Een mens maakt soms rare bochten om voor afwisseling te blijven zorgen in de keuze van onderwerpen voor zijn fotografie... Naar analogie met het begrip scharrelkippen kunnen we nu ook praten over scharrelvarkens. Ik hou van dieren maar ik ben geen vegetarier, ik geloof dat een mens een alles-eter is, kijk maar naar ons gebit. Van een heerlijk stukje vlees kan ik genieten. In het gehucht De Hese in Kasterlee is er een kleinschalige varkenskwekerij, Hesehesp, waar de dieren in alle vrijheid kunnen wroeten en scharrelen op een uitgestrekt terrein in open lucht. Ik kwam er vandaag langs gefietst met het vrouwke en ik kon het niet laten even halt te houden, de varkens te gaan groeten en met hun goedvinden ook even te fotograferen.
Langs Bobbejaanland aan de overkant van de Nete is een pad. Nog niet zo lang geleden kon je niet verder dan het pomphuisje dat je vanaf de Lichtaartse weg kan zien. Onlangs is er een brugje gebouwd over de sloot tussen de Nete en het pomphuisje en zo is er een prachtige wandelroute ontsloten. Je kunt nu helemaal rond tot aan de Schoorse Brug en nog verder tot de Ark en weer terug natuurlijk. Je wandelt dan een eind langs Bobbejaanland en tussen de bomen door heb je vaak een goede kijk op de attracties. Op deze laatste dag van de Paasvacantie was het er erg druk en omdat ik graag wat foto's wilde scoren had ik de Canon met de telelens mee genomen. Dit is de Sledge Hammer. Ik hou wel van de sensatie en de beleving die zo'n pretparkattractie kan bieden en ik ben ooit eens één keer in de Sledgehammer geweest... Ik moet toegeven dat het wel een van de meest extreme "thrill rides" was die ik ooit meemaakte. Je zit met z'n 50en in een groot wiel dat op een reuzenschommel gemonteerd is en dat ook nog eens snel rond draait. Ik verzeker je dat je even niet weet waar boven, links, rechts of onder is en langs welk gaatje de inhoud van je maag en je darmen zich naar buiten wil wringen... Vandaag kon ik het veilig van buiten het domein in beeld nemen terwijl ik steeds meer twijfel of ik die ervaring nog eens ooit wil meemaken...
Het moet zijn dat ik gisteren toch iets genuttigd heb dat me niet goed bevallen is want ik ben vandaag redelijk suf uit bed gesukkeld, het tijdstip wil ik liever voor mezelf houden. Dan heb je frisse lucht nodig en ja hoor, het weer leek mee te vallen en het vrouwke wilde mee gaan fietsen. We hebben een flinke ronde gedaan en uiteraard zijn we ook weer een eind langs het Kempisch Kanaal gereden. De spiegelingen van de gewassen, bedrijven en gebouwen aan de overkant waren me al een hele tijd aan het verleiden en uiteindelijk ben ik toch maar enkele keren gestopt om er een aantal vast te leggen. Deze vond ik meer dan geschikt om er een pittige zwart-wit omzetting op los te laten.
Om de 10 jaar krijgt een mens een nieuwe voordeur. Voor degenen die het niet goed verstaan hebben, er komt een nieuw cijfer bij de tientallen in het aantal jaren dat deze jongen al op deze planeet rondloopt. En het cijfer wordt steeds groter, het wordt binnen enkel dagen een 8. Omdat we volgende week op clubweekend gaan met onze fotoclub kon ik niet anders dan mijn verjaardagsfeestje met de familie enkele dagen naar voren schuiven. Het is moeilijk om iedereen samen te krijgen in deze hectische tijden maar deze keer lukte het. Alle zes de kleinkinderen waren aanwezig en daar wilde ik graag mee op de foto. Ik heb mijn toestel dan ook in de handen gestopt van Dreeke, een gerenommeerd fotograaf - van hem heb ik trouwens de knepen van het vak meegekregen - en hij heeft enkele beelden geschoten die ik voor altijd zal koesteren.
