Fietsen langs de Nete in Grobbendonk. Aan de overkant zie je een jogger. Je bent sneller en neemt een beetje voorsprong. Dan stop je en besluit de jogger te fotograferen. In een opwelling maak je vijf opnames snel na elkaar van op dezelfde positie. Thuis gekomen ga je zoals altijd aan de slagin Photoshop met de foto-oogst. Als je bij de reeks van vijf komt krijg je ineens de ingeving om ze samen in één foto te shoppen. Het is eigenlijk een vrij eenvoudige bewerking: de vijf beelden importeren, in lagen zetten, uitlijnen en weg gummen wat in de weg zit van de onderliggende joggers. Het resultaat vind ik alleszins een originele score in de zoektocht naar afwisseling in mijn fotografie.
Er stond een pittig windje en het was best friskes maar toch wilde het vrouwke mee gaan fietsen... op voorwaarde dat we niet te ver van huis zouden gaan en dat we het rustig aan zouden doen. We zijn nooit verder dan 5 km van onze voordeur geweest en we hebben op ons gemakske toch bijna 25 km afgelegd. De meeste mogelijke foto-onderwerpen op zo'n rondje vlak bij huis zijn al wel eens voorbij gekomen op deze pagina's en dan ga je letten op details of op opvallende dingen. Mariakapellekes vind je zat in Vlaanderen en meestal staat er ook een bank bij. Tussen Tielen en Gierle in de buurt van het Gewad is dat niet anders. De bank is wel licht beschadigd en een goede ziel heeft er rood-witte linten over gespannen om te beletten dat argeloze niet oplettende wandelaars er zouden op gaan zitten.
Ik was vandaag weer vertrokken met het plan van om de drie km te stoppen om een foto te maken. Voor dit beeld ben ik evenwel ook gestopt ondanks het feit dat het niet op een punt was dat in mijn vooropgezette planning paste. Dit is een fietspad naar mijn hart. Het is misschien niet de lekkerst lopende ondergrond om op te fietsen en het is redelijk smal maar het draait, keert en swingt door de natuur, heel anders dan de afgeborstelde kaarsrechte fiets-o-strades die tegenwoordig overal aangelegd worden. Ik heb alle begrip voor mensen die met hun snelle e-bikes en speedpedelecs van en naar het werk racen over dat soort snelheids trajecten maar geef mij als vrijetijds recreant maar dit soort slinger paadjes.
Dit zijn twee vliegen in één klap. Mijn fotovrienden weten ondertussen wel dat ik hou van symmetrie en bruggen zijn ook altijd een geliefd onderwerp. Het is dan ook niet onlogisch dat ik de oude Bailey brug over het Kempisch Kanaal - in de volksmond: "De Larumse Brug" - uit mijn foto-oogst van vandaag selecteerde om als foto van de dag te fungeren. Na een pittige fietstocht, onderweg terug naar huis, kon ik dit niet laten liggen. Ik was zelf nog in de schaduw gestopt en er viel een streep zonlicht op de groengeverfde metalen elementen van de brug, gecombineerd met een streep blauw in de lucht en de knal rood-witte veiligheids relingen zorgde dat samen voor een mooie kleurenvariatie in de opname.
Ik ben nog eens met mijn geocache maatjes Jackie en Annemarie op stap geweest. Dat was echt ontzettend lang geleden. Wortel Kolonie hadden we uitgekozen als toneel voor onze activiteiten vandaag en het rondje "Grensgevallen" bezorgde ons een bijzonder fijne namiddag. Tussen half één en vier uur hebben we 25 cachen gevonden en we hebben toch wel wat meer afstand op de teller gezet dan de 8 km uit de beschrijving. Tja, een mens loopt wel eens verkeerd of vergist zich he... Maar we hebben ons alleszins goed geamuseerd en na afloop hebben we nog een alcoholvrije Gageleer gedronken in de taverne uitgebaat door Natuurpunt. Uit de weer grote-foto oogst koos ik voor dit eenvoudige beeld. Waar de route ons door bossen , langs vennen en statige dreven leidde was dit een intermezzo met weids uitzicht. De straat heet trouwens Staakheuvel. Waar ze die naam vandaan gehaald hebben mag Joost weten, geen heuvel gezien.
Het vrouwke houdt van katten. We hebben zelf geen huispoes maar zwerfkatten, toevallige passanten, hongerlijdende buurtkatten en alles wat miauwt is welkom in de tuin van huize Pol en Josee. Er staat ook altijd iets eetbaars voor de bezoekers. Dat nieuws gaat snel rond in kattenland en we hebben dan ook steevast gasten die van de hapjes komen proeven. Toen ik deze avond thuis kwam na een frisse fietstocht waren twee zwart-witte exemplaren bezig met hun diner en ze reageerden duidelijk geïrriteerd toen ze me zagen: wat komt die vreemde snuiter hier doen?
