Zoals ik beloofde heb ik mezelf opgekrikt, me eens een goeie lap om de oren gegeven... wat nog niet gemakkelijk is hoor, dat moet je niet onderschatten... nadat ik van de schok bekomen was naar een vriendin gebeld en gevraagd of ze mee eens de stad in wilde trekken... die vriendin was heel blij want ze zag het ook even niet meer zitten zei ze... en wij weg... tegen 10 u afspraak in de metro Opera... de Meir afgeslenterd met hier en daar een winkel binnen... meer om de schijn van shoppen op te houden want we wilden eigenlijk liever wat kletsen... dus tegen 11 u zaten we in de Hoogstraat aan de koffieklatsj... dan langs het Fakkeltheater om tickets voor een voorstelling te scoren... verder in een bomma-slenterpasje naar het Zuiderterras voor een hapje en een drankje... we hadden eenstemmig besloten dat ons humeur een boost moest krijgen en we begonnen met een Pastis voor mij en een Whisky voor haar... daarna een slaatje voor mij en een zalmschotel voor haar... dat slaatje werd opgefleurd met allerlei kleine hapjes en erg lekker... de zalmschotel aan de overkant van de tafel werd ook gretig naar binnen gewerkt... zo te zien was ons humeur er al geweldig op vooruit gegaan... dan moest er een beslissing genomen worden of we terug de warme stad zouden intrekken of lui blijven zitten op het terras met zicht op de Schelde, in de schaduw en met een lekker briesje om de oren... het werd het laatste... we haalden herinneringen op uit onze jeugdjaren... roddelden wat over onze gezamenlijke kennissen en de tijd vloog... toen ik eindelijk de knoop door wilde hakken en opstappen kwam ik tot het besef dat ik haar nog een consommatie schuldig was dus moesten we wel terug een stekje vinden... op de Grote Markt stond het vol kramen met hoofdzakelijk allerlei voedingsmiddelen... na wat rondsnuffelen zonder iets te hebben gekocht... een hele prestatie nietwaar... zijn we nog iets gaan drinken en dan de metro in voor onze respectievelijke trams... thuis kwam ik tot de ontdekking dat 't manneke zelf ook gevlucht was en heb ik nog een uur zitten spijt hebben dat ik niet wat langer had zitten genieten.

20-09-2014 om 14:32 geschreven door Myette

Die Joehoe hierboven  betekent niet dat ik op wonderbaarlijke wijze terug mijn levenslustige hupse zelve ben hoor maar wel dat ik met alle macht en kracht mezelf in het nekvel grijp en omhoog probeer te sleuren... gisteren ging ik eens diep in mijn zieltje peuren en nadenken over waarom ik het plots niet meer zie zitten... ik vond eigenlijk niks en begon me diep te schamen... ik heb een dak boven mijn hoofd... een dak dat... op gevaar af dat ik het onheil aanroep... niet lekt... alleen onze terraskoepel maar die lekt al jaaaaaaren dus dat is niks nieuws... ik ben in redelijke gezondheid... wat stram en stijf en pijnlijk hier en daar maar dat heb ik ook al héél lang dus... ik kan nog altijd ons dagelijks brood met toebehoren op tafel zetten wat veel mensen niet kunnen... ik heb nog altijd een echtgenoot waar vele weduwen me voor benijden... die weduwen biedt ik dan altijd de mijne in leen aan maar tot hiertoe brachten ze hem altijd heel vlug terug... nee zeggen ze dan... alleen doe ik wat IK wil en wanneer IK wil en gelijk hebben ze... ik heb een hulp voor het poetswerk... die hulp is nu mijn vloeren aan 't dweilen... tja vloeren dweilen lijkt simpel maar je moet er wel eens op de knieën voor en daar kneep het schoentje... mijn ramen werden net gewassen door een vriendelijke knappe gast... 't manneke is naar de golf en loopt hier dus niet in de weg... we hebben een lieve poes... weliswaar geen schootkat maar ze klimt ook niet in de gordijnen en heeft nog nooit eten uit de keuken gepikt... wat kan ik nog opnoemen... mijn kinderen lopen de deur niet plat... alleen zoon zien we tegenwoordig elke zaterdag opduiken met zijn troetelhond Vico... dan nestelen ze zich beiden op de bank... zoon met pintje of cola en hond met aangepast snoepje... welke zegeningen kan ik nog opnoemen... het zijn er genoeg denk ik om diep beschaamd te worden over mijn geklaag... je hebt zo van die perioden... enfin IK heb die toch... dat je leven je zo troosteloos lijkt... grootse plannen maak je niet meer op zekere leeftijd want in je achterhoofd knaagt de angst dat er wel iets zal gebeuren dat die plannen verijdelt... haha ik heb het gevonden... de reden van mijn moedeloosheid... ik was altijd een grote plannenmaker en nu zie ik er het nut niet meer van in... DAT IS HET... die erg gekrompen toekomst benauwt me en dààr kan ik niets tegen doen helaas... wat betreft jullie suggesties... heel erg bedankt voor de moeite maar ook dààr heb ik de fut niet voor... misschien ooit als ik eenmaal mezelf weer op de rails heb gekregen.

