Foto
Inhoud blog
  • GOMMAAR TIMMERMANS OVERLEDEN
  • Toespraak bij de opening van uitgeverij
  • Speciale tekening van Felix Timmermans
  • Wat andere kunstenaars over de kunst van Timmermans schreven - Flor van Reeth
  • Intervieuw met Tonet Timmermans - Jooris van Hulle
  • Beste bezoeker
  • Op bezoek bij Tonet Timmermans - Denijs Peeters
  • Timmermans in Baarn - Huub van der Aa
  • Felix Timmermans en Camille Melloy - Etienne De Smedt
  • Ge zijt uw eigen baas en uw eigen koning - Bart Van Loo
  • Boerenpsalm tentoonstelling in Mol
  • Felix Timmermans was voor alles Dichter - Erik Verstraete
  • Laat het nu stil worden - Herman-Emiel Mertens
  • De Stille Timmermans - Marcel Janssens
  • Pallieter - Fons Sarneel
  • Begrafenis van Felix Timmermans op 28/01/1947 - Gaston Durnez
  • Job Deckers en de lokroep van Schoon Lier - Roger Vlemings
  • En waar de ster bleef stille staan - Felix Timmermans
  • De Fé herleeft in Lier - Paul Depondt en Pierre De Moor
  • " E Vloms keuningske " - Gaston Durnez
  • Sint Gommarus - Felix Timmermans
  • Timmermans ter ere, een selectie uit zijn picturaal werk - G. Carpentier-Lebeer
  • Bij de heilige Anna klinkt hardrock-muziek - Frans van Schoonderwalt
  • En als de Ster bleef stille staan... - J.J. Vürtheim Gzn
  • Felix Timmermans, de Liersche Breughel - Caty Verbeek
  • Het afscheid van Felix Timmermans - Redactie
  • De Poëzie van Felix Timmermans - De Nieuwe Gazet 09/08/1947
  • Uniek dat auteur alles van zijn werk heeft bewaard - Frans Keijsper
  • De fijne nostalgie van Felix Timmermans - Rigoberto Cordero y Léon
  • Lier gegroet, nog duizend pluimen op uw hoed - Willem Hartering
  • De Timmermans-tegeltjes - Ward Poppe en Philip Vermoortel
  • Pallieter wint het van Wortel - Gaston Durnez
  • Het spekbuikige Brabant en het magere Kempen land - Marcel Pira
  • De Zeemeermin - Bert Peleman herdenking op 11/07/1986
  • Profiel van Felix Timmermans - Etienne De Ryck
  • Lia Timmermans - zo was mijn vader - Manu Adriaens
  • Felix Timmermans in Waalwijk - Arthur Lens
  • Overeenkomst - Van Kampen
  • Ronald
  • Mooie Faience steentjes van de Fé
  • Mooie opdrachten - uniek materiaal
  • Bij de recente Duitse vertaling van Adagio - Stijn Vanclooster
  • Dit schreef Gommaar
  • Waarom ik van Timmermans hou. (deel 1) - Viktor Claes
  • Waarom ik van Timmermans hou. (deel 2) - Viktor Claes
  • Felix Timmermans - Uit mijn rommelkas
  • Felix Timmermans, zijn succes en zijn schrijversplannen - Redactie
  • Een Tafelspeech en een Interview - Karel Horemans
  • De Muziek in het werk van Timmermans - Louis Vercammen deel 1
  • De Muziek in het werk van Timmermans - Louis Vercammen deel 2
  • Streuvels en Timmermans - Jan Schepens
  • Reimond Kimpe - Joos Florquin
  • Pallieter in Holland - Cees Visser
  • Intimations of Death - Schemeringen van de Dood
  • De Blijdschap van Guido Gezelle en Felix Timmermans. - Gaston Durnez
  • Toespraak gehouden in Hof van Aragon - Philip Vermoortel
  • De schrijver Antoon Coolen in Hilversum - P.J.J.M Timmer
  • Felix Coolen
  • Pallieter verboden - redactie Het Vaderland
  • Over Pallieter. - Voordracht in het Foyer-Concertgebouw op 24 januari 1919.
  • Beste vrienden - redactie
  • 'Ik heb mijn kinderdroom waargemaakt' - Lieve Wouters
  • De man achter GOT - Andy Arnts
  • Gestopt met tellen, Hoeveel boeken ik geschreven heb - P. Anthonissen
  • Liefde is nooit verboden - Frans Verleyen
  • Felix Timmermans overleed vandaag - Bertje Warson
  • Saluut bij een honderdste verjaardag - Marc Andries
  • Timmermans op de planken - Daniël De Vos
  • Gaston Durnez Exclusief - Etienne Van Neygen
  • Vlaamser dan Vlaams. - Hans Avontuur
  • Felix Timmermans en Averbode - G.J. Gorissen
  • Een tweede leven voor Timmermans en Claes - Patrick Lateur
  • Een Brief aan Felix Timmermans - Johan De Maegt
  • Dichter und Zeichner seines Volk - Adolf von Hatzfeld
  • In de Koninklijke Vlaai - Felix Timmermans
  • Fred Bogaerts - Adriaan De Bruyn
  • De Natuur blijft verbazen
  • Kluizekerk sloot definitief - redactie
  • Timmermans heeft geen Fascistisch Bloed - Lode Zielens
  • Om er even bij stil te staan - Etienne De Smet
  • Tekeningen
  • Aan boord met Felix Timmermans - Anton van Duinkerke
  • Gommaar Timmermans - GoT 90 jaar
  • Het Menu - Bonni Konings
  • Onuitgegeven handschrift van Felix Timmermans
  • Zet uw ziel in de zon - Gaston Durnez
  • Stijn Streuvels 70 jaar - Felix Timmermans
  • Anton Pieck: een vriend van Vlaanderen - K. Van Camp
  • De Pallieter kalenders. - Marc Somers - Deel 1
  • De Pallieter kalenders. - Marc Somers - Deel 2
  • De Pallieter kalenders. - Marc Somers - Deel 3
  • Zelfportret - Felix Timmermans
  • Ik had zo graag Felix geheten! - Daniël De Vos
  • Tony Fittelaer: « Kozijn Felix was een buitengewoon mens » - Vandecruys Geert
  • In en over Juffrouw Symforosa - Arthur Lens
  • Bij Pallieter thuis - Redactie
  • Kalender 1932 - Felix Timmermans
  • Mijn eerste boek - Felix Timmermans
  • De Fé vulde een kamer - Martine Cuyt
  • Met Timmermans op literaire bedevaart naar Lier - Jaak Dreesen
  • De Toverfé - Wannes Alverdinck
  • " Er gebeurt iets… Timmermans herdacht " - Jan Vaes
  • Bij Marieke is de Fee nog thuis - Marc Andries
  • Oosters Geschenk van Clara Timmermans (Haiku's)
  • Een soep met vier troostende mergpijpen - Gaston Durnez
  • Met Felix Timmermans op stap door Lier - Jos Vermeiren
  • Professor Keersmaekers over Felix Timmermans - Jaak Dreesen
  • Honderd jaar geleden werd Felix Timmermans geboren
  • Tonet Timmermans overleden 26/03/1926 - 16/04/2020
  • Briljante vertegenwoordiger van de volkskunst ! - Al. Slendsens
  • De goede Fee op zoek naar de Kern - Gaston Durnez
  • Saluut bij een honderdste verjaardag - Marc Andries
  • Een ministadje uit de voltooid verleden tijd - Frans Verstreken
  • Felix Timmermans, Tekenaar en Schilder - Denijs Peeters
  • In defence of Timmermans - Godfried Bomans
  • Hoe Pallieter werd onthaald door Nederlands publiek - Karel van den Oever
  • Adriaan Brouwer - Sirius
  • De Pallieter rel - Lode Zielens
  • Boerenpsalm - Willem Rueder
  • De zachte Keel - Frans Verstreken
  • Feestelijke Groeten
  • Merkwaardige gesprekken - Gommaar Timmermans
  • En als de Ster bleef stille staan - Top Naeff
  • Gaston Durnez - Overleden
  • Felix Timmermans - Rond het ontstaan van Pallieter
  • Een barre winter in Schoon Lier - Henk Boeke en Claus Brockhaus
  • Interview met Gommaar Timmermans - Bertje Warson
  • Felix Timmermans werd onrecht aangedaan - W. Roggeman
  • Gesloten wegens nieuwe schoenen - Toon Horsten
  • Boerenpsalm - Peter Claeys
  • Gommaar Timmermans - Paul Jacobs
  • Ernest Claes - Felix Timmermans en voordrachten in Duitsland
  • De Molen van Fransoo - Felix Timmermans
  • De Vroolijkheid in de Kunst - Carel Scharten
  • Adagio - Felix Timmermans
  • Hoe ik verteller werd - Felix Timmermans
  • Pallieter wordt honderd jaar - Bertje Warson
  • Openingstoespraken - Timmermans-Opsomerhuis 1968
  • Toespraak Artur Lens Archivaris - 1968
  • Toespraak Hubert Lampo - 1968
  • Timmermans als Schilder en Etser - Floris Van Reeth
  • Felix Timmermans, Dichter und Zeichner seines Volk.
  • Felix Timmermans - Theo Rutten
  • Gesprek onder vier ogen - Fred Bogaerts 70 jaar
  • Timmermans over De Pastoor in den bloeienden Wijngaerdt
  • Tooneel te Brussel
  • De vroolijkheid in de Kunst
  • Stamboom van Felix Timmermans
  • Timmermans over "De Pastoor uit den Bloeienden Wijngaert
  • Felix Timmermans over den Vlaamschen humor
  • Adagio - Lia Timmermans
  • De nachtelijke Dauw - Felix Timmermans
  • Felix Timmermans geschilderd door Tony Claesen - 2018
  • De Nood van Sinterklaas - Felix Timmermans
  • De Vlietjesdemping te Lier - Felix Timmermans
  • Pallieter naast Boerenpsalm
  • Pallieter in het klooster - Cees Visser
  • Info FT Genootschap
  • F T Fring bestaat 25 jaar
  • Timmermans en de Muziek - Daniël De Vos
  • Fons De Roeck
  • Is Timmermans Groot ? - Felix Morlion O.P.
  • Renaat Veremans vertelt - José De Ceulaer
  • Vacantie bij de oude boeken - Gaston Durnez
  • Foto's van Oude Lier 1
  • De Pastoor uit den Bloeyenden Wijngaerdt
  • Brief Gommer Lemmens - 11/06/2013
  • 70 jaar geleden ....
  • Overlijden van de Fé
  • Luisterspel Pallieter 2016
  • Bibliotheek van de stad Lier
  • Anton Thiry - Gaston Durnez
  • postkaarten
  • Een Mandeke Brabants fruit
  • Clara Timmermans overleden
  • Covers van Pallieter
  • Pallieter en Felix Timmermans
  • Toespraken 25/6/2016 - Kevin Absillis, Kris Van Steenberge en Gerda Dendooven
  • De Lierse Lente - Ronald De Preter
  • Felix Timmermans - Emiel Jan Janssen
  • Pallieter honderd jaar - Gaston Durnez
  • Adagio - Frans Verstreken (Hermes)
  • Pallieter, een aanval en verdediging
  • Foto's 1
  • Driekoningen-Tryptiek - Jacques De Haas
  • Over Pallieter (25/01/1919)
  • Timmermans' werk in het buitenland
  • De Eerste Dag - Felix Timmermans
  • Het Kindeke Jezus in Vlaanderen
  • Fred Bogaerts - Felix Timmermans
  • De Harp van Sint Franciscus - Gabriël Smit
  • Timmermans en Tijl Uilenspiegel
  • Felix Timmermans ter Gedachtenis
  • De Vlaamse Timmermans - Paul Hardy
  • Timmermans was Einmalig - José De Ceulaer
  • Levenslied in schemering van de dood - Gaston Durnez
  • Expositie in De Brakke Grond te Amsterdam
  • Bij de Hilversumsche Gymnasiastenbond
  • Timmermans als schilder en tekenaar - W.A.M. van Heugten
  • De onsterfelijke Pallieter - Tom Vos
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Felix Timmermans
    Vlaamse schrijver, dichter en schilder * 1886 - 1947 *
    28-11-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Filatelie

    Felix Timmermans in de filatelie






    28-11-2006 om 00:00 geschreven door Mon

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (17 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Flach-Backs in zwart-wit

    Artikel uit de Omroeper Neteland van 11 februari 1977.

    Ik wacht naar de lente en naar de zon,schreef Felix Timmermans aan een paar trouwe vrienden. Maar toen hij enkele dagen nadien naar zijn laatste rustplaats werd gebracht, viel de eerste sneeuw van een lange koude winter.

     

    Dertig jaar zijn inmiddels voorbijgegaan.

     

    Zijn beeld heeft in de herinnering van velen nog de blije “koleuren” waarmee hij zijn proza heeft geverfd, enkel getemperd door de herfsttinten van zijn Adagio-verzen.

     

    Maar de kleurenfilm van zijn leven blijft onvolledig als de flash-backs in zwart-wit eruit worden geknipt. Wij projecteren er hier enkele van.

    Zonder commentaar.

     

     

    11/02/1906

    In het weekblad “Lier Vooruit” is een artikel verschenen waarin ene Van Meeren n.a.v. de jubelfeesten van België de “ helden van 1830  ” verheerlijkt en over de thans “kloeke, pal staande natie, bewust harer kracht en harer vrijheid spreekt !


    Felix Timmermans, 19 jaar oud, publiceert een repliek daarop, die hij als volgt besluit :

    … “’t Is waar, nu zijn wij 75 jaar vrije Belgen. Maar in de naam van God toch ! wie heeft het gedacht gekregen, Walen en Vlamingen bijeen te duwen en hen te betitelen met ‘Belgen’, Belgen bestaan er niet” …

    Zes jaar later zou Jules Destrée Timmermans “plagiëren”, toen hij in zijn “Lettre au Roi” schreef : “Sire, il n’y a pas de Belges”.

      

    8/11/1915

    Tijdens de vergadering van de Lierse tak van het Algemeen Nederlands Verbond, waarvan Felix Timmermans bestuurslid is, wordt een brief opgesteld, waarin de wens wordt uitgesproken “dat België nooit meer worde hersteld zoals het vroeger was, maar dat ons volk na deze oorlog voortaan leven en gedijen moge naar eigen aard en op eigen krachten, in een Vlaanderen : vrij en zelfstandig.

    De brief wordt op 15 november in “De Vlaamsche Post” gepubliceerd. In het nummer van 8 december verduidelijkt Felix Timmermans zijn standpunt.

      

    Hij komt op voor een vrij en zelfstandig “Koninkrijk Vlaanderen”. Hoe de droom aller Vlamingen verwezenlijkt wordt is voor hem van bijkomstig belang : “De kloof tussen Waals, Duits of Hollands kan niet gedempt worden …”. Hoofdzaak is dat Vlaanderen vrij en zelfstandig wordt.

      

    10/09/1921

    De Lierse gemeenteraad vergadert. Raadslid Jan Michiels brengt een voorstel tot eerherstel voor Felix Timmermans, die na de oorlog als lid van de raad van beheer van de stadsbibliotheek geschorst werd, ter stemming.

    Zijn voorstel heeft niet enkel betrekking op Felix Timmermans, maar ook op M.J. Verhaegen, inmiddels overleden, Frans Chauvaux en J. De Weert.

    Het wordt met 11 tegen 7 verworpen.

    Een voorstel van Dr. Van Hoof, schepen, wordt met 11 stemmen aangenomen, bij 7 onthoudingen.

    Het wordt als volgt geformuleerd : “Bezield met een geest van verzoening en begenadiging acht de Raad  de tijd gekomen de na de oorlog getroffen stadsbeambten te aanzien als hebbende uitgeboet, waardoor ze voortaan als gelijken der andere medeburgers zullen worden aanschouwd”

     

    Felix Timmermans schrijft de volgende week een brief aan Jan Michiels, waarin hij hem dankt voor zijn “belangstelling voor de Vlaamse zaak”, maar : … ik bid U, er nota van te nemen dat ik daarvoor niet in aanmerking wens te komen, daar ik niets te herstellen heb, en mij nooit in mijn eer heb gekrenkt gevoeld, toen het College mij mijn ontslag gaf als lid der Commissie der Stadsbibliotheek …”.

      

    22/10/1922

    Felix Timmermans schrijft de volgende week als winnaar van de Driejaarlijkse Staatsprijs voor Letterkunde.

    Het initiatief ging uit van het verbond der Lierse Toneelkringen.

    Het feestcomité werd voorgezeten door de voorzitter van dat verbond, Karel Boogaerts, en telde 43 leden, die tot al de verschillende politieke partijen en culturele verenigingen behoorden.

