Het wordt eentonig, ik weet het maar ondanks het net iets mindere weer zijn we toch gaan fietsen en net zoals gisteren ook iets vroeger omdat ik op tijd terug wilde zijn om wat olympische highlights mee te pikken. Naar, rond en doorheen Turnhout was deze keer de geplande route. Op de grote markt is er altijd wel iets te zien en daar hadden we ook een stop voorzien. Er was onder andere een rondlopend dixieland bandje dat de terrasjes ging opvrolijken en daar heb ik natuurlijk enkele foto's van gemaakt maar als keuze van de dag kan ik niet anders dan voor dit beeld gaan. Het is namelijk op verzoek... van het vrouwke. Bij de fonteintjes stelde ze voor haar te fotograferen doorheen het watergordijn. Ik vond de kinderen die met hun fietsjes en andere drie- en vierwielers vlakbij en door het water reden veel leuker. Maar als het vrouwke iets vraagt kan ik niet weigeren he. Ik heb nog voorgesteld ook wat dichter bij te komen maar daar is ze niet ingetrapt. Dan maar zo... één van die jonge gasten fietst trouwens ook door het beeld, weliswaar gedeeltelijk verborgen.
Het is niet zo dat het wielrennen op de olympische spelen me niet interesseert, integendeel, maar om nu die ganse wedstrijd van het begin tot het einde te volgen dat leek me toch een beetje van het goede te veel. We zijn dus maar gaan fietsen en het plan was van rond vier uur weer terug thuis te zijn. We hebben het laatste en zonder twijfel ook het meest spannende deel van de wedstrijd toch gezien en genoten van de prestatie van Remco. Ik mag hopen dat hij hiermee de haters voorgoed de mond gesnoerd heeft. Tijdens onze tocht kwamen we al na enkele kilometers bij het brugje over de Nete op de Breevensedijk en daar zag ik op de steiger van de kanoclub dat een aantal dames aanstalten maakten om te water te gaan. Dat vond ik interessant genoeg om een tussenstop in te lassen en wat beelden te schieten. Ik ken deze dames helemaal niet maar toen ik vroeg of ze wilden lachen voor de foto deden ze dat. Ze hadden klaarblijkelijk geen bezwaar. Ik meen dat ik dus hun privacy hiermee niet geschonden heb...
Het vrouwke en ikzelf zijn al sedert jaren vrijwilligers in zorgtehuis Hoevezavel. Op vrijdag gaan we wandelen met de bewoners, of beter gezegd: gingen we wandelen met de bewoners. Het is dit jaar sowieso nog niet zo vaak voldoende goed weer geweest om met een stoet rolstoelen er op uit te trekken en dan is er ook nog het feit dat ik nog steeds in een fysieke dip zit... het gaat gewoon niet. Het vrouwke wilde zich vandaag toch graag nuttig maken en aan de wandeling deelnemen. We zijn samen naar Lommel gereden en terwijl de wandelaars op ronde gingen heb ik wat zitten niksen en genieten op het terras. Toen de stoet terug kwam heb ik de dag met deze foto ook weer gedocumenteerd voor mijn jaaralbum.
Ik moest vandaag naar het Shopping Park in Olen en het vrouwke wilde graag mee. Meestal is het omgekeerd trouwens, als het vrouwke wil gaan shoppen ga ik wel eens mee om in de buurt wat rond te fotograferen... Maar deze keer ben ik mijn bestelde nieuwe computer gaan ophalen bij Lab 9. Mijn oude trouwe Mac was na jaaaaren dienst echt aan het einde van zijn carrière gekomen en ik moet hem nu wel vervangen door een nieuw, krachtiger exemplaar. Zoals verwacht was ik snel klaar bij Lab 9 en het vrouwke was nog verre van uitgeshopped. Tja, dan maar weer dezelfde routine, wat rondlopen en links en rechts wat foto's maken... tot ik me realiseerde dat ik de drone in de wagen had liggen en dat ik ook wel eens een overzichtfoto van het Shopping Park zou kunnen maken. Voor mijn op stapel staande AV-reeks met drone-beelden en meevliegende playmobilmannekes is deze foto niet bruikbaar want hij valt buiten het traject van de rondvlucht boven Lichtaart en omgeving, maar als aandenken aan de dag dat ik er zelf voor koos naar het Shopping Park te rijden vind ik 'm wel geschikt.
