this
picture shows a line of little girls holding hands facing the immensity of
ocean waves.
Alone they might be washed away, but together they stand strong.
Thank you each for holding my hand somewhere along the way when I was facing
a wave of my own.
I hope you will reach for my hand when your own wave threatens.
All
of us girls,
Old
and young, Near and far, Hold special memories of good times
we've shared. We've had our share of hard times when
our friends were there to make us feel better. We've shared... our hearts, our time, our secrets
, our fears,
our hopes and our dreams. Let us never break the chain of friends!
Mrs.Bo and Mr. Silver
17-02-2013
Cliffhanger .. Ardennen griep
Eerst en vooral ga ik zeggen wat ik vorige keer wou zeggen, maar nog niet mocht zeggen omdat ik niet wist of ik dat van hen wel mocht zeggen
Awel ... Broer 2 en mijn allerliefste schoonzusje gaan deelnemen aan de beroemde witte vlucht weg, foetsjie, ze verhuizen binnenkort van Antwerpen naar t zeetje.
Voor hen is het goed, zij zijn gelukkig, maar wij zien ze met lede ogen vertrekken.
Broer 1 vertrok een vijftal jaren geleden ook van Antwerpen om in de Ardennen te gaan wonen en zus woont far away in Engeland.
En ik ben nu helemaal alleen, ouders allebei dood, alle broers en zussen ver weg, ik voel me verweesd ..maar kom: godzijdank hebben we onze kinderen en kleinkinderen dicht bij ons om de pil te verzachten.
And now for something completely different
Elk jaar plannen we een lang weekend met onze kinderen en kleinkinderen in de Ardennen en elk jaar vinden we het heerlijk en genieten we ervan.
Dit jaar hing het aan een zijden draadje of zoon 2 en familie zouden meekunnen, want kleinzoon 3 had zijn elfendertigste virusinfectie.Hoge koorts, snottebellen en een hoestje.
Gelukkig zorgde zijn engelbewaarder voor een spoedige genezing en zijn ze iets later toch kunnen komen. Zonder hen had het niet hetzelfde geweest.
Maarrrrrrr (rollende franse rrrrrr) . Ons (b)engeltje had deze keer zijn vies virusje doorgegeven aan zijn *doeshka (*opa).
Gelukkig waren we net terug thuis.
Ik kan me niet herinneren wanneer Mr. Silver nog eens ziek is geweest, maar deze virus was er eentje van acht op de schaal van richter.
Hij kreeg koorts, keelpijn, hoofdpijn, het snot zijn bloeddruk ging op en neer als een jojo mijn arme rots in de branding was veranderd in een zielig hoopje blubber.
Niets, maar dan ook niets is te vergelijken met een man die ziek is, (zeg dat ik het u gezegd heb. )
Maar ik was niet vergeten hoe goed hij mij verzorgd had toen ik ernstig ziek was en ik trok mijn Florence Nightingale schoenen en schortje aan en zorgde ervoor dat hij niets tekort kwam.
Ik trotseerde ijs en sneeuw en baande me een weg naar de apotheker op de hoek van de straat voor zijn medicamenten.
Vandaag voelt hij zich eindelijk een beetje beter. Hij is nu met Molly naar de hondenwei, maar ik zal pas volledig overtuigd zijn van zijn genezing indien hij straks een Duveltje drinkt, want hij heeft sinds hij ziek werd nog geen druppel alcohol over zijn lippen laten glijden, zelfs geen glaasje wijn bij het eten.
Ik eindig dus weer op een Cliffhanger . Zal hij straks wanneer hij thuiskomt een Duveltje drinken of niet?
Snel snel even mijn blog bijwerken nu ik toch onder druk van Mr. Silver de werking terug heb uitgetest van mijn stickje van Mobile Vikings... Indien deze tekst op mijn blog komt, dan werkt het ...jochei...jochei... Mr. Silver kan op zijn twee oorkes slapen en met gerust gemoed samen met mij vertrekken naar de Ardennen.
