Eergisteren kon ik 4 stoere werkers te pakken krijgen die de eindejaarsverlichting in ons dorp aan het ophangen waren. Ondertussen functionneert alles perfect en is de sfeer in Lichtaart weer een tijdje net iets feestelijker. Toen we vanavond terug kwamen van De Korte Hei na een heerlijk etentje ben ik gestopt om het resultaat ook eens te fotograferen. Het had de ganse dag licht geregend en het was nog niet helemaal droog maar dat vond ik net de goede omstandigheden om zowel de vele lichtjes, de oplichtende grote kerst-sterren langs de weg en de sporen van de voor- en achterlichten van de voorbijkomende auto's te vangen. De lange sluitertijd was daar ook zeer behulpzaam bij natuurlijk. PS. Ik vind het jammer dat die ene strategisch geplaatste boom het zonder lichtjes moet doen, maar ik veronderstel dat het er een is zonder stopcontact...
Ik ben vanavond naar het jaarlijks concert van onze plaatselijke fanfare "Vreugd in Deugd" geweest. Ik had er op gehoopt dat ik redelijk dicht bij het podium zou kunnen zitten en ik had dan ook de 16-35 op mijn Canon gezet. Foutje... Ik vond nog net een plaats helemaal achteraan, dan is 35 mm als maximale zoom-capaciteit zeer ondermaats. Gelukkig had ik, zoals altijd trouwens, ook mijn Sonytje in mijn zak zitten en het bereik van dat ding komt overeen met een 200 mm. Ik was alweer verrast door de kwaliteit die dat toestelletje biedt. Met zulk kleine scensor en ISO 3200 bij weinig licht kon ik toch enkele leuke shots scoren. De dirigent die meestal met zijn rug naar de zaal stond, kon ik ook een enkele keer te pakken krijgen terwijl hij enkele woorden tot het publiek richtte. De muzikanten zijn een en al aandacht. Zo hoort dat tijdens een concert he...
Kerst, eindejaars... die tijd van het jaar komt er weer aan en ook in Lichtaart is een hechte vriendengroep begonnen met het ophangen van de eindejaarsverlichting. Liever dan de klus uit te besteden aan een externe firma doen ze dat hier zelf. Vandaag is er al een deel van het werk voltooid, morgen volgt de rest. Vier van de noeste werkers kreeg ik in beeld toen ik er voorbij wandelde en ik mijn fototoestel even boven haalde. Merci mannen voor jullie inzet.
Zolang het weer het toelaat blijf ik alle dagen van een fietstocht genieten. Vandaag ben ik nog eens gaan kijken naar het helaas ondertussen gesloten café Sas 6. Dezelfde tractor die er al sedert tijden stond langs het paadje richting achterliggend bos staat er nog altijd, verlaten, nutteloos en vergeten te wezen. Hij ziet er nog steeds erg bejaard uit en wat ik tot nu toe verwaarloosd had heb ik nu goedgemaakt. Qua kleur past ie trouwens ook nog helemaal in het spectrum dat dit seizoen zo prachtig maakt. Ik heb 'm gefotografeerd en hij mag ook in mijn jaaralbum.
Ik ben een hele tijd bezig geweest met het fotograferen van al de ploegen van SKS Herentals. Vorige week was de een na laatste groep aan de beurt maar er waren enkele spelers niet aanwezig. Ik heb dan maar een opstelling gemaakt waarin ik drie plaatsen vrij heb gehouden om die drie spelers later er in te photoshoppen. Vandaag heb ik ze alledrie samen op precies dezelfde plek, met dezelfde instellingen en van op precies dezelfde afstand in beeld genomen met de laptop langs me om alles te controleren. Thuis heb ik de twee foto's samengevoegd en dit is het resultaat. Aan jullie om te raden welke drie er achteraf bijgezet zijn...
Zolang het weer het toelaat zal ik proberen mijn dagelijkse fietstochten te doen en eerlijk gezegd, tot nu toe waren er ook dit jaar nog nauwelijks dagen waarin ik geen gaatje zag in de mogelijke regendreiging om er op uit te trekken. Ook vandaag heb ik een, naar mijn normen, best fikse tocht ondernomen en omdat ik het rustigaan deed en regelmatig rustpauzes inlaste was ik na zo'n 45 km, toen ik terug thuis kwam, niet eens erg moe of klammig van het zweet. Het gaat de goede kant op !!! De dagelijkse foto plukte ik deze keer toen ik van het Prinsenpark richting Kempens Kanaal bij het oversteken van de kasseiweg tussen Ten Aard en de baan Retie Geel even de tijd nam om van de nog steeds voortdurende herfstpracht te genieten.
