Donderdagavond, vaste prik, vergadering van de fotoclub. Na afloop wandelde ik terug naar huis - jawel, "wandelde", het is niet zo ver - en ik kwam langs het sterrenrestaurant De Pastorie. Ondanks het feit dat het zachtjes regende bekroop me toch de zin om nog eens wat te spelen met de nieuwe smartphone en eens uit te testen hoe die zich gedraagt als ik 'm gebruik bij nachtfotografie. Ze zijn daar duidelijk al helemaal in de kerststemming en dat maakte het onderwerp nog net iets aanlokkelijker. Tja, spiegelreflex-niveau is het niet, maar ik ben toch niet ontevreden...
Ik realiseer me dat ik de laatste tijd schromelijk in gebreke gebleven ben qua lichaamsbeweging. Als ik de stappenteller bekijk op mijn phone krijg ik gegarandeerd elke keer zwaar verwijtende blikken terug. Ik probeer dan ook weer wat meer aan de wandel te gaan, om te fietsen zullen we nog wel een tijdje moeten wachten immers. Vandaag ben ik eens niet het bos of de Smallebroeken ingetrokken maar ik ben in, rond en door de dorpskern van Lichtaart gaan wandelen. Toen ik voorbij de bloemenzaak kwam bekroop me plots de drang om naar binnen te gaan en een bloemeke te kopen voor het vrouwke. Het is zeker niet zo dat ik iets goed te maken had of iets dergelijks, maar ik vind nu eenmaal dat zij dat verdient. Je moet bijzondere eigenschappen hebben om het met mij al 54 jaar uit te houden... Er zit natuurlijk ook een klein stukje eigenbelang bij. Zo had ik weer een onderwerp voor mijn dagelijkse foto. Het vrouwke heeft het bouquet in een vaas gezet op de piano en ik heb mijn statief en een laddertje uit de berging gehaald om deze foto te maken van uit een hoog standpunt. Exif: ISO 100 - F 13 - 8 sec. van op statief, beetje bijgelicht met het ledlampje van mijn smartphone.
Vraag aan een kind om een paddenstoel te tekenen en dan is het er zonder uitzondering een met een witte steel, een rode hoed en witte stippen, meestal worden er dan ook nog enkele kabouters toegevoegd. De paddenstoelentijd is dit jaar grotendeels aan mij voorbij gegaan. maar ik moest en zou toch absoluut minimaal een kabouterpaddenstoel in mijn jaaralbum onderbrengen en daar ben ik dan maar naar op zoek gegaan. Uiteidelijk kreeg ik er een te pakken, weliswaar zonder kabouters maar rood met witte stippen is ie wel, de vliegenzwam.
Ik heb vandaag de macrolens nog eens op de Canon gezet. Ik had namelijk het idee om de laatste dapper volhoudende bloemekes een ultiem eerbetoon te gunnen in de vorm van een foto in mijn jaaralbum. We kregen helaas weer de nodige liters water over ons heen vandaag. Toen het eindelijk wat droger werd was het al donker. De bloemekesfoto zou dus een nachtopname worden... Ik heb er dan het statief maar bijgehaald om deze nu echt wel hoogbejaarde en bijna uitgeleefde, natte schoonheden te vereeuwigen. Door een beetje bij te lichten met het lampje van mijn smartphone had ik voldoende licht om met een sluitertijd van 6 seconden tot dit resultaat te komen, de straatlampen langs de Kasterleesteenweg deden ook hun deel van de belichting trouwens. Voor de liefhebbens zijn dit de exif gegevens: Tamron macro 90 mm - ISO 200 - F 6,3 - 6 sec.