Als ik al eens iets doms doe of een flater bega durf ik dat ook toegeven en op deze pagina vertellen. Ik had een fietstocht gepland naar Vorselaar met het uiteindelijke doel een drone foto te maken van het kasteel De Borrekens, ook wel het kasteel van Vorselaar genoemd. In vogelvlucht is dat, zeg maar, dik 10 km. Voor een keer had ik de weg gevraagd aan het fietsknooppuntennetwerk en kris kras door onze regio navigerend bleken we al 25 km op de teller te hebben toen we bij mijn doelwit kwamen. En dan... ontdekte ik dat ik de drone in de garage had achter gelaten toen ik enkele dingen in de fietstassen had gestopt. GDVD !!! Ik heb uiteraard al vaker foto's van dat kasteel gemaakt en geplaatst op de voorlopers van dit blogadres maar om toch weer een net iets ander beeld te scoren heb ik dan maar doorheen het ijzerwerk van de gesloten toegangspoort een symetrisch panorama beeld geschoten. Da's ook wel mijn ding. De geplande drone-foto moet nog even wachten maar als het weer de komende dagen het toelaat zal dat niet al te lang duren. Toen we terug thuis kwamen stond de teller op 49 km... electisch he.
Het zou warm worden vandaag, maar van een beetje hitte smelt een mens toch niet? Tegen beter weten in zijn we deze namiddag een uitgebreide fietstocht gaan doen. Voor ons is 50 km al heel wat... Gelukkig konden we onderweg op enkele plaatsen wat vloeistof bijtanken maar al bij al hebben we het goed overleefd. Bijna terug thuis had ik nog een drone-foto-moment gepland. Misschien valt het op dat ik dezer dagen meer dan anders drone-foto's plaats. Dat komt natuurlijk omdat ik nog steeds zoveel mogelijk beelden van uit de lucht verzamel om de keuzemogelijkheden voor mijn op stapel staande AV-reeks voor ons fotosalon zo ruim mogelijk te maken. Ik heb er al meer dan genoeg, maar alleen de allerbesten zullen overblijven. Dit is ook weer een kanshebber: de stuw op de Nete in Kasterlee.
Ik ben vanavond laat nog eens naar het kerkplein gewandeld met de Canon en statief. Ik had niet echt concrete fotoplannen maar het was alweer te lang geleden dat ik nog eens aan nachtfotografie had gedaan. Een onderwerp vinden was niet zo moeilijk. De Wannes, onze stenen herinnering aan vervlogen harde tijden, leek wel omringd door stralen. Ik heb 'm al wel vaker gefotografeerd, maar dit vond ik toch weer net iets anders. Ik wilde hem eigenlijk mooi midden tussen de twee bossen siergrassen zetten maar dan bleek de achtergrond niet meteen mee te werken. Dan ben ik maar enkele meters naar links opgeschoven en hier kan ik mee leven. Ik heb nog even gedacht om de opname om te zetten naar zwart wit maar uiteindelijk vond ik de kleurenversie toch net iets leuker.
Heerlijk fietsweer vandaag, we hebben dan ook een flinke fietstocht ondernomen: via de Watervoort naar Herentals vervolgens langs het Netepark, de Heikens en den Troon naar Grobbendonk en dan langs het Albertkanaal en het Kempisch Kanaal terug. Onderweg hebben we ook enkele aanleghavens bezocht om het vochtverlies te compenseren. Langs het Albertkanaal reden we voorbij een kudde schapen die de grasstrook langs het fietspad aan het begrazen waren en dat leverde weer leuk fotomateriaal op.
We zijn enkele dagen weg geweest en dat vonden de buurtpoezen waarschijnlijk niet fijn. Toen we gisteren terug thuis kwamen was er geen enkele poes te bekennen. Waarschijnlijk had deze nacht het gerucht dat we terug thuis waren zich redelijk snel verspreid in poezenland wand deze morgen kregen we al meteen bezoek. Het vrouwke heeft snel haar bezigheid van poezenvoedselbezorgster weer opgenomen en de eerste gebruik(st)er van het buffel toonde zich zeer enthousiast over het gebodene. Likkebaardend keek ze (hij) recht in de lens van ondergetekende.
We zijn terug thuis na een erg leuk midweek-samenzijn met de familie in Gulpen. We hadden gekozen voor Hoeve De Burgh om enkele dagen quality-time te plukken en dat bleek een uitstekende keuze. Gisteren avond heb ik snel de drone nog eens het Zuid-Limburgse luchtruim in gestuurd om een visuele herinnering te scoren van uit de hoogte. Hoewel de foto dus niet vandaag gemaakt is vond ik het toch wel leuk om onze tijdelijke verblijfplaats ook in mijn jaaralbum te tonen. Vandaag had ik trouwens weinig wereldschokkends op mijn geheugenkaartje en dus had ik daar geen gewetensprobleem mee.