     

    De gemeenteraad verwierp nochtans met 9 stemmen tegen 5, bij 3 onthoudingen, het voorstel om de gevierde “officieel” op het stadhuis te ontvangen.

    Als protest tegen die beslissing beginnen de aanwezigen op de feestzitting in de stadsschouwburg, wanneer het Belgisch volkslied wordt aangeheven, de Vlaamse Leeuw te zingen.

    Als feestredenaars komen Jozef Muls, Herman Teirlinck en Camille Huysmans (die August Vermeylen vervangt) aan het woord.

      

    13/12/1943

    De op 5 juli 1942 onthulde gedenksteen bij de Begijnenvest, waarop vermeld stond dat “deze wandeling werd toegewijd aan Felix Timmermans”, is verdwenen.

    De daders blijven ook na de oorlog onbekend.

    Hun spoor en de steen werden niet teruggevonden.

    Op de plaats van de gedenksteen komt later het monument voor gesneuvelden, dat voorheen bij de brug op de Grote Markt stond.

      

    4/09/1944

    Leden van de weerstand willen Felix Timmermans, die ziek te bed ligt, door de Lierse politie doen arresteren.

    Op grond van een medisch attest geeft de Procureur des Konings te Mechelen verbod tot arrestatie over te gaan.

    Zijn goederen worden onder sekwester gesteld. Het duurt tot 22 december 1946 vóór zijn dossier zonder gevolg gerangschikt wordt.

      

    (Artikel uit de Omroeper Neteland van 11 februari 1977.)

    28-11-2006 om 00:00 geschreven door Mon

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (12 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    24-11-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Felix Timmermans Gesellschaft - Duitsland

    Felix Timmermans-Gesellschaft e.V. (FTG).

    Gegründet am 18 Februar 1990.

    Mitglied der Arbeitsgemeinschaft Literarischer Gesellschaften und Gedenkstätten

     

    Die Felix-Timmermans-Gesellschaft – 310 Mitglieder – wirkt im deutschen Sprachraum und arbeitet auch zu-sammen mit den Timmermans-Vereinigungen in Flandern.

    Ziele der FTG: Felix Timmermans soll gelesen und sein Werk ganz und in seiner Tiefe erkannt werden. Auch der Maler soll die verdiente Würdigung erfahren. Seine Vortragsreisen in Deutschland und in der Schweiz werden erforscht.

    Die FTG bietet Vorträge und Lesungen, Wochenendtagungen, Exkursionen und Ausstellungen zu Leben und Werk des Dichters und Malers, außerdem ein Jahrbuch und Einzelpublikationen.

     

    Das literarische Werk wurde in 26 Sprachen übersetzt. Alle wichtigen Werke liegen in deutscher Sprache vor (vorne das Erscheinungsjahr in Deutschland, in Klammern das der niederländisch-sprachigen Ausgabe), im Insel-Verlag, falls nichts anderes angegeben :

     

    - 1919 Das Jesuskind in Flandern (1917)

    - 1920 Die sehr schönen Stunden von Jungfer Symforosa, dem Beginchen (1918)

    - 1921 Pallieter (1916)

    - 1923 Das Triptychon von den heiligen drei Königen (1923)

    - 1925 Das Licht in der Laterne (1924) [14 Erzählungen]

    - 1926 Das Spiel von den heiligen drei Königen. Eine Weihnachtslegende, bearbeitet von  Eduard Veterman und Felix Timmermans (1925)

    - 1926 Sankt Nikolaus in Not (1924), Stalling Bilderbuch 49, Stalling-Verlag, Oldenburg

    - 1927 Der Pfarrer vom blühenden Weinberg (1923)

    - 1928 Pieter Breugel

    - 1929 Pieter Bruegel (1928)

    - 1929 Aus dem schönen Lier (1925)

    - 1930 Die Delphine (1921)

    - 1932 Franziskus (1932)

    - 1933 Die bunte Schüssel (1933) [elf Erzählungen]

    - 1933 Die Elfenbeinflöte [drei] Seltsame Geschichten aus dem Beginenhof (1911)

    - 1935 Timmermans erzählt [16 Erzählungen]

    - 1936 Bauernpsalm (1935)

    - 1937 Beim Krabbenkocher (1934)

    - 1938 Das Licht in der Laterne, [22] neue und alte Geschichten

    - 1939 Ich sah Cäcilie kommen (1938)

    - 1943 Die Familie Hernat (1941)

    - 1949 Adagio, Gedichte (niederländisch-deutsch) (1947)

    - 1949 Ins Land der Apfelsinen. Ein italienisches Tagebuch (1926), Verlag Schwann, Düsseldorf

    - 1950 Minneke Pus oder Die schönen Tage im Kempenland (1942), Verlag Schwann, Düsseldorf

    - 1951 Adriaan Brouwer (1948)

    - 1952 Die unsichtbare Hand, seine schönsten Geschichten für die Jugend, 1952

    - 1978 Dämmerungen des Todes (1910) [fünf Erzählungen]

    - 1997 Das Glück in der Stille

    - 1997 Sankt Nikolaus in Not (1924), Bilderbuch in Speer-Verlag Zürich

     

     

    Leben

    Felix Timmermans wurde als dreizehntes Kind eines Spitzenhändlers geboren. Sein Vater hatte ihn zwar als Nachfolger ausersehen, doch bereits 1903 schrieb er erste Gedichte, und bald brach sich die Doppelbegabung des Dichter und Malers ihre Bahn. Als junger Mensch geriet er in eine seelische Krise, befaßte sich mit Spiritismus, Okkultismus und anderen Ideologien, fand aber nirgendwo eine geistige Heimat. Diese Zeit spiegelt sich in der Novellensammlung Dämmerungen des Todes (1911, dt. 1978) wider.

     

    Eine Krankheit bringt die Wende: Das Ergebnis ist Pallieter. Diese Schilderung des Lebens eines jungen Mannes, voll von deftigen, oft derben Schelmereien, doch auch voll tiefer Volksfrömmigkeit, zugleich ein Porträt der flämischen Landschaft und ihrer Bewohner, wird sein bekanntestes Werk (1916, dt. 1921).

     

    Ihm folgt 1917 Das Jesuskind in Flandern, eine Geschichte, die die Geburt Jesu – in der Tradition flämischer Maler, besonders Brueghels – in seine flämische Heimat verlegt (dt. 1919). Dieses Werk und sein Das Triptychon von den heiligen 3 Königen sind heute noch populär, werden gelesen und vorgelesen, sein Triptychon wird als Theater- oder Puppenspiel aufgeführt.

     

    Für ein vom Insel-Verlag geplantes Flämisches Novellenbuch schreibt Timmermans 1918 Die sehr schönen Stunden von Jungfrau Symforosa, dem Beginchen, die zarte Liebesgeschichte einer Begine, deren unerfüllbare Liebe im Verzicht ihre Erfüllung findet.

    In Holland hält er seit 1918 erste Vorträge und Lesungen. 1922 schon erhält er den Staatspreis für Literatur.

     

    1923 erscheint Der Pfarrer vom blühenden Weinberg (dt. 1927), ein Roman, in dem sich Timmermans mit Fragen des Glaubens auseinandersetzt. Er plant einen Roman über Franziskus von Assisi und macht deshalb 1925 eine Reise nach Italien, von der das Reisetagebuch Ins Land der Apfelsinen (dt. 1949) erzählt.

    Ab 1928 führen ihn zahlreiche Lesereisen nach Deutschland und in die Schweiz. Er tritt bis 1939  in mehr als 140 Städten oft mehrfach auf und wird so immer mehr zum meistgelesenen ausländischen Schriftsteller.

     

    1932 erscheint dann De Harp van Sint Franciscus (Die Harfe des heiligen Franziskus) im gleichen Jahr als Franziskus in deutscher Übersetzung.

    Sein Meisterwerk Bauernpsalm (1935; dt. 1936) ist ein hohes Lied auf Leben und Wirken des Bauern. Zu seinem 50. Geburtstag wird Timmermans im In- und Ausland geehrt. Inzwischen ist er auch dreimal für den Nobelpreis vorgeschlagen worden.

     

    Erst der Ausbruch des Zweiten Weltkriegs beendet seine Lesereisen. Trotzdem bleiben viele Beziehungen zu seinen deutschen Lesern lebendig. 1942 erhält er den Rembrandt-Preis der Hamburger Alfred-Toepfer-Stiftung zur Pflege internationaler kultureller Beziehungen mit dem niederländischen Sprachraum.

     

    Nachdem er bereits 1928  in Pieter Bruegel einen flämischen Maler gewürdigt hat, schreibt er 1944 den Malerroman Adriaan Brouwer (dt. 1951). Das in der Ich-Form geschriebene Werk trägt autobiografische Züge. Es sind bereits erste Todesahnungen erkennbar. Felix Timmermans ist herzkrank. Wegen seiner Kontakte zu den Deutschen wird er diffamiert und unter Hausarrest gestellt. Seine Krankheit bewahrt ihn vor schlimmerer Strafverfolgung.

    Auf seinem Krankenlager schreibt er Adagio, Gedichte, die von seinem tiefen Glauben Zeugnis geben. Am 24. Januar 1947 stirbt er.

    Werk

    Außer seinem umfangreichen dichterischen Werk (25 Bände erschienen in den 90er Jahren als Gesamtausgabe in Belgien) hinterlässt Timmermans zahlreiche Gemälde und vor allem Zeichnungen, mit denen er oft seine (auch seiner Freunde) Bücher schmückte. Unzählbar sind die Skizzen, die er nach seinen Lesungen seiner Unterschrift in den Büchern hinzufügte.

    Die belgische Timmermans-Gesellschaft (Felix Timmermans-Genootschap) und der Felix-Timmermans-Kreis in Flandern (Felix Timmermanskring) sowie die deutsche Felix-Timmermans-Gesellschaft befassen sich mit Leben und Werk des Flamen.

     

    Ignaas Dom schrieb die Biografie „Felix Timmermans – Ein Dichter aus Flandern“, herausgegeben von der deutschen Gesellschaft im Dezember 2000.

    Zur gleichen Zeit erschien in Belgien die Biografie von Gaston Durnez, bei Lannoo, Tielt.

     

    Zwar findet Timmermans in Deutschland nicht mehr die Beachtung wie zwischen den Weltkriegen, doch es gibt noch viele Lesungen und Theateraufführungen seiner Werke.

    Im Insel-Verlag erscheinen noch Pallieter, Das Jesuskind in Flandern, Das Triptychon und natürlich die meisterliche Erzählung Sankt Nikolaus in Not, diese sogar als Insel-Bücherei-Bändchen und als Taschenbuch und auch endlich wieder als Bilderbuch im Speer-Verlag in Zürich.

    *******                                                                      

    24-11-2006 om 00:00 geschreven door Mon

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (3 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    23-11-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Jahrbuch FT Gesellschaft - inhoud (1-7)

    Jahrbuch der Felix Timmermans Gesellschaft nr 1

     1990

     

    Inhalt : 

    Ein persönliches Vorwort

    Im Namen der Freundschaft …        (José de Ceulaer)

    Grußwort an die Timmermans-Gesellschaft       (Lia Timmermans)

    Jugendherinnerungenan meinen Vater           (Clara Timmermans)

    Begegnung im Beginenhof  -  Eine Zeichnung          (Tonet Timmermans)

    Mein Vater          (Gommaar Timmermans)

    Ein Wort zu meinen Schaffen         (Felix Timmermans)

    Postkarten I       (Felix Timmermans)

    Geschichten um Timmermans       (Karl Jacobs)

    Worte der Freundschaft        (Anton Kippenberg)

    Eine Feder in die Stillegetaucht       (Marcel Janssens)


                
    “Kultuur moet aan de ziel werken”

    Gedanken zu einen Antwortschreiben vom 26/11/1931      (Burkhard Schering)

     

                 Felix Timmermans’ Werk in Deutschland

    Ursachen seines Erfolgs       (Josef Mertens)

     

                 De herberg nevens de kerk

    Der flämische Dichter F. Timmermans und der Niederrhein       (Ignaas Dom)


    Timmermans’ Werke in deutschen Verlagen der Gegenwart       (Burkhard Schering)

    Deutsche Ausgaben der Werke Timmermans’      (Ignaas Dom)

    Felix Timmermans sprach in …        (Ignaas Dom)


     

    Jahrbuch der Felix Timmermans Gesellschaft  nr  2

    1991


    Inhalt : 

    Vorwort

    Hauptversammlugsbericht des Vorsitzenden

    Postkarten II   (Felix Timmermans)

    Meine schönste Erinnerung an Zürich   (Felix Timmermans)

     
    “Das Glück liegt in der anspruchslosen Freundschaft

                 Des großen Felix Timmermans”   (Gerard Walschap)

     

    Felix Timmermans, der Dichter   (Hubert Lampo)

    Was bedeutet “Pallieter” heute noch   (Marcel Janssens)

    Anmerkungen zu Pallieter   (Angela Schwering)

     

    Felix Timmermans und Josef Winkckler …

                 Zwei “Weinheilig”    (Wolfgang Delseit, Franz Rudolf Menne)

     

    Die ersten Auftritte Timmermans im deutschen Sprachraum   (Ignaas Dom)

    “Wir hörten und erlebten den Flamendichter F. Timmermans   (Burkhard Schwering)

    Die flämische Felix Timmermans –Gesellschaft    (José de Ceulaer)

    Mitglieder 1990  -  1991

     

     
    Jahrbuch der Felix Timmermans Gesellschaft   nr  3

    1992

     

    Inhalt :

    Vorwort

    Jahresbericht des Vorsitzenden

    Bruegel – Timmermans – Italien

    Postkarten III          (Felix Timmermans)

    An die Musik           (Felix Timmemrmans)

    Trotzdem singen            (Clara Wagner-Timmermans)

    Musik in Timmermans’ Werk            (Louis Vercammen – Paul Woltersà

    Der Orpheus aus Lier          (Ignaas Dom)

     

    Die “Harfe” hat meine Seele berührt         (Mon Van Ouytsel)

    Sankt Franziskus           (Felix Timmermans)

    Ein Pelgrim in Deutschland           (Herbert van Uffelen)

    In Memoriam               (Lode Baekelmans)

     

    Mit Timmermans in Deutschland           (Ernest Claes)
    Was Wortel über den Krieg denkt?         (Felix Timmermans)

    Im Anfang war das Wort        (Bert Peleman)

     

    Mein Freund Timmermans          (Ernest Claes)

    Vorwort zu Flachskopf           (Felix Timmermans)

    Ein Gruß   

    Weihnachten in de Vogdei           (Fritz Meyers)

    Über die Schwierigkeiten…           (Wilhelm Tappeser)

     

    Wahlverwantschaft?            (Ingrid Wolters)

    Tagung in Krefeld           (Ingrid Wolters)

    Vorfreude auf den Jahresausflug

    Exkursion nach Averbode           (Ingrid Velling)

    Zeichenlust              (Felix Timmermans)

     

    Neue Mitglieder

    Herkunft der Beiträge

    Bildnachweis

     


    Jahrbuch der Felix Timmermans Gesellschaft  nr  4

    1993


    Inhalt :

    Vorwort

    Jahresbericht des Vorsitzenden

     

    Postkarten IV           (Felix Timmermans)

    Assisi-Vision         (Felix Timmermans)

    Die flämisch-franziskanische Lebensfreude F.Timmermans’        (Ward Corsmit)

    Hommage an Felix Timmermans           (Gisela Martens)

    Die WÜste und das Gelobte Land            (August Keersmaekers)

    Pieter Bruegel        (Felix Timmermans)

     

    Pieter Bruegel und Felix Timmermans          (Ingrid Wolters)

    Die Kern des Dingen            (Felix Timmermans)

    Felix Timmermans und Rainer Maria Rilke           (Leo Simoens)

    Begegnung mit Karl Jacobs            (Angela Schulze-Beckendorf)

    Der Maler-Erzähler Felix Timmermans             (Karl Jacobs)

    Der Maler-Dichter öffent uns die Augen           (Ingrid Wolters)

    Ein Tag in Kempen             (Günter Diamant)

     

    Met Thomas à Kempis aan mijn hert            (Ingrid Wolters)

    Die Zeichnung eines Heiligen           (Felix Timmermans)

    Wie ich zu Felix Timmermans fand              (Gudula Diamant, Martha Fürtjes)

    Felix Timmermans wieder in Düsseldorf           (Paul Wolters)

    Gedanken zum Triptychon                (Helga Cobbers)

    Eine Geschichte von Koblenz bis Lier               (Etienne De Smedt)

    Felix Timmermans)Tagung in Mönchengladbach            (Arnold Berenbroek)

    Besuch im schönen Lier            (Erich Grisar)

