"Meester hij begint weer!" maar André Buys is niet meer. Eigenlijk allang niet meer, maar het blijft een onvergetelijke leraar waar iedere tiener graag les van had gehad. Frank Dingenen (1950-2025) maakte dit personage onsterfelijk, maar zelf overleefde hij zijn personage niet. Frank trad in bijna alle Vlaamse series en films op, maar het succes van de schoolmeester op BRT evenaarde hij niet meer. Men kan zeggen, vrijgezel in hart en nieren, verkoos hij in een WZC te wonen om zijn klapke te kunnen hebben en zich niet eenzaam te voelen. En mijn babbel zal ik deze namiddag ook wel hebben want mijn buurvrouw komt even langs om de algemene gang van zaken van de gemeente te overlopen en de gezondheidstoestand van 'onze' Vader Jean-Marie eens te bespreken. Die is op wereldvlak niet zo belangrijk als die van Vader Franciscus, maar voor ons belangrijk genoeg om onze mening daarover te ventileren. Want men kan gerust stellen dat het beleid van een burgemeester minstens even belangrijk voor zijn bevolking is, vooral dan de senioren, als het beleid van een paus voor zijn katholieke gemeenschap. Zeker nu de bevolking aan de kust in sneltempo aan het vergrijzen is. Ik zal wel niet de enige senior zijn die als kind al droomde om dichtbij zee en strand te wonen. Het is hier leven op het ritme van de golven van de zee, de seizoenen, de natuurelementen die soms mild zijn soms wild. Dat ritme verkiezen toch veel jaggers boven het lawaai, drukte, files, het gehaast zijn in het binnenland. Het is hier ook een half jaar rustig en een half jaar vollen bak leven dat de vakantiegangers naar hier brengen. Het leven hier is 'wandelen' niet stappen of lopen of van 'jot naar jer' spurten. Dus ja, veel gepensioneerden zijn niet geïnteresseerd in het warme Spanje of andere exotische locaties, maar genieten van de charmes van onze eigen costa's.
Vandaag is Voltaire aan het woord (1694-1778): "Vooroordelen zijn de argumenten der dwazen", een zin uit "Poème sur la loi naturelle". Klara heeft een bladje volgetypt over de harpiste, componiste, zangeres, Sophia (Pleyel) Dussek (1775-1831) waarvan de meest composities aan haar man Jan toegschreven werden omdat, eens een gehuwde vrouw de naam van de echtgenoot werd gebruikt. Waarschijnlijk was het een heel bewuste keuze van haar muziekuitgeverij om haar harpsonate met 'componist Pleyel' te ondertekenen en uit te geven.
Ik heb sinds gisteren weer een schoon wit kortgeschoren hondje bij mij. Ik bid vurig dat de regen nog niet voor direct is, zodat ik toch een paar dagen geniet heb van zijn 'witte' vacht en zijn modderige poten nog wat achterwege blijven. Want hoe dan ook, droog of nat, modder of zand, mijn manneke wil een baspel doen. Tot morgen
Sinds begin dit jaar is de ophaaldag van het huishoudelijk afval veranderd. Niet alleen de dag is van dinsdag naar maandag gegaan, maar ook het uur is van 14u naar 8u 's morgens verzet. Het gevolg is, geen opengereten zakken meer, of toch weinig want katten zijn er ook nog, geen gekrijs meer van de meeuwen die hun soortgenoten roepen dat er voedsel te vinden is. Maar zoals vandaag, zijn er weer een paar die vergeten zijn dat hier niks meer te vinden is of denken dat de vuilzakken nog moeten komen. Het was weer een lawaai van jewelste, eigenlijk een kakafonie van klanken en kreten, want een mooi deuntje heeft de meeuw niet. Beter is het te luisteren naar de composities van Yi Chen, die Klara voorstelt. Alhoewel ik niks van haar heb teruggevonden op het internet. Ik moet dus de almanak van onze klassieke zender geloven, als ze zeggen dat ze een van de belangrijkste hedendaagse componistes is. Jong zal ze niet meer zijn aangezien ze tijdens de Culturele Revolutie is gestraft wegens haar Westers vioolspel en naar het platteland werd gestuurd. Na het overlijden van Mao Zedong (1893-1976) kon ze terug naar Peking en studeren aan het conservatorium. Bij de filosofie is het niet altijd gemakkelijk het citaat volledig te begrijpen, ofwel ben ik niet goed uitgeslapen, ofwel werkt mijn brein niet naar behoren vandaag omdat ik in gedachten al op stap ben. "Om visonair te zijn, moeten we onze verbeelding verankeren in de realiteit en ons tegelijkertijd mogelijkheden voorbij die realiteit voorstellen". Also sprach, niet Zarathustra*, maar 'bell hooks' of Gloria Jean Watkins (1952-2021) in "Black looks: Race and representation". Nu ga ik me klaarmaken om met de hond naar de kapper te gaan en te genieten van op stap te gaan zonder hond en hem in veilige handen te kunnen achterlaten. Tot morgen
* "Also sprach Zarathustra" geschreven door Friedrich Nietzsche (1844-1900) en een symphonisch gedicht geworden door de noten van Richard Strauss (1864-1949).
"Raindrops keep fallin' on my head..." het liedje dat BJ Thomas in de film "Butch Cassidy and the Sundance Kid" zingt, zegt alles over het weer vandaag. Het systeem van één mooie dag, afgewisseld met 3 grijze en natte dagen blijft voorlopig gehandhaafd. Het is terug laveren tussen de vlagen door als ik met de hond buiten moet. Er is ook nog een stevige wind, die mijn permanent serieus in de war stuurt. Vandaag komen ook mijn bestelde fleece-truien toe en dat is geen overbodige luxe want de lente in nog ver te zoeken, op zijn minst nog 4 dagen. Gans de wereld zit ook de gezondheidsbulletins van Paus Franciscus te volgen. De goede nachtrusten volgen op berichten van lichaamlijke mankementen die alsmaar groter worden. Ik denk dat de rest van zijn leven in het Gemelli-ziekenhuis zal afspelen en niet meer in het Vaticaan, meer bepaald in de Casa Santa Martha. Is er veel nieuws te melden of te becommentariëren? Eigenlijk niet, behalve natuurlijk de treinstaking die roet in het eten gooit voor de duizenden forenzen. Op stakingen geef ik niet vlug commentaar, zeker niet over werk/arbeid waar ik geen flauw benul van heb, hoe moeilijk of zwaar dat is voor degenen die er werken. Het gevolg is wel dat er heel veel zijn die niet op hun werk geraken of hun opleidingen missen. En 9 dagen is wel heel lang om duidelijk te maken dat ze met nog niet vaststaande beslissingen van Arizona, oneens zijn. Dan nu naar de dubbele leidraad van mijn blog voor dit jaar. Dames eerst zal ik maar zeggen. Klara stelt vandaag Elisabeth Kuyper (1877-1953) voor. Componiste, pianiste en vooral dirigente die er prat op ging een volledig vrouwelijk orkest, zangers en muzikanten, voor te stellen die haar "Festival Cantate" ten gehore brachten. Van haar werk is door een brand, veel verloren gegaan. Filosoof, journalist, schrijver Albert Camus (1913-1960), kreeg de Nobelprijs Literatuur in 1957. Vooral "La Peste" is een gekend boek van de schrijver. Het citaat komt uit zijn essay, "Terugkeer naar Tipasa" en leest als volgt: "Midden in de winter moest ik tenslotte begrijpen dat er in mij een onoverwinnelijke zomer bestond". Tot morgen
