En het sneeuwt weer... en ja het is mooi maar... gisteren bogen enkele takken in onze tuin al door dus ik hou mijn hart vast voor vandaag want zo te zien is dat beddeke daarboven al in geen jaaaren gelucht... dan nog wat windstoten zoals gisteravond en ik kan weer gaan bibberen en beven... echt... alhoewel ik geen doetje ben... van extreme natuurverschijnselen ben ik bang.

En het is niet alleen daarvan waarom ik beetje nerveus ben... ik knip al zeker 10 jaren mijn eigen haar... kort... toen wilde ik het laten groeien...  kwestie van een andere decor... en kwam tot de ontdekking dat ik een hele dwarsliggende haardos heb... de ene kant krult braaf naar binnen en de andere piekt naar buiten... geen land mee te bezeilen... ik werd het beu en vroeg zzo hier en daar of ze geen kapper kenden die aan huis kwam... waarom... ik heb namelijk altijd een hartsgrondige hekel gehad aan uren in een kapsalon zitten met natte pieken haar en dan nog moeten keuvelen over ditjes en datjes... de pedicure kende iemand en gaf me zijn nummer... toen ik belde kreeg ik een engelstalige meneer aan de lijn en... potverdorie... ik was op slag al mijn engels vergeten... ik haakte dus in en dacht dat ik ervan af was... ging bij Google zoeken en mailde enkele dames... toen kreeg ik 's avonds laat telefoon van de vriend van die engelstalige kapper en LAP ik durfde niet zeggen dat ik wilde afhaken... dus die kerel komt deze avond en ik zit nu met de piepers... wat gaat hij met mijn dwars koppeke aanvangen... en waar moet dat gebeuren... en hoe ga ik het uitleggen in verstaanbare taal... ik voel me als iemand die een verplichte duik moet nemen van de hoogste plank in het zwembad... ooit getracht te leren duiken maar zelfs vanaf de kant was mij te eng en soms droom ik dat ik op die hoge plank sta en word dan van de schrik wakker... gelukkig is het weer niet om buiten te gaan paraderen dus als ik hier uit kom als een geplukt kieken wacht ik gewoon betere tijden af en begraaf me in huis of kom alleen nog met een muts op mijn kop buiten.

Buurvrouw stond voor de deur gisteren om te zeggen dat buurman in de kliniek ligt en haar opdroeg te komen vragen niet meer kwaad te zijn op hen... tja... ik weet het... 50 jaar buren en vrienden en ruzie om een boom klinkt raar maar wij waren altijd blij met dat groene scherm zodat we geen vis-à-vis hadden van de achterliggende huizen en nu is dat plots verdwenen... er speelden nog andere zaken mee ook... soms kan een kleine oorzaak de bal aan het rollen brengen... maar kwaad of niet... ik wens niemand ziekte of erger toe.

11-12-2017 om 11:25 geschreven door Myette

vGisteren was weer een memorabele dag... we gingen de Ecce Homo wandeling maken met de club... dus wij op weg met de tram naar de oude stad... in de regen... we waren te vroeg dus doken we een cafeetje in voor een koffie en ontmoetten daar enkele van onze leden... we begonnen in een galerie waar we enkele "schitterende" kunstwerken mochten bewonderen... een ervan was een soortement collage van allerlei bouwafval samengeklit met cement... echt iets wat me inspiratie gaf voor de overbodige rommel in onze garage... misschien staat er binnenkort zo'n kunstwerk in onze voortuin tot afgrijzen van de buurman die zijn prachtige zilverden om liet kappen... dan... in de regen... door den Botanieken Hof... verder naar Mayer Van den Bergh... het Maagdenhuis... en de St.Joriskerk... dit allemaal al ploeterend door kletsende regen... overal kregen we... in mijn ogen althans... onnozele en lelijke dingen voorgeschoteld maar het interieur van die gebouwen verzachtte de pijn... als afsluiter nog een lange tocht naar een gelegenheid die Plein Publiek heet en waar koffie en gebak ons opwachtten... daar werden we verondersteld tot op de 4de etage te klimmen om nog iets onbestemd te gaan bezichtigen... iets dat we met afgrijzen hebben afgeslagen... in die gelegenheid zat heel het gezelschap... 45 leden... uit te dampen want we waren intussen tot op het bot nat... dan weer een lange weg naar de metro op weg naar huis... al onze kleren werden te drogen gehangen en wij zalig in nachttenue en peignoir voor de TV... wat een mens allemaal moet over hebben om ietwat bij te blijven qua cultuur en kunst.

Wat die kunst betreft... ik verdenk die zogenaamde kunstenaars ervan dat ze ons... het publiek... geweldig voor het lapje houden... misschien zit ik er helemaal naast... ben maar een gewoon menske... maar ik kan er gewoon met mijn boerenverstand niet bij dat iemand zo'n wanstaltige gedrochten kunst kan noemen... zouden ze dat nu echt zelf geloven?

Tegenwoordig flansen ze de ene na de andere "tour" ineen... wie hier verantwoordelijk voor is weet ik niet maar alleen de gidsen worden er beter van... die staan dan te leuteren over zo'n misvormd geval en dan denk ik : "zouden die dat nu niet genant vinden"... dan mag zo iemand me een uur lang proberen te overtuigen dat dat ding een betekenis heeft... ik zie alleen een hoop rommel... ben ik nu een cultuurbarbaar?

