Het vrouwke vond het te fris om te fietsen, de vorige keer was ze helemaal onderkoeld toen we thuis kwamen en dat wilden we niet meer meemaken. Dan maar wandelen, wel eerst met de wagen tot in Kasterlee, da's ook een manier om je actieradius een beetje te vergroten. Een eind langs de Nete leek ons een fijn plan om weer wat stappen op de teller te zetten. Uit de ruime foto-oogst koos ik voor dit beeld. De Nete met spiegelingen en het beginnend avondrood geven perfect de sfeer weer die we zochten en vonden.
Rond drie uur werd het warempel droog en zo zagen we toch nog kans om er even uit te trekken. Ver wilden we niet gaan maar ook tijdens een korte wandeling kun je leuke beelden vangen. Deze drie bomen solliciteerden naar een plek in mijn jaarboek en bij deze gun ik ze die eer. Ik heb thuis wat gespeeld met de opname en uiteindelijk vond ik, na diverse andere bewerkingen, dat deze zwart-wit omzetting met een redelijk dramatische lucht me het meest kon bekoren.
Om de voorspelde regen te vermijden ben ik al vóór de middag vertrokken om een fietsrondje af te haspelen. Mijn normale leefritme was de rest van de dag helemaal in de war en dat heeft gevolgen gehad... maar da's een ander verhaal. Tijdens mijn absurd vroege fietstocht heb ik alleszins toch ook weer enkele leuke beelden kunnen scoren. Toen ik de fietstunnel onder de N19 aan de noordkant van Kasterlee inreed zag ik een beeld waar ik niet voorbij kon zonder te stoppen. Toen ik afdrukte wist ik ook al meteen dat ik dit in zwart wit zou omzetten.
Het zou zeker niet zo mooi worden als gisteren maar in de loop van de namiddag zou het wel droog blijven. Beetje fris, maar we zijn toch weer gaan fietsen, zij het een iets minder groot rondje. Achteraf gezien waren we toch een beetje onderkoeld toen we terug thuis kwamen maar dat hebben we samen ook overleefd. In Herentals, langs het Netepark is er al 40 jaar een zgn. Verkeers Educatief Centrum, een dure benaming voor een verkeerspark waar scholieren en ook senioren kunnen kennismaken met de wegcode, de moeilijkheden op onze wegen en de mogelijkheden om defensief en veilig te fietsen. Op een niet eens zo groot terrein worden allerlei verkeerssituaties meestal in net iets kleiner formaat voor de wielen geschoven. Er is onlangs zelfs een fietsstraat toegevoegd en ook een spoorwegovergang, met barelen en lichten... maar zonder trein . We kwamen er voorbij en ik zag dat er net een groep in actie was. Dat kon ik niet laten liggen als onderwerp voor mijn foto van de dag.
Het was een prachtige dag. We zijn gaan fietsen en ik heb een redelijk gevuld geheugenkaartje met leuke foto's meegebracht. Dan krijg je een telefoontje van fotomaatje Alex of ik geen zin had om mee naar Geel te gaan om aan avondfotografie te doen... Jazeker!!! Uit het totaalaanbod koos ik toch weer voor een avondfoto als beeld van de dag. Met een klein diafragma ( en een goede lens ) kun je mooie sterretjes maken van alle lichtbronnen. Er zijn fotografen die het leuk vinden en er zijn er die het maar niks vinden. Ik behoor tot de eerste categorie. Nauwelijks in Geel aangekomen, geparkeerd, en nog voor we naar de markt afzakten had ik dit beeld al geschoten... sterretjes, sterretjes, en sterren!!!
We waren deze namiddag even naar Mol gereden om het fotosalon van ISO 2400, de plaatselijke fotoclub, te bezoeken, best leuk. Verder kan ik alleen maar vertellen over deze dag dat ik niet erg actief geweest ben..., tot ik me deze avond realiseerde dat ik toch maar beter wat stappen op de teller zou zetten en ook nog wat foto's moest scoren. Ik ben nu eenmaal een nachtmens en tussen het 7-uur Journaal en Sports Late Night ben ik dan toch weer even aan de wandel gegaan. Een van de eerste onderwerpen die ik voor mijn lens kreeg was het restaurant Het Torenhof. Indien de naam nog niet duidelijk genoeg was heb ik de kerktoren in de achtergrond mee in beeld genomen.
