Goezenne... ik was al blij dat ik eindelijk weer kleur en volume in m'n blog had gekregen... moest ervoor naar "instellingen" trekken en de "editor" op "geavanceerd zetten"... kreeg ik daar een zootje geheimzinnige tekens voorgeschoteld waar je echt voor gestudeerd moet hebben maar uiteindelijk is het me gelukt... zijn het nu die inspanningen of gewoon een kou... maar sinds ik dinsdag op de golf heb staan kleumen kon ik het niet meer warm krijgen... lag elke avond al om 9 u in bed gehuld in m'n damarreke onder m'n nachtpon EN met sokken te bibberen als een juffershondje... kreeg er ook nog buik- en maagpijnen bij... vrijdag voelde ik me precies wat beter en had de euvele moed de stad in te trekken... manman wat heb ik me dàt beklaagd... ik heb met moeite de "sjokvolle"bus gehaald en moest ook nog de hele rit blijven staan... waar is de tijd gebleven dat men voor ouwe vrouwtjes opstond... hehe... om eerlijk te zijn ben ik meestal blij dat men NOG NIET voor me opstaat... maar deze keer niet dus... ik voelde me echt rottig... als ik koorts heb voel ik dat dadelijk en ja ik had prijs... niet veel maar toch verhoging... weer met damarreke en sokken aan het bed in... zaterdag moesten we naar een begrafenis maar ik heb m'n kat (pardon 't manneke) gestuurd en ben heerlijk blijven uitzieken... vandaag ook geen golf... ik denk dat het leed geleden is nu... niks zo goed als slapen als je je niet goed voelt.

Door al die perikelen ben ik deze week de deur haast niet uit geweest... dus geen avonturen beleefd... wat ik wèl heb gedaan was me zitten ergeren aan het nieuws... zijn jullie die Van Gheluwe ook zo beu... en met hem al die hypocriete priesters die nu met verstomming geslagen zijn door zijn "onthulling" op TV terwijl ze alle mogelijke moeite hebben gedaan de man en zijn daden in de vergeetput te gooien... en het gezever en gesjoemel van onze "niet-bestaande regering"... ze doen me meer en meer denken aan een bende verwende peuters die geen van allen hun speelgoed willen delen met de andere kindjes... dan hebben we nog het "zonnepanelen-schandaal"... het houdt gewoon niet op... mijn "Rosacea" fleurt er gewoon van op... ik ga het hierbij laten voor mijn gal ook gaat opspelen want dat schijnt in de mode te zijn...vriend van ons heeft dinsdag galoperatie gehad en een andere vriendin zit in angstige verwachting van ook zo'n operatie... tijd dat ik m'n bed induik voor ik op ieders zenuwen ga werken... toedeloe!!!

17-04-2011 om 20:24 geschreven door Myette

Hoera ik heb het gevonden... geloof ik toch... weer kleur in m'n tekst... goed nieuws voor jou Mus!!!

15-04-2011 om 07:50 geschreven door Myette

14-04-2011 om 19:26 geschreven door Myette

10-04-2011 om 21:12 geschreven door Myette

03-04-2011 om 15:23 geschreven door Myette

Gaat het zo een beetje... mij zo op m'n hielen trappen... maar ja ik zal het nodig hebben zeker... het is wel zo dat ik deze week naarstig en noest bezig was orde in m'n kasten te scheppen en je weet hoe dat gaat... je zal eens raprap die of die schuif opruimen maar dan stoot je op allerlei vergeten zaken en die moeten dan weer onderzocht worden vooraleer je ze weggooit... dat vraagt tijd... véél tijd... zo zijn er de spulletjes van la mamma die uitgezocht moeten worden... de winter- en zomerkleren... ach en die zomerkleren moeten dan gepast worden wat voor een hoop frustraties zorgt... er is weer winterspek aangekweekt zodat de spullen die vorige zomer mijn "matige" tevredenheid konden wegdragen plots niet meer zo leuk staan... wegdoen die boel of stoppen met snoepen... een zwaar probleem en nog niet opgelost.

Behalve rommelen in kasten ben ik terug in "zomerversnelling" geschoten... wat betekent petanque en  minigolf... wat weer betekent dat ik 's avonds door een overdosis buitenlucht voor strijk lig en mijn "blaffeturrekes" al heel vroeg dichtvallen.

Donderdag zijn we met een groepje vrienden gaan "chinezen" maar een beetje anders... voor mij was het de eerste keer en het is best meegevallen... we kregen een "bouillon fondue"... twee grote borrelende potten bouillon op tafel... errond een assortiment van vlees... vis... mie... spinazieblaren... gamba's... krab... zalm... en sausjes... lekker en gezond ook nog... lekker wijntje erbij... Irish coffee erna... daarna nog gaan nakaarten in een taverne in de buurt waar ik nóg een Irish coffee heb gedronken... ik schaam me diep nu ik het hier zo open en bloot zie staan maar het moest maar zo lekker niet zijn enne... ik ben er zwaar voor gestraft want mijn nachtrust was niet zoals het hoort... maagpijn... vapeurkes... gedraai en gewoel... in de hitte van de strijd vergeet ik telkens dat matigheid een schone deugd is maar wie wil er nu deugdzaam zijn!!!

