeduld op mijn zonnige verschijning...

12-06-2007 om 10:52 geschreven door Myette

Deze ochtend riep 't manneke opeens luidkeels dat er een kikker in het gazon zat... en waarachtig daar zat hij... of liever lag het... met beide poten achter hem uitgestrekt... meer dood dan levend... we hebben hem in wat water gelegd en wachten nu maar af of het diertje het gaat halen... maar waar komt dat beest nu weer vandaan... door een vogel meegevoerd en in onze hof gedropt misschien... weer een doordenkertje... weet iemand van jullie me soms te vertellen hoe je zoiets in leven houdt... ik zie me al op jacht gaan om vliegen te vangen want het diertje kan het blijkbaar zelf niet meer... en als dat beest de nacht haalt bind ik hem een belletje rond zijn nek zodat manlief er niet weer op gaat staan... morgen de volgende episode.

Na de uitspattingen van de vorige dagen heb ik vandaag een rustig dagje genoten... wat rondlummelen in huis... wat in de tuin liggen tot ik het onkruid in de smiezen kreeg en de onbedwingbare neiging kreeg de plantjes te fatsoeneren... weinig eten... water drinken... enfin gezonder kan niet... dat mag echter niet te lang duren want ik krijg daar jeuk van...

Gisteren dat PhotoShop programma er proberen op te zetten maar verdorie het lukte niet... den Buddy spuwde het uit... zeker te zwaar voor hem... zal m'n vriend eens in zijn nekvel moeten grijpen... Mus je zult nog even moeten wachten tot ik dat verrekte programma onder de knie krijg.

Morgen moet zoon examen afleggen en ik zal alvast maar gaan zitten duimen... vandaag geen blog meer... kan m'n duimen even niet missen... tot de volgende!

11-06-2007 om 20:32 geschreven door Myette

Tsjilp tsjilp... vroeger hadden wij alleen maar mussen en merels in onze tuin zitten... mettertijd zijn de mussen verdwenen om plaats te maken voor Turkse tortels, meesjes, eksters en kauwen...  toen ik deze ochtend heel vroeg opstond om mijn vaderlandse plicht te gaan vervullen en ik heel luid hoorde tsjilpen dacht ik eventjes dat onze mussen terug waren van weggeweest... ik rende naar het raam om in de tuin te kijken maar nada... geen mus te zien... het gepiep bleef echter aanhouden en ik kwam tot de vaststelling dat het geluid vanuit mijn PCke kwam... en ja daar zat een hele grote mus luid te roepen dat ik hoognodig nog eens iets moest op m'n blogje schrijven... wat ik hierbij dan maar eventjes zal doen.

Toen we terug uit Kent kwamen was natuurlijk mijn eerste werk de was en de plas... dan boodschappen... la mamma... wat nodige telefoontjes plegen... foto op blog zetten... voor ik het wist was het weeral zaterdag en die dag was voorbehouden voor in de namiddag een zoektocht met in aansluiting een BBQ en een dansje... het was natuurlijk weer heel gezellig maar deze ochtend moesten we er veel te vroeg uit om efkes rap onze stem te gaan uitbrengen... dit gedaan zijnde op naar de golf... ik ben nu juist thuisgekomen en wilde even die mus tot zwijgen brengen want heeft dat beestje een stèm... niet te geloven gewoon... ... deze avond zijn we weeral weg naar onze kaartvrienden... die in Engeland achtergelaten kilo is er al dubbel en dik bijgekomen tot mijn groot verdriet maar zeg nu zèlf... hoe kan je nu met goed fatsoen NEE zeggen tegen de geneugten des vlezes... als ik dat had gewild had ik me wel in een of ander klooster laten opsluiten.

Ik heb van een vriend het programma Photoshop elements 5.0 op CD gekregen... dat zou ik vandaag den Buddy willen voeren in de hoop dat dat ventje er wijs uit kan worden... dat ga ik zodadelijk doen... als we er maar allebei geen indigestie aan overhouden... als jullie me enkele dagen niet horen dan zit ik op dat programma te kauwen... tot de volgende!!!

