this
picture shows a line of little girls holding hands facing the immensity of
ocean waves.
Alone they might be washed away, but together they stand strong.
Thank you each for holding my hand somewhere along the way when I was facing
a wave of my own.
I hope you will reach for my hand when your own wave threatens.
All
of us girls,
Old
and young, Near and far, Hold special memories of good times
we've shared. We've had our share of hard times when
our friends were there to make us feel better. We've shared... our hearts, our time, our secrets
, our fears,
our hopes and our dreams. Let us never break the chain of friends!
Mrs.Bo and Mr. Silver
15-11-2007
zus is ziek ....
Mijn zus woont in Engeland. We zien elkaar niet dikwijls, maar we telefoneren toch heel regelmatig met elkaar. De voorbije zes weken had ze last van een blaasontsteking en knagende pijn dat zich naar haar nierstreek verspreidde. Ze had me verteld dat haar huisarts antibiotica had voorgeschreven maar dat er weinig verbetering te merken was. Gisteren kreeg ik van haar volgende mail (vrij vertaald uit het engels)
Lieve zus,
Ik ben nu terug thuis na een kort bezoekje met de 999 (100) naar het ziekenhuis maandag avond omstreeks 19.30 uur. Rond 19 uur voelde ik plots een beginnende pijn in mijn linker nierstreek, alhoewel de rechter nier al zes weken lastig deed, samen met mijn andere water-werk-loodgieterij problemen. Tien minuten later lag ik plots van de pijn te kronkelen, het was zo vreselijk dat we besloten om een ambulance te bellen. Ik had wel tegenslag, de twee ambulanciers waren geen paramedics dus ze mochten me geen pijnstillers toedienen, enkel 'gas and air' (lachgas??). Ik weet uit ervaring dat 50% van de ambulances geen paramedics aan boord hebben, dus stelde ik voor, toen ik eindelijk even naar adem kon happen tussen de vreselijke pijnscheuten in, dat ze toch best snel een cursus van twaalf weken zouden volgen om dan een opleiding als paramedic te hebben, voor't geval dat ik ze in de toekomst nog nodig zou hebben. Op spoed was het heel druk, er waren geen onderzoek-kamers vrij en er waren geen dokters beschikbaar. Zie je me daar al liggen op een brancard in de receptie, draaiend, kreunend en kotsend van de ongelooflijke pijn (geen fraai gezicht) en met heel veel toeschouwers om me heen. Men zegt dat lachgas na ongeveer vijf minuten begint te werken, juist, maar de werking ervan stopt na twintig seconden. Toen we in het ziekenhuis toekwamen bleef de lachgas achter in de ambulance. Ik was ervan overtuigd dat men me in het ziekenhuis van de pijn zou afhelpen. Nee hoor, er moest tot de dokter kwam toch gewoon verder lachgas toegediend worden. Weer volgde een kleine verbetering, maar niet voor lang, het gas was op, dus er moest bijgehaald worden. Uiteindelijk kwam er een onderzoekkamertje vrij, ik wachtte daar op een dokter die me eindelijk morfine zou toedienen. Ik heb geen idee hoe lang dit geduurd heeft, het leek een eeuwigheid. Eindelijk, tien mg. morfine later zei de verpleegster die me de spuit gaf dat de pijn wel zeer erg moest zijn om deze hoeveelheid morfine te verantwoorden. Nee hoor, vijf minuten later kwam de pijn even fel terug opzetten dus ik kreeg nog een extra dosis van 10 mg. ....EXTASE ... Vervolgens kreeg ik intraveneus antibiotica toegediend, er werden RX fotos genomen, bloed en urine stalen werden genomen en vervolgens werd ik rond middernacht naar de evaluatie afdeling gebracht om daar de uitslag af te wachten. Hier lag het vol met ernstig zieke mensen, alarmbellen rinkelden de hele nacht door, dus slapen was er niet bij, maar godzijdank geen pijn meer en ik kreeg de belofte dat er de volgende ochtend een echografie ging genomen worden. De volgende ochtend zei de specialist van dienst dat ik best nog een dagje zou binnen blijven. Tien minuten later : verandering van plan. Er was geen echo-machine beschikbaar, dus ik moest naar huis en aan mijn huisarts vragen om ervoor te zorgen dat een echografie kon genomen worden. Ai...zo dichtbij en toch zo ver! Diagnose: nog steeds een vraagteken. Het kan een niersteen zijn of een nier infectie. De toekomst zal het uitwijzen. Ik ben nu terug thuis en mijn buurvrouw, een verpleegster, komt af en toe kijken hoe het met me is. Ik heb daarnet de post ontvangen. Joepie...ik mag een echografie laten nemen op 23 november as. Ik hou je op de hoogte! Kus van Zus.