Deze voormiddag gaan petanquen en gespeeld zoals "een grote" haha... dan mijn eerste zonnebadje genomen op m'n terrasje... nog niet in bikini maar toch al redelijk ontbloot... een bescheiden begin... smaakt naar nog!!!

19-03-2011 om 17:47 geschreven door Myette

Ik geef jullie de toelating heel hard en smalend te lachen... mij uit te lachen... ik ben echt een hopeloos geval... vrijdag ging ik aan de bushalte staan wachten met het idee dat er deze keer eens niets kon verkeerd gaan... op die halte staat vermeld :
bus 33... ik geraakde aan de praat met een dame die ook de bus moest hebben en toen ze zei : "daar komt de bus" stapte ik gewoon op zonder naar het nummer te kijken... de bus nam wel een rare weg maar omdat ze tegenwoordig de routes overal veranderen voelde ik nog geen nattigheid tot ergens in niemandsland busje stopte... de motor werd afgezet en ik zat er nog moederziel alleen op... toen begon m'n eurocent moeizaam te vallen... ik vroeg de chauffeur of zijn bus ook aan mijn halte kwam... die bekeek me met medelijdende blikken en ik zag hem denken... ocharme dat menske is al ver heen... blijkbaar zaten we in Borsbeek en zat ik op bus 22 die ze "tijdelijk" hadden ingezet... ja zèg... waarom vermelden ze dat dan niet... enfin het viel nog mee want bus 22 nam dezelfde route terug zodat ik na zowat een half uur terug op mijn oorspronkelijk vertrekpunt terechtkwam... bij de volgende bus die er aankwam heb ik eerst goed naar het nummer gekeken en voor alle zekerheid aan de chauffeur gevraagd of hij wel degelijk naar mijn thuishalte reed... dan eerst mocht hij me meenemen... haha... ik heb in elk geval een stukje vlaanderen gezien... ben echt benieuwd wat er de volgende keer gaat gebeuren... spannend nietwaar???

12-03-2011 om 15:14 geschreven door Myette

Grrrrrrrrrrrrrrrrr
Ik heb het al eens gezegd... ik volg al jaren het nieuws niet meer... hier en daar vang ik al eens iets op en dat bekomt me dan slecht... maar sinds enkele weken krijg ik De Morgen en GVA via het net binnen... fanatieke lezer die ik ben... als kind al verslond ik elke letter die ik onder ogen kreeg... kan ik het niet laten toch maar de koppen te lezen... zo ook die van de heer Koekelberg die het gepresteerd heeft van na ettelijke schandaaltjes eindelijk ontslag te krijgen bij de politie en terzelfdertijd een hogere post in de wacht te slepen bij diezelfde politie... zijn ook veelbesproken "secretaresse" werd ook ontslagen maar men is al druk bezig voor haar een andere post te vinden... eveneens bij de politie... nu zijn we wel wat gewend in ons "landeke van belofte" maar dit spant nu toch wel de kroon... het doet m'n haren ten berge rijzen... m'n tanden knarsen... m'n bloed koken en nog van dat fraais... en zo iemand moet ons... het gemene volk... op het rechte pad houden en beschermen bijgestaan door een bende corrupte rechters en advokaten... je zou voor minder je snor opvreten... ik weet wel dat dit niet het eerste schandaal is en het zal ook niet het laatste zijn maar wat ik me afvraag is :

10-03-2011 om 09:43 geschreven door Myette

Zit hier tranen met tuiten te huilen... van het lachen... toen ik hoorde dat de blogmeeting niet doorging heb ik eventjes een vloek laten ontglippen... ik weet wel dat dit niet ladylike is maar wat kan het deugd doen... al die moeite voor niks gedaan... haar gewassen en geföhnd... tanden extra gepoetst... m'n rimpels uitgestreken... m'n kin opgetrokken... zo kan ik nog effe doorgaan maar dan wordt het vervelend he... en dat allemaal in het vooruitzicht jullie in m'n poezelige armen te smoren... LAP... en dan gaat het niet door... na het dagelijkse after-lunch partijtje matchpoint met 't manneke... waar ik dan nog smadelijk verlies leed... ging ik op zoek naar vertier om m'n trieste zinnen op te beuren... ik pakte m'n boek op en vond erin het ooit geschreven artikel van Bo over ex-babes en sex... toen ik het indertijd las heb ik me haast een dubbele liesbreuk gelachen en het uitgeprint om voor het nageslacht te bewaren... dus ik ben dat stukje nog eens gaan lezen en deze keer gingen m'n ribben er bijna aan... uit het leven gegrepen... galgenhumor... noem het zoals je wil maar het is zo herkenbaar en tegelijk zo hilarisch... toen ik het de eerste keer las... dat was ergens in het jaar 2007... kon ik me niet in bed neervlijen zonder te checken of m'n boobies niet ergens onder m'n armen lagen te verkommeren... als ik dan alles had geschikt en herschikt tot enigszins normale vormen kon ik maar eerst inslapen maar niet zonder eerst nog eens lekker te liggen grinniken... blijven lachen nietwaar!

