Morgen is het zo ver. Ons fotosalon gaat van start in het OC in Lichtaart. De voorbije twee dagen zijn we bezig geweest met de opbouw en ondertussen heeft het vrouwke zich nuttig gemaakt door pompoensoep te bereiden. In onze gemeente en in deze maand staat immers veel in het teken van de pompoen, vertelde ik al eerder. Een kookpot van 7 liter en een van 5 liter heerlijke soep zijn ondertussen in blijde verwachting om geconsumeerd te worden door onze bezoekers en afhankelijk van het verbruik de eerste dag zijn er nog de nodige ingredienten voorhanden om de voorraad aan te vullen. Het recept ken ik niet, het vrouwke is de kok he. Ik heb wel gezien dat naast veel in blokjes gesneden pompoenen er uien, gember, wortels en zelfs sinaasappelsap gebruikt wordt. De kruidenmix kent zij ook alleen. Bij de bereiding wordt er bij het aansnijden van de pompoenen beroep gedaan op mijn spierkracht maar daarna word ik uit de keuken geweerd. Ik had nog nauwelijks de tijd om een foto te maken. P.S. Voor alle mogelijke bezoekers: naast pompoensoep zijn er nog veel andere al dan niet alcoholische lekkernijen te verkrijgen he...
Het fotosalon van onze club valt altijd in de Allerheiligen/Allerzielen week en onze kerkhofbezoeken c.q. opkuisen-onderhoud doen we altijd enkele dagen er voor. Vandaag waren we daarom een dagje in Lommel en Peer, onze respectievelijke geboorteplaatsen. We hebben er trouwens ook enkele familiebezoeken aan vastgeknoopt. Vorig jaar waren er in Peer bij veel graven bordjes aangebracht met de boodschap dat de concessie ten einde was en dat een verlenging nodig was. Ik lees dan: "betaal, want anders worden de graven verwijderd." En inderdaad, dit jaar waren er weer een aantal open plaatsen. Het viel me op dat vlakbij het graf van mijn oma en mijn overgrootouders er een totaal vervallen graf was. Ondanks het feit dat het in de zone lag die zou worden opgeruimd was het er nog steeds. Iemand heeft dus die concessie verlengd, maar enig onderhoud is er al jaaaren niet meer gebeurd, ziet zelfs een blinde. Zonder me uit te spreken over de godsdienstige inhoud vond ik het bemoste, met spinnewebben, schimmels, bladeren en dennennaalden bedekte beeld van een liggende gekruisigde Christus erg fotogeniek en ik heb het dan ook gefotografeerd.
Herfstvakantie. Dat betekent o.a. dat de schoolplichtige deelnemers aan onze kerstmusical, de elfen, vrijaf hadden en dus hadden we een hele dag repetitie ingepland. Qua logistiek moet je dan ook voorzien in drinken en eten natuurlijk. Schoonbroer Dreeke heeft de taak van kok op zich genomen en het moet gezegd: zowel de soep als de spaghetti smaakten erg goed. Ik heb natuurlijk van de gelegenheid gebruik gemaakt om een en ander te documenteren met enkele foto's. Er zat sowieso weinig kleur in deze opname en dus besloot ik nog eens aan zwart-wit te denken, een contrastrijke omzetting bracht volgens mij nog net iets meer pit in de foto. Met dank aan Silver Efex.
Er zijn amateurfotografen die 's morgens vroeg de natuur intrekken. Aan mij is dat niet besteed. Ik ben een langslaper. Als het 's avonds donker wordt daarentegen, dan ga ik graag op fotojacht. Ik had vandaag het voornemen gemaakt om naar Ten Aard te rijden om daar iets te scoren maar langs de Geelse Baan in Kasterlee keek de mooi verlichte molen me zo lokkend aan dat ik mijn fotoplannen maar meteen aangepast heb. Na overleg met het vrouwke vond ik deze de leukste uit de oogst.
Dit is elk jaar vaste prik. In de maand oktober is er ieder weekend wel een evenement dat aan pompoenen gerelateerd is in onze gemeente. Het hoogtepunt van de pompoenengekte is telkens weer de pompoenregatta. Een ludieke roeiwedstrijd in uitgeholde pompoenen, geef toe het klinkt origineel en er waren dan ook weer ontiegelijk veel geïnteresseerden op af gekomen, zelfs onze nationale TV was aanwezig. Het was dit jaar de 15de editie en op enkele uitzonderingen na was ik er telkens bij om foto's te scoren. Deze keer had ik er voor gekozen de 70-300 op mijn Canon te zetten. Ik wilde eens wat beter de gezichten, emoties, gelaatsuitdrukkingen van de deelnemers vangen terwijl ze hun ding aan het doen waren. In deze opname heb ik er drie tegelijk gevangen, elk met hun eigen manier om hun gevoelens te tonen.