    Felix Timmermans, die Stadt Lier und ich           (Hans Thieves)

    Die Felix Timmermans-Gesellschaft in Lier 1993                 (Jutta Verhoeven)

    Ein Wort der Anerkennung                      (Burkhard Schwering)

    Echo oder Widerklang, Zeitzeugen

    20 Jahre Felix Timmermans-Genootschap in Flandern   (Ignaas Dom)

    Übersicht über die flämischen Jahrbücher 1973  -  1993

     

    Ein Beitrag zur tieferen Erkenntnis                  (Guido Goedemé)

                 zu : Ignaas Dom, “Felix Timmermans, de pelgrim”

    Eine umfassende Studie                   (Patrick Lateur)

                 zu : August Keersmaekers,” Felix Timmermans, Wonder van eenvoud”

     

     

    Neue Mitglieder

    Herkunft der Beiträge

    Bildnachweis

     


    Jahrbuch der Felix Timmermans Gesellschaft  nr  5

    1994


    Inhalt :
    Vorwort

    Jahresbericht des Vorsitzenden

     

    Postkarten V          (Felix Timmermans)

    Die Besserungsanstalt             (Felix Timmermans)

    Die ewige Stille               (Felix Timmermans)

    Kleine Leute in Flandern              (August Keersmaekers)

    “Der Geist weht, wo Er will”               (Felix Timmermans)

    Felix Timmermans und Oscar van Rompay                (Artur Lens)

     

    Das Gesicht der Flamen                (Felix Timmermans)

    Gruß und Dank anFlandern Literatur                  (R.A. Schröder)

    Des Flamen Wort                (Guido Gezelle)

     

    “An den guten Freund Peter Mertens              (Ignaas Dom)

    Erinnerungen an Peter Mertens            (Lutgard und Peter Rieger)

    Gesuch um Aufnahme in den Himmel               (Peter Mertens)

    Nachruf auf Peter Mertens                (F.A. Hünich)

     

    Bei Felix Timmermans              (Num Numsen)

    Felix Timmermans am Canale Grande              (Adriaan Roelofs)

    Vom Wort zum Bild                (Liesel Schröer)

    Auf Gottes Stille zu                  (Ingrid Wolters)

    Gedanken zu “Adriaan Brouwer”               (Gisela Martens)

    Felix Timmermans, heute noch zu lesen

     

    Gedanken zur Franfurter Buchmesse 1993          (Burkhard Schwering)

    Begegnung mit Felix Timmermans in Xanten 1993       (R. Krombach und M. Witkiewicz)

    Felix Timmermans in Leipzig 1994            (Lutgard und Peter Rieger)

    Felix Timmermans-Tagung in Aachen 1994            (Ingrid Wolters)

    Die FTG in Antwerpen 1994             (Günther Diamant)

     

    In memoriam Alfred C. Toepfer              (Ignaas Dom)

    Zu Ernest Claes’ “Flachskopf”             (Felix Timmermans)

     

    Rezensionen zu Felix Timmermans’ Pallieter, 1921 und 1993

    Erzählungen von Felix Timmermans, Inhalt aller Sammelbände

     

    Neue Mitglieder

    Herkunft der Beiträge

    Bildnachweis


    Jahrbuch der Felix Timmermans Gesellschaft  nr  6

    1995

     

    Inhalt :

    Vorwort

    Jahresbericht des Vorsitzenden

     

    Postkarten VI           (Felix Timmermans)

    Kleine Zollkomöde           (Felix Timmermans)

    Goldene Hochzeit, Preisverteilung und Krieg              (Felix Timmermans)

    Die himmlische Musik                (Felix Timmermans)

    Vom Wort zum Bild                (Ingrid Wolters)

    Zur Aktualität Felix Timmermans’                    (Marcel Janssens)

     

    Timmermans in Amsterdam               (José de Ceulaer)

    Je was een onvergetelijke vriend             (Burkhard Schwering)

     

    Karl Jacobs, Übersetzer, Mitarbeiter und Freund               (Christa Lenze)

    Karl Jacobs - Felix Timmermans             (Paul und Ingrid Wolters)

    Mehr als eine Liebhaberei              (Karl Jacobs)

    Timmermans als Maler              (Karl Jacobs)

     

    Klostergarten            (Felix Timmermans)

    Timmermans in der Acheler Klause             (Albericus Vanormelingen)

    Die Angst vor dem Leben            (Felix Timmermans)

    Wir sind geboren, um schön zu sterben            (Ignaas Domà

    Der Hirsch des heilegen Hubertus             (Felix Timmermans)

    Die Felix Timmermans-Gesellschaft in Achel 1995            (Gisela Conrads)

    Abend              (Felix Timmermans)

     

    Timmermans als “Quelle”              (Burkhard Schwering)

    Verborgenen Zeitzeugen entdeckt            (Ingrid Wolters)

    Erinnerungen an Felix Timmermans              (Sepp Schüller)

    Hölzerne Menschen                (Felix Timmermans)

    Ein Besuch bei Felix Timmermans            (Heinz Reuter)

    Felix Timmermans in ungarischer Sprache              (Ingrid Wolters)

    Wallfahrt nach Flandern              (Máté Timár)

     

    Rezension zu Timmermans’ “Franziskus”               (Karl Jacobs)

    Wie ich zu Felix Timmermans fand                  (Ingrid Wolters)

     

    In eigener Sache

    Neue Mitglieder

    Herkunft der Beiträge

    Bildnachweis



    Jahrbuch der Felix Timmermans Gesellschaft  nr 7

    1996

     

    Inhalt:

    Vorwort

    Jahresbericht des Vorsitzenden       (Burkhard Schwering)

     

    Postkarten VII            (Felix Timmermans)

    Prozesionen in Flandern           (Felix Timmermans)

    Unsere Liebe Frau der Gnade        (Felix Timmermans)

    Der halbe Mantel von Sankt Martin         (Felix Timmermans)

     

    Felix, liester Freund        (Anton Kippenberg)

    Letzter Brief an Kippenberg             (Felix Timmermans)

    Letzter Brief an Ernest Claes           (Felix Timmermans)

    Aus dem Tagebuch               (Ernest Claes)

    Zu Ehren von Felix Timmermans   (Ernest Claes)

     

    1916 Pallieter

    Der Theologe Moltmann und Pallieter            (Herman Emiel Mertens)

    Der Mann, der Pallieter war             (Kathrin van Booth)

    Wie ich Felix Timmermans wiederfand            (Paul Schommer)

     

    Felix Timmermans in Aachen                (Paul und Ingrid Wolters)

    “Mein eingeborener Glaube”             (August Keersmaekers)

    Felix Timmermans und die Bäume                (Wilhelm Tappeser)

    Gefällte Bäume          (Felix Timmermans)

     

    Leben mit Felix Timmermans              (Karl Jacobs)

    Karl Jacobs 90 Jahre alt             (Christa Lenze)

    Liebe zu Leben und Menschen             (Karola Wüstenhöfer)

    Es sollte ein Leben lang dauern            (Franz Kammann)

    Dankworte             (Karl Jacobs)

     

    Timmermans zu erzählen -  das beglückt           (Angela Schulze Beckendorf)

    Sankt Nicolas in Not  -  einmal anders             (Peter Rieger)

    Sie waren “gefangen”              (Ingrid Wolters)

    Felix Timmermans im Langzeitgedächtnis             (Peter Rieger)

    Lier ist eine reise wert               (Ingrid Wolters)

    Auf den Spuren der Volksfrömmigkeit               (Hilde Salzberger)

     

    Neue Mitglieder

    Herkunft der Beiträge

    Bildnachweis



    23-11-2006 om 00:00 geschreven door Mon

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (6 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    22-11-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Jahrbuch FT Gesellschaft - inhoud (8-15)

    Jahrbuch der Felix Timmermans Gesellschaft  nr 8

    1997

     

    Inhalt:

    Vorwort

    Jahresbericht des Geschäftsführers    (Ignaas Dom)

    Als Grußwort ein Wort des Dankes   (Ingrid Wolters)

     

    Postkarten VIII   (Felix Timmermans)

    Felix Timmermans’ Adagio   (August Keersmaekers)

     

    Sein letzter Weg  -  Pressebericht Januar 1947

    Felix Timmermans   (Rudolf Alexander Schröder)

    Zum 10. Todedag   (Ernest Claes)

     

    Die Stadt Lier ehrt Felix Timmermans 1997   (Guido Van den Bogaert)

    Felix Timmermanslebt   (August Keersmaekers)

    Felix Timmermans in der Literaturgeschichte   (Jos Borré)

    Zur Eröffnung des Timmermans-Jahres   (Marleen Vanderpoorten)

     

    Der Gute Geist   (Clara Timmermans)

    Der Geist weht, wo Er will   (Bischof Paul van den Berghe)

    Felix Timmermans, der mildherzige   (August Keersmaekers)

    Wir müssen ihm danken   (Max Wildiers)

    Einmalig   (Gaston Durnez)

     

    Der gute Fee lebt noch in Deutschland   (Gaston Durnez)

    Ein Fest der Begegnung   (Hilde Salzberger, Günter Diamant)

    Vom Wort zum Bild   (Karlheinz Pieroth)

    Felix Timmermans    (I; Wolters, K. Pieroth, I. Dom, P.Rieger)

    Des Bauern Psalm   (Dieter Bach)

    De profundis   (Norbert Lepping)

    Zum Ende   (Clara Timmermans)

    Echo oder Widerklang

     

    Das Felix Timmermans-Jahr in Deutschland  -  ein Überblick

    Unsere Felix Timmermans-Gesellschaft 1997   (Karlheinz Pieroth)

    Felix Timmermans wieder in Wiesbaden   (Paul und Ingrid Wolters)

     

    In memoriam Oscar Van Rompay

     

    Neue Mitglieder

    In eigener Sache

    Herkunft der Beiträge

    Bildnachweis



    Jahrbuch der Felix Timmermans Gesellschaft  nr 9

    1998

     

    Inhald :

    Vorwort

    Jahresbericht der Vorsitzenden    (Ingrid Wolters)

    Dankwort   (August Keersmaekers)

    August Keersmaekers, Lehrer und Freund   (Ingrid und Paul Wolters)

     

    Postkarten IX   (Felix Timmermans)

    Das ende vom Lied   (Felix Timmermans)

    Die gestörte Heilig-Blut-Prozession    (Felix Timmermans)

     

    Otto Brües und Felix Timmermans   (Eva Brües)

    Felix Timmermans in Altenburg 1939    (Wido Hertzsch)

    Zeitzeugen berichten   (P. Lüth, A. Eickels, G. Driesen)

     

    Felix Timmermans ins Grab 1947   (Siegfried Streicher)

    Unser Timmermans-Jahr 1997 in Flandern  (Ingrid und Paul Wolters)

    Seltsame Typen  -  Rare mensen   (Gaston Durnez)

     

    Felix Timmermans und die Kinder   (Rose Krombach)

    Felix Timmermans und die Jugendlichen   (Peter Rieger)

     

    In memoriam Dr. Karl Jacobs     (Gaston Durnez)

    Ehrendes Gedenken an Karl Jacobs    (Ignaas Dom)

     

    Mit Timmermans zu Timmermans   (Mathilde und Johannes Kempers)

    Ein Beispiel flämischer Volksfrömmigkeit   (Reinhard Fleck)

    Ein Lied und ein Stille   (Mariet und Michael Witkiewicz)

    Martin Neubauer las “Cäcilie”    (Günter Diamant)

     

    Neue Mitglieder

    Gesucht  -  gefunden

    Herkunft der Beiträge

    Bildnachweis


    Jahrbuch der Felix Timmermans Gesellschaft  nr 10

    1999

     

    Inhalt:

    Vorwort

    Jahresbericht

     

    Postkarten  X    (Felix Timmermans)

    Das Schlößchen   (Felix Timmermans)

    Timmermans’ zehn Postkarten   (August Keersmaekers)

     

    Adolf von Hatzfeld   (Ferdinand Puhe)

     

    Mein Lieblingsbuch   (Hartmut von Hentig)

    Felix Timmermans erzählen   (Martin Neubauer)

    Echo oder Widerklang

    Sinnesfreudig und lebensfromm   (Erich Kock)

     

    Das Timmermansjahr 1997  in Deutschland   (Ingrid und Paul Wolters)

     

    Zeitzeugenbericht : 1939  in Flandern   (Hannelore Schmidt)

     

    Timmermans in Jülich und Lübeck   (Ingrid Wolters)

     

    Reise in die neuen Bundesländer

    In Marienthal und im Otto-Pankok-Museum   (Günter Diamant)

     

    Neue Mitglieder

    In eigener Sache

    Herkunft der Beiträge

    Bildnachweis



    Jahrbuch der Felix Timmermans Gesellschaft  nr 11

    2000

     

    Inhalt

    Vorwort

    Jahresbericht 1998 / 1999

     

    Pallieter-Kalender 1926    (Felix Timmermans)

    Das Geheimnis    (Felix Timmermans)

     

    Ein Buch ist der Inhalt eines Herzens   (Heinrich Janssen)

     

    Timmermans aufs Neue gelesen   (Albert Westerlinck)

     

    Bauernpsalm zweimal gelesen    (Silke Aerts)

    Frauen in Bauernpsalm    (Rose Krombach)

    Bauernpsalm in der Kritik    (Anton Kippenberg u.a.)

     

    Felix Timmermans als Buchkünstler    (Joseph Theele)

    Fee zeichnet für Nest Claes    (Ignaas Dom)

    Früchte des Gelobten Landes    (Christoph Stanzel)

    Felix Timmermans’ Traubenträger    (Karlheinz Pieroth)

     

    Felix Timmermans in Soest    (Winfried von Rüden)

    Otto Pankok und Felix Timmermans    (Karlheinz Pieroth)

    Mittag-Gespräch in Düsseldorf    (Hulda Pieroth)

     

    Die anfänge der deutschen FTG    (Guido Verhoeven)

    Und so ging es weiter   (Ignaas Dom)

    Zehn Jahre FTG  -  ein Fest   (Günter Diamant)

    Adriaan Brouwer in Kleve    (Gisela Martens u.a.)

     

    Zehn Jahre Felix Timmermanskring   (Etienne De Smedt)

     

    Reise in die neuen Bundesländer   (Ingrid und Paul Wolters)

    Chronik 1999 / 2000     (Paul Wolters)

     

    In eigener Sache : Spurensuche

    Neue Mitglieder

    Herkunft der Beiträge

    Bildnachweis



    Jahrbuch der Felix Timmermans Gesellschaft  nr 12

    2001

     

    Inhalt

    Vorwort

    Jahresbericht 1999 / 2000

     

    Pallieter-Kalender 1927    (Felix Timmermans)

    Das Findelkind   (Felix Timmermans)

    Überfülle   (Felix Timmermans)

     

    Pallieter ist mein Glück    (August Keersmaekers)

    Timmermans’ mystische Freude    (Korneel Goosens)

     

    Timmermans, noch Interesse?    (Gaston Durnez)

    Felix Timmermans – een biografie     (Job Deckers)

    Ein Dichter aus Flandern     (Günter Diamant)

    Het geluk van een schrijver     (Job Deckers)

     

    Ernest Claes, ein flämische Erzähler    (Karl Jacobs)

     

    Mein Vater Flor van Reeth    (Godelieve Drescher-van Reeth)

    Besuch bei “Pallieter-Flor van Reeth”    (Georg Hermanowski)

    Flor, der Freund van Fee    (Ignaas Dom)

     

    Abenteuer Archivreise 2000    (Paul und Ingrid Wolters)

    Unser lieber Freund    (Paul Schommer)

    Entdeckungen in Lenk    (Margret Nellen / Elisabeth Völl)

    Zeitzeugen Berichten    (Franz Dommers, Johannes Langen,Marianne Fehringer)

     

    Franziskus-Tagung in Bamberg    (Cornelius Fluck)

     

    Geglückter Tag  -  Exkursion 2000    (Francis Drijbooms)

    Erinnerungen    (Lia Timmermans)

    Ein Abstecker zu Felix Timmermans    (Adolf Schaer-Ris)

    Ferein in “Minneke Pus”     (Gaston Durnez)

     

    In Kalkar und Till – Exkursion 2001    (Barbara Ixfeld)

    Wie ich zu Felix Timmermans fand    (Joachim Kettel)

    Zu : Bauernpsalm in der Kritik     (Leohard Brier / Dieter Posmik)

     

    Chronik 2000 / 2001    (Paul Wolters)

     

    Neue Mitglieder

    Herkunft der Beitäge

    Bildnachweis



    Jahrbuch der Felix Timmermans Gesellschaft  nr 13

    2002

     

    Inhalt

    Vorwort

    Jahresbericht 2000 / 2001

     

