Jaja, normaal gezien heb ik een goede weerstand, maar deze keer heb ik de microben van onze zieke kleinkindjes overgenomen, of wie bij de hond slaapt krijgt zijn vlooien.
Mijn hoest klinkt alsof er ergens in huis een hese zeehond blaft en ik weet terug waar mijn sinussen zich bevinden .
Maar kom ... we zullen het maar bezien als een voorjaarsverkoudheid en hopen dat het snel overgaat.
Vorige week was er weer eentje dat kon tellen.
Ik ben zoals ik al zei begonnen met GIE (Gewicht in evenwicht) : een programma dat loopt in het ziekenhuis. Momenteel ben ik aan een light versie bezig, want het echte programma begint pas in september.
Wat houdt het in?
Wel eerst bezoek je een diëtiste, een endocrinoloog en een dokter in de fysische geneeskunde. Dit allemaal om te zien of je wel geschikt bent voor het dieet en de oefeningen.
Het lijkt alsof ik de hele week in het ziekenhuis heb zitten aanschuiven in wachtkamers.
Ik was al een weekje bezig met het dieet en hoopte natuurlijk op een spectaculair gewichtsverlies, maar het bleken slechts een miezerige zevenhonderd grammetjes te zijn die eraf waren.
We hebben verder onze eerste fysio oefeningen ook al achter de rug en dinsdag as. is het zwemmen of bewegen in het water, ik weet het niet.
Vanaf september wordt het twee keer per week bewegen: of fysio, of cardio of zwemmen.
Verder heb ik me een spiksplinternieuwe fiets aangeschaft (met lage opstap) die we over en weer zullen meenemen naar zee om zo nog iets meer te bewegen, want stappen lukt niet goed meer.
Ik twijfelde nog of ik een electrische fiets zou kopen, maar dan moet je niet echt moeite doen om vooruit te komen.
Bovendien hoorde ik van de moeder van mijn schoondochter dat na haar aanschaf van zo'n fiets, enkele jaren terug, ze nu al geen nieuwe batterij voor die fiets kan kopen, want die maken ze nu al niet meer. Erg, want die fietsen kosten behoorlijk veel geld.
Voeg bij dit alles nog de opvang van een zieke kleindochter en kleinzoon, de verjaardag van kleinzoon 2 en voilà mijn week was rond.
's Avonds val ik als een blok in't slaap en komt er van computeren niets in huis.
Dinsdag as. - na het zwemmen - vertrekken we voor een weekje naar onze caravan aan zee en nu maar vingers en tenen gekruist houden dat het weer zo mooi blijft als de voorbije dagen.
Veel meer dan dat weekje zit er niet in in de maand mei, want mijn agenda staat al overvol.
De jaarlijkse parochie feesten zijn in aantocht, plus nog enkele verjaardagen en een huwelijk.
In de verte hoor ik Mr. Silver werken, hij heeft de tuintegels en de tuinmeubelen hun zomerbadje gegeven..
Nu we de heerlijke warme zon gezien en gevoeld hebben willen we natuurlijk meer tijd in de tuin doorbrengen, zeker na die lange koude winter.
Hé .... ik merk net dat mijn blogje verjaard is op 12 april. Vijf jaar bloggen, niet te geloven hé? Benieuwd of we het nog even lang kunnen volhouden?! :-) 
