Een grauwe lucht leidt tot grauwe gedachten... dat grijze en natte weer nodigt niet uit tot uitgaan en zodoende zit ik hier al 2 dagen opgesloten met 't manneke die zich als een gekooide leeuw gedraagt... die leeuw van mij heeft zijn dagelijkse portie frisse lucht nodig of er is geen huis mee te houden... zelfs onze schildpad heeft zich teruggetrokken in zijn eigen huisje... gelukkig hebben ze ons beter weer beloofd en hoop doet leven.

Vandaag komen dochter en haar man terug uit Kreta... ze zijn met regen vertrokken en komen in de regen terug... ze mailde me om te vragen of ze vandaag haar was zou kunnen buiten hangen... nee dus.

Maandag waren 't manneke en ik 60 jaren getrouwd... dat is een lange tijd om samen te leven en elkaars nukken te verdragen... maar moeilijk gaat ook werd ons vroeger ingeprent en "als je je gat verbrandt moet je op de blaren zitten" was nog zo eentje dat je te horen kreeg... ons huwelijk is er eentje van vallen en opstaan... misverstanden en bijleggen... turbulent mag je wel zeggen... maar soms... als manlief me weer wreed heeft geërgerd... vraag ik me af hoe mijn leven eruit zou hebben gezien als ik een andere keus had gemaakt... alhoewel... ik had niet veel keus... man werkte op hetzelfde kantoor en woonde vlak om de hoek en er was geen ontsnappen aan... die man wist van geen wijken en ik... onnozele 17-jarige... werd verliefd en dacht dat ik hem wel naar mijn hand zou zetten... mettertijd... niet dus... maar ik ben wel een doorzetter en blijf het proberen.

Maandag werd er al heel vroeg gebeld en een vriendin stond aan de deur met bloemen en een cadeau... ik had haar eens verteld van die 60 jaar en de schat was het niet vergeten... een groot feest wordt het niet... we gaan wel enkele vrienden apart voor een etentje uitnodigen... familie hebben we niet meer en zoon en dochter hebben ruzie en we hebben hen zelfs niets verteld over dat diamanten jubileum... trouwens wij zijn niet van het slag dat veel bombarie verlangt.

03-08-2016 om 16:51 geschreven door Myette

Aangedaan... misschien een ouderwetse uitdrukking maar zo voel ik me sinds ik op het nieuws hoorde over de dood van de echtgenoot van Sabine Hagedoren... ook Frank Deboosere kreeg zijn deel deze week met de dood van zijn zus... allebei nog zo jong... ik ken Sabinekes man niet... ik noem haar altijd zo omdat ze zo'n lief snuiteke heeft... en haar ook niet persoonlijk maar toch doet het me iets... op 42 jaar je vrouw en jonge kindjes moeten verlaten het is me wat... en zij blijft nu achter met die twee kinderen die hun papa al jong moeten missen... waarom doet dit me meer dan anders... ik denk omdat die twee elke dag bij je binnen komen om het mooie of minder mooie weer te komen voorspellen en altijd met die gemeende glimlach... en die glimlach moeten ze behouden omwille van het publiek ook wanneer ze binnenin kapot zijn... erg toch.

Ik heb een nogal zware week gehad... zwaar voor mij dan toch... moest op controle bij de gynaecoloog tegelijkertijd met 't manneke die bij de tandarts moest zijn... dus ben ik te voet naar de tram gewandeld en dat ging verrassend goed... zo goed dat ik de volgende dag met frisse moed de stad ben ingetrokken... wat spulletjes gekocht en 2 bloezen... een grote witwas gedraaid en ook een kleurwas... allemaal spullen die dan ook nog moeten gestreken worden... iets dat ik nu heb gedaan en ik zit hier nu uit te puffen en te lekken... maandag was ook zwaar doordat poetshulp verstek liet gaan en ik het hele kot zelf heb moeten uitmesten... ik denk dat ik de rest van de dag met mijn "pikkels" omhoog ga liggen nietsdoen.

30-07-2016 om 13:20 geschreven door Myette

Duiven... ze kweken als de konijnen... ik las ooit bij Godfried Bomans, die ook zijn tuinduiven bestudeerde, "die duiven vrijen zelfs met het ijs in hun ogen"... en zo is het wel... niet dat er momenteel ijs te bekennen is maar hitsig zijn ze... ik heb hier zo'n koppel zitten... of liever vliegen... die zijn nu al wekenlang mijn hart aan 't belagen... je zit dan zomaar gezellig op je terrasje of in de tuin te lezen... krijg je daar plots een koppel duiven die met veel vleugelgeklapper bijna op je kop landen... en dit is nu al weken bezig... wat mij nu intrigeert is... is dat nu nog altijd dat ene manneke dat zijn uitverkorene tracht te overhalen of is het datzelfde manneke dat telkens weer dat vrouwtje probeert te versieren en dit dus elke dag... zo te zien probeert zij telkens te ontsnappen en mijn medelijden gaat naar haar uit... je moet maar zo'n geile duiverd elke dag terwille zijn... ik word al moe als ik er maar aan denk.