We zijn vanavond naar Turnhout geweest om de voorstelling "Bobbejaan 100" te gaan zien. We zijn tenslotte in 1973 in Lichtaart gaan wonen omdat we een kontrakt afgesloten hadden om in Bobbejaanland te komen optreden. Na afloop van dat kontrakt zijn we er blijven plakken. Het nostalgie gevoel was groot genoeg om ons naar de Warande te lokken vandaag. We hebben er van genoten. We waren een hele tijd te vroeg vertrokken want we wilden van de gelegenheid profiteren om in de stad een hapje te eten voor de show. Het Tamboerke op de Grote Markt hadden we uitgekozen en toen we er buiten kwamen zag ik enkele schaduwen over de Markt wandelen. Het kleine Sonytje kon nauwelijks snel genoeg uit mijn zak komen.
Wat een rotweer de ganse dag, om depressief van te worden... Pas vanavond rond 8 uur werd het een tijdje droog en ik moest er uit, gewoon wat frisse lucht happen en wat stappen op de teller zetten. Dat ik mijn Sonytje altijd op zak heb is geen geheim inmiddels en dat ik het er graag uithaal is ook geweten. Ik heb dus tijdens de wandeling door het dorp wat huizen gefotografeerd, lichtreclames, winkels en eigenlijk alles wat afwisseling in mijn fotografie kan brengen. Deze relatief nieuwe winkel "Viorome-lighting" vond ik er best blits uitzien, qua design mag ie er wezen en ik heb een hoek gezocht om dit zo goed als mogelijk in beeld te brengen. Een statief had ik uiteraard niet bij en om niet al te hoog in de ISO waarden te moeten gaan heb ik een relatief lange sluitertijd gekozen, 1/15 sec. uit de losse hand... geef toe ik heb nog geen ouderdomsbibber he.
Het leek er even op dat het weer een beetje vriendelijker ging worden deze namiddag en wij zijn dan maar eens gaan fietsen, voor het eerst dit jaar! Ik ben geen koukleum, maar het was best frisjes en ik heb het me beklaagd dat ik in mijn overmoed geen handschoenen had mee genomen. Met de fiets is je actieradius natuurlijk veel groter en dan kom je weer op plekken waar je al een hele tijd niet meer was. Het was opvallend dat er toch nog veel nattigheid is alom. De akkers liggen nog niet meteen klaar om er met zware landbouwmachines overheen te rijden. Voor deze foto heb ik me tussen de struiken en doorheen de blubber naar een plek gezwoegd waar ik beter zicht kreeg op de toestand van de velden. Ik vond een positie van waaruit ik die schuur doorheen de, gelukkig, kale doornstruiken mooi in de compositie kon plaatsen.
Hij blijft alleszins volhouden. Zoonlief wil gewicht verliezen en conditie (her)opbouwen. De bijna dagelijkse trainings-tochten samen met woef Gustje brengen hem regelmatig tot bij huize Pol en Josee en zoals ik al eerder aangaf word ik verondersteld de evolutie fotografisch vast te leggen. Ondertussen beweert ie dat ie al meer dan 2 kg kwijt is en hoewel ik het er niet aan zie wil ik hem best geloven, alhoewel... Als ik zie hoe hij op sleeptouw wordt genomen door Gustje lijkt het me dat hij zelf niet veel inspanning moet doen.
Het vrouwke wilde absoluut gaan shoppen vandaag, de solden periode loopt nog altijd en ze wilde graag gaan kijken of er iets te vangen was. Het leek er deze middag niet echt op dat het leuk fotoweer zou worden maar ik wilde toch wel mee. Vrouwke shoppen, ikke wandelen en fotograferen. En warempel, het is niet eens zo'n verre rit van thuis naar het Shopping Center in Olen, maar toen we daar aankwamen brak de zon er ineens door. Hoeraaaa !!! Ik ben dan ook enthousiast aan de wandel gegaan. Als ik fotografeer stel ik mijn toestel meestal in op burst-modus. Uit drie of vier vergelijkbare foto's kiezen geeft je altijd meer kansen om er eentje zonder fouten, toevallige in beeld geslopen kleinigheden of gekke bekken te selecteren. In dit geval was dat niet nodig maar omdat ik toch vier opnames had van een fietser langs het kanaal besliste ik vanavond om me nog eens wat te amuseren met mijn vriendje Photoshop en ze in één beeld samen te voegen.