08-12-2017 om 17:06 geschreven door Myette

Ken je die uitdrukking "op je tandvlees zitten"... wel daarstraks zat ik erop... ik was namelijk van plan Proximus aan hun vel te plukken omdat ik mijn factuur iets te hoog vond... het plan was dat 't manneke me naar den Bist zou rijden naar een van de kantoren en dat ik vandaar naar de stad zou rijden met de bus... maar dat was buiten man's grillige natuur gerekend... hij reed me maar in plaats van me af te zetten wilde hij mee... OK... ik kantoor binnen en in de file gaan staan... en blijven staan... hij buiten gezichten staan trekken en op zijn horloge kijken... ik proberen te negeren... eindelijk was het mijn beurt... ik begon mijn verhaal te doen en na enig aarzelen merkte de vriendelijke jongeman op dat ik nog op een van de eerste en hoogste packs zat... wat kon hij doen... hij kon er 7 euro afpeuteren... ja 7 euro is niet veel maar 7 x 12 is beter dan niks... ik accepteerde het en als tegenprestatie stelde ik voor zijn computerscherm af te stoffen wat hij heel vriendelijk afsloeg... misschien zou hij er meer hebben kunnen afpeuteren als ik 20 jaar jonger was geweest of 30 of 40... ik zal het nooit weten.

Buiten gekomen wilde man mee naar de stad... ik met bus 21 en hij met 22... ik won maar moest de hele tijd zijn geknor en scheef gezicht verdragen... toen ik dat beu was stelde ik voor terug naar huis te rijden met die bus 22 maar dan moest hij mee tot ik mijn winkels had gedaan... tja ook dàt viel niet mee met als resultaat dat we ieder apart de Meir hebben afgestruind om uiteindelijk die verrekte bus te nemen op de Groenplaats... daar koos hij de moeilijkste plaats uit en op die plaats hebben we 3 kwartuur zitten te zitten... ik zonder knorren maar wel met scheef gezicht... man man was ik blij toen we eindelijk thuis waren... ik met razende honger en dorst en het water tot aan mijn oren... wat een dag... ik zat dus op het spreekwoordelijke tandvlees en had dringend afzondering en rust nodig... nu wat bekomen... daarom dit logje.

Morgen gaan we met de club op wandel in de stad... hoop zonder regen.

06-12-2017 om 17:00 geschreven door Myette

Gisteren kregen we een redelijk zonnige dag en ik nam me voor nog eens 't stad in te duiken om me wat dingetjes aan te schaffen... toen ik opstond en in het donker naar de badkamer stommelde bedacht ik nog maar eens wat dat hele winter- en zomeruur toch uitmaakt... het is nog donker tot dik 8u voorbij en al heel vroeg weer... waar blijven die besparingen dan... enfin... ik was dus aan het stommelen en gooide en passant even een blik naar buiten... niet erg aantrekkelijk... toch waste ik mijn haar maar want misschien kreeg ik later toch nog zin om naar de koekestad te trekken... nee dus... het bleef druilerig en mijn goesting was over... dan maar wat klussen in huis aangepakt... niks te vermoeiend hoor... het poetsen gebeurde gisteren dus ik bleef in vredige en rustige modus door mijn huisje struinen... wat afgedankte kleren ingepakt voor arm vlaanderen... een lamp vervangen... Proximus en Lampiris wat gepest... enkele mailtjes gestuurd... wat getingeld op mijn klavier... een aflevering van "Van Vlees en Bloed" gekeken en goed gelachen met de beenhouwer die door dat bos rende met het oor van de door hem geschoten reebok... keep moving... al bij al was mijn dag niet slecht... zo komen we de winter wel door.

Buurman is denkelijk zelf geschrokken van het lelijke uitzicht op de braakliggende grond van zijn andere buur en heeft een boompje laten planten... een miserabel mager ding... als dàt het uitzicht moet verbeteren mag ik een boon wezen... maar hij is in regel met de wet... zo is hij wel... onberispelijk.

't Manneke was weer eens geflest... aan beide kanten van onze garage stond heel nipt een dikke wagen geparkeerd en aan de overkant ook nog een zodat hij met de beste wil van de wereld de garage niet uit kon... dat gebeurt regelmatig... of ze plaatsen hun auto vlak voor de deur en trappen het af naar andere oorden... wat zijn mensen toch egocentrisch... gelukkig was er geen dringende reden om de deur uit te gaan... je bent haast verplicht om heel vroeg al je auto voor de deur te zetten zodat je zeker bent dat ze je niet blokkeren.

En nu ga ik kroketjes in de olie gooien... het is misschien niet het juiste moment maar ik had plots zin in tomaat-garnaal met frites... die waren echter niet in voorraad dus worden het kroketten... smakelijk!

05-12-2017 om 17:22 geschreven door Myette

Denken doen we allemaal... onze hersenen smijten gedachten rond de hele dag lang... soms zijn ze grappig en monkelen we in stilte... soms gewoon onnozel en schamen we ons... ook in stilte... soms diepzinnig en die vergeten we het vlugst... soms droevig en die blijven een hele poos hangen... maar die hersenen draaien op het hoogste toerental als we slapeloos in bed liggen te woelen en stopzetten lukt dan niet... ik leerde eens op yoga dat je je dan een volledig witte muur moet voorstellen en alles wat op die muur durft verschijnen direct wegvegen... jaja... rapper gezegd dan gedaan... het lukt me nog geen minuut en die muur staat vol gekliederd met de meest onwaarschijnlijke dingen en krijg ze er nog maar af... onbegonnen werk... vroeger viel ik altijd als een blok in slaap nog voor mijn hoofd het kussen raakte... nu is dat wel anders... en als het dan ook nog eens grappige gedachten waren kon ik wat in mijn bed liggen giechelen... maar nee die zijn samen met het daglicht naar betere oorden vertrokken.

Ik ben niet echt een doemdenker maar je moet tegenwoordig wel stevig in je crocs staan om opgewekt de toekomst te kunnen opwachten... de radio... TV... krant... FB... je moet met het vergrootglas gaan zoeken naar opwekkend nieuws... en als je dat eens een keertje vindt... het koesteren en mee naar je bed nemen... ik ben ook niet zo naïef om te beweren dat de wereld vroeger beter was... integendeel... als je de geschiedenis nagaat was het één pot bloedvergieten... nog iets wat me altijd de kriebels bezorgt als ik hoor over "koninklijk" en "edelen"... hoe zijn die als helden afgeschilderde ridders en edelen aan hun "blauwe bloed" geraakt... door ten oorlog te trekken en al moordend land te veroveren... dan werden ze door de "opperridder" beloond met een titel en bezittingen en mochten ze de arme maar hardwerkende "boeren" minachten... en is er iets veranderd nu... niet veel... alleen maken we niet alleen het plaatselijk geweld mee maar dat van over de hele wereld dank zij de media.