En om verder te gaan met het hoofdstuk "duiven"... onze reisduif is zo te merken het eindeloze reizen moe en besloot bij ons te blijven... dat is dan de zoveelste Hollander die het hier beter vindt dan thuis... hij krijgt regelmatig zijn voer op een schoteltje aangeboden... dat voer schuiven we speciaal voor hem in de katten-reismand... en dat beest had het vlug door want nu gaat hij al zelf in die mand zitten als hij wil eten... ach wij Belgen zullen het nooit afleren... alle vreemdelingen die hier komen aanwaaien krijgen een speciale behandeling terwijl de autochtone bevolking zich moet behelpen met droog brood... alhoewel die oorspronkelijke tuinbewoners het al in 't snuitje hebben en we hebben er al enkele kunnen betrappen die stiekem de kattenmand inkropen om te snoepen... wat doe je dan... het oogluikend toelaten... elke dag droog brood is ook niet alles he... als dierenvriend(in) ben ik voor gelijke rechten... alleen moet ik ze nog afleren hun poepjes op mijn terras te deponeren terwijl ze een hele tuin ter beschikking hebben om te bemesten.

28-07-2016 om 10:23 geschreven door Myette

OWEE de generatiekloof is daar... ik ben er trots op dat ik zoveel mogelijk probeer te volgen wat er in ons wereldje gebeurt en vooral verandert... maar soms krab ik toch eens in mijn dunner wordende haardos... dan vraag ik uitleg aan de kinderen en ben ik weer even bij... niet voor lang helaas want dat wereldje draait ontzettend vlug en wat je vandaag met veel geduld en moeite hebt in je hoofd gekregen is morgen alweer passé... nu zit ik weer met het probleem POKEMON GO opgescheept... ik begrijp er echt geen snars van... lees net dat de Kammenstraat hier in Antwerpen is gesloten voor Pokémon jagers... wat jagen ze dan en hoe hebben ze jong en oud zo ver gekregen dat letterlijk iedereen loopt te jagen op wat?

Echt het gaat me boven mijn niet-bestaande pet... misschien dat een of andere oma of opa het me kan uitleggen.

27-07-2016 om 19:08 geschreven door Myette

Nou moe... die Microsoft kan zijn klantjes nogal aan het werk zetten... gisteren kwam ik tot de onaangename ontdekking dat mijn bureaublad plots blanco was geworden... in één klap alle icoontjes weg... eerste reactie : OWEE OWEE ALLES KWIJT... in plaats van de mij vertrouwde iconen stond mijn frontpagina nu vol lelijke blauwe vierkanten die niet weg te branden waren... aangezien ik niet gemakkelijk opgeef voor ik om hulp roep (voor zoon uiteraard) begon ik te zoeken en zoeken en zoeken tot... plotseling er schot in de zaak kwam en ik ontdekte dat die lelijke carrés konden verkleind worden en in rangorde geplaatst... en zo gebeurde het... ik heb dus al mijn programmas en spelletjes die ik dicht bij de hand wil houden gaan opzoeken en overgebracht op het bureaublad... nu staan er aan beide zijden een dubbele rij blauwe carreetjes streng in het gelid... het is wel wennen want ze zijn allemaal van hetzelfde neutrale blauw maar ordelijk is het wel.

Dat was dus het breinwerk na het lichaamswerk van maandag... normaal zou poetshulp komen maar ze was weer eens ziekskes en na 2 weken met openstaande vensters en deuren te hebben geleefd was een poetsbeurt nodig... dus de hele dag heb ik staan soppen en zemen... toen ik "uitgeteld" in mijn zetel lag te wachten op de pedicure... tevergeefs... was de maat vol en trok ik briesend naar mijn Buddy om die eens flink onder handen te nemen... hij met zijn verdomde carreekes... en zie wat een woedend vrouwmens kan bereiken.

Vandaag zit ik thuis met een gekraakte rug... kon niet mee naar de golf... na deze ontboezeming ga ik me zo goed mogelijk installeren in de zetel met een boek... dit boek werd me geleend door Natoken en is "Zout op mijn huid"... lekker meeslepend en romantisch... een uitgetelde gekraakte vrouw mag toch nog IETS hebben zeker en dromen doen geen pijn.

26-07-2016 om 14:53 geschreven door Myette

Onze zaterdag stond in het teken van een begrafenis... een verre neef van 't manneke stierf op de gezegende leeftijd van 98... de uitvaartplechtigheid vond plaats in een van de oudste en mooiste kerken van Antwerpen de St. Paulus... en een plechtigheid was het... de neef was al vele jaren een "kapelheer" in deze kerk en werd dan ook uitgeleide gedaan door de hele bende "kapelheren" in hun speciale outfit nl. een indrukwekkende mantel die ze met waardigheid en trots droegen... dan was er de familie... neef was een bedrijvig man en zorgde voor vele nakomelingen die dan weer op hun beurt zorgden voor kroost en dat kroost zorgde dan ook weer voor kleintjes... heel die bende was tegenwoordig en verscheidene moesten een woordje van lof spreken over pa en opa... de allerkleinsten konden nog niet praten en dus werden we daarvan gespaard... er was een sopraan en een violist die ons verblijdde met prachtige liederen... dit in samenspel met het mooie interieur van de kerk zorgde ervoor dat we ons niet echt verveelden... na een kort babbeltje met enkelen die we kenden vertrokken we tramwaarts.

