Ik geef het toe, ik voel me verslagen, verslagen door de hitte. Ik was er van overtuigd dat ik goed bestand was tegen zowel de kou als de warmte maar vandaag was het er over. Trop is teveel. Ik heb een poging gedaan om rond de middag op ons terras de krant te lezen maar na minder dan 5 minuten ben ik met de staart tussen de benen weer naar binnen gevlucht en ik ben de rest van de dag niet meer buiten gekomen. Ik val dan ook noodgedwongen terug op een foto van gisteren. Langs het Kempisch kanaal tegenover het ondertussen verlaten ex-café Sas 6 zag ik deze oranje schoonheden en ik kon de drang om ze te fotograferen niet weerstaan.
Op 1 juni fietsten we langs de Kastelse Dijk in Dessel en dat was niet toevallig, we wilden wel eens gaan zien hoe ver ze al gevorderd waren met de opbouw van de accomodaties voor Graspop. Ik fotografeerde toen een nog in de steigers staande Marquee. Die foto kwam hier toen ook voorbij. Vandaag, een dikke week na afloop van het festival waren we weer in de buurt en uiteraard gingen we er nog eens kijken. Van de Marquee blijft alleen nog het skelet over. De afbraak schiet goed op en natuurlijk vond ik het niet meer dan normaal om opnieuw een foto van de locatie te maken. De ganse maand juni zit tussen beide foto's en het aftellen naar editie '26 is begonnen.
Het was puffen vandaag, toch viel het nog wel mee al fietsend. Zolang je in beweging bleef was het windje net voldoende om voor een beetje koeling te zorgen. Maar de echte tropische hitte komt pas overmorgen. Ik zit er aan te denken enkele fiets-loze dagen in te lassen. Voorlopig zijn we er toch weer op uit getrokken. Deze paarden hadden gezamelijk beslist om zich te beschermen tegen de hitte door in de schaduw van die ene boom te blijven staan. Toen we er voorbij gefietst kwamen kon ik niet anders dan even stoppen om mijn Sonytje boven te halen. Dat dit in zwart-wit omgezet zou worden wist ik al toen ik afdrukte.
De feesten volgen elkaar op in een snel tempo. Vandaag was het dan weer de jaarlijkse barbeque van onze fotoclub.Ik mag rustig stellen dat het helemaal "af" was, helemaal "top", met dank aan de bakkers van dienst Marc en Bert. Ondertussen zijn er van alle kanten vele foto's gemaakt, logisch bij een activiteit van een fotoclub he. Om dan toch iets andere foto's te scoren heb ik stiekem de drone nog eens naar boven gestuurd. De gesprekken waren dermate geanimeerd dat de meesten het niet in de gaten hadden. Nora en Marleen wel blijkbaar, die begrepen dat er gefotografeerd werd van uit een onverwachte hoek. Hallo Nora en Marleen...
Ik probeer consequent zoveel mogelijk variatie in mijn fotografie te brengen maar soms dienen er zich tijdens opeenvolgende dagen onderwerpen aan die in hetzelfde vakje zouden kunnen worden ondergebracht. Gisteren nam ik het vrouwke in beeld, en nu haar broer. Die vierde vandaag namelijk samen met zijn Monique hun gouden brouiloft en dan wordt er van mij verwacht dat ik wel wat foto's van het feestgebeuren scoor. Dit vond ik wel een hele leuke. Het jongste kleinkind, Miel, kwam bloemen brengen voor het feestpaar na al de toespraken en dat ging zo spontaan dat het bij sommigen niet helemaal droog bleef.
Toen we, ondertussen alweer meer dan twee jaar geleden, afscheid moesten nemen van onze allerliefste woef Phaido hebben we beslist geen hond meer in huis te nemen. Sindsdien gaan we opvallend minder wandelen, de dagelijkse lichaamsbeweging vinden we tegenwoordig meestal al fietsend. En gelukkig mogen we regelmatig genieten van het gezelschap van Gustje de huisgenoot van het gezinnetje van zoon Michael. Vandaag mochten we weer hondesitten en dan nemen we de oude wandelgewoonte weer op. We zijn met Gustje nog eens de Dressenstraat en de Smallebroeken ingetrokken en ik ben diverse keren voorop, achterop, naast de weg gaan staan om het vrouwke en Gustje te fotograferen.
