|
Gisteren liep ik over van inspiratie en had ik geen tijd om te schrijven. Vandaag zit ik hier futloos naar mijn scherm te staren en er komt niets... dedju dedju ... ik denk dat het grauwe, grijze, natte winterweer mij parten begint te spelen. Ik snak naar warmte en zon, maar dat zal zowat hetzelfde zijn bij iedereen in dit land zeker?
Vorige week is net zoals de andere weken voorbij gevlogen.
De dakwerker, besteld voor ik naar het ziekenhuis moest en door ons afgebeld toen ik terug opgenomen werd, stond vorige dindsdag plots met zijn grote wagen voor ons deur.
Een enorme ladder werd tegen de voorgevel gezet en enkele uren later lag al het nodige gerief boven op ons dak.
En toen ...toen begon het natuurlijk te regenen ... gedaan met dakwerken, finito. Viva Belgica!
Gelukkig voor ons volgde daarop weer een dagje droog en hopsakee, om acht uur 's morgens hoorden we de ladder weer tegen de voorgevel kletsen en we hoorden de diepe stemmen van de dakwerker en zijn zoon.
Mijne zilveren wipte onmiddellijk zijn bed uit, deed zijn dak-werkkleding aan en hij mee het dak op. Hij beweert hoogtevrees te hebben, maar ik heb hem de hele dag niet meer gezien. Hij vindt niets leuker dan met zijn handen ergens aan meewerken.
Wat zijn kleding betreft, ik moet er altijd om lachen : Mr. Silver heeft voor alle werken andere werkkledij.
Hij heeft zijn schilder-tuin-kelder-knutsel en kuis kledij en nu blijkt dus ook : zijn dak kledij. Wanneer hij niet werkt heeft hij zijn gewone ochtend kleding, maar verandert dan weer volledig van kleding wanneer hij even buiten naar de winkel of de apotheker moet, dat is zijn 'tussendoor' kleding. Gaan we vervolgens weg of iets eten, dan doen hij weer iets anders aan.
Op zulke momenten steekt de opvoeding van zijn moeder weer de kop op denk ik.
Maar ja, ik mag niets zeggen, want mijn maternale grootmoeder droeg ook altijd een 'frakvoorschoot' over haar jurk om haar jurk niet vuil te maken en vervolgens droeg ze een gewone schort over haar frakvoorschoot om die niet vuil te maken. Ook deze verkleedpartij ging mijn pover verstand te boven.
Maar soit, ik dwaal weer af ....
Op het einde van de dag waren de dakwerken zo ongeveer 90% klaar, maar het afwerken zou pas iets voor aanstaande maandag zijn. De dakwerker had ook nog andere klanten.
Ik vroeg 's avonds aan mijnen teerbeminde zilveren :
"Ge moet mij eens iets uitleggen: ons huis staat hier al sinds euh... ongeveer 1924 denk ik en sindsdien zal het dak alvast meerdere keren vernieuwd zijn. Hoeveel lagen dak liggen er eigenlijk al op, want jullie hebben niets verwijderd, dat zal dan de vorige keren ook niet gebeurd zijn, maar hoe zwaar weegt dit dak nu dan al en bestaat er geen gevaar op inzakken? "
Vinden jullie dit een stomme vraag? Zelf vind ik dit absoluut geen domme vraag. Tenslotte bestaan er geen domme vragen alleen maar domme antwoorden nietwaar?
Maar mijne zilveren kijkt me op zulke momenten echter aan alsof ik van een ander planeet kom en hij antwoordde met zijn gewone bondigheid : "maar mens, waar zitte gij nu weeral mee in uwe kop? Wij weten wel wat we doen zenne, wij zijn geen onnozelaars!" Voilà en met dat prachtig intelligent antwoord moest ik het stellen.
Huh!
In mijne kop zit nog steeds het beeld van dat ingestort dak van die kerk op kerstnacht, een dak dat door het gewicht van 'sneeuw' ingezakt was.
Ik herinner mij ook nog het dak van mijn vorige werkgever dat door het gewicht van zware regenval en een een verstopte afvoer ingezakt was.
Maar kom, ik heb gelukkig twee zonen die mij waarschijnlijk een iets duidelijker antwoord zullen kunnen geven wanneer ik hen de volgende keer zie. Tenzij ook zij mij aangapen met diezelfde blik als hunne padré, zo'n blik van: 'dat is nu weer eens een echte typische vrouwenvraag.....'
Ik heb het onlangs nog geschreven : een man handelt nadat een feit zich heeft voorgedaan en een vrouw piekert wat er zich zou kunnen voordoen.
Van de voordelen van de nieuwe super isolatie gaan we dit jaar niet meer genieten vrees ik, want de koudste maand hebben we - denk/hoop ik - al achter de rug.
Zij die slaapt onder een dak met héél veel lagen groet u! :-)
|
Jij zou toch makkelijk een columm kunnen maken voor de krant of een tijdschrift,gegarandeerd altijd lachen geblazen
