.     In mijne Cathechismus van vroeger bij de nonnekes stond duidelijk geschreven : "en den zevenden dag zulde gij rusten..."   Enfin, enkel de huismoeders begingen dan geen doodzonde, want tenslotte moest er eten op tafel komen en moesten er kinderen verzorgd worden nietwaar?   In andere religies (ik volg de heerlijke reeks 'In Godsnaam' van Annemie Struyf) hebben de vrouwen het soms beter - bij manier van spreken dan wel. Wanneer ze in hun onreine periode zijn mogen ze niets aanraken en zeker niet hunnen echtgenoot, m.a.w. elke maand een weekje congé.  Niet slecht gezien van hunnen Almachtige vind ik. Spijtig genoeg zijn mijn onreine periodes ook geschiedenis, dus van geloof veranderen zal ook niet meer helpen.   Maar zoals gewoonlijk dwaal ik af.   't is zondag vandaag, mijne zevende dag en na een weekje Hospitaal Bojako voelt het aan als een dagje rust. Mijne zilveren zal vanavond wel zijn eten op tafel willen, maar hij kan tegenwoordig al een patat schillen. Hij gaat erop vooruit mensen, ge kunt het niet geloven!   Vrijdag avond waren zieke kleinzoon 1 en 4 duidelijk aan de beterhand, wat er van boven inging bleef erin en er kwam een normale hoevellheid en consistentie van onder uit. Nu zullen we maar vingers en tenen gekruist houden dat ze hun microben niet hebben doorgegeven aan hun siblings (broers en zus, maar ik vind niet onmiddellijk het geschikt nederlands woord).   Maandag gaan we met een groepje vrienden samenkomen en trachten een vaste dag af te spreken om elkaar regelmatig te ontmoeten, op z'n minst één keer per maand zoals vroeger.   Wij (dit groepje vrienden) zijn nu allen met pensioen, maar geloof het of niet, we hebben het nu moeilijker om samen te komen dan vroeger toen we allen werkten en kleine kindjes hadden.  Ik begrijp ook niet hoe het kan maar het is een feit.   Natuurlijk speelt onze rijpe oude dag waarschijnlijk flink mee.   De geest is nog wel twintig jaar oud maar de body en de knoken willen niet meer mee.   Na een dagje kinderoppas zak ik 's avonds als een pudding ineen, daar waar ik twintig jaar geleden nog met frisse moed 's avonds op stap ging.   Gisteren ben ik zelfs 's middags ingedommeld, iets wat heel zelden gebeurt, zelfs na mijn slapeloze nachten. Door dat indommelen heb ik dan weer, spijtig genoeg,  de open school dag van onze oudste kleinzonen gemist, maar langs de andere kant was ik na die lange dut dan weer fris genoeg om 's avonds naar onze vrienden te gaan om een lekkere Raclette te nuttigen.   Het lijf van Mr. Silver verslijt precies niet in hetzelfde tempo als dat van mij. Gisteren voormiddag is hij de gemeenschappelijke tuin gaan omspitten en na de middag heeft hij lustig verder kleine zaken afgewerkt in de bijkeuken.   Zonder enige moeite trippelde hij 's avonds lustig mee naar onze vrienden en vandaag is hij weer aan het tuinieren, regen of geen regen. (tenzij hij in de serre een Duveltje zit te nuttigen natuurlijk).   Die Russische genen van hem zijn er verdorie straffe, die heeft hij aan mijn even fitte bijna 87 jarige Schwiegermutti te danken.   Jaja 87 wordt ze volgende woensdag en nog altijd zo gezond als een viske.   De feestdagen zijn voorbij... en nu zitten we weer volop met de verjaardagsfeesten.   Hoe kan een mens nu vermageren vraag ik u ?   Binnenkort zal ik het weten, want de kogel is door de kerk.  Ik heb een afspraak gemaakt bij een diëtiste.   Ik ben benieuwd hoe dat gaat aflopen.   Jullie ook zeker?  ;-) Wees gerust, ik hou u op de hoogte!

