Op 2e Pinksteren was ik naar de winkels gereden met het gedacht dat er sommigen open waren om mijn voedselrantsoen in te doen voor deze week. Ik stond overal voor gesloten deuren en in de Jumbo ga ik niet binnen. Gisteren waren er mijn kletsuurtjes en gelukkig had ik nog voldoende in huis om ons van een natje en een droogje te voorzien. Ik moest vandaag zeker 2 winkels binnen gaan: eentje waar ze de voeding, de snoepjes en de speeltjes voor mijn hond hebben ( plus nog een duizendtal andere kwalitatieve objecten voor huis en tuin). Het is altijd een heuse rekening maar een hondje vraagt ook zijn verzorging en gezond eten. Eens aan de kassa......bankkaart vergeten!. Gelukkig ben ik altijd wat voorzien van cash geld, want het is al meermaals gebeurd dat de betaalterminal buiten gebruik is en er op de ouderwetse manier moet betaald worden: contant. Maar ja, dan had ik geen geld meer om voor mezelf voeding in te slaan en moest ik huiswaarts keren. Tegenwoordig liggen hier alle banen open, van Middelkerke tot Oostende, overal rode lichten die wel aangeven hoeveel geduld je nog moet hebben vooraleer voorbij de werkzaamheden te mogen rijden. Eerst de hond wat verwent met een snoepje, een kopje koffie gedronken en dan met de bankkaart op zak, naar mijn winkel gereden. Weer alle obstakels gepasseerd en uiteindelijk thuis toegekomen met de boodschappen. Dat alles heeft me ongeveer 4u van mijn dag gekost. Een klapke met de buurvrouw (ik heb er verschillende), een rustpauze genomen, wat vast voedsel genuttigd en daarmee ben ik zo laat aan mijn blog begonnen. Het is mooi weer, practisch geen wind en daar ga ik seffens van profiteren op mijn bank, samen met de hond. Natuurlijk heb ik nu mijn shorts al aangetrokken en dan zie ik twee ferme witte stokken verschijnen. Die mogen gerust wat kleur krijgen en dat zal wel lukken met deze geweldige temperaturen, 21°C in de schaduw. Tot morgen
Goede morgen beste blogmaatjes! De hitte is nog niet gearriveerd, wel 16°C en een forse wind. Zoals altijd met de weersvoorspellingen is het wachten geblazen op het goede weer en moeten we de vooruitzichten van warmte en hitte met een serieuze korrel zout nemen. Ik heb het onlangs tegen de buren gezegd, ik heb het gevoel dat ik al maanden hetzelfde soort kledij aantrek. Wel waren er eens een dag of twee dat ik mijn billen aan de elementen kon blootstellen, maar voor de rest is het pulleke of t-shirt, fleece, lange broek en sokken bij de hand hebben. De wind is hier wel een constante aan zee en als die uit het zeegat komt, is dat vrij fris. Vandaag is het niet zomaar een briesje maar een heuse wind rond de 5 Bft. Meestal ben ik wel tevreden met het weer en zie ik geen enkele reden om naar het zuiden te trekken om in bikini rond te lopen. Mijn figuur kan dat ook niet meer aan om met 2-stuks te paraderen. Het enige dat me soms al eens kan tegensteken zijn de vele grijze luchten met af en toe gemiezer dat eruit valt. Vandaag is het ook weer een dubbeltje op zijn kant, denk ik. Gaat de beloofde zon zich nog vertonen?. Geen probleem vandaag, ik trek me van het weer geen lor aan. Er komt een heuse koffieklets deze namiddag, met alles d'erop en d'eraan. Weer iets om naar uit te kijken. Een andere buurvrouw zoekt de gezelligheid ver van huis en vertrekt naar het zuiden en ik blijf liever dichtbij. Ik ben ook weer in mijn 'zaptijd' beland en stoot dan telkens op toch wat eigenaardige programma's die een aangenaam verzet zijn 's avonds en zonder nadenken of veel poespas mijn hersenen al in slaapmodus kunnen zetten; dwz, ik moet alleen maar kijken en me verbazen over de menselijke handelingen en verlangens. Zo volg ik nu: B&B zoekt Lief, Married at first sight, My kitchen rules, Drag SOS,....Geen praatprogramma's meer, geen spellekes meer met overenthousiaste kwismasters, geen reportages meer van BV en reporter in exodische oorden, gewoon programma's die me geleidelijk aan zonder veel stress naar mijn nachtrust dirigeren, zodat ik met een rustig gemoed in mijn geliefd bedje kan kruipen.
