We zijn vandaag naar Aarschot geweest om te repeteren. Ik ben dan wel Kerstman af, maar in het kader van de warmste weer wilden we met de rest van de familie toch nog een optreden doen om wat extra geld voor het goede doel te verzamelen. De repetitie verliep vlot en volgende zondag is het grote moment. Ik had het zo druk dat ik er nauwelijks aan gedacht heb om mijn fototoestel even te gebruiken. Toen we bijna terug thuis waren - 200 m van onze voordeur - bedacht ik dat het sterrenrestaurant De Pastorie misschien een goed onderwerp zou kunnen zijn om alsnog een foto van de dag te scoren. Even de wagen aan de kant, camera op statief, 16 mm, F9, ISO 100, 20 sec. en "klik", dit is de enige foto die ik vandaag maakte. Achteraf bekeken is de lichtreclame met de naam "De Pastorie" behoorlijk overbelicht door de lange sluitertijd en het kriebelt om snel eens een nieuwe poging te gaan doen maar voorlopig kan ik hier mee leven.
Dat ik mijn visie op fotografie zo breed mogelijk wil houden weten mijn vrienden ondertussen wel. Toch zijn er enkele onderdelen of specialiteiten waar ik meer voeling mee heb dan met andere. Nacht- of avondfotografie is er zo eentje. Het is niet de eerste keer dat ik de eindejaarsverlichting in ons dorp of de ophanging ervan door de noeste vrijwilligers in beeld neem. Het is waarschijnlijk ook niet de laatste keer want ik speel nog altijd met het plan om met de drone het spektakel eens van uit de lucht te fotograferen. Helaas zijn er de laatste tijd steeds weer belemmeringen... wind, KP index, vliegverbod door militaire oefeningen, dan regent het weer... het is geen leuke tijd voor hobby drone piloten. Fietsen was er niet bij vandaag, ik vond het echt te friskes. Op een bezoek aan het fotosalon in Vorselaar na ben ik niet de deur uit geweest, tot ik vanavond toch even mijn stappentotaal enigszins wilde opkrikken en ik op stap ben gegaan richting rotonde aan de andere kant van het dorp. Daar kon ik dit beeld te pakken krijgen.
Mijn maatje Alex, Herentalsenaar, had het terloops al ooit verteld. Er is een cafeetje langs de weg Poederlee-Herentals dat echt diep bruin is en een bezoek meer dan waard. Of het altijd open is liet hij in het midden maar de uitbaatster, Simonneke heet ze wist ie, die al een respectabel aantal jaren torst, zou een van de laatste exemplaren zijn van die typische goedlachse, correcte café-bazinnen die jammer genoeg een uitstervend ras zijn. Vandaag was ik weer gaan fietsen, zonnig maar fris weer, en, het is geen verrassing, ik zoek altijd alternatieven. Voor een keer koos ik er voor van uit Poederlee langs de N 153 op het fietspad richting Herentals te fietsen en eigenlijk was ik er al voorbij toen ik me realiseerde "he, dit is dat bewuste cafeetje..." Ik heb de e-bike langs de gevel gezet en ik ben iets gaan consummeren. Ik heb een leuk gesprek gehad me Simonneke en toen ik haar vroeg of ik haar mocht fotograferen om aan mijn maatje te tonen dat ik er uiteindelijk binnen was geweest vond ze dat geen bezwaar. En eigenlijk vind ik de foto het ook wel waard om als foto van de dag te figureren op deze pagina's.
Het vrouwke wilde graag naar het shopping center in Olen, ik wilde wel mee, niet om winkels in en uit te lopen maar om wat rond te fotograferen. Toen ik klaar was om met de wagen te vertrekken zag ik dat ze warm ingeduffeld aanstalten maakte om de batterijen van onze e-bikes van de laders te halen. Tja... Ik vind fietsen nooit erg, ook niet met dit redelijk fris weer. Al bij al viel het nog wel mee, wij zijn ondertussen blijkbaar een winterhard fietsend echtpaar. Ik geef graag toe dat ik redelijk geinspireerd was door de lezing die ik vorige maandag bijwoonde van fotografe Sofie Steenhoudt in Vorselaar. Pittig zwart-wit was het enige punt op mijn wenslijstje en ik heb enkele leuke beelden kunnen scoren. De loopband die je naar boven brengt in de Decathlon was een vruchtbare locatie. Perfecte symmetrie was geen optie maar het scheelde toch niet veel en die persoon in tegenlicht staat er niet toevallig op die plek, daar heb ik even op gewacht.
