Nadat we een tussenstop hadden ingelast in het Hof Rodin, vroeger Het Corsendonks Hof, was het maar een erg kort stukje verder fietsen tot aan de priorij Corsendonk. Daar ga ik altijd wel eens zien of er iets te fotograferen valt maar meestal staan er auto's op of naast de inrit of op de binnenkoer. Da's niet zo onlogisch, het is tenslotte nu een hotel, een conferentiecentrum en een locatie voor feesten en dies meer. De enkele wagens die er ook vandaag geparkeerd stonden kon ik van uit dit standpunt netjes buiten beeld houden en ik heb daar dan ook van geprofiteerd. Als bierliefhebber wil ik toch ook nog wat info meegeven. Het best lekkere Corsendonk bier wordt hier helemaal niet gebrouwen. Dat komt uit Pumode, deelgemeente van Yvoir in de provincie Namen.
Kleindochter Julie is dansjuf bij Balance Health Center. Voor ze vanavond aan de slag ging is ze even bij oma en opa langs geweest. We hebben samen gegeten, wat gekeuveld en zo vernamen we dat de les vanavond een soort combinatie zou worden van fitness en ritmische gymnastiek. Daarenboven zouden ze het buiten -outdoor - doen... Dat wilden wij wel eens zien... en fotograferen.
Het Kapelhof in onze gemeente is een plek waar je dingen ziet die voorzichtig gezegd, niet alledaags zijn. We komen wel vaker bij het buitenverblijf van onze goede vriend, de Lichtaartse cowboy Gust en nog een eindje verder is ook een plek waar de creativiteit in vrijetijdsbesteding zonder remmen zijn gang gaat. Vandaag kon ik het niet laten er eens een foto van te maken. Ik moet dan meteen denken aan vroeger, toen we als jonge mannekes tijdens de grote vakantie een kamp bouwden en na twee maanden was dat uitgegroeid tot een uitgebreide nederzetting. Dit is daar de volwassen versie van vermoed ik. Hoewel... volwassen worden, moet dat?
Uiteindelijk zijn we dan toch op de laatste avond nog op Graspop geraakt. Na dat we een telefoontje gekregen hadden dat de geplande ballonvaart afgelast was en ik alsnog een kort bezoek aan Art Kasterlee had gebracht stelde het vrouwke voor om dan maar naar Dessel te fietsen... Yesss!!! We gaan al jaren proeven van de sfeer daar op Graspop, niet dat we ooit een inkomticket gekocht hebben trouwens, we blijven gewoon wat rondhangen rond het terrein, bij de campings, de merchandising en het hele commerciele gebeuren en dan loop je ook tussen de festivalgangers. Ik kan het niet voldoende herhalen: die metal-liefhebbers zijn eigenlijk allemaal vriendelijke, lieve mensen ondanks het ruige imago dat ze zich meestal aanmeten. Gewoonlijk vraag ik of ik ze mag fotograferen en in al die jaren heb ik nog nooit een weigering of een scheef gezicht gekregen. Dit jaar heb ik ook enkele keren stiekem van uit de heup wat opnames gemaakt met het kleine Sonytje en na selectie en fatsoeneren van de oogst was het het vrouwke die vond dat het deze opname was die in mijn jaaralbum moest komen. Ik vind het zelf best een chaotische plaat, maar het geeft goed de variatie en de sfeer weer. En tja, wie ben ik om het vrouwke tegen te spreken?
Na dat we aanwezig waren bij de opening van Art-Kasterlee, waar we met onze fotoclub aan deelnemen, zijn we in de loop van de avond toch nog even gaan fietsen, ondanks de hitte. Een klein rondje om de stramme spieren in beweging te houden, minder dan 20 km, moest kunnen vonden we. Het schuldgevoel van een bijna ganse dag niksen konden we zo weer counteren. Bijna terug thuis, in de Roerdompstraat kon ik dit beeld scoren. Ik koos er voor weer eens de primaire compositieregels te volgen. Een derde, een derde... en zo, je moet de regels kennen om ze daarna creatief te breken is een fotografenwijsheid. Maar vandaag heb ik het zeer eenvoudig gehouden. Meer moet dat niet zijn.
