Op de eerste zaterdag van het nieuwe jaar organiseren we traditioneel onze kaas- en wijnavond met de leden van de fotoclub. Als die zaterdag de 1ste of de 2de is stellen we het een week uit trouwens. Ieder jaar vieren we ook de verjaardag van Carine, de echtgenote van clublid Bert N. Soms is de viering enkele dagen er naast maar deze keer was het er pal op. Om enkele seconden na middernacht, al de 5de januari dus, terwijl ons feest nog in volle gang was hebben we met z'n allen happy birthday gezongen en net voor Bert zijn vrouwke de eerste verjaadagsknuffels en kussen ging geven kon ik dit moment van echtelijk geluk vastleggen.
Ik heb puur toevallig een astronomische waarneming in beeld gebracht vandaag. Ik had er goede hoop op dat het avondrood vanavond even mooi zou zijn als gisteren en ik ben dan ook weer even naar een plek gereden waar ik misschien nog wat interessante opnames zou kunnen scoren. Langs de Kaliebeek in de buurt van het nieuwe fiets- en voetgangersbrugje leek me een geschikte locatie. Mijn verwachting werd niet helemaal ingelost, best leuke opnames, dat wel, toch net iets minder sfeervol dan gisteren. Maar... voor ik thuis mijn opnames ging bekijken en eventueel wat fatsoeneren had ik toevallig enkele beelden van kennissen op de media gezien die enthousiast vertelden dat Venus en de maan vlak bij elkaar stonden en warempel, toen ik dat ging controleren zag ik in een van mijn foto's links boven de maan en ja hoor nog net in beeld helemaal bovenaan is dat dus Venus. De foto is gemaakt met de groothoek, 16 mm en de maan is dan ook erg klein in beeld, Venus nog vele malen kleiner en ik vrees dat er op een smartphone weinig van over blijft. Op een beeldscherm daarentegen is het vrij duidelijk. De keuze voor foto van de dag was snel gemaakt.
Het was de ganse dag redelijk helder, zonnig en een verademing na de voorbije trieste grijze dagen. In de vooravond werd het steeds duidelijker dat het een mooie zonsondergang zou worden en ik had enkele plekken in gedachten waar ik een leuk beeld zou kunnen schieten. Ik ben dan ook weer maar eens op pad getogen. Plek nr. 1 was bij de Ark en daar was het meteen raak. Ik kon het avondrood zowel van op de Netebrug als van op het ponton waar de kano-afvaarten starten te pakken krijgen. Uit de oogst koos ik -na de dagelijkse input van het meedenkende vrouwke- voor dit beeld.
We mochten tijdens de nieuwjaarsnacht hondesitten. Niet dat we het erg vonden, het hele verplichte feest-gedoe vinden wij maar niks en we hebben het knus thuis ook best naar de zin gehad. Ik heb trouwens al eerder vermeld dat het vrouwke een keukenprinses is. Als er dan weer een woef in huis is ga je op nieuwjaarsmorgen toch weer net iets vroeger opstaan en je raad het niet... we zijn meteen aan de wandel gegaan. Gustje is ondertussen 1 jaar, eigenlijk nog iets tussen pup en jongeling maar hij is al behoorlijk sterk en een wandeling met hem is een fikse fitness-sessie. Zijn energie bij het ontdekken van zijn omgeving is onbegrensd maar toen we voorbij een wei wandelden waar enkele ponies in liepen duurde het toch een tijdje voor hij beslist had of ie bang moest zijn of nieuwsgierig. Zulke grote collega viervoeters van een onbekend ras... Tja, daar had ie niet van terug.
Het is een traditie in onze streek. Op 31 december lopen de kinderen van deur tot deur om een liedje te zingen en de bewoners een gelukkig nieuwjaar wensen. Ze krijgen dan een centje of wat snoep en snel gaat het dan weer naar de volgende halte. Ik heb de indruk dat het er steeds minder worden, ook deze traditie dreigt te verdwijnen. Ik ben sowieso een langslaper en toen ik eindelijk ook toonbaar was heb ik er maar weinigen meer kunnen zien en horen. Een enkele keer ben ik achterom geslopen om een foto te maken, uiteraard met de toestemming van de ouders die langs de straat stonden te wachten.
Rond half zeven ben ik naar Herentals gereden om daar de lichtjeswandeling te lopen en er hopelijk enkele leuke foto's uit mee te brengen. Al bij al was het een redelijk makkelijke tocht en de op het plannetje aangegeven highlights heb ik allemaal bezocht. Ik moet toch eerst vaststellen dat de meeste "kunstwerken" wat mij betreft een groot kermis gehalte hadden. De gebruikte kleurtjes verwacht je eigenlijk bij de rups of de paardenmolen. Kleurverzadiging is een begrip dat blijkbaar nog niet doorgedrongen is bij de organisatoren of praten we over net iets te veel lumen? Ik heb veel foto's gemaakt en er veel weggeselecteerd toen ik ze thuis bekeek. Na de kleuren zo goed als mogelijk in toom gehouden te hebben en me over te geven aan de onvermijdelijke overbelichting op plekken waar overijverige spots geplaatst waren heb ik een tiental aanvaardbare beelden over gehouden. Het vrouwke koos voor deze foto uit het aanbod als foto van de dag. De overige zal ik morgen wel weer op Facebook tonen. Verschiet niet van het kermisgehalte he.