Als het weer het toelaat haal ik mijn vriend de e-bike uit de garage en dan trekken we er samen op uit. Eigenlijk ben ik tegenwoordig meestal op zoek naar beelden met rode onderwerpen of details die ik dan kan highlighten na een zwart-wit omzetting. Ik wil zoveel mogelijke opnames verzamelen om er uiteindelijk een selectie uit te maken en mijn geplande audio-visuele reeks voor ons komende fotosalon in elkaar te kunnen knutselen. Natuurlijk heb ik ondertussen ook mijn ogen open om mogelijke andere onderwerpen te spotten. Een van de plekken waar ik nauwelijks voorbij kan rijden zonder er te stoppen is het shopping center in Olen en in het bijzonder is het de prachtige zeilddoekconstuctie als overkapping van het centrale plein die me telkens weer aantrekt. Ik heb er al vaker foto's van gemaakt en ook al op deze pagina's getoond maar dat waren dan meestal overzichtfoto's, van alle kanten, zelfs van boven met de drone. Vandaag wilde ik eens de sfeer vastleggen hoe het is als je er onder loopt. Ik heb een reeksje geschoten en dit vond ik de leukste. Een pittige zwart-wit omzetting leek me gepast en ik heb nog eens de regel van Ansel Adams toegepast: alle zwarttinten op een schaal van 0 tot 10 horen er in te zitten. Da's bij deze gebeurd.
We zijn vanavond nog even naar De korte Hei gereden om de laatste details te regelen rond het familiefeestje van aanstaande zaterdag. Natuurlijk hebben we van de gelegenheid gebruik gemaakt om er meteen ook maar een hapje te eten. Even vanzelfsprekend is het dat ik er altijd wel enkele leuke foto's kan scoren. De grote vijver staat immers meestal garant voor mooie spiegelingen en dat was vandaag niet anders.
Het was bijna negen uur en ik wilde me net in de zetel neervlijen om naar het voetbal te kijken toen het vrouwke riep: "Kom nu toch eens kijken wat een mooie lucht!". En warempel, de halve hemel stond in vuur, zulke prachtige rode lucht zie je maar zelden. Meteen werden de voetbalkijkplannen even terzijde geschoven en spurtte ik met mijn fototoestel naar de wagen en een plek zonder bebouwing en een redelijk vrije horizon was snel gevonden. Naar de Harredonken bij het fietsbrugje over de Kalie zou best een geschikte plek zijn vond ik. Maar met dat avondrood gaat het erg snel, je hebt maar enkele minuten om het hoogtepunt mee te pikken. Ik was net iets te laat op mijn uitgekozen plek maar ik heb alsnog enkele mooie shots kunnen scoren.
Ik was vandaag samen met mijn zus in Diest om er het theater De Amer te bekijken en te overleggen wat de mogelijkheden zijn om onze jaarlijkse kerstmusical naar daar te verplaatsen. Nu Aarschot voor ons einde verhaal is moeten we sowieso naar een andere locatie uitkijken en indien we beslissen toch verder te gaan met ons familieproject wordt het hoogtijd om de mogelijkheden te evalueren. De Amer is alleszins een prachtige zaal met alle gewenste accomodaties, een ruime parking, makkelijk bereikbaar en ook de backstage is geschikt om ruimte te bieden aan een toch wel grote groep. Met elfen en voorplan praten we toch wel over 30 à 40 personen. Mijn Sonytje kwam weer goed van pas om achter de coulissen enkele mooie muurtekeningen vast te leggen. Misschien is dit de plek waar we in december weer in onze kerstpakken rondlopen... maar eerst nog wat verder vergaderen of het alsnog haalbaar is. Wordt vervolgd.
Toen de kleinkinderen nog klein waren en regelmatig bij pake Pol en Omaatje kwamen logeren hebben we ooit achter in de tuin een soort kinder-speel-kasteel gebouwd met schuifaf, terras, schommel en weet ik nog meer. Nu de kleinkinderen groot zijn, staat dat ding er nog steeds. Het is wel niet meer in optima forma maar sedert kort zijn er nieuwe bewoners. Het vrouwke zorgt al sedert jaar en dag voor de vele zwerfpoezen die huize Pol en Josee weten te vinden en twee ervan hebben besloten hier te blijven wonen. Ze hebben hun intrek genomen op het vervallen speeltuig en ze komen er alleen maar van af om te komen eten uit de bakjes die het vrouwke plichtsbewust steeds maar vult.
De weervoorspellers hadden ons verwittigd dat het mooie lenteweer flink wat gas zou terugnemen de volgende dagen. Maar al bij al viel het nogal mee vandaag. Om niet weer een ganse namiddag voor de TV gekluisterd te zitten kijken naar Parijs-Roubaix ben ik toch maar een kort fietstochtje gaan maken in de vroege namiddag, er wel voor zorgend dat ik de finale niet zou missen. Frisse lucht, beweging, daar gaat het om, maar ook links en rechts wat foto's meepikken om de dagelijkse blog te kunnen spekken. Deze twee zwanen, duidelijk een echtpaar, kon ik niet negeren.