Wat heb ik zoal uitgespookt de laatste weken buiten die dia's scannen... dat het zolang duurt is gedeeltelijk te wijten aan mijn aangeboren luiheid maar ook aan het feit dat m'n scanner weigerde dia's te scannen nadat zoon Windows 7 aan den Buddy had opgedrongen... hij (de scanner) wil alleen nog documenten verwerken... met de Kerst kreeg ik een dia scanner cadeau en wilde terug van start gaan toen la mamma het begon op te geven... dan volgden enkele drukke weken... toen 't manneke ziek werd zat ik ook thuisgeplakt en bleef liefst een beetje uit zijn bacillenbaan... het gedroomde moment om verder te gaan met het werk... om eerlijk te zijn hangt het allang m'n strot uit en besloot deze week eens te doen wat ik gaarne doe... trok woensdag de shoppingschoenen aan... onelegante dikgezoolde bottekes waar m'n voeten extra zacht ingebed liggen... niettegenstaande deze outfit kwam ik strompelend naar huis terug... zo moe als de spreekwoordelijke hond... verkondigde luid en duidelijk dat ik vroeg ging slapen... toen belde een vriendin me of we thuis waren die avond... ik zegde nog eens luid en duidelijk :
"JA maar ik ga vroeg slapen"... ze antwoordde : "dat is niks schatteke we wilden alleen maar jullie sjoelbak lenen"... voor mij was dat prima... dacht eventjes die bak komen halen dat kan en dan kruip ik m'n bed in... jawadde... ze kwamen en bleven... we hebben gesjoelbakt tot bijna 1u onder het nuttigen van de nodige drankjes... wat wil je... je moet je visite toch iets aanbieden en je kan ze toch niet alleen laten drinken... ik heb me dus duchtig geforceerd.

Donderdag waren we afgesproken met onze buren-vrienden om te gaan eten... ik weet niet of het strafbaar is hier namen te vermelden maar mijn blogmaatjes kennen het wel... Het Kasteeltje... niet dat het eten slecht was maar het kon beter en hun huiswijn idem dito... we hebben wel reuze plezier gehad... op het randje af de slappe lach... nu ik dit schrijf besef ik plots waarom m'n middenrif pijn doet als ik kuch... te hard gelachen... maar ja ik heb het er voor over... onze buren klagen steeds dat ze ons zo weinig zien... wel we hebben afgesproken eens in de 2-3 maanden te gaan eten ergens... volgende week gaan we chinezen met een groepje van de club... is ook zo afgesproken... eens in de 2-3 maanden samen te gaan eten... telkens een andere nationaliteit... Japan hadden we al... China komt... keus te over hier toch.

De minigolf gaat morgen open voor het zomerseizoen... er volgen nog drukke dagen... tenminste als het weer wat meewil.

04-03-2011 om 15:59 geschreven door Myette

Jaja ik leef nog... met al mijn "force" vechtend tegen de rondvliegende bacillen die 't manneke kwistig rondstrooit... als ik dit doorsta zonder ziek te worden ga ik mezelf een schouderklopje geven... zo van : "flinke meid hoor"... bovenvermeld manneke zit nu in de "kuchperiode"... het zware gebas is voorbij god-zij-dank... en ik zit al enkele dagen met lichte keelpijn die ik probeer te onderdrukken door keeltabletjes op te zuigen want er is een drukbezette week in aantocht en ik haat het reeds gemaakte afspraken te moeten afzeggen.

Ik heb me deze laatste twee weken bezig gehouden met dia's scannen en sorteren... pffff... pffff... pffff... wat een job... alsof het nog niet genoeg is al die foto's een voor een te moeten scannen en plaatsen zie ik als ik de betreffende mappen terug open diezelfde foto's meerdere keren staan en ook nog copies ervan die den Buddy zomaar maakt zonder het mij te vragen... die moeten er dan terug uitgevist worden... een uitdaging voor het korte-termijn-geheugen want ik vergeet dadelijk welke er wel al opstaan... kunnen jullie het je voorstellen... voor alle onverlaten eruit zijn heb ik de hele serie al duizend maal de revue laten passeren... gggggrrrrrr!!!