Toen ik het vrouwke voorstelde om samen aan de wandel te gaan ondanks het miezerige weer kwam ze snel met een suggestie. Laten we de wagen parkeren bij het shopping center in Olen en dan wat langs het Albertkanaal wandelen. Ik vermoed dat die keuze niet zonder bijbedoelingen was... Helaas voor haar was er weinig te beleven qua winkelplezier en ze is dan toch maar mee op pad gegaan. Zoals ik al vertelde was het weer niet meteen van dien aard om voor veel fotoplezier te zorgen maar al bij al kan ik toch tevreden terugblikken op de oogst. Het was er mij immers ook om te doen de nodige stappen op de teller te zetten en daar zijn we in geslaagd. Dit beeld is dan ook documentair in die zin dat het vertelt waar we die stappen plukten.
Op onze nationale VRT had ik tijdens het weerbericht gehoord dat ook bij ons, in het noord-oosten, het in de loop van de namiddag zonnig zou worden. Ik had daarom gewacht, en nog wat gewacht om mijn geplande uitgebreide wandeling aan te vatten maar toen het rond half vier nog altijd niet beter was ben ik toch maar vertrokken en ben ik de erwtensoep in gedoken. Ik was al een eeuwigheid niet meer in de Smallebroeken geweest en ik heb nog eens de wandeling gedaan die we vroeger bijna dagelijk liepen. Echt mooie fotogenieke mist wil ik het niet noemen maar ik heb alleszins toch enkele leuke shots kunnen scoren. Dit is er eentje van.
De kerstman is ondertussen al vrij goed opgeschoten op zijn lange reis terug naar het hoge noorden. Ongeveer halfweg is hij even gestopt om wat bij te komen en nog een selfie te maken. Het zal weer een hele tijd duren voor hij weer in het land is. Het alter-ego van de kerstman heeft trouwens de ganse dag helemaal niks gedaan... nu pas komt de vermoeidheid van de voorbije periode naar boven. Eerst nog eens goed bijslapen en dan gaan we er weer vol tegen aan.
Vanavond was de laatste voorstelling van onze kerstmusical 2024. Zonder gevaar om in herhaling te vallen qua fotografie rond het kerstman gebeuren, dat ons bestaan de laatste weken toch weer erg heeft gedomineerd, wil ik nog een laatste beeld plaatsen. Dit wordt trouwens ook de wenskaart voor onze vrienden en kennissen. Zo tussen Kerst en Nieuwjaar is dit misschien een geschikte dag om alle wensen in één keer te versturen.
De voorstelling van de kerstmusical was erg vroeg gepland vandaag en we hebben nadien er een gezellig familiefeestje aan vast geplakt. Huize zoon Michael was het decor van een gourmet feestmaaltijd en een van de centrale gasten was de huiswoef Gustje. Hij is nog maar net één jaar, nog een pup eigenlijk, maar hij heeft ondertussen al alle harten gestolen. Dat hij model zou staan voor de dagelijkse foto was onvermijdelijk.
Kerstavond. Wat mij betreft een dag zoals iedere andere. We hadden weer een erg leuke, geslaagde voorstelling van onze kerstmusical en nadien zijn we nog een hapje gaan eten en thuisgekomen is het vrouwke uitgeteld naar de bedstee getogen en ik ben nog even achter de computer gaan zitten om de dagelijkse foto-oogst te selecteren en eventueel wat te fatsoeneren. De stadsfeestzaal is eigenlijk veel te groot voor een project als het onze. Daarom hebben we hem opgesplitst in twee. Het deel waar het optreden plaatsvindt kwam gisteren al voorbij en achter het doek is het deel waar tijdens de pauze en na afloop er gelegenheid is om wat te consumeren, bij te praten en de acteurs, actrices en de crew te ontmoeten. Je raadt het al, deze foto is van voor de show.
Hoewel de dagen voor ons bijna allemaal hetzelfde zijn tijdens deze kerstperiode met de opvoeringen van de musical probeer ik toch iedere dag, al is het maar een beetje, afwisseling te brengen in mijn keuze voor de dagelijkse foto. Voor we er aan begonnen vandaag kon ik van uit een standpunt achter de voor de regie- en geluidstechniek gereserveerde ruimte de zaal en het podium in beeld nemen. We hebben ondertussen de derde van zes voorstellingen achter de rug en voorlopig waren ze alle drie zowel qua bezoekersaantallen als qua succes boven verwachting helemaal top. Voor de volgende drie voorstellingen lijkt het er op dat de boekingen iets minder zijn... er is nog plaats dus !!!