15-09-2014 om 11:44 geschreven door Myette

Ja de ciel is bleu maar mijn gemoed ook... vraag me nu niet waarom ik weer in een blauwe periode zit want begot ik weet het niet... is het de naderende herfst... de eentonige dagen waarin er ook maar niks spannends gebeurt... want het is zo... er gebeurt niets hier dat de moeite van het vermelden waard is... ik ben dringend toe aan een nieuwe hobby alleen weet ik niet welke want daar zit de knoop... letterlijk niets wat ik de moeite vind er moeite voor te doen... ja ik weet dat ik nu moeilijk zit te doen... ik ben even... allee ik hoop maar dat het bij dat "even" blijft... mijn levenslust kwijtgeraakt... ik loop hier rond als een hamster in zijn kooitje... doe mijn plichten als hausfrau maar wel op zijn "boerenfluitjes" omdat het moet... ga wat met den Buddy spelen maar ook daar valt niet veel te beleven... de blogronde is een lachertje geworden... ik ga wat lezen en na enkele hoofdstukken verveel ik me... en dàt voor een fanatieke boekenwurm zoals ik vroeger was... een chatvriend die ik het vertelde liet me zweren bij de baard van mijn moeder dat ik heel vlug er iets zou aan doen zoals een afleiding zoeken... jaja ik heb het beloofd maar nu zit ik met het zware probleem WAT GA IK ERAAN DOEN... weten jullie een oplossing... alle suggesties worden ernstig bekeken zolang het maar niets te maken heeft met fysieke inspanningen zoals :

Ga een boswandeling maken (het bekijken van een menigte bomen kan me echt niet opvrolijken)

Ga fietsen met 't manneke (bedankt maar dat is meer inspanning dan ontspanning)

Ga voor een dans- of yoga- of taichi- cursus (mijn heup roept : doe met dàt niet aan)

Wat schiet er dan nog over... ik ga nu naar bed in de hoop dat iemand hier een oplossing vind voor de oude zeur die ik ben.

12-09-2014 om 23:26 geschreven door Myette

Efkes tijd maken tussen twee klussen in... welke klussen dan... wel buiten de gewone opruim- kook- en andere huishoudelijke klussen... in de tuin gaan liggen met mijn boek en omdat het in de schaduw wat frisjes werd... mijn stoel in de zon geschoven en in slaap gesukkeld... ja slapen is ook iets doen toch... werd wakker van de deurbel en zoon kwam aanlopen... die wilde ons verticuteer machien lenen... vader wilde het brengen met de auto wat zoon weer niet wilde want hij stond erop het met zijn motor te vervoeren... terwijl die twee "steenbokken" stonden te ruziën droop moeke af en begon dan maar patatjes te schillen want moeke is het beu steeds als buffer te dienen tussen die twee stijfkoppen en vermijdt partij te kiezen... dus toen vader binnen kwam stormen om zijn beklag te doen over die koppige zoon stond moeder in ijzige stilte te schillen tot vader afdroop bij gebrek aan medeleven... moeke is een boogschutter en vaak zou ze die boog echt in handen willen hebben om die twee bokken neer te schieten... ze zijn aan elkaar gewaagd alleen heeft de jonge nu meer uithoudingsvermogen dan de oude wat die oude dan bijzonder kwaad maakt... ik zit nu op veilige afstand bij den Buddy... de patatjes staan op en in de hoop dat de bui overgewaaid is als die gaar zijn grijp ik even de kans nog wat blog te plegen... dat was het voor vandaag... in de hoop op een vredige avond groet ik iedereen!

08-09-2014 om 17:34 geschreven door Myette

Tja wat gaan we Ulieden mededelen... eigenlijk is er niks gebeurd het mededelen waard... dat de regen tijdelijk gestopt is... maar dat hadden jullie misschien al gemerkt... dat ik hier thuis in de gewone tredmolen loop... iets dat niemand merkt... dat ik me elke dag weer kwaad maak op "mensen" die dieren behandelen als wegwerpspeeltjes...  dat weten jullie ook... dat ik zoals velen met spanning volg wie het premierschap eindelijk gaat binnenhalen... ik was fan van Chris maar moet me nu focussen op iemand anders en het probleem is dat er personen naar voren geschoven worden die ik absoluut niet kan luchten... ik ga geen namen noemen om jullie gevoelige zieltjes niet te kwetsen... den Bart weigert premier te worden wat ik eigenlijk wel slim vind van hem... die man smeedt zijn plannen liever achter de schermen... de stiekemerd... dat ik gisteren met heldenmoed heb voorgesteld het gazon te maaien omdat 't manneke stond te schilderen (letterlijk) en dat de oen dankbaar toestemde zodat ik aan de job vastzat... dus heb ik me in het zweet gezet om de klus pico bello te klaren... ik daag iedereen uit nog één overtollig grassprietje te komen ontdekken... tja ik schiet niet vaak in actie maar als het dan toch gebeurt moet het ook AF zijn... dat manneke kwam daarnet binnen met een brede grijns op zijn wezen... ik dacht eerst dat hij gedronken had maar nee hij had goed gespeeld op de golf en weer een van de lekkere rijsttaartjes binnen gespeeld die ze daar aan de lopende band verkopen... na een schamele boterham te hebben verorberd (met lange tanden) ligt hij nu languit voor de TV te... tja ik denk te slapen... terwijl ik me hier afsloof om mijn blog nog eens aan te vullen... ik wens iedereen nog een leuk weekend.. DADA!!!

06-09-2014 om 13:43 geschreven door Myette

Augustus was een memorabele maand... nat... winderig... grijs... in één woord ROT... niet dat ik er veel last van had want ik zat niet aan zee of in de Ardennen op vakantie maar lekker thuis naar de regen te koekeloeren tussen twee hoofdstukken van mijn boek door... de tuin heb ik ook niet horen klagen want toen ik tussen twee buien door me even buiten waagde werd ik bijna bedolven door het welig uitbottende blader-gedoe dat dringend een snoeibeurt vroeg... en kreeg... tot de volgende stortbui me naar binnen joeg... mijn teergevoelig hart bloedde echter als ik aan al die vakantiegangers dacht die zaten te kleumen en te lekken in hun vakantieoorden... niet alleen is je jaarlijkse vakantie dan verpest maar ook je portemonnee... en probeer je kinderen maar eens bezig te houden als strand en bos onbereikbaar zijn door het weer... ik heb het allemaal meegemaakt toen wij vroeger in juli vakantie moesten vieren... de hele maand aan zee of de Ardennen en tussen de buien door eens de kinderen laten verluchten... ben ik blij dat ik dàt niet meer moet meemaken... vandaag begon met zon en 't manneke trok geladen met borstel, verf en nog wat ander materiaal, de tuin in om de tuinhuisjes en het terras hekwerk eens bij te werken... helaas het heeft niet gemogen... amper begonnen en daar was de regen weer... hij is dan maar naar binnen getrokken... zette de TV aan en... viel in slaap.