Jaja, het jaarlijks weekend met onze kinderen en kleinkinderen is weer in aantocht. Omdat hij ( Mr.S.) weer vakantie- onthoudings- verschijnselen begint te vertonen staat nu mijne corridor al vol met veel zaken die hij denkt nodig te hebben voor een weekendje weg. (ze staan er al van vorige vrijdag - hij had van de gelegenheid gebruik gemaakt dat ik met mijn blogvrienden op stap was). Om de haverklap krijg ik een lijst onder mijn neus geduwd met zaken die al of niet nog moeten ingepakt worden. Boven staat de beautycase al gedeeltelijk gevuld, wachtend op wat ik er nog wil insteken.... Jaja ... lachen jullie maar, jullie zijn er niet mee getrouwd. Zelfs de menu's voor het weekend heeft hij neergepend (dezelfde als vorig jaar).
Ik moest en zou het vandaag doen of zijn zenuwen hielden het niet langer vol. Dat ik niet eerder deze verbindings stick heb uitgetest of zijn lijst heb nagekeken is ook deels te wijten aan hemzelf.
Enfin, dat is niet mooi van mij .... het was heel goed bedoeld. Zoals jullie weten maakt hij deel uit van de technische ploeg van ons gemeentelijk amateur theater (Dion theater) en bij elke laatste voorstelling wordt er gevierd in de cafetaria. Deze keer was het met croque monsieurs.
Hoewel ik niets doe dan kijken naar de opvoeringen mocht ik toch ook mee en die crokskes zagen en roken ongelooflijk lekker, dus ik heb er twee naar binnen gespeeld met enorm veel plezier.
Vrijdag had ik me ook laten verleiden om aan de kaasblokjes te zitten, dit ondanks een verwijzend vingertje van ons allerliefste Lipske.
Resultaat : gisteren de hele dag krom gelopen van de krampen ... lactose lactose .... o wee die verdomde lactose en waarom moet dit nu bij mij zijn, ik die zo ontzettend graag kaas lust.
Soit...na een dagje platte rust (en geen gefoeffel met Mobile Vikings en geen inpak en geen nazicht van vakantie lijsten) ben ik er weer bijna bovenop.
Vorige zaterdag heb ik ook eindelijk eens plaatsgenomen achter het stuur van onze nieuwe ottomobiel ... wow ... knap bakske, al zeg ik het zelf. Het ruikt zoals een nieuwe auto moet ruiken, het rijdt zoals een nieuwe auto moet rijden en het remt zoals een nieuwe auto moet remmen .... we vlogen bijna door de voorruit bij mijn eerste ernstige rempoging.
Ondanks het vreselijk pokkeweer hebben de twee hondjes toch nu en dan onze tuin onveilig gemaakt (en ons gazon vertrappeld cfr. Mr.S) Zoon 2 moest een voordracht geven en Bobby kwam weer een dagje op bezoek. Hij is nu volop aan het puberen en zijn hormonen draaien op volle toeren. Ons Molly heeft vandaag geen wandeling meer nodig. Ze ligt hier nu compleet strijk na het afwijzen van al de felle avances van Hitsige Bobby.
Bobby zelf kon geen pap meer woefen en ik denk dat er vanavond ijsblokjes op zijn flieterke moeten gelegd worden.
Op het nieuws gezien dat er delen van Oost en West Vlaanderen geteisterd werden door een windhoos, dan zullen wij maar niet klagen zeker... Roll on springtime... nog één maand en half en de lente komt terug in't land. Ik ben nu eenmaal een eeuwige optimist.
Gisteren nog een beetje slecht nieuws gekregen... allez....voor hen is het goed nieuws maar voor ons niet, maar ik mag of kan er nog niets meer over schrijven, dat komt nog.... een blog moet tenslotte soms ook kunnen eindigen op een cliffhanger zoals men dat in de volksmond pleegt te zeggen.
Ik ga nu inpaklijsten controleren en al of niet mijn goedkeuring geven wat betreft de geplande menu's en aankooplijsten alvorens de zenuwen van mijne zilveren het begeven.
Het einde van de maand nadert weer met rasse schreden.
De sneeuw is gesmolten maar toch voelt het binnen nog koud aan.Nochtans spreken ze op het nieuws van een overgang van -10°C tot + 10° C - :een typisch Belgische winter, maar gelukkig schijnt er een stralend zonnetje en zien we buiten blauwe lucht meer moet het voor mij niet zijn.
In Brisbane Australia zijn er nu hevige overstromingen en dit na een helse hittegolf zopas vernomen via het nieuws en via mijn nichtjes op facebook.
