Ik was zonder vooropgezet doel vertrokken om tijdens een droog moment toch wat kilometers te fietsen en na wat willekeurig links-rechts nattevingerwerk stond ik plots voor een wegafsluiting op Groot Rees. Ah ja, ik had het moeten weten, laatste weekend van augustus, short rally van Kasterlee... Dan kun je 15 € betalen om verder te wandelen en overal goed zicht op de racende auto's te hebben maar ik was eigenlijk vertrokken om te fietsen. Anderzijds interesseerde het gebeuren me wel, al was het maar om wat leuke foto's te scoren. Terreinkennis is dan belangrijk en ik kon toch makkelijk een plek bereiken waar ik dicht genoeg bij het parcours kon komen om ongehinderd te fotograferen. De oogst was best leuk. Thuis zat ik, zoals zo vaak trouwens, weer met keuzestress. Bij de vele geslaagde opnames was er een reeksje van een BMW die driftend door de bocht kwam en daar één foto uit kiezen zou niet het zelfde verhaal verteld hebben. Ik heb dan maar een drieluik gemaakt van 3 opeenvolgende foto's en ze in één enkele jpeg samengevoegd. Zo kan ik me toch houden aan mijn zelf opgelegde regel van één foto per dag. Nog even er bij vertellen dat, hoewel het er gevaarlijk uitziet, de bestuurder de wagen probleemloos uit de slip en weer op de rechte baan bracht.
Ik voelde me vandaag helemaal niet lekker, buikpijn, een maag die volledig overhoop lijkt te liggen... misschien een gevolg van de vele smoutebollen gisteren? Of is er iets anders aan de hand? Ik heb mezelf wel gedwongen om alsnog er op uit te trekken met mijn vriend de e-bike en uitgeput maar voldaan kwam ik terug thuis na een niet al te lange tocht met enkele beelden op het geheugenkaartje van het Sonytje. Bruggen waren altijd al onweerstaanbare onderwerpen in mijn fotografie maar het was weer een hele tijd geleden dat ik me nog eens had laten verleiden. De brug van de Lierseweg in Herentals en de er achter liggende nieuwe spoorwegbrug vormden hier samen een grafisch interessant geheel. Ik vond het een stop waard en het resultaat wil ik graag in mijn jaaralbum bewaren.
Tijdens het begin van deze week werden er meerdere wandelingen naar de kermis gedaan met de bewoners van Hoevezavel en om alle vrijwilligers te bedanken werd er vandaag een eet-maar-veel-smoutebollen festijn georganiseerd. Daar wilden we graag bij zijn als gerenommeerde smulpapen. Maar eerst zijn we de ondertussen al 94-jarige Louis, de lievelingsnonkel van het vrouwke, gaan bezoeken in het Kapittelhof, dat andere zorgtehuis in Lommel. We hebben gezellig bijgepraat, iets geconsummeerd en het vaste voornemen gemaakt snel terug te komen. Natuurlijk kon ik het niet laten die twee even in beeld te nemen. Zoals je ziet lust Louis op die leeftijd nog altijd wel een frisse pint, het vrouwke niet en mijn Duvel heb ik zedig buiten beeld gehouden. Ik realiseer me nu dat het al de vierde keer is deze maand dat het vrouwke ergens in de foto van de dag te zien is. Tja, in mijn streven naar afwisseling is dit niet meteen het beste voorbeeld maar in dit geval vond ik het niet erg... jullie toch ook niet?
De beloofde regen hebben we vandaag dus gekregen, t.t.z. een heel klein beetje. Rond 3 uur heeft het precies 9 minuten en 32 seconden wat gedruppeld. Daarna klaarde het snel weer op en in in de verste verte was er in de lucht of op de buienradar weer geen spoor van nattigheid meer te bespeuren. Wat doe je dan? Juist ja… fietsen.