Ik ben een veelfotografeerder, gesteld dat dit een correct Nederlands woord is. Maar in tegenstelling tot vroeger bewaar ik niet meer alles en na een strenge kwaliteitscontrole hou ik vaak maar 2, 3, of 4 opnames over uit een fototocht. Op jaarbasis heb ik zo toch altijd wel een rijke oogst en daaruit selecteer ik dan de beste 15 of 20 om aan de collegas van de fotoclub voor te leggen. Uiteindelijk komen we dan samen tot een selectie van een achttal werken die ik toon op ons jaarlijkse fotosalon. 1, 2 en 3 november is het weer zo ver trouwens. Vandaag had ik er vier die wat mij betreft het bewaren waard waren. Tussen twee ervan twijfelde ik voor deze dagelijkse blog: twee kanovaarders op de Nete frontaal van op de Netebrug of van op diezelfde brug diezelfde kanovaarders aan de andere kant toen ze al voorbij waren. Bij de eerste zie je het wijdse landschap, bij de tweede de herfst die zijn pracht laat blijken in de bomen aan die kant. Na lang twijfelen koos ik voor de eerste, de andere toon ik morgen wel op Facebook. Wie het met mijn keuze niet eens is mag het me graag laten weten.
Als we ergens naar toe fietsen is dat meestal niet langs de meest logische of de kortste weg. Zo ging de tocht vandaag naar het shopping Center in Olen en we zijn vertrokken via Sas 9, verder langs Thomas More, alle hoofdwegen vermijdend naar de industriezone Lammerdries. Voor één keer reden we bij Sas 9 aan de overzijde van het Kempisch Kanaal en café Den Thijs was dus vandaag geen tussenstop... maar wel een foto-onderwerp. Meestal liggen er meerdere plezierboten aangemeerd maar in dit seizoen is dat een stuk minder merkte ik. De plaatsen werden ingenomen door de V277 en de V222, vaartuigen die ooit onderdeel waren van onze nationale zeemacht en die nu - naar ik hoorde - gebruikt worden door de marine kadetten.
Ook vandaag heerlijk fietsweer en ja hoor... samen met het vrouwke hebben we er weer uitgebreid van genoten. En er kwamen weer enkele leuke dingen voor de lens. Dit stel, een wit paard en een ezel stonden samen te grazen en in het tegenlicht was er een prachtige lichte glans rond het paard. Ik dacht meteen aan een zwart-wit omzetting. Van op de plek waar ik gestopt was stond die ezel echter in de weg (daar moet je een ezel voor zijn) en ik ben daarom een eind naar rechts opgeschoven. Zo stonden ze beiden vrij maar de mooie witte rand veroorzaakt door het tegenlicht was grotendeels weg. Ik toon de foto toch met deze uitleg erbij. Het loopt niet altijd zoals je het gewenst had immers...
Er zijn in onze gemeente enkele natuurlijke verhevenheden, duinen, uit de kluiten gewassen molshopen eigenlijk. Met de nodige zin voor overdrijving noemen wij dat dan bergen. Langs Cawinkel is er een boer die er nog een exemplaar heeft aan toe gevoegd. Ik heb er geen idee van waar al dat zand vandaan komt en waar het toe dient maar het is alleszins een volwassen exemplaar en ondertussen helemaal met gras bedekt. Ik kwam er vandaag langs gefietst en als je gras zegt zeg je koeien. Twee stuks waren van op dat hoge standpunt gemoedelijk de omgeving aan het observeren en dan is er een fietser die stopt om dat te fotograferen. Wie bekeek wie, that's the question.
... in het water. We zijn weer gaan fietsen. Het was wel een beetje frisjes maar met zulk mooi helder weer blijf je toch niet thuis he. De herfst is nu echt alom aanwezig en je hoeft niet alleen naar boven te kijken om te genieten van de kleuren. Als je langs een rivier, plas of kanaal fietst zijn de spiegelingen dezer dagen ook voorzien van de aangepaste tinten. De eendjes zijn niet eens het hoofdonderwerp in deze opname, het ging me meer om de kleuren. Ze zijn wel welkom in de compositie want anders zou het misschien te abstrakt zijn.
Het is weer pompoenentijd en traditioneel wordt daar veel aandacht aan besteed in de deelgemeenten van groot Kasterlee. Ook dit jaar vond ik de constructie die door de gemeentediensten op het Bobbejaan Schoepen plein neergezet is zeker een foto waard. De combinatie van een reuzenrad, refererend naar Bobbejaanland, met pompoenen in alle maten en kleuren op de gondeltjes op het plein voor de bib waar dan weer de titel van de internationaal meest verkochte hit staat, het is creatief bedacht. "Je me suis souvent demandé" staat er, door de lange sluitertijd is het een tikkeltje overbelicht, maar het was kiezen... het reuzenrad was nu eenmaal het onderwerp.