Dit was alleen maar om te laten weten dat ik nog op deze natte en grijze en koude wereld zit... vastgeklonken aan den Buddy... volgende week ga ik weer m'n vleugels eens uitslaan... tot vrijdag... zelfde plaats... zelfde uur? Zeg hen maar dat ze de vloer een extra goeie poetsbeurt geven voor in geval dàt.

26-02-2011 om 11:03 geschreven door Myette

Amaai m'nen amaai... wat is het weer koud vandaag... mijn knoken riepen luidkeels deze morgen : "ge gaat ons niet weer terug het park in jagen he" en ikke... ik heb hun verzoek goedgunstig ingewilligd... bewegen... bewegen... je moet nu ook niet overdrijven he... heb me stillekes bij den Buddy genesteld en ben nog maar eens aan die dia's begonnen... monnikenwerk zèg... ik ben het kotsbeu en heb er nog wel enkele duizenden te doen... die man van mij was vroeger echt niet te houden met een camera in zijn pollen... gelukkig hebben we nu zo'n electronisch gevalleke en dat krijgt hij niet onder de knie... by the way... hij heet niet Tonny hoor Loeieke... nee dat is den halven beddenbak van Natoken... mijnen halve trouwboek heet Hubert... de mensen zouden er nog een slecht gedacht van krijgen... maar als ik die Tonny ooit eens tegenkom doe ik hem zeker de groeten... mijn dag is dus zoetjes verlopen met dia's scannen... benoemen en klasseren... intussen nog wat chatters te woord staan... ik heb me veiligheidshalve verre van 't manneke gehouden want die zit te bassen gelijk een hellehond... de bacillen vliegen je om de oren... vannacht heb ik me ook teruggetrokken en heb het logeerbed in beslag genomen... heerlijk geslapen... zou ik meer moeten doen...

Ik denk dat ik straks eens in m'n verse voorraad bib-boeken duik... ik breng er altijd 10 mee maar het wordt moeilijk die op tijd uit te krijgen want ze hebben de uitleentijd verkort tot 3 weken in plaats van 4... ik heb protest aangetekend en blijkbaar was ik niet de enige want ze hebben besloten dat je die termijn met nog eens 3 weken kan verlengen in noodgevallen... maar wat zijn noodgevallen... ondergesneeuwd zitten... of weggespoeld... griep... geen goesting... ik zal wel iets bedenken als het zo ver is... waarom steeds maar veranderen... je kan tegenwoordig je rug niet meer draaien of ze hebben openingsuren van dit of dat veranderd... je krijgt er een puntkoppeke van... ik doe niets anders meer dan overal van die briefjes meepikken met de nieuwe openingstijden... en nóg hebben ze me soms liggen... de wereld draait alsmaar vlugger en wij alsmaar trager.

18-02-2011 om 19:00 geschreven door Myette

Het was wel even schrikken deze ochtend toen ik dat stralende zonneke zag... ja ik weet het... gisteren ook al maar door die verdoriese keukenplicht kon ik niet buiten...bovenop de kook zat ik ook nog met een fameuze strijk... dus... nu schrok ik niet zozeer van de zon maar wel van m'n smerige vensters... eventjes... héél eventjes dacht ik eraan emmer en zeemvel boven te halen maar na enig nadenken zag ik er vanaf... waarom het lot uitdagen want als ik ramen was begint het steevast te regenen... ik vind dit nog altijd een geldig excuus om me te drukken... terwijl ik nog aan het twijfelen was belde onze voorzitter me met het verzoek dit en dat eens per mail door te sturen aan die en die leden... daar ging m'n twijfel... toen ik betreffende zaken doorgestuurd had was het tijd voor het boke... na het boke het partijtje matchpoint dat ik al enkele weken met m'n wederhelft speel... elke middag na de boterham één partij... ik las net weer over gezond eten en "bewegen"... ik keek eens naar buiten... voor zover ik door die vuile ramen kon kijken... zag geen blad bewegen... en besloot eens werk te gaan maken van dat "bewegen"... maar zoiets moet je wel opbouwen... dus ben ik welgeteld een vol half uur in het park gaan stappen... veel was er nog niet te zien... ja enkele struiken die moedig stonden knoppen te maken... ik hoop voor hen dat het niet meer gaat vriezen... zou zonde zijn...
om eerlijk te zijn was ik blij weer thuis te zijn want m'n arme oude knoken protesteerden... toch voel ik me voldaan want was ik thuis blijven zitten zou ik er morgen spijt van kunnen hebben niet van het stralende zonneke te hebben geprofiteerd... verdorie wat een onmogelijke zin!

En nu ga ik met gesust geweten EN dankbare knoken verder met foto's scannen... ik hoop dat ik die taak nog volbracht krijg voor ik de pijp uitga want dat gaat hier vooruit gelijk "bonen knopen".

