Ik was er al voorbij gefietst en ik meende iets leuks gezien te hebben uit een van mijn ooghoeken. Ik ben dan toch maar even terug gedraaid en inderdaad, daar hingen een aantal muziekinstrumenten tegen de houten buitenwand van een schuur. Ik moet bekennen dat ik een stuk op privé-terrein gestapt ben om dit zonder in de weg staande of hangende beeldvervuilers te kunnen fotograferen maar al bij al vind ik dit toch wel een interessant beeld. Een bedenking erbij is dat ik me bij de term muziekschuur toch net iets anders voorstelde...
Er was eens... Gedurende vele jaren was Café Sas 6 langs het Kempisch Kanaal een plek waar ik tijdens mijn fietstochten niet voorbij kon rijden zonder even aan te leggen en iets te consumeren. Als notoire Duveldrinker koos ik daar, raar maar waar, altijd voor een tripple trappist. Misschien heb ik toch wel enkele autistische trekjes... Sedert begin dit jaar liep het huurcontract ten einde en dat werd niet verlengd of vernieuwd. Café Sas 6 RIP, het pand is er nog wel maar het is dood. Telkens ik er nu langs kom bekruipt me een nostalgisch gevoel en wil ik toch nog even proeven van de sfeer van toen. Vandaag deed ik het ook weer door enkele foto's te maken en naar pittig zwart wit om te zetten. Dat ik uit de oogst precies die foto koos waarin te zien is dat er Westmalle trappist van het vat getapt werd is geen toeval natuurlijk.
We hebben weer een logee. Gustje, de woef van zoon Michael en gezinnetje is weer enkele dagen te gast in huize Pol en Josee. Fietsen is er dus even niet bij, dan gaan we maar wandelen. Ik vermoed trouwens dat Gustje het ons erg kwalijk zou nemen als we dat niet zouden doen. Vandaag heb ik ook de drone weer eens mee genomen. Als gepassioneerd hobbyfotograaf heb ik dat toestel tot nu toe eigenlijk hoofdzakelijk gebruikt om foto's te maken van uit een origineel standpunt. Maar je kan er ook mee filmen natuurlijk en daar ben ik sedert kort ook mee aan het experimenteren. Er zijn legio mogelijkheden en een van de leukere is "tracking", in verstaanbare taal uitgedrukt: het volgen van personen of bewegende voorwerpen. Als je op het touchscreen van de afstandsbediening iets of iemand -in dit geval mezelf-, aanduidt kan dat ding volgen zowel langs achter, frontaal achteruit vliegend of zijdelings. Vandaag kon ie niet erg hoog om onder het lover van de hoge bomen in de Smallebroeken te blijven en eenmaal alles ingesteld was kon ik de afstandsbediening gewoon loslaten, dat toestelletje volgt je perfect. Uiteraard heb ik tussendoor ook enkele foto's gemaakt en dan moest ik wel even de afstandsbediening ter hand nemen om op het knopje te drukken. Dit is zo'n fotomoment en dat is dan ook geschikt voor deze pagina, een filmpje (MP4) niet he...
Het moge duidelijk zijn, de zonnebloemen zijn het onderwerp in deze foto en niet de fietsers die in de foto zijn geslopen in de achtergrond. De scherpte ligt ook vooraan. Ik heb op deze plek trouwens een tijdje stil gestaan en meerdere foto's gemaakt, telkens met fietsers of een enkele keer een auto op de achtergrond, soms ook met de scherpstelling achterin en na de hele reeks bekeken te hebben nadat ze door de Raw convertor gepasseerd waren vond ik deze toch de leukste.
Van het weer werd je niet vrolijk vandaag maar in de late namiddag werd het alsnog droog en dat vond ik voldoende om er toch even op uit te trekken. Het is weliswaar een klein rondje geworden maar ik heb toch enkele beelden kunnen schieten onderweg. De kapel van Meren heb ik al wel enkele keren in beeld genomen en ondanks het feit dat het redelijk bewolkt was heb ik er even halt gehouden. Geen zon heeft ook zijn voordelen... dan zijn er ook geen vervelende schaduwen he. De foto was overwegend groen en dat kwam de sfeer niet ten goede vond ik. Daarom heb ik er een pittige zwart-wit omzetting op losgelaten en om het plaatje af te maken heb ik er een antiek kader aan toegevoegd. De oorspronkelijke kapel dateert immers al van de 15de eeuw wordt er gezegd.