Ik heb vorige week in twee beurten het gras voor ons huis tot een min of meer aanvaardbare lengte kunnen trimmen. En dan strijken er allerhande gevleugelde schepsels neer om te zien of er iets lekkers te versieren is. Eksters en kauwen weten ons te vinden na de doortocht van de grasmaaier. Eén kauw wil ik bij deze toch een plaatsje gunnen in mijn jaaralbum. Ik heb er geen idee van hoe oud kauwen kunnen worden maar deze vogel komt ons al sedert jaar en dag bezoeken. Hij/zij is niet moeilijk te herkennen want hij/zij heeft maar één poot. Ik zat deze voormiddag een tijdje voor het raam de krant van gisteren nog even te doorbladeren met de Canon binnen handbereik, de 70-300 plus extender er nog op van gisteren. Ik heb diverse keren kunnen aanleggen door het raam om de bezoekers op het gemaaide gras vast te leggen en zoals ik al stelde, de eer gaat vandaag naar onze oude bekende.
Ik had van neef Lucien, natuurliefhebber en kenner van het Lommelse landschap, de tip gekregen dat in de Watering op een bepaalde plaats er een explosie was van pinksterbloemen. Duizenden, neen, miljoenen waren er te bewonderen. Vandaag zijn we als vrijwilligers, zoals elke vrijdag met geschikt weer, gaan wandelen met de bewoners van zorgtehuis Hoevezavel. Tja als je dan toch in Lommel bent wil je uiteraard eens een kijkje gaan nemen bij die pinksterbloemen. Ik was deze keer goed gewapend. Ik had zowel de drone, het kleine Sonytje, waar een lens op zit die overeen komt met een 24-200 fullframe, en de Canon met de 70-300 erop en een 1,4 extender, da's dan een zeg maar 100-420... Ready om alle mogelijkheden te plukken. Het was inderdaad de moeite waard en ik heb veeeeel foto's meegebracht. Niet alleen de pinksterbloemen bleken dankbare onderwerpen, maar ik heb ook meerdere oranjetipjes en toevallige andere vlinders te pakken gekregen, de omgeving en de vijvers. Na zorgvuldig selecteren had ik nog een 25-tal beelden over en dan komt het stress moment: kies er één voor deze pagina. Omdat het oorspronkelijke doel de pinksterbloemen was koos ik uiteindelijk voor dit beeld. Morgen zal ik wel een keuze uit de andere opnames op Facebook zetten.
De vergaderingen van onze fotoclub zijn erg gevarieerd. Er zijn projecten waar we aan werken, het tonen en becommentariëren van nieuw werk, voorbereiding voor het komende salon, de resultaten van de fotosessies op locatie... kortom onze jaarplanning zit goed vol. Eens per jaar wordt ook aan een van de leden gevraagd om eens een selectie te tonen van hun werk door de jaren heen. Vandaag was het aan Bert N. die zowat de hele wereld bereisd heeft en die al 30 jaar lid is van Visueel. We hebben er van genoten, zowel het oudere analoge als het meer recentere werk kwam voorbij. Bij elke reeks foto's die op het bord kwam werd geanimeerd gereageerd en dat de vergadering iets langer duurde dan gewoonlijk vonden we niet erg. Ik ben even naar achter geslopen om een van de samenscholingen voor het bord vast te leggen.
Ik had de hele dag vol gepland met vanalles en nog wat. Toch heb ik ook nog de tijd genomen om even mijn fiets uit te laten, dat is trouwens ook nog altijd de leukste manier om wat foto's te scoren. Beelden van Pol achter de PC, achter de grasmaaier of in een vergadering lijken me minder geschikt. Een route had ik niet in gedachten, gewoon links, rechts of omgekeerd, zo van we-zien-wel... Dan kom je terecht bij de Heggekapel in Poederlee. Ik heb daar al vaker gefotografeerd maar deze keer wilde ik eens een ander standpunt.
Het wordt een beetje eentonig, ik weet het, maar ik vond toch de tijd voor een kort fietstochtje vandaag. Kort, want ik kon vandaag de dwingende roep van het gras en het vrouwke niet langer weerstaan en ik heb de grasmaaier eens uit de garage gehaald. De eerste ronde van de wedstrijd heb ik alvast gewonnen, morgen ronde twee op standje iets lager. Een fietstocht is wat mij betreft ook een fototocht en ik bracht ook vandaag weer enkele leuke beelden mee, dat die, met dit heerlijke weer, lente-gerelateerd zijn in logisch he. De struiken met gele bloempjes die je in onze regio in deze tijd op veel plaatsen ziet lijken wel op brem, maar daar is het nog net iets te vroeg voor. Dit is gaspeldoorn en zoals de naam al zegt, je kunt je er aan prikken. Ik heb het risico niet genomen en me gehouden bij fotograferen...
