Timmermans als scenario-schrijver

Pallieter-humor op het witte doek.

Uit De Indische Courant - 28/10/1939                                                                        

"Een engel van een man".

Een nieuwe Vlaamsche film van Jan Vanderheyden met Willem Benoy in de hoofdrol.

     Het Nederlandsche taalgebied is klein. Daarmede moeten de makers van de Nederlandsche films steeds rekening houden. Immers deze films kunnen slechts worden vertoond in Nederland, in Vlaanderen en in Nederlandsch-Indië. De makers van Vlaamsche films staan voor dezelfde moeilijkheid, waar nog bij komt, dat zij zoo goed als geen kans hebben hun producten in Indië te laten vertoonen en dat er in Nederland nog weinig belangstelling voor bestaat, ofschoon de Vlaamsche filmindustrie ieder jaar, nu al zeven jaar lang, een behoorlijke rolprent levert. Maar : terecht of ten onrechte, de Vlaamsche film is gebonden aan een taalgebied, dat slechts ongeveer vijf millioen menschen omvat: Vlaanderen... dat, gelukkig voor de makers, over een respectabel aantal bioscopen beschikt, namelijk evenveel als in geheel Nederland. Bovendien worden de meeste van deze theaters bezocht door een publiek, dat minder verwend is dan het Nederlandsche, en dat misschien ook meer belangstelling heeft voor de producten van eigen bodem. Dit laatste is wellicht mede te danken aan de makers van Vlaamsche films, die er zich op toeleggen typisch Vlaamsche onderwerpen te brengen.

Het is de groote verdienste van Jan Vanderheyden, den Antwerpschen cineast, dat hij zich in den besten zin des woords "aanpast" aan het volk van Vlaanderen. Hij beijvert zich met Vlaamsche krachten aan zijn eigen volk films te geven, die het leven in Vlaanderen weerspiegelen. Indertijd heeft men ook in Noord-Nederland de "eerstelingen" van Vanderheyden kunnen zien: "De Witte" en "Uilenspiegel leeft nog", van die echte, gezapige volksstukken, die ontspanning geven, en die tevens een moraal hebben : de moraal van den eenvoud en den goeden burgerzin. Vanderheydens films — hij is de eenige filmer in Vlaanderen, die speelfilms maakt — hebben alle die strekking.

     Zij toonen het Vlaamsche volk in al zijn eenvoud en gemoedelijkheid; zij geven de intieme sfeer van kleine stadjes of van volksbuurten. Wij denken bijvoorbeeld aan beide genoemde eerstelingen, waarop wel het een en ander aan te merken viel, maar die echte uitingen waren van het volk zelf. Wij denken bovendien aan de beste film uit de reeks van Vlaamsche speelfilms : "Havenmuziek", die de Scheldestad liet zien van den romantischen, gezelligen kant.

     "Een engel van een man", waarvan onlangs de première te Antwerpen is gegaan, is ook weer een film die door en door Vlaamsch is, een brokje volkskunst, dat vooral in dezen tijd van gedruktheid, onzekerheid en angst doet terugdenken aan andere, betere tijden,... die nog zoo kort achter ons liggen.

      Felix Timmermans schreef het scenario. Dat is hem toevertrouwd. Het lijkt wel, alsof het Timmermans' dagelijksch werk is, scenario’s te schrijven, zoo vlot en gemakkelijk is het hem, blijkens de film, die onder regie van Jan Vanderheyden met muziek van Renaat Veremans en R. Perak werd opgenomen, uit de pen gekomen!

Prosper de Leeuw, eigenaar van de kruidenierswinkel "In den Kemel" te Lier, "zucht en kreunt onder den duim van zijn vrouw Rosalie". Maar wanneer hij met de zangvereeniging "Het Ruischende Riet" op toer is naar Antwerpen, die frivole stad, komt hij in aanraking met "Tante Emma" uit het café "Tipperary", waar ook Nina woont, het nichtje van de eigenares, die in Lier op een uitvoering van de zangvereeniging heeft gezongen, en aan wie Prosper de Leeuws getrouwde zoon, Gommaar, tijdelijk zijn hart heeft verloren. Vader en zoon weten van elkaars escapades, die overigens zeer onschuldig zijn, niets af; zij verbergen zich voor elkaar, en nadat Vader De Leeuw in zijn poging om niet door Gommaar gezien te worden bij een klimpartij over een muur in een regenton is beland, komt hij diep in den nacht in Lier terug, ziek en verkleumd.

     Op zijn "sterfbed" biecht hij zijn zonden aan zijn "peperige Rosalie"..., en wanneer de moeilijke bekentenis, een andere vrouw te hebben gekust, achter den rug is,... geneest de kruidenier tegen wil en dank. Vreezend, dat Rosalie hem thans meer dan ooit tyranniseeren zal, raapt hij al zijn moed tezamen, en de kruidenier De Leeuw wordt een held! De "Leeuw" verheft zich..., hij trekt zijn pantoffels uit en wordt man. Rosalie kruipt in haar schulp, en zij en haar schoondochter besluiten, dat hun mannen toch "engelen" zijn.

     Ziehier den inhoud, die alle gegevens bevat om een "draak" te zijn; een burgerlijke draak, maar waarbij alles heeft meegewerkt, om het te maken tot een geestig, Vlaamsch volksstuk, vol toevalligheden en grappen, vol van dien Lierschen humor, die eerder Brabantsch dan Vlaamsch is, om precies te zijn, en gedragen door dien "oubolligen" Pallietergeest, die Timmermans kenmerkt.

      Voor de regie en de fotografie kunnen wij slechts lof hebben; de camera-man Mühlrad deed zeer verdienstelijk werk. En het spel, dat ons binnenleidt in "Den Kemel", maar vooral in de unieke omgeving van Timmermans "Schoon Lier" en van de havenstad Antwerpen, is bij den kundigen Willem Bennoy (Prosper) en Germaine Loosveldt (Rosalie) in zeer goede handen. Gaarne noemen wij nog Jef Bruyninkx, die ons indertijd verraste als "de Witte", en die thans een aardige jongensrol speelt als de jongste zoon van den kruidenier Prosper, die in deze film niets voor zijn vader onderdoet wat de bewondering voor het schoone geslacht betreft. Hij vrijt namelijk met "die van 't hoekske",... en hij doet het ondeugend, jongensachtig en vlot!

********