Na enkele dagen lekker uitwaaien aan zee waren we net op tijd terug thuis voor de vijfjaarlijkse Geitestoet van Wilrijk.
Heel veel vrienden en kennissen van ons stapten of reden mee in de stoet en de weergoden waren hen goedgezind, want het bleef droog ondanks alle weervoorspellingen.
Gisteren was't voor mij weer een dagje ziekenhuis waar ik na het drinken van twee liter jakkes jakkes vloeistof, plus een extra twee liter water ‘volledig leeg' mijn specialiste nogmaals ontmoet heb voor een inwendig darmonderzoek.
Gelukkig gebeurde het onderzoek onder een lichte narcose en de uitslag was deze keer goed: in die zin ... er is niets mis met mijn darmen, dus de buikpijn moet van ergens anders komen.
Momenteel kan het me geen barst schelen waar die buikpuin vandaan komt, ik kan geen ziekenhuis meer zien en ik wil even niet meer dienen als speldenkussen. Daarom heb ik ook een mammografie dat voorzien was voor vandaag afgebeld. Dat kon er écht niet meer bij.
Toen ik in het ziekenhuis aan de specialiste zei dat ik heel lang en diep had nagedacht over de toevallig gevonden pancreas cyste en die liefst zou laten verwijderen, kreeg het arm mens het ter plekke benauwd en ze zei: "Maar nee mevrouw, dat moet u zeker niet laten doen, dat is nog veel te vroeg! Al uw kanker testen zijn negatief en we zullen binnen drie maanden nog een scan nemen, maar u moet beseffen dat een operatie aan de pancreas absoluut geen sinecure is."
(Dit gesprek vond plaats waar ik lag , op de onderzoekstafel, in de operatiekamer, niet bepaald de geschikte plaats voor een diepgaand gesprek met uw dokter.)
Toch vond ik nog de tijd om haar te zeggen dat ik het geen prettig gedacht vond om met een tikkende tijdbom in mijn lichaam rond te lopen en verkoos om dit te laten verwijderen voor mijn gemoedsrust.
Toen de anesthesist aanstalten maakte om mij naar het land der dromen te zenden zei ik nog snel : " weet ge dokter, ik ga met u nog een afspraak maken en we gaan dit nog eens serieus bespreken. Ik wil graag de pro's en contra's afwegen en indien nodig zou ik ook graag een tweede opinie hebben".
Ze was het er volledig mee eens en zei dat ze ook zou informeren bij een chirurg.
Ik denk dat mijn beslissing om de cyste te laten verwijderen ook ingegeven wordt omdat ik momenteel twee heel goede vriendinnen zie lijden aan de gevolgen van chemotherapie en indien ik dit kan vermijden door een tijdig ingrijpen, dan wordt me dat misschien bespaard.
Maar zoals ik al zei : "what will be will be..." het lijkt alsof iedereen die ik ken op dit ogenblik ziek is of onder het mes moet.
Misschien zit het ook een beetje tussen de oren. Had ik geen scan laten nemen van mijn darmen, dan zou ik zelfs niet geweten hebben dat ik een cyste had aan de pancreas. Misschien zit het ding er al sinds jaren, wie weet.
Piekeren zal ik elk geval niet veel helpen, integendeel!
Dus .... nu iets helemaal anders.
School is amper twintig dagen bezig en Seppe is weer ziek! Ongelooflijk hé?
Hoge koorts en pseudo kroep, maar hij is al aan de beterhand en zit nu met de autootjes te spelen mijn zijn grootvader, die even terug kind mag worden, huisjes mag bouwen en garages...
't ja dat is mannenwerk nietwaar?
Wanneer ons enige kleindochter komt speel ik mee met de poppen.
Eerlijk is eerlijk! :-)
|