De repetities voor de Kerstmusical lopen vlot. We zijn op schema. Ook vandaag waren we weer in Aarschot en zoals gepland worstelden we ons door de volledige doorloop van het eerste deel. Uiteraard werd de gang van zaken regelmatig onderbroken om dingen te verbeteren, te veranderen of aan te passen. Er moet echt nog wel wat bijgeschaafd worden maar het groeit. Ik schoot op z'n tijd ook de nodige foto's natuurlijk. Zeg nu zelf, met zulke enthousiaste elfen kun je toch niet anders dan een geweldige voorstelling verwachten...
Ik ben nog altijd aan het experimenteren, vergelijken, onderzoeken wat de mogelijkheden zijn van mijn nieuwe iPhone qua fotografie. Dat doe je best in ondankbare - of noem het moeilijke - omstandigheden... Vanavond zijn we naar een concert van onze plaatselijke fanfare Vreugd en Deugd geweest in het O.C. Ik weet uit ervaring dat de belichting daar de nodige problemen stelt. Met de kleine Sony RX 100 Mk VI ben ik daar al enkele keren tegen zijn grenzen aangelopen. Ik wilde dus graag uitproberen wat de phone er van terecht zou brengen. Mijn vaststelling is dat dit vergelijkbaar, misschien zelfs een tikkeltje beter is dan de Sony, maar als ik ooit een vraag of een opdracht krijg om daar een reportage te maken zal ik toch mijn Canon meenemen. Conclusie: die smartphone is handig, goed en nog meer dan de Sony, een apparaat dat ik altijd bij heb.
Hehe... eindelijk kregen we weer eens een droge dag en we mochten warempel zelfs van enkele streepjes zon genieten. Dan slaat de fietsmicrobe meteen toe. Het Kempisch kanaal leek ons de meest voor de hand liggende bestemming en hoeft het gezegd dat we er van genoten hebben. Ik heb natuurlijk ook van de gelegenheid gebruik gemaakt om de vergelijkingsronde verder te zetten tussen mijn trouwe Sonytje en de nieuwe iPhone. Bij elke fotostop maakte ik telkens een foto met de Sony en een met de iPhone. Ik moet vaststellen dat er niet veel verschil is in kwaliteit maar het lijkt er toch op dat de iPhone net een streepje voor heeft. Bij dit beeld van enkele herfstkleuren langs het kanaal ging de voorkeur van zowel het vrouwke als van mezelf alleszins naar de iPhone-versie.
Ik kwam door Blommerschot gereden en ik zag dit vervallen bouwsel, een al lang verlaten vakantieverblijf vermoed ik. Zoiets interesseert me wel natuurlijk maar liever dan op mini urbex exploratie te gaan heb ik er enkele foto's van gemaakt. Thuis gekomen bleek dit wel een aanvaardbaar beeld maar ik heb me er toch een tijdje mee bezig gehouden om er wat creatieve dingen mee te doen samen met mijn vriendje Photoshop.
Ik heb eerlijk gezegd nog niet veel gelegenheid gehad om mooie herfstkleuren vast te leggen dit jaar. Het was de voorbije weken erg druk en van buiten fotograferen kwam niet veel in huis. Nu het eindelijk wat rustiger is met de agenda is het weer de grote spelbreker, regen en wind zijn niet de beste vrienden van de amateurfotograaf. Deze voormiddag hadden we onze zes maandelijkse afspraak bij de tandarts in Zoersel en toen we terug naar huis reden besloot ik om niet via de snelweg te gaan maar liever langs kleine binnenweggetjes. De minder drukke weg tussen Zoersel en Wechelderzande langs het gehucht Einhoven en het oude Navo vliegveld leek me mogelijk wel wat fotomomenten te kunnen bieden. Hoewel de wind van de laatste dagen de bomen al flink kaal geblazen heeft kreeg ik toch enkele kleurrijke beelden op mijn geheugenkaartje.