Het werd geen al te grote tocht deze keer, via De Roerdompstraat en het Kempisch Kanaal naar Herentals en langs de Watervoort terug. De nodige tussenstops om te fotograferen en een Duvelke bij den Druyts in Herentals kunnen we ondertussen routine noemen. Het was bijzonder genieten van de prachtige luchten vond ik en het is dan ook niet toevallig dat er zo eentje in deze foto is geslopen.
De voorspelde (of beloofde?) regen is voorlopig achterwege gebleven en ik heb mijn ebike dan weer maar eens uitgelaten. In de Worftshoeven in Geel, vlak bij de gelijknamige bed & breakfast fietste ik voorbij een weide met een paard en enkele ponies. Eigenlijk was het door het omgevallen zonnescherm dat ik besliste even te stoppen en wat foto's te maken. Maar dan denk je al snel aan de ondertussen al 10 door de wolf doodgebeten ponies in Limburg en dan zie je een omheining waar de meest klungelige wolf geen probleem mee heeft... Laten we hopen dat de wolf de weg hier naar toe niet vindt. En om mijn mening duidelijk te stellen: de wolf hoort in ons dicht bevolkt landje niet thuis. Als je met een hond(je) gaat wandelen, zo braaf als braaf kan zijn, dan krijg je een boete als ie niet aangelijnd is, meer nog als een hond iemand bijt dan riskeert ie te worden afgemaakt. Wolven evenwel vallen blijkbaar niet onder die regel... die mogen blijven doden.
We waren is de loop van de namiddag al aan de wandel geweest met Gustje, onze tijdelijke gast. Volgens de meteomadammen en -heren en ook volgens de weer-apps ziet het er naar uit dat het mooie weer op zijn retour is. Ik ben vanavond dan toch nog maar eens een rondje gaan fietsen, je weet maar nooit... morgen regent het misschien. Langs de Watervoort naar Herentals en langs het Kempisch kanaal terug, het is ondertussen ook een van mijn vaak gekozen routes. In Herentals besloot ik nog eens in het begijnhof te gaan kijken en daar kon ik weer een en ander scoren om mijn fotohonger te stillen. De Gildekamer leek me als afwisseling zeer geschikt voor deze pagina's.
De Lommelse zorginstellingen maken er een traditie van om ieder jaar met de bewoners naar Lommel kermis te gaan. Er wordt dan beroep gedaan op familie van de bewoners en ook op de vrijwilligers om de rolstoelen te duwen en om de stemming er in te houden. Er waren diverse dagen waarop we ons konden ter beschikking stellen en voor mij was vandaag de enige mogelijke optie. Het vrouwke kon helemaal niet want iemand moet toch bij Gustje blijven, de woef van zoon Michael en gezin, die een week lang te gast is in huize Pol en Josee. De wandeltocht met de rolstoelen naar het centrum is ondertussen een routineklus, de obligate stop bij café De Kroon ook en dat we daar de mogelijkheid hebben om een Duvel te consummeren vind ik nog altijd helemaal top. Al even traditioneel gaan we dan over de foor en bij sommige attracties geven we de bewoners de mogelijkheid om een ritje te maken. Er zijn meestal niet erg veel kandidaten maar bij deze "Power Wave" wilden ze met z'n vieren toch de kick wel eens ervaren. Twee verzorgsters mochten delen in de pret. Voor alle duidelijkheid, de verzorgsters zijn herkenbaar aan de zonnebrillen.
Een ganse zomer lang is er in Herentals een veelvoud aan activiteiten gepland onder de gemeenschappelijke naam "Zomerspoor". Vandaag was er "Herentals beweegt". Balance health center, waar onze kleindochter Julie dansjuf is, was uiteraard ook aanwezig om de omstaanders, groot en klein, er toe te bewegen deel te nemen aan enkele leuke dansmoves. Ik heb dat natuurlijk uitgebreid gefotografeerd. Maar dat kwam al enkele keren voorbij op deze pagina's en mijn motto indachtig -variatie- richtte ik ook mijn aandacht en mijn camera op andere activiteiten. Deze stijldans vereniging, nota bene uit ons eigen Lichtaart, charmeerde me voldoende om er enkele beelden van te schieten. Ik ben geen danser, zal nooit een danser zijn, maar dat wil niet zeggen dat ik niet kan genieten van was ze presteren.
