Lenteren was koud en nat. Wat zal de zomer brengen? Die begint vandaag met frisse temperaturen en weerom een stevig windje. Ik vraag me af wanneer ik mijn winterkledij kan opbergen. De sjaal en de muts zijn nog nodig aan zee met een noordenwind van 50 à 55km/u en 13 à 14°C. Net vandaag is het Vlaamse woord van de dag 'Kolenstoof'. Dat is natuurlijk een eeuwigheid geleden dat ik die nog gebruikt heb. Eén stoof voor een gans huis te verwarmen heb ik nog meegemaakt. Dat is niet dramatisch te noemen als de schouw midden in het huis staat en er links en rechts buren zijn. Maar stofvrij is zo'n huis niet te noemen. Bovendien is er een opslagplaats nodig voor de kolen zowel als ze geleverd worden in bulk of zakken. Twee keer per dag de kachel vullen, het gruis wegdragen enz. Gelukkig was er al een 'feu continu' zodat er 's morgens toch nog een zekere warmte in het huis was. Later werd de stoof een sierstuk zeker als het een Leuvense stoof was of deed dienst als gezellige bijverwarming met vlammekes. Door het frisse weer is het hier dan ook stil te noemen. Niemand van het binnenland, waar de temperaturen wat hoger zijn, wil komen bevriezen aan zee. Natuurlijk is dat ondanks de blauwe luchten toch een financiële strop voor de strandbars, de verhuurders van ligzetels en ligbanken. Voor mij is het ook weer beschut buiten zitten in een hoekje met een boekje. Zelfs mijn nieuwe parasol kan ik niet gebruiken omdat die omver waait. Het is buiten zitten zoals een 'land lady' met strooien hoed met een bloem erop en een zonnebril op mijn neus. Het is nu wel zo dat ze me al gezegd hebben dat ik wat bruinsel rond mijn ogen moet doen want dat mijn oogcontouren nu een witte bril vertonen omdat de zon er niet aankan door de hoedrand en de zonnebril. Ik kan dus wel zeggen dat ik buiten zit en dat de zon schijnt. Want ik hou me aan het principe, minstens één uur buiten zitten op een dag. Dat is goed voor de moraal en de vit.D. Wel wat society-nieuws: de voorzitter van de hofleveranciers, de barones van de sacochen, is er ook niet meer. Belgisch waren de "Delvaux" zakken al lang niet meer. Eerst verkocht aan Chinese investeerders die het op hun beurt in Zwitserse handen lieten gaan. Het is tegenwoordig nog zoeken naar echt Belgische producten en dat vind ik erg spijtig. Het vakmanschap, op allerlei gebieden, waarvoor we zo geroemd en wijd en zijd bekend waren, verdwijnt uit het land. Voor de rest is er op deze "Wereldmelkdag" niet veel te vermelden: melk de witte motor is goed vor elk. Ik verbruik nog altijd een 1/2l yoghurt per dag.Tot morgen
Een andere manier om te beschrijven wat ik vandaag ervaar. De temperatuur zit verscholen in verschillende titels van thrillers: "13 minuten" van Sarah Pinbourough en "Dertien" van Steve Cavanagh. De kleur van de omgeving: "De heer in grijze mantel" van Aster berkhof (1920-2020). En hoe dat alles aanvoelt is beschreven in volgende songs: "Door de wind" van Ingeborg, "Riders in the Storm" van The Doors, "Windy" van The Association, "One way wind" The Cats, "Blowin' in the wind" Peter Paul & Mary, "Colors of the wind" van Vanessa Williams. En dat fenomeen waait met een snelheid van "Vijftig tinten grijs" van E.L. James. Meteen hebben jullie wat amusement als je de dag binnen moet doorbrengen. Zoals je het ziet staan, zal dat hier aan de kust wel het geval zijn. Verre van de graden Celsius die in het binnenland opgetekend worden. De winteruitrusting van sjaal, mutsen en dikke fleece, geraakt maar niet opgeborgen in de kasten. Het blauw dat normaal de hemel siert, is met een vergootglas te zoeken. Niets aan te doen, tegen de natuur en de klimaatverschijnselen kan een staking geen oplossing bieden. De natuur moet men gewoonweg 'aanvaarden', zonder morren of zagen. Dan pluis ik mijn gazet weer wat meer uit. Vooral nu de CEO/ eigenaar en andere bestuursleden van een voetbalploeg, hun aandelen in geld willen