Mochten jullie zich afvragen 'hoe is het met de scheurkalenders?'. Wel goed, ik sla iedere dag mijn bladje om, maar net zoals in de krant, is er niet veel te vinden dat ik kan gebruiken. Maar misschien één van jullie wel. Bij de filosofie is Seneca (64nC) aan het woord: 'Al wie zegt "ik heb geleefd", boekt iedere dag, als hij weer opstaat, winst.'.Bij Klara is er weer een onbekende op de afspraak, een concertpianiste 'Louise Farrenc'(1804-1875). Ik kan me begot niet herinneren ooit een concert van haar gehoord te hebben. En ondertussen komt er een waterzonnetje tussen het grijs piepen. Tot morgen
Tweede Pinksterdag, een halve verlofdag. Er zijn mensen die werken en er zijn mensen die verlof hebben. De winkels zijn in ieder geval open en die zal ik straks een bezoekje brengen. Ik zit al vrij vroeg aan mijn bureau: vroeg opgestaan en geen krant om mijn tijd mee te verspillen. Er is dan ook niet veel nieuws dat mijn hersenen geprikkeld hebben. Als ik dan kijk op mijn laptop, dan is het nog altijd hetzelfde nieuws dat de aandacht vraagt: Trump en Israël. Een persoon en een land, die immuun zijn voor protesten of meningen van anderen. Hetgeen er in hun hoofd naar voren komt duldt geen tegenspraak en wordt met alle beschikbare middelen uitgevoerd. Zelf afkomstig van migranten en ook zijn First Lady is het land binnengekomen met een bezoekersvisum, is hij ongemeen wreed tegenover mensen die een nieuw bestaan willen opbouwen in de USA. Migratie en migranten is niet alleen een probleem in Europa en America, maar is een mondiaal vraagstuk. Het brengt heel veel dicussies opgang van wel of niet toelaten van Aziaten uit het oosten, Afrikanen uit het zuiden. Hoeveel nieuwelingen, inwijkelingen, kan een gemeenschap dragen, hoe die mensen opvangen, hoe hen een menswaardig bestaan geven in de voor hen cultureel en maatschappelijk nieuwe realiteit. Stabiliteit in het land van oorsprong zou al een eerste vereiste moeten zijn om de eventuele landverhuizers in hun eigen habitat te houden, hongersnood bestrijden, oorlogen tussen clans proberen op te lossen, godsdienstvrijheid voor eenieder. Ik kan hier mijn gedacht wel zeggen wat er zou moeten gebeuren om de stroom migranten te doen ophouden, maar 'macht' en 'geld' spelen een raar spelleke met mensen overal ter wereld. Gelukkig zijn we hier een beetje het landje van de compromissen geworden en vinden wel een oplossing voor problemen weliswaar met haken en ogen, maar we gunnen iedereen het licht van de zon. Tenandere, we lopen niet maar voor alles zomaar de straat op, het is hier geen weer om langdurige protesten buiten te organiseren. Té veel wind, té nat (meestal), té koud. We willen wel eens 1 dag onze kelen smeren en roepen en tieren, maar 's avonds liggen we liever onder ons deken in ons eigen bed en veilig in ons huis. Voilà, de zon zal er vandaag niet doorkomen, het is een grijze compacte koepel boven mijn hoofd en er is geen wind om dat grijs uiteen te drijven. Bronzeren is toch niet meer aan mij besteed, ik zie er liefst naturel uit met blozende kaakjes. Tot morgen