Heerle is een gehucht tussen Lichtaart en Poederlee. Vroeger toen het legendarische café Sus Pad er nog was hebben we er vaak muziek gemaakt. Tegenwoordig fietsen we er meestal achteloos voorbij. Vandaag zijn we toch eens gestopt aan de kapel om er een opname te maken van uit een laag standpunt. Handig toch, zo'n kantelbaar scherm he...
Dit is een foto van het vrouwke samen met Frans. We zijn al sedert jarer vrijwilliger in Hoevezavel, een van de Lommelse zorgtehuizen. Vandaag was het weer wandeldag en hoewel de weersvoorspellingen een beetje twijfelachtig waren hebben we het er op gewaagd. Het werd een net iets langere tocht dan meestal en op het randje af, op enkele druppels na hebben we het droog gehouden. Frans is een van de bewoners die nog erg actief is en als we gaan wandelen is hij geen passagier in een van de rolstoelen maar een duwer, zoals wij. Voor we vertrokken vandaag kon ik hem en het vrouwke er toe overhalen eens samen te poseren in de stoelen die we wel eens gebruiken voor de fotoshoots van de bewoners die ik ieder jaar weer maak voor de tentoonstelling tijdens de week van de senioren.
We zijn vandaag naar Loenhout gereden om dochter en familie te bezoeken. Schoonzoon Koen en kleinzoon Nicolas zitten in de boerenstiel en daar is dan ook behoorlijk wat te zien en te fotograferen. Toch koos ik deze keer voor een beeld van het bedrijf aan de overkant. Daar is een Paarden stoeterij en toen we daar voorbij wandelden kon ik deze volbloeden niet negeren die allemaal van uit hun stallen verlangend de buitenlucht opsnoven.
Het valt op hoeveel zonnebloemen je ziet dit jaar als je er op uit trekt. We gaan veel wandelen en fietsen, en dat al sedert lang, maar het was me nog nooit eerder opgevallen dat er zoveel velden zijn met zonnebloemen. Is dit misschien een nieuw gepromoot verdienmodel voor onze landbouwers of een manier om de grond te verbeteren? Ik heb er alleszins geen idee van. Deze lange rij, langs het Kempisch Kanaal in de buurt van sas 7 zien we daar wél ieder jaar en toen we er vandaag stopten om enkele foto's te maken kwamen vragen bovendrijven. Waarom zijn er tegenwoordig zo veel? Heb ik dat vroegen gewoon nooit opgemerkt? Worden die geoogst? Zien we er in de toekomst nog meer? Heeft het met het klimaat te maken?... Ik ben een zonnebloemen leek. Maar ik vind ze wel mooi.
Dit is misschien technisch gezien niet de beste foto, er zijn enkele wat uitgevreten overbelichte plekken te zien, maar wat wil je met zulke uitbundige zonneschijn die door het bladerdak puurt. Toch wil ik 'm in mijn jaaralbum en dus ook op deze blog. We komen wel vaker in het Prinsenpark, meestal om te wandelen. Het is een prachtig natuurgebied en er zijn diverse bepijlde wandelingen variërend tussen 2 en 9 km. Maar er lopen ook enkele tracé's van het fietsknooppuntennetwerk doorheen. Niet dat we vandaag de cijfertjes volgden, ik ken mijn weg hier ook wel zonder... maar voor geïnteresseerden is dit ergens tussen nr. 94 en nr. 95. De mini-TV-serie Van Vlees en Bloed speelde zich hier trouwens af. De bospoeper deed er zijn ding.