omzetten. De voetballers leveren té weinig rendement voor hun euro's, dollors, yens, yuans, bitcoins... aan investeringen. En de wetten en voorschriften van een land kunnen ze nog niet zomaar naar hun handen zetten zoals bij de poging tot de beursgang is gebleken. Dat moest normaal wat geld in het laadje brengen maar werd afgewezen. Dus moet dat bedrijf, want dat is het uiteindelijk wel geworden dat ploegske van elf man en een peerdenkop, verkocht worden. Wat er met het personeel moet gebeuren dat laat de bosses koud. Sport is niet meer de sport waarvan ik denk dat het zou moeten zijn, nee, dat is gewoon een ander woord voor big bussiness. Vooral de ploegsport 'voetbal' is onderhevig en gegeerd als uitweg voor de centen van de miljardairs van de wereld. Hun slaven betalen ze riant zodat deze koehandel met mensen in het doofpotje kan blijven. De enkeling die er rijk van wordt zaagt niet over zijn behandeling en zwijgt in alle talen. Ze zijn ook niet geïnteresserd waar het geld vandaan komt. En al dat geld is verdient op de kap van gewone mensen, uit de arbeid die ze voor de CEO verrichten of de entreegelden voor een match, reklame of uit de rijkdom die de aarde geeft. Tot morgen
Amai, heb ik deze morgen tegen Raziel gezegd, wat heeft bazinneke deze nacht goed geslapen! Hij ook natuurlijk want hij wordt maar wakker als ik besluit om op te staan. Jammer dat de wind nog altijd niet zinnens is een dutje te gaan doen. Ook deze morgen geeft die weer van jetje, blijkbaar is die nooit moe. Gisteren heeft hij al de vakantiegangers vroegtijdig het binnenland ingewaaid met reuze files van 's middags tot gevolg. Het enige dat goed is aan deze weersgesteldheid is de blauwe lucht. De zon schijnt volop maar geeft alleen warmte als men goed beschut buiten zit, want de thermometer wijst amper 13°C aan. Men kan natuurlijk ook van het mooie weer achter glas genieten. Maar straks als ik terug buiten ga is mijn kledij winters te noemen. Van velen, heb ik gemerkt toen ik deze morgen boodschappen deed. Ik was vroeg op pad om me een heggenschaar die op accu werkt, aan te schaffen. De tuinman komt wel het zwaardere snoeiwerk doen maar tussenin loop ik eens graag rond met een machine om alles bij te houden. De vorige had vorige week de geest gegeven en een nieuw alaam was dus nodig. Natuurlijk moet die nog opgeladen worden vooraleer dat ik de haag verder kan trimmen. Geen nood vandaag, de buurvrouw komt haar koffieklasjke doen. We wisselen dan de noodzakelijke nieuwtjes uit van de straat, het dorp en de toeristen. Voor mij is dat ook goed, dan is mijn keel weer eens gesmeerd. Tot morgen
Een verlofdag voor iedereen, zal ik maar roepen. Alleen maakt de wind geen aanstalten om te stoppen met werken en blijft maar stevig en hevig doorwaaien. Blijkbaar heeft die enorm veel plezier, dat bij dit zonnige weer, niemand zomaar in de zon kan liggen bakken en bruinen, of rondlopen in luchtige zomerkledij. Nee, die noordoostenwind doet me terug naar een sjaal grijpen en sokken aandoen. En als je zo van achter het glas naar buiten kijkt zeg ik "oh wat een zalig weertje ziet dat er uit!". Niets is minder waar, het noodzakelijke uurtje buiten vertoeven zal zéér beschut moeten gebeuren, in een hoekje met een boekje. Zijn we nu nooit content? Ik zou het bijna geloven. Maar de vrienden zijn voor een paar dagen geweest en ik heb mijn klapke al gehad. Ze hebben hun goedkeuring ook gegeven aan de afspanning en afsluiting, van mijn gezellig hoekje met halve parasol en bank, met groen recuperatiemateriaal. Een overschot van wat kunstgras die mijn jongste bij mij gedropt had. Iedereen weerom tevreden. Er valt op deze krantenloze dag niet veel te vermelden en ik kan ook niet gaan foerageren voor mens en dier, want de grootwarenhuizen zijn gesloten. En ik hoor de duiven koeren en dus: roept de houtduif keer op keer, dan komt er zeker en vast mooi weer!. Tot morgen