Die tram moest echter nog wat wachten op ons want 't manneke kreeg het lumineuse idee naar het MAS te wandelen en dat door de "prostitutie buurt" bestaande uit enkele straten die eruit zien als één lange winkelgalerij... alleen liggen of staan er geen zaken maar levende beelden... en die beelden waren best het aanzien waard... het ene al bloter dan het andere... allemaal prachtig zonnebankbruin en ook allemaal goed voorzien van oren en poten... ik keek mijn ogen uit... zowat vanuit mijn ooghoeken dan toch... ik was de enige vrouw in die straat die volledig aangekleed was en ook de enige vrouw want al wat er nonchalant liep rond te lummelen waren mannen... die hadden hun vrouw of lief denkelijk wijsgemaakt dat ze gingen "shoppen" en shoppen deden ze.

Nadat manlief verzadigd was liepen we door naar het MAS... ik had van die ronde geweldige dorst gekregen en we streken neer op een terrasje over dat MAS om mensjes te kijken... en er was veel te kijken ook... door de warmte liep ook daar heel wat bloots rond... dik... dun... getatoueerd... en weer viel me op dat de mensheid toch maar bestaat uit rare kwibussen want veel schoons was er echt niet te bekennen.

Na de voortreffelijke koffie zijn we eindelijk tot aan de tram geraakt... de auto genomen en wat inkopen in de supermarkt gaan doen... dan ben ik de tuin ingetrokken om wat uit te rusten van al die belevenissen... ik lag nog niet neer of het begon zowaar te druppelen... een "muggenpiske" zoals wij dat hier zeggen... die muggen wilden echter niet ophouden dus sleurde ik de ligstoel terug naar binnen en ging wat plantjes bijsnoeien... en ja de zon kwam  terug en ik met die stoel terug de hof in... heb een lekker dutje gedaan... krachten opdoen voor de avond want dan komt zoon weer met het "woeste geweld" en moet moeke paraat zijn.

23-07-2016 om 19:32 geschreven door Myette

Tja noem mij gerust een "moeilijk mens"... iets  dat ik vaak te horen krijg van mijn wederhelft als hij zijn zin niet krijgt... maar ik erger me soms rood en blauw aan die onnozele kuddegeest van vele mensen... een of andere modeontwerper gooit iets op de catwalk... dat iets wordt dan gefabriceerd en ligt of hangt te koop in alle modewinkels... dat iets wordt dan gekocht en... nog erger... gedragen door een legertje mensen die zich beter een spiegel zouden aanschaffen dan zich te vertonen in dat iets waar ze helemaal het figuur niet voor hebben... ik wil nu ook niet het dragen van een burka promoten maar... mensen-lief... een klein beetje zelfrespect zou beter passen... zo heb ik in mijn gloriejaren ook een hotpants gedragen toen ik er nog de benen voor had... strakke truitjes toen ik nog trots met maatje B pronkte... maar die tijd is helaas voorbij en mijn rokken en truitjes worden tegenwoordig aangepast aan mijn huidige maten... maar niet alleen in de mode zie je dat verschijnsel... ik weet niet wanneer ik de eerste keer het woord "iconisch" las... ik kende het niet en ging te rade bij meneer Google... nu duikt dat woord te pas en te onpas op en wordt alles nu iconisch genoemd tot in de reclame van waspoeder en zeep toe... wel daar erger ik me aan... voel ik mij nu verplicht om... als bij-de-tijd-blijvende-vrouw dat woord ook te gaan gebruiken... tja ik heb het hier zonet gebruikt... zelfs 2 x en dat is genoeg... ik ben nu eenmaal geen meeloper dus wel "een moeilijk mens"

21-07-2016 om 10:34 geschreven door Myette

Ik zal wel niet de enige zijn die hier al haar vet zit te verbranden... of is het gewoon water... vandaag was het een dag om U tegen te zeggen... in de voormiddag kwam zoon binnen gestormd met zijn haagschaar om wat bomen bij te snoeien... ik had dit hem namelijk gevraagd omdat onze tuin zowat aan het dichtgroeien was... je koopt een perceel om je huis op te bouwen... dat perceel is 6 m breed en de achtertuin dus ook... die achtertuin was gewoon kale grond en in onze jeugdige overmoed... lang geleden... begonnen we dat kale stuk grond aan te kleden met jonge prille boompjes aan beide kanten... waar we niet aan dachten toen was dat die prille dingen zo welig zouden uitdijen zodat we op tijd en stond moeten ingrijpen of het loopt uit de hand... we konden al een tijd de achterkant van de hof niet meer zien zodoende... zoon begon te snoeien en nu is er weer ruimte.