10-06-2007 om 14:47 geschreven door Myette

Nou nou... toen ik m'n reisverslag afhad dacht ik er ineens aan dat ik een opdracht had gekregen van Madame om eens neer te pennen wat ik nog zoal zou willen doen vooraleer m'n laatste kaarsje uitgeblazen wordt... venijnig vraagje hoor... maar aangezien ik dat stokje moet doorgeven aan 3 andere blogvrienden moet ik me haasten of de voorraad is op... dus "vort met de geit"
Ik heb natuurlijk zoals iedereen veel onvervulde dromen maar wat ik het liefst zou doen is de wereld verkennen voor die helemaal naar de bliksem is geholpen... dus om te beginnen moet ik een bom geld winnen... en met een "bom" bedoel ik "heel veel" want eerst zou ik mijn kinderen komfortabel willen installeren voor ik geld aan mezelf ga spenderen maar dàn... holala... dan reis ik de hele wereld af... alle hoekjes en kantjes wil ik onderzoeken... met iedereen praten al was het met handen en voeten... ik zou wel weigeren alles te proeven want daar stel ik m'n grenzen... géén mieren of kakkerlakken of schapenogen of nog zo van die voor mij walgelijke dinges... reizen is altijd mijn droom geweest maar ik ben getrouwd met een man die je overal moet mee sleuren en dan soms dik tegen zijn goesting wat een domper op iemands vreugde is... voilà dat weten jullie nu weer... spijtig genoeg zal het maar een droom blijven... hiermee geef ik dat beruchte stokje door aan :
Ludovikus
Titipoes
Troubadoerke
en dan maar hopen dat deze heer en dames nog niet eerder aan de haak zijn geslagen... doe je best!!!

06-06-2007 om 15:04 geschreven door Myette

GROEN
"Hoe groen is mijn dal" was het allereerste boek dat ik in het Engels las... ik had de film gezien en kon zo de plot wel volgen met mijn armzalig basisschoolengels... lezen met een woordenboek erbij zie ik niet zitten... te omslachtig... nee naarstig ploeter ik me door de brij heen en na een tijdje snap je toch wel hoe de vork in de steel zit... dus toen we zondag de chunnel uitkwamen en na wat oninteressante snelwegen eindelijk in het groene Kent aankwamen herinnerde ik me dat boek weer... mensen lief ik ben er zèlf bijna groen van uitgeslagen... zoiets kennen wij hier niet meer... uren rijden langs smalle landwegeltjes met aan beide zijden uitgestrekte velden in alle schakeringen groen... welige weiden vol schapen en lammetjes... ach die lammetjes... toen ik ze zo dartel zag rondhuppelen op die schattige wollige pootjes heb ik het voornemen gemaakt nooit meer lamsvlees te eten... ... en  dàt gaat me zwaar vallen... ik ga jullie niet vervelen met een uitgebreid verslag... we bezochten de Sissinghursttuinen...  Penshurst... Marletuinen...  allemaal prachtig aangelegde parken waar je uren in rond kunt dwalen... het Hever Castle waar Henri VIII met zijn Anne Boleyn verbleef... en de laatste dag bezochten we Rye... een stadje zoals wij het ons steeds voorstellen als we aan Engeland denken... dat is natuurlijk meer een openlucht museum geworden maar het is ongelooflijk charmant... ik heb daar... als fanatieke Agatha Christie fan... 's middags een Afternoon Tea besteld... in een piepkleine Engelse cottage waar de eveneens piepkleine tafeltjes bekleed waren met kanten tafelkleedjes... want dat moest ik perse eens uittesten... tuna sandwiches... een scone met boter, jam en botergele room... een reusachtige plak chacoladecake erbij en om alles weg te spoelen een grote pot "echte" thee opgediend in een bloemetjesservies... het smaakte me beter dan de maaltijden in ons hotel... we logeerden namelijk in een Hilton hotel en daar kregen we weliswaar een uitgebreid buffet maar de echte Engelse keuken was er ver te zoeken... ik ben me wèl te buiten gegaan aan een English Breakfast... dat buffet zag er steeds erg aanlokkelijk uit... keus in overvloed maar alles even smakeloos... de huiswijn was wel lekker maar die was Spaans... ... wat ook wel lekker meegenomen is was het mooie weer... de tuinen stonden er allemaal prachtig bij maar zouden niet hetzelfde zijn geweest in de kletsende regen... ook schitterend is de amicale sfeer in onze groep... iedereen steeds even welgemutst... allemaal vrienden onder elkaar zoals het hoort... die drie dagen zijn voorbijgevlooogen!!!

