Eerst wil ik even vertellen dat ik helemaal niks voel voor vissen, integendeel, ik begrijp niet welk plezier daaruit te plukken is. Ik ben ooit, tijdens een absurd vroeg uur, een keer meegeweest met vrienden die enthousiast hun belevenissen verteld hadden, maar na enkele minuten ben ik gewoon in slaap gevallen... Vissers fotograferen daarentegen zie ik dan weer wel zitten. Het tracé van de Nete tussen Retie en Kasterlee is voorlopig nog niet opnieuw bevaarbaar voor kano's merkte ik vandaag tijdens onze fietstocht. Aan de watermolen in Retie zag ik uit mijn ooghoek dat er enkele jongeren aan het vissen waren op de plek waar normaal de kano's te water worden gelaten. We waren er eigenlijk al voorbij maar ik ben toch even terug gedraaid om een foto te maken. Eén van de jongeren wilde absoluut niet op de foto de andere wél en die wilde ook poseren, dat vond ik dan weer niet nodig en ik vroeg hem om gewoon te gaan staan zoals ik hem eerst gezien had, onherkenbaar. Dat deed ie en dat was het beeld dat ik oorspronkelijk in gedachten had.
Ik had nog eens enkele nummertjes op een stuk papier neergekribbeld om het fietsknooppuntennetwerk als gids te gebruiken voor onze fietstocht vandaag. Natuurlijk zoek ik dan een richting waar we minder vaak komen en dus ook waar ik de wegen niet zo goed ken. Rond Westerlo leek me een interessante regio... Maar we hadden blijkbaar de verkeerde dag uitgekozen. Enkele keren werden we tegengehouden en omgeleid omdat er een wielerwedstrijd bezig was, en op een bepaald moment kon het niet anders dan dat we te voet over de berm, de fiets geleidend langs het parcours naar het volgende knooppunt wandelden. Uit gewoonte heb ik ook enkele foto's gemaakt, niet zozeer uit interesse voor het evenement maar om onze rit wat meer uitgebreid te documenteren. Thuisgekomen vond ik op het net dat we beland waren in het Belgisch Kampioenschap gravelbiken. Daar waren zo'n 2000 deelnemers over alle cathegorien verspreid las ik en dat verklaart meteen waarom we van uit de berm zowel dames, heren, jongeren, ouderen, corpulente, kortom een zeer gevarieerd corps fietsers zagen voorbij komen. Toen ik besloot mijn Sonytje boven te halen was het gros van de deelnemers eigenlijk al voorbij. Dit zijn dus achterblijvers... so what. Deelnemen is belangrijker dan winnen he manneuhhh.
We zijn vandaag naar de begrafenis van een goede vriendin geweest in Wilrijk. Ik was nog niet eerder op het Schoonselhof, het Antwerpse Père Lachaise, moet ik ootmoedig toegeven en ik plan dan ook er snel eens terug naartoe te rijden om in andere omstandigheden er wat rond te fotograferen, maar vandaag vond ik het niet gepast. Ik val dan ook terug op een extra foto van gisteren. Deze twee ezels stonden te grazen achter de Klein Engelandhoeve en hoe ik ook poogde om hun aandacht te trekken en ze naar de camera te laten kijken, het lukte niet. Het zijn dan ook ezels he. Misschien is ondergetekende er ook wel een...
We zijn zeer uitzonderlijk eens erg vroeg aan onze dagelijkse fietstocht begonnen. Om de voorspelde hitte te slim af te zijn waren we al om 10 uur vertrokken voor een iets langere tocht. Achteraf gezien viel het wel mee met de warmte. Het Bels Lijntje was het doel en we zouden wel zien hoe ver we geraakten. Uiteraard moet ik rekening houden met de steeds kleiner wordende actieradius van mijn al meer dan 20000 km tellende oude e-bike. De uitkijktoren langs het Lijntje haalden we makkelijk en dan was het kiezen hoe we zonder dezelfde route omgekeerd te moeten doen toch nog thuis konden komen. We hebben het geklaard. Uiteraard is het een verplicht nummer om daar naar boven te klimmen en even vanzelfsprekend is een foto van het Vennengebied van uit dat hoge standpunt een must.