Hij zat helemaal alleen wat gras te pikken aan de waterkant van de kanaalkom in Turnhout. Ik vond ook al dat ie opvallend rustig en zelfs een beetje apatisch was. Toen ik met buurtbewoners en vaste wandelaars, die hier vaker komen, aan de praat geraakte bleek dat ze zijn vrouwtje en de eieren hadden weggenomen. Ze vonden dat best erg en ik was het daar helemaal mee eens. Zoals alle zwanen zijn ook deze zwarte exemplaren strikt monogaam en vormen ze een levenslang koppel... wat een drama. Ik de loop van de avond leerde ik toevallig, toen ik het ter sprake bracht tijdens een telefoongesprek, dat zwarte zwanen eigenlijk exoten zijn en hier niet thuis horen. Om de populatie niet te laten aangroeien worden de eieren weg genomen. Daar heb ik in dat geval dan wel alle begrip voor, maar om zo'n koppel te scheiden dat vind ik toch een te strenge ingreep.
Na het bekijken van de foto’s van de watermolen van Tielen in de fotoclub is er meteen een nieuwe plaats gekozen voor de activiteit “fotograferen op locatie”. In een straal van 100 m rond Sas 9 worden we geacht originele beelden te scoren de komende maanden. Wij komen er regelmatig voorbij gefietst tijdens onze tochten langs het Kempisch kanaal, Sas 9 is voor ons dus niet onbekend. Vanavond ben ik er eens met de wagen naar toe gereden om te bekijken hoe het zit met de verlichting voor het geval ik nachtfotografie-plannen zou krijgen. En toevallig had ik de drone meegenomen, die heb ik dan ook maar even de lucht in gestuurd. Alvast enkele fotos scoren? Jazeker! Het kanaal in diagonaal, het sas en het sashuisje in het midden en als je goed kijkt zie je ook nog een fietser die net aankomt, ik neem aan om wat bij te praten met de sas-wachter. Geen idee of dit al een eerste beeld is dat ik zal selecteren voor visie in de club maar ik vind ‘m al niet verkeerd.
Er waren dit weekend veel fotosalons in de regio. Gisteren hadden we er eentje uitgepikt en ook vandaag wilden we er een bezoeken. We kozen voor de tentoonstelling van "Fotogroep Het Spoor" in Wechelderzande. Na ons bezoek zijn we nog even verder gereden naar het kasteel de Renesse in Oostmalle. We waren er al eerder deze maand maar er is altijd wel iets te beleven en te zien. Nu was er een boekenmarkt en ik heb weer wat interessant leesvoer op de kop kunnen tikken en natuurlijk hebben we de horeca afdeling ook alle eer aangedaan. En... in tegenstelling tot vorige keer had ik nu mijn fototoestel wél bij zodat het kasteel ook een plaatsje kan krijgen op deze pagina en in mijn volgende jaarboek.
We zijn in de loop van de dag het fotosalon van de fotoclub Doka gaan bezoeken in Mol. Op een gegeven moment stond het vrouwke vol vraagtekens te kijken naar een beeld en ze vroeg me: "Hoe hebben ze dat gedaan?" Ik zag meteen dat het een zgn. "little planet" was, een vrij eenvoudige bewerking. Ik heb er vroeger wel meerdere gemaakt. Ik legde het haar uit en stelde voor om het thuis even te demonstreren. Tijdens de terugweg zijn we even gestopt bij de watermolen in Kasterlee en daar heb ik een foto gemaakt. Achteraf bleek dat het niet de meest geschikte foto was om de bewerking op toe te passen en voor ik aan echte werk begon moest ik de foto toch eerst even bijschaven aan de zijkanten om te passen. Daarna had ik het in enkele klikken voor mekaar. Het is misschien niet de mooiste of de meest typische little planet die ik ooit in elkaar geknutseld heb maar zo heb ik weer eens wat kennis opgefrist die ik bijna kwijt was.
Het wandelseizoen in zorgtehuis Hoevezavel is ook weer begonnen. Voor het eerst dit jaar mochten we spreken van bijna zomers weer en als vrijwilligers hebben we de vrijdagse routine weer opgenomen: aan de wandel met de bewoners. Zo komen die mensen ook weer eens buiten en de sociale contacten worden ook weer wat steviger aangehaald. Dit is een foto van het grootste gedeelte van de rolstoelduwers en hun passagiers tijdens een bijbabbel-rustpauze. Een iets kleinere groep zat achter mij aan de andere kant van het pleintje, maar stereofotografie is voorlopig nog niet mogelijk he. Uiteraard is dit geen beeld waarmee ik naar een schoonheidsprijs wil dingen maar als aandenken van onze eerste wandeling van het jaar met de bewoners wil ik hiervoor toch graag een plaatsje in mijn jaaralbum reserveren.