En nu zit ik hier weer in m'n dagelijkse routine... valies uitpakken... de was... verslag voor de club... maar eerst wilde ik jullie bedanken voor de goede wensen... ik zet er even een foto bij van een deel van onze groep... deze is genomen in de Marle tuinen... een landgoed met een Victoriaans huis op waar de eigenaar en zijn vrouw 7 dagen op de week zelf werken in de tuinen enkel bijgestaan door 1 tuinman en een part-time hulp... prachtig om zien maar wat een werk om alles onkruid- en slakkenvrij te houden... onvoorstelbaar!!!

En nu ga ik verder met mijn opruim- en wasjobkes... tot de volgende!!!

06-06-2007 om 00:00 geschreven door Myette

Wisselvallig zoals het weer is mijn humeur... nu moet je niet denken dat ik op de -dagen erbij loop als een zure pruim en op de +dagen loop te huppelen... nee op die bewuste -dagen grommel ik alleen inwendig en op de +dagen trippel ik wat voorzichtig... en wat is gewoonlijk de oorzaak van die schommelingen... wel ik geneer me om het te bekennen maar doe het toch maar... ik kan het niet afleren het me aan te trekken als mensen me onheus behandelen... ik zou ondertussen al gehard moeten zijn maar nee... steeds weer verwacht ik teveel van iemand en word dan weer maar eens teleurgesteld... tsj tsj tsj... er zijn nu eenmaal personen die zich van de mening van anderen geen bal aantrekken... niet deze stomme troelala... die begint op slag haar geweten te onderzoeken en vraagt zich af of het soms haar fout is... gelukkig begint het korte-termijngeheugen wat te slijten... nog enkele jaartjes en ik trek me niks meer aan.

De vorige dagen waren grotendeels gevuld met wassen en strijken... de nodige spullen voor onze 3-daagse bijeenzoeken... niet lachen he mensen... op die 3 dagen kan het weer wel 10 keer veranderen dus... groot probleem... ik wil nu niet met een reusachtige koffer komen aanzeulen... zou wat belachelijk zijn... maar er ligt toch al een aardig hoopje naast het valiesje te wachten... en manlief maar zeuren dat ik weer overdrijf... hij wil maar 1 hemd en broek die hij ook 's avonds wil aanhouden waar ik natuurlijk niet akkoord mee kan gaan... want stel dat het giet... dan moet je toch die kleren kunnen vervangen... ik sleur natuurlijk altijd teveel mee maar beter teveel dan te weinig... dat is nu eenmaal mijn motto... en dan krijg ik nog eens te horen : "zeedenaweldagewerralteveulhetmeigebrocht, kemetatochgezeidheimorgeleustertnoeitnormei"

Als verstrooing tussen de inpakperikelen in heb ik me op Sudoku gestort... op het net... amaai m'nen amaai... dat is niet gemakkelijk he... gisteravond begon m'n nek al te zwellen van fierheid... jaja ik hoor het jullie al denken... "nóg dikker kan dat?" want die van Antwerpen hebben nu eenmaal een geweldige faam wat dikke nekken betreft... omdat ik dácht dat ik het volledig juist had... verkeerd gedacht dus... één cijfertje klopte niet en als je sudoku kent weet je wel dat je dan verder en verder moet graven tot er helemaal niets meer klopt... ik geef niet gaarne forfait maar ben er toch moeten mee stoppen omdat m'n hersens en m'n ogen op tilt sloegen... het was dan ook al na twaalven en 't manneke lag in bed en begon weer te preutelen.

Vandaag boodschappen gedaan... morgen wordt m'n kot opgekuist... vrijdag komen de kinderen eten en ga ik even tussen de soep en de patatjes de blogvrienden een knuffel geven... zaterdag inpakken en la mamma bezoeken... zondag vertrekken we met autocar naar Calais en daar de tunnel in op weg naar Kent.