Eerst wil ik even vertellen dat ik helemaal niks voel voor vissen, integendeel, ik begrijp niet welk plezier daaruit te plukken is. Ik ben ooit, tijdens een absurd vroeg uur, een keer meegeweest met vrienden die enthousiast hun belevenissen verteld hadden, maar na enkele minuten ben ik gewoon in slaap gevallen... Vissers fotograferen daarentegen zie ik dan weer wel zitten. Het tracé van de Nete tussen Retie en Kasterlee is voorlopig nog niet opnieuw bevaarbaar voor kano's merkte ik vandaag tijdens onze fietstocht. Aan de watermolen in Retie zag ik uit mijn ooghoek dat er enkele jongeren aan het vissen waren op de plek waar normaal de kano's te water worden gelaten. We waren er eigenlijk al voorbij maar ik ben toch even terug gedraaid om een foto te maken. Eén van de jongeren wilde absoluut niet op de foto de andere wél en die wilde ook poseren, dat vond ik dan weer niet nodig en ik vroeg hem om gewoon te gaan staan zoals ik hem eerst gezien had, onherkenbaar. Dat deed ie en dat was het beeld dat ik oorspronkelijk in gedachten had.
Ik had nog eens enkele nummertjes op een stuk papier neergekribbeld om het fietsknooppuntennetwerk als gids te gebruiken voor onze fietstocht vandaag. Natuurlijk zoek ik dan een richting waar we minder vaak komen en dus ook waar ik de wegen niet zo goed ken. Rond Westerlo leek me een interessante regio... Maar we hadden blijkbaar de verkeerde dag uitgekozen. Enkele keren werden we tegengehouden en omgeleid omdat er een wielerwedstrijd bezig was, en op een bepaald moment kon het niet anders dan dat we te voet over de berm, de fiets geleidend langs het parcours naar het volgende knooppunt wandelden. Uit gewoonte heb ik ook enkele foto's gemaakt, niet zozeer uit interesse voor het evenement maar om onze rit wat meer uitgebreid te documenteren. Thuisgekomen vond ik op het net dat we beland waren in het Belgisch Kampioenschap gravelbiken. Daar waren zo'n 2000 deelnemers over alle cathegorien verspreid las ik en dat verklaart meteen waarom we van uit de berm zowel dames, heren, jongeren, ouderen, corpulente, kortom een zeer gevarieerd corps fietsers zagen voorbij komen. Toen ik besloot mijn Sonytje boven te halen was het gros van de deelnemers eigenlijk al voorbij. Dit zijn dus achterblijvers... so what. Deelnemen is belangrijker dan winnen he manneuhhh.
We zijn vandaag naar de begrafenis van een goede vriendin geweest in Wilrijk. Ik was nog niet eerder op het Schoonselhof, het Antwerpse Père Lachaise, moet ik ootmoedig toegeven en ik plan dan ook er snel eens terug naartoe te rijden om in andere omstandigheden er wat rond te fotograferen, maar vandaag vond ik het niet gepast. Ik val dan ook terug op een extra foto van gisteren. Deze twee ezels stonden te grazen achter de Klein Engelandhoeve en hoe ik ook poogde om hun aandacht te trekken en ze naar de camera te laten kijken, het lukte niet. Het zijn dan ook ezels he. Misschien is ondergetekende er ook wel een...
We zijn zeer uitzonderlijk eens erg vroeg aan onze dagelijkse fietstocht begonnen. Om de voorspelde hitte te slim af te zijn waren we al om 10 uur vertrokken voor een iets langere tocht. Achteraf gezien viel het wel mee met de warmte. Het Bels Lijntje was het doel en we zouden wel zien hoe ver we geraakten. Uiteraard moet ik rekening houden met de steeds kleiner wordende actieradius van mijn al meer dan 20000 km tellende oude e-bike. De uitkijktoren langs het Lijntje haalden we makkelijk en dan was het kiezen hoe we zonder dezelfde route omgekeerd te moeten doen toch nog thuis konden komen. We hebben het geklaard. Uiteraard is het een verplicht nummer om daar naar boven te klimmen en even vanzelfsprekend is een foto van het Vennengebied van uit dat hoge standpunt een must.