Op de tweede dinsdag van de maand nodigt de Foto-Groep-Antwerpen (FGA) een gekende fotograaf uit als spreker en wij gaan er met enkele leden van onze fotoclub steevast naartoe. Vandaag luisterden we naar Bob Thissen die ons kwam onderhouden over zijn urbex-werk. Omdat de vaste locatie, het Zonneputteke in Zoersel, niet beschikbaar was door een lek in het dak ging het gebeuren deze keer door in de kapel van het oude moederhuis in Sint Anthonis, een prachtige locatie maar met een abominabele acoustiek... De beelden op zich waren gelukkig meer dan boeiend genoeg om ook zonder alles verstaan te hebben te spreken over een geslaagde avond. Ik had vandaag eindelijk een nieuwe smartphone gekocht. De oude iPhone 5S viel zo ongeveer uit elkaar en het was nu echt hoog nodig. Ik was natuurlijk benieuwd naar de prestaties van mijn nieuwe phone in niet optimale omstandigheden en dit leek me een zeer geschikte mogelijkheid om dat even uit te testen. Zolang de spreekbeurt duurde wilde ik niet storen maar toen Bob na afloop nog even reclame maakte voor zijn werk zag ik mijn kans. Ik ben onder de indruk !!!
We zijn vandaag weer eens naar Lommel gereden, deze keer om het resultaat van ons werk te gaan bekijken. Bij het begin van de week van de senioren ging ook de tentoonstelling van start in zowel Hoevezavel als het Kapittelhof, de beide zorginstellingen. In alle gangen, tegen de muren en glazenwanden hingen de foto's. Natuurlijk wilde ik wel een herinnering aan deze dag bewaren in deze blog en daarna ook in mijn jaaralbum maar ik wilde niet zoals veel vorige jaren weer een gang met foto's in beeld nemen. In het Kapittelhof diende zich een leuke fotomogelijkheid aan. Tijdens onze rondgang zagen we dat aan de andere kant van de glazen wand een aantal dames zaten te vergaderen en dat is typisch een beeld dat ik in zwart wit zou vastleggen. Anderzijds horen de seniorenfoto's in kleur... Dan maak je toch een combinatie van die twee opties...
De repetities en de voorbereidingen voor onze nieuwe kerstmusical blijven onverminderd doorgaan. Ook vandaag werd er weer gezongen, gedanst en tussendoor werden ook nog de laatste audio-opnames gemaakt. Er waren nog een paar nummers waarbij we wat stemmetjes wilden toevoegen aan de koor-partijen en daarvoor hebben we vandaag enkele elfen in een geïmproviseerde opnameruimte voor de microfoons geplaatst. Ik heb ze van voren, zijdelings, van uit een laag standpunt, een hoog standpunt, kortom, van uit alle hoeken gefotografeerd, maar dit shot, langs achter, vond ik het meest originele. Voor de afwisseling heb ik er nog eens een zwart-wit versie van gemaakt.
Er komen regelmatig weer enkele poezen op bezoek in onze tuin, meestal zijn ze met z'n drieen. Ik heb niet de indruk dat het wilde katten zijn want ze zien er best verzorgd uit en ze laten zich ook goed aanhalen... door het vrouwke alleszins. Die zorgt op z'n tijd ook voor hapjes en dat gaat rond in de poezen community natuurlijk. Vandaag heb ik het gebeuren een tijdje staan observeren en uiteindelijk heb ik de tele nog eens op mijn fototoestel gezet om een aantal foto's te maken. Een oud vervallen houten speeltuig, dat we daar ooit hebben neergepoot voor de kleinkinderen en dat nu in ongebruik is heeft een nieuwe bestemming gekregen. Het is namelijk de favoriete pleisterplaats van een van die poezen. Toen ik mijn toestel op haar richtte hield ze me strak in de gaten. Ik hoefde dus zelfs niet te vragen om voor me te poseren.