    Pallieter-Kalender 1928   (Felix Timmermans)

     

    Franziskus  -  Zwei Sichtweisen   (Günter Diamant)

    Goldglanz und Asche  - Brief an Felix Timmermans    (Martin Neubauer)

    Der Gärtner Gottesa   (Felix Timmermans)

     

    Ernest Claes    (Peter Mertens)

    Mein lieber Peter    (Ernest Claes)

     

    Schöne Stunden  -  Symforosa   (Gaston Durnez)

    1917 Flämisches Novellenbuch    (Friedrich Markus Huebner)

    1927 Der Stern über Godesberg    (Irmgard Wolf)

     

    Entdeckungen in Sigriswil    (Margret Nellen / Elisabeth Völl)

    Felix Timmermans in der Schweiz    (Adolf Schaer-Ris)

    Zwischen Lier und Lenk    (Etienne De Smedt)

    Timmermans in Oberschlesien    (Ingrid Wolters)

     

    Felix Timmermans wieder in Leipzig    (Leonhard Brier)

    Unter einer Laterne  -  Cäcilie    (A.L. Boom)

    Toon Tieland  -  Ausstellung    (Jürgen Speh)

    Schönes Lier  -  Exkursion 2002    (Ingeborg Eisenbach)

    Chronik 2001 / 2002     (Paul Wolters)

     

    Echo oder Widerhall

                 zur CD “Ein Lied und eine Stille – Felix Timmermans”

                 zur Biografie “Felix Timmermans – Ein Dichter aus Flandern”

     

    Von Generation zu Generation   (Hans Horenbeck)

    Schlecht gesucht in Ludwigsburg    (Ingrid Wolters)

    Hören und Lesen im vergleich    (Georg Lüdecke / Christa Lenze)

     

    Felix Timmermans und seine Briefmarken    (Ignaas Dom)

    Die flämische FTG  -  30 Jahre alt    (Ignaas Dom)

     

    In memoriam Lia Timmermans   (Ingrid Wolters)

     

    Neue Mitglieder

    Herkunft der Beiträge

    Bildnachweis



    Jahrbuch der Felix Timmermans Gesellschaft  nr 14

    2003

     

    Inhalt:

    Vorwort

    Jahresbericht

     

    Pallieter-Kalender 1929    (Felix Timmermans)

    Für die Kleinen    (Felix Timmermans)

    Die Apfelsinenblümchen    (Felix Timmermans)

     

    20 Jahre für Flandren : Hermanowski    (Irmgard Wolf)

    Felix Timmermans als Maler 1950    (Georg Hermanowski)

     

    Ein Dichter aus Flandren    (Heinz Malangré)

    Der Dichter Timmermans als Maler    (Karlheinz Pieroth)

    Felix Timmermans und Pieter Bruegel    (Irmgard Wolf)

    Timmermans’ “Adriaan Brouwer”     (Ingrid Wolters)

    Über das letzte Werk 1949     (Hans H. Reykers)

     

    “Pallieter” , ein prachtvolles Buch    (Herman Hesse u.a.)

    Der flämische geist 1917    (Adriaan Jacob Barnow)

    Noch einmal Pallieter    (Erich Kock)

    Erstaunliches    (Walter Klefisch / Ingrid Wolters)

     

    Visa für die Scheiz?    (Ignaas Dom)

    Eine Kölner Erinnerung    (Franz Karl Ginzkey)

    Felix Timmermans in Wien    (Reinhard R. Heinisch)

    Ein kostbares Schweinchen    (Waltraut Bading)

     

    30 Jahre Ernest Claes-Gesellschaft   (Jan Van Hemelryck)

    Exkursion nach Averbode und Sichem    (Brigitte und Christoph Eckelt)

     

    Timmermans-Tagung in Aachen    (Adele und Hermann Schmitz)

    Alles andere als verstaubt   (Carmen Granderath)

    Herzenswünsche  -  sankt Nikolaus    (Ursula Piepenbrink)

    Exkursion zum Schlosspark Dyck    (Bernhard Bleske)

    Im Kreis der Klassiker    (Jürgen Speh)

    Chronik 2002 / 2003    (Paul Wolters)

     

    Neue Mitglieder

    Herkunft der Beiträge

    Bildnachweis



    Jahrbuch der Felix Timmermans Gesellschaft  nr 15

    2004

     

    Inhalt:

    Vorwort

    Jahresbericht 2002/2003

     

    Pallieter-Kalender 1930   (Felix Timmermans)

    Für die Kleinen   (Felix Timmermans)

    Das weiße Haus in der Heide    (Felix Timmermans)

     

    Eine lange Reise und ein gutes Herz    (Jozef L. De Belder)

    Schweigen und Lauschen    (Ingrid Wolters)

     

    Friedrich Markus Huebner    (Gaston Durnez)

    Nachwort zu Symforosa    (Friedrich Markus Huebner)

     

    Mein Kempenland    (Ernest Claes)

    Ernest Claes’ deutsche Ausgaben   (Paul Wolters)

     

    Ein Lierer in den Alpen    (Marc Mees)

    Auf Spurensuche in Osnabrück    (Margret Nellen / Elisabeth Völl)

    Monotypien zum Bauernpsalm    (Ingrid und Paul Wolters)

    Timmermansfreude überall   (Ingrid Wolters)

     

    Alte Liebe zu Felix Timmermans    (Irmgard Wolf)

    Wie ich Felix Timmermans erlebte   (Elisabeth Knöck)

    Erinnerungen an Timmermans    (Ernst Günther Weber)

     

    Seit langer Zeit ein Edelstein    (Reinhild Hensle)

    Jürgen Moltmann : Wanderlegende    (Ignaas Dom)

    Felix bald wieder in Japan    (Yo Ishisaka)

    Das ist meine Welt   (Wolf Kalip)

     

    50 Jahre Weinachtsgesellen 2004    (Paul Wolters)

     

    Noch Fragen nach sorgsamer Suche  (Ingrid und Paul Wolters)

    Unser Dichter in Marburg 2003   (Renate Scholz)

    Kräfte zum Leben – Freiburg 2003    (Paul Wolters)

    Wege zu Felix Timmermans   (Renate und Hans Soenges)

    Chronik 2003 / 2004    (Paul Wolter)

     

    Felix Timmermans im Internet    (Jürgen Speh)

     

    Neue Mitglieder  -  In eigener Sache

    Herkunft der Beiträge und Bildnachweis



    22-11-2006 om 00:00 geschreven door Mon

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (4 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    21-11-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Jahrbuch FT Gesellschaft - inhoud (16-22)

    Jahrbuch der Felix Timmermans Gesellschaft  nr 16

    2005

     

    InHalt:

     

    Vorwort

    Jahresbericht

     

    Weihnacht    (Felix Timmermans)

    Pallieter Kalender 1931    (Felix Timmermans)

    Die nächtliche Stunde    (Felix Timmermans)

    Vater Consciense    (Felix Timmermans)

     

    Erinnerungen an Vater    (Lia Timmermans)

    Mein Vater war ein Bauer    (Ernest Claes)

     

    Der Flame Felix Timmermans   (Ignaas Dom)

    Die Berufung des Künstlers   (Guido Verhoeven)

    Timmermans Nobelpreis-Kandidat    (Viktor Claes)

    Felix Timmermans in Skandinavien    (Viktor Claes)

     

    Frohes Begegnen mit Dichtern    (Martin Schäfer)

    August Preuße und Timmermans    (Ralf Seilheimer)

    Timmermans in Solingen    (Ingrid Wolters)

     

    Timmermans’ „Trptychon“    (Heinz Malagré)

    Die Flämischen Weinachtsgesellen    (Ingrid Wolters)

    Der Stern stand still über Rolduc    (Hans Horenbeek)

    Felix Timmermans’ sanfte Gewalt    (Norbert Hummelt)

     

    Exkursion nach Achel 2004    (Jo Van de Heijning)

    Die FTG in Mainz 2004   (Ferdinand Puhe)

    Felix Timmermans und Italien     (Jürgen Speh)

    Chronik 2004/2005    (Paul Wolters)

     

    Neue Mitglieder

    Herkunft der Beiträge – Bildnachweis


    Jahrbuch der Felix Timmermans Gesellschaft  nr 17

    2006

     

    InHalt:

    Vorwort

    Jahresbericht

     

    Pallieter Kalender 1933    (Felix Timmermans)

    Gommaars elektrische Eisenbahn    (Felix Timmermans)

    Für die Kleinen    (Felix Timmermans)

    Timmermans’ Erzählungen für Kinder    (Rita Ghesquire)

     

    Qualität deutscher Übersetzungen    (Heinz Eickmans)

    Symforosa im deutschen Gewand    (Guillaume van Gemert)

     

    Professor Anton Kippenberg    (Josef Mertens)

    Verleger, Sammler, Schüttelreimer    (Hans K. Helm)

    Diener am Wort    (Friedrich Michael)

    Zeugnisse einer Freundschaft    (Peter Rieger)

     

    Ernest Claes in Soest    (Ingrid Wolters)

     

    Mit Timmermans in Kempen    (Theo Versteegen)

    Ein Brief an Felix Timmermans    (Jos Schoonen)

     

    Eine besondere Widmung    (Ingrid Wolters)

    Ein Dichter der Lebensfreude    (Karl Jacobs)

     

    Erlebnisse mit Timmermans in Mülheim    (Matthias Keidel)

    Zur Komposition von Adagio    (Pierre Georges Pouthier)

    Timmermans heute in Deutschland   (Ingrid Wolters)

    Timmermans’ Tiefe    (Günter Diamant)

    Timmermans’ Originalität    (Guido Verhoeven)

    Seine Botschaften für die Postmoderne    (Wolf Kalipp)

     

    Ein Grund zur Freude    (Guido Verhoeven)

    Chronik 2005/ 2006    (Paul Wolters)

    Neue Mitglieder

    Herkunft der Beiträge – Bildnachweis


    Jahrbuch der Felix Timmermans Gesellschaft  nr 18

    2007

    InHalt:

     

    Vorwort

    Jahresbericht 2005 / 2006

     

    Der Bürgermeister     (Felix Timmermans)

    Der Majordomus     (Felix Timmermans)

    Zum Geschichten-Kalender 1932     (Ignaas Dom)

     

    Der Weihnachtsfaun    (Felix Timmermans)

    Ein Schrei nach Toleranz     (Martin Neubauer)

    Felix Timmermans’ Weihnachtsfaun     (Pierre Georges Pouthier)

    Timmermans’ Faun als Oper     (Ignaas Dom)

    Pallieter, Pan und Plutarch     (Louis Vercammen)

     

    Meine erste Begegnung     (Ernest Claes)

    Wittig, Timmermans’ Seelenverwandter     (Wolf Kalipp)

    Der Maler und Grafiker Willi Dirx     (Karlheinz Pieroth)

     

    Felix Timmermans und Deutschland     (Reinhard Heinisch)

     

    Felix Timmermans in der Schweiz     (Ignaas Dom)

    Erinnerungen – Basel 1929     (Herman Schneider)

    Reisestationen im Pressespiegel     (Ingrid Wolters)

    Nachruf aus der Schweiz 1947

     

    Timmermans heute noch lesen?     (Jürgen Speh)

    Wunder der Weihnacht 2006     (Elisabeth Serr)

    Ein besonderer Genuß 2007     (Ingrid Wolters)

     

    Das Altarbild vom mystischen Weinberg     (Karl Allgaier)

    Spitzen aus Lier im schönen Brabant     (Anne Sluyts)

    Auf Timmermans’ Spuren 2006     (Wolfgang Crummenerl / Andreas Thalhäuser)

     

    Flanderns Jesuskind 1954 in Wiesbaden    (Ferdinand Puhe)

    Ein Andenken an Prof. Anton Kippenberg     (Günter Diamant)

    Chronik 2006 / 2007      (Paul Wolters)

     

    Neue Mitglieder

    Herkunft der Beitrage – Bildnachweis



    Jahrbuch der Felix Timmermans Gesellschaft  nr 19

    2008

    InHalt:

    Vorwort

    Jahresbericht 2006/2007

     

    Das Riggereditchen     (Felix Timmermans)

    Der Koker     (Felix Timmermans)

    Der verlorene Sohn     (Felix Timmermans)

     

    Für Guido Gezelle      (Felix Timmermans)

    Zum 100. Todestag     (Willibald Kammermeier)

    Timmermans und Gezelle       (August Keersmaekers)

    Herzensfreude           (Gaston Durnez )

    Schönheit durch Herzensfreude             (Flor Van Reeth)

    Gezelle und Timmermans              (Ignaas Dom)

     

    Bruder            (Ernest Claes)

     

    Zu Timmermans' 60. Todestag             (Jooris van Hülle)

    Poesie unter der Lupe               (Cas Goossens)

    Felix Timmermans, De blaadren rijzen            (Vier Übertragungen)

    Gedanken zu “De blaadren rijzen“              (Herman-Emiel Mertens)

     

    Die sanfte Kehle - De zachte keel             (Stijn Vanclooster)

    De zachte keel auch in Mortsel             (Ingrid Wolters)

    Die sanfte Kehle in Deutschland           (Ingrid Wolters)

     

    In Güstrow und Wesermünde                   (Ingrid Wolters)

     

    Exkursion nach Straelen 2007                    (Hans Rütten)

    Seinen Namen lebendig erhalten                 (Christine Bose)

    Impressionen aus Heiligenstadt                (Doris und Franz-Josef Prinz )

    Über Poesie             (Ingrid Wolters / Bernhard Bleske)

    Timmermans besucht Storm                 (Ferdinand Puhe)

     

    Timmermans im Kloster Zweifall               (Angela Buzari)

    Erlebnisreicher Tag in Lier             (Gustel Kluth)

    Chronik 2007 / 2008                        (Paul Wolters)

    Neue Mitglieder - Herkunft der Beiträge

    Bildnachweis



    Jahrbuch der Felix Timmermans Gesellschaft nr 20
    2009
     


    InHalt:

    Vorwort

    Jahresbericht 2007/2008     (Ingrid Wolters)

     

    Gruβwort des neuen Vorsitzenden 2008     (Wolf Kalipp)

    Dankwort der Vorsitzenden 1996 – 2008     (Ingrid Wolters)

     

    Der Kötter von Henteren     (Felix Timmermans)

    Mie, das Lämmchen     (Felix Timmermans)

    Die Kirche von Strijtem     (Felix Timmermans)

     

    Paul Cuylits, ein Pfarrer wie kein anderer      (Ignaas Dom)

     

    Besonnte Lebensbahn      (Felix Timmermans)

    Anton Bergmann      (Anton Kippenberg)

     

    Erinnerungen an Felix Timmermans       (Ernest Claes)

    Zwischen Reispapp und Rosenkranz      (Bert Peleman)

    Zu Timmermans‘ 50. Geburtstag 1936      (Ignaas Dom)

    Zu Timmermans‘ 50. Todestag 1997       (Karlheinz Pieroth)

     

    Zu Herausgabe von Adagio 1947      (Albert Westerlinck)

     

    Der Maler-Poet Wilhelm Schulz       (Karlheinz Pieroth)

    Karlheinz Pieroth und Felix Timmermans       (Ingrid Wolters)

     

    Timmermans und Göttingen        (Ingrid und Paul Wolters)

    Eine Timmermans-Schule in Deutschland       (Hans Soenges)

     

    Chronik 2008 / 2009       (Paul Wolters)

    Ein Dichter und drei Maler        (Michael Pütz)

    Im Pajottenland und in Strijtem 2008       (Ferdinand Puhe)

    Timmermans in Funk und Frensehen       (Paul Wolters)

    Ein Filmkunstwerk aus der Schweiz       (Wolf Kalipp)

     

    August Keersmaekers zum Gedenken        (Ingrid und Paul Wolters)

     

    Berichtigung – Neue Mitglieder

    Herkunft der Beiträge – Bildnachweis



    Jahrbuch der Felix Timmermans Gesellschaft nr 21

    2010 


    Inhalt:

    Vorwort

    Jahresbericht 2008 / 2009          (Anne Sluyts)

     

    Der Prophet           (Felix Timmermans)

    Bienus     (Felix Timmermans)

    Essen und Trinken           (Felix Timmermans)

    Felix Timmermans als Lyriker           (Urbain van de Voorde)

    Timmermans‘ Adagio            (Martin Neubauer)

    Die Stille singt             (Eva-Maria Houben)

    Kantate : Singt Gottes Lied in Stille      (Herman-Emiel Mertens)

    Zur Herausgabe von Adagio 2009            (Ingrid Wolters)

     

    Rückblick auf 20 Jahre FTG              (Guido Verhoeven)

    Ein Fest in der Wasserburg Rindren    (Hans Frye)