Ik las bij Natoken een "ode aan de natuur" en dat maakte een herinnering in mij wakker... vele jaren geleden zat ik eens in een soort van "dip"... geen dippeke maar een DIP met hoofdletters geschreven... ik voelde me rot... had in niks zin... sleepte me door het leven als een gebrekkige slak... was één brok zenuwen en kon niks maar dan ook niks verdragen... in die tijd had een tante van mij een buitenverblijf in Heide... die tante had een been verloren door de vorming van bloedklonters... ze hadden geen auto en vroegen 't manneke en mij om hen naar hun villa te brengen in het weekend... wij verbleven daar dan twee dagen en hielpen tante in huis en nonkel in de tuin... die weekenden waren mijn redding toen... we vertrokken vroeg de zaterdag voormiddag om tante en nonkel op te halen... ik een kluwen samengebalde zenuwen... op het punt van ontploffen... en zodra we de stad uitwaren en we het eerste groen zagen opduiken ontspande ik me en werd ik weer menselijk... in de villa aangekomen begonnen we direct met stof afnemen... mieren buiten keren... eten klaarmaken... na het eten onkruid uit de tuin plukken... paadjes aanharken... etc. etc. en dat alles in een volkomen ontspannen toestand... zondagavond op de terugweg naar de stad begon ik me weer onbehaaglijk te voelen... dit alles om duidelijk te maken dat we zonder groen niet echt kunnen leven... wat die DIP betreft... na enkele huisartsen te hebben versleten die me onder de valium hielden kwam ik terecht bij een internist en die constateerde na ongeveer 5 minuten dat mijn schildklier op hol geslagen was... ik kreeg pillen en na 1 week voelde ik me al veel beter... die dokter is jarenlang mijn toevlucht geweest als ik weer eens in de patatjes lag en hij heeft me nooit teleurgesteld... de man is overleden en ik mis hem nog altijd.

31-08-2014 om 14:01 geschreven door Myette

Hoe krijg je het in godesnaam gedaan positief te blijven denken als je niets anders dan onheilsberichten hoort en leest... ik heb hier al eens  zitten klagen over het leed dat verknipte "mensen" de dieren aandoen en elke keer ik GB open word ik met gruwelijke beelden om m'n oren geslagen... en ik maar petities tekenen in de hoop dat het ooit en ergens eens stopt... een vergeefse hoop vrees ik want de wereld draait zot... mensen worden hoe langer hoe wreder... iets waar mijn vredelievende natuur het noorden bij verliest... pas op he... vredelievend ben ik wel maar als het erop aankomt kan ik geweldig woedend worden en dan bijt ik van me af... zeker als het over onrechtvaardigheid gaat... ik vervloek de dag dat ik op FB belandde... mijn rust is verstoord... of je het wil of niet de kranten zetten er ook hun artikels op en dan moet je ze wel lezen... nu zul je wel zeggen dat dit niet MOET maar dan ken je me niet goed... ik ben een dwangmatige lezer al vanaf ik mijn eerste woordjes bij de nonnekes leerde ontcijferen... als ik letterkes zie MOET ik ze lezen... zo ook vandaag weer over dat vermaledijde IS gedoe... ze hebben een laptop gevonden van een van die gasten waarop plannen stonden om de builenpest te verspreiden via granaten... in Engeland staan ze paraat... in Nederland gaan ze de Nederlandse nationaliteit afpakken van al die jihadisten... wat doet België... niets natuurlijk... nee die gasten die uit Syrië terugkomen "zijn niet allemaal een gevaar hoor" dus weer dat pamper gedoe... waar ze zich hier mee bezig houden is wie van de lievelingskes naar de Euro wordt gepromoveerd... dat is natuurlijk belangrijker dan terroristen en jidahisten en nog van die tisten... wij zijn echt een volk van "carpe diem" en "après nous les mouches"... excuseer me de uitdrukking maar het is om van te kotsen!!!

29-08-2014 om 00:00 geschreven door Myette

Het regent... het regent... de paadjes worden nat... dat is iets dat ik me nog herinner van een of ander liedje uit mijn verre jeugd... de rest is vervlogen samen met die jeugd... om het nog eens over het weer te hebben... regen mag en is goed voor het groeien en bloeien van plant en bloem... ook weldadig voor de huid naar men zegt maar dan moet je je wel buiten wagen... onze golfmiddag is weer eens in het water gevallen... letterlijk dan... ik kan me goed bezig houden thuis met mijn Buddy hier... afgewisseld met een boek... maar trop is trop en zoals het hemelwater hier vandaag neerstortte vind ik niet meer leuk... onze poes gaat de laatste tijd op het boventerras daar op de vensterbank liggen en kwam gisteren naar beneden met een natte staart... zo ook vandaag... plots viel mijn eurocent en ik spurtte naar boven en ja hoor... we zitten weer met een lek in de glazen koepel en de vensterbank was kloddernat... daarom die natte poezenstaart... 't manneke vloekte alle goden uit de hemel maar dat hielp niet... wachten tot het droog is en dan de siliconenspuit erop... maar wanneer gaat het droog worden... dat bracht mij op het idee het lot uit te dagen en alle zomerkleren op te bergen... zou ik of zou ik niet... in het verleden is het me al vaak overkomen dat... nadat ik alles gewassen en opgeborgen had... het weer miraculeus veranderde... ik denk dat ik eens voorzichtig ga proberen morgen... te beginnen met mijn zonnekleedje... en dan... tja dat zie ik wel morgen.