Ik ben geen bloemoloog, geen botanicus en ook geen plantkundige maar dat wil niet zeggen dat ik niet kan genieten van de schoonheid die de natuur ons te bieden heeft. Ik hoop nog steeds dat het bloementapijt dat wij ingezaaid hebben ons een zomer lang gaat verblijden maar voorlopig lijkt het er nog niet op dat het een groot succes gaat worden. Dan genieten we maar van de bloemenpracht waar we tijdens onze dagelijkse fietstochten voorbij komen. Een enkele keer is er een schoonheid zo uitdagend dat we even stoppen om ze te fotograferen. Thuisgekomen zoek ik dan consequent op Plantnet hoe de naam is en in dit geval zou dat “Groot Kaasjeskruid” zijn, voor de kenners ook nog de Latijnse naam: “Malva Sylvestris”. Ik hou me aanbevolen voor eventuele correcties, hoewel het me meer om de foto dan om de juiste naam te doen is.
Als we richting Herentals fietsen kiezen we vaak een route via Heerle en in plaats van te volgen naar de Watervoort ( waar Van Aert woont trouwens ) en voor we aan de spoorweg komen, slaan we danrechtsaf. Dat weggetje heet Huizen maar er is in de verste verte geen huis te zien. Het is er heerlijk rustig fietsen met vergezichten en hoogst uitzonderlijk zie je er eens een verdwaalde collega-fietser. Verder is er alleen maar wijdsheid, het geluid van de wind, de vogels en misschien de wrijving van de banden op het wegdek. En vandaag, plots zagen we in de verte een ruiter door de velden draven. Het duurde nog even voor we zagen dat ie eigenlijk rondjes aan het draaien was op een, zeg maar, privé-renbaan. Uiteraard zijn we gestopt om enkele foto's te scoren. Tja, zowel de fietser als de ruiter mag genieten van dit rustige stukje stille Kempen he.
Ik vertelde het al eerder: een fietstocht is niet af als er niet ergens onderweg een terrasje bezocht is. Vandaag hadden we gepland om te stoppen bij “het Meulezicht” in Retie maar, verdorie, gesloten wegens vakantie. Dan maar verder en met al ongeveer 45 km op de teller en nog nauwelijks 5 km te gaan bleek “de Neterust” redding te brengen. Het was er trouwens helemaal niet druk en toen ik zo het lege terras overschouwde viel me iets op. De schaduwen van de stoelen aan de linkerkant vielen naar rechts en de schaduwen van de stoelen aan de rechterkant… links… huh??? Ik vond het alleszins een foto waard en om dit zo duidelijk mogelijk te tonen heb ik 'm maar in zwart wit omgezet. Dit is het bewijs dat er in Kasterlee twee zonnen zijn.
Het Kempisch kanaal. Aan de overkant, bij de vestiging van Umicor was een kraan druk bezig containers op een binnenschip te laden. Het gebeurt niet vaak dat het water daar zo spiegelglad is en ik ben dan ook gestopt om enkele foto's te maken. Dat ik van symmetrie hou is algemeen geweten en je zou kunnen stellen dat dit er een variante van is, 90° gekanteld. Twee schepen, buik aan buik, twee kranen, gebouwen, allemaal mooi gepaard, zelfs de mooie lucht komt twee keer in beeld.
Je kunt niet ontkennen dat de staat van onze fietspaden er de laatste tijd op verbetert. Rome en Parijs zijn niet op één dag gebouwd zegt het spreekwoord maar we krijgen echt wel steeds betere infrastructuur onder de wielen geschoven. Soms wordt er zelfs een ietsje overdreven in de ijver om alles veiliger te maken. Een oversteekplaats als deze had voor mij toch net iets eenvoudiger gekund. Twee erg korte haakse bochten voor je aan de overkant bent vereisen al enige acrobatische stuurmanskunst als je braafjes binnen de lijnen wilt blijven...
Het was behoorlijk druk op de Nete deze namiddag. Toen we over de brug bij de Ark fietsten kwamen er een massa kano's aangevaren uit de richting Retie. Ik veronderstel dat alle mogelijke recreanten die de laatste tijd de afvaart niet konden ondernemen omdat de waterstand te laag en het varen verboden was nu allemaal tegelijk het water op wilden. Ik heb een tijdje staan kijken en fotograferen en hoewel ik hier wel vaker kom heb ik nog nooit zoveel kano's tegelijk gezien op deze plek.
