|
Als ik zondagnamiddag rond 3 uur bij mama kom, hangt er een geur van koffie en urine rondom haar. Als ik haar uit de stoel haal, grijpt ze meteen haar natte broek vast. Bah, t is nat, zegt ze afkeurend en dat klopt nog ook, vandaar die vervelende geur! Ik vraag hulp aan een verzorgende en mama krijgt weer droge kleren aan.
Even later staan we met ons tweetjes in de lift, waarin aan één zijde een grote spiegel is aangebracht. Mama geeft mij een duw en wijst glimlachend op ons spiegelbeeld. Ja, dat zijn wij hé, mama! zeg ik. Ze blijft ons spiegelbeeld aankijken. Moeder en dochter, help ik haar, maar ze staart me onbegrijpend aan. Ik ben jouw dochter, zeg ik. Mama kijkt van het spiegelbeeld weg terug naar mij, geeft me een por en zegt lachend: Ja, het zou wel kunnen! En hoewel ze niet helemaal zeker is dat ik haar dochter ben, belet het haar niet om mij een hele dikke zoen te geven.
|
