Als het ochtendgrijs is verdwenen, zou Frank gezegd hebben, gaan we een zonnige dag tegemoet. We vieren niet de astrologische lente (dat is pseudowetenschap of kwakzalverij met de vele horoscopen), ook niet de gastronomische lente (die schandalig duur is geworden), maar de 'astronomische lente'. Tot 2047 zal dat jaarlijks weerkerend fenomeen op 20 maart voorvallen. Samen met de lente is er vandaag ook de 'Internationale Dag van de Francofonie' en vandaag had ik mijn slechtse Franse oefening van de laatste dagen: 0%. Er is ook nog de 'Internationale Dag van de Wereldverteldag' waar ik nu al schtijvend mee bezig ben. De 'Internationale Dag van de Mondverzorging' dat we tegenwoordig zelf moeten doen omdat de prijzen van de tandartsen de pan uitswingen. De 'Internationale Dag van de Mus'. Die zal ik vandaag eens van een extra dikke pier voorzien door wat in de tuin te graven, zodat ze uit hun schuilplaatsen komen. Maar bovenal is het vandaag de 'Internationale Dag van het Geluk'. Wereldwijd staat België op de 16e plek van de gelukkigste mensen. In he Noordelijk Deel van Europa, wonen sinds jaar en dag de gelukkigste mensen. Ware het niet dat het er in de winter zo koud was en geen daglicht aan te pas kwam, ik zou naar Finland verhuizen. Maar ik ben content hier en ik hou ook van de wisseling van de seizoenen, van droog en nat weer, van iedere dag licht op mijn velleke en in mijn ogen en van mijn familie niet té ver af want zoals Kenny Rogers (countryzanger 1938-2020) zei: friendships come and go, families are forever. Maar nu nog wat vertellen op deze verteldag. Sinds vorige week zit ik met een echte oorworm: "Zwarte Lola". In het programma van Niels, "vraag het aan" vroeg Maaike deze gigantische hit uit 1967 van Annie Heuts (1929-2019) aan. Niet alleen Maaike heeft er leuke herinneringen aan, maar ook ik en samen met mij de KAV-leden van de jaren '80 enz. Die 'koffietafels' hadden een groot succes in mijn parochie en soms kwamen op die feesten wel 150 vrouwen eten, keuvelen, lachen en naar de sketches van eigen bodem kijken.Toendertijd werd alles zelf gedaan: parochiezaal versieren, eten klaarmaken, dessert meestal een zelfgemaakt Astridje (merveilleuxke), toneeltjes, zangstonden, en achteraf de afwas en de kuis. Met de winst van dergelijk evenement werden de wijkmeesteressen beloond voor hun vrijwillige inzet voor de boekskes rond te dragen, de inschrijvingen voor de feesten te doen en andere practische zaken van een vereniging te verzorgen. Dat was soms een busuitstapje of een barbecue in de tuin van een of ander wijkmeesteres. Om voor het amusement te zorgen waren we van alle markten thuis en hoe ludieker hoe beter, 'The Andrew Sisters' verkleed in de battle dresses van the wrens, maar ook het liedje van "Zwarte Lola" dat we met zwarte pruiken, netkousen en hoge hakken, kartonnen carnaval beha's, extra kort gerokt, vol overtuiging playbackten. En sinds vorige week woensdag zit deze 'hook' in mijn hoofd vol met herinneringen aan de vrouwen van mijn vroegere parochie. Tot morgen
