Na een toch wel vrij gevulde dag wilde ik in de loop van de avond eindelijk deze al lang geplande foto maken. Twee, of misschien wel drie jaar geleden plukte het vrouwke tijdens een wandeling in de buurt van het Giels Bos enkele takken van deze uitgebloeide, toen al verdorde plant. Ze vond het zeer decoratief en ik was het er volmondig mee eens. Al die tijd stond het boeket altijd wel ergens in de woonkamer... op de piano, op de tafel in de zitkuil op een bijzet-tafeltje, naast de TV, we konden er maar geen afscheid van nemen. Tot vandaag. Het vrouwke vond dat ie nu maar moest verdwijnen. Ik wilde hem toch nog een waardig afscheid gunnen in de vorm van een pagina in mijn komende jaarboek 2024. Camera op statief, de 50 mm lens er op, de vaas met de overjaarse takken op een houten krukje en het vrouwke wilde helpen door een reflectiescherm achter het geheel te houden. De achtergrond, inclusief het vrouwke heb ik weg gekloond en vervangen door een grijze achtergrond al de rest is onveranderd. omdat ik de naam van de plant niet ken noem ik het maar "stilleven".
Het vrouwke wilde naar het shopping park in Olen, met de fiets, dat zag ik wel zitten. Niet dat ik zo gek ben op shoppen, maar het ritje er naartoe sprak me zeker aan. Terwijl het vrouwke haar ding deed wilde ik wat fotograferen en dan nog iets consumeren vond ik ook wel een aanlokkelijk plan. Qua fotografie heb ik me nog eens gewaagd aan de futuristische zeildoekconstructie boven het middenplein tussen de Lunchgarden en Brasserie O. Qua afwisseling van onderwerpen is dit nog eens een bijna abstrakt beeld. Toen ik fotoverzadigd was heb ik plaats genomen op het terras van die gerenommeerde brasserie O en wat bleek? Ze verkopen daar warempel geen Duvel... Godgeklaagd!!! Er is daar in de buurt helaas geen alternatief dus ben ik er toch maar blijven zitten en heb ik zeer tegen mijn zin iets anders, iets minderwaardigs moeten bestellen om te wachten tot het vrouwke uitgeshopped was.
Het is zeker niet de eerste keer dat ik windmolens fotografeer om op deze pagina's te tonen. En het is ook niet voor het eerst dat ik de Molen van't Veld in beeld neem maar toen ik er vandaag voorbij gefietst kwam was er niet alleen mijn Sonytje dat begon te wriemelen in mijn zak om er uit te mogen, er was ook de drone die zich roerde in de fietstas... hij wilde absoluut even de lucht in. Ik heb 'm dan maar zijn zin gegeven.
Ik ben vandaag nog eens op pad geweest met de drone. Ik had via Lucien, neefje van het vrouwke, de vraag gekregen of ik eventueel wat drone-foto's wilde maken van de Lommelse houtkanten. Een kennis van hem was bezig met het schrijven van een boek over dat onderwerp en enkele dronefoto's zouden zeer welgekomen zijn in de lay-out. Ja natuurlijk wilde ik dat graag doen... dit is een hobby he. Ik heb me laten brengen naar plekken in Lommel die ik alleen zeker nooit gevonden zou hebben en waar restanten van oude houtkanten waren die vroeger percelen afbakenden, er waren ook onverwachte prachtige bossen en bosjes, o.a. vlak bij het stadion van Lutlommel... En dan waren er ook nog nieuw aangeplante houtkanten zoals te zien is op deze foto. Bij het industriegebied Maatheide waren er volgens Lucien ook nog enkele vennetjes naast de nieuw aangeplante houtkant. De wandeling er naartoe werd na al teveel tussenstops als iets te ver ingeschat en ik heb de drone er dan maar naartoe gestuurd terwijl wij op het fietspad bleven wachten. Het tweede vennetje had ik ter plekke niet meteen gespot op het scherm, maar thuis,bij het uitvergroten op de PC zag ik het warempel. Rechts is de industrieweg, nog meer naar rechts Farm Frites, meer in het midden het fietspad waarlangs wij naar Hoevezavel fietsen als het weer het toelaat om te gaan wandelen met de bejaarden, ook in het miden de vennetjes en dan links de houtkant waar het eigenlijk om ging.