We hadden gewacht met fietsen tot de laatste regendreiging voorbij was voor onze regio en zo rond vier uur gaf de buienradar groen licht. Misschien zou er om 10 uur weer een kleine regenkans zijn maar dan zouden we al lang weer thuis zijn. Turnhout was het doel deze keer. Hoewel het niet meer zo warm was als gisteren hadden de fonteinen op de grote markt toch nog een enorm aanzuigeffect op het jonge volkje en ik heb dan ook een tijdje staan te kijken of er geen leuke foto te scoren was. De terrassen zaten nog goed vol en de kleurige achtergronden waren een goede reden om eens te proberen de foto's in zwart wit om te zetten. Zo gaat de aandacht toch net iets meer naar het onderwerp, in dit geval de tussen de sproeiende nattigheid spelende jeugd. Na enkele beelden op mijn geheugenkaartje gezet te hebben zijn we zelf ook een tijdje op een van de terrassen gaan zitten. Een fietstocht zonder terrasbezoek is als... vul zelf maar in.
Was me dat puffen vandaag... en toch zijn we gaan fietsen!!! We hebben het rustig aan gedaan, langs het kanaal, waar het sowieso net iets koeler is, en zoveel mogelijk in de schaduw gereden. Daarenboven hebben we enkele aanleghavens bezocht waar ze iets fris verkopen. Al bij al was het op die manier nog best haalbaar. Toen we langs de Snepkensvijver kwamen vond ik het nodig om nog een extra stop in te lassen, kwestie van even te verpozen en wat foto's te scoren. Ik heb nog eens een panorama gemaakt van 7 staande opnames. Het was een hele tijd geleden dat ik me nog eens aan die routine had gewaagd en mijn vriend Photoshop knutselde in no-time dit werkstuk in elkaar. Het originele beeld is meer dan 100 MB groot, na het verkleinen om binnen de beperkingen van deze site te blijven schiet er niet veel van over maar ik vond het fijn om het nog eens te doen en in mijn jaaralbum kan ik 'm weer groter maken he...
Wat een cultuurbar is weet ik niet maar in Lommel is er alleszins een. Vandaag was het feest voor alle vrijwilligers in Lommel en daar waren wij als wekelijkse wandelaars met de bewoners van zorgtehuis Hoevezavel ook voor uitgenodigd. We werden verwacht in het CC De Adelberg en zoals zo vaak wilde ik liever iets te vroeg dan net op tijd zijn. Dat geeft je dan wat tijd om rond te kijken en eventueel wat leuke beelden te scoren. Deze trap vond ik sowieso al erg fotogeniek en de verwijzing naar de cultuurbar maakte het nog net iets leuker. Als zwart-wit liefhebber vond ik dat dit wel eens een pittige omzetting kon verdragen en eigenlijk was ik er best tevreden mee. Maar na lang vergelijken heb ik toch gekozen voor de kleurversie, ik vermoed dat het tintje blauw dat zo mooi contrasteert met de geel-bruine tinten de doorslag heeft gegeven.
Nog steeds snipverkouden... maar het zonnetje was dermate uitnodigend dat we toch maar zijn gaan fietsen. En ook deze keer hadden we de Lentehei als doelwit uitgekozen. Het is ondertussen een van onze favoriete aanlegplaatsen geworden. Na een deugddoende verfrissing zijn we weer een eindje langs het Albertkanaal gereden op weg terug naar huis. Bij het naderen van de Olense sluizen zag ik langs het fietspad een kolonne Canadese ganzen marcheren. Die zien we wel vaker, maar dan drijven ze op het water of zijn ze aan het grazen. Ik vond het alleszins de moeite om even de fietsen aan de kant te zetten en de stoet uitgebreid te fotograferen.
Elke tweede dinsdag van de maand organiseert FGA (Fotogroep Antwerpen) een lezing met een gekende spreker. Sedert enige tijd gaat dat door in de cantine van de voetbalclub in Zoersel. Piet van den Eynde was vandaag te gast en die zou het hebben over de nieuwe Silver Efex. Een gekende spreker en een interessant onderwerp, daar wilde ik graag bij zijn. Het was er weer erg druk trouwens. Toen we zo rond kwart voor elf weer naar buiten kwamen was de avond nog op z'n mooist. Een prachtige lucht, avondrood, de silhouetten van enkele bomen en de reflexie van de kleuren in de omheining rond het voetbalveld... meer moest dat niet zijn om mijn Sonytje uit mijn zak te lokken.