Van la mamma gesproken... toen we haar zaterdag opzochten lag ze op haar rug naast haar bed te spartelen al roepend : "mijn rug!!! mijn rug!!!" ik dacht direct het ergste... in allerijl op de alarmknop gedrukt... 4 verpleeghulpen kwamen dadelijk aangerend... wat testen gedaan... blijkbaar niets gebroken... op bed gelegd met ijs op de onderrug... dan terug in haar relaxzetel gezet... toen we zondag nog eens langskwamen was ze het voorval al bijna vergeten... wat een sterke vrouw is dat toch... als je haar zo ziet zitten is het net een klein  vogeltje dat uit het nest gevallen was... mijn moeder was vroeger een stevige vrouw en wat schiet er nog van over... een velletje over wat botjes.

Ik ga afsluiten... heb juist gekeken naar "Kinderen van Dewindt" en ben diep geschokt... den Bart is op een gruwelijke manier aan zijn einde gekomen door een snood vrouwmens... bwah in wat voor wereld leven we toch

30-05-2007 om 22:25 geschreven door Myette

NOG EENTJE OM HET AF TE LEREN

28-05-2007 om 15:04 geschreven door Myette

TEST JEZELF

27-05-2007 om 00:00 geschreven door Myette

Ik was me juist aan het afvragen hoe lang het zou duren voor er iemand mijn afwezigheid zou opmerken en wat zie ik daar... ons Titi die zich ongerust aan het maken is... wel ik moet zeggen dat het mijn oude hart geweldig goed doet dat er toch iemand zich zorgen maakt... merci Titi... moest ik erin geloven ik zou een kaarsje voor je branden.

Nee... ik ben niet ziek... ook niet geweest... was alleen druk bezig met andere zaken... de nieuwsbrief voor onze club moest weer opgesteld en verzonden worden... tussenin een dagje uit naar de tuinen van Meise... dat was op donderdag... een prachtig zonnige dag alweer... gisteren was het poetsen en 's avonds met vrienden gaan eten... ja alweer... voor degenen die het interesseert... ik zit hier met een ferme kater want de wijn was weer lekker en... zeg nu zelf... je kunt toch niet om 10 u al naar huis... dus neem je er nog eentje... nee geen koffie want dan geraak ik niet in slaap... en nog eentje want je bent nog niet uitgekletst... dan nog eentje op de nagedachtenis van onze Paddy... enfin jullie weten wel hoe zo'n dingen gaan he... en dank U zeer... ik heb heerlijk geslapen... geen ronddwalende moederloze soldaatjes ontmoet... ik heb nooit die chance... het enige wat ooit in mijn slaapkamer verzeild geraakt is een eenzame mug en natuurlijk mijn huismijten en daar kan ik mijn moedergevoelens niet aan kwijt.

Mei is altijd een drukke maand... doorzeefd met feestdagen en dat betekent extra golftornooien... en voor wie nog altijd denkt dat wij aan elitaire golf doen... nee hoor het is minigolf... ik zou die "grote golf" wel eens willen proberen maar onze portemonnee laat zoiets niet toe... zondag EN maandag wordt er weer gespeeld... vrijdag komen de kinderen eten want ze moeten onderling afspreken wie er voor de katten gaat zorgen... we gaan namelijk voor enkele dagen met de club naar Kent... tuinen en kastelen bewonderen... de week zal weeral vlug voorbij zijn... wat ik vooral een probleem vind is het inpakken... ik heb de kleinste valies uitgezocht maar 't manneke vindt die ook te groot... het zijn maar enkele dagen maar je moet evenveel meenemen alsof je voor 2 weken op reis gaat... met ons wisselvallig weer weet je toch nooit wat je gaat krijgen dus ben ik steeds op alles voorbereid wat manlief natuurlijk belachelijk vindt maar owee als ik iets vergeten ben!!!

Ten titel van inlichting... die Irakezen en Marokkanen heb ik niet meer gehoord... alleen mijn trouwe Egyptenaar heb ik nog... die nodigde mij en echtgenoot uit om eind juni bij hem te komen eten... hij zou voor ons Egyptisch koken... ik heb dat eens voorzichtig ter sprake gebracht maar kreeg het deksel op m'n neus... no way... "was ik soms op m'n koppeke gevallen"... nu moet ik die jongen voorzichtig aan zijn verstand brengen dat ik niet kan ingaan op zijn uitnodiging en dat vind ik nu echt moeilijk.. ik als boogschutter hou van nieuwe uitdagingen... mensen van allerlei slag ontmoeten... maar wordt steeds door huisband afgeremd en dat vind ik vreselijk... ik heb mooi hem eraan te herinneren dat we op die manier vele interessante vrienden hebben gemaakt maar het haalt niets uit... toen ik 12 jaar geleden onze club mee heb opgericht kreeg ik ook de wind van voren... "wat vang je nu weer aan, ben je soms zot geworden"... ik ben van principe dat als je nooit iets probeert er ook nooit iets gebeurt... ik heb ook wel verscheidene keren m'n neus gestoten maar dat moet je er maar bijnemen... that's life... afwisseling van spijs doet eten nietwaar.