Ik had aan een zieke vriendin beloofd haar op te zoeken in het ziekenhuis... ze ligt er al 7 weken met een rare reactie op haar chemo... iets waar de dokters geen raad mee weten en nog naarstig naar de oorzaak aan het zoeken zijn... beloofd is beloofd dus toog ik blijmoedig maar zwetend naar de kliniek en na het bezoek te voet en nog erger zwetend weer naar huis... het is me het weekje wel... die ene vriendin gaan bezoeken... een andere vriend ook in het ziekenhuis maar wil geen bezoek omdat hij het niet aankan en zaterdag de begrafenis van een neef van 't manneke... zo blijven we wel bezig.

Dat beloofde onweer hebben we tot hiertoe nog niet gekregen... een beetje regen zou wel welkom zijn als het maar weer niet zo'n vernietigende storm wordt.

Onze gastduif komt ons nog sporadisch een bezoekje brengen en man heeft ontdekt waarom... de andere wilde duiven hebben ontdekt dat we zijn voer in die kattenmand stoppen en zetten hem daarin klem... jaja duiven zijn ook geen lieverdjes... waarom ze als symbool van de "vrede" worden afgebeeld is mij een raadsel.

20-07-2016 om 22:57 geschreven door Myette

Vandaag nog moe opgestaan... ja het werd weer laat gisteren door zoon met hond... maar eigenlijk voel ik me moe door al die gruwelijke berichten die ons steeds maar weer toestromen... er gaat geen dag voorbij of we horen van weer een andere ramp... 't manneke heeft als hobby mij tijdens elke maaltijd te vergasten op nog een wandaad... toen ik weigerde die vreselijke beelden in Nice te bekijken kreeg ik naar mijn hoofd geslingerd dat ik een "harde tante" ben... het tegendeel is waar en dat heb ik hem dan ook luidkeels terug geslingerd... bij al die onheilsberichten tegenwoordig krijg je wekenlang hetzelfde verhaal op je bordje met dan nog schokkende beelden op video... die wil ik opzettelijk niet bekijken... ik heb genoeg voorstellingsvermogen om er iets bij te denken en zitten "genieten" van gruwelijke beelden staat niet in mijn agenda... ook hou ik niet van "gerejemieer" achteraf... het is gebeurd en het is erg... heel erg... maar eindeloos zitten herkauwen haalt niets uit... bang zitten te wezen over wat ons nog te wachten staat is ook nutteloos.

Dus bij het "late" ontbijt verkondigde ik dat ik vandaag een rustdag wilde nemen en niets wilde horen over eventuele aanslagen of wat dan ook want dat mijn maat vol was... groot onbegrip bij echtgenoot... dat gaat zijn verstand echt te boven... hij heeft echter gemerkt dat het me ernst was en heeft zich goed gedragen... hoe mijn dag verliep is snel verteld... na de uitgebreide restauratiewerken aan mijn omhulsel heb ik wat rondgelummeld... de duif gevoerd... de uitwerpselen van diezelfde duif afgekrabt van vensterbanken en terras... wij planden het dier met de wagen ergens ver weg te dumpen maar kunnen het niet over ons hart krijgen... het beestje is zo tam als wat... loopt voor en tussen onze voeten als we in de tuin komen... zit ons op te wachten 's ochtends... ik strooi zijn graantjes in een plat schaaltje en schuif het in de katten-reismand en terwijl ik het naar binnen schuif trippelt hij al over mijn hand... vol vertrouwen... ik heb hem streng toegesproken over racisme en nu tracht hij de houtduiven en tortels niet meer te verjagen... ik vrees dat we er weer een huisdier bij hebben... door al dat rondlummelen was ik nog moe(d)er geworden en ben in de tuin lekker gaan uitrusten... ziezo dat was de zondag van Myette.

17-07-2016 om 20:49 geschreven door Myette

Wat ik voel de laatste tijd als ik naar het nieuws luister... gewoon afschuw en walging... eerst Nice... een bloedbad veroorzaakt door een volledig gestoorde pipo die zich wilde bewijzen... en ja hij kwam in het nieuws maar men zal hem enkel gedenken met afschuw en haat... nu weer die coup in Istanbul met pipo Erdogan die het lumineuse idee kreeg het volk op te roepen om op straat te komen betogen... resultaat vele doden en gewonden... kwam hij ook buiten... ik wed van niet... dat was mijn eerste gedachte toen ik het hoorde maar wonderlijk genoeg wordt er niet over gesproken bij de berichtgeving... ik vind dit gewoon een laffe en onverantwoorde daad... maar ja meneer Erdogan ligt nu eenmaal niet in mijn bovenste lade... het is een verkapte dictator en ik hoop dat Turkije nooit in de Euro mag komen want we hebben hier al genoeg barbaren zitten... wat daar nu gebeurt is echt middeleeuws... die soldaten die gewoon bevelen opvolgden van hun meerderen worden nu mishandeld en er staat hen misschien de dood te wachten... ach en ik die dacht dat we in een verlichte eeuw leefden... wat een misvatting... eb wat zijn wij toch een week volkje want bij ons worden moordenaars wel in de cel gegooid maar daar worden ze wel goed verzorgd... eigenlijk is dat belachelijk toch.