Binnendoor, tussen Kasterlee en het Prinsenpark kom je voorbij een aardewal waar honderden gaten in zitten en ieder jaar worden die bewoond door oeverzwaluwen. Vorige woensdag waren we hier al eens voorbij gefietst en ik had al geprobeerd dit tafereel in beeld te brengen maar ik had alleen maar mijn Sonytje bij en met 24-200 had ik verre van voldoende zoom vermogen om er iets aanvaardbaars van te scoren. Na nog een bezoek aan de dansers van Balance op de tweede dag van de braderij in Kasterlee zijn we met de wagen opnieuw naar diezelfde plek gereden en deze keer had ik de Canon met de 70-300 plus een 1,4 extender er op zitten meegenomen. Het bleek nog maar net voldoende om iets aanvaardbaars mee te brengen. Dit is een beeld dat alsnog gecropped is en je ziet een jong bovenin, iets minder duidelijk ook onderin en twee volwassen vogels die net zijn neergestreken zijn om hun kroost te voeden. Slechte tijd voor insecten in de buurt want het is daar een drukte van belang. De ouders vliegen op en aan in een onwaarschijnlijk tempo. Ik ga er snel nog eens naartoe en dan ga ik de gracht, waar ik nu achter bleef, proberen over te steken om wat dichterbij te geraken. Voorlopig is dit het beste binnen mijn mogelijkheden.
Kleindochter Julie is danslerares bij Balance Health Center en telkenjare geven ze demonstraties tijdens de Pinksterbraderij in Kasterlee, zo ook dit jaar. De gevorderden en ook de minder gevorderden zetten hun beste beentje voor tijdens een programma met een gevarieerde keuze uit de diverse dansdisciplines die Balance aanbiedt. Na de voorstelling werden geïnteresseerde kinderen uit het publiek uitgenodigd voor een korte dansinitiatie en er was heel wat enthousiasme. Zo werden ze onder andere aangeleerd hoe je moet vliegen. Het opstijgen lukte al erg goed, het landen ook... iets langer in de lucht blijven is voor de volgende les denk ik.
Het was niet meteen het fijnste weer om er op uit te trekken, niet met de fiets en ook niet al wandelend. Dan ben je blij als je maatje Alex belt of ik geen zin had om naar een tentoonstelling te gaan in Dessel, hij zou ons komen oppikken. Kermis in Dessel, nauwelijks parkeerplaats te vinden, regen... dan maar een alternatief. Euhhh... zullen we eens gaan zien in Postel of er niks te fotograferen valt? En mirakel, toen we in Postel aankwamen was het droog en scheen de zon. We hebben een tijdje rondgelopen op het terrein van de abdij en ja hoor, we zijn ook eens in de abdijkerk binnen gaan rondkijken. Eigenlijk had ik meteen spijt dat ik de Canon en statief niet bij had, maar het kleine Sonytje deed het ook voortreffelijk. Onder andere de prachtige glasramen waren evenzovele onderwerpen. Ik ben blijkbaar al helemaal hersteld van de miserie van de voorbije dagen want met een sluitertijd van 1/15 sec. is deze uit de losse hand gemaakte foto toch nog behoorlijk scherp.
Ik was een wrak vandaag. Nadat het vrouwke mij had opgepikt in het ziekenhuis heb ik de ganse dag als een zombie in huis rondgehangen en op de zetel gelegen. Hoe goed ik me gisteren voelde meteen na de ingreep, des te meer afgepeigerd was ik vandaag. Het zal wel iets te maken hebben met het feit dat ik nauwelijks geslapen heb ik St. Elisabeth. En misschien komt het ook doordat ik op het ogenblik snipverkouden ben, ik voelde het al aankomen eergisteren tijdens onze fietstocht. Ondertussen is het helemaal hoest, kuch, snuit en rochel en ik vrees dat ik daar nog wel een tijdje zal mee zitten. Toch heb ik nog de puf gevonden om na de voetbalwedstrijd op TV (wat een wanprestatie van onze Duivels) om met de Canon op statief even de straat over te steken en 20 m richting dorp te wandelen. Een blauwe uurtje foto van bistro de Lichtaartse Kwezel leek me een goed plan om mijn dagelijkse foto-reeks verder te zetten. Eigenlijk was het al iets te laat voor het blauwe uurtje maar als compensatie heb ik me dan maar gericht op de verlichting van de voorbij rijdende auto's. Verrassend hoeveel auto's er voorbij komen op 30 seconden, maar ik vond het nog niet genoeg. Dus heb ik vanaf hetzelfde standpunt nog een tweede foto gemaakt en in Photoshop is het makkelijk om meerdere foto's te stapelen. Met de modus "lichter" kon ik de lichtstrepen van de tweede foto toevoegen aan de eerste foto en zo vond ik het wel oke. Voor alle duidelijkheid: dit zijn twee foto's.
