We zijn vanavond nog even naar De korte Hei gereden om de laatste details te regelen rond het familiefeestje van aanstaande zaterdag. Natuurlijk hebben we van de gelegenheid gebruik gemaakt om er meteen ook maar een hapje te eten. Even vanzelfsprekend is het dat ik er altijd wel enkele leuke foto's kan scoren. De grote vijver staat immers meestal garant voor mooie spiegelingen en dat was vandaag niet anders.
Het was bijna negen uur en ik wilde me net in de zetel neervlijen om naar het voetbal te kijken toen het vrouwke riep: "Kom nu toch eens kijken wat een mooie lucht!". En warempel, de halve hemel stond in vuur, zulke prachtige rode lucht zie je maar zelden. Meteen werden de voetbalkijkplannen even terzijde geschoven en spurtte ik met mijn fototoestel naar de wagen en een plek zonder bebouwing en een redelijk vrije horizon was snel gevonden. Naar de Harredonken bij het fietsbrugje over de Kalie zou best een geschikte plek zijn vond ik. Maar met dat avondrood gaat het erg snel, je hebt maar enkele minuten om het hoogtepunt mee te pikken. Ik was net iets te laat op mijn uitgekozen plek maar ik heb alsnog enkele mooie shots kunnen scoren.
Ik was vandaag samen met mijn zus in Diest om er het theater De Amer te bekijken en te overleggen wat de mogelijkheden zijn om onze jaarlijkse kerstmusical naar daar te verplaatsen. Nu Aarschot voor ons einde verhaal is moeten we sowieso naar een andere locatie uitkijken en indien we beslissen toch verder te gaan met ons familieproject wordt het hoogtijd om de mogelijkheden te evalueren. De Amer is alleszins een prachtige zaal met alle gewenste accomodaties, een ruime parking, makkelijk bereikbaar en ook de backstage is geschikt om ruimte te bieden aan een toch wel grote groep. Met elfen en voorplan praten we toch wel over 30 à 40 personen. Mijn Sonytje kwam weer goed van pas om achter de coulissen enkele mooie muurtekeningen vast te leggen. Misschien is dit de plek waar we in december weer in onze kerstpakken rondlopen... maar eerst nog wat verder vergaderen of het alsnog haalbaar is. Wordt vervolgd.
Toen de kleinkinderen nog klein waren en regelmatig bij pake Pol en Omaatje kwamen logeren hebben we ooit achter in de tuin een soort kinder-speel-kasteel gebouwd met schuifaf, terras, schommel en weet ik nog meer. Nu de kleinkinderen groot zijn, staat dat ding er nog steeds. Het is wel niet meer in optima forma maar sedert kort zijn er nieuwe bewoners. Het vrouwke zorgt al sedert jaar en dag voor de vele zwerfpoezen die huize Pol en Josee weten te vinden en twee ervan hebben besloten hier te blijven wonen. Ze hebben hun intrek genomen op het vervallen speeltuig en ze komen er alleen maar van af om te komen eten uit de bakjes die het vrouwke plichtsbewust steeds maar vult.
De weervoorspellers hadden ons verwittigd dat het mooie lenteweer flink wat gas zou terugnemen de volgende dagen. Maar al bij al viel het nogal mee vandaag. Om niet weer een ganse namiddag voor de TV gekluisterd te zitten kijken naar Parijs-Roubaix ben ik toch maar een kort fietstochtje gaan maken in de vroege namiddag, er wel voor zorgend dat ik de finale niet zou missen. Frisse lucht, beweging, daar gaat het om, maar ook links en rechts wat foto's meepikken om de dagelijkse blog te kunnen spekken. Deze twee zwanen, duidelijk een echtpaar, kon ik niet negeren.
Ik heb vorige week in twee beurten het gras voor ons huis tot een min of meer aanvaardbare lengte kunnen trimmen. En dan strijken er allerhande gevleugelde schepsels neer om te zien of er iets lekkers te versieren is. Eksters en kauwen weten ons te vinden na de doortocht van de grasmaaier. Eén kauw wil ik bij deze toch een plaatsje gunnen in mijn jaaralbum. Ik heb er geen idee van hoe oud kauwen kunnen worden maar deze vogel komt ons al sedert jaar en dag bezoeken. Hij/zij is niet moeilijk te herkennen want hij/zij heeft maar één poot. Ik zat deze voormiddag een tijdje voor het raam de krant van gisteren nog even te doorbladeren met de Canon binnen handbereik, de 70-300 plus extender er nog op van gisteren. Ik heb diverse keren kunnen aanleggen door het raam om de bezoekers op het gemaaide gras vast te leggen en zoals ik al stelde, de eer gaat vandaag naar onze oude bekende.