21-03-2010 om 12:17 geschreven door BOJAKO  

Baby Tibo kon niet naar mijn verjaardagsfeestje komen omdat hij die dag zo ziek was, hij had heel hoge koorts, moest veel overgeven en had diaree.

Maandag kon hij niet naar de kribbe en kwam hij een hele dag naar zijn nana'ke.

De kleine, zieke, brave jongen heeft bijna de hele dag geslapen en wanneer hij niet sliep was het voldoende om eens flink geknuffeld te worden, wat ik natuurlijk graag gedaan heb.

Dinsdag en woensdag is hij bij zijn andere grootmoeder en donderdag en vrijdag komt hij terug naar ons.  Hopelijk is hij dan weer voldoende genezen om volgende week terug naar de kribbe te gaan.

Ik ben benieuwd welke bacterie of virus hij dan weer gaat opdoen?

Ik hoop dat het mooie lenteweer nog even blijft duren, dan kunnen we morgen met hem een lange wandeling doen.

Maandag namiddag had de papa van Tibo vrij en hebben vader en zoon verder gewerkt aan onze bijkeuken.   Nog even doorbijten en het is af.

Hieronder zie je de beginfase en daarna hoe het er nu 'gedeeltelijk' uitziet.   Hoewel ik bang was van 'trop is teveel' met al het wit,  stoort het me nu helemaal niet dat alles wit is, de ruimte is precies twee keer zo groot.

Dinsdag had ik dan een dagje vrij om even te bekomen van de vorige drukken dagen - de zilveren surfer gaat dan op stap met zijn ex-collega's - en daarom was het de geschikte dag om vriendin Paz uit te nodigen voor een babbeltje.

Hieronder zien jullie het prachtig geschenk dat ze voor mijn verjaardag heeft gemaakt .  

Ze heeft (zonder dat ik er iets van wist) een foto van mij en de kleinkinderen gekopieerd, deze vervolgens aangepast en verkleind en dan heeft ze er een stempel van laten maken, zodat ik nu mijn persoonlijke boekenstempel heb.  

Ik ben er ongelooflijk blij mee en ik vind dat ze de gelijkenis van mezelf en twee kleinkinderen ongelooflijk heeft weten te vatten,  voor alle blogvrienden en familie en vrienden die haar kennen - ze is toch een veelzijdige artiest nietwaar?  

Niet enkel kan ze fantastisch goed acteren, maar bovendien kan ze uitstekend tekenen en schilderen.

17-03-2010 om 11:22 geschreven door BOJAKO  

 

. DANK U - THANK YOU VOOR AL JULLIE LIEVE WENSEN   Zondag hebben we één dagje te vroeg met Schwiegermutti, kinderen, kleinkinderen, familie en vrienden mijn tweeënzestigste verjaardag gevierd. Het was een heerlijke namiddag, enkel de regen was een domper,  want dan konden de kleinkinderen niet in de tuin spelen.   Tweeënzestig...ik ben er nog altijd niet goed van.  Ik word een echt oud madammeke. In mijn hoofd zit nog steeds diezelfde twintigjarige, maar mijn body is zoals de carrosserie van onze oude auto, serieus aan't verslijten!   Maar kom, ik wil gelukkig zijn voor al het goede in mijn leven en niet stilstaan bij de kleine en grotere mankementjes.   Daarom ook voor al mijn lieve familie en vrienden die me verjaardagswensen toezonden, hierboven een welgemeende gezongen : Dank U - Thank You.   Nu snel terug naar beneden,  want Tibo is vorige week welgeteld drie halve dagen naar de kribbe geweest en heeft nu weer flink "de Spaanse Spetter" ...   Gelukkig is Mr. Silver met de opruim van ons feestje bezig.   Hij heeft ook zijn uiterste best gedaan als sous-chef bij de voorbereidingen van het eten.  Ge ziet ... de wonderen zijn de wereld nog niet uit hé

15-03-2010 om 11:04 geschreven door BOJAKO  

 