We waren vanmiddag op bezoek bij mijn zus in Langdorp, een deelgemeente van Aarschot. Zus woont in de Demervallei, vlak bij de Demer. Als je langs de voorkant het huis binnengaat ben je op het gelijkvloers maar aan de achterkant zit je dan op de eerste verdieping, dat komt natuurlijk door het relief in de vallei. Als je gezellig iets zit te drinken buiten op het terras heb je een prachtig vergezicht over het landschap. Nog niet zolang geleden is daar trouwens ook dit jaar de gravel-wielerwedstrijd Dwars door het Hageland weer enkele keren voorbij gekomen en op dat zelfde weggetje zag ik vandaag regelmatig beweging. Ik vermoed dat de school net uit was. Ik heb mijn fototoestel genomen en gewacht tot er enkele opvallende kleurtjes in beeld kwamen in het kijkvenster door de bomen en dan heb ik afgedrukt. Het is redelijk veraf en het onderwerp is daarom vrij klein. Ik vrees dat er op een smartphone weinig van overblijft, zelfs op een PC is het kantje boord omdat de maximale toegelaten afmeting van de langste zijde van een foto op deze site 1500 pixels is. Het oorspronkelijke formaat is ongeveer 6000 pixels... hij is hier dus al flink verkleind. De belangrijkste bedoeling van deze blog is evenwel om er ieder jaar een album van te maken en dan wordt de foto ineens 32 cm breed en dan komt ie volledig tot zijn recht.
Met zulk mooi weer blijft een mens niet thuis he. Na een familie-brunch in Schoten zijn we in de loop van de namiddag alsnog gaan fietsen en voor ons doen is het een best iets langere tocht geworden. Via Herentals ging het naar den Herberg waar we een tussenstop ingelast hebben - iets met een grote rode D is daar altijd wel verkrijgbaar -, dan naar Grobbendonk, langs het Albertkanaal en vervolgens langs het Kempisch Kanaal weer naar huis. Langs het Kempisch Kanaal kreeg ik deze zwanenfamilie in het vizier en natuurlijk kon ik die fotomogelijkheid niet laten liggen.
Graspop, of zullen we het dit jaar modderpop noemen? Om het wachten tot de avondmatch van de Belgen begon wat minder stresserend te maken zijn we nog eens naar de festivalsite van Graspop gefietst, het is niet zo ver tenslotte. De bezoekers fotograferen, de omstandigheden, details, de festival-fair... kortom, zoals ieder jaar kwam ik weer volop aan mijn trekken met mijn fototoestel. Deze foto van de schoenen van een van de bezoekers vond ik wel erg sprekend. Het is een uitsnede uit een iets ruimer beeld, maar zo is het meer dan duidelijk wat ik wilde tonen. De strijd tegen de waterverzadigde ondergrond was nog verre van gewonnen. Ik moet er meteen bij vertellen dat het inderdaad op veel plaatsen erg modderig was maar evenzo was het duidelijk dat de organisatie haar uiterste best had gedaan om strategisch houtspaanders en keien te strooien, stalen platen te leggen om in de mate van het mogelijke de site begaanbaar te houden. De festivalgangers lieten het alleszins niet aan hun hart komen. Zoals ieder jaar was de stemming er weer helemaal opperbest, vredevol, vriendelijk... toppie. Ik zal morgen wel een aantal andere foto's op Facebook knallen.