16-07-2016 om 20:39 geschreven door Myette

Het is echt niet meer plezant... sinds de grenzen zijn geopend krijgen we hier vanalles binnen dat beter buiten zou blijven... alle trucjes werden al gebruikt om zich in ons landje te vestigen... een van die kerels is zelfs door de lucht gekomen en postte zich zomaar in onze tuin... ja ik heb het nog eens over die duif... toen ik daarstraks de kans kreeg heel dichtbij te komen kon ik op een van zijn enkelringen de letters NL bemerken dus het is een Hollander en nog een opdringerig geval ook... hij komt op de vensterbank van mijn keuken luidkeels om eten roepen... als dat niet helpt begint hij te ijsberen voor de terrasdeur en laat regelmatig wat achter... deze voormiddag verjoeg hij onze andere vaste duiven... de bosduiven en tortels die al maanden lang gevoederd worden door 't manneke en dat was een brug te ver... manlief schoot in een Belgische koleire en duif was uit de gratie... we gaan nog eens een poging wagen hem in de kattenmand te krijgen en dan trachten hem te slijten aan wie dat beest maar wil... ik hou nu eenmaal niet van opdringerige mensen of dieren.

Vandaag de hele dag thuis zitten wachten op de ruitenwasser die beloofde vandaag te komen... geen ruitenwasser gezien... tja het weer wilde ook niet meewerken en we kregen de ene stortbui na de andere te verwerken... gisteren toch nog naar de golf gegaan en tussen twee buien door een rondje gespeeld.

Denk dat we morgen 't stad intrekken want 't manneke is dringend aan een verse broek toe... het zal op een drafje moeten aangezien hij op tijd thuis wil zijn om naar de koers te kijken... die man en zijn sport... dat kijkt nu letterlijk naar alles wat beweegt... gelukkig heb ik mijn boeken en computer anders zou ik er maar verweesd bijzitten.

13-07-2016 om 22:16 geschreven door Myette

Foto van Kiko het maatje van zoon

13-07-2016 om 11:02 geschreven door Myette

In mijn glorietijd was ik een turbo-vrouw... altijd aan het werken... poetsen... wassen... strijken... boodschappen... ik was onvermoeibaar... als ik daar nu aan terugdenk schiet ik vol... waar is die tijd gebleven... tegenwoordig doe ik alles met mondjesmaat met als regel :"morgen is er nog een dag"... maar soms... heel soms krijg ik nog eens een opstoot en pak wat verwaarloosde zaken aan die ik al heel lang heb trachten te negeren... zo ook vandaag... mijn poetshulp kwam en ik vroeg haar de ramen te wassen want dat was door al die regen al een hele poos geleden... ramen wassen betekent alle planten van de vensterbank sleuren... die planten afwassen en bewateren... de vensterbanken in de olie zetten en boenen... terwijl ik dan toch die fles teakolie vast had de meubelen ook een likje olie geven... dan zie je daar in een hoekje een vergeten stofnest dat dringend moet verwijderd worden... je kijkt eens vinnig rond en ontdekt nog wat ongerechtigheden die je moet aanpakken... en zo voort en zo verder... enfin ik was in prima vorm tot plots de fut eruit was... toen poetshulp vertrok was mijn pijpeke uit en na het middagboke ben ik op bed gaan liggen... viel in slaap tot zoon me wakker belde om wat te babbelen... toen 't manneke me voorstelde nog even naar de Makro te rijden heb ik hem wandelen gestuurd... trop is trop en "morgen is er nog een dag"... ik nestelde me in mijn zetel met een binaire puzzel maar niet voor lang want meneer duif kwam op ons terras op de leuning zitten en begon me een serenade toe te koeren... eerst dacht ik naiëf dat het uit liefde was maar nee meneer had honger en wat doe je dan als een man honger heeft... voederen natuurlijk... geen rust voor het vrouwke... ik zal dan maar vroeg gaan slapen en maar hopen dat die vervelende mug in onze slaapkamer eindelijk bezweken is.