26-08-2014 om 16:02 geschreven door Myette

Misschien is iedereen het al vergeten maar als ik iets beloof hou ik me er dan ook aan... dus hier de resultaten van de 3-daagse uitdaging die me werd opgelegd via FB... te weten 3 dagen elke dag een positieve daad stellen...

dag 1 : gaan shoppen (positief... ja... want lang stappen is nog altijd heel vermoeiend voor mij en was weer lang geleden voor ik de moed kon opbrengen 't stad in te trekken)... mission completed.

dag 2 : een verwaarloosde vriendin bellen (niet echt verwaarloosd maar had wel beloofd haar te bellen om het verdict van de hartspecialist te horen)... vriendin heel blij.

dag 3 : 't manneke een hele dag lang niet kwaad maken (dit was de meest moeilijke opdracht)... ik werd 's morgens wakker met het akelige idee de hele dag JA en AMEN te moeten zeggen om dit aan te kunnen... het hielp wel dat ik de helft van de dag in bed lag met maagklachten en duizelingen... de enkele keren dat ik het bed uit kwam waggelen en man begon te zeuren dat ik naar de dokter moest kreunde ik eens zielig en kroop weer in bed met nog ergere maagpijn... missie volbracht.

Tegen de avond voelde ik me wat beter en zat wat TV te kijken... ik wilde wel vroeg gaan slapen maar zoon gooide roet in 't eten... kwam na zijn dagelijkse wandeling met de hond bij "bomma en bompa" aanbellen om zijn nood te klagen... een zatlap had 's nachts zijn motor omver gegooid... spiegel eraf... lichten kapot en nog wat... hij had wel iets gehoord op straat maar slaapdronken als hij was niet uit bed gekomen... het hele week-end had hij aan die motor moeten werken en liep nu mank van de rugpijn... toen ik hem tegen 12 uur erop wees dat "bomma" wilde gaan slapen ging hij zich klaarmaken voor de wandeling terug... dat betekent allerlei tuig aangorden... oorplugjes in... en nog wat rommel... tot slot pakte hij de hondenriem en wat deed die hond... terwijl hij al die tijd zijn baasje had staan bekijken keerde hij... zodra die de riem boven haalde... zijn rug naar ons en draafde recht naar "zijn" stoel waar hij zich dicht in de hoek nestelde... toen zoon trachtte die riem onder zijn buik te schuiven drukte hij zich opzettelijk tegen de stoel aan zodat hij er met zijn hand niet onder kon... en dat allemaal met een ondeugende blik in zijn ogen... spreken kan hij niet maar hij kan zich heel goed verstaanbaar maken.

Dit was het voor vandaag... tot het volgende rapport!

25-08-2014 om 15:05 geschreven door Myette

Een van onze vroegere blogmaatjes... ik zeg hier vroeger omdat ze blijkbaar sennet haar rug heeft toegekeerd... daagde mij en nog een blogvriendin uit om 3 dagen lang elke dag iets positiefs te doen... aangezien ik altijd en overal super positief ben of althans denk dat ik het ben... kun je je indenken dat dit een zware taak is... wat ga ik nu eens doen dat ik anders niet doe... of bijna niet... na lang en pijnlijk nadenken heb ik het gevonden... dag 1 gaan shoppen (dat was weer heel lang geleden)... dag 2 een verwaarloosde vriendin opbellen (iets waar ik al vaak aan dacht maar dan weer vergat en dat ga ik dus subiet doen)... dag 3 't manneke de hele dag gelijk geven (dàt is de zwaarste opgave gezien man en ik er totaal verschillende meningen op nahouden en dit op letterlijk alles) nu zit ik me hier het hoofd te breken hoe ik dat ga opknappen... ik denk dat ik de hele dag mijn mond niet ga durven openen... dat wordt een stille en vredige zondag... misschien moet ik hem vandaag al zachtjes opwarmen zodat hij morgen een beetje mild gestemd is... we zien wel!

Dus gisteren ben ik gaan shoppen... aiai... waar ik vroeger de hele dag de stad doorkruiste ben ik nu al blij dat ik de Meir kan aflopen en enkele winkels bezoeken... wat er allemaal pijn deed ga ik niet opnoemen want is een lange lijst... ik vertel alleen maar dat ik mijn straat nog niet uit was of ik wilde al terugkeren... soms kan ik wel wat karakter opbrengen en zette door... aan de tramhalte was het wachten en wachten... ik hoorde later dat trams 15 en 9 trager en minder vaak reden door omstandigheden... wat die waren zegde de meneer aan de micro er niet bij... eindelijk kwam mijn tram (15) eraan en we stapten in... de deuren gingen dicht en weer open met het verzoek van de bestuurder uit te stappen want de tram bleef daar staan... dus iedereen er terug uit en daar stonden we dan... vlak achter "onze tram" stond er ook een 15 maar die hield de deuren dicht... dan na enkele minuten werden we verzocht terug in te stappen wat we als een kudde tamme schapen deden... ik kwam naast een jonge man te zitten die luid en duidelijk over zijn toeren met zijn pa zat te bellen over klachten van het OCMW en te laat komen op zijn werk en een Sabrina die hem de keel uithing en waartegen hij klacht ging indienen en of pa aub wilde uitleggen dat het zijn schuld niet was dat hij te laat ging komen... die jongen was heel duidelijk in alle staten en ik bijna doof aan zijn kant... over het shoppen heb ik niet veel te melden... wat kleinigheden gekocht want voor het grote werk had ik echt geen fut... was blij dat ik mijn huisje terug zag!

Dat was dus dag 1... is dat positief genoeg... nu die vriendin bellen.