Tja, fietsen gaat me beter af als wandelen tegenwoordig en om mijn dagelijkse lichaamsbeweging te plukken ben ik toch weer met de e-bike op pad gegaan. Via Kastelee naar het Prinsenpark, en dan langs het Meulezicht weer terug, goed voor net geen 25 km maar met dit twijfelachtige weer vond ik het voldoende voor vandaag. Het Prinsenpark is altijd wel een interessante plek om te bezoeken, er zijn diverse mogelijke wandelingen, de ene wat langer dan de andere, de meeste ervan hebben we ooit al eens gedaan en ik kan ze zeker allemaal aanbevelen. De plaats waar in juli en augustus de zomerbar wordt georganiseerd was vandaag helemaal verlaten. Bij de ingang van het terrein kon ik dit beeld te pakken krijgen. Generatie rookvrij... alweer een streven waar ik helemaal achter sta.
Friskes, zelfs nog iets frisser dan gisteren, maar ik ben er toch weer op uit getrokken. Het vrouwke ging niet mee en, eerlijk gezegd, ze had geen ongelijk. Deze keer ben ik niet doornat geworden maar toen ik terug thuis kwam was ik behoorlijk onderkoeld ondanks de zogezegd thermische kleding. Als je alleen op pad bent stop je al eens wat vaker om alles wat interessant lijkt te fotograferen en de oogst was dan ook weer behoorlijk groot vandaag. Herfstfoto's waren weer in de meerderheid maar die kwamen de laatste tijd al zo vaak voorbij dat ik me opnieuw aan mijn credo "afwisseling" wil houden. Niet zo ver van huis kwam ik voorbij dit verkoop-standje. Ik vind dit hartverwarmend. Er zijn dus nog mensen die geloven in de goedheid en de eerlijkheid van de mensheid. Je neemt een pot honing, die kost 8 Euro en volgens het bordje (in het formaat dat deze site toelaat is het niet goed leesbaar) steek je het geld gewoon in een kistje. That's it. Ik heb er geen idee van wat een pot honing kost in de winkel, maar de volgende keer dat we honing gaan kopen is het daar! Gewoon uit sympathie. Ik neem aan dat iedereen wel begrijpt dat ik geen fan ben van het on-line aankoopgedrag waardoor de plaatselijke neringdoeners en middenstanders weggeconcureerd worden...
Het was best zonnig deze voormiddag en het vrouwke stelde voor dat als we zouden gaan fietsen vandaag, we het nu meteen moesten doen... het was amper half twaalf. Ik opperde nog dat er volgens de buienradar een volwassen regenperiode zat aan te komen rond half een maar wie ben ik om het vrouwke tegen te spreken. Tegen de frissere temperaturen kun je je kleden en dat deden we ook. Gewapend tegen de kou verliep onze tocht langs het Kempisch Kanaal voorspoedig. We stopten enkele keren om wat foto's te scoren, de laatste herfstpracht wilde alsnog ook op deze pagina. Maar na een dik uur zag ik in het noorden wat ik gevreesd had. De lucht kleurde redelijk donker en dat ontij kwam redelijk snel in onze richting. We hebben wat streepjes bijgeduwd op onze e-bikes om zo snel mogelijk weer thuis te geraken maar... het is gebeurd. We hebben een zondvloed over ons heen gekregen en we zijn behoorlijk nat geworden. De foto van vandaag is van voor de regendreiging, Sonytje met kantelbaar scherm dicht bij de grond, nog enkele herfstkleuren en windmolens en een verdwaalde schoorsteen van Umicore op de achtergrond. Het Kempisch kanaal heeft zich verscholen achter de herfstbegroeing.
Eergisteren kon ik 4 stoere werkers te pakken krijgen die de eindejaarsverlichting in ons dorp aan het ophangen waren. Ondertussen functionneert alles perfect en is de sfeer in Lichtaart weer een tijdje net iets feestelijker. Toen we vanavond terug kwamen van De Korte Hei na een heerlijk etentje ben ik gestopt om het resultaat ook eens te fotograferen. Het had de ganse dag licht geregend en het was nog niet helemaal droog maar dat vond ik net de goede omstandigheden om zowel de vele lichtjes, de oplichtende grote kerst-sterren langs de weg en de sporen van de voor- en achterlichten van de voorbijkomende auto's te vangen. De lange sluitertijd was daar ook zeer behulpzaam bij natuurlijk. PS. Ik vind het jammer dat die ene strategisch geplaatste boom het zonder lichtjes moet doen, maar ik veronderstel dat het er een is zonder stopcontact...
