De zwoele nachten zijn verdwenen omdat we langs de koude kant van een gigantisch hoge drukgebied liggen met koude noordoostenwind als gevolg. Frisse nachten zijn wel oké om te slapen, maar de nachtkledij is dan van een andere soort dan tijdens de hete dagen. Mijn broer noemt dergelijke kledij: mannen op een afstand houden. Nu hebben we volgens de Nederlandse meteorologen te maken met een 'droogteput'. Dat alles heeft te maken met verandering van het klimaat en de ligging van onze goede oude 'straalstroom'. Die kronkelt té veel in hoogtes en laagtes. En als je als land in een dal of een top van de straalstroom zit, zit je ofwel ofwel langs de droge kant ofwel langs de natte kant. Of omgekeerd. Meteorologie is nooit één van mijn sterkste kanten geweest, en alles moet tegenwooordig een naam krijgen. Enfin, ik heb terug mijn fleeceke en sokken boven gehaald om toch weer een warmer gevoel te krijgen tot de zon me weer zal verwarmen. Ondertussen zal ik mijn roman van Pauline Slot verder verslinden: "Dood van een thrillerschrijfster". Laat de omkadering van dit boek nu toch wel juist een Grieks eiland zijn waar ik een fantastische tijd heb beleefd en de cultuur van de oudheid kon opsnuiven. Van bij de eerste bladzijde was ik verbaasd dat dit verhaal zich afspeeld op het eiland Evia meer bepaald in het dorp Eriteria. Ook ik nam ooit de overzetboot om naar Athene op uitstap te gaan met het openbaar vervoer. De uitbater van het B&B was zo vriendelijk om ons een papiertje te geven met de busnummers erop en de vragen die we eventueel moesten laten zien aan de chauffeurs om op de juiste bus terecht te komen. Mijn vriendin noch ik spraken geen gebenedijd woord Grieks, oud of nieuw en met een woordenboekske in de hand geraak je ook niet ver. Toen waren er geen gsm's noch Wikipedia en translaters voorhanden. Nu lees ik een beetje, door de belevenissen van een ander, hetgeen ik zowat meemaakte, voelde en ervaarde bij dit wondermooi stukje Griekenland, zonder de moord als spektakel. Ik stel vast dat de betovering en ban van dat eiland nog altijd een indruk op mij maakt. Het is ook plezant om op goed vallend uit, 20 jaar terug gekatapulteerd te worden. Mijn e-reader bevat alles wat een lezershart kan wensen, ook verrassingen van inhoud incluis. Mijn huis is gekuist, mijn krant bijna volledig gelezen en dan zet ik me met mijn boekske in een hoekske, maar binnenshuis dit keer. Tot morgen
't ja, ik heb gisterenavond mijn concerten op Canvas gemist om naar de Belgische inzending voor het grote liedjesfestival in Bazel, Zwitserland, te kijken. Verdient niet geselecteerd, zou ik zeggen. Té luidruchtig, té hoge noten, té rood, eigenlijk té veel van alles dat niet moest of moet om op te vallen. Ik beweer niet dat de jarige van de dag, Red Sebastian, niet kan zingen, maar dit nummer was niet op zijn lijf of stem geschreven. Maar het Eurovisiesongfestival is, zoals mijn kleinzoon het verwoorde, een vrienden of familiegebeuren. Een programma dat in groep moet bekeken worden en voorzien van de nodige commentaar tussenin zoals, hoor die stem eens, wat een kledij heeft die aan, dat is geen schoon lieke enz. De grote songcontest zal ik dus laten passeren, het winnende nummer zal nog genoeg te horen zijn op radio en tv.
Zijde nie goe? Zijde een bitteke ziekes? Ge zie zo wittekes! Dat zijn vastellingen en vragen die deze lente niet aan mij zullen gesteld worden!. De zon zorgt ervoor dat iedereen die een beetje buiten komt een gezonde blos op zijn kaken heeft. Meer zelfs, de fles after sun moet binnen handbereik blijven om mijn perkamenten velleke in te smeren als ik terug binnenkom. Eerlijk, zo'n weer is echt deugddoende. Niet echt té warm, een aangename temperatuur om in te leven. Ik loop niet in een grand décolleté rond of met wat lappen die op een paar punten aan elkaar hangen met toespelden. Eigenlijk vind ik het maar goed dat er in Cannes een beetje paal en perk gesteld wordt aan het blote schouwspel van de actrices om de aandacht te trekken om een filmrol te krijgen in een pornoproductie of een of andere film. Extravagantie is niet hetzelfde als'bloot'. Met hetgeen er soms vertoond wordt zou ik het zelfs geen kledij meer noemen. Alle begrip voor de beslissing van de bazen van het filmfestival van Cannes.