Dit is weer een uitlaatklep geworden om mijn slechte humeur te luchten... een van de redenen is dat onze buren/vrienden ons diep teleurgesteld hebben... niettegenstaande we hen hadden verteld hoe we erover dachten hebben ze koudweg een gezonde prachtige zilverden laten omhakken met als resultaat dat wij nu ook mogen genieten van de achtergevels van onze achterburen... fraai is het niet en mijn hart bloedt... voor degenen die dit niet kunnen begrijpen... ik ben iemand die zelfs het allerlaatste overlevend scheutje van een plant nog probeert te redden voor ik het met tranende ogen naar de afvalput verwijs... die vriendschap heeft een ernstige knauw gekregen... er was helemaal geen reden om die boom te kappen... hij was kerngezond en was een echt sieraad in de achtertuin... als wij zouden weten dat onze buren het erg zouden vinden als we een van onze bomen zouden willen kappen zouden we het niet doen... maar blijkbaar vonden zij dat niet de moeite om te overdenken.

Vandaag stop ik met klagen... misschien heb ik morgen beter nieuws.

03-12-2017 om 16:22 geschreven door Myette

Het is toch raar... jarenlang blijf je onbewust van iets en dan plots... wanneer je zelf ervoor staat... kom je tot de ontdekking dat je helemaal niet de enige bent... zo was het toen... heel wat jaren geleden... mijn netvlies het plots begaf en ik in alle staten naar de oogarts rende... langs alle kanten werd er me verteld dat zij het ook hadden meegemaakt... en ik die me zelfs niet bewust was dat zo'n ding kon scheuren... nu ik die oogprik moest hebben hoor ik rondom mij van... "ja die krijg ik ook en zelfs regelmatig"... precies of met een naald in je oog prikken de normaalse zaak van de wereld is... normaal of niet ik gruw ervan... gisteren was het zover... na het zenuwslopenge wachten mocht ik dan eindelijk naar binnen... vleide me op het bed neer en kromde mijn tenen in angstige afwachting... dat oog werd ingesmeerd en gespoeld en bedruppeld door vriendelijke verpleegsters... dan weer wachten op de dokter... toen die met haar spuit binnenzweefde werd mijn gezicht afgeplakt en mijn oog in een soort klem gezet... dan de prik... en nog een prik want op 1 been kun je niet staan nietwaar... eerst zie je alleen wolken voorbijzweven... die trekken stilaan weg maar wat blijft zijn een zwart ballonneke... een luchtbel werd me verteld... en ontelbare zwarte vliegjes... het masker wordt dan van je gezicht gerukt met meenemen van wat haar... je wordt gespoeld zodat je terug toonbaar bent... kwestie van de wachtenden buiten niet af te schrikken denk ik... en je mag vertrekken... controle binnen 5 weken... alles bijeen viel het nogal mee... thuisgekomen ontwaakte dat oog en begon venijnig te steken... ik lag dus al heel vroeg in mijn bed MET een pijnstiller en een lichte inslaper... vandaag is die pijn weg... mijn ballonneke zweefde nog rond tot na de middag maar de zwarte vliegjes vliegen nog vlijtig rond... hoop dat die het morgen ook beu zijn.

Moraal van het verhaal... wachten op pijn die gaat komen is vaak erger dan de pijn zelf... niet dat ik sta te springen om het nog eens te mogen beleven maar ik zal niet meer bibberen en beven.

29-11-2017 om 20:00 geschreven door Myette

Ik weet niet hoe het met jullie gesteld is maar ik baal van al dat verengelsen... zelfs de meest eenvoudige zaken moeten in het Engels vertaald worden alsof ze dan meer waard zouden zijn... nu weer die Black Friday... er wordt ons al enkele weken om de oren geslagen met de aankomst van Black Friday... ik als achterlijke vlaming moest bij Google aankloppen om te weten wat het was... ik dacht eerst weer een of ander festival maar nee het is een gewone vrijdag waarop er soldekes worden van de hand gedaan... het komt weer uit Amerika... net of alles wat uit Amerika komt super is... kijk maar naar Trump... nu maar hopen dat ze die kerel veilig in hun land houden en niet de wereld rond sturen... het gaat heel ver... een eenvoudig eethuisje stelt zijn menu op in het Engels... winkels adverteren in dezelfde taal... zoiets wakkert mijn dwarse natuur aan en dan neem ik me voor daar nooit of te nimmer te gaan eten of iets kopen.

Dan heb je dat woord "iconisch"... blijkbaar is alles tegenwoordig iconisch... van een simpel dessertje tot een of andere atleet... je bent gewoon niet meer "in" als je dat woord niet te pas of te onpas ergens tussen gooit... kuddedieren zijn we geworden.

Terwijl mijn teergeliefde nog maar eens aan de TV gekluisterd zit om sport te kijken... deed ie gisteren ook al de hele dag... zit ik hier mijn frustraties te spuien... waarom... omdat ik zonet geen toelating kreeg om de volgende episode van een van mijn opgenomen TV reeksen te kijken... nee hoor... meneer is zich aan het vergapen aan een bende iconische sportsterren... nu ben ik niet echt veeleisend maar 2 volle dagen naar dat sportgebral te moeten luisteren is me te gortig... die man kijkt letterlijk naar alles... kan uren zitten turen naar 2 mannen die rond een biljart kuieren... valt dan wel in slaap maar ja... hij kijkt!

Oef... ik heb mijn ongenoegen er even afgesmeten en ga nu maar wat verder lezen in een geweldig satirisch boek... past bij mijn stemming.

