Vorig jaar werden de dames die zich na hun actieve carrière kwamen vestigen aan de kust, minzaam de 'coastal granny's' genoemd. Die werden in de zusterkrant van mijn krant omschreven als na-apers van Diane Keaton, in ieder geval qua kledij, want dear Diane heeft geen kinderen noch kleinkinderen. Het zijn dan de beige of witte kleuren voor de schoenen, handtassen, shorts, broeken, pull's, blouses, wel met fleurige hoeden genre Engelse landladies, die de inwijkelingen dragen. Allemaal héél mooi en stijlvol voor vrouwen die geen speelse hond in hun omgeving hebben of op hun achterste in het zand moeten zitten om met het kleine grut zandkastelen te bouwen. Nee men bedoelt hier de aangespoelden mee, die graag flaneren en in bekende brasseriën een koffieke met gourmandise nuttigen. Ik was eigenlijk niet van plan over de granny's te schrijven, maar soms wijk ik nogal eens af van hetgeen ik van plan was te schrijven. Maar ik vind dat ze me best 'coastal granny' mogen noemen, al is dan bij mij 'blauw' de favouriete kleur. Daarbij, alles en iedereen moet tegenwoordig toch een Engels tintje krijgen en het klinkt wat jonger dan bobonne of grand-mère. En als ik nu buitenkom, wel met zonnehoed en zonnebril, komt de gezonde zeelucht zo maar in mijn neusgaten gewaaid. Niet alleen is er de westenwind die het overneemt van de zuid-oosten wind, maar door die veranderde windrichting zijn meteen de hitte temperaturen ook verdwenen. Gisteren 30°C nu amper 18°C. Dat verschil is echt wel te voelen maar voelt tegelijkertijd aangenamer aan. De wind neem ik er als gewoonte maar bij, dan voel ik dat ik aan zee woon en ben daar blij om. Ik kan met die temperatuurval dus gerust stellen dat het vandaag niet voor niets 'Internationale Dag van de Afkoeling/ World Refrigeration Day' is. Die werd ingesteld om de mensen er attent op te maken, van het belang om de voeding in koude temperaturen te bewaren. 

Zoals gewoonlijk is Van Dale mee met zijn tijd. Het woord dat ze geschapen hebben, is een gevolg van de actualiteit die de wereld in beroering bracht: dompelduikboot. Een kleine duikboot die vanop een platform van een schip in het water wordt gelaten en daarna op eigen kracht het diepe zeegat verkent of ten onder gaat, zoals de Titan. De verzekeringen zullen er een dikke vette kluif aan hebben om het kluwen van allen die ermee betrokken, zijn te ontwarren. Verder las ik in de krant over de raadgevingen die de toerist best in acht neemt om geen aanvaring te krijgen met de verschillende politie-instanties over Europa verspreidt. Welke obstakels moet je in acht nemen als je de grenzen passeert, die er zogenaamd niet meer zijn in de Schengenzone. De plaatselijke politie wil wel geld zien van de reizigers als ze alcohol gebruikt hebben en hun vehikel besturen, extra geld voor op hun wegen te rijden, niet met bloot bovenlijf de auto besturen, een fluo hesje bij de hand hebben. Ik ben liever thuistoerist. Tot morgen