In de sneeuw is alles anders. Zo lang we van de witte pracht mogen genieten blijf ik sneeuwfoto's maken en plaatsen. Met dit prachtige wandelweer konden we niet anders dan er weer op uit trekken. Deze keer kozen we de overzijde van de Kasterleesteenweg en via kleine paadjes kwamen we bij de Pastoor Dergentstraat waar de kapel van de boerinnenbond staat, al sedert 1936. Ze werd er toen gebouwd bij gelegenheid van het 25-jarig bestaan van de boerinnenbond en zoals je ziet is ze nog altijd in erg goede staat. Ze kwam een aantal jaren geleden al eens voorbij in deze blog maar zoals ik al zei: in de sneeuw ziet ze er weer net iets anders uit.
De sneeuwbom van meer dan 20 cm die enkele dagen geleden voorspeld was en die later werd afgezwakt tot 5 à 10 cm bleek uiteindelijk een lichte motsneeuwbui, in onze regio althans. Verse sneeuw was er inderdaad, met veel zin voor overdrijving: 1 cm, niks vergeleken met wat we eerder deze week over ons heen kregen. Toen we deze namiddag, tijdens het hoogtepunt van de voorspelde bom op stap waren naar de Spar, aan de andere kant van het dorp, om inkopen te doen, wandelden we voorbij de apotheek "Goed". De helemaal uitgebloeide bloemen langs de gevel hadden nog een sneewbedekking van vorige maandag en leken wel witte lychees. ik vond het meteen een leuk onderwerp. Met het kantelbaar schermpje van de kleine Sony kon ik met gestrekte armen een foto maken loodrecht naar beneden.
Best aangenaam wandelweer vandaag en daar hebben we ook van genoten. Ik heb eindelijk weer eens meer dan 8000 stappen gescoord op de teller en hoewel dat nog niet het niveau is wat ik wil blijven halen is het toch al een flinke verbetering vergeleken met de vorige problematische weken. En er waren blijkbaar nog wandelaars op pad. We zagen deze mensen de Dressenstraat oversteken toen we dat wandel-kruispunt naderden in de Dressenstraat. Even later, toen ik naar rechts keek, zag ik dit beeld en ik kon het niet laten... Dat ik dit in zwart wit zou omzetten wist ik al toen ik afdrukte.
't Is winter. Al van deze morgen kregen we een trein van sneeuwbuien over ons heen. Het ene moment sneeuwde het best hard en even later brak de zon er weer even door en zo ging dat eigenlijk de ganse dag maar verder. Het vrouwke had mij redelijk vroeg uit bed gehaald met een goede reden en eerlijk gezegd, ik vond het niet eens erg. Er lag al een mooi wit tapijtje. Volgens de app was het kantje boord of het aanvaardbaar vliegweer was, maar tijdens een zonnige periode heb ik mijn speeltje toch maar even de lucht in gestuurd. Recht omhoog, 120 m en dan wat rond fotograferen... leuk. Liever dan een voor de hand liggende opname met een uitzicht op de ruime omgeving koos ik vandaag voor een shot loodrecht naar beneden. Onderin, op het terras achter huize Pol en Josee, iets links van het centrum zie je een klein vierkant vak dat ik sneeuwvrij gemaakt had om de drone te laten opstijgen en na de fotosessie is ie daar ook weer geland.
Deze middag leek het weer niet al te onvriendelijk en een koffie of iets anders in de Neterust leek me een fijn plan om de zondag mee te beginnen. Wie weet zaten er wel bekenden... Om kwart over drie wilde ik zeker terug thuis zijn want het BK veldrijden stond op mijn te-bekijken-lijstje voor vandaag. Hoe onwetend of hoe dom kun je zijn... de Neterust is gesloten tot half maart! Tja, er zijn nog café's in Kasterlee gelukkig. Maar toen we daar toch geparkeerd waren heb ik alsnog eerst snel nog enkele foto's gemaakt van de stuw op de Nete, kwestie van iets op mijn geheugenkaartje te hebben voor het geval dat ik weer op de canapé zou blijven plakken de rest van de dag.