Natuurlijk wil ik ook een groepsfoto bewaren van de gemeenschappelijke familie quality time bij ons smaragden huwelijksfeest. Het was niet makkelijk ze allemaal samen te krijgen, er waren er enkelen die wat later kwamen, er gingen ook enkelen weer wat vroeger naar huis... Maar op deze foto staan ze toch bijna allemaal: het vrouwke en ikzelf, mijn zus met haar ventje, zoon met vrouw en woef, dochter en vijf van de zes kleinkinderen... op een van de, naar alle waarschijnlijkheid, meest gefotografeerde plekken van Gulpen. Een vriendelijke meneer was zo bereidwillig om even op het knopje te drukken.
De tweede dag van ons verblijf in Gulpen. Vandaag was het de grote dag, we vierden met de familie dat het vrouwke en ik al 55 jaar lief en leed delen en dat we elkaar nog altijd even graag zien. Er zijn talloze foto's gemaakt, iedereen heeft een smarphone of een fototoetstel tegenwoordig maar ik kies toch liever voor een beeld dat ik zelf geschoten heb. Zoon Michael en kleinzoon Jef zijn samen synchroon een Duvel aan het inschenken. De genen liegen niet, ze hebben dezelfde goede smaak geërfd.
Morgen zijn het vrouwke en ik 55 jaar getrouwd. Vanaf vandaag zijn we met de ganse familie enkele dagen te gast in een prachtige vacantiewoning in Gulpen. Natuurlijk staat er vanalles te gebeuren maar wij mogen zelf nog niet veel weten... erg benieuwd naar wat ons te wachten staat. Vandaag kreeg ik al een eerste opdracht te verwerken. Mijn zus is er van op de hoogte dat ik nogal verslingerd ben op sudoku's en ze heeft al haar creativiteit aangesproken om een familie-beeld-sudoku in elkaar te knutselen. Ik ben er meteen aan begonnen, enkele beelden al op de juiste plaats gezet, maar al snel bleek dat het toch niet het beste idee was om op mijn eentje de gezelligheid opzij te schuiven. Dit is een foto van de gang van zaken en ik doe er zeker mee verder als het feestgedruis achter de rug is.
Ik heb vandaag mijn playmobil vriendjes nog eens uigenodigd. Vorig jaar hadden ze me al enorm geholpen om een AV reeks voor het fotosalon van onze club in elkaar te knutselen en voor de editie van dit jaar heb ik weer gelijkaardige plannen. Op de parking van het OC had ik een landingsplaats aangelegd waar mijn nieuw opgerichte luchtvaartmaatschappij Visueel Airlines voortaan regelmatig toeristische rondvluchten zal ondernemen, voornamelijk voor playmobil mensjes. Vandaag deden we al een proefvlucht. Er ging wel een en ander verkeerd maar daarvoor is het ook een proefvlucht he. Ik heb er alle vertrouwen in dat tegen november, als ons fotosalon plaats vindt alles pico bello zal verlopen.
21 juli, Nationale feestdag! Ik wilde samen met het vrouwke wel eens gaan kijken op het terrein langs de Schoolstraat hoe de organisatie en het verloop van zo'n aangekondigd Bal National er uit ziet. Goedgemutst voor 20€ jetonnekes gekocht, want ik wilde zeker geen dorst lijden maar dan kwam de eerste ontgoocheling: de keuze van dranken was zeer pover. Duvel was er uberhaupt niet te verkrijgen maar ook alternatieve lekkere biertjes stonden niet op de kaart. Ik heb dan maar gekozen voor een obscure Schuppen Zot en die bleek zijn naam waardig: niet te zuipen! De volgende ontgoocheling kwam toen we een plaatsje zochten aan een van de tafels. Er waren zat vrije stoelen maar overal werd er ons verteld dat die bezet waren want er waren nog vrienden op komst. Consumpties stonden er ook nauwelijks op de tafel. Begrijpe wie kan. Ik heb mijn jetonnekes dan maar aan een vriend gegeven en we zijn een beetje verzuurd terug naar huis gegaan. Dan maar fietsen... een fijne tocht... maatje Alex nog ontmoet in Herentals, iets gedronken (jawel: Duvel) en bijna terug thuis kwam ik weer langs het Bal National terrein. Ik heb de drone dan maar even de lucht in gestuurd om een beeld te schieten van uit de hoogte, kwestie van het evenement alsnog te documenteren voor het nageslacht. Het was er al veel minder druk, er stond nog steeds weinig drank op de tafels en de personen die aan de tafels zaten waren blijkbaar nog altijd op hun kennissen aan het wachten... De volgende Bal Nationals zal ik aan mij voorbij laten gaan... Ben ik nu een ouwe zeur aan het worden?