Er zou in de loop van de dag steeds meer bewolking komen en de regenkansen zouden ook altijd maar groter worden en ik ben dan ook redelijk vroeg vertrokken voor mijn dagelijkse fietstocht. Het vrouwke vond het te fris en achteraf gezien had ze gelijk. Ik ben naar en rond Turnhout gefietst en toen ik terug thuis kwam was ik behoorlijk onderkoeld, niet zo slim als je sowieso al een beetje aan het sukkelen bent met de gezondheid en de conditie. Maar een warme douche hielp me toch snel weer er bovenop. Ik fietste een tijdje langs het Kanaal tussen Vosselaar en Turnhout en ik heb ook enkele keren een stop ingelast om wat herfstfoto's te scoren maar het licht was belange niet zo mooi als toen ik er de vorige keer was, een dikke week geleden. Ik kies dan ook liever voor een foto van toen om mijn tocht van vandaag te illustreren.
Het was al redelijk laat, de zon stond zeer laag en het licht was erg mooi. Toen we bij de Netebrug aan de Ark kwamen hadden we een stop gepland om te zien of er niks te fotograferen viel. Het zonlicht dat onder de brug door scheen zorgde voor een rijke kleurenpracht voorin en er stond warempel een jonge visser die tot zijn midden ook nog beschenen werd. Ik vond het speciaal en zulk beeld was een opportuniteit die ik niet kon laten liggen toch?
We waren gaan fietsen maar al gauw voelde ik dat het vandaag niet zo goed lukte. We zijn dan ook na enkele kilometers weer naar huis terug gekeerd. Om verder toch iets leuks of iets nuttigs te doen vond ik dat ik dan maar eens met de wagen naar Geel kon rijden om het fotosalon van Fotogroep 71 te gaan bezoeken. Toen ik er aan kwam zag ik voor de ingang van De Werft dit "ding" en in de mening dat het een invaliden wagentje of iets dergelijks was van iemand die het salon ook bezocht ben ik er achteloos voorbij gelopen. Toen we een hele tijd later terug buiten kwamen stond dat er nog steeds en ben ik eens wat dichterbij gaan kijken. Het was warempel een publiciteit wagentje om de mensen te attenderen op het fotosalon. Links, rechts en op de voorruit hingen posters en toen ik die ging lezen merkte ik dat het affiches waren die het salon van 11 en 12 november 2023 (!!!) aankondigden. Zouden de organisatoren dan niet gemerkt hebben? Ik vrees dat in dit formaat de boodschap niet goed leesbaar is, maar indien gewenst stuur ik de afbeelding wel door in vol formaat.
Ik weet eigenlijk niet of je over een lievelingsboom kunt spreken, maar dit is alleszins de boom die ik tot nu toe het vaakst gefotografeerd heb. Er is ooit zelfs een jaar geweest waarin ik hem iedere maand van op precies dezelfde plek, met dezelfde instellingen heb vastgelegd en uit die reeks heb ik er toen 4 gekozen om een vierluik te maken om op ons fotosalon te tonen... En ook nu nog, telkens als we er voorbij fietsen roept ie me en ik kan niet weerstaan aan zijn vraag. Mooi tegenlicht en ik heb een positie gezocht waar de zon, die zo mooi doorheen zijn kruin scheen, netjes achter de stam verborgen zat. Dit is trouwens niet het standpunt van de reeks van lang geleden, dat is ondertussen helemaal dicht gegroeid.
Ze hadden gisteren gebeld, of ik na toch wel al te lange tijd nog eens zin had om samen een geocache-rondje te wandelen. Ze waren er van op de hoogte dat ik op het ogenblik niet in de beste conditie verkeer en dat ik nog steeds wat adem- en hoestprobleempjes heb maar het zou een erg rustige wandeling worden van zo'n 5 km aan de Kabouterberg en het Koningsbos in Kasterlee. Ik vond het best het proberen waard en vanmiddag stonden Jackie en Anne Marie dus thuis voor de deur. Ik heb er echt van genoten, het vrouwke ook trouwens. Onderweg heb ik weer vaak mijn Sonytje uit mijn zak gehaald om de meest gevarieerde beelden te schieten. De nog steeds prachtige herfst sloop in de meeste beelden en Jackie was zoals altijd een dankbaar onderwerp.
