"In mijn tijd....." de beginwoorden bij  een interview van Roger De Vlaeminck. Niemand zo straf als hij, niemand zo behendig als hij, niemand zo slim als hij in de koers. De enige van wie hij accepteert beter te zijn geweest in zijn tijd is Eddy Merckx. Maar hij begint ook de jaren te voelen. Niet zozeer fysiek en seksueel (heeft een poppemieke van  50 jaar), wel in zijn brein komen er al eens wat gaten: niet over vroeger, wel over gisteren. Hij noteert al zijn activiteiten in een kleine agenda en neemt dat boekje overal mee naartoe, zo ook voor het kranteninterview. Hij ondervindt dat de leeftijd hem daarin parten speelt: vergeetachtigheid. Daarom heeft hij besloten om aan een schooljuf een rekenboek te vragen om rekensommekes, te kunnnen maken zoals optellen, aftrekken, vermenigvuldigen en delen, terug te oefenen. Voor mij geld dat evenzeer daarom besloot ik te schrijven want 'die schrijft die blijft'. Ik wil alles blijven onthouden wat ik ooit geleerd heb en nog zal leren, maar dat vereist toch wat oefening en 'oefening baart kunst'. En kunst was er volop te zien bij de heropening van de 'kathedraal Notre Dame de Paris'. Als een feniks herrezen uit haar as, nog prachtiger en mooier dan voorheen, bijna terug als nieuw. En chauvenisten als de Fransen zijn, moest héééééél de wereld er getuige van zijn. Tout le beau monde de France et ailleurs etait présent bij de plechtige heropening na de restauratie. Buiten de staatsbegrafenissen zijn er niet veel openbare feestelijkheden die een kerkritueel vereisen. Frankrijk is ook een seculier land geworden, waar er een volledige scheiding van Kerk en Staat bestaat. Ook in de scholen en officiële instituten en gebouwen, moet alles neutraal blijven en is het verboden opzichtige religieuze symbolen en tekenen te tonen. Frankrijk is wel een overwegend christelijk land met het katholicisme als historische basis, vandaar de vele prachtige kerken en kathedralen. Geen religieus getinte lessen in de scholen tenzij natuurlijk in de lessen kunst en cultuur. Gisteren waren er prachtige godsdienstige liederen en psalmen te horen, maar men had even goed de liederen van een de vermoorde John  Lennon (1940-1980) kunnen spelen op het vernieuwde orgel. Liederen die toch nog altijd een belangrijke inhoud hebben en op dit moment een biezondere betekenis krijgen: "Give Peace a Chance" (Oekraïne- Rusland, Midden-Oosten) , "Power to the People" (in Syrië), "Imagine" (dat alles opgelost geraakt) en in deze tijd van het jaar "Happy Xmas". Maar ik wil er wel een beetje vrolijkheid inbrengen vandaag. Het is opgehouden met regenen en de wind is gaan liggen en een hoopvol liedje en deuntje is hier op zijn plaats. The George Baker Selection met: La Paloma Blanca. De 'witte duif' die vrolijkheid, warmte en vrede brengt. Tot morgen