Ik heb me vanavond toch maar weer eens gewaagd aan enkele glazen rode wijn om de voetbalwedstrijd zonder dorst door te komen. Nog voor het zo ver was, toen ik het glas op de tafel had gezet zag ik de combinatie van het glas en de schaduw met daarin de opvallende lichtbreking. Er zit altijd een alarmbelletje ergens in mijn achterhoofd dat een signaal geeft als er misschien een leuke foto te scoren is en ik reageer daar ook meestal meteen op. Om het nog wat leuker te maken en wat extra kleur in het beeld te brengen heb ik het glas ook vol gegoten. De lichtbreking was toen helaas veel minder opvallend en ik heb het glas dan maar snel weer bijna leeg gedronken. Het restje wijn dat er in over bleef zorgde toch voor het beeld dat ik in gedachten had.
Ik durf wel eens experimenteren als we het hebben over fotografie. Dat heeft natuurlijk alles te maken met mijn drang naar afwisseling. Details, vormen... er is niets wat niet op een of andere manier een origineel beeld kan opleveren. De boeggolf van een schip op het Kempisch Kanaal vond ik ineens fascinerend toen ik er langs fietste en ik heb er diverse opnames van gemaakt. Misschien is het wel materiaal voor het alternatieve gedeelte van het komende fotosalon van onze club. Dit is één van de opnames. Als je het niks vindt mag je het me ook zeggen hoor, maar zelf vind ik 'm helemaal okee.
Als er dan eens een zeldzame dag voorbij komt die niet grijs, niet regenachtig, die zelfs redelijk zonnig en qua temperatuur best aangenaam is, ga je fietsen toch? Het komende weekend is het weer Graspop en we hadden al veel onheilspellende berichten gehoord en gelezen over wateroverlast en afgesloten parkings en zo. We weten dat het festival pas morgen echt begint maar dat de bezoekers die gebruik willen maken van de camping al een dag eerder afzakken naar Dessel weten we ook. Daarom zijn we vandaag er al eens een kijkje gaan nemen. Ik prijs me happy omdat ik met de e-bike redelijk vlot doorheen de verkeerschaos kon laveren. Ik heb links en rechts wat foto's gemaakt. Ik zal er morgen zeker een aantal op Facebook knallen maar de keus voor die ene foto van de dag die deze pagina gaat sieren was deze keer makkelijk. Er staat namelijk een medeclublid van onze fotoclub op, redelijk klein weliswaar, maar voor de insiders toch zeer herkenbaar.
Dezelfde siergrassen die ik een tijdje geleden als middel koos om de wind te fotograferen wilde ik vandaag nog eens in beeld nemen, deze keer met de bedoeling een foto te tonen van de regen. Regen was er genoeg trouwens, de hele dag, het viel met bakken uit de hemel. Van onder het afdak van de pergola kon ik zonder zelf nat te worden dit plaatje schieten. Tot zover mijn wel erg korte wandeling voor vandaag... Oh ja, vanavond was er ook nog een extra vergadering van de fotoclub maar daar ben ik met de wagen naar toe gereden. Van de parking naar het lokaal is zeg maar 50 meter... ben ik toch nog goed nat geworden gdvd.
Mijn dagindeling werd gevuld met het zitten voor de TV om enkele voetbalwedstrijden te bekijken en het zitten voor de computer om de laatste beelden van de ACHL-trail van vorige zaterdag te selecteren en te fatsoeneren. Tussendoor heb ik toch ook nog een gaatje gevonden om even de Smallebroeken in te wandelen. Dat het nog steeds niet zomert is iedereen al wel opgevallen neem ik aan en ook vandaag was het, zacht uitgedrukt, zeer wisselvallig. Het ene moment scheen de zon, dan weer was het zwaar bewolkt en viel er nattigheid en als je dan zo'n moment meemaakt met zware, dreigende wolken en tezelfdertijd de zon die schijnt in de kruinen van de bomen in de verte... tja, dan vind ik dat een foto waard.