26-11-2017 om 14:04 geschreven door Myette

En het is weeral zaterdag... zoon + hondendag... ben aan het koken om allebei te voederen... wat ik heb vandaag weet ik niet maar ik heb een verrassend werklustige dag en daar moet van geprofiteerd worden voor de bui weer over waait... donderdag hadden we ons jaarlijks dineetje van de club... de laatste tijd ben ik haast niet meer mee kunnen gaan dus de clubleden al een hele tijd niet meer gezien... het was hartverwarmend hoe ik begroet werd door iedereen... het geeft je wel een boost en op die boost drijf ik nu al enkele dagen verder.

Alhoewel ik heel goed mezelf kan vermaken en niet de hele tijd een hele bende vrienden om me heen moet... doet het veel voor je zelfvertrouwen als je merkt dat mensen je graag hebben... toen ik jong was viel ik altijd in een diepe put als iemand me met de nek aanzag maar dat is gelukkig veranderd... nu zeg ik "foert" en vergeet het... vergeten gaat met de jaren gemakkelijker en dat is een pluspunt... het dineetje was lekker en het gezelschap super... onze tafelburen waren van het goede soort en we hebben samen de wereldproblemen besproken en naar onze hand gezet... voor wie het interesseert... Trump hebben we met vereende krachten uit het Witte Huis gezet.

Volgende week zal minder plezant worden want ik moet die oogprik en het idee staat me helemaal niet aan... en nu maar hopen dat het bij die ene prik blijft want met de jaren krijg je een hele reeks controles te verwerken en... zeg nu zelf... er zijn plezantere dingen in het leven dan van dokter naar dokter te trekken nietwaar.

Ik probeer nu al weken van mijn overtollige dekens af te geraken maar het is me nog niet gelukt... het gaat nog zo ver komen dat ik met mijn dekens de straat zal opmoeten om een dakloze er eentje aan te smeren.

Momenteel ga ik in mijn pruttelende soep roeren... tot later!

25-11-2017 om 15:12 geschreven door Myette

Schitterend.

 >Zie ginds komt de stoomboot uit Spanje weer aan....
>Het woord "zie" kan als uiterst kwetsend worden ervaren door slechtzienden
>en dient dus vervangen te worden door "ervaar" of iets dergelijks. Daarnaast
>is het onacceptabel om het over Spanje te hebben voor de Catalanen, dus daar
>moet een oplossing voor worden gezocht, net als voor het fenomeen
>"stoomboot" want iedereen weet dat deze zeer belastend is voor het milieu.
>Hij brengt ons Sint Nikolaas, ik zie hem al staan...
>Het "hij" van de stoomboot is onmiskenbaar genderspecifiek en dient
>vervangen te worden. Nu goed, die milieu-onvriendelijke boot moest toch al
>weg, beter dus vervangen door "milieuvriendelijk genderneutraal voertuig"?
>"Sint Nikolaas" is een uiting van een Christelijke traditie en als bijgevolg
>ongewenst. "zie" (zie hierboven) moest al weg (i.v.m. slechtzienden).
>Hoe huppelt het paardje het dek op en neer...
>Dieren horen in de vrije natuur en zijn er niet om trucjes te doen
>(huppelen) en al helemaal niet op eerder genoemde boot. Een exces dat men
>vroeger ook wel zag in dierentuinen en circussen. Past niet meer in 2017.
>Helaas.
>Hoe waaien de wimpels al heen en al weer...
>Mag in principe nog wel, al suggereert het een continu wisselende
>windrichting (milieu effect of veroorzaakt door de vervuilende gassen van de
>stoomboot?). Hier dienen een milieu-effectrapportage en een risicoanalyse
>voor opgemaakt te worden. Tot de gevolgen bekend zijn, voorlopig geen
>wimpels. Ook omdat de niet nader genoemde kleur van de wimpels weleens voor
>verkeerde beeldvorming zou kunnen zorgen.
>Zijn knecht staat te lachen en roept ons reeds toe...
>Knecht is denigrerend en suggereert een arbeidsongelijkheid die onacceptabel
>is. Het zogenaamde lachen (zonder humoristische context) kan als als een
>teken van verminderde intelligentie worden uitgelegd. Het zogenaamde
>"roepen" is door slechthorenden niet of nauwelijks waar te nemen en hierdoor
>onnodig kwetsend. Dit dient vervangen te worden door een passend
>alternatief.
>Wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is de roe...
>Door zoet aan lekkers te koppelen, ontstaat een onjuist beeld. Het is juist
>zoetigheid (lees suikers) die voor obesitas en hart- en vaatziekten zorgt.
>Door uitgerekend het woord "zoet" te verwarren met "lief" of "braaf" onstaat
>een verkeerd beeld. Voorstel: A: wie zoet eet, krijgt obesitas
>(waarschuwend) of B: wie braaf is, krijgt een wortel (beloning). (p.s.:
>eerder werd "snoeptomaatje" voorgesteld maar de koppeling tussen snoep
>(slecht) en tomaat (goed) is ongewenst in deze)...
>Oh lieve Sint Nikolaas, kom ook eens bij mij...
>Absoluut uitgesloten! De koppeling van een katholieke heilige en het woord
>"komen" roept bijzonder ongemakkelijke beelden op van seksueel misbruik in
>de breedste zin des woords en is daarom "no go"!
>En rijd dan niet stilletjes ons huisje voorbij...
>Het woord "huisje" doet onrecht aan mensen die in een flat of appartement
>wonen. "Ons Huisje" is in deze context (vaak) onbewust bedoeld als eigen
>bezit en dus onnodig grievend voor huurders.
>En dan mag men zich al gelukkig prijzen geen krakers tegen te komen,
>aangezien zij overal 'Ons Huisje' weten te vinden ...

Dit werd me gisteren toegezonden door een vriend en ik wilde jullie er mee laten van genieten.