Ik had van neef Lucien, natuurliefhebber en kenner van het Lommelse landschap, de tip gekregen dat in de Watering op een bepaalde plaats er een explosie was van pinksterbloemen. Duizenden, neen, miljoenen waren er te bewonderen. Vandaag zijn we als vrijwilligers, zoals elke vrijdag met geschikt weer, gaan wandelen met de bewoners van zorgtehuis Hoevezavel. Tja als je dan toch in Lommel bent wil je uiteraard eens een kijkje gaan nemen bij die pinksterbloemen. Ik was deze keer goed gewapend. Ik had zowel de drone, het kleine Sonytje, waar een lens op zit die overeen komt met een 24-200 fullframe, en de Canon met de 70-300 erop en een 1,4 extender, da's dan een zeg maar 100-420... Ready om alle mogelijkheden te plukken. Het was inderdaad de moeite waard en ik heb veeeeel foto's meegebracht. Niet alleen de pinksterbloemen bleken dankbare onderwerpen, maar ik heb ook meerdere oranjetipjes en toevallige andere vlinders te pakken gekregen, de omgeving en de vijvers. Na zorgvuldig selecteren had ik nog een 25-tal beelden over en dan komt het stress moment: kies er één voor deze pagina. Omdat het oorspronkelijke doel de pinksterbloemen was koos ik uiteindelijk voor dit beeld. Morgen zal ik wel een keuze uit de andere opnames op Facebook zetten.
De vergaderingen van onze fotoclub zijn erg gevarieerd. Er zijn projecten waar we aan werken, het tonen en becommentariëren van nieuw werk, voorbereiding voor het komende salon, de resultaten van de fotosessies op locatie... kortom onze jaarplanning zit goed vol. Eens per jaar wordt ook aan een van de leden gevraagd om eens een selectie te tonen van hun werk door de jaren heen. Vandaag was het aan Bert N. die zowat de hele wereld bereisd heeft en die al 30 jaar lid is van Visueel. We hebben er van genoten, zowel het oudere analoge als het meer recentere werk kwam voorbij. Bij elke reeks foto's die op het bord kwam werd geanimeerd gereageerd en dat de vergadering iets langer duurde dan gewoonlijk vonden we niet erg. Ik ben even naar achter geslopen om een van de samenscholingen voor het bord vast te leggen.
Ik had de hele dag vol gepland met vanalles en nog wat. Toch heb ik ook nog de tijd genomen om even mijn fiets uit te laten, dat is trouwens ook nog altijd de leukste manier om wat foto's te scoren. Beelden van Pol achter de PC, achter de grasmaaier of in een vergadering lijken me minder geschikt. Een route had ik niet in gedachten, gewoon links, rechts of omgekeerd, zo van we-zien-wel... Dan kom je terecht bij de Heggekapel in Poederlee. Ik heb daar al vaker gefotografeerd maar deze keer wilde ik eens een ander standpunt.
Het wordt een beetje eentonig, ik weet het, maar ik vond toch de tijd voor een kort fietstochtje vandaag. Kort, want ik kon vandaag de dwingende roep van het gras en het vrouwke niet langer weerstaan en ik heb de grasmaaier eens uit de garage gehaald. De eerste ronde van de wedstrijd heb ik alvast gewonnen, morgen ronde twee op standje iets lager. Een fietstocht is wat mij betreft ook een fototocht en ik bracht ook vandaag weer enkele leuke beelden mee, dat die, met dit heerlijke weer, lente-gerelateerd zijn in logisch he. De struiken met gele bloempjes die je in onze regio in deze tijd op veel plaatsen ziet lijken wel op brem, maar daar is het nog net iets te vroeg voor. Dit is gaspeldoorn en zoals de naam al zegt, je kunt je er aan prikken. Ik heb het risico niet genomen en me gehouden bij fotograferen...