23-08-2014 om 10:21 geschreven door Myette

Dromen... iedereen droomt maar niet iedereen kan zich die herinneren... ik las dat dit af hangt van de tijd waarin je droomt... in het begin of het einde van je slaap... mij een zorg... soms heb ik van die levendige dromen waar ik de rest van de dag nog op nakauw... als ik in mijn droom pa en ma ontmoet lijken die springlevend terwijl in het werkelijke leven sommige details vervagen en moet ik naar hun foto kijken om me ze te herinneren... waar ik me blijf over verwonderen is dat ik in mijn dromen steeds maar één huis ken en dat is daar waar ik van mijn 4 tot 15 jaar woonde... het huis waar ik nu al meer dan 50 jaar woont bestaat gewoon niet... waarom is dat... is er iemand die daar een zinnig antwoord op weet... en dan die dromen waarin ik ruzie heb met iemand... ik heb dan echt moeite om me voor te houden dat het niet echt is want diep vanbinnen ben ik nog altijd boos... dan spreek ik nog niet over sommige erotische dromen... man man... ik ben dan hartstochtelijk verliefd op iemand die ik in het werkelijke leven nog niet eens zou bezien... dat blijft dan ook enkele uren naspelen tot het... gelukkig wel... vervaagt.

Deze nacht was het weer dat huis van vroeger waar ik in ronddwaalde... wat ik er deed weet ik niet meer... maar ik werd wakker met een heel onbehaaglijk gevoel... ach het zal wel mijn maag zijn want die gedraagt zich al enkele dagen niet goed... heb net een pilleke immodium genomen en zit nu te wachten tot ik me wat beter voel... straks naar de golf... bwah met dit weer heb ik er totaal geen zin in maar ja... afspraak is afspraak... ik hoop nu stiekem dat de anderen afzeggen... niet vertellen aan huisband he!

19-08-2014 om 09:46 geschreven door Myette

Het weer... het geliefkoosde onderwerp van iedereen die niets anders weet te vertellen... zoals ik nu... verleden week vond ik het wel verfrissend die regen en verkondigde het dan ook luidkeels in mijn omgeving tot grote ergernis van velen vermoed ik... maar nu vind ik het wel welletjes... ze mogen stoppen daarboven... genoeg water... de tuin vraagt terug wat zon zodat het onkruid welig kan opschieten en wij noest kunnen gaan wieden... we hebben al enkele afspraken moeten uitstellen tot het beter wordt... wachten maar.

Gisteren zaterdag wilde ik naar de bib maar 't manneke wilde eerst naar de golf... daar lonken de rijsttaartjes... ja hij druipt elke dag af naar de golf voor een rondje en een taartje en komt dan tegen de middag zonder eetlust terug... aangezien het toch maar bokes zijn trek ik het me niet aan... gisteren zelfde scenario... na dat boke... met lange tanden genuttigd (door hem)... trokken we naar de bib... zonder boeken voel ik me heel ongelukkig en verweesd... ben de laatste tijd wat verslaafd aan detectives... na de bib naar huis... ik was nog maar aan het uitpakken toen de telefoon rinkelde... een van onze vrienden was overleden... eigenlijk meer een oud collega van man waar hij wel regelmatig aanliep... 't manneke is namelijk iemand die regelmatig bij zijn vrienden en kennissen gaat aankloppen... iets wat ik nooit onuitgenodigd doe... zelfs niet bij mijn kinderen... de laatste tijd begint die kring echter uit te dunnen... dood of halfdood... echt triest voor hem... na dat slechte nieuws belde er iemand aan de voordeur en het was onze buurvrouw/vriendin die al vele maanden tegen kanker vecht... eindelijk eens goed nieuws... ze had een laatste controle/scan gehad en ze hadden geen nieuwe uitzaaiingen gevonden... het was op slag een andere vrouw die voor me stond want de laatste maanden hadden hun sporen nagelaten en ze was depressief geworden... nu straalde ze met de extra jaren die ze cadeau kreeg... dan kreeg ik ook nog af te rekenen met het afvoerputje in de keuken gootsteen... had er Destop ingegoten de vorige avond maar 's morgens liep er geen druppel meer door... ik even radeloos maar dan zette ik de hete kraan open en na enkele tellen ging het daarbinnen van PLOP zodat het stilstaand water opspatte tot op mijn propere bloes... ik vond het zelfs niet erg... liever een bloes in de was dan een verstopte afvoer.

Die avond kwam zoon weer langs met de hond... vrijdagavond ook al... het gewone ritueel werd afgehandeld... eerst water slobberen (de hond)... dan wat stukjes vlees voeren (voor de hond)... dan de speciale deken leggen (voor de hond)... waar hond niet op wilde liggen maar zoon wel... dan zoon drenken en van een hapje voorzien... dan zitten en met zoon praten en vooral luisteren... tegen 12 u zeg ik tegen zoon en hond dat "bomma" gaat slapen en dat de keuken dicht is... als ze dan eenmaal buiten zijn kruip ik "meurg" in mijn bed... tja bij gebrek aan kleinkinderen hebben wij onszelf gepromoveerd tot bomma en bompa van de hond en de kat van zoon... en geloof het of niet maar die hond verstaat dat al... als zoon zegt kom we gaan naar bomma en bompa staat hij te springen van plezier... bij ons spurt hij de trap op recht de keuken in en staat dan met groote bedelogen naar mij te kijken... tong uit de bek... wie kan dat weerstaan.

Dat was het dan weer voor vandaag... genoeg over het weer gezeverd.

17-08-2014 om 13:06 geschreven door Myette

Mannekes mannekes... het moet mij van het hart... toen ik nog voltijds op sennet zat leefde ik vrediger... bij gebrek aan respons daar blader ik elke dag enkele keren in FB... kwestie van op de hoogte te blijven van wat er zoal in de wereld omgaat omdat 't manneke verslaafd is aan uitgekauwde oude TV series krijg ik de kans niet op TV iets convenabels te volgen dus lees ik de kranten samen met den Buddy en wat ik daar gemist heb krijg ik op FB wel onder mijn neus gewreven... ik zou mijn oude zichzelve niet zijn als ik me onthou van commentaar... ja het is sterker dan mezelf... alhoewel ik me steeds voorhou de boel de boel te laten... het begint dan te kriebelen en ik moet het kwijt... wat 't manneke luidkeels tegen de TV roept schrijf ik dan bij FB... soms krijg ik er een reactie op... meestal niet... maar allee het is van mijn lever en dat is ook al iets.