    Wir waren dabei      (Daniël De Vos)

    Erinnerungen an meinen Vater             (Karl-Felix Jacobs)

    Ein Brief an Lia Timmermans 1948      (Karl Jacobs)

    Ein Dachbodenfund  (Alfred Hennig)

     

    Felix Timmermans in Hof           (Peter Hennig)

     

    Ernest Claes‘ Reiseerinnerungen             (Viktor Claes)

    Heinz Kiwitz, auch Timmermans-Verehrer           (Ferdinand Puhe)

    Lierer Spitzen in Helgoland       (Etienne De Smedt)

     

    In Linnich und Wegberg-Schwaam                (Waltraut Bading)

    Guido Karutz‘ Literaturseminar 2010      (Ingrid Wolters)

    Timmermans im Sperrmüll ?         (Paul Wolters)

    Chronik 2009 / 2010        (Paul Wolters)

     

    Neue Mitglieder – Herkunft der Beitrage – Bildnachweis



    Jahrbuch der Felix Timmermans Gesellschaft nr 22

    2011

    InHalt:
    Vorwort

    Jahresbericht 2009/2010     (Ignaas Dom)


    Pier von Boekweitstrooi     (Felix Timmermans)

    Ster der Zee     (Felix Timmermans)

    Über Zauberbücher     (Felix Timmermans)


    Isidoor Opsomer und Felix Timmermans     (Ignaas Dom)

    Sonnenstunde mit Flanderns Dichter     (Béatrice A. du Vinage)

    Vor und nach Sonnenstunde 1939     (Ignaas Dom)


    Zum ersten Mal Flachskopf     (Ernest Claes)


    Begegnung mit Elisabeth Antkowiak     (Ingrid und Paul Wolters)

    Die Künstlerin Magdalena Richter     (Brigitte und Christoph Eckelt)


    Das Adagio-Gedicht „Emmaus“     (Simone Weinkopf)

    Adagio in Itanienisch 2010     (Paul Wolters)


    Timmermans‘ Dudelsackspieler     (Ingrid Wolters)

    Rezensionen zu Adagio     (Paul Wolters)

    Felix Timmermans‘ Adagio     (Ursula Becher)

    Ein lyrisches Vermächtnis     (Frank Becker)

    Zwischen de profundis und Te Deum     (Michael Kienecker)

    Adagio-Gedichte van Timmermans     (Siegfried Koβ)

    Dankbarkeit und Ewigkeitshoffnung     (Stijn Vanclooster)

    Felix Timmermans‘ Adagio    (Paul Wietzorek)


    Pallieter – Adagio     (Günter Diamant)

    Mit Adagio unterwegs     (Ingrid und Paul Wolters)


    20 Jahre Felix Timmermans Kring     (Ingrid und Paul Wolters)

    Zu Malerfreunden nach Lier 2010     (Wolfgang Crummenerl  und Andreas Thalhäuser)


    Timmermans in Aachen im April 2011     (Helga und Dieter Fuxius)

    Jahresausflug 2011 zur Abtei Hamborn     (Brigitte Stein)


    Lesens- und Sehenswertes     (Paul Wolters)

    Im Basler Marionettentheater     (Brigitte Neumann)


    Chronik 2010 / 2011     (Paul Wolters)

    Neue Mitglieder

    Herkunft der Beiträge – Bildnachweis



                                                                                             ***************

    21-11-2006 om 00:00 geschreven door Mon

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 2/5 - (13 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    20-11-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Jahrbuch FT Gesellschaft - inhoud (23 -)

     

    Jahrbuch der Felix Timmermans Gesellschaft  nr 23

    2012

     

    InHalt:

    Vorwort  6

    Jahresbericht 2010/2011        (Ignaas Dom)

     

    Marie Vogel – Petrol Marie         (Felix Timmermans)

    Lieder-Marie           (Felix Timmermans)

    In der Tanzkneipe "Zum Kreuz"        (Felix Timmermans)

    Wie der Fee in den Himmel kam         (Ernest Claes)

     

    Timmermans' Dämmerungen des Todes

                    und Übersetzer Rein A. Zondergeld        (Ingrid Wolters)

     

    Lithografien von Kurt Janitzki      (Fons De Roeck)

     

    Deutsche Timmermans-Rezeption        (Guillaume van Gemert)

     

    Geburtstagfest in Kleve-Rindern        (Gertrud Lipka-Driessen)

    Spaziergang mit Felix           (Ferdinand Puhe)

    Still werden          (Eva-Maria Houben)

    Josef Hehl           (Wilhelm Müllers)

    Josef Hehl und Felix Timmermans       (Ingrid Wolters)

    Achilles Moortgat        (Ignaas Dom)

     

    Zum 5 Juli 2011       (Martin Neubauer)

    125 Jahre Felix Timmermans          (Ingrid Wolters)

    Ein Pressetext zum Jubiläum        (Ulf Heise)

    Nicht nur zu Weinachten          (Andreas Daams)

     

    Timmermans, Weinachtdichter?           (Paul Wolters)

    Der Hirt         (Felix Timmermans)

    Das Triptychon im Film 2010           (Guido Theunissen)

     

    Felix Timmermans in Breslau         (Ingrid Wolters)

    In Breslau und in Leipzig          (Peter Rieger)

    Felix Timmermans in Bonn            (Ingrid Wolters)

    Felix Timmermans in Saarbrücken  Ingrid Wolters)

     

    25 Jahre ALG         (Paul Wolters)

    Sankt Nikolaus in der Stadtbibliothek        (Paul Wolters)

    Chronik 2011 / 2012          (Paul Wolters)

    Neue Mitglieder

    Herkunft der Beiträge  -  Bildnachweis


    20-11-2006 om 00:00 geschreven door Mon

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    18-10-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Door het Begijnhof

    Schets van een wandeling

     

    FELIX TIMMERMANS EN HET LIERS BEGIJNHOF

     

     

    De Begijnhofpoort, die eenmaal pruisisch-blauw is geweest, is altijd schilderachtig, van waar ge haar ook bekijkt. Aan haar zijde blikt het nachtpoortje als een kleuter naar zijn moeder op.

    Zij staat er fier en trots in een renaissancelijst van grijs arduin. Twee blokzuilen schragen een fraai bewerkte boog met daarboven een zware kroonlijst die op zijn beurt een tabernakelvormige nis draagt. In die nis troont het beeld van de H. Begga, in terracotta en wit van kleur en heiligheid. Het arduinen sieraad dateert uit de zeventiende eeuw.

    Als de poort en de minipoort open staan, wordt ge bekoord door het perspectief en het koloriet van muurtjes, gevels en daken.

     

    Hier is het.


    Hier is de ingang van het legendarisch Pallieterland. Dit begijnhof was een van de grote inspiratiebronnen en zovele jaren de rustige werkplaats van de schilder en schrijver Felix Timmermans.

    Hier werden vele werken ontworpen en geschilderd of geschreven. Het is een oase van stilte en vroomheid. Ook nu nog.

    Laat uw auto's en brommers buiten, want hier moet ge wandelen, zoals «de Fee» en zijn Muze hier hebben gewandeld.

    Naast de poort, in een nis, achter glas, staat een gepolychromeerd lievevrouwebeeld «uit Holland langs de baren der zee, hier aangespoeld en in ons stad gevaren...» zoals een rijmpje onder de nis het zegt.

    Dit vrij grote mirakelbeeld heeft Felix Timmermans geïnspireerd tot een novelle, «Onze-Lieve-Vrouw der Vissen», verhaal over een «bootvisser» die het beeld ontvreemdt maar het daarna uit schrik in de Nete gooit, met als resultaat dat er weldra een wonderbare visvangst plaats heeft. ..

    De novelle, die door Timmermans werd gefantaseerd maar waarin enkele Lierse volkstypen voorkomen ontstond in 1924. Zij werd voor de Vlaamse televisie verfilmd door de Lierse cineast Frans Verstreken. In het verhaal zowel als in de film werd het beeld veel kleiner voorgesteld.

    In «Pallieter» laat Timmermans de Lievevrouw ook in de begijnhofprocessie meedragen.

     

    De wandelaar die het hof betreedt stoot met zijn. blik vlak op het grote rode gebouw van het weeshuis. Dat wordt bestuurd door de gasthuiszusters van Lier, maar de begijnhofbewoners en andere Lierenaars noemen ze «Marollekens». Dat is de verbastering van «Maricollen», de naam van de zusterkens met de antieke kappen die jaren geleden de weesmeisjes onder hun strenge vleugels hielden. Timmermans beschrijft ze eveneens in «Pallieter» als de begijnhofprocessie uittrekt.

    Als u even doorloopt vindt u aan de linkerhand de verrassing van de schilderachtige kalvarieberg: een langwerpig hofje met een poortje en aan het. eind een witte piëta onder een blauwgeverfde portiek, overschaduwd door drie lindebomen. Het hofje is ingesloten in een decorum van antieke gevels en kleine voorhofjes met houten afsluitingen.

    Geen enkel toerist kan er aan weerstaan zijn fototoestel op dit hoekje te richten. Ook de «Fee» heeft het in prent vereeuwigd. Hier was het dat «Mademoiselle de Chanterie» woonde, de dochter van de schatrijke Franse bankier, die zijn bezittingen verloor, zelfmoord pleegde, zijn enige dochter achterliet. Deze zocht haar toevlucht in de stilte van het Lierse begijnhof, waar ze haar verdere leven doorbracht met naai- en borduurwerk en waar ze iedere zondag een brief schreef aan haar beminde, die nooit meer van zich liet horen. Die brieven werden ook nooit gepost maar zorgvuldig opgeborgen in een kistje.

    Het verhaal verscheen in het boek «Pijp en Toebak» (nr. 244 uit de Volksreeks van het Davidsfonds, in 1933). Voor de toerist die van data houdt: de kalvarieberg is pas in 1695 aan het begijnhof toegevoegd. Nu kunnen wij door de tweede poort gaan en aan de waterkant staan mijmeren.

    De Schapenkoppenstraat, het paviljoen en de Zimmertoren die we hier zien zijn nieuwe elementen in dit stadsbeeld. Enkele jaren geleden was de weg naar de Zimmertoren van hier uit ondenkbaar wegens de logge massa van de fabriek en de stenen muur die tot aan het water reikte. Aan de overkant van het water zien wij achter de bomen het gerestaureerde Hof van Geertrui waar een Timmermansmuseum wordt ondergebracht. Wij lopen eventjes de dijk op en hebben een kijk op het ongerepte synthetisch beeld van de achtergevels en daken waar het frivole begijnhoftorentje boven uitkijkt. De begijnenbeemd was in de voorbije jaren dooraderd met grachten, o.m. een spoelgracht en een paardegracht. Er was een bleekveld waar de begijntjes en de begijnhofbewoners hun linnen kwamen bleken. In deze buurt zien we Pallieter herleven. Hier gaat hij zwemmen of trekt in de winter over het ijs. Zijn huis «De Reynaert» kunnen wij situeren achter de begijnenvest, tussen de Nete en de vaart. De voorgevel was naar het begijnhof georiënteerd en de tuin werd aan de achterzijde begrensd door de Netedijk. Pallieter leeft met zijn begijnhof mee. De pastoor is zijn buurman en goede vriend. Charlot kent het wel en wee der begijntjes. Wanneer de begijnhofprocessie over de vest trekt, stapt Pallieter er ontroerd achter met een brandend «keerske».

    Na afloop van de processie stoeien de kinderen in de begijnenbeemd, dansen in de ronde met de jonge begijntjes en doen een spelletje met de vrolijke pastoor, die er toevallig bij komt.

    Vanuit haar keuken kan Charlot dit prettig tafereel volgen. Ze staat er bij te lachen «dat de tranen over haar gezicht lopen».

    Verderop liggen de velden en de zogenaamde «bossen» van het Pallieterland.

    Wij, Lierenaars, zien het Pallieterland zich uitstrekken van achter het begijnhof tot aan het Hof van Ringen.  

                     
    Wij weten dat daar de wandelingen van Timmermans en zijn vrienden plaats vonden in de tijd dat het meesterwerk ontstond. Wij keren op onze stappen terug uit nieuwsgierigheid naar het stratenperspectief dat wij daarstraks terzijde hebben laten liggen. Eerst bekijken wij nog even de achtergevels van de huizen 7 en 8 van de kalvarieberg, die met hun hofmuurtjes de Schapenkoppenstraat begrenzen. Dat zouden vroeger, voor de uitbreiding van het hof, de voorgevels van de pastorij zijn geweest.

    Wij naderen de kerk, onze blik in de rechte St. Margaretastraat.

    De kerk der begijnen is een merkwaardig gebouw in Vlaamse barokstijl. Zij werd plechtig tot de eredienst gewijd op 12 mei 1671 en honderd jaar later bekroond met gevel en toren. Vlak naast de kerk, onder een leien luifel, bevindt zich een Ecce-Homobeeld waar dag en nacht een rood lichtje brandt.

    Hierdoor hebben Timmermans en Thiry zich laten inspireren in hun begijnhofsproken, wanneer ze het verhaal «Ecco Homo en het bange portiereske» schreven (1909).

     

    Op het pleintje voor de kerk, werd de Fee destijds gekiekt in gezelschap van de aristocratische pastoor Biermans, de begijnenherder, die vijfentwintig jaar lang de geschiedenis van het begijnhof heeft bestudeerd en de archieven ging uitpluizen om ons het boekje na te laten «Het Begijnhof te Lier». De foto staat op het kaft van het boek waarvoor Timmermans de inleiding heeft geschreven.

    Nu komen wij bij het Pompstraatje, met zijn fotogeniek hoekje en de met ijzersmeedwerk versierde pomp, zijn arabeske van gekalkte muurtjes, de dominerende massale gevel, die ons frontaal aankijkt, nog geaccentueerd door de driehoek van het uitstekend horizontale dak.

     

    Het straatje heeft Timmermans vaak tot het hanteren van de tekenstift verleid. De kunstenaar was begaafd met een sterk visueel geheugen en hij had een scherp waarnemingsvermogen voor pittige details die wij in zijn schilderachtige, haast primitieve, kinderlijke tekentechniek terugvinden. Die tekeningen zijn niet steeds iconografisch getrouwe kopieën van de realiteit. Hij verplaatste wel eens een af ander element van het ene prentje naar het andere, maar wist altijd het karakteristieke van iedere prent te bewaren, zelfs nog te versterken.

     

    De rood-witte banden die het perspectief van de Pompstraat begrenzen, wekken onze nieuwsgierigheid. Zo worden wij naar de deftige Grachtkant gebracht. Het is een brede straat met een lange rij gelijkvormige gevels. Deze huizen zijn in de jaren 1721-1726 gebouwd.

    In het eerste huis van de geüniformde rij, in nummer vier, heeft Timmermans kort na de eerste wereldoorlog, zijn werkkamer gehad. Hier schreef hij «Naar waar de Appelsienen groeien» (1926) en heeft hij veel getekend en geschilderd.

    Menig kunstenaar heeft in deze straat en kamer betrokken of een atelier ingericht. Maar de beschrijving van het begijnhof als artiestenoord valt buiten het bestek van dit bescheiden gidsje.

     

    Het smalle Hemdsmouwke is de attractie van het begijnhof. Aan de zijde van de Grachtkant ligt het breedste gedeelte van de bovenarm. Naar de St. Margaretastraat toe, vernauwt het tot de breedte van één persoon.

    Timmermans laat hier in zijn verbeelding een vlietje op het begijnhof stromen. Zo hoort Pallieter op een romantische zomeravond de pastoor in zijn tuin cello spelen. Hij drijft met zijn schuitje langs het smalle Hemdsmouwke het begijnhof op tot aan het hek. Als de pastoor even ophoudt met musiceren en vraagt af er iemand is, roept Pallieter : «Ikke !»

    Van de Grachtkant ziet men recht op de typische puntige achtergevel boven de lage muur met op de voorgrond een hoge pereboom. In de tweede wereldoorlog had Timmermans een werkkamer in het eerste huis, naast het Hemdsmouwke, nummer elf, aan de achterkant. Van op onze standplaats hebben wij precies het raam van die kamer in ons vizier.

    Wij wandelen verder tot aan het einde van de Grachtkant om in de hoek het «Soete Naemke» te bekijken, een historisch geworden begijnhofzicht, zo vaak geschilderd en afgebeeld.

    Wij hebben nu de weg gevolgd die Zuster Symforosa aflegde toen zij de kruisweg deed en in het Hellestraatje belandde waar Felix Timmermans Martienus laat wonen.

    (De Zeer Schone Uren van Juffrouw Symforosa, Begijntjen, 1918).