We zijn vandaag weer richting Turnhout gefietst en deze keer hadden we eens een andere route gekozen. We zijn dwars door de bedrijvenzone gereden en daar is veel moois te rapen, zeker als je van architectuurfotografie houdt. Ik probeer mijn interesse zo breed mogelijk te houden en als de gelegenheid zich voordoet wil ik me er ook wel een keer aan wagen. Het viel me op hoeveel firma's gekozen hebben voor opvallende rode accenten in hun bedrijf, magazijn of uitbating. Ik heb er een aantal gefotografeerd en er zaten architecturaal gezien enkele pareltjes bij. Het is verre van origineel, maar tezelfdertijd lag het voor de hand dat ik bij deze foto een vaak gebruikt procedé nog eens bovenhaalde: een omzetting in zwart-wit met behoud van één kleur, in dit geval uiteraard rood. Dit is de nieuwe site van Soudal.
Het was weliswaar een stuk frisser dan de voorbije dagen maar de zon was er nog volop en je kunt er niet omheen dat het nu toch echt lente aan het worden is. Omdat ik voor één keer een namiddag voor de TV wilde zitten om de onknoping van de Ronde van Vlaanderen te volgen waren we redelijk vroeg vertrokken voor een kort fietsrondje. Het lentegevoel sloop ook binnen in de onderwerpen die ik onderweg koos om mijn dagelijkse fotobuit binnen te halen merkte ik achteraf. Toen ik thuis een selectie maakte heb ik het vrouwke gevraagd om te kiezen welk beeld foto van de dag mocht zijn voor deze pagina. Ze koos voor deze kleurige boom aan de overkant van het kanaal in de buurt van sas 7. Het vrouwke heeft altijd gelijk he.
Ik ben vanavond nog eens naar sas 9 gereden. Da's de locatie waar we met de leden van de fotoclub geacht worden in deze periode wat leuke foto's te gaan scoren en die worden dan tijdens een van de volgende vergaderingen bekeken en becommentarieerd. Ik had avondrood- en/of blauwe uurtje-plannen. Voor avondrood was ik eigenlijk al net iets te laat, ik heb wel enige beelden geschoten die nog wat kleur bevatten maar dat kan beter, volgende keer beter timen... Voor het echte diep blauwe uurtje was het dan weer nog net iets te vroeg maar dat heeft me toch niet tegen gehouden om alsnog mijn collectie sas 9 foto's aan te vullen.
Ik wil bij deze nog eens de waarheid bewijzen van het bij veel fotografen gekende gezegde "het beste fototoestel is hetgene dat je bij hebt". We waren eerder vandaag op bezoek in Lommel en ik had al wel enkele foto's op mijn geheugenkaartje maar de meeste waren toch erg privé en hoewel ik best wat privacy wil prijsgeven in mijn fotografie was er toch niet echt iets bij waarvan ik dacht "Dit hoort op de blog". Het wordt ook langzaamaan een gewoonte, na het nieuws op TV ben in nog eens aan de wandel gegaan om mijn stappengemiddelde op pijl te houden... geen fototoestel meegenomen. Dan zie je het mooie tegenlicht in een van de in bloei staande bomen langs de Kasterleesteenweg. De smartphone in mijn jaszak roerde zich en riep: "Ikke, ikke, ik kan ook foto's maken !!!". Ik heb "m zijn zin gegeven en ik heb 'm zo gepositioneerd dat de achterliggende straatlamp precies achter de stam verscholen zat. Het gezegde bleek weer helemaal waar.
Het vrouwke wilde naar Herentals, ze moest dringend enkel spullen gaan kopen. De leuke verrassing was dat ze met de fiets wilde gaan en ja... dan wil ik wel mee, het is trouwens maar zo'n 10 km van onze voordeur. Terwijl zij haar ding deed ben ik dan maar wat gaan rondrijden, shoppen is de erg-ver-van--mijn-bed-show he. Toen ik hier voorbij kwam realiseerde ik me dat het alweer een hele tijd geleden was dat ik nog eens een brug had gefotografeerd. Iedereen die deze pagina's al langer volgt weet wel dat bruggen een onderwerp zijn waar ik nauwelijks voorbij kan zonder een foto mee te brengen. Ik heb de tijd genomen om een goed standpunt te vinden en dit is dus de schoonheid over het Albertkanaal op de Herenthoutse Weg. De meeste bruggen over het Albertkanaal zijn onlangs vernieuwd/verhoogd - deze ook - maar deze is wel een uitzondering. Waar al de andere eenheidsworst zijn, ze komen volgens mij allemaal van hetzelfde architectenbureau en dezelfde fabriek, dan is deze een uniek exemplaar en ik vind 'm nog mooi ook. Extra leuk in de foto is dat de hoogspanningsleidingen, die in bijna alle foto's zwart zijn, door de toevallig net juiste lichtinval wit kleuren tegen de blauwe lucht.