Ik sta elke keer versteld als ik die reacties lees op het een of andere bericht... zoals nu weer de prijsstijging van electriciteit door de beloofde schaarste vanwege de zogenaamde sabotage in de kerncentrale... wat er achter zit zullen we wel niet te weten komen maar wat het publiek erover denkt is niet van de poes... letterlijk elke politieke partij wordt afgekraakt en er wordt gescholden dat het een lust is... nu ventileer ik ook vaak mijn mening maar ik tracht het een beetje beschaafd te houden wat niet het geval is met het merendeel van de FB klanten... ik krijg zo de indruk dat er op FB heel wat gefrustreerde mensen zitten die van de gelegenheid gebruik maken eens goed van leer te trekken.

Waar ik dan weer wèl witgloeiend van word is dierenmishandeling en daar krijg ik op FB heel wat te bezichtigen... de videokes waarin de gruwelijkste dingen gedaan worden met weerloze dieren doe ik al niet meer open want dan is mijn hele dag verpest... wat zeg ik... mijn hele week... de foto's bekijk ik vluchtig... zoek de site waarop ik een petitie kan ondertekenen en doe het dan... dat is zowat het enige dat je kan doen om te helpen... ik sta gewoon versteld hoe "mensen" zijn... als je het mensen wil noemen... personen die weerloze dieren kwellen en doden zijn die naam niet waard... trouwens als ze het dieren aandoen zijn ze goed in staat hun gebied uit te breiden tot mensen want die personen zijn gewoon ziek en een gevaar voor hun omgeving.

Dit alles om maar even te zeggen dat ik sinds FB mijn innerlijke rust kwijt ben... gelukkig kan ik op sennet nog even mijn gemoed luchten en mijn ergernissen afschuiven op de argeloze en onschuldige lezers die hier per abuis verzeild geraakten.

15-08-2014 om 09:17 geschreven door Myette

Hier zit momenteel een heel tevreden mens te genieten van gedane arbeid... een zweetloos lijf... een koel windje dat door het open venster blaast... meer moet dat toch niet zijn.

Die arbeid was voor de club... vandaag copies laten maken en heel het boeltje in enveloppen gestoken... een werkje waar ik na zowat 20 van die dingen  al de muren van opvlieg... en ik had er 60 te doen... morgen gaat alles op de post en ben ik weer even gerust... dat zweetloos lijf is een verademing na de voorbije warme weken... en dat koele briesje mag even door het open venster briesen vooraleer de volgende regenbui er aankomt... nu nog wat op de computer frutselen en dan aan een nieuw boek beginnen... wat is het leven soms mooi!

Vanavond moet zoon weer aan 't werk en moet ik hem niet verwachten met de hond zoals gisteren en eergisteren... dat zijn dan TV-loze avondjes voor mij want zoon wil dat moeke er is met haar luisterend oor... als single man moet hij toch ergens zijn verhaal kwijt nietwaar... daar zijn moekes dus goed voor... maar deze avond ga ik proberen de TV in beslag te nemen... lukt dat niet dan kijk ik wel een film op mijn PC.

Vrijdag had ik dus vrienden te eten en ik had mijn uiterste best gedaan in de keuken... dat betekent dat ik het geduld moest opbrengen aan de kookpot te blijven zodat het boeltje weer niet aanbrandt... het is me gelukt en ik feliciteerde mezelf al omdat ik het nog niet verleerd was... helaas... gisteren knutselde ik een stoofpotje in elkaar voor manlief en mij... voegde nog wat water bij tegen het aanbranden... beter niet gedaan want het stoofpotje zag er meer uit als een soepje... de mixer er dan maar in gezet en het resultaat opgediend in een diep bord met lepel erbij... iets waar 't manneke helemaal geen bezwaar tegen heeft gelukkig want hoe minder hij moet kauwen hoe liever hij het heeft... enne het smaakte helemaal niet slecht.

Ik ga nu genieten van mijn welverdiende rust en wens jullie hetzelfde.

11-08-2014 om 13:55 geschreven door Myette

Alhoewel ik helemaal geen uitbundig type ben spring ik toch wel steeds uit den band als ik een etentje moet voorbereiden voor familie of vrienden... ik zal het nooit afleren veel en veel te veel klaar te maken... zo ook gisteren weer... de hele donderdag staan kokerellen gelijk in mijn gloriejaren en het ging me geweldig af... gisteren vrijdag kon ik het rustig aan doen... de kers op de taart zetten bij wijze van spreken... dan kwamen de gasten en ze zaten allebei met maagproblemen... wilden geen wijn drinken alleen water... aten met "mondjesmaat"... geen after dinner... niettemin werd het wel een gezellige namiddag en avond want aan hun tong mankeerde gelukkig niets... alleen zat ik achteraf met een berg onopgemaakt voedsel... ik ben dat nu wel gewend maar dit keer was de berg wel heel hoog... de zaak was nu heel dat boeltje veilig in frigo en diepvries te krijgen want met dit warme weer bederft alles heel vlug... na het opruimen afgepeigerd het bed in... toen ik heel vroeg al wakker werd... te vroeg om al uit bed te klauteren... lag ik na te denken over volgende week... bedacht dat de kinderen woensdag zouden komen eten en plots scheen er een helder licht in mijn nog wat beneveld brein... eureka... die berg voedsel kon goed dan gebruikt worden... had ik al het hoofdgerecht... vandaag nog vlug een soepje brouwen van de overgebleven groenten... het mango-ijs dat ik in mijn overmoed ook nog in elkaar had geflanst als dessert en klaar is kees... opgelucht viel ik weer in slaap... dàt probleem was weer eens opgelost... aangezien het weer toch niet uitblinkt kan ik nog wat verder werken voor de club en misschien maandag al de copieën laten maken en alles op de post doen... ben ik de rest van de week vrije vrouw... alhoewel... ik plande nog eens de stad in te trekken maar ze voorspellen de hele week zware buien... enfin we zien wel wat het wordt.