Ik ben vanavond naar het jaarlijks concert van onze plaatselijke fanfare "Vreugd in Deugd" geweest. Ik had er op gehoopt dat ik redelijk dicht bij het podium zou kunnen zitten en ik had dan ook de 16-35 op mijn Canon gezet. Foutje... Ik vond nog net een plaats helemaal achteraan, dan is 35 mm als maximale zoom-capaciteit zeer ondermaats. Gelukkig had ik, zoals altijd trouwens, ook mijn Sonytje in mijn zak zitten en het bereik van dat ding komt overeen met een 200 mm. Ik was alweer verrast door de kwaliteit die dat toestelletje biedt. Met zulk kleine scensor en ISO 3200 bij weinig licht kon ik toch enkele leuke shots scoren. De dirigent die meestal met zijn rug naar de zaal stond, kon ik ook een enkele keer te pakken krijgen terwijl hij enkele woorden tot het publiek richtte. De muzikanten zijn een en al aandacht. Zo hoort dat tijdens een concert he...
Kerst, eindejaars... die tijd van het jaar komt er weer aan en ook in Lichtaart is een hechte vriendengroep begonnen met het ophangen van de eindejaarsverlichting. Liever dan de klus uit te besteden aan een externe firma doen ze dat hier zelf. Vandaag is er al een deel van het werk voltooid, morgen volgt de rest. Vier van de noeste werkers kreeg ik in beeld toen ik er voorbij wandelde en ik mijn fototoestel even boven haalde. Merci mannen voor jullie inzet.
Zolang het weer het toelaat blijf ik alle dagen van een fietstocht genieten. Vandaag ben ik nog eens gaan kijken naar het helaas ondertussen gesloten café Sas 6. Dezelfde tractor die er al sedert tijden stond langs het paadje richting achterliggend bos staat er nog altijd, verlaten, nutteloos en vergeten te wezen. Hij ziet er nog steeds erg bejaard uit en wat ik tot nu toe verwaarloosd had heb ik nu goedgemaakt. Qua kleur past ie trouwens ook nog helemaal in het spectrum dat dit seizoen zo prachtig maakt. Ik heb 'm gefotografeerd en hij mag ook in mijn jaaralbum.
Ik ben een hele tijd bezig geweest met het fotograferen van al de ploegen van SKS Herentals. Vorige week was de een na laatste groep aan de beurt maar er waren enkele spelers niet aanwezig. Ik heb dan maar een opstelling gemaakt waarin ik drie plaatsen vrij heb gehouden om die drie spelers later er in te photoshoppen. Vandaag heb ik ze alledrie samen op precies dezelfde plek, met dezelfde instellingen en van op precies dezelfde afstand in beeld genomen met de laptop langs me om alles te controleren. Thuis heb ik de twee foto's samengevoegd en dit is het resultaat. Aan jullie om te raden welke drie er achteraf bijgezet zijn...
Zolang het weer het toelaat zal ik proberen mijn dagelijkse fietstochten te doen en eerlijk gezegd, tot nu toe waren er ook dit jaar nog nauwelijks dagen waarin ik geen gaatje zag in de mogelijke regendreiging om er op uit te trekken. Ook vandaag heb ik een, naar mijn normen, best fikse tocht ondernomen en omdat ik het rustigaan deed en regelmatig rustpauzes inlaste was ik na zo'n 45 km, toen ik terug thuis kwam, niet eens erg moe of klammig van het zweet. Het gaat de goede kant op !!! De dagelijkse foto plukte ik deze keer toen ik van het Prinsenpark richting Kempens Kanaal bij het oversteken van de kasseiweg tussen Ten Aard en de baan Retie Geel even de tijd nam om van de nog steeds voortdurende herfstpracht te genieten.
Er zou in de loop van de dag steeds meer bewolking komen en de regenkansen zouden ook altijd maar groter worden en ik ben dan ook redelijk vroeg vertrokken voor mijn dagelijkse fietstocht. Het vrouwke vond het te fris en achteraf gezien had ze gelijk. Ik ben naar en rond Turnhout gefietst en toen ik terug thuis kwam was ik behoorlijk onderkoeld, niet zo slim als je sowieso al een beetje aan het sukkelen bent met de gezondheid en de conditie. Maar een warme douche hielp me toch snel weer er bovenop. Ik fietste een tijdje langs het Kanaal tussen Vosselaar en Turnhout en ik heb ook enkele keren een stop ingelast om wat herfstfoto's te scoren maar het licht was belange niet zo mooi als toen ik er de vorige keer was, een dikke week geleden. Ik kies dan ook liever voor een foto van toen om mijn tocht van vandaag te illustreren.
Het was al redelijk laat, de zon stond zeer laag en het licht was erg mooi. Toen we bij de Netebrug aan de Ark kwamen hadden we een stop gepland om te zien of er niks te fotograferen viel. Het zonlicht dat onder de brug door scheen zorgde voor een rijke kleurenpracht voorin en er stond warempel een jonge visser die tot zijn midden ook nog beschenen werd. Ik vond het speciaal en zulk beeld was een opportuniteit die ik niet kon laten liggen toch?