Met dit mooie weer zijn we nog eens naar Herentals gefietst, rustig langs het Kempisch Kanaal. Ik ben nog niet helemaal de oude en dus ging de electrische ondersteuning een streepje hoger en het tempo net iets lager. Op het gemakske samen met het vrouwke fietsen heeft ook zijn charme. Op veel plaatsen is de herfstpracht al een beetje aan het afnemen maar langs het kanaal was dat zeker nog niet het geval, integendeel, het was weer dubbel genieten. Eigenlijk was ik niet meer van plan om nog verder op jacht te gaan naar herfsttinten maar met zulke kleurschakeringen kun je je fototoestel niet werkloos in de tas laten zitten toch? Na het oogsten van weer een aantal leuke herfstbeelden zijn we in Herentals nog iets gaan nuttigen in de Swaen met maatje Alex, het vrouwke heeft ook nog de binnenkant van enkele winkels gezien en voldaan zijn we weer naar huis getogen
Het blijft een beetje op en neer gaan met de conditie en de gezondheid. Gisteren voelde ik me best oke na een fietstocht terwijl ik moest wachten omdat de wagen een onderhoud beurt kreeg en vandaag dacht ik daar dan maar meteen een vervolg aan te breien. Met zulk mooi weer kon ik toch niet binnen blijven he. Uiteindelijk ging het allemaal net iets minder snel maar toch was ik best tevreden dat ik weer eens iets langer onderweg was. Het vrouwke vond het trouwens ook leuk ondanks het feit dat het wat minder vlot ging en ik net iets vaker stopte om te fotograferen. Niet zo ver van huis, op de Zegge, had ik meteen weer diezelfde reiger in de gaten maar hij vloog weer op toen ik dichterbij kwam... ik zal hier toch eens moeten terug komen met de Canon en de teletoeter. Maar iets verder was het wel raak. Ik zag in de berm iemand gehurkt zitten en toen we dichter bij kwamen bleek er een valk op zijn zwaar gehandschoende arm te zitten. Tja dan stop je toch? Even een praatje en de vraag of het mocht... Jazeker !!!
Toen ik vorige week een afspraak maakte om op 3 november om 9 uur 's morgens de wagen binnen te brengen in Aarschot voor een onderhoud-beurt had ik er helemaal niet aan gedacht dat de laatste avond van ons fotosalon op 2 november was en dat het bijhorende eetfeestje wel eens zou kunnen uitlopen. Vanmorgen moest ik dus op een ontiegelijk, onchristelijk uur uit de veren om, nog niet helemaal wakker, naar garage Pashuyzen te rijden. Ik had de plooifiets van het vrouwke in de koffer gestopt omdat je toch iets moet terwijl ze dat onderhoud uitvoeren. Ik weet uit ervaring immers dat ze er niet meteen aan beginnen en dat het daar wel even kan duren. Ik ben dus gaan fietsen, het weer leende er zich best toe. Ik ben eerst naar Langdorp gefietst om bij mijn zus binnen te wippen en nog wat koffie te scoren en dan ben ik samen met schoonbroer Dreeke de omgeving gaan verkennen. Dreeke is een gerenommeerd fotograaf en als je dan met z'n tweeën op pad bent vindt geen van beiden het erg als er regelmatig gestopt wordt om wat foto's te maken. Dit is de Demer en de kerk van Aarschot in de verte.
Vandaag was de laatste dag van ons fotosalon en het was weer even druk. Ik heb nauwelijks de tijd of de goesting gehad om iets anders te fotograferen. Als ik niet van dienst was heb ik even thuis op de zetel gelegen en als ik dan terug kwam in de zaal temidden van de drukte kon ik toch even mijn Sonytje omhoog steken om de sfeer vast te leggen.