Het warme weer kon ons niet tegenhouden, we zijn toch maar gaan fietsen. Langs het Albertkanaal haalde ik dit enorme vaartuig in, twee duwbakken met in de lengte elk 6 containers. Van de zijkant kon ik niet meer zien. Ik heb een tijdje volle gas gegeven om voldoende voorsprong te krijgen en van op de brug aan de Lierse Baan kon ik een beter beeld te pakken krijgen. Daar zag ik dat ze 4 breed gestapeld waren. Volgens de berichtgeving rond de verhoging van alle bruggen over het Albertkanaal zouden voortaan vaartuigen met tot drie hoog gestapelde containers vrije doorvaart hebben. Van uit de hoogte kon ik niet beoordelen of er effectief 3 lagen waren maar twee waren het er alleszins. Een snelle berekening leert me dan dat per duwbak er 6x4x2= 48 containers waren, dat maal twee is 96 vrachtwagens minder op de weg... misschien ook wel 144 gesteld dat het mogelijk 3 lagen waren. De binnenvaart is ondertussen echt wel een beduidende ontlasting voor ons wegennet dat mag duidelijk zijn.
We waren hier al vaak voorbij gefietst en we hadden al enkele keren tegen elkaar gezegd dat we toch eens moesten gaan zien. Vandaag hebben we de daad bij het voornemen gevoegd. Het Kunstdomein Kasterlee is de plek waar een tijdelijke tentoonstelling van "gewone" kunstwerken, verzamelingen, transformaties, gewone dingen in ongewone omstandigheden... kan bezocht worden, kortom er is veel creativiteit rondgestrooid om dit project te realiseren en het is ook voor kunst-leken zeer toegankelijk. In de folder die je bij het binnenkomen krijgt staat veel uitleg en het valt op dat er meerdere werken zijn waar geen artiest genoemd wordt. Anonieme verzamelaars creëren vaak werken die je met wat goede wil ook als kunst kunt benoemen. Deze na het gebruik weggeworpen verfroerstokjes van Griekse vissers die hun boten ieder jaar opnieuw schilderen werden op het strand verzameld en op een kunstzinnige wijze in een prachtig tafereel samengebracht. Ik zeg volmondig dat dit ook kunst is.
Op het gevaar af het verwijt om mijn oren te krijgen dat ik in herhaling val (en dat is het laatste wat ik wil in mijn fotografie) toon ik toch nog 2 luchtbalonnen op deze pagina. Het lijkt er op dat met dit mooie weer de ballonvaart erg in trek is in onze regio. Een kleine week geleden mochten we zelf genieten aan boord van zo'n luchtvaartuig en vandaag, toen we rustig op een terras zaten, bij Den Thys, zag ik toevallig dat er in een weide enkele honderden meters verderop voorbereidingen gaande waren voor... een ballonvaart! Ik heb rustig de tijd genomen om mijn Duveltje te degusteren, uit ervaring weet ik immers ondertussen dat het wel even duurt voor zo'n ballon de lucht in gaat. We zijn dan tot op de vertrekplaats gefietst en dan merkten we dat een van de twee vertrekkensklare ballonnen dezelfde was als die ons vergezelde tijdens onze vlucht. Andere startplaats dat wel. Ik heb weer de nodige beelden gescoord en om toch voor enige afwisseling te zorgen vergeleken met de beelden van vorige week heb ik alsnog een ander standpunt gekozen, niet moeilijk natuurlijk want deze keer zat ik er zelf niet in.
Fietsen langs het Kempisch Kanaal, aan de overkant Umicore. Er liggen altijd wel een of twee schepen om geladen te worden en er is een giga kraan om de containers in de laadruimtes te hijsen. Waarom die containers (en ook de gebouwen op het terrein) allemaal verschillende kleuren hebben is mij een raadsel. Ik ben er wel door gecharmeerd. De kleuren zijn wat mij betreft dan ook het onderwerp van deze foto en niet zozeer het laden van dat schip...
Ik had een aantal nummerjes op mijn lijstje genoteerd om een rondje van om en bij de 50 km te fietsen. Ik wist wel ongeveer waar het rondje ons naartoe zou leiden maar soms kom je voor verrassingen te staan. Het stadspark van Turnhout is ons welbekend maar dat we daar zouden passeren was onverwacht. Toen de kleinkinderen nog echt klein waren was het ieder jaar vaste prik dat we enkele keren naar het stadspark gingen om enkele ritjes met de treintjes te maken. Dat de Stoomgroep, het collectief dat de attractie toen organiseerde nog altijd actief is en ook in '25 de kinderen laat kennis maken met het vervoer per spoor, zij het op miniatuurformaat, vond ik super, een stop waard en veel foto's. Dit is er één van.