.         Ik kreeg de mail die je hierna kan lezen pas toegezonden.   Meestal lees ik mails en gaan ze de prullemand in,  maar toevallig zag ik onlangs op TV iets gelijkaardig in een medische uitzending. Misschien hebben jullie deze mail ook ontvangen, goed,  dan moet ge niet verder lezen hé Wij senioren komen nu allemaal op een respectabele leeftijd en de richtlijn hieronder vermeld is zo gemakkelijk te onthouden dat ik het zelfs kan. Nu is het maar hopen dat mijne zilveren het ook kan onthouden,  wat ik betwijfel.  Hij is er zo eentje zoals die oude in DADS ARMY ( Brits feuilleton op TV ).  Die stond ook altijd stokstijf midden in de kamer te roepen : "don't panic don't panic" maar ondertussen gebeurde er niets. Enfin, ik ga mijn best doen om het hem nog eens goed uit te leggen, maar ik weet zijn antwoord nu al : "gij doet altijd onnozel, ik ga toch niet weten of het nu echt is of niet" Maar nu serieus, hier wat je moet doen indien iemand zonder reden struikelt, valt of raar doet : G.A.S. Het moeilijkste deel is het herkennen van een beroerte, de correcte diagnose stellen en de patiënt binnen de drie uur medisch behandelen, wat niet gemakkelijk is.  Herkennen van een beroerte: Je hoeft slechts "3" stappen te onthouden.  Soms zijn symptomen van een beroerte moeilijk te identificeren. Spijtig want het gemis aan opmerkzaamheid loopt bijna altijd uit op een ramp. Het slachtoffer van een beroerte kan ernstige letsels overhouden indien de mensen bij wie hij is, de symptomen niet tijdig herkennen. Dokters zeggen dat een omstaander een aanval kan herkennen door het stellen van drie simpele vragen:   G  * Vraag de persoon om te GLIMLACHEN (de mondhoeken moeten beiden simultaan omhoog gaan). A * Vraag hem de ARMEN ALLEBEI OP TE STEKEN  (de armen moeten beide gelijktijdig en met dezelfde moeite omhoog te tillen zijn).   S * Vraag de persoon om te SPREKEN, om een SIMPEL ZINNETJE TE ZEGGEN (Coherent, bv: "Het is zonnig vandaag" er mag geen gebrabbel tussen zijn)         Nota: een ander teken van een beroerte is dit: Vraag de persoon om zijn tong uit te steken. Als de tong scheef trekt, als deze naar de ene of andere kant trekt, is dat ook een teken van een beroerte. Als hij of zij moeite heeft met eender welke van deze taken,  bel dan onmiddellijk 100 of 112 en beschrijf de symptomen aan de dispatcher. Benadruk dat er haast is geboden !   Een cardioloog zei, dat als iedereen minstens tien andere mensen kan verwittigen, er zeker één leven gered kan worden.     Je kan ook FAST proberen onthouden: BEDANKT SIEKE F = FACE of gelaat ( mond staat scheef of mondhoeken hangen naar beneden, vragen om te lachen of tanden te laten zien) A = ARMEN (kijk of een arm of been verlamd is, vraag aan het slachtoffer om ogen te sluiten en beiden armen voor zich uit te strekken met de handpalmen naar boven) S = SPRAAK ( ga na of het slachtoffer moeite heeft om te spreken, laat desnoods een zin herhalen) T = TIJD (probeer te weten te komen hoelang deze klachten al duren)

10-03-2010 om 00:00 geschreven door BOJAKO  

Comments and Graphics - Winter Layouts - Photobucket

IK BEN DiE IJZIGE KOU ZO BEU ALS KOUWE PAP

IK SNAK NAAR WARMTE

JULLIE OOK ZEKER ????

aftellen dan maar ....

