Het was best goed weer om te fietsen vandaag. De temperatuur was alleszins best aangenaam, bewolking en zonneschijn kwamen om beurten voorbij en om de soms stevige bries te trotseren had ik een route uitgestippeld met rugwind in de open vlakte en beschutting door bossen, lover, hagen en dies meer bij tegenwind. De theorie is één, de praktijk is twee... We hebben regelmatig de ondersteuning van onze electrische bikes één of twee streepjes hoger moeten zetten. Voor deze tocht had ik een fietskooppuntenrit gepland en eerlijk gezegd kwamen we weer op onverwachte, leuke plekken en soms moest ik zelfs even nadenken: "waar zijn we eigenlijk...?" Bijna terug thuis, in Isschot, gehucht van Kasterlee, herkende ik plots de locatie waar we voorbij fietsten. Den Hof van Isschot is een zelfpluk bloementuin waar we via een andere weg al enkele keren geweest waren om wat fleurigs in huis te halen. Met de fietsen kun je nauwelijks een mooi boeket mee naar huis nemen zonder gepaste tas maar we zijn toch even gestopt om er eens rond te kijken, en dat was weer mooi. Na de nodige foto's zijn we door gereden met het vaste voornemen om snel terug te komen met de wagen om weer wat te plukken.
Een van onze favoriete aanleghavens als we gaan fietsen is "De Lentehei". Vandaag reden we weer die kant op en dan is het er heerlijk toeven tijdens een tussenstop. Het is geen trendy, gelikt, design-etablissement, integendeel. Je zit er aan een simpel tafeltje op de zandgrond of het gras, je gaat aan een saloon-style openlucht bar zelf je drankjes halen en alle stress valt van je af. My kind of place... Er is trouwens ook voor de jongsten vanalles te beleven en vooral de dieren die er in de diverse afgesloten ruimtes rondlopen zijn erg populair (ook bij fotografen trouwens). Het leukste er aan is dat zowel de speeltuigen als de dieren vlakbij zijn en toch de rust bij het horecagedeelte niet storen. Ik ben, zoals iedere keer, ook deze keer weer wat gaan rondkijken met mijn Sonytje in aanslag en zo kon ik een alpaca, wat schapen, een geit, een pony, een paard, enkele kinderen en een mama met baby in één beeld vangen. Het is een momentopname van de gang van zaken in een deel van de Lentehei.
Vandaag waren we er vrij gerust in: het zou droog blijven vanaf de late namiddag. We zijn dan ook met de fiets naar Herentals gereden om de laatste vooravond van Herentals fietst, loopt en feest live mee te beleven. Uiteraard zijn we niet gebleven tot na middernacht om ook het optreden van Les Truttes te zien maar we hebben wel genoten van Gustaph, onze vertegenwoordiger op het Eurovisiefestival dit jaar. Het is niet meteen mijn favoriete soort muziek maar ik moet toegeven dat het een vakman is en ik kan er eigenlijk niks verkeerds over zeggen. Prima band, uitstekend backing koortje, een vlotte présence op het podium en een stem om U tegen te zeggen. Als we met de fiets ergens naartoe trekken neem ik meestal niet de Canon mee maar het Sonytje past natuurlijk altijd in mijn zak, zo ook vandaag. Ik kon met dat ding toch enkele leuke opnames maken van dat optreden. Dit beeld vond ik speciaal. De mimiek van de achtergrondzangeressen, die zich helemaal inleefden in de nummers en de teksten, is onbetaalbaar.
Herentals fietst, loopt en feest. Gisteren hebben we het na-tour criterium aan ons laten voorbij gaan. Het weer leek ons echt te slecht. Vandaag was er "Herentals Loopt" en daar zijn we toch naartoe gereden, ook al omdat zoon Michael als trainer met zijn voetbalteam deelnam, kleinzoon Jef ook trouwens en de enkele druppels die we alsnog over ons heen kregen bij de start van het event konden de pret niet drukken. Het mag ook wel eens vermeld worden: ieder jaar wordt "Herentals Loopt" groter. Deelnemen is belangrijker dan presteren, er zijn wandelaars, gehandicapten, jongeren, senioren en uiteraard volbloed sportievelingen. Op hetzelfde circuit waar gisteren de renners koersten, waren er vandaag bij de 1200 deelnemers aan de start die twee uur lang rondjes liepen, de enen één enkel rondje, anderen de volle twee uur lang. Na rigoureuze strenge selectie heb ik toch nog een veertigtal prachtige beelden over gehouden en er daaruit eentje selecteren voor deze site was niet gemakkelijk. Uiteindelijk kon ik niet anders dan iets te kiezen van de voetballers van SKS samen met hun trainer.