Ik zat TV te kijken vanavond, het was net rust tijdens de wedstrijd Engeland Servië. Het moet dus ongeveer 10 uur geweest zijn toen het vrouwke kwam zeggen: "Nu moet ge eens komen kijken, wat een mooie lucht !!!" Ik vond het sowieso een saaie wedstrijd en ik ben mee naar buiten gelopen. Tja, er was inderdaad een leuk kleurenschouwspel te bewonderen en als je zoiets wil fotograferen doe je dat best zonder hinderende huizen, bomen of andere objecten die in de weg staan. Ik heb de drone dus even naar boven gestuurd -de wind was gaan liggen, dus het was veilig- en ik heb enkele beelden geschoten. Dit is naar het noord-westen waar ik de zonsondergang nog net te pakken kreeg, maar ook in andere richtingen was het best spectaculair. Ik realiseer me trouwens dat dit al de vijfde drone-foto is deze maand, maar wat wil je... Als fotograaf zoek ik constant naar afwisseling en originele standpunten, dan is een beeld van uit de hoogte natuurlijk altijd wel iets opvallends.
De Herentalse athletiekclub ACHL richt ieder jaar een loopwedstrijd in door en om onze mooie Kempense Heuvelrug. Er waren vandaag afstanden voorzien van 10, 15, 23, 31 en 37 km. Bijna 500 sportievelingen hadden zich ingeschreven om het er op te wagen. Ik ken enkele leden van het bestuur en die hadden me gevraagd of ik misschien geïnteresseerd was om te komen fotograferen tijdens het event. Eventueel wat drone beelden zou een welgekomen extraatje zijn. Jammer genoeg was de wind spelbreker om de drone te gebruiken vandaag maar fotograferen deed ik graag. Ik had mijn fotomaatje Alex gevraagd of ie ook zin had en met z'n tweeën hebben we ons beste beentje voor gezet om het hele gebeuren fotografisch te documenteren. Ik heb zelf een hele tijd op de zogenaamde skiberg gestaan. Dat is voor alle afstanden de laatste hindernis voor de deelnemers terug naar de athletiek-piste afdalen naar de aankomst toe. Ik kan je verzekeren dat het een hele klim is en met mijn oude knoken was dat niet zo vanzelfsprekend maar de foto's van de lopers die boven kwamen en die ook bekaf waren vond ik de moeite waard. Ik heb zo'n dikke 800 foto's gemaakt en daaruit een logische beste keuze maken is moeilijk. Ik heb dan maar gekozen voor deze vier dames, de enige deelnemers die spontaan poseerden voor een foto boven op de top. Ik heb ook beelden van dezelfde dames die aan het afzien waren tijdens de laatste meters van de klim... maar dit is zoveel leuker!!!
De derde rit van de Baloise Belgium Tour passeerde door Lichtaart, meer nog, de renners kwamen voorbij onze voordeur. Ik kan een wielerwedstrijd wel smaken, liefst van achter een TV scherm evenwel. Om ergens langs een parcours plaats te nemen om de renners één keer te zien voorbij komen, daar kan ik weinig animo voor opbrengen, behalve als ik maar naar de overkant van de straat moet lopen met mijn fototoestel in de hand. Dit zijn de zeven vluchters die pas in de laatste plaatselijke ronde in Scherpenheuvel werden gegrepen door het peloton. Dat peloton heb ik dik twee minuten later ook gefotografeerd en daarna ben ik weer achter de TV gekropen...
Het ziet er niet naar uit dat er de rest van de week nog veel fietsplezier zal te rapen zijn. Ik weet het wel: slecht weer bestaat niet, alleen slechte kleding... maar zelfs in regenkleding de allernatste elementen trotseren is niet mijn invulling van het woord fietsplezier. We zijn dus vandaag nog maar eens op pad gegaan. Een grootse prestatie wil ik het niet noemen maar we zijn toch al over de 40 km geraakt... electrisch he. Zowel het vrouwke als ikzelf hadden bij thuiskomst een pijnlijke achter-onderkant... Er zijn blijkbaar mensen die een stalen kont hebben en die moeiteloos meer dan het dubbele afleggen, wij dus niet. We hebben er wel van genoten. Binnendoor naar Turnhout, rond Turnhout langs het kanaal en via Corsendonk terug naar huis. Onderweg enkele keren gestopt om bij te tanken en om het fototoestel boven te halen om wat beelden te scoren. Uit die laatste activiteit is hier de keuze van de dag: een opname van het begijnhof in Turnhout.