Nadat we een tussenstop hadden ingelast in het Hof Rodin, vroeger Het Corsendonks Hof, was het maar een erg kort stukje verder fietsen tot aan de priorij Corsendonk. Daar ga ik altijd wel eens zien of er iets te fotograferen valt maar meestal staan er auto's op of naast de inrit of op de binnenkoer. Da's niet zo onlogisch, het is tenslotte nu een hotel, een conferentiecentrum en een locatie voor feesten en dies meer. De enkele wagens die er ook vandaag geparkeerd stonden kon ik van uit dit standpunt netjes buiten beeld houden en ik heb daar dan ook van geprofiteerd. Als bierliefhebber wil ik toch ook nog wat info meegeven. Het best lekkere Corsendonk bier wordt hier helemaal niet gebrouwen. Dat komt uit Pumode, deelgemeente van Yvoir in de provincie Namen.
Kleindochter Julie is dansjuf bij Balance Health Center. Voor ze vanavond aan de slag ging is ze even bij oma en opa langs geweest. We hebben samen gegeten, wat gekeuveld en zo vernamen we dat de les vanavond een soort combinatie zou worden van fitness en ritmische gymnastiek. Daarenboven zouden ze het buiten -outdoor - doen... Dat wilden wij wel eens zien... en fotograferen.
Het Kapelhof in onze gemeente is een plek waar je dingen ziet die voorzichtig gezegd, niet alledaags zijn. We komen wel vaker bij het buitenverblijf van onze goede vriend, de Lichtaartse cowboy Gust en nog een eindje verder is ook een plek waar de creativiteit in vrijetijdsbesteding zonder remmen zijn gang gaat. Vandaag kon ik het niet laten er eens een foto van te maken. Ik moet dan meteen denken aan vroeger, toen we als jonge mannekes tijdens de grote vakantie een kamp bouwden en na twee maanden was dat uitgegroeid tot een uitgebreide nederzetting. Dit is daar de volwassen versie van vermoed ik. Hoewel... volwassen worden, moet dat?
Uiteindelijk zijn we dan toch op de laatste avond nog op Graspop geraakt. Na dat we een telefoontje gekregen hadden dat de geplande ballonvaart afgelast was en ik alsnog een kort bezoek aan Art Kasterlee had gebracht stelde het vrouwke voor om dan maar naar Dessel te fietsen... Yesss!!! We gaan al jaren proeven van de sfeer daar op Graspop, niet dat we ooit een inkomticket gekocht hebben trouwens, we blijven gewoon wat rondhangen rond het terrein, bij de campings, de merchandising en het hele commerciele gebeuren en dan loop je ook tussen de festivalgangers. Ik kan het niet voldoende herhalen: die metal-liefhebbers zijn eigenlijk allemaal vriendelijke, lieve mensen ondanks het ruige imago dat ze zich meestal aanmeten. Gewoonlijk vraag ik of ik ze mag fotograferen en in al die jaren heb ik nog nooit een weigering of een scheef gezicht gekregen. Dit jaar heb ik ook enkele keren stiekem van uit de heup wat opnames gemaakt met het kleine Sonytje en na selectie en fatsoeneren van de oogst was het het vrouwke die vond dat het deze opname was die in mijn jaaralbum moest komen. Ik vind het zelf best een chaotische plaat, maar het geeft goed de variatie en de sfeer weer. En tja, wie ben ik om het vrouwke tegen te spreken?