17-02-2011 om 15:58 geschreven door Myette

Vandaag was het "kidsdag" wat wil zeggen dat mijn kroost mee aan tafel schuift voor een zelfbereide "moederspot"... vroeger kwamen ze elke week maar dat werd me te zwaar... ik verschoof het naar om de twee weken en verleden jaar schoof ik het nog wat verder van me af met als voorwendsel dat "gezien m'n hoge leeftijd het koken te vermoeiend was"... hehe... een van de voordelen van die "hoge leeftijd" is dat je het altijd als uitvlucht kunt gebruiken als iets je niet aanstaat... iets wat ik vroeger gaarne deed... koken namelijk... vind ik nu echt niet meer zo leuk... al dat gedoe om elke dag iets anders op tafel te zetten... je staat uren in de keuken voor iets dat in 15 minuten verdwenen is... en dat elke dag opnieuw... terwijl er zoveel prettiger dingen zijn om je mee bezig te houden zoals de kat of echtgenoot pesten... ik heb ook het geduld niet om in potten te blijven roeren en ga liever wat lezen of puzzelen terwijl die potten staan te sudderen... het probleem is dat ik me totaal verdiep in dat boek of die puzzel tot er een verdacht vieze geur uit de keuken komt binnengewaaid... lap... weeral aangebrand!
Maar niet vandaag... ik heb me voorbeeldig gedragen... heb zelfs m'n schort voorgebonden... heb braafjes staan roeren tot ik er een lamme arm van kreeg... heb er zelfs aan gedacht het vuur uit te draaien toen ik naar boven trok... operatie geslaagd... de kinderen zijn voldaan en met gezwollen magen de deur uit en ik zit hier gelukzalig te  bedenken dat ik weer vier weken vrij van dienst ben... vaak hoor ik andere moeders trompetten hoe tof ze het vinden dat hun kinderen komen eten... die staan dan jubelend in de keuken met pollepels en aanverwante artikelen te zwaaien... al jodelend braden ze het vlees en doen een huppeldansje terwijl ze de groenten fijnhakken... nou moe... als ik dat hoor voel ik me toch een ietsiepietsie schuldig... ben ik de enige die het een karwei vindt... gelukkig duurt zo'n bui niet lang... ik neem m'n boek of puzzel en verdiep me erin of beter nog... ik stort m'n schuldig hart hier uit.

t' Manneke is verkouden... owee... owee... owee... wat een ellende zo'n man toch meemaakt... hij hoest en proest de bacillen rond... ik denk er ernstig aan hem vannacht naar de andere kamer te verbannen... doet me denken aan een mopje dat ik hoorde :

Het ene oude besje in het bejaardentehuis klaagt tegen een andere bes dat ze de vorige nacht niet kon slapen door haar tandpijn... waarop de andere bees antwoordt... ik kan er niet van meespreken... mijn tanden en ik slapen al lang niet meer samen.

Deze bees gaat nu ook slapen na een welgevulde dag.
SLAAPWEL 

16-02-2011 om 23:24 geschreven door Myette

Zere botten... ik ga eens uit de doeken doen hoe mijn botten zich voelen sè... de eerste tekenen van "reuma" kreeg ik toen ik 17 was... ik verbleef toen met m'n ouders in Blankenberge voor 2 weken vakantie... we hadden weer zo'n echte belgische zomer... stormwind... regen... koud... wat doe je als je aan zee bent... precies... de hele dag buiten rondstruinen want wat ga je binnen zitten doen... ik liep dus de straten af gekleed in een dunne regenjas en na enkele dagen begonnen de pijnen... knagende pijn in zowat alles wat ik aan m'n lijf had... en dat is zo gebleven... soms heel erg en dan slik ik enkele dagen een "pijnpilleke" en dan weer een hele tijd bijna niets... want helemaal weg is het nooit... met de jaren kwam er ook stijfheid bij... een uurtje zitten of liggen en bij het opstaan loop ik als een oud besje... tenminste alleen als niemand me ziet want als er publiek is verbijt ik de pijn en dwing mezelf gewoon te lopen... haha... ijdelheid uw naam is vrouw!!!
Dit alleen maar om uit te leggen dat een val hier en daar me niet zoveel doet... ja de volgende dag is de pijn erger maar je leert ermee leven... dat ik de vloer heb gekust onder de ogen van een talrijk publiek kwetst dus m'n ijdelheid meer dan die knieën waar ik lomp op ben neergekomen... de volgende dag heb ik het rustig aangedaan en... bedankt voor de belangstelling Natoken... knieën en de rest gedragen zich terug normaal... vandaag doen alle spieren zich weer gelden maar dat komt omdat ik gisteren met de club op stap was en veel heb moeten stappen en trappen doen... maar ik lig er al lang niet meer van wakker.