Ik ben vanavond samen met mijn maatje Alex nog eens gaan oefenen met onze drones. In de buurt van het Netepark in Herentals is er een meestal verlaten, vrij grote open plek, waar je goed zicht hebt en waar je in alle rust kunt schaven aan de drone-vliegkunsten. In de zomer komen hier jeugdverenigingen die er hun tenten opzetten en in de chalets overnachten maar in dit seizoen is het er rustig. Fotograferen was zeker niet de hoofdzaak vandaag maar natuurlijk doe ik dat tussendoor toch wel. Het doel was weer eens aan de slag te gaan met bepaalde routines, moeilijke bewegingen in te studeren en ervaring op te doen... ervaring, ervaring, ervaring, belangrijk, belangrijk, belangrijk!!! Terwijl Alex zijn speeltje perfect op de landingsmat heeft neergezet kon ik het toch niet laten het tafereel vast te leggen.
Ik ben deze avond naar Zoersel gereden. Iedere 2de dinsdag van de maand richt de fotogroep Antwerpen daar een vormingsavond in met een interessante spreker. Vandaag ging het over De Artistieke Interpretatie van Architectuur. Spreker van dienst was ene Noel Baldewijns. Komt het door het onderwerp van de conference? Misschien... maar toen ik terug naar huis reed en ik me realiseerde dat ik vandaag nog geen foto gemaakt had ben ik gestopt aan het shopping center langs de grote baan tussen Zoersel en de oprit van de E34. Op dat uur, rond kwart over 10, zitten we midden in het blauwe uurtje, lopen daar geen mensen in de weg en auto's rijden ook niet door het beeld. Ideale tijd dus om eens de architectuurtoer op te gaan.
Ik wil als fotograaf niet in één doosje gestopt worden, afwisseling in de fotografie is mijn motto. Vandaag heb ik geprobeerd de wind te fotograferen. Het heeft namelijk behoorlijk hard gewaaid deze namiddag en de siergrassen langs het zonneterras in de tuin wuifden dat het een lieve lust was. Red baron is trouwens de naam. Ik heb geprobeerd de onscherpte van de beweging vast te leggen. Met het allerkleinste diafragma (F22) en ISO 100 kwam ik helaas nog maar op een sluitertijd van 0,3 seconde. Iets langer had ik wel gewenst maar een ND filter heb ik niet voor die lens. Al bij al is de beweging toch redelijk zichtbaar in de foto geslopen en uiteindelijk kan ik er mee leven.
Buurmeisje Milla was jarig. Vijf jaar is ze al geworden de kapoen. Zoals dat bij goede buren hoort waren we vanavond uitgenodigd om even gezellig op bezoek te komen om de feesteling te feliciteren, wat bij te praten, een stuk taart te eten en iets te drinken. De buren zijn er van op de hoogte dat ik een drone heb en ze zien dat ding wel eens rondvliegen boven onze tuin. Toen dat ter sprake kwam stelde ik voor om even enkele, net iets andere, foto's te maken van het aanwezige kleine grut. Dit is er eentje van pal boven de trampoline. De feestelinge heeft de kunst van het trampolinespringen al behoorlijk onder de knie. Haar kleine zusje wil er ook op en dan is er nog een jeugdige bezoeker die ook mag deelnemen aan de springpartij, zij het net iets voorzichtiger. Kleurige ballonnen maken de feestvreugde (en de sfeer in de foto) alleen maar groter bij zulk een kinderfeestje.