09-03-2010 om 13:05 geschreven door BOJAKO  

 

.     Hier zit ik weer met ijskoude, bibberende teentjes tengevolge van een -hopelijk laatste- winterprik!  'k heb wel dikke sokken aan, maar mijn voeten en mijn rug blijven koud aanvoelen.   Geloof me ...  er is nog sneeuw op komst en ik ben Frank Deboosere niet   Vorige week begon slecht met een heel zieke Tibo.   Nog erger was het dat hij nog zieker werd en er zelfs een ziekenhuis opname nodig was, gelukkig maar voor één nacht.   Het laatste nieuws : de koorts is weg, de longen zijn terug proper, hij houdt zijn eten in langs onder en boven....maar hij staat nu wel vol rode uitslag.    Pfffft.... nu maar vingers en koude tenen gekruist houden dat hij niet dezelfde weg opgaat zoals Seppe ocharme, die om de haverklap elke bacterie en virus overneemt.     Zijn mama en papa hadden vandaag gepland om een standje te zetten op onze plaatselijke parochiale rommelmarkt.   De nu te kleine meisjes kleding van onze kleindochter mag weg, nu hun derde kindje een jongen bleek te zijn. Mr. Silver is gisteren even gaan meehelpen om hun standje op te zetten terwijl ik ging lampetteren met mijn blogmaatjes.   Ik hoef jullie niet te vertellen dat het weer supergezellig was en dat we 's avonds ijsblokjes op onze moe-gebabbelde tongen moesten leggen.  Ik hoor jullie al denken : 'niet moeilijk zo'n kwetterende stel kippen', maar wees gerust, onze geliefde haan Ludovicus moet voor de dames niet onderdoen hoor!   Door de ziekte van Tibo staan de werken in onze bij-keuken momenteel op hold. Zoon 2 ging vorige week de electriciteit aansluiten, maar door alle hierboven vermelde omstandigheden is het er natuurlijk niet van gekomen.  Mr. zilveren Handige Harry heeft wel het overige werk zo goed mogelijk alleen gedaan, zelfs de klinken hangen aan de nieuwe kast. Onze machines werken allemaal mits verlengdraden her en der verspreid door de keuken, maar ach, dat vinden we allemaal veel minder erg dan de gezondheid van Tibo.   Gisterenavond zijn wij na de blogmeeting nog een hapje gaan eten. Donderdag en vrijdag zijn zo'n beetje de 'kookdagen' van Mr. Silver geworden.   Hij is wel een heel handige Harry maar hij kan ocharme nog geen ei koken, maar al goed,  want anders was hij bijna perfect en van een perfecte man wordt ge snel misselijk nietwaar? Donderdag moet alles snel snel, want dan gaat hij Schwiegermutti bezoeken en dan eten we pizza of fritjes van de frituur en 's vrijdags gaan we soms een hapje eten. Plezant... zo eens niet hoeven te koken, want soms heb ik echt geen inspiratie meer.   Ik zag (dankzij info van vriendin Paz) gisteren mijn fluitende oor specialist op TV in de laatste show. Tot nu heeft hij me niet kunnen helpen en mijn oren zullen héél héél hard moeten fluiten vooraleer ik hem iets in mijn hersenen laat implanteren. De magnetische schokken heb ik al gehad en ook die hebben niet geholpen, bijster gezellig waren ze niet bepaald te noemen. Ik heb zo'n beetje het gevoel dat ik voor de Prof. een proefkonijn ben.  Ik heb nu drie weken lang weer een bepaalde medicatie moeten nemen (heeft ook niet geholpen) en ik moet nu terug contact opnemen met het UZA om te starten met een andere soort medicatie waar ik een beetje huiverig tegenover sta. De nieuwe medicatie die ik zou moeten nemen is een lichte vorm van dezelfde medicatie die ze geven aan mensen die afkicken van drugs omdat die soms zaken zien die er niet zijn. Volgens de Prof. hoor ik zaken (dat gefluit) dat er niet is en daarom zou deze medicatie mij 'misschien' ook kunnen helpen. Verder kreeg ik een berg papieren mee om in te vullen voor een wetenschappelijke studie van de Prof.  Snappen jullie wat mijn sex leven te maken kan hebben met tinnitus ???  Ikke niet, maar de vragen staan er !   Enfin ik besluit zelf of ik ze invul of niet hé.   Misschien is de Prof. tegelijk aan een ander onderzoek bezig en slaat hij zo twee vliegen met één klap.   Ik keek net naar buiten en merkte dat de donker grijze lucht precies plaats maakt voor een iets lichter grijze lucht... joepie de poepie, ik ben met héél weinig tevreden. Roll on springtime....   Bon, blogje bijgewerkt, nu blogjes lezen en vanmiddag gaan we eens kijken of zoon en schoondochter al wat verkocht hebben op de rommelmarkt. Ondertussen komen we daar bijna iedereen tegen die we kennen en ik ben er zeker van dat Mr. Silver na de rommelmarkt met heel veel goesting een Parochiaal Duveltje zal willen drinken.   Toedeloekes.         @ Natoken : gisteren je lieve bericht ontvangen, we hebben allemaal aan u gedacht en u heel hard gemist hoor.