    Langs het Hellestraatje komen wij in de Sint-Margaretastraat. Als wij in de rechte straat kijken, zien wij het bekende begijnhofprentje met de kerktoren, een deel van het kerkschip boven het kleurige decoratieve spel van puntgevels, daken en, muurtjes, met het meisjesweeshuis, de Wezenstraat en de pittoreske huisjes op de achtergrond.

    Links lezen wij op een straatnaambord : «Martienushoek». Deze naam is zeer recent. De straat werd zo gedoopt na de dood van de Lierse auteur. Toen hij nog leefde, was dit de verlengde Bodegemstraat en in de mond van de begijnhofbewoners heette het specifieke hoekje met het ziltige okerachtige muurtje, waarin een rond poortje is uitgesneden en dat in het midden het sieraad van een arduinen pompje draagt, het «Piepenholleke».

     

    Als wij ons met het aangezicht naar de blauwe poort van de begijnenvest wenden, aanschouwen wij nog zo een van die vrolijke, stemmige close-ups, met als merkwaardige architectonische reliek het kleine torenhuisje dat als uitkijkpost op de brede St.-Margaretastraat staat.

    Wij kennen de houtsneden en tekeningen die Timmermans hiervan maakte. Enkele jaren geleden had dit stemmig decor nog een prachtig groen gordijn als achtergrond. Nu is het weg omdat de bomen op de begijnenvest werden afgezaagd, uit schrik voor de olmenziekte. Jammer voor de driebeukige katedraal zoals Timmermans de dreef noemde.

     

    In de hoek rechts staat het gebouw van het Konvent, waar achter de lage rode muur een fris binnenhofje verborgen ligt en waar onvermoede schilderijen-in-potentie klaar liggen voor een schildershand.

    Dit gebouw werd opgetrokken in 1595 en hersteld in 1712. Het was de verblijfplaats der novicen.. De oude kapel en de keuken zijn thans gehuurd door een Lierse kunstkring die de naam van het gebouw heeft aangenomen en er een galerij ingericht heeft.

    De vier kinderen van Felix Timmermans, allen met literaire of plastische talenten begaafd, behoren tot deze kring.

     

    Wij kunnen nu onze wandeling beëindigen langs de Symforosastraat, die vroeger Nieuwstraat heette en tegelijk met de Martienushoek haar nieuwe naam kreeg, naar het Oude Kerkhof toe, om zo langs de Wezenstraat het hof weer te verlaten.

    Toen Felix Timmermans hier wandelde, werkte en droomde, groeiden er nog geen tv-antennen op de daken. Toch is er nog veel te proeven van de vroegere atmosfeer, als ge wandelt over de oude kasseitjes van het einde der zeventiende eeuw.

    Hier en daar vinden wij nog onder schaliën luifels tegen gevels of muurtjes een statie van de kruisweg, door Bernard Janssens helemaal herschilderd

     

    Onder het pastoraat van de zeereerwaarde heer Biermans was Timmermans begonnen aan het ontwerpen van en nieuwe kruisweg, maar de kunstenaar en de geestelijke renaissancegeoriënteerde herder werden het niet eens over de uitvoering.

    Wel bestaan er nog enkele van de ontwerpen.

     

     

    Felix Timmermans hield veel van zijn Liers begijnhof. Niet alleen gebruikte hij het als decor om zijn verhalen te illustreren, maar het was werkelijk de bron waaruit hij de stoffering van verscheidene werken putte

     

     

    Uitgegeven ter gelegenheid van de tentoonstelling “Timmermans en het Liers Begijnhof”

    Kunstkring Kovent  -  1967

    ************

    18-10-2006 om 00:00 geschreven door Mon

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 2/5 - (15 Stemmen)
    >> Reageer (2)
    10-10-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De zachte Keel - Stijn vanclooster

    Een verhaal rond De zachte keel

     

    Door Stijn vanclooster

     

    Met de publicatie van De zachte keel zorgt de Felix Timmermanskring voor een primeur. Voor het eerst immers verschijnt dit toneelstuk in het Nederlands. De basis voor de uitgave is het nagelaten typoscript van de auteur.

    Zeventig jaar geleden, in 1937, werd er van Timmermans' tekst wel een Duitse versie uitgegeven, Die sanfte Kehle. Komödie in drei Akten, bij het Dr. Heinrich Buchner Verlag te München.

     

    Die sanfte Kehle is de vrucht van een samenwerking met Karl Jacobs, Timmermans' goede vriend uit Essen. Jacobs heeft verschillende werken van Timmermans in het Duits vertaald. Op toneelgebied had hij eerder Leontientje in het Duits omgezet (1934) en later zou hij samen met Timmermans de roman Pieter Bruegel voor toneel helpen bewerken, een bewerking die hij in hetzelfde jaar zou vertalen (1943). Verder maakte hij van Het kindeke Jezus in Vlaanderen een Duitse toneeltekst (1933), die Timmermans zelf terug in het Nederlands vertaalde (1938). Bekend is Jacobs bij de Timmermansliefhebber ook als auteur van het gedenkboek Felix Timmermans. Lebenstage und Wesenszüge eines Dichters (1949) alsmede als vertaler van het Mercatorboek Felix Timmermans. Der Mensch, der Dichter; der Maler; der Zeichner (1973) en van Lia Timmermans' Mein Vater: Ein Erinnerungsbuch an Felix Timmermans ( 1952). Uit deze boeken en vele andere publicaties over Timmermans blijkt hoe diep Jacobs zijn Lierse vriend vereerde. Die verering was begonnen met de lectuur van Pallieter en zijn eerste bezoek aan de auteur thuis te Lier in 1927 betekende de start van een relatie die Timmermans' carrière in Duitsland sterk zou beïnvloeden. (1) Jacobs was de eerste die Timmermans uitnodigde om in Duitsland over zijn werk te spreken, een initiatief dat zou gevolgd worden door meer dan driehonderd lezingen, tussen 1928 en 1939. Als vertaler zou Jacobs zich behalve voor Timmermans' werk overigens voor dat van nog andere grote Vlamingen inzetten: o.a. Stijn Streuvels, Karel van de Woestijne en Ernest Claes.

     

    Hoe weinig toneelwerk Timmermans uiteindelijk heeft voortgebracht, toch was de Lierenaar sterk geboeid door de bühne. Jacobs wist dat: 'Zoo dikwijls wij in den schouwburg zaten en ik vragen opwierp die mij bij het schrijven van eigen tooneelwerk ingevallen waren, ondervond ik hoezeer deze kwesties ook hem bezighielden en hem steeds tot nieuwe gedachten en ingevingen aanspoorden. Toen hij mij dadelijk daarop vroeg of ik, als zijn langjarige medewerker en als Neder-Rijnlander, met hem dit tooneelspel schrijven wilde, heb ik in dit voorstel dadelijk toegestemd.' (2) Op 24 december 1935 schrijft Timmermans aan Jacobs dat het eerste bedrijf van 0rpheus - zoals de auteur zijn stuk aanvankelijk noemde, naar de naam van een Lierse zangvereniging - af is. In maart 1937 verblijft de Lierenaar tijdens een tournee in Duitsland bij Jacobs en schrijft hij aan zijn vrouw en kinderen dat 'De zachte keel morgen zal veerdig zijn. Het [stuk] komt goed, heel natuurlijk en plezant'.(3 ) In 1937 verschijnt het toneelstuk dan in het Duits, maar als Timmermans in mei 1939 zijn manuscript aan zijn Nederlandse uitgever P.N. Van Kampen stuurt, ziet deze van publicatie af, 'hoewel hij het "amusant" vond.(4)

     

    Wat was het aandeel van beide auteurs in het werk? Karl Jacobs heeft daar zelf over verteld : 'Wij werkten in den beginne streng van elkaar afgezonderd. Hij [Timmermans] heeft de geschiedenis ontworpen en ik heb het dramatische gegeven uitgebouwd. Hij zou de dialogen schrijven, ik zou ze samenvoegen. Maar reeds zeer spoedig liep het anders. Iets dat groeit en leeft, is niet met palen af te grenzen, dat ondervonden wij beiden even snel. Daar ik het geluk had den oorsprong der personen, zoowel in- als uitwendig door en door te kennen, ging ik weldra met hen om als met eigen geesteskinderen en zij groeiden in mij en ontwikkelden zich, zonder de minste tegenspraak van den schepper. Van den anderen kant had de schrijver zulke buitengewone en voor de compositie zulke geschikte ingevingen dat zij zonder meer ingelascht moesten worden. En zoo is uit onze dualiteit een groote eenheid ontstaan. (5)

     

    De stof voor het stuk putte Timmermans als vaker uit het eigen Lier, meer bepaald uit verhalen over het wereldje van de zangverenigingen die er sinds jaar en dag de ronde deden. Lierenaars hebben in De zachte keel dan ook figuren uit hun dagelijkse leefwereld herkend: 'amateurs van liederen zowel als van het liederlijke leven, een pochhans van een dirigent die de kleinsteedse rust komt verstoren en de hartstochten hoog laat oplaaien, notabelen en middenstanders die uit hun deftige rol vallen... (6)

    Het schrijven aan het stuk gebeurde met lange tussenpozen, afwisselend bij Jacobs en bij Timmermans thuis. In Lier gingen de auteurs wel eens op bezoek bij hun nietsvermoedende modellen, bijvoorbeeld bij de burgemeester of in winkeltjes van bakkers of schoenlappers. 'Niet zeggen wat wij gaan doen,' zei Timmermans, ‘Als de mensen hier zien wat daar in voorkomt, durf ik mij niet meer op straat te laten zien.’(7) Het stuk groeide inderdaad uit tot een soort chronique scandaleuse, vol couleur locale, waarin bepaalde groepen uit de Lierse samenleving satirisch werden gehekeld. Ingrediënten daarbij : een dirigent die zich een don Juan en muzikaal genie waant en de hartstochten in het rustige Netestadje doet oplaaien, een verstrooide en karikaturale burgemeester, behaagzieke vrouwen en flirters, liefdesverwikkelingen, gewichtigdoenerij, vermomming, bedrog en schandaaltjes, zonderlinge situaties... Dat het geheel bedoeld was als een komedie, lezen we in de inleiding tot de Duitse versie. Daarin schreven de auteurs: 'De personages van dit blijspel zijn grote kinderen, lief en stout. En zoals echte kinderen, moeten zij zichzelf erg au sérieux nemen. Aldus zullen zij de lachlust opwekken, wat de bedoeling is van de auteurs '(8) De Lierse cineast Frans Verstreken heeft erop gewezen dat de komedie een geknipt libretto zou vormen en dat de opbouw van het stuk herinnert aan de structuur van een zangspel. (9)

     

    De eerste opvoering van De zachte keel vond plaats op 6 oktober 1937  in de stadsschouwburg van Keulen. Regisseur was Vitus de Vries en C.G. Fiirstner tekende voor de muziek, die gebaseerd was op Vlaamse volkswijsjes. Timmermans had zelf de decors en kostuums gemaakt. De Duitse première, die in het Keulse theatertijdschrift (10) met veel enthousiasme werd aangekondigd, kreeg veel weerklank, ook in de Vlaamse pers. Zo schreef De Standaard er vrij uitgebreid over en citeerde de krant enkele erg lovende recensies uit Duitse bladen. Volgens De Standaard was de voorstelling 'een gebeurtenis geworden op tooneelgebied. De Keulsche bladen als de Kölnische Zeitung [...], Westdeutscher Beobachter, Neue Tag, enz. wijden gansche kolommen aan deze opvoering die een uitbundigen bijval heeft genoten'. Uitvoerig werd de Kölnische Zeitung aangehaald, waarin Die sanfte Kehle werd gekaderd in het hele werk van Timmermans: 'Gedurende lange jaren heeft het eerste groote werk van Felix Timmermans, Pallieter, den indruk van de overige boeken overschaduwd: de vreugdeschenkende kracht van den Dagenmelker van de Nethe werd door den lezer in de eerste plaats gezocht en gevonden in de overige verhalen van den Vlaamschen schrijver. Wat aan verholen tragiek, aan toewijding en opoffering in deze werken stak, werd verhuld door hartelijke blijheid. Terwijl Timmermans' boeken in Duitschland hoe langer hoe meer breederen en dieperen weerklank vonden, werd de schrijver in zijn vaderland bestreden door een deel der jongere schrijvers: de profeet werd niet geëerd in zijn land omdat hij het schilderde in den Zondagsvrede en niet in den harden arbeid van het dagelijksch leven. Timmermans beantwoordde deze aanvallen niet door tegenaanvallen doch door nieuwe en vernieuwde scheppingen: in den Boerenpsalm behield de schrijver weliswaar de verguldende kracht, doch hij bracht ook halve en geheele schaduwen en donkere tonen... Door dit werk [...] bewees Timmermans dat hij niet is blijven stilstaan doch met innerlijke zekerheid zijn weg voortzet. Een nieuw bewijs daarvan vinden we in de comedie Die Sanfte Kehle'.(11)

     

    Verder werd de Westdeutscher Beobachter aangehaald, waarin E. Hollerbach lovend schreef :

    ' Door de uitbundige levenskracht der personages [...] overtreft Timmermans met dit stuk heel ver al hetgeen er deze laatste jaren als volksstukken op het Duitsch tooneel is opgevoerd. Zoo moeten de menschen in Lier geaard zijn, zooals zij daar voor ons stonden, in de kleine Vlaamsche stad die door haar burger Felix Timmermans wereldberoemd is geworden. En die menschen zijn toch niet photografisch trouw geschilderd. Timmermans ziet ze op gansch persoonlijke wijze, met plastischen humor. En zoo zien we ook in dit werk wat een eminente kunst Timmermans bezit als schilder en verteller, zonder daarom te kort te komen aan de beheersching der scenische middelen, waarbij hij trouwens uitnemend wordt bijgestaan door Karl Jacobs.'

     

    Gebaseerd op die Duitse recensies tekende De Standaard verder aan dat 'de bijval der eerste opvoering [...] overweldigend' was. 'Van het begin af en herhaaldelijk kregen de spelers een open doekje terwijl op het einde Timmermans en Jacobs samen met spelers en spelleider voor het voetlicht moesten verschijnen en onbedaarlijk werden toegejuicht.' Ten slotte drukte de krant de hoop uit dat het stuk gauw op de Vlaamse planken zou worden gebracht.

     

    Even na het artikel in De Standaard stond ook Herman Teirlinck in Het Tooneel (12) stil bij het succes van de Keulse voorstelling. Hij haalde daarbij eveneens uitvoerig een aantal Duitse kranten aan. Zo citeerde bij de Westfälische Landeszeitung die het stuk omschreef als 'een levenskrachtige comedie uit het dagelijksche leven verdicht [...]' waarbij 'alles [...] van volkschen humor doorademd' is. En verder: 'Een "fabulieren" over de kleine dingen van het bestaan over de menschen met hun zwakheden, nooit bitter of sarkastisch, steeds karakteristiek en met humor overglansd. Zoo heeft Breughel zijn landgenooten gezien, zoo worden ze uitgebeeld door zijn vriend en vereerder Timmermans.' De eerder genoemde Westdeutscher Beobachter heette het succes na de heropvoering 'overweldigend' en van een 'ongewone hartelijkheid'. Die Rheinische Landeszeitung schreef dat Timmermans op dichterlijke wijze de diepere zin van het leven getroffen heeft en even ook de tragische motieven daarin heeft laten opklinken. Volgens de Kölnische Zeitung wist Timmermans 'iets van den geest van het poppenspel in zijn werk levendig [...] te behouden', waarbij de krant het blijspel 'in den titel van de zeer lovende recensie' karakteriseerde als 'Gezang, Biedermeyer en Liefdegeluk'.(13) Tot hier het overzicht van de Duitse pers door de ogen van Herman Teirlinck, die afrondend vooruitblikte naar de komende Vlaamse opvoering van Die sanfte Kehle: het 'zou wel eens het gedroomde Nieuwjaarsstuk zijn kunnen'.

     

    In de periode 1937-1939 werd het stuk in Duitsland meer dan honderd keer opgevoerd.(14) De succesvolle reeks werd plots afgebroken op een wenk van hogerhand. Een reden voor de stopzetting werd niet gegeven, maar wellicht was het feit dat Timmermans bij eerdere toneelstukken had samengewerkt met de jood Eduard Veterman de oorzaak. (15)

     

    De première in Vlaanderen kwam er op 8 januari 1938  in de Koninklijke Nederlandsche Schouwburg te Antwerpen. Timmermans woonde de galavoorstelling bij. De regie was van Joris Diels en de rollen werden bezet door de beste spelers uit de toenmalige K.N.S.: Robert Marcel, Jan Cammans, Edward Gorlé, Lize van Camp, Gella Allaert, Remi Angenot, Frans van den Brande, Jeanne de Coen en Greta Lens. De spelers kregen nadien veel lof, maar in het algemeen werd het spel in de Vlaamse pers, in tegenstelling tot in Duitsland, negatief ontvangen.