De verenigingenquiz is een evenement dat al vele jaren doorgaat in onze gemeente rond deze tijd van het jaar. Corona kwam enkele jaren roet in het eten strooien maar dit jaar werd de draad weer opgepikt. We waren natuurlijk paraat met onze fotoclub en, ik geef het toe, met enige ambitie. Helaas ging het deze keer een beetje fout, je kunt niet altijd winnen he... Al in het begin gingen we totaal de mist in bij een doe-vraag (waarom zitten er eigenlijk doe-vragen in een quiz?) en we waren voor de rest van de avond aangewezen op achtervolgen. Uiteindelijk werden we toch nog achtste. Het goede nieuws is dat we volgend jaar niet moeten organiseren. Ik heb ook nauwelijks gefotografeerd maar toen de winnaars, de Landelijke Gilde, op het podium kwamen kon ik me toch niet inhouden. Van veel te ver, ingezoomd en met een flits(je) dat eigenlijk niet geschikt is voor dit soort fotografie heb ik ze in beeld genomen. De kleine Sony liep hier tegen zijn grenzen aan. Ik vrees dat ik net iets overdreven heb in het wegwerken van de ruis en het opscherpen van de foto maar om de routine van het dagelijks plaatsen van een foto van de dag in stand te houden toon ik 'm toch. Tenslotte verdienen die mensen een applausje want ze waren beter dan wij.
Nadat ik bijna een maand bezig was met de foto's van de bewoners van de Lommelse zorginstellingen kwam een ander tehuis in beeld. We hadden met onze fotoclub een afspraak gemaakt om een dertiental foto's aan te leveren voor de De Witte Bergen in Lichtaart voor hun jaarkalender en een extra voorraad om de foto's in de gangen eindelijk eens te vervangen. De vraag was om beelden aan te leveren rond zorg, dorpsgezichten of natuur, allemaal Lichtaart-gerelateerd natuurlijk. Vandaag, tijdens de wekelijkse clubvergadering zouden we een selectie maken. Ik had uit de vele foto's die ik maak al wel enkele leuke beelden geselecteerd maar ik vond dat een drone-beeld van de instelling een grote kanshebber zou zijn en dus ben ik vanmorgen daar eens de lucht in gegaan met mijn speeltje. Er was best wat wind en je zit daar ook vlak bij een GSM-mast, ideale omstandigheden om te vliegen waren het zeker niet en eerlijk gezegd ik heb even met de billen toegeknepen gezeten toen de verbinding weg viel en ik vreesde dat ik 'm kwijt was. Gelukkig kon ik het snel herstellen en heb ik de nodige foto's kunnen schieten. Dan bleek dat er evenveel onscherpe als scherpe beelden bij zaten, schuld van de wind he. Van de shots die mijn strenge kwaliteitscontrole overleefden vond ik dit de beste. Tijdens de vergadering vernam ik toevallig ook nog eens dat ze specifiek op zoek waren naar een drone-beeld om te tonen dat ze qua zonnepanelen toch wel erg energie-zuinig bezig zijn... Voilà !!!
Je gelooft het niet, maar... vandaag zagen we drie rendieren die kerstliederen aan het zingen waren, nota bene drie-stemmig en in stereo. We hadden verschillende redenen om naar Lommel te rijden deze namiddag. We zijn de senioren-foto's naar Hoevezavel gaan brengen en vanavond wilden we naar uitvaartcentrum Severijns om een overleden kennis een laatste groet te brengen. Tussendoor zijn we ook nog een hapje gaan eten en... de overblijvende tijd hebben we opgevuld met een bezoek aan tuincentrum Pelkmans. In deze tijd van het jaar zijn de kerstartikelen daar al volop in de aanbieding en de manier waarop die gepresenteerd worden is echt wel de moeite waard. Als kerstman moet ik tenslotte ook op de hoogte blijven van wat er allemaal in de aanbieding is dit jaar he. We waren bijzonder gecharmeerd door de zang van de broertjes Rudolph en het vrouwke wilde het hele optreden graag filmen met haar smartphone. Dat hele tafereel heb ik dan weer in beeld genomen met mijn Sonytje.