Ons fotosalon verloopt tot nu toe vlotjes en ondanks het feit dat ik me nog steeds redelijk ziekjes voel heb ik mijn beurten uit de taakverdeling kunnen volmaken. Jammer genoeg is mijn aanwezigheid ook beperkt tot die beurten en zo heb ik het bezoek van enkele kennissen, vrienden of sympathisanten gemist. Ik ben telkens weer zo snel mogelijk naar huis gereden om even op de bank te gaan rusten. Ondertussen zijn er gelukkig veel extra helpende handen en handjes. Echtgenoten, echtgenotes en kinderen springen graag in om onze bezoekers te ontvangen en te bedienen. Veel tijd om rustig wat rond te fotograferen was er ook niet en uit de enkele beelden die ik alsnog kon schieten koos ik vandaag voor deze erg jonge helpster die enthousiast toonde dat ze het leuk vond, een bezoekster was het daar volmondig meer eens. Duimpjes omhoog !!!
Het jaarlijks fotosalon van onze club Visueel is weer van start gegaan en zoals altijd was dat met een officiele openingsreceptie. Vrienden, kennissen, uitgenodigden en het gemeentebestuur, ze komen allemaal kijken naar wat wij gedurende het jaar hebben gepresteerd. Uiteraard zijn de gratis drankjes en de vele hapjes niet te versmaden leuke bijkomstigheden voor de bezoekers, maar uiteraard draait het toch allemaal rond onze fotografie. Er worden toespraken gehouden en, niet onbelangrijk, er worden prijzen uitgerijkt. Ik was weer bij de gelukkigen met de prijs voor de beste zwart-wit. Maar van dat moment kon ik natuurlijk zelf geen foto van maken. Toen mijn maatje Bert naar voor werd geroepen om de prijs voor de beste AV-reeks te komen afhalen kon ik onze voorzitter (rechts), de burgemeester (midden) en een van de schepenen mooi in beeld krijgen.
Een tijdje geleden fotografeerde ik graag en vaak onderwerpen met veel rode tinten en de opnames zette ik dan om in zwart-wit met behoud van alleen maar rood als kleur. Ik was zelfs van plan er een AV-reeks van ineen te knutselen voor ons fotosalon (da's dit weekend trouwens). Maar ik kreeg het toch niet echt voor mekaar om het voldoende origineel en interessant te maken of er een pakkende verhaallijn in te stoppen en dus heb ik dat plan maar laten varen. Ondertussen blijf ik wel de verzameling aandikken telkens er zich een mogelijkheid aandient. Rode onderwerpen in zwart-witte achtergrond blijven nog wel even mijn interesse meedragen. Na het eten was er nog een restje wijn in mijn glas, het vrouwke had de tafel al afgeruimd en mijn bril (ook toevallig rood) lag er nog in de buurt en ik kon het weer niet laten. Ik heb alles wel een beetje herschikt om een verantwoorde compositie uit te puren en toen heb ik er mijn Sonytje op los gelaten. De knepen van de nodige nabewerking kan ik onderussen wel dromen.
Het is weer die tijd van het jaar. We denken nu aan onze overleden kennissen en familieleden. Ik blijf het een beetje eigenaardig vinden, eigenlijk zouden we daar altijd aan moeten denken toch? Maar goed, de traditie wil dat we rond Allerheiligen naar het kerkhof gaan en daar de graven van onze dierbaren bezoeken, poetsen, van nieuwe bloemen voorzien en er even wat boodschappen prevelen... Het vrouwke en ikzelf waren vandaag onze ronde gaan doen op de kerkhoven van Peer en Lommel, schoonzusje Monique was er ook bij trouwens. De graven van de families Schrijvers - Boonen en Strackx - Vanderhoydonckx zien er even weer pico bello uit. Terwijl ik dit zit te tikken probeer ik ondertussen toch even spiritueel kontakt te maken met Jeanne, Jef, moentje Marie, Joep en Lena...
Nog steeds een beetje hoesten, een beetje zweten, een beetje zwakjes maar ik functioneer weer min of meer normaal. Even naar Aarschot geweest om morele steun te geven aan de kids die weer intensief aan het repeteren zijn voor de Kerstmusical, dan nog wat achter de PC gekropen om de AV reeksen voor ons komende fotosalon in een programma te zetten en toen het begon te schemeren en ik even naar buiten keek zag ik dat de hemel in brand stond. Zulk kleurenspectakel duurt meestal niet lang weet ik ondertussen uit ervaring en ik ben dan ook zo snel mogelijk naar een plek gereden waarvan ik veronderstelde dat ik daar leuke foto's zou kunnen scoren. Toen ik er aankwam was de pracht al aan het afnemen maar ik heb toch nog een en ander kunnen vastleggen.