23-11-2017 om 21:21 geschreven door Myette

In een vorig leven was ik als een jonge hond... of kat.... altijd leergierig en nieuwsgierig om nieuwe dingen te ontdekken... die nieuwe dingen konden me helaas niet heel lang boeien... mijn kinderen kenden het al als mama met nieuwe enthousiaste verhalen kwam opzetten... dochter slaakte dan een zucht en vroeg wat het volgende onderwerp ging worden... en ja ze had gelijk... het was sterker dan mezelf... de dagen en weken en jaren waren te kort om alles te onderzoeken wat me interesseerde... die dagen en weken en jaren liggen nu achter mij en ik kom tot de ontdekking dat nog weinig me kan warm laten lopen... ja ik kan me nog altijd kwaad maken over onrecht... dat is niet veranderd... 23 jaar geleden was ik medestichtster van onze club en ik deed alle uitstappen mee met veel plezier... we gingen op stedenbezoek... musea... tentoonstellingen... en alles boeide me... helaas... ik heb zonet de laatste nieuwsbrief uitgeprint met de volgende uitstappen en moet mezelf dwingen om in te schrijven... als fervente boekenwurm sinds mijn achtste levensjaar stop ik vaak in het midden van een boek door verlies van interesse... ach wat... ik heb het allemaal al eens gelezen of gehoord is dan mijn gedacht... is dat oud worden... in een gezelschap zitten waar er alleen maar geleuterd wordt over onbelangrijke zaken verveelt me... gewoon tijdverlies... waarvoor... om een boek te lezen dat me niet kan boeien... als dat oud worden is dan ben ik oud... waar ik nooit te oud voor zal worden is wel humor... gewoon samen met mensen zitten en zotte prietpraat vertellen vind ik nog altijd plezant... alleen wordt dat ook minder want de mensen worden meer en meer gespannen... zijn bang voor de toekomst... en terecht... de mensen in mijn omgeving zijn ook niet meer pril en hebben hun eigen zorgen... wat doe je dan om nog eens goed te kunnen lachen... die oude videokes van Gaston en Leo nog eens bekijken... of die schitterende Engelse TV series zoals Daar Komen De Schutters (no panic no panic) ken je ze nog... en dan Hyacinth en Daisy en Rose... je kan ze op You Tube bekijken en nagenieten.

Ach no panic no panic... ik kan nog altijd lachen!

21-11-2017 om 17:25 geschreven door Myette

Het was me het weekje wel... oogcontrole : zicht sterk gedaald dus inspuiting in dat oog... naar horen zeggen doet dat geen pijn maar ik vind het gewoon eng... dan tandcontrole en poetsbeurt : een tand moet getrokken en terug vastgezet worden... volgens de tandarts moet dat goed werken maar ik heb er toch mijn twijfels over... al 3 keren proberen de dokter te bereiken om de uitslag van die bloedafname te bespreken... geraak er niet binnen... vandaag zou hij terugbellen... noppes... nada... de hele middag zitten wachten met de telefoon naast mij... ik die goed overeen kwam met onze dokter kan hem nu wel wurgen.

Belde met een vriendin om onze afspraak af te zeggen en vertelde haar de reden (die spuit)... en zij vertelde me dat ze dit weekend ingebroken hadden bij hen terwijl ze aan zee zaten... geld en juwelen weg... zij was dus ook ziedend... die juwelen waren alle geschenken of geerfd en dat doet pijn... wij hebben het ook meegemaakt... ook geschenken van man en juwelen gerfd van een tante en plots ben je alles kwijt... ik had toen weken altijd een mes in mijn bereik en als ik 's avonds alleen was stond ik bij het minste verdachte gerucht klaar om aan te vallen zo woedend was ik.

Het gaat niet goed met onze wereld... meer en meer geweld... je kan geen TV of radio aanzetten of je wordt om de oren geslagen met misbruiken... echt om misselijk van te worden.

Dit wordt een zeurlogje... beter dat ik nu stop en mijn bed induik.

17-11-2017 om 21:27 geschreven door Myette

Gisteren eindelijk dat etentje gehad waar we vorige keer voor moesten afzeggen wegens ziekte van "madam"... "madam" is nu beter en ging eten... het was heel lekker en gezellig... het blijft me verbazen dat die twee jonge mensen... die zelf een druk sociaal leven leiden... met ons oudjes willen optrekken... zij hebben ons als "oma en opa" geadopteerd wegens gebrek aan eigen grootouders.

Even pauze genomen want 't manneke wilde dat de zonnegordijnen NU terug werden gehangen dus wipte "madam" gezwind op om aan 's mans wensen te voldoen... die gordijnen hebben de hele zomer stof en zon moeten slikken en zagen er niet echt fris meer uit... dus gewassen en gestreken en nu hangen ze... een karwei waar ik een gloeiende hekel aan heb... die ringetjes willen niet dat die haakjes erin komen en draaien en wippen weg zodat het een hele job wordt met aangepaste verwensingen tot alles hangt... maar de aanhouder wint en ze hebben het onderspit moeten delven want "madam" geeft niet gemakkelijk op.

Wat is er nog te vertellen... eigenlijk niets of het moest iemand interesseren dat de ruitenwasser vandaag zou komen... ben benieuwd of dat zo is met dit grillig weertje... toen ik deze nacht naar de badkamer toog voor het nodige plasje hoorde ik de wind door de luchtkoker donderen... gevaarlijk weer als je hoog op een ladder moet.

Morgen naar de ogendokter op controle van mijn kijkertjes en overmorgen naar de tandenfee voor de bieterkes... plezant is anders en ik kijk er niet naar uit... als je een beetje je lijf en leden in goede staat wil houden verdoe je toch nogal wat tijd aan controles van dit en dat... uren wachten want die afspraken zijn gewoon nep... als je ooit eens een keer op tijd binnen wordt geroepen sta je perplex.

Zoals je ziet is mijn weekprogramma niet bepaald om van te dromen... ik ga het hierbij laten... tijd om weeral voor het middagboke te gaan zorgen... vandaag wordt er niet gekookt... het wordt soep... tja het kan niet elke dag feest zijn.