Toen ik haar daarna onmiddellijk telefoneerde was alles nog goed, alhoewel ze nog steeds zware antibiotica neemt en pijnstillers.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Zij denkt zelf dat het nierstenen zijn, maar ze zal dit maar zeker weten als ze eindelijk een echografie kan laten nemen.
Wanneer ik haar hoor vertellen hoe het er in Engeland aan toe gaat in de medische sector, dan ben ik toch ongelooflijk blij dat wij hier het Belgisch systeem hebben en ik hoop uit de grond van mijn hart dat het zo blijft.
Ik kan me niet voorstellen dat men je hier in een volle wachtzaal op spoed op een brancard laat liggen creveren en je daarna met een kluitje in het riet terug naar huis stuurt.
Wat zijn we hier toch rot verwend hé?En toch blijven we altijd maar klagen.
Op het einde van ons gesprek zei zus: zeg, ge gaat dit toch niet op uw blog zetten hé? en ik antwoordde: maar allez gij, natuurlijk gaat dat op mijn blog, de mensen hier in België moeten eens beseffen hoe goed het hier is!"
Reacties op bericht (10)
21-11-2007
Ik heb een niercrisis
gehad op een steen op het zalige eiland Tenerife. De geschiedenis is ongeveer dezelfde allen zijn de wachtijden daar nog wat langer en als je dan zelf weet wat je moet doen en het mag niet dan zou je razend worden maar je kan niet wegens te veel pijn. Bovendien kreeg ik nadien een totaal verouderde behandeling met plaspillen om de steen onder druk te zetten om er uit te komen . Dat geeft alleen maar meer spasmen en pijn. Ook werd mij voorgesteld te springen ( het is een sinds 50 jaar uitgemaakte zaak dat zoiets niet helpt). Ik heb dan maar op eigen houtje het ziekenhuis verlaten en mijzelf behandeld. Vaak komt de steen spontaan af en dat is wat er ook na enkle weken bij mij is gebeurd. Geef mij maar België
21-11-2007 om 20:02
geschreven door Ollie
16-11-2007
klagen
Ik hoor het van alle kanten, op de Belgische ziekenzorg is men overal jaloers, een Algerijnse vriend zijn dochter moet een hartoperatie ondergaan en de man is ziek van angst, heeft al geïnformeerd hoeveel het hem zou kosten in België maar kan dat niet opbrengen, ook in Holland is het niet schitterend... maar... als je tegenwoordig een specialist wil raadplegen worden de wachtlijsten ook verontrustend lang... iedereen komt naar hier. Hoop dat je zus spoedig geholpen wordt!!! Kus van Myette
16-11-2007 om 19:53
geschreven door myette
Hetzelfde verhaal...
...hoor ik van vrienden uit verschillende regio's van Nederland. Huisartsen komen bijna niet meer aan huis, werken alleen op consultatie en lopen gemiddeld 1-2 weken achter op de klachten. Diagnoses worden per telefoon gesteld en testen en opnamen moeten gemiddeld een paar weken wachten. Als de tesresultaten dan binnen zijn, moet je weer een afspraak maken voor binnen x dagen/weken eer je kan komen. En dan mag je hopen dat de diagnose meteen juist is... Een vriendin heeft 1,5 maand met een trombosebeen gezeten eer er behoorlijk naar GEKEKEN werd. De behandeling werd te laat en verkeerd ingezet. Voor de steunkousen die ze achteraf moest dragen heeft de lijdensweg ruim een jaar geduurd.
Als we ooit toch nog uitwijken, dan liefst naar de brousse.
In elk geval beterschap voor je zus!