Nog even dit... gisteravond nog even mijn PC opengegooid en een vlugge babbel gehad met mijn Palestijnse vriend... hij en zijn familie zijn nog in leven gelukkig... de helft van zijn huis is gesneuveld... buren en veel vrienden verloren... hij beweert dat hij niet achter hamas staat maar tja ze zitten erin en moeten erdoor... na ongeveer 10 minuten moest hij afhaken want er vielen weer bommen en dichtbij zegde hij... nu wacht ik weer in spanning af tot hij weer eens op het net kan komen... of nooit meer?

09-08-2014 om 10:26 geschreven door Myette

Lieve blog-getrouwen... no panic... ik geef het niet op maar ben efkes druk bezig met werken voor de club... dat en het gewone dagelijkse werk in huis... slorpen bijna al mijn tijd op... ik probeer zoveel mogelijk af te werken in de voormiddag om na het middagboke in de tuin te gaan liggen uitpuffen... en puffen was er de laatste tijd veel bij... morgen krijg ik eters... en dus heb ik vandaag bijna de hele dag staan kokerellen zodat ik morgen niet te moe ben en mijn bezoek kan verwelkomen met een lach van oor tot oor... en nu maar hopen dat mijn kooksels in de smaak vallen want dat is toch altijd afwachten... anders heb ik niet veel te melden.

 Onze poes stelt het goed... dat gezwel op haar lip was een cyste en de dokter heeft het doorgeprikt en gedraineerd... nu afwachten of het weer gaat aangroeien... maar poes heeft er zo te zien geen last van... ze eet ons de oren van het hoofd... wipt nog de vensterbanken op gelijk een eerste jonkheid... en dàt met haar 18 lentes... niet slecht.

Er zijn maar liefst 3 van mijn vroegere chatters terug komen opdagen... ze konden me niet missen zeiden ze... haha ik zal het maar geloven he... dus die vragen ook weer wat aandacht... nog even Nehru de Palestijn online gehad dus die heeft het tot hiertoe nog overleefd... ik maakte me echt wel zorgen... ken hem onderhand toch al 10 jaren denk ik... dat is wel een probleem met vrienden op het net... verdwijnen ze plots dan weet je niet wat er gebeurd is... ziek... dood... of gewoon geen goesting meer... het blijft een raadsel... ik zal zoon eens vragen of hij al mijn contacten kan mailen als ik de pijp uitga want op 't manneke moet ik niet rekenen.

Dinsdag chance gehad met het weer en de golf... ik heb wel luizig gespeeld maar daar lig ik niet van wakker... woensdag de hele dag voor de club gewerkt want het was toch maar rotweer... vandaag weer een frisse bui gehad... goed voor de planten... daarna wat zon... goed voor ons... dan weer regen... maar ik klaag niet... deze zomer is er ene uit 't patersvaatje... 2014 was wel al een jaar met onaangename verrassingen maar de zomer is prima.

En nu ga ik 't manneke eens verrassen met mijn aanwezigheid... zal die verschieten... tot later!!!

07-08-2014 om 19:03 geschreven door Myette

Even dit blogje vullen met mijn opluchting... Poekie de poes had al enkele weken een verdacht vlekje op haar onderlip... we maakten ons niet direct ongerust maar toen dat vlekje een vlek werd en begon op te zwellen wilden we toch weten wat het was en of er iets aan gedaan kon worden... dus vandaag op afspraak bij de dierenarts... een onrustige nacht gehad want poes is niet meer zo jong en haar dochter is verleden jaar al gestorven door kanker zodoende... het gaat allemaal door je heen... deze voormiddag eerst operatie "kat in 't bakske" wat lukte na de 2de poging en met vereende krachten... eerste zucht van opluchting... bij de dokter moest ze uit dat bakje getrokken worden... zij... want het was een vrouwelijke arts... keek en constateerde dat het een kleine cyste was maar volstrekt ongevaarlijk... tweede zucht van opluchting... die cyste werd doorgeprikt om het vocht eruit te laten... dat was behoorlijk veel... poes liet alles gelaten over zich heenkomen en als dank liet ze de helft van haar pels achter op de onderzoektafel... toen we haar bakje op die tafel zetten kroop ze er opgelucht in zonder aanmoediging... onderweg in de auto heeft ze zitten zingen in een duet met 't manneke... bij het binnenrijden in de garage derde zucht van opluchting... eind goed al goed... die cyste kan zich wel terug vullen maar tenzij het enorm dik wordt moet er niets aan gedaan worden... anders wordt het snijden maar zover zijn we nog niet... de rest van de dag ga ik bekomen van de doorstane emoties dus dat wordt platte rust... jaja elk excuus is geschikt om niets te doen haha!

30-07-2014 om 09:58 geschreven door Myette

Vandaag nog een brokje geschiedenis... mijn geschiedenis wel te verstaan... gewoon een stukje uit mijn leven.

