Als Arsène en ik zondagnamiddag bij mama toekomen, zit ze te slapen. We maken haar zachtjes wakker. Heel verdwaasd kijkt ze ons aan. We geven mama de nodige tijd om te bekomen. En dan heeft ze ineens door wie we zijn. Haar oogjes glinsteren, ze is blij dat we er zijn. We verlossen haar uit de stoel en gaan dan met haar naar haar kamer.
Ik ga eerst proberen of ze naar de wc wil. Maar dat blijkt een ondoenbare klus te zijn geworden. De opdracht neerzitten zegt mama nog maar weinig. Ondanks het steeds maar herhalen van: Zet je neer, mama, kijkt ze me onbegrijpend aan en blijft ze stokstijf rechtstaan. De wc- pot herkent ze al een tijdje niet meer. Voor haar is het een zeer onhandig ding geworden om op te zitten en bovendien ziet ze er helemaal het nut niet meer van in. Korte tijd geleden ging het steeds zo: Mama, we gaan eerst naar het toilet en dan gaan we op stap! Mama was het daar steeds volledig mee eens en met de nodige hulp ging ze vóór elk uitstapje netjes naar de wc. Nu lukt het niet meer. We gaan dan maar zonder voorafgaand toiletbezoek op weg naar de cafetaria.
Mama heeft enorm veel aandacht voor Arsène. Net als vroeger noemt ze hem: Jongetje, zowat haar troetelnaam voor haar schoonzoon. Als we dat horen en mama mij wat later haar zoete noemt, kijken Arsène en ik elkaar aan. Een knikje van verstandhouding naar elkaar: Allesis oké met ons ma, ze kent ons nog! Arsène brengt mama aan het lachen en ze keert zich naar mij toe. Met haar stil piepstemmetje zegt ze trots: Dat is een kerel, jong!
In de cafetaria zit ze naast hem. Om de haverklap wordt Arsène door mama over de rug gewreven. Wat ze allemaal op Arsènes pull ziet, is voor ons een raadsel. Maar het lijkt wel of ze hem afstoft. Steeds opnieuw. Maar het afstoffen verandert ook in een liefdevol en teder geknuffel. Mama gaat zelfs rechtstaan en geeft Arsène zelfs een dikke kus op zijn rug. Karoline, die er samen met Marcel is komen bijzitten, en ik zitten de kijken naar dit tafereeltje. Het is zó eenvoudig mooi. Het straalt zoveel nog niet vergeten vriendschap en liefde uit!
Reacties op bericht (2)
15-01-2010
Hallo Ellen
Eenvoudig mooi is de juiste woordkeuze. En het zijn die kleine dingen die jullie dan weer gelukkig maken. Liefs, Erna
15-01-2010 om 21:32
geschreven door Erna
14-01-2010
Goede namidag
Zeer mooi en gelijktijgi intriest.
14-01-2010 om 16:51
geschreven door alfons
E-MAIL MIJ
GASTENBOEK
Opmerkingen, suggesties ... of wil je jouw verhaal kwijt?