Nu gisteren... echt een fijne uitstap gedaan... met Antwerpen Averechts de route Expo 58... dat betekende eerst een film bekijken over de Expo 58... dan met twee hostessen... uitgedost in jaren '50 kostuumpjes... enkele gebouwen bezichtigd die in stijl gebouwd zijn met o.a. "De Blokken van het Kiel"... in aansluiting daarop bezoek aan een ontmoetingscentrum Nova aan bovenvermelde blokken...  dan de bus in voor een rondrit doorheen "Het Eilandje"... het geklasseerde districtshuis van Merksem... dat alles met gedetailleerde uitleg van de gidse... als besluit kregen we een maaltijd in het vroegere café Kiebooms... dit café werd gesloten toen de eigenaar stierf en zijn dochter kon het niet over haar hart krijgen het pand te verkopen en besloot het gewoon af te sluiten... dank zij haar is dit stukje verleden bewaard gebleven... toen Antwerpen Averechts een locatie zocht hebben ze gewoon dat pand gehuurd... er het stof uitgebezemd maar voor de rest alles onveranderd gelaten... nu is het de hele week gesloten voor het gewone publiek en wordt alleen geopend als er een geleide groep verwacht wordt zoals wij gisteren... donderdagavond komt er een live orkestje muziek brengen uit de jaren '40-50... toen wij zo tegen 9 u
opstapten zat het café al aardig vol met jonge mensen die de retro sfeer komen opsnuiven... we hebben al met enkele van de clubvrienden afgesproken er eens een donderdagavond heen te trekken... kwestie van die jonge gasten eens enkele "originelen" te tonen... de drankjes zijn betaalbaar ook.

Nostalgie!!!

11-02-2011 om 13:40 geschreven door Myette

Grijs... koud en winderig... wat een weertje weer... wanneer... oooooooo... wanneer gaan we weer eens de zon te zien krijgen... smacht... smacht!!!

Vrijdag lekker gekletst met de blogmaatjes... tussen de bedrijven door even een glas Triple omgekieperd... bij het naar buiten gaan de vloer gekust terwijl een vol café belangstellend toekeek... wat je tegenwoordig al niet moet doen om op te vallen... en nee... ik was niet zat... wie plaatst er nu midden in een café een tree van ca 15 cm. hoog... en doet het licht uit als de mensen juist naar buiten willen... voilà... gisteren zat ik wel met 2 zere knieën... 1 zere elleboog, l kanjer van een blauwe plek op rechter bovenarm... god weet vanwaar... 1 pijnlijke rug...  en 1 gebroken nagel... terwijl er spieren en pezen pijn deden op alle onmogelijke plaatsen... ben vroeg gaan slapen... heerlijk laat blijven uitslapen enne... wonder boven wonder... ik voel bijna niets meer... ik voel nog wel iets hoor... gelukkig maar of ik zou me ongerust maken... zou ik la mamma achterna huppelen... die was kampioene vallen en terugbotsen... dat heb je dan wel weer met een extra gevulde buitenkant... je valt zachter dan zo'n slanke den... toen ik het zonet aan zoon vertelde kreeg ik als antwoord dat ik in het vervolg naar de vloer moet kijken en niet naar de mannen... nu vraag ik jullie... waar haaaaaaaalt hij het... die kinderen van tegenwoordig hebben totaal geen respect meer voor hun oude moeke... wat hij ook nog vroeg was of ik de vloer beschadigd heb... is dat nu mijn straf voor mijn ontaard gedrag vroeger... toen ze klein waren en vielen ging ik ook direct controleren of er geen stuk uit tafel of vloer was... dat maakte ze zo kwaad dat ze op slag hun pijn vergaten... haha... we staan effen nu!!!

Ik heb net een grote strijk gepleegd en beloonde mezelf  met  blogjes lezen... toen begonnen de schuldgevoelens de kop op te steken... het was weer wat geleden dat ik nog iets schreef... vrijdag zat Natoken me met dreigende blikken aan te kijken... voor ze weer uit haar slof schiet... hier ben ik dan!!!

Voor de rest "van het westelijk front" geen nieuws... ik kom haast niet buiten... dan beleef je ook niets... ik zal toch nog eens een reis met tram en bus moeten maken... kan ik mensjes kijken... een terrasje in de zon is ook de gedroomde plek om mensen te bestuderen en zich te vermaken... altijd goed voor een besmuikte grimlach... in afwachting hiervan
wuif ik adieu met een slap handje. DADA!!!