13-11-2017 om 11:32 geschreven door Myette

Mannen en hun kroonjuwelen... ze zijn er geweldig op verslingerd maar begrijpen niet dat wij vrouwen er niet zo begeesterd door zijn... men spreekt met neerbuigendheid over de "oermens" maar die "oermens" zit toch nog diep in de huidige zogenaamd "nieuwe man" verscholen en soms is dat oergevoel niet te stuiten en gebeuren er onfrisse zaken... deze ontboezeming naar aanleiding van de huidige oorlog tegen sexuele intimidatie... ja die Bart De Pauw... deed ie het of deed ie het niet... die gast ziet er wel sympathiek uit en zijn fans zijn positief :"den Bart doet zoiets niet want ik ken hem"... toch is er die twijfel want "kennen" doe je nooit iemand grondig... dus afwachten op het onderzoek... in elk geval kan hij het wel schudden qua carriere... die smet blijft hangen.

Gisteren de kinderen gevoederd en zoals gewoonlijk ging alles wat moeke gekookt had er aks zoete koek in... moeke content en vake aan de afwas gezet... ja na uren in de keuken te hebben gestaan mag 't manneke ook wel eens iets doen zeker... het zijn ook zijn kinderen he... ik heb wel enkele keren een afleidingsmanoeuvre moeten uitvoeren want het gesprek kwam op politiek en daarin staat mijn wederhelft in de minderheid... iets wat hij haat.

Hebben jullie ook zo'n hekel aan telefoneren... donderdag weer zo'n geval gehad... ik moest bellen om de uitslag van het bloedonderzoek te bespreken... je krijgt dan een belperiode van juist geteld 1 kwartuur om de dokter te bereiken... eerst kom je langs de balie... "alle lijnen zijn momentel bezet, gelieve aan het toestel te blijven" en dan krijg je een irritant muziekje te horen waar je bijna van in slaap valt... eindelijk de receptioniste... "kan ik de dokter even spreken aub (ik dus)" ... "jawel ik zal U doorverbinden" ... weer dat muziekje... volle 8 minuten gewacht tot ik het beu was en terug naar de receptie belde... weer van hetzelfde... ik (al behoorlijk kwaad) "ik zit hier nu volle 8 minuten naar dat stom muziekje te luisteren en geraak niet binnen"... stilte aan de andere kant en dan "bel nog eens terug om 12u dan zal een andere dokter U te woord staan"... intussen was mijn hele dagprogramma overhoop gesmeten... ik bel om 12u en krijg te horen, na weer dat muziekje, dat het nog even kan duren voor die dokter vrij is"... zeg nu zelf... zou je niet kwaad worden... ik dus wel en heb "foert" gezegd... de uitslagen zijn intussen binnen gekomen met de post maar er staan enkele plussen en minnen bij die uitleg hoeven... wanneer en hoe???

Dan heb je nog de telefoontjes naar instanties... die worden afgewisseld met drukken op nummers 1 of 2 of... en muziekjes... als men nu nog eens een goeie plaat zou opzetten maar nee... het is altijd van dat getjingeltangel waar je horendol van wordt... ach in onze moderne wereld is ook niet alles rozengeur en maneschijn... helaas.

't Manneke is net de deur uit dus ga ik vlug even verder kijken naar Salamander.

11-11-2017 om 10:44 geschreven door Myette

Bitcoin... wat is een bitcoin... zonet gegoogeld teneinde een beetje op de hoogte te blijven van de moderne wereld... tja ik heb ontelbare berichten gelezen te beginnen met Wikipedia en moet bekennen dat ik er de ballen van snap... dat het een digitale munt is weet ik nu maar hoe heel dat systeem in elkaar steekt is mij een raadsel... volgens mij is de een of andere nert die zich verveelde op zoek gegaan naar een middel om de argeloze niet-nert den duvel aan te doen... ik las dat je er rijk mee kan worden maar dat zal dan ik niet zijn... jammer!

Gisteren met man een wandeling gemaakt... wat men allemaal moet doen om zijn wederhelft ietwat gelukkig te houden... veel heeft het niet geholpen want manlief is opgestaan met de bokkepruik op... gelukkig heeft hij dan een onbedwingbare behoefte aan andere luchten en gaat dan de deur uit... en de lucht hier in huis wordt dan meteen lichter en verteerbaar.

Vandaag maar een druilerig weertje... ik blijf lekker thuis genieten van mijn op TV opgenomen films zonder storend commentaar van de wederhelft... zij die gaat genieten groet U.

08-11-2017 om 14:01 geschreven door Myette

Even pauze van de zware karwei van afstoffen... planten verzorgen... keuken vetvrij maken... tja ik heb wel een poetshulp en dat is een ijverig "bieke" maar dat kind kan ook niet ALLES doen in 4 uren dus ikke doe de werkjes waarbij ik niet op mijn krakkemikkige knieën moet rondkruipen... nu is het bieke beneden bezig en dan trek ik me terug bij mijn peceke om jullie wat te komen ambeteren.

Gisteren laat ontbijt gehad met de buren en... geloof het of niet... ik voel het nog zitten... je krijgt dan allerlei zalige dingen voor je neus waar je niet aan kunt weerstaan en je komt van tafel met een maag gelijk een ballon... mijn spijsvertering was al niet van de rapste toen ik jong was... en nu... amaai!!!

Straks even de geraniums binnen zetten voor ze bevriezen... men voorspelde vorst maar zo te zien zitten ze er een beetje naast... die planten zijn al stokoud... elk jaar zeulen we ze naar binnen en mogen ze op het overdekt terras boven rustig overwinteren... zo te zien "liken" ze het want ze maken de hele winter door bloemen.