Na dat we aanwezig waren bij de opening van Art-Kasterlee, waar we met onze fotoclub aan deelnemen, zijn we in de loop van de avond toch nog even gaan fietsen, ondanks de hitte. Een klein rondje om de stramme spieren in beweging te houden, minder dan 20 km, moest kunnen vonden we. Het schuldgevoel van een bijna ganse dag niksen konden we zo weer counteren. Bijna terug thuis, in de Roerdompstraat kon ik dit beeld scoren. Ik koos er voor weer eens de primaire compositieregels te volgen. Een derde, een derde... en zo, je moet de regels kennen om ze daarna creatief te breken is een fotografenwijsheid. Maar vandaag heb ik het zeer eenvoudig gehouden. Meer moet dat niet zijn.
Ik ben geen bloemoloog, geen botanicus en ook geen plantkundige maar dat wil niet zeggen dat ik niet kan genieten van de schoonheid die de natuur ons te bieden heeft. Ik hoop nog steeds dat het bloementapijt dat wij ingezaaid hebben ons een zomer lang gaat verblijden maar voorlopig lijkt het er nog niet op dat het een groot succes gaat worden. Dan genieten we maar van de bloemenpracht waar we tijdens onze dagelijkse fietstochten voorbij komen. Een enkele keer is er een schoonheid zo uitdagend dat we even stoppen om ze te fotograferen. Thuisgekomen zoek ik dan consequent op Plantnet hoe de naam is en in dit geval zou dat “Groot Kaasjeskruid” zijn, voor de kenners ook nog de Latijnse naam: “Malva Sylvestris”. Ik hou me aanbevolen voor eventuele correcties, hoewel het me meer om de foto dan om de juiste naam te doen is.
Als we richting Herentals fietsen kiezen we vaak een route via Heerle en in plaats van te volgen naar de Watervoort ( waar Van Aert woont trouwens ) en voor we aan de spoorweg komen, slaan we danrechtsaf. Dat weggetje heet Huizen maar er is in de verste verte geen huis te zien. Het is er heerlijk rustig fietsen met vergezichten en hoogst uitzonderlijk zie je er eens een verdwaalde collega-fietser. Verder is er alleen maar wijdsheid, het geluid van de wind, de vogels en misschien de wrijving van de banden op het wegdek. En vandaag, plots zagen we in de verte een ruiter door de velden draven. Het duurde nog even voor we zagen dat ie eigenlijk rondjes aan het draaien was op een, zeg maar, privé-renbaan. Uiteraard zijn we gestopt om enkele foto's te scoren. Tja, zowel de fietser als de ruiter mag genieten van dit rustige stukje stille Kempen he.
Ik vertelde het al eerder: een fietstocht is niet af als er niet ergens onderweg een terrasje bezocht is. Vandaag hadden we gepland om te stoppen bij “het Meulezicht” in Retie maar, verdorie, gesloten wegens vakantie. Dan maar verder en met al ongeveer 45 km op de teller en nog nauwelijks 5 km te gaan bleek “de Neterust” redding te brengen. Het was er trouwens helemaal niet druk en toen ik zo het lege terras overschouwde viel me iets op. De schaduwen van de stoelen aan de linkerkant vielen naar rechts en de schaduwen van de stoelen aan de rechterkant… links… huh??? Ik vond het alleszins een foto waard en om dit zo duidelijk mogelijk te tonen heb ik 'm maar in zwart wit omgezet. Dit is het bewijs dat er in Kasterlee twee zonnen zijn.
Het Kempisch kanaal. Aan de overkant, bij de vestiging van Umicor was een kraan druk bezig containers op een binnenschip te laden. Het gebeurt niet vaak dat het water daar zo spiegelglad is en ik ben dan ook gestopt om enkele foto's te maken. Dat ik van symmetrie hou is algemeen geweten en je zou kunnen stellen dat dit er een variante van is, 90° gekanteld. Twee schepen, buik aan buik, twee kranen, gebouwen, allemaal mooi gepaard, zelfs de mooie lucht komt twee keer in beeld.