26-05-2007 om 00:00 geschreven door Myette

19-05-2007 om 19:57 geschreven door Myette

Lieve Bloggertjes
Dat heeft me nu echt gepakt zie toen ik hoorde... vanuit de paddenhemel... hoe jullie begaan waren met mijn vreselijk lot... tja... zoals Pazke zegde... je moet maar pech hebben en op de verkeerde plek op het verkeerde moment zijn... ik zat die avond echt te genieten van de koelte en het natte gras want na die wekenlange droogte was m'n vel aan het uitdrogen... ik zat daar dus me van geen kwaad bewust... wat naar de sterren te kijken... toen plots... boem... het licht uitging... later toen ik in het paddenparadijs aankwam ben ik me maar eerst bewust geworden van wat er is gebeurd... het schijnt dat de heer des huizes nog een laatste wandelingetje in mijn domein maakte en op me heeft getrapt... enfin... wat gebeurd is is gebeurd... niets meer aan te veranderen... waar ik nu zit is het ook wel goed maar er zitten me teveel andere lotgenoten... in mijn vorige verblijfplaats was ik helemaal alleen... een echt eldorado... ik kon elke dag de lekkerste en vetste slakken uitkiezen als hoofdgerecht met als aperitiefhapjes wat krokante insekten... mmm... zalig!!! Er liepen ook enkele katten rond in mijn tuin maar die lieten me gerust... in het begin kwamen ze nog eens aan me snuffelen maar mijn geur beviel hen blijkbaar niet... soms kreeg ik eens een aai over m'n bol van het vrouwtje wat ik wel leuk vond... de man daar was ook niet onvriendelijk maar wat hij me de laatste keer heeft geflikt vergeef ik hem toch niet zo vlug... hierboven kun je zien wat ik hem zou aandoen moest ik de kans krijgen... dat zal wel niet kunnen... ik hoop alleen dat hij nog lang nare dromen over me heeft en nog vaak aan me zal denken als hij de slakken zonder mijn hulp moet proberen de baas te blijven.
Ik wil jullie allemaal bedanken voor de blijken van medeleven... dat deed me echt deugd.
MERCI

18-05-2007 om 10:23 geschreven door Myette

Wij hadden een pad in onze tuin... de Paddy... een lekker mollig en tevreden diertje... volop lekkere hapjes... slakken à volonté... als tussendoortjes smakelijke krokante insekten... we mochten het aaien en dan blonken die oogjes van geluk... ik had bij Google m'n licht eens opgestoken en las dat padden wel tot 40 jaar oud kunnen worden... toen maakte ik me zorgen over wat er met dat beestje ging gebeuren als we ooit naar een bejaardenflat zouden trekken... nodeloze zorgen achteraf bekeken want Paddy is wijlen... enkele dagen geleden bij het ontbijt vertelde echtgenoot me tussen neus en lippen door dat hij de vorige avond tijdens een laatste wandeling in de hof met Kiddy op iets trapte... hij dacht dat het een slak was want het kraakte... toen hij de volgende ochtend ging kijken lag Paddy levenloos in het gazon... ik zat daar met een mondvol brood dat ik plots met moeite door m'n strot kreeg... je moet maar zo aan je einde komen... zit je daar heerlijk van de avondkoelte te genieten... lekker in het natte gras... komt er zo'n lomp manspersoon aangebanjerd die met zijn grote voeten op je gaat staan... nu is er in onze tuin nog maar weer eens een grafje bijgekomen... het wordt daar een mini kerkhof... 1 kattenskelet... 2 hamsters... 6 cavias... 3 schildpadden... 1 pad... als we ons huis later verkopen zullen de nieuwe eigenaars er plezier aan beleven.

14-05-2007 om 00:00 geschreven door Myette