    Het Antwerpse blad De Dag (l6) schreef dat, ondanks de schitterende regie, het 'prachtspel van onze artisten' en het suggestieve decor van Lon Landau, De zachte keel 'met veel minder glans de vuurproef doorstaan heeft' dan vroegere toneelstukken van Timmermans, zoals De Ster of Het kindeke Jezus in Vlaanderen. De krant vermoedde dat de verwachtingen te hooggespannen waren geweest en had het over 'een gemis aan diepere uitbeelding van de karakters', 'goedkoope effecten', 'langgerokken scenes' en 'het laag bij de grondsche sukseszoeken [sic]'. Opvallend is dat Timmermans ook werd verweten zijn personages 'schromelijke boekentaal' in de mond te hebben gelegd. De krant vond dat De zachte keel geschikter zou zijn als novelle, 'vergeten we tevens niet, dat de romans en novellen van Timmermans zich niet gelukkig leenen bij het bewerken voor het tooneel: dat ondervond destijds ook Veterman'.

     

    De kritiek van De Dag zou terugkeren in andere kranten: de regisseur en acteurs kregen heel wat lof toegezwaaid, maar het toneelstuk zelf was in de ogen van de recensenten minder geslaagd. (17) Typerend was de kritiek van Lode Zielens in De Volksgazet (18). Zielens vond dat Timmermans zich 'had vergist' en kon nauwelijks geloven dat de Lierenaar na 'den schoonen Boerenpsalm' 'zulk op meer dan een oogenblik uitdagend naïef en onbeholpen stuk' had geschreven. De Antwerpse auteur ging ervan uit dat het stuk gespee1d werd wegens Timmermans' naam, die 'een aantrekkelijken klank bij het publiek' heeft, terwijl de regisseur de regie- en spelmogelijkheden 'om ter schitterendst heeft benuttigd en laten benuttigen door zijn acteurs'. 'De Zachte Keel heeft twee vaders,' schreef Zielens, maar 'laten wij er twee andere bijbrengen: Diels en het gezelschap van den Nederlandschen Schouwburg'. Deze laatsten hadden het stuk gered, dat anders 'onherroepelijk door de planken gezakt' zou zijn.

     

    Dat was ook de mening van Gerard Walschap, die een uitvoerig artikel schreef in zijn Hooger Leven .(19 Ook naar zijn overtuiging had 'een minder sterke groep [...] met het stuk waarschijnlijk een teleurstelling opgeloopen.' Zoals Zielens meende Walschap dat De zachte keel van vele jaren eerder dateerde, omdat het stuk 'zoo speelsch, [...] kritiekloos geschreven is, in een zoete, verteederde herinnering aan de argelooze vrolijkheid waaraan de schrijver zich vóór een jaar of tien nog kon overgeven en die, blijkens zijn 1aatste werk, niet meer zijn deel is.' Walschap had teveel onwaarschijnlijkheden gezien op de bühne. Volgens hem zou de tekst een uitstekend libretto kunnen vormen voor een operette, 'waar - in immers de waarschijnlijkheid van geen tel meer is. Maar in een tooneelstuk, het zij dan ook een blijspel, is een opschroeving van de karakters in het karikaturale, zooals het hier gebeurt, ternauwernood aanvaardbaar.' Toch stelde Walschap vast dat het publiek zich 'doorloopend goed geamuseerd' had en dat 'Timmermansche zetten [...] op gul gelach onthaalt' werden. Niettemin zou het stuk slechts een week de Antwerpse planken houden. Pas in 1968 werd het heropgevoerd, door het Verbond der Lierse Toneelkringen.(20) Het spel kreeg een onverhoopte bijval, wat o.a. te danken was aan een soepeler gemaakte en dialectisch ingekleurde taal, die de Lierse acteurs aan natuurlijkheid deed winnen. Evenveel succes had de heropvoering in het Timmermansjaar 1972.

     

     

    We treffen bij het onthaal van De zachte keel een parallel aan met de ontvangst van de andere toneelstukken van Timmermans: allemaal maken ze duidelijk dat de Lierenaar niet in de eerste plaats een toneelschrijver was, steeds weer wijzen critici en kenners op verschillende onvolkomenheden van de stukken, maar telkens weer lopen de schouwburgen bij de opvoeringen vol. Timmermans werd kennelijk meer dan iemand anders vergeven.

    Zegt dit niet minstens evenveel over zijn zogenaamde 'topboeken' dan over zijn werk voor de bühne? Dankzij deze uitgavereeks, die met onderhavige vijfde editie gesloten wordt, is dit theaterwerk weer volop beschikbaar. De Timmermansliefhebber kan nu werkelijk elk werk van de Fe in eigen bezit koesteren.

     

     

     

    Bronnen

    (1) Over het eerste bezoek van Jacobs te Lier schreef Gaston Durnez in Felix Timmermans. Een biografie. Tielt, Lannoo, 2000, p. 406-409.  In dit boek gaat het vanzelfsprekend op verschillende plaatsen over Jacobs.

    (2) Karl Jacobs, in Programmabrochure KNS 1937-1938.

    (3) José de Ceulaer, Kroniek van Felix Timmermans 1886-1947. Brugge, Orion-Desclee De Brouwer, 1972, p. 147.

    (4) Ibidem.

    (5) Karl Jacobs, in Programmabrochure KNS 1937-1938.

    (6) Gaston Durnez, Felix Timmermans. Een biografie. Tielt, Lannoo, 2000, p. 564.

    (7) Ibidem. Vgl. ook Frans Verstreken, 'De zachte keel'. In: Timmermans ten tonele. Jaarboek 1982 van het Felix Timmermans-Genootschap. Beveren/Nijmegen, Orbis en Orion/Gottmer, 1982, p. 97. ,

    (8) De zachte keel' p. 98

    (9) Ibidem.

    (10) Die Tribüne. Halbmonatschrift der Bühnen der Harnsestadt Köln, jg. 11, Dr. 3.

    (11) Otto Brües in de Kölnische Zeitung geciteerd in De Standaard van 23 oktober 1937.

    (12) Het Tooneel van 30 oktober 1937.

    (13) Enkele andere citaten uit Duitse recensies van het stuk zijn te vinden in het aangehaalde artikel van Frans Verstreken, p. 99-100. Daar vindt de lezer ook een inventaris van de Duitse kranten die Die Sanfte Kehle besprak.

    (14) Volgens brieven van Karl Jacobs aan Frans Verstreken, d.d. 13 mei 1972 en 17 juni 1972, vermeld in Frans Verstreken, 'De zachte keel', p. 100, voetnoot 14. Opvoeringen in Duitsland kwamen er behalve in Keulen en Essen ook in o.a. Duisburg, Zwickau, Hamburg, Gladbach-Reydt, Stuttgart, Wiesbaden, Oldenburg, Leipzig en Mannheim.

    (15) Frans Verstreken gaat daarvan uit ('De zachte keel', p. 100-101); Gaston Durnez volgt hem (o.c., p. 564).

    (16) De Dag, 9 januari 1938.

    (17) Besprekingen verschenen verder in Gazet van Antwerpen (9-1-1938), Volk en Staat (9-1-1938), De Morgenpost (10-1-1938), De Standaard (10-1-1938), De Nieuwe Gazet (10-1-1938), De Volksgazet (10-1-1938), L 'Indépendance BeIge (10-1-1938), De Zweep (11-1-1938), Nieuwe Rotterdamsche Courant (12-1-1938), De Zondagsvriend (13-1-1938), Ons Land (15-1-1938), Het Tooneel (16-1-1938), Hooger Leven (22-1-1938) en Ons Lier (30-1-1938).

    (18) In De Volksgazet van 10 januari 1938.

    (19) 22 januari 1938.

    (20) Cf. Frans Verstreken, 'De zachte keel', p. 103.

     

    ******************

    10-10-2006 om 00:00 geschreven door Mon

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    09-10-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Leontientje - Stijn vanclooster

    Een verhaal rond Leontientje

     

    Stijn Vanclooster

     

    Leontientje (1926) is het derde en laatste toneelstuk dat Felix Timmermans schreef in samenwerking met Eduard Veterman. Het betreft, net als Mijnheer Pirroen en En waar de ster bleef stille staan, een bewerking van een eerder verschenen boek, dit keer De pastoor uit den Bloeyenden Wijngaerdt (1924). De titel van het toneelstuk verwijst naar een centrale figuur uit deze roman: Leontientje, de vrome nicht van Wijngaerdt-pastoor Benedikt Serneels, die ten onder gaat aan haar liefde voor de ongelovige Isidoor. Timmermans vertelde dat hij de personages en motieven uit dat boek aan de werkelijkheid had ontleend. 'Maar ik neem ze niet zoo maar uit het leven over, zij dienen enkel als vertrekpunt. Den pastoor met zijn wijnmystiek heb ik gekend. De liefdeshistorie gebeurde te Lier, hier heb ik ook een meisje gekend waaraan ik dacht toen ik het boek schreef. De omgeving is het burgerlijke Lier dat af en toe een perel afwerpt als "Leontientje". De menscben die ik als uitgangspunt nam kunnen gerust het boek lezen zonder zich te herkennen.' (1) 


     
    Timmermans schreef met De pastoor een boek over twee onderwerpen die hem nauw aan het hart lagen: het geloof en de liefde - universele thema's waarrond zoveel groot literair werk is gebouwd en die ook twee hoofdthema's in het oeuvre van de Lierenaar zouden worden. Die twee themata worden in De pastoor innig met elkaar verweven. De roman culmineert in de opoffering door Leontientje van zichzelf, omdat ze geen verkering mag en wil hebben met een ongelovige, die ze niettemin liefheeft met heel haar hart en ziel. Een roman over het conflict tussen geloof en liefde dus, over hoe het geloof die liefde onmogelijk maakt. Maar het boek toont hoe niet alleen het geloof maar ook de liefde uiteindelijk overwint: Leontientje wil haar geloof niet opgeven aan haar liefde en sterft, maar haar liefde blijft intact en wordt door haar geloof nog sterker. Isidoor van zijn kant is tegen het einde van het verhaal gelovig geworden - 'Hij voelt de aanwezigheid Gods in en over alle dingen' -: zijn liefde voor Leontientje heeft hem dichter bij het geloof gebracht.
    (2) Aan het doodsbed van Leontientje weet hij 'dat hij haar nooit zo puur en hoog heeft liefgehad als thans.' Veel meer dan over het conflict tussen geloof en liefde gaat het ' boek van geloof ', zoals Timmermans zijn roman noemde, dus over iets anders: veeleer heeft Timmermans willen aangeven hoezeer beide, als ze echt zijn, elkaar niet teniet zullen doen maar pijlers zijn van elkaar. Zowel in hun geloof als in hun liefde zijn beide hoofdpersonages naar het einde van het verhaal alleen maar gegroeid.

     

    Daarbij is de evolutie die de pastoor doormaakt niet de onbelangrijkste. Zijn geloof wordt danig op de proef gesteld en op het einde van het boek ziet hij in dat zijn leven 'al te rechtlijnig en gezapig is verlopen, in het zalige genot van de goede dingen der aarde en de zekerheid van een wenkende hemel' .(3) Het offer van Leontientje doet hem beseffen dat het in zijn eigen leven aan offervaardigheid heeft ontbroken. Ook hij - vooral hij?, vraagt Gaston Durnez - had een bekering nodig. Als Isidoor in het voorlaatste hoofdstuk van de roman beseft: 'het leven is niet met de handen open, genietend onder een honinglek van geloof te staan; het leven is een strijd van het licht tegen de duisternis', dan kan deze gedachte net zo goed in de pastoor omgaan. Deze laatste had kort tevoren verzucht : ' Wat heeft Leontientje veel ruiten uitgegooid, en veel lichtjes uitgeblazen in mij! '. Maar uiteindelijk loopt het boek uit in aanvaarding en blijheid. Isidoor vindt een licht bij de pastoor en 'de hemelen druppelen in de oude man zijn hart'.

    Wie het leven van Felix Timmermans een beetje kent, begrijpt maar al te goed hoezeer De pastoor autobiografische wortels heeft en naar de schemeringentijd van de auteur verwijst. 'Ik houd van dit werkje', schreef de auteur toen hij het op papier zette. 'Het is een uitschrijven van den strijd naar geloof.'(4)

    Twee jaar na publicatie van De pastoor werd er de toneelversie van uitgebracht, hoewel de auteur in een interview had beweerd dat de roman minder geschikt was voor het toneel.(5)  1926 was een druk jaar voor Timmermans: behalve Leontientje publiceerde hij ook Naar Waar de appelsienen groeien en Het hovenierken Gods alsook een vertaling van een toneelstuk van Henri Ghéon, hij werd gevraagd voor vele bijdragen in tijdschriften en voor interviews, hij hield talloze lezingen in binnen- en buitenland, er verschenen verschillende vertalingen van zijn werk en, vooral, hij werkte druk aan zijn grote roman over Pieter Bruegel.

    1926 was verder ook het jaar waarin de Lierenaar kandidaat was voor de Nobelprijs.

     

    De auteur woonde de première van Leontientje bij op 6 november 1926  in de Koninklijke Schouwburg te Den Haag, door het Rotterdamse Hofstadtoneel onder leiding van Cor van der Lugt-Melsert. De regisseur nam de rol van de pastoor voor rekening; Jan van Ees die van Isidoor, Annie van Ees, de echtgenote van de regisseur, die eerder in De Ster optrad, speelde de titelrol en kreeg na de voorstelling uit handen van Timmermans een zilveren beker ter huldiging van haar 12,5 -jarig toneeljubileum.(6) Even later verscheen de tekst van het stuk bij Timmermans' huisuitgever P.N. Van Karnpen in de reeks Zilveren Verpozingen, versierd met een handtekening van de auteur. Het boekje, dat 120 bladzijden telde van 15 bij 10,5  cm. en 1,25 gulden kostte, was opgedragen ' Aan Annie van der Lugt Melsert -van Ees, die het Leontientje onzer droomen tot een ontroerende werkelijkheid bracht '. Timmermans vertelde even later dat hij De pastoor voor tonee1 had bewerkt op vraag van deze Annie van Ees, 'die het boek gelezen had en in Leontientje een rol vond voor haar' (7). Intussen besloot de Gazet van Antwerpen haar aankondiging van Leontientje met de stellige bewering: 'De bijval van dit werk is verzekerd' en kondigde Boekzaal het stuk aan als 'een simpele tooneelvertelling, die [...] het wel doen zal op het tooneel'.(8) De première voor Vlaanderen vond plaats op 9 februari 1927  in de Koninklijke Vlaamse Schouwburg te Brussel.

    Voor de KVS speelden Irma de Veirman Leontientje, Arie van den Heuvel de pastoor en Gaston Vandermeulen Isidoor.

    De handeling in het toneelstuk vertoont nauwelijks verschillen met die van. de roman. Het overgrote deel van de toneeldiaIogen zijn letterlijk uit de roman overgenomen. Een belangrijk verschil op scénisch-compositorisch gebied vormt wel het slot van het toneelstuk, waardoor de klemtoon minder op de bekering van Isidoor komt te liggen. Het slot op het toneel is geheel gewijd aan het stervende Leontientje, terwijl de roman na haar dood onder meer nog een meesterlijk hoofdstuk rond de confrontatie tussen de pastoor en de bekeerde Isidoor biedt. Dit is het romanhoofdstuk waar Gerard WaIschap over geschreven had: ' [...] ge moet het hele boek lezen en nog eens lezen. En dan nog eens lezen, ,dus drie keren, hoofdstuk XXIX, want gij denkt misschien nog, als velen, dat die kunst van Felix Timmermans dan toch, ja, nog wat onvolledig is, dat zij het hoogste en diepste niet aandurft. Daar zult ge eerst goed voelen dat ge mis zijt en wat groot vol werk we nog te verwachten staan '.(9) En kort daarvoor, in dezelfde recensie, noteerde de auteur die in het geheugen zal blijven als de schepper van de machtige Houtekiet-figuur: 'Hoe vast is dit boek geschreven, zonder een aarzeling, zonder oponthoud, zonder verzwakking. Elke zin is een sobere pracht, glanzend van eenvoud en natuurlijkheid. Een zuiver monument van de taal.'