Ook vandaag bleef het de ganse dag grijs maar het zag er toch best wel geschikt uit om er even op uit te trekken. De weerbarstige rug leek ook iets vriendelijker gezind en we zijn naar Kasterlee gereden waar we van bij de watermolen een eind langs de Nete zijn gaan wandelen tot aan de brug van de Netevallei en dan terug langs de andere kant, alles samen niet eens 4 km schat ik, maar meer kon ik toch niet aan. Er waren nog wel wat meer wandelaars en op het water hebben we zowaar enkele wintervaste kajakvaarders gezien. Eerst kwamen er twee bootjes voorbij maar helaas zaten we toen achter wat struiken langs de oever en kon ik geen goed beeld vangen. Toen we bijna terug bij de wagen waren, net aan de Millekesbrug hoorde ik weer enkele stemmen naderen over het water en vanaf de brug heb ik dit beeld kunnen schieten.
Wat een troosteloze, grijze, depressief makende dag was me dat... Naast de trieste weersomstandigheden had ik vandaag ook weer een opstoot van die rugpijn waar ik al een tijdje mee sukkel. Ik ben de deur niet uitgeweest, en de stappenteller op mijn phone staat op 693... man, man, man, een dag om snel te vergeten. Ik val daarom noodgedwongen terug op een beeld van gisteren. Ik heb niet alleen drone-foto's gescoord in de Hellekens ook vanop de begane grond, met mijn Sonytje, heb ik meerdere leuke leuke opnames kunnen maken. Dit is een willekeurige keuze.
Zolang het duurt willen wij er van genieten. Zon!!! We plannen onze wandelingen dan ook op plekken waar we de vitamine D met volle teugen kunnen meepikken... Schaduw vermijden we tijdelijk. De Hellekens in Herentals leek ons een zeer geschikt gebied vandaag, ook al omdat we er alweer een tijdje niet meer geweest waren. Ik had ook de drone meegenomen omdat op de UAV-forecast-app (voor iedereen die zich afvraagt waar die afkorting voor staat: Unmanned Aerial Vehicle) er een korte periode voorspeld was waar het toegelaten was om te vliegen. Wij respecteren de regels he... En inderdaad, zo rond drie uur in de namiddag waren er voldoende satelieten, was er net niet te veel wind en alle andere parameters stonden op groen, dus heb ik 'm weer eens de lucht in gestuurd. Dit is de eerste foto die ik schoot. Nauwelijks 25 m boven het uitkijkplatform waar we stonden was het beeld meteen een stuk interessanter dan was we zelf zagen. Dat heb ik ook meteen vast gelegd. Vanop hetzelfde standpunt heb ik ook een opname gemaakt met de Sony maar die was toch net iets minder catchy. Morgen komen er weer wel enkele andere beelden op Facebook van een winterse shoot in de Hellekens.
Heerlijk toch als de zon schijnt. Dan wil je zoveel mogelijk zonlicht en vitamine D scoren en een boswandeling is dan niet meteen het beste idee. We zijn dan ook vandaag naar de Ark gereden met de auto. Die hebben we op de parking achtergelaten om wat stappen op de teller te zetten doorheen de Netevallei. Al meteen na het vertrek via de Papendijk kreeg ik dit beeld te pakken. Er volgden er nog meerdere die ook zeker de moeite waard waren, en daar zal ik er morgen wel enkele van op Facebook knallen. Voorlopig is dit alvast mijn keuze voor vandaag.
Het vrouwke is vandaag begonnen met het afbreken van de kerstversiering in huize Pol en Josee. Als het echt moet wil ik wel een handje toesteken maar eigenlijk doet ze het liever alleen. Dan weet ze zeker dat er niks stuk gaat. Liefst van al beperk ik me tot het documenteren van de gang van zaken door op z'n tijd een foto te maken. Toen ik onverwacht een kerstbalspiegeling in de gaten kreeg heb ik haar gevraagd nog enkele keren op die plek en in diezelfde positie te poseren en na wat spelen met de scherpstelling, het diafragma en de rest van de belichtingsdriehoek kreeg ik uiteindelijk een leuk beeld op mijn geheugenkaartje. Voor de aardigheid nog eens de exifs: ISO 320 - F 11 - 1/100 - 180 mm.