Voilà tot daar het weerbericht.
Vorige week was kleindochtertje nog eens ziekjes en kleinzoon 4 vond dat hij van de gelegenheid ook moest gebruik maken hij toog s ochtens héél vroeg naar het bed van zijn ouders en zei : ikke ben ook ziek hij kuchte een paar keer voor de goede orde en zei: en ikke moet ook naar nana.
Ik zond dan maar een derde SMS naar zoon 2 waarin ik zei : breng Bobby de hond dan ook maar mee, zo heeft ons Molly ook nog iemand om mee te spelen.
s Middags na een onverwacht middagdutje zat kleinzoontje nog met kleine oogjes op mijn schoot, zijn hartje sliep nog zo zeggen we dat hier in Antwerpen.
Hij lag rustig met zn hoofdje tegen de heuveltjes van nana genesteld en plots keek hij omhoog en zei : nana ruik goe.
Ruikt nana goed schatje vroeg ik vertederd.
Ja das paffuim eh? knikte hij alwetend terwijl hij met zn neusje nog eens goed aan mijn trui snoof.
Ja zoeteke, dat is parfum zei ik en ik gaf hem nog een extra kus op zijn blond bolleke.
Meer heeft een mens toch niet nodig hé?
Gisteren hebben we het laatste nieuwjaarsfeestje gevierd.
Met schoonbroer en schoonzus zee hadden we nog niet gevierd dit jaar en ze brachten Schwiegermutti mee, die mocht ook nog eens mee feesten.Negentig wordt ze in maart en ze is nog kloeker en in beter gezondheid dan ik en veel van onze vrienden.Zo hebben ze er maar ééntje gemaakt en nadien de matrijs weggegooid denk ik.
Mr. Silver is nu weg om onze spiksplinternieuwe ottomobiel te halen.Ik zag dat hij zenuwachtig was.Een duur stuk nieuw speelgoed dat hopelijk even lang en even zorgeloos zal rijden als zijn voorganger .ik ben benieuwd!
Het sneeuwt en men raadt iedereen aan om binnen te blijven. Spijtig genoeg heb ik een verplichting en moet ik er straks toch door met de auto... pffft... Gelukkig is het nog met onze oude auto, de nieuwe is er nog niet.
M'n rug is weer eens naar de knoppen, maar heb zo'n warmte patch erop en dat doet wel deugd. Gisteren waarschijnlijk weer een verkeerde beweging gedaan.
familie bezoek tandarts bezoek ziekenhuis bezoek/diëtiste vrienden bezoek aankoop nieuwe auto voor- voorlaatste nieuwjaarsreceptie drie kleinkinderen bezoek 2de drie kleinkinderen bezoek vrienden helpen verhuis bezoek honden bezoek-baby(honden)sit andere kleinkinderen bezoek/oppas
en nog openstaande vraag voor morgen kleinkind oppas / ziekte ...dit onder voorwaarde ... want nu hebben Mr. Silver en ikzelf 'het snot' en keelpijn ....
Kerstdag is weer voorbij
maar nog lang niet vergeten.
Mr.
Silver mijne sous-chef - had op kerstdag zelf en de dag ervoor fantastisch
meegeholpen met alle voorbereidingen voor het kerst diner. Traditioneel natuurlijk zoals ik al
schreef. Kalkoen met all the trimmings
tot en met de Christmas crackers en de onnozele hoedjes .het hoort bij een Engelse kerst.
J
Tussendoor
eindeloos veel pakjes gegeven en gekregen, waarvoor dank lieve schoon en andere kinderen.
Wat
mijne sous-chef nog niet geleerd heeft is.... dat het diner niet eindigt voor de
chef en hemzelf wanneer het etenstijd is.
Voor
hem was op dàt ogenblik zijn taak volbracht en met een voldane glimlach
nestelde hij zich met de anderen aan tafel en nuttigde hij zijn eerste glas rode wijn de apertiefjes had
hij al binnen.
Godzijdank
heb ik nog zonen en schoondochters die me helpen.
De
volgende dag liet ik als straf de volledige opruim voor hem - jaja ik kan wreed zijn, ik weet het - en er was vééééél
opruim het leek alsof er een bom in huis ontploft was.
Ik
nestelde me ook met een voldane glimlach in de zetel en zag dat alles goed
was.