11-07-2016 om 22:05 geschreven door Myette

In een ver verleden... bij de nonnekes... werd me geleerd dat zondag 's Heren Rustdag was... niet voor mij blijkbaar... aangezien zoon elke zaterdag langskomt met Kiko wordt het telkens laat voor ik uitgeput mijn bed kan induiken nadat ik die twee druktemakers de deur heb kunnen uitwerken... zo ook gisteren... vandaag kroop ik moeizaam mijn beddebak uit om al direct de rommel op te ruimen die ze hadden achtergelaten inclusief de overal verspreide haarpakketjes van hond... niet van zoon want die haalt elk haarsprietje minutieus weg dat hij maar kan vinden en dat op zijn hele body... hij beweert dat hij allergisch is voor haar... pffffff... en dàt zegt iemand die dagelijks hele wolken pels inademt van hond en kat... raar maar waar... na het opkuisen volgde een uitgebreide douche- en restauratie-sessie... ik had nog net de tijd om in mijn schoenen te springen toen de vrienden al voor de deur stonden... het was vandaag namelijk onze maandelijkse ontbijt-afspraak in de koekestad... na een meer dan stevig ontbijt trokken we naar het park in Wilrijk om daar op een terrasje na te praten tot in de late namiddag... dan naar huis waar meneer duif ons zat op te wachten met hongerige oogjes... jaja de duif is nog niet dood maar springlevend... hij eet goed... kan vliegen... schijt alles onder... wil echter niet naar huis... dochter merkte droog op dat hij blijkbaar "mot" had met zijn vrouwtje en "om sigaretten" was gegaan... 't manneke is op een avond zelf naar dat duivenbond-lokaal gereden en daar zegden ze doodweg : "haal die ringen van de duif en breng ze hier" zonder over het beest zelf te reppen... ik had toen wel mijn bedenkingen... wat als we het diertje naar hen zouden brengen... zouden ze gewoon de ringen opsturen en duif in de pot steken... dus hebben we besloten om duif gewoon zijn zin te laten doen... ik noem hem Dolfke en hij heeft me daarstraks in de tuin gezelschap gehouden... ik zal moeten opletten of ik word nog verliefd.

Vrijdag kwamen dochter en haar man eten... het eten zelf viel in de smaak en we hebben gezellig bijgekletst... woensdag vertrekken ze op vakantie naar Kreta.

En nu ga ik nog effe rappekes het bed verschonen... morgen komt mijn poetshulp en dan wil ik ook alles... maar dan ook àlles schoon hebben... het is ook een lekker gevoel je tussen fris gewassen lakens nestelen.

10-07-2016 om 19:54 geschreven door Myette

"De duif is dood meneer"... kennen jullie dat nog van Toon Hermans in die sketch... nu wij hebben hier een hele kolonie duiven die onze tuin komen bezoeken... het voer dat 't manneke elke dag strooit komen oppikken en als dank het van de vorige dag verteerde voer op ons terras komen droppen... er zijn bosduiven... tortels en nu al enkele dagen een verdwaalde reisduif met liefst 2 geringde poten... vermoedelijk een dure prijsduif... op een dag zat ze midden in het gazon parmantig rond te loeren... als we de tuin inkomen komt ze aangetrippeld tot bijna op onze voeten... kijkt ons verleidelijk schuin aan... loopt achter ons aan tot we haar voeren... we hebben proberen te bellen naar de Duivenbond maar die geven geen sjoege... bij Google raad gevraagd maar dat werd ook niks... nu zitten we al drie dagen opgeschept met die veelvraat want eten kan ze als de beste... deze voormiddag was ze niet meer te zien en we dachten al dat ze haar honk was gaan opzoeken... helaas toen ik in de tuin kwam om onze weelderige gewassen wat bij te snoeien stond ze plots naast mij te lonken... nog enkele dagen en we hebben een schootduif... als er iemand weet hoe je zo'n beest weer kwijtraakt... goede raad is welkom.

Maandag was het mammo-dag... altijd iets om NIET naar uit te zien... na het pletten komt dan het wrijven... dit wrijven gebeurde door een piepjong en knap doktertje en nog lief ook... alleen was hij niet zo zuinig met de gel zodat ik achteraf nog 10 minuten bezig was me te fatsoeneren... alles prima in orde... OEF!

Terwijl ik dan toch in de kliniek was tegelijkertijd een afspraak gemaakt voor de tandarts... de vroegste datum was in oktober... het loopt gewoon de spuigaten uit tegenwoordig... hebben de mensen nu meer tanden dan vroeger soms?

Dinsdag nog eens kunnen golfen en nog goed gespeeld ook... deed deugd want de laatste weken was het knudde... onze vrienden zijn terug uit Spanje en het werd een gezellige boel... twee witte wijntjes gedronken en de koppijn achteraf erbij moeten nemen... zoals mijn kozijn altijd zegde : "een kermis is een ranseling waard" en zo is het dan!

Morgen wordt het weer voer aanslepen want vrijdag komen de kinderen eten voor ze naar Kreta trekken op vakantie.

Zaterdag kwam zoon met Kiko en ik ben weer getekend... dat beest wil altijd maar likken of knabbelen en hij heeft me tweemaal te pakken gekregen toen ik even de andere kant uitkeek... nu loop ik met een grote blauwe vlek op mijn been van de vorige week nog en op mijn arm en been blauwe tandafdrukken... een rok dragen kan ik wel weer vergeten voorlopig.

