|
Artikel uit de Omroeper Neteland van 11 februari 1977.
Ik wacht naar de lente en naar de zon,schreef Felix Timmermans aan een paar trouwe vrienden. Maar toen hij enkele dagen nadien naar zijn laatste rustplaats werd gebracht, viel de eerste sneeuw van een lange koude winter.
Dertig jaar zijn inmiddels voorbijgegaan.
Zijn beeld heeft in de herinnering van velen nog de blije koleuren waarmee hij zijn proza heeft geverfd, enkel getemperd door de herfsttinten van zijn Adagio-verzen.
Maar de kleurenfilm van zijn leven blijft onvolledig als de flash-backs in zwart-wit eruit worden geknipt. Wij projecteren er hier enkele van.
Zonder commentaar.
11/02/1906
In het weekblad Lier Vooruit is een artikel verschenen waarin ene Van Meeren n.a.v. de jubelfeesten van België de helden van 1830 verheerlijkt en over de thans kloeke, pal staande natie, bewust harer kracht en harer vrijheid spreekt !
Felix Timmermans, 19 jaar oud, publiceert een repliek daarop, die hij als volgt besluit :
t Is waar, nu zijn wij 75 jaar vrije Belgen. Maar in de naam van God toch ! wie heeft het gedacht gekregen, Walen en Vlamingen bijeen te duwen en hen te betitelen met Belgen, Belgen bestaan er niet
Zes jaar later zou Jules Destrée Timmermans plagiëren, toen hij in zijn Lettre au Roi schreef : Sire, il ny a pas de Belges.
8/11/1915
Tijdens de vergadering van de Lierse tak van het Algemeen Nederlands Verbond, waarvan Felix Timmermans bestuurslid is, wordt een brief opgesteld, waarin de wens wordt uitgesproken dat België nooit meer worde hersteld zoals het vroeger was, maar dat ons volk na deze oorlog voortaan leven en gedijen moge naar eigen aard en op eigen krachten, in een Vlaanderen : vrij en zelfstandig.
De brief wordt op 15 november in De Vlaamsche Post gepubliceerd. In het nummer van 8 december verduidelijkt Felix Timmermans zijn standpunt.
Hij komt op voor een vrij en zelfstandig Koninkrijk Vlaanderen. Hoe de droom aller Vlamingen verwezenlijkt wordt is voor hem van bijkomstig belang : De kloof tussen Waals, Duits of Hollands kan niet gedempt worden
. Hoofdzaak is dat Vlaanderen vrij en zelfstandig wordt.
10/09/1921
De Lierse gemeenteraad vergadert. Raadslid Jan Michiels brengt een voorstel tot eerherstel voor Felix Timmermans, die na de oorlog als lid van de raad van beheer van de stadsbibliotheek geschorst werd, ter stemming.
Zijn voorstel heeft niet enkel betrekking op Felix Timmermans, maar ook op M.J. Verhaegen, inmiddels overleden, Frans Chauvaux en J. De Weert.
Het wordt met 11 tegen 7 verworpen.
Een voorstel van Dr. Van Hoof, schepen, wordt met 11 stemmen aangenomen, bij 7 onthoudingen.
Het wordt als volgt geformuleerd : Bezield met een geest van verzoening en begenadiging acht de Raad de tijd gekomen de na de oorlog getroffen stadsbeambten te aanzien als hebbende uitgeboet, waardoor ze voortaan als gelijken der andere medeburgers zullen worden aanschouwd
Felix Timmermans schrijft de volgende week een brief aan Jan Michiels, waarin hij hem dankt voor zijn belangstelling voor de Vlaamse zaak, maar :
ik bid U, er nota van te nemen dat ik daarvoor niet in aanmerking wens te komen, daar ik niets te herstellen heb, en mij nooit in mijn eer heb gekrenkt gevoeld, toen het College mij mijn ontslag gaf als lid der Commissie der Stadsbibliotheek
.
22/10/1922
Felix Timmermans schrijft de volgende week als winnaar van de Driejaarlijkse Staatsprijs voor Letterkunde.
Het initiatief ging uit van het verbond der Lierse Toneelkringen.
Het feestcomité werd voorgezeten door de voorzitter van dat verbond, Karel Boogaerts, en telde 43 leden, die tot al de verschillende politieke partijen en culturele verenigingen behoorden.
De gemeenteraad verwierp nochtans met 9 stemmen tegen 5, bij 3 onthoudingen, het voorstel om de gevierde officieel op het stadhuis te ontvangen.
Als protest tegen die beslissing beginnen de aanwezigen op de feestzitting in de stadsschouwburg, wanneer het Belgisch volkslied wordt aangeheven, de Vlaamse Leeuw te zingen.
Als feestredenaars komen Jozef Muls, Herman Teirlinck en Camille Huysmans (die August Vermeylen vervangt) aan het woord.
13/12/1943
De op 5 juli 1942 onthulde gedenksteen bij de Begijnenvest, waarop vermeld stond dat deze wandeling werd toegewijd aan Felix Timmermans, is verdwenen.
De daders blijven ook na de oorlog onbekend.
Hun spoor en de steen werden niet teruggevonden.
Op de plaats van de gedenksteen komt later het monument voor gesneuvelden, dat voorheen bij de brug op de Grote Markt stond.
4/09/1944
Leden van de weerstand willen Felix Timmermans, die ziek te bed ligt, door de Lierse politie doen arresteren.
Op grond van een medisch attest geeft de Procureur des Konings te Mechelen verbod tot arrestatie over te gaan.
Zijn goederen worden onder sekwester gesteld. Het duurt tot 22 december 1946 vóór zijn dossier zonder gevolg gerangschikt wordt.
(Artikel uit de Omroeper Neteland van 11 februari 1977.)
|
Ik ben Mon Van den heuvel