Het plan om tussen huize Pol en Josee en de Kasterleesteenweg een zomer lang weer van een mooie wilde bloemen weelde te kunnen genieten is dit jaar een totaal fiasco geworden. Hebben we te laat gezaaid? Hebben we niet goed gezaaid? Hebben we de grond niet goed genoeg bewerkt? Hebben de vogels zich volgevreten en niks over gelaten? Waren de weersomstandigheden echt zo slecht? Heb ik niet de vereiste groene vingers? Evenzovele onbeantwoorde vragen... Toch zijn er enkele dappere bloemekes die schuchter te voorschijn gekomen zijn en hoewel het er hoop en al een tiental zijn heb ik er toch een fotoshoot aan besteed. Met de telelens op de Canon kon ik o.a. dit plaatje scoren. De tele zorgt sowieso voor een mooie onscherpte bij alles wat niet in focus is en omdat er vandaag erg veel wind was moest ik wel een erg korte sluitertijd kiezen. Voor de aardigheid voeg ik er de exif gegevens nog eens bij. ISO 1250 - F 8 - 1/2500 bij 420 mm.
Dan ben je voor één keer eens een beetje vroeger uit de veren, het is nationale feestdag, er is geen krant, geen sudokus op te lossen om langzaam echt wakker te worden en dan zie je op de buienradar dat het rond de middag kletsnat zal worden. Als het dan toch een helemaal alternatieve dag dreigt te worden ga je daar maar in mee. We zijn dus nog voor 10 uur aan een fietstocht begonnen. Noem het maar gerust een eenmalige, bizarre ervaring. Ergens tussen Corsendonk en Kasterlee - het weggetje heet Straaleind -, toen het weer nog OK was zag ik deze berken in tegenlicht opdagen. We zijn er voorbij gefietst en dan gestopt om ze in volle glorie, zonbeschenen in een strakke compositie te plaatsen. Toen we iets na twaalf thuis kwamen waren we net op tijd om de eerste drache nationale te snel af te zijn.
Gisteren hadden we andere verplichtingen maar één dag na de officiele opening zijn we alsnog naar Aarschot gereden om de vernissage in de gloednieuwe kunstgallerie te gaan meemaken. Schoonbroer Dreeke heeft een prachtige fotoreeks geschoten over het werk van Gaudi en de expositie van zijn interpretaties en zijn typische bewerkingen loopt nog tot eind augustus. Als verrassend extraatje waren er ook enkele miniatuur 3-D prints van enkele werken en ik vond het leuk om zo'n kleinood voor een gerelateerde foto te plaatsen en er een duo-opname van te maken. De focus ligt op de 3-D print he.
Verjaardagsfeestje. Jacky, een van onze erg goede vrienden werd 75 en dat moest gevierd worden. Hij heeft een redelijk grote kennissenkring blijkbaar en om al dat volk te ontvangen had hij er voor gekozen het festijn te organiseren op de locatie waar zijn paarden gestald staan. Enkele tenten en wat andere voorzieningen zorgden er voor dat we, ondanks het vandaag net iets minder goede weer toch droog bleven en vooral dat het een geslaagd feest werd. Toen zijn dochter de feesteling toesprak kwamen bij sommigen de emoties helemaal los. Als amateurfotograaf vond ik het nodig om dat moment vast te leggen.
Ik ben er ondertussen te oud voor geworden maar waterskiën is iets wat ik vroeger graag, vaak en goed kon. Zoonlief heeft de goesting geërfd en die heeft het ondertussen ook doorgegeven aan zijn eigen kroost. Net zoals bij ons vroeger gaan hun vacanties steevast naar het Gardameer en op mooie dagen zoals vandaag lokt het Albertkanaal. We kregen een telefoontje of ik zin had om nog eens mee te varen. Ze weten wel dat ik dan mijn fototoestel meeneem en voor een lading actiefoto's insta. Kleindochter Julie is er ook weer aan begonnen na haar knie operatie en als eerste poging dit jaar deed ze het weer eens op twee skis. Mono is veel leuker maar even de routine terug vinden moet je niet forceren. Na haar beurt kon ik haar te pakken krijgen net op het moment dat ze de koord loste en zich in het water liet zakken.