16-11-2007 om 12:59
geschreven door affodil
spoed
Dag bojako, wat een toestanden, niet moeilijk dat we veel patienten vanuit het buitenland naar hier komen. Nu denk ik toch dat het nierstenen zijn volgens haar beschrijving, heb eens een aanval van gehad, je ligt echt te kronkelen van de pijn. De huusarts heeft zijn praktijk laten vallen is dadelijk gekomen (in mijn ogen toen een eeuwigheid) en heeft een spuitje morfine gegeven, zalig was dat. Heeft je zuster een droge mond bij die aanvallen, water drinken is ten zeerste aanbevolen, wil je geen advies opdringen, ben tenslotte geen arts, maar ik ken wel meerdere personen met nierproblemen en meestal is het aangraden , melk en frisdranken zijn af te raden, omdat de nieren het veel tijd kost om dat te verwerken. Van warme dranken geen koffie, wel thee, loopt er ook makkelijk door, en dat speelt een grote rol, de nieren in werking houden, zoveel als mogelijk is. Nu is het wel zo dat bepaalde personen er aanleg voor hebben voor het aanmaken van nierstenen, heb iemand gekend die zes maal onder het mes is gegaan. In die tijd nog een pijnlijk gedoe achteraf, nu schijnt het met laserstralen te gaan, als men daar in Engeland daarover beschikt en niet op een wachtlijst komt te staan. Ik heb een week moeten wachten op een operatie, maar de arts had zetpillen met morfine voorgeschreven, was toen nog zelfstandige, heb toch nog kunnen doorwerken. Hoop dat je met de informatie wat geholpen bent bojako, groetjes P.B.
16-11-2007 om 05:03
geschreven door peeters robert
*
Als je dan toch ziek moet worden, dan het best in België. Nog maar eens het bewijs dat wij op ziekenzorgebied danig verwend zijn. Nierstenen, ik kan er gelukkig niet van mee spreken, maar als het zo ongeveer iets als galstenen is, dan weet ik gewis dat het pijnlijk is. Hopelijk helpen de tips van Elou je zus al een beetje tot ze in het ziekenhuis geholpen kan worden. Dikke knuffff
16-11-2007 om 03:39
geschreven door huismusje/troubadoerke
15-11-2007
Hopelijk
zijn het alleen maar nierstenen, want die kunnen verwijderd worden. Dat het héél pijnlijk is, heeft mijn schoonbroer mij al verteld. Hij heeft die al meerdere malen gehad en zijn dochter ook! Gek hé, schijnen daar op de een of andere manier gevoelig voor te zijn. Hoop dat je snel goed nieuws krijgt!
Knuf van
15-11-2007 om 22:49
geschreven door Michelly
grrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr
Doet zeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeer heel zeer ik spreek uit ervaring!!!had ze ook n jaar of wat terug.Werd er niet gezegd veel.... lees heel veel drinken???dagelijks touwtje springen,meerdere keren per dag (ziet er lachwekkend uit zeker voor de buren wanneer je dat buiten doet whahahahaha....)maar geloof me.....t helpt!!Zeg t tegen je zus....misschien kan ook zij er haar voordeel mee doen.Erg ja...nierstenen....erg pijnlijk je ligt echt te kronkelen van de pijn!!wens haar beterschap en geef t ff door!!!En eh...granberrysap!!!!!ook n goeie daarvoor of liever gezegd daartegen. groetjes,ELou
< body>
15-11-2007 om 19:22
geschreven door elou
...
Ook hier is het dan toch beter dan in Engeland. Met een brancard binnenkomen betekent meestal bij voorrang op een onderzoekkamer en zeker niet in de algemene wachtruimte. Hoe lang je dan op de onderzoekkamer ligt dat ligt er een beetje aan, kan ook wel even duren hoor, maar een foto ofzo wordt toch wel meteen daarna gemaakt en meestal weet je meteen wat er aan de hand zal zijn en volgt er een opname. Ja, Engeland is een prachtig land maar voor ziekenzorg zijn we beter af in ons eigen vertrouwde landje, denk ik zo.
15-11-2007 om 14:37
geschreven door thea
..
Zoals ons Paz'ke denk ik er ook zo over, toch zaag en klaag ik ook en heb nog kritiek bovendien en dan denk ik wat er zou gebeuren als ons luilekkerlandje ophield te bestaan, gesplitst in twee delen. Ach waarom zou het? Die Walen zijn de slechtste nog niet, het zijn alleen die ambetante Walen die degoutant zijn. Maar het zal hier zeker nog niet zo slecht zijn als je begint te vergelijken, we betalen er ook genoeg voor.
15-11-2007 om 14:24
geschreven door Ludovikus
ongelofelijk!
alleeeee!!! meer dan een week moeten wachten om nog maar een diagnose te laten stellen! doet ons inderdaad beseffen in wat een gezegend landje wij leven. ondertussen zijn de belgen precies toch nog de grootste zagemannen en critici op onze eigen systemen en voorzieningen, pietepeuters dat we zijn... ik hoop dat zus gauw herstelt, geef haar een hartelijke knuffel van mij.
Je zet bij 'King of the castle ' wel best eerst mijn blogmuziekje af en wacht even tot het bestand gedownload is...de tekst is bangelijk. Before you open this link, turn off my blog music at the top right! Wait until it opens...listen to what he sings - it's worth it!
