|
Vandaag zou Maria, mijn mama, 98 jaar worden. Met een glimlach denk ik terug aan haar reactie, toen ik het tv programma "Man bijt hond" te berde bracht: die gaat die hond toch niet echt bijten hé? Het was de tijd dat er geen nuances meer mogelijk waren in de woorden en zinnen. Dat leverde in de familie toch af en toe een lachje op. Vandaag wil ik een beetje minder ernstige onderwerpen hebben, een beetje speelsheid, ludiek wezen. "Wees" ben ik wel, meervoud 'wezen', maar het heeft hier de betekenis van 'zijn'. Dat ter verduidelijking, wat bij onze woordenschat af en toe moet gebeuren wegens verschillende betekenissen van hetzelfde woord. Wie herinnert zich nog het kabaal en de heisa rond het gekraai van 'haan Maurice' op het Franse eilandje Oléron? Stadsmensen die boerderijtjes opkopen om van de rust van den boerenbuiten te genieten maar niet willen dat er nog boerenactiviteiten zijn die hun rust verstoren. Mensen die vergeten zijn dat een 'biefsteak' van een koe komt, evenals de melk en de kaas en dat je voor een kippefilet en eieren, eerst een kip moet hebben. De vakantiegangers waren ook vergeten of wisten misschien helemaal niet dat beesten lawaai maken en stinkende uitwerpselen, de zogenaamde mest voor de groei van bloemekes en plantjes, hebben. Dus dienden deze tweedeverblijvers klacht in bij het gerecht en moest haan Maurice voor de rechter verschijnen wegens verstoring van de nachtrust met de nodige decibels. Gisteren was er een uitspraak, zelfs tot in de Franse senaat bemoeide men er zich mee. Er is beslist: als onderdeel van 'zintuigelijk patrimonium' van het platteland, mogen hanen kraaien, kippen kakelen, ezels balken, koeien loeien en kikkers kwaken. Maurice was wel al tot een kippebouillon verwerkt maar de nazaten en andere dieren mogen naar hartelust lawaai maken en genieten van de vrijheid op den buiten, alles mogen laten vallen wat ze kwijt willen, eender waar. Ieder zijn habitat, zeggen de beesten. Net zoals we vergeten zijn waar ons voedsel vandaan komt, vergeten we ook wel eens hoe belangrijk ons handschrift is. Vandaag is het 'de dag van het handschrift' op de verjaardag van John Hancoch (1737-1799). Mag ik uw John Hancock? Een onbekende vraag in Europa maar in de V.S. synoniem voor een handtekening. Die zette met grote zwier en veel inkt als eerste zijn handtekening op de 'Onafhankelijkheidsverklaring'(1776) van de U.S.A. Niet naast te kijken, vandaar dat die uitdrukking is ontstaan. De generatie van de backspace-toets is verleerd met plumeau en inkt te schrijven, zelfs met stylo. Spijtig is dat wel. Vandaar dat ik voor mijn blog het lettertype 'Comic Sans MS' gebruik, omdat het enigszins op een handschrift lijkt.
Verbijsterende vaststelling. Advies van het Gentse 'dekolononiseringstraject': de Gentse bib moet bepaalde passages uit de boekenreeks 'Pipi Langkous' van Astrid Lindgren (1907-2002) verwijderen wegens 'te racistisch'. Na 'Zwarte Piet' moet men de lectuur voor kleutertjes en beginnende lezertjes eens onder handen nemen. Want Pipi kan door haar avonturen en woorden, een verkeerde indruk en boodschap aan kindjes geven!
|