De ene dag gaat iets beter of iets minder dan de andere. De osteopaat had me verteld dat het wel een tijdje kon duren voor die gekneusde rib me gerust zou laten. De geklemde-zenuwpijn is wel veel beter zoals ie gezegd had. Maar ook vandaag ben ik het huis niet uit gekomen, het lukt me niet. Een keuze uit de oogst van de vorige dagen dringt zich op. Het lijkt er op dat aan de zuidkant van de Nete (grondgebied Geel) er minder wateroverlast is. Vorige jaren was dat wel anders. Daar heb ik ook wel foto's van trouwens. De weiden langs de Zeggendijk waren alleszins helemaal droog gebleven. De gracht langs de weg die meestal een miniem bodempje water bevat was nu wel bijna op een kritiek punt gekomen. Met een interessante compositie in mijn achterhoofd kon ik dat vastleggen.
We hebben vandaag een fikse boswandeling gedaan. Het weer leende er zich eindelijk toe en de restanten van de kaas- en wijnavond van gisteren vertelden ons dat we best wat beweging konden gebruiken om weer wat op onze plooi te geraken. Op deze plek, qua reliëf een uit de kluiten gewassen molshoop eigenlijk , die we zelf de Valentijnsberg genoemd hebben, omdat de jaarlijkse Valentijnscross daar telkens passeert, hebben we een stop ingelast. Ik heb nog eens de panorama-functie van mijn Sonytje ingeschakeld om dit lang gerokken beeld te schieten. Het resultaat komt helaas niet in RAW-formaat op het geheugenkaartje maar ook de jpg kon me wel bekoren. Dit is natuurlijk niet het ideale formaat voor deze site, dat realiseer ik me wel, maar ik wil 'm toch in mijn jaaralbum 2024.
De zaterdag van het eerste weekend in het nieuwe jaar is er traditioneel de kaas- en wijnavond van onze fotoclub, je zou het ook onze nieuwjaarsreceptie kunnen noemen. Dat er voldoende heerlijke kazen, mooi gerijpt en zorgvuldig uitgekozen waren mag gezegd worden, de wijnen mochten er ook zijn en het gezelschap was -hoe kan het ook anders- helemaal oke. Ik had in de loop van de dag weer wat wateroverlast-foto's gemaakt maar bij nader inzien vond ik het welletjes met die miserie. Ik toon liever een minder kwalitatieve smartphone-foto van onze erg geslaagde clubavond. Links en rechts vooraan vallen er helaas enkele clubleden en partners af, ik had nu eenmaal niet meer groothoek maar de sfeer lijkt me wel voldoende weer gegeven. De oude wijsheid komt weer eens van pas: het beste fototoestel is dagene wat je bij de hand hebt, in dit geval: de smartphone.
Ik was even in Herentals om bij mijn fotomaatje Alex de foto's en de MP3's die hij maakte van onze Kerstmusical te copiëren op een externe harde schijf. Na afloop was ik van plan om nog even langs de Zegge en de Roerdompstraat te rijden om nog wat meer wateroverlast-foto's te maken, deze keer had ik de Canon in de wagen gelegd. Helaas... het weer was me niet echt gunstig gezind. Dan moet ik wel terugvallen op iets van gisteren. Gelukkig was de oogst toen groot en gevarieerd. Wat ik gisteren niet vertelde toen ik de route van mijn fietstocht kort beschreef was dat ik bij de Mosselgoren rechtsomkeer maakte omdat ik het niet aandurfde om doorheen de ondergelopen straat te fietsen. Ik heb er wel een tijdje rondgehangen in de hoop toch een of andere auto te vangen met opspattend water, en dat lukte ook. Maar dan werd het nog mooier, er kwam warempel een fietser die er toch doorheen laveerde. Chapeau !!!
De weersomstandigheden waren eindelijk eens iets vriendelijker. Ik ben dan ook gaan fietsen, niet zo ver, mijn rug is nog altijd niet helemaal in orde. Rondje Zegge, Ark, Roerdompstraat, Mosselgoren en dan weer terug naar huis via de Schoorse Brug, samen nauwelijks iets meer dan 10 km, maar goed..., ik ben er weer eens uit geweest. Het was ook al lang geleden dat het geschikt vliegweer was voor de drone. Alle parameters stonden op groen deze namiddag en hij mocht dus ook mee voor je weet maar nooit... Bij de Ark van Noë (voor de niet Kempenaars: dat is een kindvriendelijke aanleghaven voor ontspanning en verfrissing) heb ik mijn speeltje even de lucht in gestuurd om wat foto's te maken van de wateroverlast. Na de werken om opnieuw wat meer meanders in de ooit rechtgetrokken Nete te verkrijgen is de Ark weer een echt eilandje. Dat kun je zeer duidelijk zien op deze foto en daarom koos ik 'm uit de grote oogst van vandaag.