Morgen bezoekje aan "dokter-vampier" die ons wat bloed gaat aftappen... iets dat we ook jaarlijks doen... elk jaar krijg ik de raad om meer te drinken... water natuurlijk... ik doe mijn best maar zomaar drinken zonder dorst is toch wat moeilijk... ik heb net een vol glas leeggesipt en voel me nu heel deugdzaam.

Gisteren bij dat ontbijt één klein glaasje Cava gedronken en heb het moeten bekopen met barstende koppijn... waar is de tijd dat ik lustig whisky en cognac puur kon drinken en er alleen vrolijk van werd... is dat mijn straf voor gedane uitspattingen vroeger?

Deze week komen de kinderen eten en ik moet nog een menu opstellen... iets wat niet teveel moeite en tijd vraagt want de tijd dat ik uuuuuuuuren in de keuken stond te experimenteren met nieuwe recepten is helaas ook verleden tijd geworden... in die tijd had ik een overgezonde eetlust en dat geeft je een stimulans... nu is mijn eetlust meer van mussenformaat zodoende...

Ik hoor mijn "bieke" in de gang rondsoppen en dat betekent het bijna-einde van de werkzaamheden... zal maar stilaan een etage lager zakken naar de keuken voor t manneke begint te brullen van de honger... tot later.

06-11-2017 om 12:39 geschreven door Myette

Geduld is een "schone zaak" was/is het gezegde... nu ja ik zelf ben ook geen model van geduld maar toch... gisteravond werd er laat in de avond gebeld en toen 't manneke naar de deur ging stonden er enkele kinderen Halloween te plegen... hij was er echter niet op voorbereid en ging naar boven om wat centen te vergaren... helaas... toen hij terug beneden kwam waren ze al vertrokken... zelfs de kinderen hebben het geduld niet meer om op hun beloning te wachten... de wereld draait al langer hoe vlugger en wij tollen lee rond.

Vandaag prachtig weertje en na de middag naar de Zoo getrokken... wel een vergissing... blijkbaar had heel Antwerpen hetzelfde idee... manlief wilde weer eens moeilijk doen en de bus nemen in plaats van de tram die veel en veel comfortabeler is maar ja... ik was al blij dat ik mee op tocht mocht dus heb ik de wilde busrit uitgezweet in daverende stilte... de Zoo liep ook vol apen en aapjes in alle soorten en formaten... hele kuddes ouders en grootouders waren met het kroost aanwezig en dat kroost wil gehoord worden... we trokken ons regelmatig terug op een bankje in een rustig hoekje om te bekomen van al dat jonge geweld en in een van die hoekjes hebben we vol bewondering zitten kijken naar een bende mussen die van een hoop gestrooid graan zaten te pikken... jawel mussen... die beestjes hebben wij al in jaaaaaaren niet meer in onze tuin gezien en het deed mijn oude hart opzwellen van geluk dat er toch nog enkele overlevenden waren... je ziet dus... een kinderhand is gauw gevuld maar dat geldt ook voor een oude knuist... en mussen zijn ook dieren.

Dan maar terug naar huis met diezelfde schommelende bus... was ik even blij dat ik thuis kon bekomen van al die drukte... en ik die vroeger zo hield van bezoekjes aan foires en kermissen en nog van die dinges waar veel leven en vertier was... het kan verkeren... niet dat ik tegenwoordig niet van vertier hou... ik kan ervan genieten maar "met mate"

01-11-2017 om 19:52 geschreven door Myette

Vandaag zondag... inderdaad het is een zonnige dag... hier in Antwerpen dan toch... ik zie het leven ook weer zonniger in omdat ik al 3 dagen zonder pijnstillers heb overleefd in redelijk goede staat... en we pakken alles mee wat we kunnen... vrijdag etentje met vrienden gehad bij de Thai... mooi interieur... super vriendelijke bediening... de rijsttafel met allerlei gevarieerde hapjes was "eetbaar" alhoewel ik al beter heb gegeten... de wijn was "drinkbaar" en daar is alles mee gezegd... maar alles bijeen was het gezellig met de vrienden allemaal samen en dat is het voornaamste... de dag nadien was minder leuk... de begrafenis van de broer van een blogvriendin bijgewoond... de overledene was blijkbaar heel geliefd en er werd met veel respect en warmte afscheid van hem genomen... mijn avond werd in beslag genomen door Kiko de hond... terwijl zoon boven zat mijn computer tot rede te brengen moest ik het hondje bezig houden en geloof me dat is zwaar werk... hij heeft namelijk een nieuw spelletje ontdekt... hij brengt dan zijn "koord" naar mij of 't manneke en wij moeten dan trekken... zijn jonge 40 kilo+ tegen onze povere spieren... raad eens wie er altijd wint?

Wat die lieve schat van een woef ook goed kan is alles wat hij eet of drinkt in het ronde gooien... dus zondagmorgen is voor mij steevast poetsdag... iets wat ik net heb gedaan en ik zit nu uit te blazen van die zondagse inspanning... er wacht me nog een zware taak... de zondagse "grote beurt" en daar bedoel ik alleen de grote restauratiewerken mee... of wat hadden jullie gedacht.

Vandaag begon mijn dag even anders... zo gauw ik mijn bed uit was moest ik al op mijn knieën... niet voor 't manneke... nee voor de verwarmingsketel... dat ding blaast de waakvlam altijd uit... verleden jaar hadden we hetzelfde probleem... iemand laten komen en die heeft een onderdeeltje vervangen... we zijn de hele winter doorgekomen zonder problemen... en nu begint dat spelleke weer... het is al de derde keer in 2 weken dus ik vrees dat er op die ketel ook arthrose zit en vervangen moet worden... zal maar weer een boke minder eten om de kosten te dekken... ik ga nu die man opzoeken want elke ochtend op mijn knieën voor die ketel zie ik niet zitten.

