|
Op 6/1/2020 nam ik het besluit dat ik al schrijvende wilde praten. Mijn bedenkingen, mijn belevenissen, mijn kleine faits divers wilde ik delen met de mensen van overal hier te lande. Wel, vandaag schrijf ik mijn 1000e klapke op mijn blog 'een meisje van 1948'. Ik ben daar een beetje fier en trots op dat ik al meer dan 2 jaar, een 500-tal woorden per dag typ en probeer er een zekere inhoud en samenhang aan te geven. Het is een stuk van mijn persoonlijkheid dat ik er in weergeef. Zoals het reilen en zeilen in mijn kleine huishouden van 1 persoon en 1 hond, mijn nieuwsgierigheid, graag lezen, graag muziek luisteren, graag weten, graag opzoeken, betekenissen achter vanalles zoeken. Mijn liefde voor familie, taal, natuur, kortom, mijn interesse voor 'weten' wat leeft en beeft op aarde. Mijn vragen zijn dan ook enigszins in dat genre te zoeken. Waarom is iets waar? Wanneer weet je iets zeker? Wat is het verschil tussen denken en weten, tussen kunst en fantasie, tussen werken en spelen? Wat is grappig en wat is griezelig? Wat is er achter de achterste sterren? Kijk die wolken eens bewegen, zouden ze leven? Waarom is de lucht blauw, gras groen en zijn mensen niet geel? Waar komen al die kleuren vandaan? Blijven mensen altijd bestaan? Een interessante vraag die me bezighoud: kan je een liefdesbrief aan jezelf schrijven?
De plantjes voor vandaag. Natuurlijk spectaculair op deze uitzonderlijke dag. Al zou je dat van nr 57 niet direct zeggen, aalbes of ribes in het Latijn. Symbool voor: je pleziert iedereen. Dit was oorspronkelijk een ingrediënt voor een bedwelmende drank. Dat laat de naam trouwens vermoeden, want 'aal, ale' was het Middelnederlands voor'bier'. Vooral de zwarte aalbes wordt nog gebruikt in likeur. Nrs 58-59-60, roos, rosa. De verschillende soorten die onze schilders schilderden, apothekersroos, hondsroos, damastroos, zet ik onder dezelfde noemer. De roos, gelijk de welke, staat symbool voor liefde, kracht, dichters, licht, vreugde, vertrouwen, schoonheid, vrede, eensgezindheid, vrouwen, soms ook voor de dood. De roos wordt ook gebruikt om allerlei persoonlijke gedachten en gevoelens over te brengen van de gever naar de ontvanger. Als je een verlepte roos krijgt denk dan maar dat je een vergankelijke indruk hebt gemaakt. Krijg je iedere dag een roos dan mag je denken dat er iemand is die naar jouw glimlach streeft. Een witte roos staat symbool voor je 'koelheid'. Een tweekleurrige roos: noem me niet mooi. Een mosroos voor superieure waarde, een damastroos voor brilante samengesteldheid. Een meiroos is symbool voor vroegrijpheid en een muskusroos staat symbool voor 'grillige schoonheid'. Dat zijn natuurlijk niet alle symbolen, zinnebeelden en betekenissen die aan deze wonderlijke bloem gegeven wordt. Persoonlijk ben ik niet echt een liefhebber van een boeket rozen. Ik vind dat bloemen niet uit hun natuurlijke omgeving weggeknipt moeten worden om binnen de korste keren te verwelken en naar de composthoop verdwijnen. Ik heb ook iets tegen doornen. Dit was dan mijn 1000e babbel. Tot morgen
|
