"Meester hij begint weer!" maar André Buys is niet meer. Eigenlijk allang niet meer, maar het blijft een onvergetelijke leraar waar iedere tiener graag les van had gehad. Frank Dingenen (1950-2025) maakte dit personage onsterfelijk, maar zelf overleefde hij zijn personage niet. Frank trad in bijna alle Vlaamse series en films op, maar het succes van de schoolmeester op  BRT evenaarde hij niet meer. Men kan zeggen, vrijgezel in hart en nieren, verkoos hij in een WZC te wonen om zijn klapke te kunnen hebben en zich niet eenzaam te voelen. En mijn babbel zal ik deze namiddag ook wel hebben want mijn buurvrouw komt even langs om de algemene gang van zaken van de gemeente te overlopen en de gezondheidstoestand van 'onze' Vader Jean-Marie eens te bespreken. Die is op wereldvlak niet zo belangrijk als die van Vader Franciscus, maar voor ons belangrijk genoeg om onze mening daarover te ventileren. Want men kan gerust stellen dat het beleid van een burgemeester minstens even belangrijk voor zijn bevolking is, vooral dan de senioren, als het beleid van een paus voor zijn katholieke gemeenschap. Zeker nu de bevolking aan de kust in sneltempo aan het vergrijzen is. Ik zal wel niet de enige senior zijn die als kind al droomde om dichtbij zee en strand te wonen. Het is hier leven op het ritme van de golven van de zee, de seizoenen, de natuurelementen die soms mild zijn soms wild. Dat ritme verkiezen toch veel jaggers boven het lawaai, drukte, files, het gehaast zijn in het binnenland. Het is hier ook een half jaar rustig en een half jaar vollen bak leven dat de vakantiegangers naar hier brengen. Het leven hier is 'wandelen' niet stappen of lopen of van 'jot naar jer' spurten. Dus ja, veel gepensioneerden zijn niet geïnteresseerd in het warme Spanje of andere exotische locaties, maar genieten van de charmes van onze eigen costa's. 

Vandaag is Voltaire aan het woord (1694-1778): "Vooroordelen zijn de argumenten der dwazen", een zin uit "Poème sur la loi naturelle". Klara heeft een bladje volgetypt over de harpiste, componiste, zangeres, Sophia (Pleyel) Dussek (1775-1831) waarvan de meest composities aan haar man Jan toegschreven werden omdat, eens een gehuwde vrouw de naam van de echtgenoot werd gebruikt. Waarschijnlijk was het een heel bewuste keuze van haar muziekuitgeverij om haar harpsonate met 'componist Pleyel' te ondertekenen en uit te geven. 

Ik heb sinds gisteren weer een schoon wit kortgeschoren hondje bij mij. Ik bid vurig dat de regen nog niet voor direct is, zodat ik toch een paar dagen geniet heb van zijn 'witte' vacht en zijn modderige poten nog wat achterwege blijven. Want hoe dan ook, droog of nat, modder of zand, mijn manneke wil een baspel doen. Tot morgen