Gaza, Golanhoogte, Palestina, Israël, een eeuwigdurende strijd om grondgebied, met bijbelse inslag. Op 14 mei 1948 riep David Ben-Gurion (1886-1973) de Staat Israël uit, door de Israelische Onafhankelijkheidsverklaring te ondertekenen. Sindsdien is het er altijd onrustig geweest met de ene 6 daagse oorlog na de andere, de eindeloze schendingen van vastgelegde overeenkomsten dan weer door de en dan weer door de andere partij. Het blijft er een 'kruidvat' en dan bedoel ik niet de winkels. Hopelijk volgt eer ooit vrede in die gebieden. Tot morgen
Gisterenavond was er eindelijk eens een regenbuitje. Eigenlijk alleen goed om het stof op de planten eens te blussen. Niet veel dus, maar deze morgen als ik buiten kwam rook ik werkelijk de friste van de morgenstond. En sommige planten zijn blij met dat water, want hun dorst is eventjes gelest. Ja, nu komen de mooie muzieknamiddagen en muziekavonden er aan. Veel Japanners en Koreanen, zoals ieder jaar. Ze winnen dan altijd wel de 'prijzen' maar zijn niet de mooiste figuren aan de piano. Gisterenavond iemand die door zijn haarwildgroei, zij gezicht verdoken hield achter een haargordijn.Maar zijn handenspel was magnifiek. Slanke ranke vingers die over de toetsen gleden om Mozart ten gehore te brengen. De handen van de volgende kandidate deden me denken aan een krab. Zenuwachtig bespelen van de ivoren toetsen, met gekromde vingers, om mij nog eens Mazart te laten horen. Eigenlijk dacht ik dat ze met haar gebogen razendsnelle vingers een krab kon imiteren. Aan hun vingerspel valt niet te tornen maar hun mimiek blijft een triestig schouwspel.Vooraf geleerde gezichtuitsdrukkingen zijn soms belachelijk. Maar ik heb met mijn ogen toe maar geluisterd naar de prachtige muziek. Een lang citaat van Max Wildiers (1904-1996), een Kapucijnermonnik, filosoof en theoloog, wil ik hier wel overnemen: "Het beste middel om aan de lelijkheid en de domheid van onze tijd te ontkomen is onder te duiken in de onsterfelijke muziek van Vivaldi, Bach, Händel, Mozart, Beethoven, Brahms...Wat een heerlijke wereld van schoonheid ter beschikking". Enfin, tot einde mei is er iedere dag wel wat te beluisteren dat 's avonds een ontspannen gevoel zal geven. Tenzij ik naar de Eurovisiesongs ga luisteren. Ik zal wel even kijken hoe het onze Red Sebastian het er zal van afbrengen. Ik moet toch ook een beetje bij de tijd blijven en kunnen meeklappen met de hedendaagse muziek. Soms zitten er toch ook mooie liedjes bij.
Omdat een vader van een vriend zijn 82e verjaardag viert, wil ik Willy nog vele jaren plezier en een goede gezondheid wensen. Zoals gezegd en geschreven, het cijfer is niet van belang, wel dat ik hem ieder jaar een gelukkige verjaardag kan wensen.
De planten buiten hebben hun natte verzorging gekregen, nu ga ik mijn kamerplanten ook eens begieten. Ze hebben dorst! De hond en ik ook. Tot morgen
Met vernieuwde moed begin ik aan deze nieuwe week, al nr 20 van 2025. Ik ben uitgerust en uitgeslapen en heb wat nieuwe lichaamsoefeningen geleerd. Oefeningen om een beetje steviger op mijn benen, voeten en in mijn schoenen te staan. Ik kan dikwijls aan het geweld en macht van mijn huisgenoot niet optornen zodanig dat ik toch al menig blauwe plek en stijfheid van mijn benen heb moeten ervaren. Evenwichtsoefeningen doen, zegde mijn schoonzuster, de 'flamingo'!. Ik dacht eerst aan een dans maar het is het evenwicht proberen handhaven door meerdere keren per dag, afwisselend op het linker of rechterbeen te gaan staan, zonder een steun te zoeken. De eerste maal lukte dat maar 1 tel, maar ik maak vorderingen en per 'been' kan ik nu al mijn evenwicht houden tot 15 tellen. Ik ben nooit te oud om iets aan mijn lichaamlijke conditie te doen zolang het maar niet 'op een drafje lopen' is.
Dit jaar zullen we geen rekening moeten houden met de ijsheiligen, ze smelten vóór dag en dauw. Maar toch is het voorzichtig zijn met nieuwe aanplant te plaatsen. De aanhoudende droogte zorgt ervoor dat de wortels niet stevig kunnen verankeren in de potten, tenzij men ze dagelijks begiet met 'drinkbaar' water. Eigenlijk vind ik dat niet oké om dat kostbare goedje zomaar goedluks te gebruiken om een bloem in een pot te hebben. Voorlopig staan er in mijn potten 'wilde geraniums' en die zijn veel minder eisend dan de cultivars. Het is nu wel eentonig paars in de tuin maar alles beter dan waterverspilling.
Vanaf vandaag begint de halve finale van de Koningin Elisabethwedstrijd voor piano. De Waalse pianist heeft de selecties overleefd en kan meedingen naar een plaats in de finale. Alles wordt uitgezonden op Canvas en mijn tv is geprogrammeerd om de pianorecitals op te nemen, die ik dan 's avonds kan beluisteren. Gegarandeerd weer uren mooie pianomuziek.
Ik heb een mooi citaat gevonden om deze blog af te sluiten, de mannen moeten maar beoordelen of dat correct is: Vrouwen vereenvoudigen het leven, verdubbelen de blijdschap en verdrievoudigen de uitgaven. Tot morgen