We waren gaan fietsen maar al gauw voelde ik dat het vandaag niet zo goed lukte. We zijn dan ook na enkele kilometers weer naar huis terug gekeerd. Om verder toch iets leuks of iets nuttigs te doen vond ik dat ik dan maar eens met de wagen naar Geel kon rijden om het fotosalon van Fotogroep 71 te gaan bezoeken. Toen ik er aan kwam zag ik voor de ingang van De Werft dit "ding" en in de mening dat het een invaliden wagentje of iets dergelijks was van iemand die het salon ook bezocht ben ik er achteloos voorbij gelopen. Toen we een hele tijd later terug buiten kwamen stond dat er nog steeds en ben ik eens wat dichterbij gaan kijken. Het was warempel een publiciteit wagentje om de mensen te attenderen op het fotosalon. Links, rechts en op de voorruit hingen posters en toen ik die ging lezen merkte ik dat het affiches waren die het salon van 11 en 12 november 2023 (!!!) aankondigden. Zouden de organisatoren dan niet gemerkt hebben? Ik vrees dat in dit formaat de boodschap niet goed leesbaar is, maar indien gewenst stuur ik de afbeelding wel door in vol formaat.
Ik weet eigenlijk niet of je over een lievelingsboom kunt spreken, maar dit is alleszins de boom die ik tot nu toe het vaakst gefotografeerd heb. Er is ooit zelfs een jaar geweest waarin ik hem iedere maand van op precies dezelfde plek, met dezelfde instellingen heb vastgelegd en uit die reeks heb ik er toen 4 gekozen om een vierluik te maken om op ons fotosalon te tonen... En ook nu nog, telkens als we er voorbij fietsen roept ie me en ik kan niet weerstaan aan zijn vraag. Mooi tegenlicht en ik heb een positie gezocht waar de zon, die zo mooi doorheen zijn kruin scheen, netjes achter de stam verborgen zat. Dit is trouwens niet het standpunt van de reeks van lang geleden, dat is ondertussen helemaal dicht gegroeid.
Ze hadden gisteren gebeld, of ik na toch wel al te lange tijd nog eens zin had om samen een geocache-rondje te wandelen. Ze waren er van op de hoogte dat ik op het ogenblik niet in de beste conditie verkeer en dat ik nog steeds wat adem- en hoestprobleempjes heb maar het zou een erg rustige wandeling worden van zo'n 5 km aan de Kabouterberg en het Koningsbos in Kasterlee. Ik vond het best het proberen waard en vanmiddag stonden Jackie en Anne Marie dus thuis voor de deur. Ik heb er echt van genoten, het vrouwke ook trouwens. Onderweg heb ik weer vaak mijn Sonytje uit mijn zak gehaald om de meest gevarieerde beelden te schieten. De nog steeds prachtige herfst sloop in de meeste beelden en Jackie was zoals altijd een dankbaar onderwerp.
Met dit mooie weer zijn we nog eens naar Herentals gefietst, rustig langs het Kempisch Kanaal. Ik ben nog niet helemaal de oude en dus ging de electrische ondersteuning een streepje hoger en het tempo net iets lager. Op het gemakske samen met het vrouwke fietsen heeft ook zijn charme. Op veel plaatsen is de herfstpracht al een beetje aan het afnemen maar langs het kanaal was dat zeker nog niet het geval, integendeel, het was weer dubbel genieten. Eigenlijk was ik niet meer van plan om nog verder op jacht te gaan naar herfsttinten maar met zulke kleurschakeringen kun je je fototoestel niet werkloos in de tas laten zitten toch? Na het oogsten van weer een aantal leuke herfstbeelden zijn we in Herentals nog iets gaan nuttigen in de Swaen met maatje Alex, het vrouwke heeft ook nog de binnenkant van enkele winkels gezien en voldaan zijn we weer naar huis getogen
Het blijft een beetje op en neer gaan met de conditie en de gezondheid. Gisteren voelde ik me best oke na een fietstocht terwijl ik moest wachten omdat de wagen een onderhoud beurt kreeg en vandaag dacht ik daar dan maar meteen een vervolg aan te breien. Met zulk mooi weer kon ik toch niet binnen blijven he. Uiteindelijk ging het allemaal net iets minder snel maar toch was ik best tevreden dat ik weer eens iets langer onderweg was. Het vrouwke vond het trouwens ook leuk ondanks het feit dat het wat minder vlot ging en ik net iets vaker stopte om te fotograferen. Niet zo ver van huis, op de Zegge, had ik meteen weer diezelfde reiger in de gaten maar hij vloog weer op toen ik dichterbij kwam... ik zal hier toch eens moeten terug komen met de Canon en de teletoeter. Maar iets verder was het wel raak. Ik zag in de berm iemand gehurkt zitten en toen we dichter bij kwamen bleek er een valk op zijn zwaar gehandschoende arm te zitten. Tja dan stop je toch? Even een praatje en de vraag of het mocht... Jazeker !!!