Uitzonderlijk was de repetitie voor de Kerstmusical vandaag eens in de namiddag. Na afloop zijn we doelbewust nog even in Aarschot blijven hangen omdat ik graag nog enkele blauwe-uurtje-foto's wilde scoren. Ik had een aantal potentiele locaties opgelijst. Het Kasteel van Jeanne de Merode in Westerlo, tegenwoordig het gemeentehuis, was eigenlijk de laatste locatie die we bezochten. En hoewel ik daar een aantal jaren geleden al eens een foto van toonde op deze pagina's vond ik dit beeld van uit een totaal andere hoek interessant genoeg om als foto van de dag te fungeren.
Met zulke kleinkinderen als die van ons is er altijd wel iets te beleven. Vanmiddag kregen we een telefoontje van Marie-Leen. Ze wilde samen met haar vriend en enkele kennissen gaan duiken in het duikcentrum Todi in Beringen Mijn. We hadden toch niks speciaals gepland op deze zaterdagnamiddag en we waren meteen geïnteresseerd. Eerst even opzoeken wat we mochten verwachten: Todi is een gigantisch indoor bassin van 10 m. diep en 30 m. diameter. Je kan er duiken, snorkelen, tussen de vele vissen zwemmen, initiatie lessen volgen, kortom het leek ons de moeite om er naar toe te rijden. Het moet zijn dat er iets fout gelopen is met de afspraak want toen we daar waren hebben we geen kleindochter, vriend of iemand van haar kennissen gezien. Telefonisch kontakt was uiteraard ook niet mogelijk. Als je in zwembroek of duikpak rondloopt heb je geen smartphone bij de hand he. Ik heb natuurlijk wel uitgebreid gefotografeerd vanop diverse plekken en hoewel het glas niet meteen helemaal spic en span proper was heb ik toch de nodige leuke shots kunnen maken, zeker toen drie duikers, die zagen dat ik aan het fotograferen was, even kwamen poseren. Toen we, een tikkeltje ontgoocheld, terug naar huis aan het rijden waren kregen we een telefoontje dat ze nog een half uurtje in het bassin zouden rondzwemmen... Verdorie toch, volgende keer beter afspreken. De mensen op de bijgaande foto ken ik dus van haar noch pluim, maar het is toch een leuke illustratie van ons bezoek aan het duikcentrum.
Enkele jaren geleden deed onze zoon Michael samen met Tim Veremans mee aan de Transalpine Run, een loodzware duo-uithoudings-loopwedstrijd dwars over de Alpen. Ik was er ook bij als ondersteuning, bevoorrader, fotograaf en volger. Tot onze grote verrassing was er nog Lichtaarts volk. Erik, de eigenaar van de Wanmolen en zijn dochter, die ook een team vormden, leerden we daar kennen. De Wanmolen is een bedrijf waar men o.a. oude meubels renoveert, decoratieve spullen maakt, keramiek en nog veel meer kunstzinnige accessoires vervaardigt. Sinds dat Alpen-avontuur kijk ik, als ik door de Wilgorenstraat passeer, met net iets grotere belangstelling naar de vele fraaie objecten die er vaak buiten te zien zijn. Nu ook hier de herfst zich laat gelden is de site nog net iets meer romantisch vond ik en deze keer heb ik er enkele foto's gescoord. Eentje er van komt in mijn jaaralbum.
Heerlijk fietsweer vandaag ! We hebben er uitgebreid van geprofiteerd. Zoals zovaak ging het weer richting Kempisch Kanaal... maar, we hebben er nauwelijks enkele korte strookjes langs gereden. We bleven wel altijd in de buurt en we zijn er ook enkele keren overheen gefietst, over Bruggen en sluizen, saskes noemen we dat hier. Dit is Sas 9. Het spiegelende water, de ongestoorde rust en de herfst die zich aankondigt, meer moet dat niet zijn om het Sonytje uit mijn jaszak te laten kruipen.
Als de Kerstman weer in het land is dan doet hij zijn inkopen qua kledij meestal in de Festivalshop in Scherpenheuvel. Ik weet wel dat het nog wat vroeg is, maar mijn alter ego ging er vandaag toch al eens een kijkje nemen. Santa schrok zich evenwel te pletter toen hij de winkel binnen stapte. Hij werd er opgewacht door afgrijselijke monsters, lelijke beesten, satanische wezens en ander ongedierte. Tja, Halloween staat nog te gebeuren en daar had Santa even geen rekening mee gehouden. En daarna komt ook nog de goed-heilige man… Santa gaat daarom veiligheidshalve nog maar even terug naar Rovaniemi en misschien wacht hij daar wel tot die collega met een nog langere witte baard terug naar Spanje is. Dan lopen we elkaar zeker niet in de weg. Santa moest immers even denken aan een song van The Sparks: “This Town Ain’t big enough for the both of us.”