De wandeling heen en terug naar de Spar is zowat de enige noemenswaardige beweging die ik op mijn conto mag schrijven vandaag. De stappenteller kijkt me alweer de hele tijd verwijtend aan. Ook van fotograferen kwam nauwelijks iets in huis, hoewel... De bouwput op de hoek van Leistraat en de Steenweg op Tielen, waar niet zo lang geleden het Italiaans restaurant was, is een plek waar ik meestal even stop om de stand van zaken in me op te nemen en vaak ook wat foto's te maken, al is het maar om later misschien een reeksje te tonen over het ontstaan en de groei van het geplande appartementen complex. Ineens dacht ik ook even aan een project van de fotoclub: het fotograferen van beroepen en vakken. Deze bouwvakker vond ik alleszins een mogelijk onderwerp maar achteraf gezien staan er teveel onnodige aandacht afleidende andere dingen op. Ik moet snel eens terug komen met een andere lens. Toch vond ik dit best een interessant beeld, zij het niet meteen geschikt voor de clubopdracht.
Het is niet zozeer wat je kan, maar vaak is het belangrijker wie je kent in het leven... We hadden vandaag een afspraak om op bezoek te gaan in de gevangenis in Antwerpen. Ik denk dat er meer mensen zijn die er uit willen dan die er in willen, maar ik had fotoplannen en een afgesproken geleid bezoek zou een buitenkansje kunnen zijn. Helaas... toen we eenmaal binnen waren moesten we identiteitskaart, fototoestel, smartphone en alle andere metalen bevattende spullen in bewaring geven. De screening was zelfs grondiger dan op een luchthaven, de riem moest uit de broek en toch bleef dat ding maar piepen. Mijn maatje Jackie heeft een kunstheup en ik heb ook een metalen vijs in mijn schouder. Al een aantal jaren kan ik ermee zonder piep door de scanners op de luchthavens maar hier zijn ze blijkbaar toch iets fijner afgesteld. We hebben het gelukkig kunnen uitleggen en we zijn binnen geraakt. Ik heb een aantal keren gevloekt omdat ik in mijn foto-gefocused brein een beeld zag dat ik graag had vastgelegd maar jammer, jammer, jammer. Ik heb dan maar een opname van de buitenkant bij deze bijdrage geplaatst. Begijnenstraat 42. Ik veronderstel dat dit niet verboden is, hoewel... je weet maar nooit.
Kleindochter julie, juf en danser bij Balance Health Center zou vanavond optreden tijdens de geplande lichtjeswandeling in Wuustwezel. Daar wilden wij ook graag bij aanwezig zijn. Op diverse plekken op het parcours waren er allerhande acts te zien en we hebben er ook van genoten, maar het mag niet verbazen dat we toch een foto kozen van de groep waar in Julie actief was. In het zgn. sprookjesbos konden we genieten van een zeer gesmaakte voorstelling. Applaus van de vele aanwezigen en... een leuke foto-oogst van ondergetekende.
Om mijn dagelijkse stappengemiddelde toch niet al te erg laag te laten zakken ga ik tegenwoordig vaak mee met het vrouwke tijdens haar bijna dagelijkse tocht naar de Spar aan de ander kant van het dorp. Toen we terug wandelden en we voorbij café De Leeuw kwamen werd er op het raam getikt en de deur werd snel geopend met de vraag of we niet even wilden binnenkomen. De gilde zat daar te feesten... Het vrouwke wilde snel naar huis want we hadden wat diepvriesspullen bij maar ze vond het niet erg dat ik op de uitnodiging inging. Ik heb uiteraard even van de gezelligheid geproefd en omdat ik regelmatig hun activiteiten bezoek en er dan ook fotografeer vonden ze het niet erg dat ik mijn Sonytje even bovenhaalde om enkele beelden te schieten. Hoewel er behoorlijk wat leuke kleurtjes in deze opname zitten vond ik het toch beter om dit in zwart wit om te zetten.