Vandaag had ik een goeie dag... heb mee de voorhof met de hoge drukspuit bewerkt... onkruid uit de tuin geplukt... duif gevoederd... wassen gedraaid... en nu nog dit blog aangevuld... dit laatste om Natoken te plezieren want die kwam me weer aanporren... die meid heeft geen geduld he!

06-07-2016 om 00:00 geschreven door Myette

Gisteren gebeurde er een klein mirakel... nadat wekenlang de minigolf erover schoot door ons gezellig natte klimaat was er gisteren een pauze geblazen hierboven en hebben we kunnen genieten van een aangenaam lenteweertje... juist "à point" voor mij... niet te warm of te koud... ondanks dat genieten speelde ik "als een rund"... en raakte zowat alle obstakels die er maar lagen... ik begon zowaar te twijfelen aan mijn kunne en om mijn moraal op te krikken dronk ik een Duvel... na dat Duveltje ging ons gezelschap naar huis en bleven 't manneke en ik hangen bij enkele van onze vroegere golfvrienden... lieten ons overhalen om nog een rondeke te spelen en weer een klein mirakel... ik was stukken beter ondanks die Duvel die toch wel wat in mijn koppeke zat te wiebelen... en het was plezant ook... zo zie je maar.

De rest van de avond verliep in peis en vree... man aan de TV en ik aan mijn boek... de wolken zijn tijdelijk naar andere oorden gedreven... niet de regenwolken want die hebben weer geducht huisgehouden in de loop van de avond... waar ze al dat water blijven halen is ook een klein mirakel.

29-06-2016 om 11:18 geschreven door Myette

Pffff... en nog eens Pffff... meer is er niet te vertellen... de gewone huishoudelijke taken waarin niemand interesse heeft... wat rondlummelen... nog zoiets dodelijk saais... lezen... zelfs lezen kan me niet lang boeien... gisteren kreeg ik een bericht van de stad dat ik mijn paspoort moet vernieuwen... ik heb letterlijk alles maar dan ook alles doorzocht naar de van de vorige keer overgebleven pasfotokes... niets anders gevonden dan een heleboel troep... die troep uitgezocht en nu liggen er enkele zakjes met spullen die ofwel de vuilzak in mogen of weggegeven kunnen worden... er zal niets anders opzitten dan naar een fotograaf te gaan voor de nodige foto's en daar heb ik een hekel aan want op foto zie ik er altijd veel en veel slechter uit dan ik denk (hm hm)... dan nog het bijgevoegde formulier invullen en in de bus gaan stoppen en... niet te vergeten... de benodigde 20 euro en een klets storten want voor niks gaat de zon op en die zon laat het ook al afweten... deze hele week was het balen... mijn halve trouwboek heeft weer de bokkepruik op en dan is het echt geen kermisstemming hier in huis... mijn verdwenen galblaas heeft mijn ingewanden opgestookt om lastig te doen en ik zit ook nog met een abces in de mond... je zou voor minder in jubelstemming komen... maar onkruid vergaat niet en als rechtgeaarde netel geef ik niet op... volgende week misschien beter!

25-06-2016 om 00:00 geschreven door Myette

De wolken hangen weer laag vandaag en niet alleen buiten mijn deur... man heeft weer een van zijn "loeten" en daar komt steevast ruzie van... nu is het hier niet alleen ietwat donker in huis maar ook heel stil...

Het ergste is dat ik met dat weer de deur niet uit kan... het giet hier pijpenstelen... volgens de meteo kan dat nog even aanhouden ook...

Dan maar me verdiepen in een boek... ik heb er net een uitgelezen... zeg maar verslonden... een sappig horror verhaal Stephen King waardig... en nu zit ik tussen twee boeken in... te laat om aan een vers te beginnen dus ben ik den Buddy gaan wakker schudden... die knorde eens maar was toch stiekem blij dat ik er was...

Ik weet niet goed wat ik hier kom doen... echt iets te vertellen heb ik niet... chatten doe ik niet meer... ik heb het gehad met al die chatters... ze beginnen met te zeggen dat ze gaarne willen chatten en al na de tweede keer willen ze koffie gaan drinken... jaja koffie drinken heet dat nu... ik drink thuis wel koffie en trouwens van teveel koffie krijg ik hartkloppingen...

Vandaag krijg ik zelfs geen diepe gedachten en dobber ik maar wat rond met het verstand op nul.