Ondanks
het feit dat het gisteren nog altijd oude wijven regende besloten we toch om na de
middag naar de koekenstad te trekken.
We dachten dat er niemand zo gek zou zijn om dit ook te doen . Mis poes
! We konden op de koppen lopen heel
Holland liep er rond.
We hebben nieuwe
kerstlichtjes voor buiten kunnen kopen aan -50% en we hebben ook mijn boetiek
bezocht, die me per mail had laten weten dat er voor trouwe klanten speciale
prijzen waren. Zoiets kan men niet zomaar laten gaan nietwaar?
Weer
met een héél voldane blik èn pijnlijke knoken zijn we thuisgeraakt, maar wel met enkele
mooie koopjes! J
Nee hoor, het waren niet de kleinkindjes die hem deze prachtige blauwe ket hebben bezorgd, maar Bobby het hondje was bijzonder uitbundig bij z'n begroeting 's ochtends.
De pijnlijke neus was wèl te danken aan een goed gemikte shot van kleinzoon 4 toen hij wakker werd
Ik neem mezelf voor om kalm te blijven, niet zenuwachtig te worden, rustig elke dag te nemen zoals het komt...
Eergisteren kregen we het nieuws dat kleindochtertje tijdens de turnles gevallen was en haar duimpje had gebroken. Rechterhand in de plaaster.
De dag daarop lag vast : ze moest naar het ziekenhuis om een voetzool wrat te laten verwijderen...
Voor haar mama en papa zijn het nu heel drukke dagen, want ze staan allebei in het onderwijs.
Schoondochter had ocharme bijna geen stem meer, maar vond niet dat ze nu kon thuisblijven. Haar kindjes op school verwachten hun kerstfeest en de ouders verwachten het oudercontact.
Idem dito met zoon 2.
Gevolg : Bobby de hond werd hier daarnet gedeponeerd mèt bench om te blijven slapen.
Straks - na school - gaan we de kleinzoon 3 en 4 halen en die blijven ook slapen.
Kleindochtertje gaat wat bekomen van alle doorstane emoties bij de andere grootouders.
En wij ... wel euh ... wij vervelen ons niet.
Gisteren in ijltempo nog de laatste kerstgeschenkjes gekocht en ons kalkoen besteld.
Morgen, wanneer de kindjes terug naar huis zijn kunnen we de andere boodschappen doen.
Het is nu bijna middag en de wereld is nog altijd niet vergaan en via Facebook vernam ik van mijn familie in Australië dat zij ook nog leven
Geen tijd dus om lang over deze tekst na te denken, dus lieve vrienden ...
Vorige week ziek kleinzoontje
3 opgepast, maar ik denk niet dat het zijn virus was dat ik overgenomen had.
Hij had wat wij het
snot en een hoest noemen en ik bracht mijn tijd door op de pot helemaal iets
anders dus en niet dezelfde maag- en buikpijn die ik voel wanneer ik per abuis
lactose heb binnengekregen, dus naar mijn bescheiding mening : een of ander
virus.
Die stomme virus
deed me wel mijn maandelijkse blogmeeting missen en ik kijk er altijd zo naar
uit. Het doet zon deugd om mn
blogmaatjes allemaal weer te zien.
Enfin, t zal voor
volgend jaar zijn en dan maar hopen dat iedereen weer present is.
Nu sta ik ook
hopeloos achter wat de kerstvoorbereidingen betreft. Ik had al gelukkig wel al een deel
cadeautjes gekocht, maar voor enkele moeten we nog naar de winkel.
Kerstdag wordt bij
ons gevierd en onze kinderen hebben allen gekozen voor de traditonele Engelse
kerstdiner, dat maakt het gemakkelijk voor mij ik hoef er niet over na te
denken.
Kalkoen, groentjes,
geroosterde aardappeltjes en pastinaak, Yorshire puddings en the trimmings .
De kerstversiering
hangt, de boom staat en Molly heeft iets tegen de onderste balletjes aan de
boom, ze wil ze persé te pakken krijgen.
We barricaderen daarom de boom nu, want één van de dagen ligt ze omver.
Deze namiddag gaan
we proberen onze lieve kennis: Mevrouw
Maat te bezoeken in het ziekenhuis, de operatie is achter de rug. We hopen maar dat alles goed komt met haar.