Heerlijk fietsweer vandaag en dan hou je ons niet thuis. We fietsten langs het Kempisch Kanaal, van Sas 9 richting St Jozef Olen, toen we twee amazones voorbij staken die op de aardeweg aan de andere kant van de bomenrij rustig aan het stappen waren op hun paarden. Na een tijdje hoorde ik achter ons dat ze van stap naar galop waren overgeschakeld en het leek er op dat ze ons weer zouden inhalen. Ik ben snel gestopt, heb mijn kleine Sony uit mijn zak gehaald en.... was net te laat om ze frontaal in beeld te nemen. Verrassend genoeg stopten ze toen ze zagen dat ik ontgoocheld reageerde en ze vroegen of ik van plan was om ze te fotograferen, ja dus! Ze wilden wel even wachten, mij weer wat voorsprong geven en me de gelegenheid en de tijd gunnen om een herkansing te wagen. Terwijl ze een tweede keer voorbij galoppeerden kon ik diverse leuke shots scoren. Ik heb ze bedankt en verteld dat ze op deze plek een foto konden vinden.
PS. Dit is bedoeld voor de dames in kwestie: Rechts onder de lijst van datums staat een knop om me te emailen. Ik heb nog meer leuke beelden en ik stuur ze graag door in vol formaat.
Het weer was eindelijk weer eens geschikt om de drone mee op fototocht te nemen. De voorbije periode was er altijd wel iets wat vliegen onmogelijk maakte. Ofwel was er een een vluchtverbod omwille van militaire oefeningen, ofwel was er te veel wind, ofwel was de KP index te hoog... en eindelijk, net op tijd trouwens, kon het vandaag. Morgen is namelijk de dag dat we in de fotoclub de foto's tonen die we gemaakt hebben op de vastgestelde locatie: de watermolen. Ik was er al enkele keren geweest en ik had al een gevarieerde oogst, maar als ultieme aanvulling wilde ik toch ook nog een drone-beeld. Bij deze.
Na een toch wel redelijk gevulde drukke dag heb ik vanavond nog een wandeling gedaan, kwestie van mijn stappentotaal nog wat verder op te krikken. Het was al vrij donker en het blauwe uurtje - lievelingstijdstip van veel fotografen - begon zich te manifesteren. Toen ik door de Pastoor Dergentstraat het centrum van Lichtaart naderde kon ik dit beeld te pakken krijgen. Ik ben er in de nabewerking een tijdje mee bezig geweest om de opname naar mijn zin te kneden. De donkere tinten heb ik veelal nog wat extra doorgedrukt en de kleuren in de lucht een tikkeltje extra verzadiging meegegeven. Het ging me niet zozeer om de details maar om de contouren en de sfeer.
Heel soms wil ik wel eens wat vroeger uit de bedstee sukkelen, maar alleen als er een erg goede reden is. We zijn namelijk vanmorgen nog eens gaan ontbijten in het Ontbijthuis in Gerhagen, voor het laatst. Ze stoppen er mee eind deze maand en dit was de enige vrije datum die we nog konden boeken. Jammer, jammer, jammer... de eigenaars worden ouder, ze hebben geen kinderen en er zijn geen gegadigden om het over te nemen, te hard werken zeker? Voor 24 € kon je er copieus ontbijten en ik overdrijf niet als ik stel dat ze het meest gevarieerde, uitgebreide buffet aanboden dat ik ooit gezien heb, gasten kwamen dan ook van heinde en ver. Met het buikske vol zijn we nadien ook nog eens naar de site van het nabijgelegen bosmuseum gewandeld en we hebben er weer eens de uitkijktoren beklommen, kwestie van alvast iets goed te maken na de overdaad. In de loop van de dag is het weer steeds maar beter geworden maar toen ik deze foto maakte was het nog redelijk grijs. Ik zet morgen wel wat meer beelden op mijn Facebookpagina.