20-06-2016 om 17:12 geschreven door Myette

Waar ik het meest van hou is lezen, computeren, schrijven, puzzelen... kortom alles waarbij je lekker in een zetel of stoel kunt zitten... natuurlijk moet ik me soms uit die zetel/stoel hijsen om wat huishoudelijke taken te verrichten... dit met min of meer tegenzin... maar een enkele keer krijg ik een opstoot van ongewone energie en vlieg dan de arena in teneinde iets of iemand aan te pakken... zo ook deze voormiddag... ik trok heel rustig benedenwaarts naar de diepvriezer op zoek naar ideeën voor het avondmaal... dacht plots aan mijn plan om zelf eens tomaten te kweken... trok de tuindeur open en stoorde het verzamelde gevogelte daar... een tortel... een bosduif... een kraai en een ekster... die laatste pikte net een halve boterham van de voederplank en bekeek me met één oog heel uitdagend... "wat gaat dat mens doen?" hoorde ik ze denken... dat mens deed niks en ekster vloog zwaarbeladen naar haar nest... tortel en bosduif gingen op de muur zitten afwachten of er nog meer te rapen zou vallen... waar kraai was weet ik niet... al enkele maanden worden we gewoon belegerd door die opdringerige beesten... een enkel merelvrouwtje komt soms 's morgens heel vroeg timide wat eten zoeken tot die lawaaimakers er zijn... bosduif en tortel kennen ons al en weten dat de heer des huizes voor hun maaltje zorgt... ekster en kraai wachten niet maar pikken het liever... ik hou niet zo van opdringerige mensen of dieren of ook planten en toen ik de tuin inkeek zag ik enkele struiken die echt hun grenzen niet meer kennen en hun buren aan 't verstikken waren... zoiets kan ik gewoon niet tolereren en vloog de gedupeerde sukkels te hulp met de snoeischaar... terwijl ik die opdringerige struiken aan 't bijknippen was sprak ik hen streng toe... of dat zal helpen betwijfel ik... ze hebben nu al volop water gekregen en zodra de zon even komt piepen zijn ze mijn gepreek vlug vergeten... helaas!

Wat ik niet vergat is een pot vullen met aarde om er die tomaatjes in te planten... een truc op FB gezien... op een dikke laag grond leg je dikke sneden tomaat... bedekken met een bovenlaag... wat water erbij en wachten maar of het pakt.

Gisteren moest 't manneke naar de tandarts... tand afgebroken... de wortel ging eruit... man bloedde... man moest wat gepamperd worden dus maakte ik hem een dikke havermoutpap met veel suiker en een snuifje vanille... man was tevreden en lispelde  njam-njam.

18-06-2016 om 13:50 geschreven door Myette

Zoals ik al eens hier vermeldde heb ik 's morgens vroeg mijn meeste bedenkingen... misschien omdat ik dan toch niks anders te doen heb dan liggen en denken... waar ging het nu weer over... al sla je me dood maar mijn bedenkingen gingen over baarden... jawel die harige min of meer aantrekkelijke gewassen die mannen op hun gezicht kweken... ik moet bekennen dat sommige mannen erop vooruitgaan met een baard maar nu is de trend dat jonge en knappe mannen een baard(je) laten staan en daar echt NIET aantrekkelijker door worden al denken ze van wel... onlangs zag ik een exemplaar lopen met een halve meter lange aangroei... ronduit "een remedie tegen de liefde" voor mij dan toch... ik heb al als excuus voor hun sik gehoord dat hun vrouw dat wil... dat begrijp ik helemaal niet... wie wil nu verward geraken in al dat haar... mijn wederhelft heeft een snor en met die snor heb ik hem leren kennen in een tijd dat mannen perse een snor moesten hebben... waarom weet ik ook niet maar man is gehecht aan dat ding onder zijn neus en als hij het zou wegdoen zou ik hem heel waarschijnlijk niet meer herkennen... onze overgrootvaders liepen ook voornamelijk met zo'n struikgewas rond... stoer en mannelijk... opgesierd door een pijp of sigaar... mijn eigen vader had geen snor of baard maar rookte en toen hij wegens hartfalen verbod kreeg van de dokter raakte hij geen sigaret meer aan maar zelfs na 10 jaar "voelde hij zich geen man meer" begrijpe wie het kan.

Die baardjes kunnen allerlei vormen aannemen... je hebt dat onnozele plukje onder de onderlip... een ringbaard zoals schippers vroeger droegen... een vriend van ons droeg er zo eentje en ik vond hem er afschuwelijk mee staan maar ja... zoiets zeg je niet aangezien zijn vrouw er tevreden mee was... dan een volle baard... voor sommige lelijke mannen een weldaad... een kennis van ons draagt er zo ene en toen ik bij heb thuis een foto zag van hem herkende ik hem gewoon niet... zo lelijk... in dat geval is het meegenomen... dan van die lange pluizen... niet om aan te zien... er zijn ook van die ware kunstenaars die hun gezichtbegroeing allerlei rare vormen geven... veel werk aan... ook lange bakkebaarden vergezeld van een hangsnor... tja je hebt ze in alle maten en vormen... dan wil ik het nog niet hebben over het IS model... dat gaat mijn begrip te boven.

Ik veronderstel dat iedereen heeft begrepen dat ik niet bepaald een baarden-fan ben maar aangezien ik van mening ben dat tolerantie een deugd is onthou ik me verder van commentaar... in elk geval bij mij krijgt snor of baard geen enkele kans... als ik nog maar iets vermoed grijp ik naar mijn pincet

15-06-2016 om 09:59 geschreven door Myette