Zo, nu weten
jullie allen dat ik nog leef en terug gezond en wel ben en langs deze weg
bedankt voor al jullie lieve, bezorgde berichtjes en telefoontjes.
Jakkes ...t is weer koud, grijs en miezerig weer, maar ik ga mijn
best doen om het niet aan mijn hart te laten komen.
Ik kan eindelijk terug lachen, want maag en darmen zijn na twee
jaar afzien nog altijd pijnvrij en dit, denk ik, dankzij het suiker- en lactosevrije dieet dat ik nu
volg. Ik feliciteerde gisteren mijn huisarts omdat zij aan lactose
had gedacht, daar waar twee specialisten dit zelfs niet ter sprake hadden
gebracht. Het is wel moeilijk om nu een menu samen te stellen, maar er
zijn heel veel lactose-vrije producten op de markt en dat went allemaal Wat niet zo goed went is het glas melk met maïzena s avonds
voor ik ga slapen, dàt is nog elke keer doorbijten om het binnen te krijgen.
Morgen is het sinterklaas en dan verjaart mijn jongste
broerke. Ook hij stapt op tram zes en dit
gaan we morgen met hem vieren.
Bij onze kleinkindjes komt sinterklaas enkel bij hen thuis en
niet bij ons. Ik vind dat de kinderen
tegenwoordig al veel te veel hebben.
Kerstmis daarentegen wordt bij ons altijd uitbundig gevierd en dan
liggen er wel veel pakjes onder de boom en dit zolang den bruine het nog kan
trekken. Aftredende parlementsleden die ongelooflijk
hoge uitstap premies krijgen!!! 't Is schrijnend, zeker wanneer je dan bij Huismusje leest dat men daar komt kijken of ze wel écht blind genoeg
is om de broodnodige hulp te krijgen die ze nodig heeft. Nee ...de toekomst ziet
er echt niet rooskleurig uit indien er na 21 december nog een toekomst is
natuurlijk.
Hoewel niemand gelooft dat de wereld zal vergaan is het toch
opmerkelijk hoeveel mensen erover spreken.
Blame it on the media.
Van media gesproken : onze nieuwe burgermeester- in- spe krijgt al serieus op zijn donder en hij moet ocharme nog beginnen te burgermeesteren, wat gaat dat zijn
wanneer hij echt van wal steekt?
Verder las ik over jonge voetballers die een lijnrechter dood kloppen je
gelooft je ogen en je oren niet meer.
Oude dames die nu ook in onze buurt tegen de grond worden gesmeten om
hun handtas, waar waarschijnlijk slechts tien of twintig euro in zit en een
hoop rommel, enfin bij mij is dat toch zo.
Mensenlief, waar gaan we naartoe? Hopelijk doet onze burgermeester-in-spé
daar wat aan, want al dat zinloos geweld moet super dringend aangepakt worden.
Neem nu gisteren: Mr. Silver ging naar de dichtstbijzijnde kleine
hondenwei in onze buurt en hij werd de toegang tot de wei geweigerd door een agressieve heerschap met een even
onappetijtelijke en agressieve vechthond die met z'n tanden de omheining probeerde te vernielen.
Ge moogt hier niet binnen, want mijnen hond bijt ! riep de
man boos.
Ten eerste is die hondenwei voor de gemeenschap en niet het
privé eigendom van meneerke agressie en zijn woeste hond en ten tweede moet meneer
dringend stappen ondernemen om de agressiviteit van zijn hond onder controle te
krijgen iets wat niet mogelijk is, want een hond is maar wat zijn baasje ervan
maakt. Agressieve man staat gelijk aan agressieve hond.
Al die agressie . Is het iets in de lucht in het eten .in
het drinkwater? Ik weet het echt niet,
maar hopelijk komt er snel verandering in.
Allemaal terug naar den troep, terug discipline leren zou
mijn vader zaliger gezegd hebben . Soms denk ik dat dit wijze woorden waren.
Zij die dringend moet vertrekken naar de koekenstad groet u ;-)
Je zet bij 'King of the castle ' wel best eerst mijn blogmuziekje af en wacht even tot het bestand gedownload is...de tekst is bangelijk. Before you open this link, turn off my blog music at the top right! Wait until it opens...listen to what he sings - it's worth it!