Het warme weer kon ons niet tegenhouden, we zijn toch maar gaan fietsen. Langs het Albertkanaal haalde ik dit enorme vaartuig in, twee duwbakken met in de lengte elk 6 containers. Van de zijkant kon ik niet meer zien. Ik heb een tijdje volle gas gegeven om voldoende voorsprong te krijgen en van op de brug aan de Lierse Baan kon ik een beter beeld te pakken krijgen. Daar zag ik dat ze 4 breed gestapeld waren. Volgens de berichtgeving rond de verhoging van alle bruggen over het Albertkanaal zouden voortaan vaartuigen met tot drie hoog gestapelde containers vrije doorvaart hebben. Van uit de hoogte kon ik niet beoordelen of er effectief 3 lagen waren maar twee waren het er alleszins. Een snelle berekening leert me dan dat per duwbak er 6x4x2= 48 containers waren, dat maal twee is 96 vrachtwagens minder op de weg... misschien ook wel 144 gesteld dat het mogelijk 3 lagen waren. De binnenvaart is ondertussen echt wel een beduidende ontlasting voor ons wegennet dat mag duidelijk zijn.
We waren hier al vaak voorbij gefietst en we hadden al enkele keren tegen elkaar gezegd dat we toch eens moesten gaan zien. Vandaag hebben we de daad bij het voornemen gevoegd. Het Kunstdomein Kasterlee is de plek waar een tijdelijke tentoonstelling van "gewone" kunstwerken, verzamelingen, transformaties, gewone dingen in ongewone omstandigheden... kan bezocht worden, kortom er is veel creativiteit rondgestrooid om dit project te realiseren en het is ook voor kunst-leken zeer toegankelijk. In de folder die je bij het binnenkomen krijgt staat veel uitleg en het valt op dat er meerdere werken zijn waar geen artiest genoemd wordt. Anonieme verzamelaars creëren vaak werken die je met wat goede wil ook als kunst kunt benoemen. Deze na het gebruik weggeworpen verfroerstokjes van Griekse vissers die hun boten ieder jaar opnieuw schilderen werden op het strand verzameld en op een kunstzinnige wijze in een prachtig tafereel samengebracht. Ik zeg volmondig dat dit ook kunst is.
Op het gevaar af het verwijt om mijn oren te krijgen dat ik in herhaling val (en dat is het laatste wat ik wil in mijn fotografie) toon ik toch nog 2 luchtbalonnen op deze pagina. Het lijkt er op dat met dit mooie weer de ballonvaart erg in trek is in onze regio. Een kleine week geleden mochten we zelf genieten aan boord van zo'n luchtvaartuig en vandaag, toen we rustig op een terras zaten, bij Den Thys, zag ik toevallig dat er in een weide enkele honderden meters verderop voorbereidingen gaande waren voor... een ballonvaart! Ik heb rustig de tijd genomen om mijn Duveltje te degusteren, uit ervaring weet ik immers ondertussen dat het wel even duurt voor zo'n ballon de lucht in gaat. We zijn dan tot op de vertrekplaats gefietst en dan merkten we dat een van de twee vertrekkensklare ballonnen dezelfde was als die ons vergezelde tijdens onze vlucht. Andere startplaats dat wel. Ik heb weer de nodige beelden gescoord en om toch voor enige afwisseling te zorgen vergeleken met de beelden van vorige week heb ik alsnog een ander standpunt gekozen, niet moeilijk natuurlijk want deze keer zat ik er zelf niet in.