Guy Coenen is een gekende osteopaat, ik ben er vandaag naar toe gereden in Wolfsdonk en ik heb mijn rug graag aan zijn goede zorgen toevertrouwd. Dat ik niet meteen van alle pijn zou verlost zijn heeft ie me meteen verteld, maar na behandeling zag het er goed uit zegde hij en binnen enkele dagen zou ik helemaal de oude zijn... ik voel me ondertussen trouwens ook al een stuk beter, ik ben vol verwachting. Omdat ik toch in de streek was ben ik nog even bij mijn zus in Langdorp binnen gewipt. Daar kon ik zien dat ook de Demer op veel plekken buiten zijn oevers getreden is. In afwachting dat het water tot aan de achterdeur van mijn zus komt staat deze marmeren madam al klaar om haar nieuwjaarsduik te ondernemen.
Ik ben een wrak momenteel. Ik heb een beknelde zenuw, hoe ik er aan gekomen ben mag God weten, en er is niks wat me de deur uit kon lokken, zelfs de drang om te fotograferen was niet sterk genoeg. Morgen heb ik een afspraak met een osteopaat en ik hoop dat die enige verlichting kan bieden. Voorlopig val ik noodgedwongen terug op iets van enkele dagen geleden. Telkens we terug naar huis reden van het Kerstman gedoe in Aarschot waren er gelukkig altijd wel mogelijke onderwerpen die voorbij kwamen. Avond- en nachtfotografie is sowieso iets waar ik me graag mee bezig hou. Dit verlichte beerje in Herentals was op zich al een onderwerp waar ik voor gestopt was maar enkele lichtstrepen van voorbijrijdende auto's konden het beeld alleen maar nog sterker maken vond ik. Dit is dat ook een samenvoeging van 3 foto's van op statief waarbij ik in Photoshop alleen de lichtere delen van foto 2 en 3 aan de basisfoto heb toegevoegd.
De gustibus non disputandum est. Over smaken kun je niet discussieren natuurlijk, maar feit is dat dit waarschijnlijk het meest uitbundig versierde huis is in onze gemeente tijdens de eindejaarsperiode. We kwamen vanavond terug naar huis gereden na een leuk nieuwjaars-familie-etentje en ik realiseerde me dat ik voor de eerste dag van het jaar toch nog graag een feestfoto zou moeten scoren. Binnenkort is het weer gedaan met al die lichtjes he. Deze locatie had ik al lang in mijn to-do lijstje opgeslaan en vandaag volstond een klein ommetje langs Achterlee om met de camera op statief deze opname te maken.
Oudejaarsavond is wat ons betreft een avond zoals alle andere. Wij hebben een ganse carrière lang gewoon gewerkt op die datum en het zegt ons niks om, nu speciaal omdat iedereen dat doet, ons ook in het feestgewoel te storten. De rest van de familie denkt daar evenwel anders over... Wij mogen dus hondensitten. Daar komt Jultje al aangelopen all the way van Herentals, zijn baasje - onze zoon Mike - doet zijn best om hem te volgen. Wij gaan het fijn hebben met z'n drieën!
... eneuh... De beste wensen voor alle vrienden, kennissen, volgers en toevallige passanten, kortom: voor iedereen !!!!
Uiteindelijk heb ik de kerststal van Lichaart ook te pakken gekregen. Ik hoorde dat hij al vroeg afgesloten wordt uit vrees voor vandalisme. In wat voor een wereld leven we toch? In de vooravond, met de invallende duisternis, was de warmte van het licht al voldoende aanwezig om de sfeer van vrede, liefde en menselijkheid voldoende uit te dragen. Je hoeft niet gelovig te zijn om je daar bij aan te sluiten. Helaas zijn er in deze tijden te veel holbewoners, trollen en opdringerige egoïsten die geen enkele regel, wet of afspraak nog respecteren. Ik kan hier maar één wens tegenover plaatsen: Vrede op aarde aan alle mensen van goede wil.