Dat het vandaag zou donderen en regenen was aangekondigd. Volgens de een al vlak na de middag, volgens een andere in de loop van de namiddag en er waren ook experts die de ontij pas in de loop van de avond voorspelden. We hebben het zekere voor het onzekere gekozen en ons dagelijks fietsrondje hebben we al erg vroeg aangevat. Tijdens het journaal van één uur waren we al terug thuis na een tochtje van zo'n 25 km. De fiets-o-strade F105 loopt langs de spoorlijn Herentals - Mol en hoewel ik vind dat er leukere fietsroutes zijn heb ik er toch enkele leuke foto's kunnen scoren. Het natuurgebied "De Hellekens" ligt langs de Nete tussen de spoorweg en de ring en vanaf het fietspad heb je er op enkele plaatsen een erg mooi uitzicht over. Ik ben geen koeienkenner maar volgens dokter Google grazen er Galloway runderen. Dit is dus een Galloway mama met haar Galloway kleine. Ik heb me de rest van de namiddag dan maar voor de TV neergepoot en ik heb de hele rit van de Tour gevolgd, spannend... Na afloop regende het nog steeds niet trouwens. Pas toen we plannen maakten om alsnog buiten te eten sloeg het weer om. Regen, hagel, donder... we hebben toch maar binnen gegeten.
Dan is het plots helemaal zomer, inclusief de daaraan verbonden temperaturen. Als je gaat fietsen kun je dat maar beter langs het water doen en kanalen zijn er zat in de buurt... de Schotense vaart, het Albertkanaal en het Kempisch kanaal, allemaal binnen enkele kilometers bereikbaar met de fiets. Vandaag werd het nog maar eens het Kempisch Kanaal. Op het fietspad, vlak voor Herentals staken we deze rustig cruisende mooie boot voorbij. Enkele honderden meters verder viel mijn oog op een bedrijf aan de overkant en de spiegeling leek me een leuk onderwerp. Toen ik klaar was met die opname kwam diezelfde boot plots weer in beeld varen en als toevoeging vond ik dat beeld toen weer nog net iets leuker.
Goede vrienden Els en Patrick hadden al een tijdje geleden geoppperd dat zodra het weer er geschikt voor was, we samen eens een wat langere fietstocht zouden moeten doen. Vandaag kon niet beter geschikt zijn om dat voornemen ook in de praktijk te brengen. Patrick had een en ander voorbereid en via allerlei kleine mooie weggetjes kwamen we warempel tussen Vosselaar en Gierle dwars door het Grotenhout Bos gefietst. Het gebied is ons niet onbekend en ik wist meteen een plekje te kiezen aan de grote plas waar we even halt konden houden om van de omgeving te genieten. Er werden de nodige foto's gemaakt en uiteindelijk koos ik er voor toch ook de drone eens de lucht in te sturen om de iets ruimere omgeving in beeld te nemen van uit een niet alledaags standpunt. Deze opname is gemaakt van op 120 m. hoogte (hoger mag ik niet) en de bank waar we even zaten staat er op, links van het midden onderaan... en wijzelf ook, maar van op die hoogte is dat in dit formaat nauwelijks herkenbaar.
Best genietbaar fietsweer vandaag en we zijn er dan ook op uit getrokken met z'n tweeën. Om richting Herentals te fietsen zijn er diverse mogelijkheden, onder andere via het Kempisch Kanaal bvb. en dan zijn er ook weer diverse trajecten waarlangs je tot aan dat kanaal geraakt. Vandaag kozen we om langs Bobbejaanland te rijden dan rechtsaf de Roedompstraat, linkerbocht volgen en dan rechtdoor naar Neerheide, een traject dat we wel vaker afleggen. Neerheide... daar heb ik een fotostop ingelast want ik durf te veronderstellen dat dit mogelijk een van de smalste verharde fietswegen van Vlaanderen is. Ik vond het alleszins interessant genoeg om er een plaatsje voor in mijn jaaralbum '24 te reserveren.
Ik had het er al eerder over: het wilde bloemen tapijt dat we zoals ieder jaar voor huize Pol en Josee ingezaaid hadden is deze keer niet echt een succes geworden. Het leek er lang op dat er absoluut helemaal niks van zou terecht komen maar ondertussen zijn er links en rechts toch enkele bloemen die de kop opsteken. Tussen de buien door ben ik even naar buiten gelopen om deze eenzame schone vast te leggen. Ik had de 70-300 nog op mijn toestel zitten van gisteren en die was perfect geschikt voor de job. De combinatie van de telelens en een groot diafragma zorgde voor een rustige achtergrond en in de nabewerking heb ik enkel een beetje vignet toegevoegd. Meer moet dat niet zijn. Eenvoud siert.