Vanmorgen kreeg ik een telefoontje met de vraag of ik de foto's die ik tijdens de senioren-shoots gemaakt had van de bewoners samen met familie of kennissen ook kon doorsturen in printklaar formaat voor de drukker. De week van de senioren met de tentoonstelling is half november, dus het was dringend. Tja, dat was eigenlijk niet het oorspronkelijke plan... Ik had alle foto's, ook de dubbel-, familie- en groepsfoto's al wel gefatsoeneerd en doorgestuurd in 2 bij 3 verhouding en in jpg formaat maar nu moest ik die extra beelden nog even bij-snijden naar 46cmx32cm, omzetten naar 300 pixels per inch, voorzien van een kadertje en in een PDF formaat saven. Da's routinewerk natuurlijk, niet zo moeilijk, maar dat wilde wel zeggen dat ik nog eens een zestigtal foto's moest onder handen nemen, gemiddeld 3 à 4 minuten per foto, dat wil dus zeggen dat ik weer een namiddagje achter de Mac gezeten heb. Uit het aanbod dat voorbij kwam koos ik vandaag dan maar voor deze foto van een oma met haar achterkleinkind, deze keer ook voorzien van een wit kadertje zoals ze allemaal op de tentoonstelling zullen te zien zijn.
Nu ik niet meer met drie of vier dingen tegelijk moet bezig zijn heb ik eindelijk weer wat tijd om wat intensiever met mijn fotografie bezig te zijn. Om mooie herfstfoto's te makken waren de omstandigheden vandaag niet optimaal, geef het toe. Daar komen hopelijk de volgende dagen of weken nog wel kansen voor. Maar met wat creativiteit vind je altijd wel een onderwerp. Getriggerd door enkele beelden van medeclublid Bert op ons voorbije fotosalon dacht ik terug aan een workshop van enkele jaren geleden. Met dit plaatje wil ik mijn dank uitspreken en eer bewijzen aan de laatste dappere bloemekes die ons het ganse jaar verblijd hebben. Ze zijn er nog, die schoonheden, maar de leeftijd heeft ze toch getekend. Ik heb er enkele geplukt om in mijn jaaralbum te figureren. Het podium dat ik voor ze klaargemaakt had was een helemaal opengeplooide laptop met wat leuke achtergronden, een glazen kom met water die ik er op steuntjes boven geplaatst had, een paar scheutjes olijfolie in het water... en daar mochten de bloemekes in zwemmen.
In deze tijd van het jaar zijn er twee zekerheden: mijn baard krijgt kerstman-waardige afmetingen en op zondag wordt er gerepeteerd voor de nieuwe Kerst-musical. We zijn vandaag dus weer naar Aarschot gereden. Nu de zangnummers ruwweg doorgenomen zijn, enkele zijn zelfs al opgenomen, is het de beurt aan de choreo, de dansjes van de elfen worden ingeoefend. Voor ons is dat niet meteen verplichte materie maar we wilden er toch bij zijn, gewoon uit interesse en betrokkenheid. Deze keer konden we niet terecht op onze vaste repetitiestek, die was ingenomen door de dames van Scala maar in een andere vleugel van het gebouw, weliswaar in een iets kleinere ruimte, konden we terecht. Ik heb meerdere keren mijn Sonytje op de dansende elfen gericht en dit is één van de beelden.
We kregen vandaag diverse vormen van typisch herfstweer over ons heen. Mooie wolkenluchten wisselden af met regen, wind en zowaar een streepje zon. De bomen langs de Kasterleesteenweg toonden ook een evengrote variatie in de omgang met de herfst: sommige zijn nog redelijk groen, andere tonen prachtige herfst tinten en dan zijn er ook al enkele helemaal kale exemplaren. Om deze foto van de dag te maken moest ik niet ver de deur uit.