De weg ergens naartoe is voor mij meestal niet de kortste weg. Ik probeer altijd wel wat interessante plekken in te lassen, enkele omwegen of binnenweggetjes, je weet maar nooit of je iets leuks ziet voorbij komen wat een foto waard is. Vandaag vezeilde ik niet helemaal toevallig op de Blauwe Kei in Lommel. Met het Sonytje in de hand heb ik daar wat rondgelopen en ik kon weer een en ander op het geheugenkaartje zetten. Naast de parkeerplaats bij "Dikke Louis" staat een kunstwerk. Uiteraard had ik het al vaker opgemerkt maar ik had er nog nooit aan gedacht het te fotograferen. Vandaag zat het avondlicht er mooi op en ik kon het niet laten. Natuurlijk heb ik thuis het nodige opzoekwerk gedaan. "Kosmos Logo" is de naam en het is een werk is uit 1997 van ene Dieter Prössler, stichtend lid van de plaatselijke kunstkring Kosmos ter gelegenheid van het 10-jarig bestaan. Ik neem aan dat het een universum of een planetenstelsel voorstelt. Als kosmos lijkt het me toch iets te klein. Wat mij betreft zijn er nog wat andere interpretaties denkbaar, vrijblijvend, dat is eigen aan kunst he.
Dit huis, langs de hoofdstraat van ons dorp, de Leistraat, in het centrum lijkt wel weggelopen uit een sprookje. Iedere keer dat ik er voorbij gewandeld kom neem ik me voor dat ik het vroeg of laat toch eens moet fotograferen. Vandaag heb ik het ook gedaan. Ik was met het vrouwke te voet gaan winkelen in de Spar en we kwamen er twee keer langs. Is dit een echt sprookjeshuis? Denk je aan halloween? Wie woont hier? Evenzovele vragen... Feit is, dat het pand perfect onderhouden is en dat het er pico bello, tip top uitziet en dat kunnen we niet zeggen over veel andere, recentere bouwsels.
In de maand oktober staat het plaatselijke dorpsleven in het teken van de pompoen. Kasterlee is zonder meer de pompoenhoofdstad van Belgie. Iedere zondag van de maand is er wel iets te doen rond pompoenen. We hadden al de pompoenweging, de winnaar van dit jaar, Mario Vangeel werd trouwens vandaag in Ludwigsburg Europees Kamioen met een exemplaar van meer dan 1100 kg. Vandaag werd het pompoenschieten georganiseerd, volgende week is er de pompoenmarkt en tenslotte is er tijdens het laatste weekend van oktober de popoenregatta. Dan wordt er op ludieke wijze een wedstrijd geroeid in uitgeholde reuzepompoenen. Waarschijnlijk komen die onderwerpen binnenkort nog wel eens aan bod. Vandaag was ik natuurlijk aanwezig bij het pompoenschieten. Het was er ontiegelijk druk en een goed plekje vinden om mooie foto's te maken was bijna onmogelijk. Gelukkig werden tijdens de pauzes de veiligheidshekken geopend om de schiettuigen - katapulten, of beter nog: trebuchets - wat dichterbij te bekijken. Hier staan er zeven op een rij. Toen wij weer naar huis gingen, - vóór het einde van de pret, het vrouwke was echt onderkoeld - was het verste schot 503 meter!!! Ik lees morgen wel of het daar bij gebleven is.
Dat ik nachtfotografie leuk vind is ondertussen wel geweten bij volgers die regelmatig deze pagina bezoeken. Bruggen zijn ook vaak onderwerp van mijn late-uurtjes foto-uitstappen. Vandaag heb ik die beide interesses weer eens gecombineerd. Na een dag achter de computer wilde ik vanavond alsnog mijn dagelijkse foto scoren en ik ben naar de Aarschotseweg in Herentals gereden met Alberkanaalbrug-fotoplannen. De meeste bruggen over het kanaal zijn ondertussen vervangen door eenheidsworst-constructies, de doorvaarthoogte moest immers vergroot worden. Deze kanjer is evenwel evenwel nog altijd overeind gebleven. Ze hebben hem wel een flik stuk omhoog gehesen en de toeritten er op aangepast. Door de warme belichting op en aan de brug, contrasterend met het koude licht langs de weg, lijkt de brug wel een gouden tintje te krijgen. Hij vond het niet erg dat ik 'm tot foto van de dag nomineerde.