06-02-2011 om 15:43 geschreven door Myette

Ik ben op het oorlogspad... zoals ik al vertelde lig ik in strijd met het OCMW... deze voormiddag belde ik naar de directeur van het rusthuis... legde hem mijn "zaak" uit en de brave man zegde me te komen want ik kon la mamma's sieraden komen halen... dus ikke hoopvol gezind naar daar getrippeld... moest een tijd chambreren want de man is drukbezet... toen hij eindelijk tijd voor me had vertelde hij me doodleuk dat de sieraden al verzonden waren en dat haar niet opgehaalde zakgeld heel waarschijnlijk zou gebruikt worden om haar verblijfkosten aan te vullen... bij deze waarschuw ik iedereen die het ongeluk heeft in een instelling van het OCMW terecht te komen... geef desnoods volmacht aan je kinderen om je zakgeld af te halen en zeg hen dat ze je sieraden liefst weghalen vooraleer je dood bent... dat is wat ik mijn kinderen ga vertellen... hij gaf me wèl het telefoonnummer van iemand van het OCMW om te contacteren wat ik zonet heb gedaan... ik kreeg een heel arrogant vrouwmens aan de lijn die me aansprak als "mevrouwtje" en me behandelde als een onmondig kind... het haar op m'n armen staat er nóg van overeind... die zegde me dat ik een schriftelijke aanvraag moet sturen voor de juwelen en dit voor "emotionele redenen"... nu vraag ik je... waar halen ze het lef... zomaar iemands prive spullen aanslagen... ik ga toch eventjes m'n woede laten bekoelen voor ik die brief ga schrijven... als ik schrijf wat ik nu denk en voel krijg ik zeker niets meer terug... dan maar zoete broodjes bakken zeker... gggggrrrrrrrrrrrrr...

Oooooooo was ik maar als allochtoon geboren!!! 

31-01-2011 om 15:11 geschreven door Myette

En het leven gaat verder met zijn ups and downs... na de dood van la mamma heb ik het al aardig druk gehad want de gewone zaken blijven niet stilliggen omdat er iemand dood gaat... nu is het niet zo dat ik last heb van notarissen en dergelijke want er is niets te erven maar toch heb je geloop... vandaag de ziekenkas bvb. met het betalingsbewijs van de begrafenisondernemer... misschien krijg ik iets terugbetaald... ik hoop het maar want een begrafenis kost je een rib uit je lijf... aardig zaakje hebben die mannen... toekomst verzekerd want sterven doen we allemaal crisis of niet... verleden week met de nodige papieren naar het rusthuis getrokken om mama's trouwring en trouwboekje op te eisen... me daar aardig kwaad gemaakt ook... we hebben haar kamer leeggemaakt zonder problemen... meubeltjes met inhoud... alleen haar juwelenkoffertje was er niet... toen ik er naar vroeg kreeg ik als antwoord dat ze dat na een overlijden direct  aan het kantoor daar moesten afgeven... op dat kantoor vroeg ik dat koffertje terug... de trouwring en trouwboekje kreeg ik terug mits handtekening maar dat koffertje moest naar het OCMW gezonden worden... ik werd al kwaad want waar halen ze het recht iemands privé bezittingen aan te slagen... na 3 telefoontjes kreeg ik alleen het koffertje terug omdat het voor mij sentimentele waarde heeft... mijn vader maakte het namelijk zelf... de juwelen werden eruit genomen en opzij gelegd... die hebben totaal geen waarde want het is allemaal nep... ik vind dit echt een schending van de privacy... had ik dit geweten had ik beter alles meegenomen vooraleer mama haar laatste adem uitblies maar daar ben IK te fatsoenlijk voor... ik heb een heel kwade mail naar het OCMW gestuurd maar tot hiertoe nog geen antwoord gekregen... zoiets mee te moeten maken terwijl het OCMW dagelijks tonnen verspilt aan een bende avonturiers en profiteurs die ons land overspoelen... wel dat ligt me heel zwaar op de lever... en dit allemaal voor enkele nep-kettinkjes en broches... maar ik laat het er niet bij zitten... als ik geen bevredigend antwoord krijg trek ik persoonlijk naar het hoofdbureau... moet alleen nog uitzoeken waar dat is... ik weet zeker dat er niets van waarde bij zit maar stel dat je niet op de hoogte bent en die sieraden gaan naar het kantoor... iedereen kan eruitkiezen wat ze willen... ik vind dit geen manier van doen!!!

Sorry mensen maar het moest er even af.

28-01-2011 om 09:55 geschreven door Myette

Ja het is raar... de vorige weken hoopte ik met heel m'n hart dat la mamma vlug zou heengaan want de kinderen, man en ik konden het gewoon niet meer aanzien hoe iemand die je lief is zo verschrompelt tot er haast niets meer overblijft dan een zielig omhulsel... toen het eindelijk gebeurd was had ik het zo druk met alles te regelen en me opgelucht te voelen dat er geen plaats overschoot om echt te treuren... nu alles voorbij is buiten nog enkele formaliteiten krijg ik plots een gedachte en wil die met mama delen... kom dan tot het besef dat ze onherroepelijk uit m'n leven verdwenen is... wat me telkens weer een schok geeft... raar toch.

Het leven gaat echter verder... de maandag na de begrafenis hadden we clubvergadering en ze hebben me opgezadeld met een boel werk... ben al de hele dag aan het werk maar heb er nu even het bijltje bij neergelegd... blogpauze.