Mijn zus runt beroepshalve een evenementenburo. Bij gelegenheid van de grote lentebraderij in de stad organiseerde ze vandaag voor de Diestse middenstand een modeshow op de markt. Schoonbroer Dreeke, gerenommeerd beroepsfotograaf, zou zich bezig houden met filmen en dan wordt er wel eens beroep gedaan op ondergetekende om voor wat foto's te zorgen. Beelden van het event wil ik hier niet tonen maar natuurlijk heb ik nog veel meer rond gefotografeerd. Deze jonge dametjes in hun opvallende outfits waren alom tegenwoordig en toen ik vroeg of ik ze mocht fotograferen reageerden ze meteen positief. De eerste opnames waren redelijk braaf en giechelig maar toen ik voorstelde om wat meer enthousiasme te tonen en ik daarenboven ook even voordeed hoe je "Tjakaaaa !!!" roept en de duimpjes daarbij omhoog steekt kwam dit beeld te voorschijn.
We zijn in de loop van de namiddag met de wagen naar Brecht gereden om het salon van de plaatselijke fotokring Eigen Schoon te bezoeken. Om te fietsen vonden we het net iets te ver en ook te fris. Na afloop zijn we even gestopt in Wechelderzande om in Gasthof De Keizer iets te nuttigen. Da's vlak bij het Hof d'Intere en dat vonden we nog een korte wandeling waard, zo konden we ook nog wat foto's plukken. Meestal probeer ik mijn opnames mooi recht te zetten en bij het fotograferen van gebouwen werk ik het perspectief ook zo veel mogelijk weg maar deze keer koos ik er eens voor om de camera laag bij de grond te houden en het perspectief nog wat extra te accentueren. Van uit zulk laag standpunt levert dat meteen een totaal ander beeld op.
Altijd op zoek naar interessante bestemmingen om aan de wandel te gaan kwam ik vandaag terecht op de site Route You en daar zag ik een wandeling in en rond het natuurgebied De Hellekens in Herentals. ( Als je op google ingeeft “Route You 15311392” dan heb je ‘m. ) Natuurlijk ken ik De Hellekens en de omgeving, ik ben er al vaker geweest, maar ik vond het sowieso leuk om eens een tocht te volgen die iemand anders in elkaar geknutseld heeft. Alles verliep naar wens tot we onder de spoorweg door en via een loopbrug de Nete hadden overgestoken. Een vlonderpad leidde ons nog over een plas maar waar we op het einde ervan weer op een gewoon wandelpad hadden moeten belanden stonden we plots voor een quasi onoverkomelijke modderstrook. Na haar traumatische ervaring op het Totterpad in Meerhout een tijdje geleden weigerde het vrouwke obstinaat verder te gaan. We zijn dan maar terug gedraaid en hebben via-natte-vinger werk de geparkeerde wagen weer bereikt. Als herinnering aan het avontuur plaats ik een foto van het betreffende vlonderpad. De modder leverde immers een minder leuk beeld op…
We waren naar de parking bij De Ark gereden met de wagen om vandaar uit een wandeling te doen richting Korte Hei. Als we aan de wandel gaan zonder specifiek fotodoel neem ik meestal niet de zware Canon mee, het Sonytje is immers ook zeer goed en vooral, het is licht en het past in mijn jaszak. Al meteen bij het vertrek zag ik deze zwaan op de Nete. Hij/zij was redelijk ver weg en de maximale zoom op dat Sonytje komt overeen met een 200 mm. op een full frame. Net te weinig eigenlijk maar ik heb toch een poging gewaagd. Gelukkig kon ik het toestel op de brugleuning steunen zodat ik geen schrik moest hebben voor bewegingsonscherpte. Met de Canon en de 400 mm er op was de zwaan zeker groter in beeld gekomen en meer gedetailleerd maar dan was het ook een andere foto geworden. Nu is het de zwaan in zijn ruime omgeving.
We vonden het echt te fris om te gaan fietsen en we hebben dan maar een flinke wandeling gedaan, onze paraplus hadden we veiligheidshalve meegenomen. Maar... gelukkig hebben we ze niet nodig gehad, hoewel het enkele keren kantje boord was. We zijn vertrokken langs de Boskant en de Bekenbaan, even binnengewipt bij Balance om iets te consummeren, de Herentalse Baan over gestoken en via de Floreal, Camping Kempen en het woonzorgcentrum De Witte Bergen weer naar huize Pol en Josee te gaan, goed voor zo'n 14.000 stappen. Onderweg heb ik natuurlijk enkele stops ingelast om een en ander te fotograferen en dit beeld vond ik wel interessant. Er is een verhard rolstoelpad aangelegd tussen het woonzorgcentrum en de Floreal. Bewoners en/of bezoekers kunnen zo een mooi uitstapje maken zonder door het zand te moeten ploeteren. Om het kruispunt van de Coolsweg met het rolstoelpad te fotograferen heb ik even een iets hoger standpunt gezocht en met mijn Sonytje boven mijn hoofd gestoken lijkt het een beetje alsof het een drone-foto is....