De laatste dag van de solden... Het vrouwke wilde absoluut nog eens naar het shopping center in Olen. Ik ben maar mee gegaan want ik had ook nog een paar nieuwe schoenen nodig. Die schoenen waren rap gekocht en toen wilde ik op een terrasje gaan zitten terwijl het vrouwke haar gang ging. Bij vorige gelegenheden was dat terrasje steevast bij brasserie O en steevast bestelde ik dan een Duvel waarop me even steevast werd meegedeeld dat ze dat niet in het assortiment hadden, de ene keer vriendelijk, de andere keer redelijk bot. Begrijpe wie kan. Ondertussen heb ik ontdekt dat er tegenover in het nieuw geopende "Très Belge" (vroeger Lunchgarden) wél Duvel te verkrijgen is en daar heb ik me vandaag dan maar neergeplant. Vriendelijke bediening, gezellig en voor herhaling vatbaar. Ik zat redelijk alleen op het terras, wat wil je, iedereen is aan het shoppen op de laatste soldendag en het weer werkte ook niet echt mee. Rondkijkend zie je altijd wel iets wat het fotograferen waard is. Op een raam was een kaart van Belgie aangebracht met een vette stip en er bij geschreven "U bevindt zich hier". Leuk... en toen ik nog wat beter keek zag ik de woordspeling "Eet-tablissement"... snapt U hem? Kijk, dat soort kleinigheden vind ik amusant en dat gun ik graag een plaatsje in mijn foto-jaaralbum.
Ook vandaag werd het in de loop van de namiddag steeds maar beter weer. Onze dagelijkse fietstocht verliep dan ook onder een aangenaam zonnetje. De route die we uitgestippeld hadden bracht ons hoofdzakelijk langs kleine weggetjes door landbouwgebied en in dit seizoen staat de mais al erg hoog. Het is misschien het meest spectaculaire gewas om te fotograferen maar als heinnering en als tijdsdocument voor mijn jaaralbum koos ik toch voor dit beeld. Andere foto's verschijnen morgen wel op Facebook.
Toen wij jong waren waren er nog geen smartphones om de ganse dag voor je neus te houden. Wij speelden buiten, renden, fietsten, voetbalden en waren altijd bezig met van alles en nog wat. Ik herinner mij zomers dat wij een volwassen boomhut bouwden. Die herinneringen kwamen bij me op toen ik dit kunstwerk zag tijdens onze fietstocht vanavond. Ik durf te betwijfelen of dit door kinderen in hun vrije tijd gebouwd is maar een super de luxe boomhut is het alleszins geworden. Interessant genoeg om te fotograferen en als foto van de dag te figureren.
De toeristentoren is een houten constructie op het hoogste punt van Herentals. Als je er naar boven klimt krijg je een adembenemend uitzicht over de regio. We waren er al vaker, ook al omdat er onderin een gezellige horeca-zaak is natuurlijk. Tegenwoordig fietsen we er vaak voorbij maar de enkele honderden meters van het fietsroutenetwerk tot de toren zijn zanderig en eigenlijk alleen maar geschikt om te wandelen. Vandaag hebben we toch weer eens een poging gewaagd om wat dichterbij te komen. Ik had de drone meegenomen in de fietstas om wat beelden te schieten uit een niet alledaagse hoek, maar er was te veel wind... Ik heb dan maar van op de begane grond met de kleine Sony enkele alternatieve beelden gescoord. Dit is mijn keuze voor vandaag.
Ik was er al voorbij gefietst en ik meende iets leuks gezien te hebben uit een van mijn ooghoeken. Ik ben dan toch maar even terug gedraaid en inderdaad, daar hingen een aantal muziekinstrumenten tegen de houten buitenwand van een schuur. Ik moet bekennen dat ik een stuk op privé-terrein gestapt ben om dit zonder in de weg staande of hangende beeldvervuilers te kunnen fotograferen maar al bij al vind ik dit toch wel een interessant beeld. Een bedenking erbij is dat ik me bij de term muziekschuur toch net iets anders voorstelde...