29-10-2017 om 09:39 geschreven door Myette

Gisteren was het even slikken... zit al jaren met voortdurende hoofdpijnen... de neuroloog vond de oorzaak niet... dus mee leren leven... maar plots werd het veel erger en kreeg er geweldige nekpijnen bij... dan maar weer naar de huisarts... die constateerde arthrose en stuurde me voor een foto... gisteren met die foto terug naar de dokter en kreeg daar een koude douche... zware arthrose van de nekwervels... iets dat alleen maar erger kan worden maar niet geneest... ik heb nu spierontspanners en pijnverdovers gekregen... als die niet helpen kan ik de kinesist proberen... daarna de pijnkliniek en het allerlaatste een operatie... dus leuk is anders... jaja de aftakeling is in volle gang... als troost vertelde de dokter me dat mijn binnenwerk 50 jaar ouder is dan de carosserie... tja ik ben dan wel een wrak maar gelukkig zie ik er nog niet erg wrakkerig uit.

Mijn week was wel gevuld... voornamelijk met in een wachtkamer te zitten wachten... daarvoor zijn die kamers bedoeld... toen ik gisteren voor de uitslag kwam zat er een heel mooie jonge dame juist voor mij en ik wist het al... dat gaat lang duren... ze droeg een skinny jeans en zo'n ding krijg je niet in enkele minuten uit of aan nietwaar... ik kreeg gelijk... in plaats van de voorziene 15 minuten bleef ze 30 minuten binnen terwijl ik al nagelbijtend zat pijn te lijden... toen ik het op mijn heupen kreeg ging ik al naar boven voor de deur van de dokter staan rondstampen als "stille" wenk dat het welletjes was... en het hielp.

Ik ben vandaag eigenlijk wel trots op mezelf... mag het even ja... ik heb namelijk een grote strijk gedaan... kleren gesorteerd... de ledenlijsten voor de club aangepast en afgeprint... mails verstuurd... een was te drogen gehangen... waarom trots... omdat ik me gisteren al een halve invalide voelde maar vandaag besloot me niet te laten kisten door die onnozele wervels... er is wel een probleem... ik heb minder pijn als ik rondloop maar lezen en computeren doen mijn nekwervels kreunen... en dat is voor mij rampzalig... als ik dat niet meer kan word ik gek en het is nu al zo erg.

Dit was even een klaaglogje... ik beloof echter in het vervolg mijn best te doen om niet te zeuren... allee Myette... borst vooruit en schouders naar achter!

26-10-2017 om 20:22 geschreven door Myette

Zonet las ik iets over een slachtoffer die in de rechtszaal haar kunstoog toonde aan haar overvaller... ze vertelde ook dat ze tevergeefs op een spijtbetuiging had gewacht... dat bracht me op het ongeval van mijn zoon... we zijn nu 9 maanden verder en zoon is nog altijd werkonbekwaam... hij mankt en volgens de arts en de kinesiste zit er geen volledige genezing in... hij werd met zijn motor van de weg geslingerd door een vrouw die onverwachts met haar wagen links afsloeg en dat op een doorlopende witte lijn... ze werd volledig schuldig bevonden... denk je dat zoon ooit één woord van spijt of excuus van haar kreeg... nee dus... blijkbaar is het niet meer van deze tijd enige verantwoordelijkheid op zich te nemen... zich schuldig voelen is "not done"... alleen egoïsme primeert.

Ik klink nu bitter... ja... iedereen maakt fouten maar moest ik zoiets op mijn geweten hebben zou ik op zijn minst het slachtoffer mijn excuses aanbieden... misschien mijn hulp aanbieden... maar ja ik ben dan ook van een generatie die nog respect voor mens en dier werd aangeleerd... iets dat blijkbaar helemaal uit de mode is... een woord van excuus maakt het slachtoffer niet beter maar geeft toch een beetje troost.

Ach wat baat het zich kwaad te maken over zulke dingen... het is nu eenmaal zo... de wereld verloedert en de mensen worden hard.

21-10-2017 om 16:30 geschreven door Myette

Even in blogland gaan kuieren... was een korte wandeling want bijna al mijn vorige blogmaatjes hebben er de brui aan gegeven en zitten liever hun wel en wee op FB te verkondigen... ik dus nog niet... ik geef niet gemakkelijk op... een van de testen op dat FB maakte uit dat ik in mijn vorige leven een tekkel was... vinnig... hardnekkig... ik zag mezelf er wel in... zelfs de korte pootjes klopten.

Gisteren met die korte pootjes naar onze huisarts gestapt voor een griepvaccinatie en onderzoek van mijn luchtwegen... ik zit namelijk nog altijd met een hardnekkig kuchje... toen ik binnen stapte zat er warempel weer een stagiaire bij hem... ik denk dat ze die gasten liefst bij onze dokter stoppen want die vindt dat zo te zien fantastisch... enfin ik werd betast en beluisterd door 2 heren tegelijk... een aan de linkerkant en een aan de rechter... ik voel me nu wel gerust want als die allebei niets verdachts gevonden hebben zal mijn binnenwerk wel okido zijn zeker... ik kreeg die spuit en mijn voorraad pillen werd aangevuld en dat alles voor de prijs van maar 1 consultatie... als dàt geen koopje is.

Ik was dan toch gekleed voor de buitenwereld en we zijn na het middagboke naar de golf getrokken... matchke gespeeld en redelijk goed zelfs... wat van de zon genoten met een drankje en dan naar huis... vandaag weer golf met de vrienden maar het weer ziet er niet zo schitterend uit als gisteren.

Ik heb de daguitstap met de club voor donderdag toch maar afgezegd... zie het niet zitten een hele dag achter een gids te moeten aanlopen om ellenlange verhalen te moeten aanhoren over die en die familie die met die en die gehuwd zijn en dan krijg je weer de kinderen die uitgebreid worden behandeld... nee... vroeger vond ik het gezellig de hele dag met de club op stap maar nu eerder vermoeiend en vervelend... is dat oud worden/zijn?

Oei, man staat te roepen dat hij wil eten... hoe de tijd vliegt!

17-10-2017 om 12:06 geschreven door Myette