We zijn vandaag weer richting Turnhout gefietst en deze keer hadden we eens een andere route gekozen. We zijn dwars door de bedrijvenzone gereden en daar is veel moois te rapen, zeker als je van architectuurfotografie houdt. Ik probeer mijn interesse zo breed mogelijk te houden en als de gelegenheid zich voordoet wil ik me er ook wel een keer aan wagen. Het viel me op hoeveel firma's gekozen hebben voor opvallende rode accenten in hun bedrijf, magazijn of uitbating. Ik heb er een aantal gefotografeerd en er zaten architecturaal gezien enkele pareltjes bij. Het is verre van origineel, maar tezelfdertijd lag het voor de hand dat ik bij deze foto een vaak gebruikt procedé nog eens bovenhaalde: een omzetting in zwart-wit met behoud van één kleur, in dit geval uiteraard rood. Dit is de nieuwe site van Soudal.
Het was weliswaar een stuk frisser dan de voorbije dagen maar de zon was er nog volop en je kunt er niet omheen dat het nu toch echt lente aan het worden is. Omdat ik voor één keer een namiddag voor de TV wilde zitten om de onknoping van de Ronde van Vlaanderen te volgen waren we redelijk vroeg vertrokken voor een kort fietsrondje. Het lentegevoel sloop ook binnen in de onderwerpen die ik onderweg koos om mijn dagelijkse fotobuit binnen te halen merkte ik achteraf. Toen ik thuis een selectie maakte heb ik het vrouwke gevraagd om te kiezen welk beeld foto van de dag mocht zijn voor deze pagina. Ze koos voor deze kleurige boom aan de overkant van het kanaal in de buurt van sas 7. Het vrouwke heeft altijd gelijk he.
Ik ben vanavond nog eens naar sas 9 gereden. Da's de locatie waar we met de leden van de fotoclub geacht worden in deze periode wat leuke foto's te gaan scoren en die worden dan tijdens een van de volgende vergaderingen bekeken en becommentarieerd. Ik had avondrood- en/of blauwe uurtje-plannen. Voor avondrood was ik eigenlijk al net iets te laat, ik heb wel enige beelden geschoten die nog wat kleur bevatten maar dat kan beter, volgende keer beter timen... Voor het echte diep blauwe uurtje was het dan weer nog net iets te vroeg maar dat heeft me toch niet tegen gehouden om alsnog mijn collectie sas 9 foto's aan te vullen.
Ik wil bij deze nog eens de waarheid bewijzen van het bij veel fotografen gekende gezegde "het beste fototoestel is hetgene dat je bij hebt". We waren eerder vandaag op bezoek in Lommel en ik had al wel enkele foto's op mijn geheugenkaartje maar de meeste waren toch erg privé en hoewel ik best wat privacy wil prijsgeven in mijn fotografie was er toch niet echt iets bij waarvan ik dacht "Dit hoort op de blog". Het wordt ook langzaamaan een gewoonte, na het nieuws op TV ben in nog eens aan de wandel gegaan om mijn stappengemiddelde op pijl te houden... geen fototoestel meegenomen. Dan zie je het mooie tegenlicht in een van de in bloei staande bomen langs de Kasterleesteenweg. De smartphone in mijn jaszak roerde zich en riep: "Ikke, ikke, ik kan ook foto's maken !!!". Ik heb "m zijn zin gegeven en ik heb 'm zo gepositioneerd dat de achterliggende straatlamp precies achter de stam verscholen zat. Het gezegde bleek weer helemaal waar.
Het vrouwke wilde naar Herentals, ze moest dringend enkel spullen gaan kopen. De leuke verrassing was dat ze met de fiets wilde gaan en ja... dan wil ik wel mee, het is trouwens maar zo'n 10 km van onze voordeur. Terwijl zij haar ding deed ben ik dan maar wat gaan rondrijden, shoppen is de erg-ver-van--mijn-bed-show he. Toen ik hier voorbij kwam realiseerde ik me dat het alweer een hele tijd geleden was dat ik nog eens een brug had gefotografeerd. Iedereen die deze pagina's al langer volgt weet wel dat bruggen een onderwerp zijn waar ik nauwelijks voorbij kan zonder een foto mee te brengen. Ik heb de tijd genomen om een goed standpunt te vinden en dit is dus de schoonheid over het Albertkanaal op de Herenthoutse Weg. De meeste bruggen over het Albertkanaal zijn onlangs vernieuwd/verhoogd - deze ook - maar deze is wel een uitzondering. Waar al de andere eenheidsworst zijn, ze komen volgens mij allemaal van hetzelfde architectenbureau en dezelfde fabriek, dan is deze een uniek exemplaar en ik vind 'm nog mooi ook. Extra leuk in de foto is dat de hoogspanningsleidingen, die in bijna alle foto's zwart zijn, door de toevallig net juiste lichtinval wit kleuren tegen de blauwe lucht.