We zijn vandaag naar Pelt gereden om de tweejaarlijkse tentoonstelling "Lens op de mens" te gaan bekijken. Ook deze keer zijn we niet rond geraakt, een tocht door de gemeente om zo'n duizend foto's te zien is van het goede te veel. Er kwam een moment dat we beslisten nog eens terug te komen om met frisse ogen de rest te beoordelen. Foto's maken van de getoonde werken is iets wat ik principieel niet doe, maar als links of rechts andere interessante beelden voorbij komen zal ik niet aarzelen om het kleine Sonytje uit mijn jaszak te halen. Bij dit beeld heb ik toch even getwijfeld. In de kerk van Overpelt waren ook enkele werken te zien en bij het binnenkomen zag ik het licht... Ik heb er mijn Sonytje op losgelaten. In het midden is ie echt zwaar overbelicht, maar dit is zo ongeveer wat het menselijk oog ook ziet als je door dat glasraam naar het licht kijkt. Fotografie draait tenslotte om licht... waarom zou dit dan niet kunnen. Ik heb er een plaatsje voor over in mijn jaaralbum.
Vanavond werd het alsnog redelijk aanvaardbaar fietsweer en ik ben er dan ook op uit getrokken voor een klein rondje met fotoplannen. Nauwelijks enkele honderden meters van huize Pol en Josee is er een boer die een voorraad voeder heeft liggen verpakt in grote balen in zwart wit plastic. Dat was sowieso al een onderwerp dat ik al langer op mijn to do lijstje staan had en dat ik dit in zwart wit zou omzetten was duidelijk al voor ik gefotografeerd had.
Als het even kan gaan we fietsen. De terugrit van het shoppingcenter in Olen bracht ons via een creatieve route een eind langs het Kempisch Kanaal. Deze jeugdige vacantiegangers in onze regio die verkoeling zochten waren een niet te missen onderwerp om interessante beelden mee naar huis te nemen. Toen we stopten met de fiets en ik mijn fototoetel boven haalde hoorde ik "manneuhhh, opgelet, poseren voor ne foto". Ik heb er meteen aan toegevoegd: "Zeg eens allemaal tjakaaa!!!" en dat trukje werkte weer zoals verwacht: iedereen een en al aandacht en enthousiast naar de camera kijkend kon ik de groep enkele keren perfect in beeld nemen.
Het was alweer een hele tijd geleden dat ik nog eens aan avond- of nachtfotografie gedaan had. Dat is een van mijn dada's, vaste volgers weten dat wel. Vandaag ben ik na Vive le Vélo naar Herentals gereden en ik heb een en ander vastgelegd. Eigenlijk was ik nog aan het zoeken naar het beeld dat mijn avond zou goed maken toen ik de ingeving kreeg om eens te gaan kijken bij de jachthaven. Als we gaan fietsen is daar de pop-up zomerbar Bar Goose een plek waar we wel eens aanleggen en ik heb er al vaker leuke foto's gescoord. Ook deze keer bleek het een goed idee. Ik heb van uit diverse standpunten wat beelden geschoten en uiteindelijk vind ik deze opname, met wat boten erbij en een mooie spiegeling, de leukste.
We hebben ooit twee wijnstokken cadeau gekregen van een Nederlandse vriend Kees en ondertussen hebben die onze woonst zo ongeveer omsingeld. Ze bezorgen ons telkenjare ook massas heerlijke druiven. De oogst wordt meestal evenredig verdeeld tussen het maken van boerenjongens, het nuttigen van de heerlijke druifjes en de vogels uit de buurt. Het vrouwke is ondertussen een druiven expert. Het krenten en dieven van de ranken heeft ze helemaal onder de knie en mijn rol beperkt zich eigenlijk tot het consumeren. Vandaag heb ik het vrouwke eens in beeld genomen van uit de hoogte met de drone terwijl zij haar expertise toepast.
Onze fietstocht bracht ons vandaag naar Turnhout. Na iets geconsumeerd te hebben op een gezellig terras op de grote markt zijn we nog even op een bank gaan zitten bij de gekende fonteintjes. Tijdens deze zomerse dagen hebben die een onweerstaanbare aantrekkingskracht op de jongsten ( en eigenlijk ook op de minder jongen en de helemaal niet meer jongen ). Ik heb mijn Sonytje bijna een tiental minuten non stop gebruikt om de vele verkoeling zoekende fontein-lopers te fotograferen. Zoals iedere dag beperk ik me tot één beeld voor deze blog.