Met Sint Jozef warme zon, de zomer straks is heel gauw om!. Zo zijn er vele spreuken voor de voedstervader van Jezus. Een feestdag voor alle vaders, plusvaders en alle mannen die zich papa mogen noemen. Het was tevens de verjaardag van mijn schoonzuster zaliger. En oef, de krant is er terug, het is al 15°C, wat kan een mens nog meer verlangen op een doordeweekse dinsdag? Maar het nieuws in de gazet is er weer een van treurnis: gevechten, moorden, opstanden enz. Ook weer, spijtig genoeg van weggeweest, de vreselijke kinderziektes, mazelen en kinkhoest. Corona dwaalt ook nog altijd rond. Wie verzet zich nu nog altijd tegen vaccinatie? Vooral de kinderziektes waren zo goed als verdwenen in ons land en steken nu weer de kop op. Mensen zijn vergeten dat 'polio' ook is kunnen verdwijnen door massale inentingen. Dat niemand dergelijke ziekten, met ook van die griepverschijnselen nog mag krijgen en soms met dodelijke afloop, is alleen door massale inentingen te voorkomen. Hopelijk begrijpen alle jongeren dat een prikje niet opweegt tegen leven met miserie en handicaps. Voor de rest viel er niet veel nieuws onder de zon te rapen. Maar met Sint Jozef is er ook nog een andere spreuk: de grote was te drogen hangen met Sint Jozef, 't is dan toch altijd schoon weer!!. Dat ga ik nu doen vooraleer wat bezigheden in de tuin te zoeken, zoals daar zijn 'onkruid wieden' en naar mijn prachtige bloemen kijken. Hopelijk moet ik niet te veel niezen van de berkenpollen, die extra vroeg zijn dit jaar. Er staan verschillende berken bij de buren!. Zakdoeken of grote rode met witte bollen, neusdoeken bij de hand houden. Tot morgen
Geen krant op maandag is één van de ergste zaken die me kan voorvallen. Geen relaas te lezen van activiteiten van het weekend op sportief- of ontspanningsvlak. Ik kan dus niet lezen of ik met mijn kritiek op sport en cultuur juist zit, want ik lees ook graag de opmerkingen van anderen. Dat is voor mij een toetssteen. Ik kan natuurlijk de krant lezen op pc, maar dat is niet hetzelfde als het bijhorend geritsel van papier. En daarbij, ik heb geen spelletjes om te doen, geen kruiswoord, geen sudoku's, geen woordzoekers. Mijn ontbijttafel was rap opgeruimd, want geen nieuws, is goed nieuws. Ik heb de krant laten weten dat er geen "Het Nieuwsblad" in de brievenbus zat vandaag en mijn abonnement is met een dag verlengd. Niks is verloren op die manier alleen dat ik verstoken blijf van mijn regionaal nieuws, roddel uit showbizz-wereld en mijn tv-gids. Maar er is wel feest in de familie, nummer 6 in de reeks van 9 kleinkinderen wordt 15 jaar vandaag. Baby, peuter, kleuter zijn al een tijdje verdwenen bij hem, hij is nu een heuse tiener geworden en dat zal ook op die manier gevierd worden. Thuis zullen er al de feestattributen aanwezig zijn om met mama, papa, de zussen en de broer een leuke homeparty te hebben. Ik zeg dan maar, geniet ervan Noah, tot binnenkort. En zo worden die kleinkinderen ongemerkt ouder en ik ook.
Er schijnt een waterzonnetje wat toch nog altijd beter is dan geen zon. Het is ook droog, wat toch ook eens een verademing is. Met 10°C is het nog altijd niet té warm te noemen, maar voor de paasbloemen en andere vroegbloeiers is dat geen ramp, dan blijven de bloemkleuren langer mooi en fris. Nu staat ook de forsytia en de ribes in bloei en binnenkort de Japanse kerselaars. Bij de buren staat de mirabellenboom zwaar van de witte bloesem alsook de pruimenlaar die ze in hun tuin hebben staan. Daarom hou ik zo van de lente. Na die kale, koude en dode periode is er weer het ontluiken van nieuw leven en die lentekleuren vind ik echt prachtig. In de lucht is er ook veel activiteit te bespeuren, ik zie de kauwen, merels, eksters vechten om een plekje in de bomen en somtijds moeien er de duiven zich ook mee en de meeuwen. De natuur is vol leven. Ik ben een toeschouwer geworden van dat nieuwe leven, want mijn tijd van nieuw leven te schenken is al lang voorbij. Voilà, ik heb gezegd en geschreven. Tot morgen