Gisteren naar poppentheater Van Campen geweest met vrienden... dat was al maanden voordien besproken... zoals altijd heb ik genoten van de voorstelling... prachtige decors... toffe tekst... in 't aaaantwaaarps natuurlijk... het speelt zich af in de tijd van de Spaanse bezetting maar men gooide er van tijd tot tijd eens een modern item tussen... dubbel lachwekkend... na de voorstelling zaten we droog en moesten we dringend gedrenkt worden... dat werd een wijncafeetje... type franse bistro... afgebladderde tafels... harde houten stoelen maar zalige wijn... een koppig goedje ook... na enkel twee glazen voelde ik me al high worden... natuurlijk de tijd uit het oog verloren en toen we opstapten bemerkten we tot onze schrik dat het bijna half één was... oei en wij waren met bus en tram gekomen... 't manneke wilde niet dat de anderen ons thuis brachten met hun wagen... wuifde stoer alle hulp af... ik kon hem wel levend villen... wij dus op zoek naar een tram of bus die het nog deed... en dat met wijn-waggel-benen en zere voeten... toen we aan de zoveelste halte bot vingen voelde ik me in een zeer moorddadige stemming komen... maar dan... eindelijk nog een tram gevonden... daarna nog een bus ook die tot bijna onze deur reed... de chauffeur was niet echt enthousiast maar ik heb mijn meest ongelukkige gezicht getrokken en we mochten er nog op... een ander stel vloog er gewoon af omdat ze op zijn venster hadden geklopt... manmanman was ik blij dat ik eindelijk thuis was... we hadden een hele wag afgelegd tevoet en 't manneke thuis maar klagen hoeveel pijn hij wel heeft... raar toch want ik heb hem niets horen zeggen gisteren... durfde niet denk ik.
den apsjaar!!!

23-01-2011 om 20:21 geschreven door Myette

Hierbij wens ik mijn lieve blogmaatjes te bedanken omdat ze geheel onverwachts naar de uitvaart van la mamma kwamen... ja onverwacht... ik zette opzettelijk geen dag, uur en plaats op mijn blog omdat ik niemand zich verplicht wilde voelen de begrafenis bij te wonen... ik heb niet veel van la mamma meegekregen qua karakter en uiterlijk maar dàt dus wel... niemand tot last willen zijn... eerst wilden we de uitvaart alleen in de familie houden maar dat was dan weer zo zielig... een armzalig bundeltje mensen... welgeteld 10 in een grote aula... zoals je een hond zou begraven... dan kozen we om toch maar brieven te sturen maar naar wie... niemand die la mamma nog gekend heeft... haar vrienden en familie waren al heel lang vertrokken naar betere oorden... dan maar naar onze vrienden en kennissen... weer die vraag... wie wèl... wie niet... we hebben een massa kennissen door de beide clubs waar we in zitten maar je bent niet met iedereen intiem... het was een week vol zware beslissingen en twijfels... toen ik mijn blogmaatjes zag opdagen werd het me heel warm om het hart... dat beken ik heel eerlijk... bedankt lieverds... ik hoop dat 't manneke zich behoorlijk gedragen heeft want voor hem was het ook een verrassing... gisteren was ik gewoon kapot 's avonds... je kent dat gevoel wel... na een tijd vol spanningen komt de ontlading en voel je je gewoon leeg... deze ochtend overliep ik de uitvaart nog eens en vond dat het goed verlopen was tot ik het doodsprentje vastnam om de tekst te lezen die ik speciaal voor la mamma had opgesteld en... wat merkte ik... tot mijn ontzetting... dat er een grove fout afgedrukt werd... in plaats van "nog steeds bang te storen" stond er "staren"... mij was het ontgaan maar nu "stoort" het mij ontzettend... morgen zal m'n eerste werk zijn die begrafenisondernemer eens goed zijn vet te geven... nog niet eens een simpele tekst kunnen drukken zonder fouten... je ziet het nu zelf... ik heb niets van mijn moeders lijdzaamheid en volgzaamheid... eigenlijk ook niet van mijn vader meegekregen dus zal het wel komen van de schoonmoeder van la mamma... mijn bobonne... dat was een klein vrouwtje maar owee... ze hield heel haar familie in een ijzeren greep... bij nader inzien... ik moet nog veel leren

Om eerlijk te zijn moet ik bekennen dat er een zware last van m'n schouders genomen is... la mamma was eigenlijk al enkele jaren van ons aan het wegdrijven... zoals Toon Hermans het zo treffend uitdrukte... je sterft niet zo opeens maar elke dag een beetje... zo was het en de laatste maanden ging het niet meer bij beetjes maar bij hele happen... we waren voorbereid... zij heeft nu rust en wij ook.

16-01-2011 om 10:26 geschreven door Myette

13-01-2011 om 07:49 geschreven door Myette