Je kunt niet ontkennen dat de staat van onze fietspaden er de laatste tijd op verbetert. Rome en Parijs zijn niet op één dag gebouwd zegt het spreekwoord maar we krijgen echt wel steeds betere infrastructuur onder de wielen geschoven. Soms wordt er zelfs een ietsje overdreven in de ijver om alles veiliger te maken. Een oversteekplaats als deze had voor mij toch net iets eenvoudiger gekund. Twee erg korte haakse bochten voor je aan de overkant bent vereisen al enige acrobatische stuurmanskunst als je braafjes binnen de lijnen wilt blijven...
Het was behoorlijk druk op de Nete deze namiddag. Toen we over de brug bij de Ark fietsten kwamen er een massa kano's aangevaren uit de richting Retie. Ik veronderstel dat alle mogelijke recreanten die de laatste tijd de afvaart niet konden ondernemen omdat de waterstand te laag en het varen verboden was nu allemaal tegelijk het water op wilden. Ik heb een tijdje staan kijken en fotograferen en hoewel ik hier wel vaker kom heb ik nog nooit zoveel kano's tegelijk gezien op deze plek.
We hadden gewacht met fietsen tot de laatste regendreiging voorbij was voor onze regio en zo rond vier uur gaf de buienradar groen licht. Misschien zou er om 10 uur weer een kleine regenkans zijn maar dan zouden we al lang weer thuis zijn. Turnhout was het doel deze keer. Hoewel het niet meer zo warm was als gisteren hadden de fonteinen op de grote markt toch nog een enorm aanzuigeffect op het jonge volkje en ik heb dan ook een tijdje staan te kijken of er geen leuke foto te scoren was. De terrassen zaten nog goed vol en de kleurige achtergronden waren een goede reden om eens te proberen de foto's in zwart wit om te zetten. Zo gaat de aandacht toch net iets meer naar het onderwerp, in dit geval de tussen de sproeiende nattigheid spelende jeugd. Na enkele beelden op mijn geheugenkaartje gezet te hebben zijn we zelf ook een tijdje op een van de terrassen gaan zitten. Een fietstocht zonder terrasbezoek is als... vul zelf maar in.
Was me dat puffen vandaag... en toch zijn we gaan fietsen!!! We hebben het rustig aan gedaan, langs het kanaal, waar het sowieso net iets koeler is, en zoveel mogelijk in de schaduw gereden. Daarenboven hebben we enkele aanleghavens bezocht waar ze iets fris verkopen. Al bij al was het op die manier nog best haalbaar. Toen we langs de Snepkensvijver kwamen vond ik het nodig om nog een extra stop in te lassen, kwestie van even te verpozen en wat foto's te scoren. Ik heb nog eens een panorama gemaakt van 7 staande opnames. Het was een hele tijd geleden dat ik me nog eens aan die routine had gewaagd en mijn vriend Photoshop knutselde in no-time dit werkstuk in elkaar. Het originele beeld is meer dan 100 MB groot, na het verkleinen om binnen de beperkingen van deze site te blijven schiet er niet veel van over maar ik vond het fijn om het nog eens te doen en in mijn jaaralbum kan ik 'm weer groter maken he...
Wat een cultuurbar is weet ik niet maar in Lommel is er alleszins een. Vandaag was het feest voor alle vrijwilligers in Lommel en daar waren wij als wekelijkse wandelaars met de bewoners van zorgtehuis Hoevezavel ook voor uitgenodigd. We werden verwacht in het CC De Adelberg en zoals zo vaak wilde ik liever iets te vroeg dan net op tijd zijn. Dat geeft je dan wat tijd om rond te kijken en eventueel wat leuke beelden te scoren. Deze trap vond ik sowieso al erg fotogeniek en de verwijzing naar de cultuurbar maakte het nog net iets leuker. Als zwart-wit liefhebber vond ik dat dit wel eens een pittige omzetting kon verdragen en eigenlijk was ik er best tevreden mee. Maar na lang vergelijken heb ik toch gekozen voor de kleurversie, ik vermoed dat het tintje blauw dat zo mooi contrasteert met de geel-bruine tinten de doorslag heeft gegeven.