06-03-2010 om 11:05 geschreven door BOJAKO  

 

.     Zondag hebben we geluk gehad hé, we zijn ontsnapt aan het ergste van een hevige storm, vergeleken met de landen in onze omgeving toch.   Door regen en wind zijn we bij schoondochter 1 geraakt en hebben we samen haar verjaardag gevierd.  Kleinzoon en zoon 1 (zijne papa dus)  hadden gezorgd voor lekkere hapjes en de moeder van schoondochter voor lekkere taart.   Maandag, het begin van een nieuwe week.  Onze kleine schat Tibo was nog altijd flink ziek.  De antibiotica slaat precies niet aan en heel de dag had het bazeke nog hoge koorts en wou enkel geknuffeld en gesust worden, wat we natuurlijk met veel plezier een hele dag gedaan hebben..   Vandaag neemt zijn mama een dag sociaal verlof en gaan ze nog maar eens naar de pediater. Ze zouden daar korting bonnetjes moeten uitdelen, want als ze er niet met Seppe zitten is het met zijn zusje en nu weerTibo.   Ach, wij hebben vroeger net hetzelfde meegemaakt met hun papa en spijtig genoeg lijkt het alsof ze zijn genen geërfd hebben. Wij hebben ook de ondergrondse garage van onze pediater afbetaald.     Wat onze bijkeuken betreft:  het was te verwachten, onze keuken is amper drie jaar oud maar een blauwe kast was niet meer te vinden. Helemaal in de put slenterden we door de Ikea tot ik bij de slaapkamers plots eentje zag "volledig in 't wit."  Alles ton sur ton, tot zelfs de kaarsen toe.   Ik remde zo bruusk dat ik remsporen achterliet, Mr. Silver botste tegen me aan en ik zei : " maar zie nu eens shoeke, da's helemaal niet lelijk hé, alles zo in't wit..."    Mr. Silver doet al het werk maar heeft eigenlijk qua keuze niet veel in de pap te brokken,  dus hij koos voor het wijze antwoord : " euh ja, euh dat ziet er niet slecht uit hé." waarop we meteen terug stevenden naar de afdeling keukens en prompt een witte kast bestelden.   Die kast hangt nu tegen de witte tegels, boven de witte afwasmachine, de witte droogkast, de witte microgolf oven en de witte frigo.   Enkel mijn zwarte Kenwood stoofpot stoort het geheel.  Nu heb ik spijt dat ik geen witte gekocht heb.   Ach...vandaag kan al niet meer kapot, er schijnt er een heerlijk lentezonnetje door het glas van de veranda en alles schittert en blinkt.   Mijn zonnebril ligt klaar voor de zomer     @ Petra et al: ik denk toch niet dat ik de deuren ga overschilderen, het ziet er veel te proper uit.   @ Lipske : die avatar kon ik maken via een nieuwsbrief van mijn provider Scarlet.  Je kon het maar één keer maken en de nieuwsbrief heb ik al uit mijn mailbox gewist, sorry hoor zoeteke.   @ Natoken : gisteren niet aan de computer geraakt wegens onze zieke baby, maar toch nog een heel gelukkige verjaardag gewenst. Baai de wee : ik meen dat ik al groene scheutjes zie doorkomen bij de planten die we van u gekregen hebben.  Je laat me op tijd toch weten wanneer ik de Dahlia's moet planten hé?

02-03-2010 om 12:38 geschreven door BOJAKO