Toen ik dit paard in de wei zag dacht ik meteen aan the Beatles. Ik weet niet of de generatie jongeren van vandaag nog weet wie dat waren maar in de zestiger jaren van de vorige eeuw was dat een bandje dat redelijk populair was. Zeker in het begin van hun carriere was hun haarsnit onderwerp van veel discussies, de pony-coupe was alleszins een schok voor de brave burgers. Na Sgt. Peppers en the Magical Mystery Tour, zeg maar '66-'67 werd de look nog extremer en konden we niet meer praten over pony's. Maar voor iemand die de Beatles van in het begin heeft mee gemaakt is dit een paard met Beatle-kapsel.
De afwisseling die ik zoek in mijn fotografie geldt natuurlijk ook voor zoon Mike die weer erg intensief aan het sporten is om zijn conditie op te krikken en zijn gewicht af te bouwen. Hij heeft me gevraagd om dat zo veel mogelijk te fotograferen en uiteraard doe ik dat dan op verschillende locaties en in andere omstandigheden. Ik plaatste onlangs al eens een foto van hem op deze pagina's en het zal dan ook nog wel een tijdje duren voor dat weer gebeurt, hem fotograferen doe ik uiteraard nog steeds graag. Vandaag stond ik te wachten op de kruising van de Rooblokken en Cawinkel bij de spoorwegovergang waar hij zou voorbij komen samen met de woef. Het was weer redelijk mistig maar plots zag en hoorde ik in de verte een grote compacte groep fietsers naderen. Fototoestel in aanslag natuurlijk. Pas toen ik enkele shots gescoord had realiseerde ik me dat dit waarschijnlijk pupillen zijn van de Vlaamse Wielerschool in Herentals die onder begeleiding een trainingsritje maakten. Wie weet zit hier de nieuwe Wout of Remco bij... mogelijke kampioenen in opleiding. "Nevel verwijderen" in Photoshop was weer behulpzaam om het beeld toch net iets meer pit mee te geven.
Mijn zus Lilly had via haar zakenrelaties een uitnodiging voor 2 om als VIP het autosalon te bezoeken. Schoonbroer Dreeke zag dat niet zitten en dus kreeg ik de kans om mee te gaan. Daar zeg ik niet neen tegen. Los van de ontvangst, de drankjes en de hapjes was ik best tevreden dat ik na enkele jaren weer eens naar de nieuwigheden kon gaan kijken. Het is niet zo dat ik van plan ben om me een andere wagen aan te schaffen, maar de interesse is er altijd en dan is er ook nog die foto-hobby he. Ik heb mijn fototoestel voornamelijk gericht op de specials, de dreamcars en ik heb een behoorlijk grote oogst mee naar huis gebracht. Deze Bugatti vond ik top of the bill. Voor de aardigheid vroeg ik naar de prijs en ik kreeg ook een antwoord: zes nulletjes en daarvoor een cijfer dat niet eens bij de lagere uit het beschikbare scala gekozen kan worden. Toen ik groen lachend vertelde dat ik nog even moest sparen kreeg ik als antwoord dat de 40 geplande exemplaren sowieso al op voorhand verkocht waren.
De maandag na de eerste zondag na driekoningen noemen we hier in de Antwerpse Kempen "Verloren Maandag". We eten dan appelbollen en worstenbroden. Vooral dat laatste is iets wat deze jongen heerlijk vindt en ik ben dan ook vandaag naar de warme bakker geweest om er enkele te halen. Vóór het consumeren vond ik het gepast om deze lekkernij ook even te fotograferen. Qua aanpak heb ik me voor één keer laten inspireren door een collega fotograaf...
We hadden afgesproken met de creatieve familieleden die meegewerkt hebben aan onze kerstmusical in Aarschot om een hapje te eten, wat gezellig bij te kletsen en er een nabespreking aan vast te knopen. Het Japanese restaurant Shokudo was de place to be want die hadden ons tenslotte ook flink gesponsord. Gezelligheid, bijkletsen en lekker eten was er in overvloed. Nabespreking en nieuwe plannen maken hebben we maar uitgesteld tot volgende week op een meer discrete locatie. Voor we voldaan het restaurant verlieten wilden we toch nog even met de eigenaar op de foto en ik heb schoonbroer Dreeke mijn camera in de handen gestopt om deze foto te maken. De groothoeklens 16-35 zorgt aan de zijkanten wel voor een beetje vervorming maar daar moet je mee leven als je die er op hebt staan.
.