Best aangenaam fietsweer vond ik en deze keer vond het vrouwke dat ook. We zijn samen weer eens op pad geweest. Met z'n tweeën is altijd net iets aangenamer en je hebt ook altijd een extra onderwerp om te fotograferen he. Ergens in de bossen van Herentals heb ik haar een eindje voor me uit laten fietsen en fel ingezoomd heb ik deze opname kunnen maken. Het is niet zo dat er op deze wegen en paden veel verkeer is maar stel dat we ergens in een drukke menigte terecht mochten komen dan is haar onafscheidelijke rode mutsje altijd een baken om haar meteen terug te vinden als ik haar uit het oog zou verliezen.
Ik had fotomaatje Alex aan de lijn en ik hoorde dat ie in de auto zat. Terloops vroeg ik waar hij naartoe reed en dat bleek de Neterust in Kasterlee te zijn. Ik stond sowieso al vertrekkensklaar om mijn fiets uit te laten en de enige twijfel was nog het doel. Dat was bij deze dus al gedeeltelijk opgelost. Tussenstop 1: de Neterust. Even bijpraten, iets nuttigen en dan ben ik verder gefietst naar Sas 7 aan het Kempisch Kanaal en zoals zo vaak tijdens mijn fietstochten heb ik impulsief, zomaar, beslist toch weer de andere kant op te rijden, langs het kanaal richting Herentals. Onderweg heb ik natuurlijk genoten van het goede weer en van de fotomogelijkheden die zich aandienden. Het mooie wittte wolkje in de blauwe lucht vond ik wel een geschikt onderwerp. Dat enkele windmolens met spiegelingen en een interessante lichtinval op de bomen langs het kanaal ook in de foto wilden vond ik lekker meegenomen.
Fietsen langs de Nete in Grobbendonk. Aan de overkant zie je een jogger. Je bent sneller en neemt een beetje voorsprong. Dan stop je en besluit de jogger te fotograferen. In een opwelling maak je vijf opnames snel na elkaar van op dezelfde positie. Thuis gekomen ga je zoals altijd aan de slagin Photoshop met de foto-oogst. Als je bij de reeks van vijf komt krijg je ineens de ingeving om ze samen in één foto te shoppen. Het is eigenlijk een vrij eenvoudige bewerking: de vijf beelden importeren, in lagen zetten, uitlijnen en weg gummen wat in de weg zit van de onderliggende joggers. Het resultaat vind ik alleszins een originele score in de zoektocht naar afwisseling in mijn fotografie.
Er stond een pittig windje en het was best friskes maar toch wilde het vrouwke mee gaan fietsen... op voorwaarde dat we niet te ver van huis zouden gaan en dat we het rustig aan zouden doen. We zijn nooit verder dan 5 km van onze voordeur geweest en we hebben op ons gemakske toch bijna 25 km afgelegd. De meeste mogelijke foto-onderwerpen op zo'n rondje vlak bij huis zijn al wel eens voorbij gekomen op deze pagina's en dan ga je letten op details of op opvallende dingen. Mariakapellekes vind je zat in Vlaanderen en meestal staat er ook een bank bij. Tussen Tielen en Gierle in de buurt van het Gewad is dat niet anders. De bank is wel licht beschadigd en een goede ziel heeft er rood-witte linten over gespannen om te beletten dat argeloze niet oplettende wandelaars er zouden op gaan zitten.
Ik was vandaag weer vertrokken met het plan van om de drie km te stoppen om een foto te maken. Voor dit beeld ben ik evenwel ook gestopt ondanks het feit dat het niet op een punt was dat in mijn vooropgezette planning paste. Dit is een fietspad naar mijn hart. Het is misschien niet de lekkerst lopende ondergrond om op te fietsen en het is redelijk smal maar het draait, keert en swingt door de natuur, heel anders dan de afgeborstelde kaarsrechte fiets-o-strades die tegenwoordig overal aangelegd worden. Ik heb alle begrip voor mensen die met hun snelle e-bikes en speedpedelecs van en naar het werk racen over dat soort snelheids trajecten maar geef mij als vrijetijds recreant maar dit soort slinger paadjes.
