|
Ik ben zeker dat ik op maandagmorgen niet de enige ben die een beetje de 'blues' heeft, om aan een nieuwe werkweek te beginnen. Dat is al week 47 van 2024 die van start gaat. Een klein voorbeeldje van een herfststormpje heeft me deze nacht een paar uur wakker gehouden, vandaar een beetje mijn sloomheid. De zonnestralen waren er wel deze morgen en daar heb ik dan maar geprofiteerd.
Er is bekend gemaakt dat de Engelstalige versie van Wikipedia soms van 'AI', 'Artificiële of Kunstmatige Intelligentie' gebruikt maakt en die teksten opneemt in zijn internet encyclopedie. Het zullen natuurlijk geen geschiedkundige teksten en feitelijke gegevens, zijn waar ze gebruik van maken, maar wel van moeilijk controleerbare verhalen. Nu dat ik gisteren zelf gebruik maakte van dat technisch vernuft, vraag ik me af: gebruik maken van teksten, zinnen, woorden van AI...is dat plagiaat? Moet men niet altijd de bron vermelden? Ik vermeld nu wie dat mijn inspiratie en ten dele schrijver was van mijn blog op 17/09/24, maar ik ben in de krant noch in andere magazines nooit de vermelding van 'tekst gemaakt door ChatGPT' tegen gekomen. Iedereen wil laten uitschijnen dat hij/zij/hun iedere dag zoveel briljante ideeën hebben om er duizend woorden of meer aan te besteden. Het is een beetje bedriegerij en wordt op verschillende levels toegepast en toegestaan, zelfs in de scholen. Akkoord dat er gebruik van gemaakt wordt, het is een aardige en plezant toepassing, maar ik vind wel dat het moet vermeld worden.
Vandaag denk ik dan weer eens aan Marcel Proust (1871-1922), de schrijver van het gigantsiche werk met meer dan 3000 pagina's, meer dan 200 personnages, "À le recherche du temps perdu" of "Op zoek naar de verloren tijd". Een boek dat tot de verbeelding spreekt en ook veelal gekend is om de scene van zijn "madeleine-koekje gedrenkt in bloesemthee". Ik was ooit van plan om deze turf van een boek, die bevat zeven delen, te lezen. In de boekenwinkel stootte ik echter op een 'stripboek' van deze uitgave en heb me dat enkele jaren geleden aangeschaft. De verjaardag van Proust deed me naar het boek grijpen. en heb het op mijn dressoirkast geëtalleerd. Zo kan ik weer iedere dag een paar tekeningskes bezien en lezen en uiteindelijk naar waarheid en fier zeggen: ik heb het boek 'de zoektocht naar de verloren tijd' gelezen. Op mijn kast liggen zo verschillende boeken waar ik regelmatig een blad van omsla o.a. 'Wijsheid uit het Oosten in 365 dagen', 'Geschiedenis van België in 100 oude kaarten', 'boeken over de Belgische zee, kust en strand, en twee boekjes "Letterbuffet", een verzameling teksten en essay's van mijn vrienden en hun vrienden en waar ikzelf ook voor geschreven heb. Ik ben wel fier genoeg dat twee van mijn schrijfsels in een ingebonden boekje staan. Maar vandaag ga ik ook uit volle borst een lied uit 1959 brullen: "Kom van dat dak af" van Peter Koelewijn. Zelfs nu nog bekruipt me de dansmicrobe als ik ernaar luister, helaas niet meer al swingende, maar met kleine bewegingen op mijn stoel gezeten. Tot morgen
|