En vanavond kwamen we als ware het vanzelfsprekend weer terecht bij Toke in de Korte Hei. Het zijn extreem drukke dagen en uiteraard mag ik niet van het vrouwke verwachten dat ze ook nog eens lekker gaat koken als we thuis komen van de kers-verplichtingen in Aarschot. De Korte Hei is dan de meest voor de hand liggende hongerstillende tussenstop voor we in de thuishonk aankomen. Ik ambieer helemaal niet een top-voedselfotograaf te zijn, deze foto is trouwens uit de hand met het kleine Sonytje gemaakt, maar een beeld van de heerlijkheden die Toke telkens weer op tafel tovert aan zeer schapelijke prijzen vond ik ook wel in mijn jaaralbum passen.
Er was weliswaar geen voorstelling van de kerstmusical vandaag maar de kerstmanplicht riep me toch weer naar Aarschot. Van één tot zeven deze namiddag zat ik in mijn kerstmanzetel in het Capucienenklooster in het stadspark en er werden weer veel foto's gemaakt. Het weer was niet meteen meewerkend om voor een grote toeloop te zorgen maar ik bleef toch te hele tijd bezig. Na afloop, toen het even gestopt was met regenen en ik, alweer in burgerkledij, ook even buiten kon komen heb ik wat rond gefotografeerd om de sfeer in het park vast te leggen. De meeste bezoekers zaten ondertussen in de vele drankgelegenheden of bij de live -optredens van enkele amateurbandjes in de grote tentkoepel en zo kon ik een deel van de feestlichtjes en attracties te pakken krijgen zonder in de weg lopende bezoekers. Of dit de authentieke kerstsfeer is laat ik in het midden.
Dan ga je een hapje eten in je favoriete restaurant, de Korte Hei, bij Toke op de gelijknamige camping en na een best mooie dag lijkt het er op dat er verandering op komst is in het weer. Achter de bomen aan de overkant zit nog het laatste restje warm licht en dan prijs je je gelukkig dat je het kleine Sonytje op zak hebt om het lichtspectakel inclusief de spiegeling ervan vast te leggen.
Onze dagen zijn nu helemaal gevuld met het Kerstman gebeuren en dientengevolge onze fotografie ook... We hebben vandaag de premiere van onze Kerstmusical gespeeld en het is boven verwachtingen meegevallen. De Stadsfeestzaal is natuurlijk geen theater maar door een dubbele boeking in CC het Gasthuis - niet onze fout - moesten we uitwijken. We hadden ook het been kunnen stijfhouden en zwaaien met ons contract maar dan loop je zoveel mensen tegen het lijf dat je daar later toch de terugslag van krijgt. Voor we er aan begonnen zag ik het vrouwke zitten in een nog lege zaal terwijl ze nog even haar teksten aan het doornemen was. Daar kon ik niet voorbij lopen zonder een foto te nemen.
Vandaag was het de laatste repetitie voor onze Kerstmusical, morgen de eerste voorstelling. Hoewel... morgen is het een schoolvoorstelling en eigenlijk beschouwen we dat als een doorgedreven extra generale repetitie vóór de betalende toeschouwers komen kijken. We zijn er klaar voor en we kruisen de vingers. Ondertussen amuseren de elfen tussen de scenes door zich met de accessoires die in het verhaal voorkomen. Dit alle-terrein-voertuig zorgt alleszins voor dolle pret.
Het vrouwke had een afspraak bij de kapster en ik ben dan maar meegereden om ondertussen daar in de buurt, langs het Kempisch kanaal in Ten Aard, mogelijk enkele leuke foto's te scoren. Het was niet meteen het meest geschikte weer om op fotojacht te gaan maar... slecht weer bestaat niet wordt wel eens gezegd he. Ik heb alleszins al redelijk vroeg op de dag mijn fotohonger gestild.
We zijn al enkele dagen aan het repeteren in de stadsfeestzaal, de locatie waar de voorstelling uiteindelijk ook zal doorgaan. De opbouw van het podium, de aankleding ervan, de geluidsinstallatie, de belichting... alles is zo goed als klaar, en wij ook. Omwille van de afwisseling probeer ik in deze periode regelmatig toch ook eens een foto te selecteren die niet meteen rechtstreeks Kerstman-gerelateerd is voor mijn dagelijkse upload. Rondwandelend in de nog kale zaal kwam ik bij de doorgang naar de toiletten en ik zag daar een beeld waaruit ik een zwart-wit foto met een interessante compositie meende te kunnen puren. Lijnen, lichtinval... Die groene bordjes heb ik toch in kleur gelaten, kwestie van het (misschien) nog iets leuker te maken.