-68- DE DRUKKE JAREN

Midden in die drukke periode behaalde dochter M haar eindexamen en ging werk zoeken… na zowat 5 maanden vond ze eindelijk een job bij een bank… eerst als interim… later werd ze vast benoemd en ze werkt er nog steeds… zoon N rolde van de ene job in de andere maar nog altijd als interim… toen dochter werk had vertelde ze ons dat ze ging samen wonen met haar vriend… ja die eerste van bij de scouts… wij installeerden haar en ze vertrok… die eerste weken waren echt niet gemakkelijk voor mij… die lege plek in huis vond ik niet erg leuk… voor ik eraan gewend raakte niet meer zoveel te koken duurde wel even… daar kwam nog bij dat zoon onregelmatige uren had waar ik rekening moest mee houden… en dan… onze toenmalige buren verhuisden en lieten hun kat achter… het beest deed er alles aan om ons te vleien… van kopjes geven tot op de rug liggen rollen toe… zoooo schattig… wat doe je dan… je kan zo’n dier toch niet aan haar lot over laten… na heel wat dwarsliggen van manlief want die wilde de kat niet in huis… hij zegde zelfs : “het wordt de kat of ik”… wat mij deed antwoorden :”breng me niet in verleiding”… poes won maar man mocht blijven... die kat was nog niet lang bij ons en ze beloonde ons al met een nest met 4 jonkies… ik ben de halve nacht bij haar gebleven met schaar en doeken ingeval ik moest helpen… het was niet nodig… poes kon het prima alleen af… schattige wezentjes waren het maar die schatjes vragen extra werk… bij het strijken hingen ze soms met alle 4 tegelijk aan mijn broekspijpen… tijdens het zoeken naar geschikte baasjes voor die 4 beestjes heb ik enkele grijze haren gekweekt… toen ze alle vier veilig onder dak waren gebracht heb ik moeder poes direct laten steriliseren… nooit meer van datte… toch wel grappig zo’n jonkies gade te slaan bij hun eerste exploraties… ik zie ze nog kijken naar hun ma die in de bak ging plassen… dan voorzichtig een voor een ook die bak in… krabben gelijk mama… plasje doen en toedekken… gedaan… de eerste keer ze in de tuin mochten… met hoog opgetrokken pootjes door het lange gras wippend… schrikkend van elk geluid… en dan een voorzichtige poging in een boom te klimmen… een vriendin heeft ze eens op video gezet bij ons thuis… mooi.

28-07-2014 om 13:35 geschreven door Myette

Bloggen, iets waar ik zowat 10 jaar geleden (of zijn het er al meer) mee begon in een vlaag van overmoed... eerst wat aarzelend aftasten... dan wat driester... tot ik het leuk begon te vinden eens mijn gemoed te kunnen luchten over alles en nog wat... in het begin kreeg ik geen reacties maar dan begonnen er enkele binnen te druppelen... dat moedigde me aan en ik kreeg "vaste klantjes"... één van hen opperde eens om elkaar "in het echt" te ontmoeten en zo geschiedde... dat doen we nu ook al enkele jaren ... één keer in de maand op vaste dag en vaste plaats... een drankje op het terras als het weer het toelaat... het blijft niet bij één drankje want naarmate het "babbelpeil" stijgt neemt ook de dorst toe... voor mij was dat genoeg... het vaste groepje lezers was voor mij voldoende om verder te bloggen... helaas haken ze één voor één af en namen ze mijn enthousiasme voor het bloggen mee... nieuwe lezers komen er niet of ze laten zich niet horen... dat is ontmoedigend... daarom plaatste ik verleden week een testblogje waarop bedroevend weinig reactie kwam... ik weet nu wie er nog wèl aanwezig is en wie niet... niettemin heb ik besloten toch maar verder te bloggen en dit om de enkele overlevenden niet in de steek te laten... die ben ik dan ook heel dankbaar dat ze even van zich lieten horen.

En na deze lange inleiding even de laatste nieuwtjes uit mijn thuisfront.. aangezien sennet de laatste tijd ietwat droog staat ga ik maar op FB kijken wat er in de wereld reilt en zeilt... ik sloot me bij enkele groepen aan o.a. "Dierenvrienden" en wat ik daar allemaal te zien krijg... pure horror... je staat er ùachteloos tegenover... het enige wat je kan doen is mee petities ondertekenen in de hoop dat het iets zal uithalen... dat doe ik dus... ik teken petities in de voormiddag... in de namiddag... 's avonds... in mijn dromen... baat het niet dan schaadt het ook niet.

Veel gebeurt er niet ten huize van... de warmte maakt ons loom en lui... de voormiddag wordt gebruikt om de noodzakelijke huishoudelijke taken af te haspelen en na de middag trekken we de tuin in met een boek... niets schokkends te beleven dus... gisteravond kwam zoon weer met zijn hond langs... dat beest kent al goed de weg... komt de trap opgestormd... recht de keuken in waar zijn bak water al staat te wachten... slobbert gulzig en komt dan verwachtingsvol voor mij staan met grote bedelogen... hij krijgt zijn snoepje(s) en gaat dan tevreden liggen... het was echter zo warm nog in de living dat we hem in de tuin lieten... Poekie de kat was al in de garage dus... nu krijgen we de laatste tijd regelmatig bezoek van een andere kat... een frank beest wel... die waagde het midden in onze tuin te komen liggen in een uitdagende houding... dat was niet naar de zin van hond want met een diepe "WOEF" vloog hij de tuintrap af en de kat achterna die rende voor haar leven... daarna kwam hij zichtbaar met zichzelf ingenomen teruggedrenteld... hij had ZIJN tuin gereinigd van ongedierte.

Voor ik ging slapen nog even op FB gaan kijken en miin Palestijnse vriend (de ouwe getrouwen kennen hem wel) was op de chat tot mijn grote opluchting want ons vorige gesprek was plots afgebroken en het gaat er daar heet aan toe... dus ik maakte me zorgen...eventjes gebabbeld... het is daar echt verschrikkelijk en er komt maar geen einde aan... hij en zijn familie zijn tot hiertoe nog in leven maar zijn woning is voor de tigste keer weer half vernield.

De zon komt terug tevoorschijn en ik ga nog even wat klussen voor het te warm wordt... tot ziens ouwe getrouwen!

27-07-2014 om 09:45 geschreven door Myette

Even testen... is er nog iemand op de blogs in leven... indien niet dan stop ik er ook mee... geen reactie... geen blog meer.

Sorry voor degenen die nog de moeite doen om eens langs te komen maar het is hier bedroevend gesteld... om er de moed bij te verliezen.

16-07-2014 om 09:43 geschreven door Myette