We waren deze avond met beloftevolle fotoplannen afgezakt naar het Bobbejaan Schoepenplein in het dorp om de Vlaamse feestdag mee te vieren. Om elf uur stond er vuurwerk op het programma en daar wilde ik wel eens mee aan de slag qua fotografie, ik was helemaal voorbereid. Toen het zo ver was, toestel op statief, instellingen op voorhand ingeschat en ingesteld op 2 sec., Iso 100 en F 10 bleek het helemaal geen traditioneel vuurwerk te zijn maar geluidloze, blijkbaar aan deze tijden aangepaste digitale ersatz-versie van vuurwerk en voor ik mijn instellingen veranderd had was de korte show alweer voorbij. Geen vuurwerkfoto's vandaag dus. Gelukkig had ik ondertussen al wat andere beelden gescoord, met de drone maar ook met de kleine Sony en met de Canon. Ik was goed bewapend op pad gegaan he. Deze opname van de bezoekers van het evenement vond ik alsnog het meest geschikt om het feest te schetsen. En ja hoor, ik heb mijn vriendje Photoshop ter hulp geroepen om wat kleur in de lucht te brengen.
Ook vandaag zijn we gaan fietsen. Vrienden Alex en Leentje hadden ons laten weten dat ze van plan waren naar de watermolen in Retie te gaan en daar zijn wij dan ook maar naar toe gefietst. Daar is altijd wel iets te fotograferen (en te consumeren) en dat heb ik dan ook gedaan... de watermolen zelf, een hond die takken uit het water ging halen die het baasje er in smeet, enkele medebezoekers op het terras en ik meende al voldoende grote keuzemogelijkheid te hebben om er iets uit te selecteren voor de dagelijkse foto. Maar toen we weer naar huis fietsten, een klein stukje langs de Retiebaan in Kasterlee, bood er zich nog een kans aan. We zagen dat de poort aan de Witte Molen open stond. In Kasterlee heb ik Keeses molen al wel vaker gefotografeerd en die is ook al op deze pagina's voorbij gekomen maar omdat de Witte molen privé-eigendom is en zo ongeveer altijd achter een poort zit heb je er nooit helemaal goed zicht op. Vandaag wel dus. Ik heb dan ook de vrijheid genomen om door de geopende poort te wandelen en dit beeld te schieten.
De rug blijft voor problemen zorgen maar fietsen lukt nog steeds wonderwel. Vandaag zijn we weer eens naar de Lentehei gefietst, retour zo'n dikke 30 km. Het is er heerlijk zitten, je kunt er op je gemak iets degusteren en er is vanalles te zien en... te fotograferen. Bij een zichzelf respecterende kinderboerderij zie je natuurlijk allerhande dieren en we waren al langer gecharmeerd door de alpaca's die daar rondlopen. Onlangs is de scheerder blijkbaar op bezoek geweest en zo'n pas geschoren alpaca ziet er niet uit. Ik heb een van die beesten mooi in beeld kunnen nemen van uit een laag standpunt. Van tussen de balken van de omheining kon ik deze opname scoren. Handig toch zo'n kantelbaar scherm he. Hij/zij lijkt te zeggen: "ziet toch eens wat ze met mij gedaan hebben..." en inderdaad, als de wol er af is schiet er niet veel meer over.
De rugpijn lijkt enigszins onder controle, het gaat alleszins beter vandaag. Ik heb het er dan ook op gewaagd even te gaan fietsen met het vrouwke en wonder boven wonder was de houding op de fiets helemaal niet belastend, integendeel. De boog van het zadel via de rug, de nek en de armen naar het stuur leek de perfecte lichaamshouding om de pijn te verdrijven. Ver zijn we niet geweest maar ik heb er zeer van genoten. Onderweg heb ik o.a. het smalle fietspaadje, Neerheide, tussen het Kempisch Kanaal en het begin van de Roerdompstraat eens gefotografeerd. Het is daar nauwelijks 60 à 70 cm breed, maar dat is een paadje naar mijn hart. Dit vind ik zoveel leuker dan die fiets-o-strades waar de speedpedelecs je tegen supersonische snelheden voorbij komen gelitst zonder bellen. Ik probeer dan ook altijd dit soort rustige trajecten op te zoeken en voor een keer wil ik dat in mijn jaaralbum ook eens aangeven. Nu een nachtje slapen en hopelijk morgen hopelijk weer net iets beter...