     

    Over het toneelstuk was WaIschap, die behalve over De pastoor ook over vele andere boeken van Timmermans lovende woorden heeft geschreven, aanzienlijk minder enthousiast. In zijn tijdschrift Hooger Leven schreef hij over de opvoering van Leontientje door het Vlaamse Volkstoneel, waarin een aantal beroemde namen uit de toenmalige Vlaamse bühne-wereld speelden: in een regie van Johan de Meester vertolkten Staf Bruggen en Antoon van der Plaetse respectievelijk de rollen van de pastoor en Isidoor. WaIschap had een voorstelling in Antwerpen bijgewoond en was er niet opgetogen over: 'Ge hadt moeten zien hoe schoon was het decor [...], een blijde, joviale pleistering van kleuren', zo vangt zijn recensie aan.(10) Maar dan gaat hij verder: 'En het werk, wel dat is bij lange zoo goed niet.' Voor WaIschap had de cast, en in het bijzonder Staf Bruggen, de voorstelling gered. We zien ook hoe nauw het katholieke element de toenmalige Pelgrim nog aan het hart lag: ' Aan het uitstekende spel van Staf Bruggen danken wij dat de verheven hardheid van de katholieke moraal haar beslag van menschelijke mildheid krijgt. Wij bestatigden dit met uitdrukkelijke erkentelijkheid jegens de leiding. "Leontientje" stond in tint en toon en atmosfeer passend bij dit ondanks zijn jovialiteit zeer delikaat werk. Want dit is niet alleen een delikaat probleem met veel rechtzinnigheid en kieschheid aangedurfd, maar zie ook eens wat een wonderschoone ziel Timmermans heeft gestoken in zijn pastoor [...]. Ik geloof niet dat ergens een groep die finesse van het werk in 't licht zal zetten gelijk het Volkstooneel dat heeft gedaan. Daar ben ik wel zóó van overtuigd dat ik zeggen zou: laat alleen het Volkstooneel ,;Leontientje” spelen, want zooaIs Staf Bruggen zei : "Leontientje met die liefde moet dat uit en amen zijn, gedaan", zoo heilig en zoo menschelijk, zoo kategoriek en zoo mild, zoo schoon doet het hem géén na. Minderwaardige acteurs zullen door die scène 't heele stuk bederven, of liever de heele katholieke dracht ervan. Nu stond die beteekenis zeer hoog en onaantastbaar.'

     

    In dezelfde bespreking schreef Walschap: 'Het Vlaamse Volkstoneel en de naam Felix Timmermans hebben het hele Leontientje gered. Ik geloof niet dat iemand anders hier moet proberen een ... drakerig slot als de sterfscène van Leontientje te schrijven.' Over dit slot was Timmermans zelf niet tevreden, zoals blijkt uit een interview van eind 1927, waarin hij zei 'dat hij 't einde van 't stuk, zo 't derde bedrijf, niet naar z'n zin vond en 'n verandering wilde aanbrengen'.(11) De auteur suggereerde dat de schuld voor het miserabele einde bij Eduard Veterman lag, de toneelrnan en artistieke duizendpoot uit Den Haag die samen met de Lierenaar voor de bewerking tekende. Voor de Hagenaar, met wie hij al eerder had samengewerkt, voelde hij overigens veel bewondering: ‘De naam van Veterman wordt wel eens vergeten, en dat betreur ik zeer. Veterman heeft veel kennis van zaken en levert zeer flink werk. Er domineert misschien iets van mij, maar dat komt alleen doordat wij steeds werkten naar een boek dat door mij geschreven werd, en dat ik dan nog aan de bewerking meedoe.’(12) Het schrijven voor toneel beviel Timmermans trouwens zozeer, dat in die tijd het plan rijpte voor De Hemelsche Salomé (1930), het enige toneelstuk dat de auteur apart zou schrijven - maar dat geen succes zou zijn; Veterman zou hem op een aantal gebreken wijzen.

     

    In Walschaps Hooger leven verzorgde toneelman Willem Putman jarenlang een toneelkroniek. In zijn oordeel over Leontientje stond hij op dezelfde lijn als Walschap: hij was weinig enthousiast, vooral ook over het slot van het stuk. 'Echte ontroering was er niet in de zaal,' schreef hij. De reden daarvan was dat, volgens Putman, het stuk ongeloofwaardig was. Hij vond dat Leontientje mooi begon - 'het stuk bekoorde bij den aanvang zeer' - maar dat het gaandeweg ontaardde en beneden peil eindigde: ' gaandeweg verslapte de aandacht en gedurende de laatste tafereelen schenen de toeschouwers zich bepaald te vervelen. Het melodramatische slot van dit spel joeg dan iedereen uit de zaal met spijt om den verloren avond [....] ' Ingegeven werd Putmans kritiek door zijn ergernis omtrent de stelling die het stuk (ongeloofwaardig) scheen te verdedigen. 'Wat moeten we 3 bedrijven lang zien gebeuren? [...] twee zeer christelijke mensen, vader en pastoor, laten Leontientje sterven van verdriet, liever dan toe te stemmen in haar huwelijk met een jongen, die naar hun eigen getuigenis de edelste jongen van de wereld is, maar die niet gelooft zooals zij. Is deze stelling wel katholiek? In elk geval zij ergert ons en bij het melodramatische slot rond Leontientje 's sterfbed wenschen wij van harte dat de op dit oogenblik bijgeroepen lsidoor recht zou springen en die twee christe1ijke menschen in 't gezicht slingeren dat zij allesbehalve edelmoedig zijn.' Putman eindigde zijn bespreking met enkele geestige regels rond het slot van het stuk. 'Wat jammer dat al deze schoone dingen gedurig werden gestoord door menschen in de zaal die rechtstonden en er uittrokken om hun laatste tram niet te missen. Het pleit altijd tegen een stuk als de toeschouwer voor het stuk zijn laatste tram niet wil missen.' En samenvattend heette het: ‘Och nee, de melodramatische slotscène van “Leontientje” kon den toeschouwer niet overtuigen. Hij heeft nog wel eens meer gezond verstand dan men denkt, de toeschouwer...’ .

     

    Het neemt niet weg dat Putman in Leontientje ook enkele mooie dingen had ontdekt. Al bij al was hij slechts ‘min of meer treurig’ .’Ik zeg: min of meer’ aldus Putman, want natuurlijk is in dit stuk ook iets moois te vinden. de aanvang bijvoorbeeld, de drie eerste tafereeltjes, waar de toneel-bewerker het dichtst bij den roman blijft. en die zijn als levend geworden beeldekens uit Timmermans’ boek. Hier vergeleek Putman met eerdere toneelstukken van Timmermans: .Ook in “Mijnheer Pirroen” stelden wij een goeden aanvang vast - en het eerste bedrijf van "Waar de ster bleef stille staan..." is een goed gebouwd. mooi afgerond toneelstuk, dat ons zoowaar een van de innigste momenten schonk. die wij ooit in een schouwburg beleefden. Ook het eerste bedrijf van "Leontientje" geeft eenige echt-ontroerende tooneeltjes [...]'.

     

    In maart 1927 verscheen Leontientje op het repertoire van de Koninklijke Nederlandse Schouwburg in Antwerpen. Joris Diels tekende als regisseur, Jenny van Santvoort speelde de titelrol, Arthur Van Thillo was de pastoor, August Maes  Isidoor. In het Antwerpse weekblad Studio verscheen naar aanleiding van de voorstelling door de KNS een uitgebreide bijdrage.(13) Het artikel zette vooral de melancholische inslag van het toneelstuk in de verf en had het ook over een afwezigheid van het geweten bij Leontientje: .Over gansch het werk, van af het 2de tafereel hangt een adem van onzeggelijken weemoed; Leontientje ’s zwijgende offer wekt een oneindig medelijden op; in dat bewuste wegkwijnen van een schoone jeugd, die alleen naar leven snakt, trilt een simpele doch schrijnende tragiek. Het is deze tragiek die het Leontientje-figuur verheft tot op een hooger plan, tot een diep-menschelijker filozofie, boven het banale gedoe of het sectarisme dat haar omgeeft; het is deze tragiek die stelt het eeuwig-onvergankelijke van het menschelijke hart tegenover de kunstmatige wil van den geest. Een strijd waarin echter het Geweten geen deel schijnt te nemen. [...] Het is alsof de schrijver machteloos staat tegenover die lotsbeschikking; niets zal hij beproeven om het arme meisje te redden: hij laat haar wegsterven als om haar nog grooter smarten te besparen, ze makend in haar zachte vroomheid tot een kleine heilige. Juist uit die exaltatie van doodeswijding groeit de wrange melancholie die siddert door het werk als een mineur-toon.'

     

    Al bij al was dit een neutrale tot positieve bespreking. Er waren echter ook ronduit lovende recensies, ook vanuit niet-katholieke hoek. In het vrijzinnige tijdschrift De Vlaamsche Gids bijvoorbeeld schreef Ernst W. Schmidt over de tekstuitgave van het toneelstuk: 'Ik beken eerlijk dat de lezing van dit verrukkelijk stuk gemoedskunst mij een waar genot is geweest. Leontientje is een wereld van goedheid en beminnelijkheid. van patriarchale eenvoud en kinderlijkheid. Hier is nu wat wij in het werk van sommige andere katholieke toneelschrijvers missen: eenvoud des harten, deemoed en innigheid. Leontientje is een pure engelenfiguur, niet van deze wereld. Van eerstaf ligt een zilveren bovenaardse glans op haar wezen...(14).

     

    In 1934 verscheen Leontientje in een Duitse vertaling door Karl Jacobs.(15)  De eerste Duitse opvoering vond plaats in Bonn op 6 maart van dat jaar.(16)  Uit de enkele recensies die José de Ceulaer heeft nagelezen, blijkt duidelijk enig voorbehoud bij de beoordeling van het stuk. Toch zou Leontientje ook verschillende jaren in Duitsland op de planken worden gebracht.

    Op vandaag wordt Leontientje nog maar zelden gespeeld. José de Ceulaer noteerde al in 1982 dat het stuk in de zeven voorgaande jaren slechts zeven keer werd opgevoerd en dat zal er nadien wel niet veel beter op geworden zijn.(17)  Toch heeft Leontientje - ondanks de kritiek, die er van bij het begin was - tientallen jaren honderden en honderden toneelliefhebbers naar de schouwburg gelokt. In Nederland werd het stuk in twee jaar tijd 100 keer opgevoerd en begin 1937 bracht het Hofstadtoneel zijn 150ste voorstelling.(18)  De rode draad door de talloze persbesprekingen was de eenvoudige vaststelling van het Journal des théatres bij een voorstelling in 1927: ' Le public nombreux accueillit  l' oeuvre avec enthousiasme.' Dertig jaar na de première, in 1956, werden die woorden door De Standaard naar aanleiding van een zoveelste opvoering herhaald: 'Er was veel en dankbaar applaus van een tevreden publiek.' (19)  Het succes bleef decennia intact.

    De bijval voor Leontientje versterkte het succes van de grondtekst De pastoor uit den Bloeyenden Wijngaerdt; die veel positieve recensies kreeg en meteen op een groot lezerspubliek kon rekenen. Net zoals bij nog ander werk van Timmermans zou de titel van het boek spoedig een begrip worden. Het toneelstuk heeft daar alleen maar toe bijgedragen.

     

    BRONNEN

    Voor de receptiebeschrijving van Leontientje werd in hoofdzaak gebruikt gemaakt van de rijke Timmermans-verzameling in bet AMVC-Letterenhuis (signatuur T 3465). Andere bronnen zijn in de voetnoten aangegeven.

     

    (1) "Leontientje" door Felix Timmermans en Eduard Veterman.' Anoniem en ongedateerd krantenknipsel in de mappen - Timmermans in het AMVC-Letterenhuis [1927].

    (2) Geciteerd wordt naar: Felix Timmermans, De pastoor uit den Bloeyenden Wijngaerdt. Leuven, Davidsfonds, 1990.

    (3) Gaston Durnez, F'elix Timmermans; een biografie. Tielt, Lannoo, 2000, p. 324.

    (4) Felix Timmermans in een brief aan Rik Cox d.d. 23 december 1922, geciteerd in Gaston Durnez, o.c., p. 336.

    (5) Interview in De Maasbode van 25 maart 1926.

    (6) Gegevens ontleend aan José de Ceulaer, Kroniek van Felix Timmermans. Brugge, Orion, 1972, p. 98.

    (7) 'Leontientje van Timmermans en Veterman.' Anoniem en ongedateerd krantenknipsel in de mappen - Timmermans in bet AMVC-Letterenhuis [1927].

    (8) 'Leontientje', in: Gazet van Antwerpen. Anoniem en ongedateerd krantenknipsel in de mappen - Timmermans in het AMVC-Letterenhuis [1927]. 'Felix Timmermans, Eduard Veterman, Leontientje', in: Boekzaal 1927, nr. 3.

    (9) Gerard Walscbap, 'Felix Timmermans III', in: Hooger Leven, 17 juli 1927.

    Geciteerd in: Gaston Dumez, o.c., p. 326.

    (10) Gerard Walscbap, 'Leontientje te Antwerpen.' In : Hooger Leven, 20 maart 1927.

    (11) John Schilte, "n Kletspraatje met Timmermans', in: Boekenschouw, december 1927.

    (12) "'Leontientje" door Felix Timmermans en Eduard Veterman.' Anoniem en ongedateerd krantenknipsel in de mappen -Timmermans in het AMVC-Letterenhuis [1927].

    (13) 'Leontientje. Toneelspel in 3 bedrijven (10 tafereelen) door Felix Timmermans en Eduard Veterman', in; Studio, 26 maart 1927.

    (14) Ernst W. Schmidt in: De Vlaamsche Gids, jan. 1928. Geciteerd in: José De Ceulaer, '

    Het onthaal van het toneelwerk van, met en naar Felix Timmermans', in: José De Ceulaer, Timmermans ten tonele. Jaarboek 1982 van het Felix Timmermans-Genootschap. Beveren/Nijmegen, Orbis en Orion/B. Gottmer, p. 27.

    (15) De vertaling verscheen bij bet Val. Höfling Verlag te Miinchen onder dezelfde titel als de in 1927 uitgegeven roman Der Pfarrer vom blühenden Weinberg, de vertaling door Peter Mertens van De pastoor uit de Bloeyenden Wijngaerdt.

    (16) Gegeven ontleend aan José De Ceulaer, 'Het onthaal van het toneelwerk van, met en naar Felix Timmermans', in: José De Ceulaer, Timmermans ten tonele. Jaarboek 1982 van het Felix Timmermans - Genootschap. Beveren/Nijmegen, Orbis en Orion/B. Gottmer, p. 26.

    (17) José De Ceulaer, 'Het onthaal van bet toneelwerk van, met en naar Felix Timmermans', in: José De Ceulaer, Timmermans ten tonele. Jaarboek 1982 van het Felix Timmermans- Genootschap. Beveren/Nijmegen, Orbis en Orion/B. Gottmer, p. 27.

    (18) José De Ceulaer, 'Het onthaal van bet toneelwerk van, met en naar Felix Timmermans', in: José De Ceulaer, Timmermans ten tonele. Jaarboek 1982 van het Feixu Timmermans- Genootschap. Beveren/Nijmegen, Orbis en Orion/B. Gottmer, p. 24.

    (19) De citaten komen respectievelijk uit: Journal des théatres, 1-4-1927 en De Standaard,

    12-1-1956

     

    *********************

    09-10-2006 om 00:00 geschreven door Mon

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    08-10-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pirroen - Stijn Vanclooster.

    Een verhaal rond Pirroen

    Uitleiding bij de heruitgave van Mijnheer Pirroen van Felix Timmermans

    Stijn Vanclooster


    'In zijn stil stadje Lier legt Felix Timmermans op 't ogenblik de laatste hand aan het toneelstuk Mijnheer Pirroen, dat binnenkort in Den Haag vertoond zal worden.' Zo introduceert het Algemeen Handelsblad van 19 maart 1922 de intussen populaire Lierenaar, die de lezer iets vertelt over zijn op stapel staande nieuweling, de toneelversie van zijn even tevoren verschenen roman Anna-Marie (1921).

    Het kernthema van dat boek had Timmermans al beziggehouden in de tijd toen hij aan Schemeringen van de dood werkte: de mogelijkheid van een zuivere, vergeestelijkte verhouding van mens tot mens, de liefde als hogere vriendschap.[1] In een boek, dat wel eens omschreven werd als een 'romantiekerig bedenksel' verwerkte Timmermans aldus een fundamentele problematiek. Willem Kloos, die indertijd Timmermans' roem in Nederland had helpen vestigen, noemde Anna-Marie daarom 'wezenlijk-grote, want diepe en klare, innig-bewogen en toch rustige kunst'. Maar de beoordelingen die de roman te beurt vielen, waren niet onverdeeld lovend. Typerend was de bespreking van het genoemde Algemeen Handelsblad: 'Tot op de hoogte van het monumentale der Pallieterschepping komt deze Anna-Marie-compositie niet, al vinden wij er de gave ongebondenheid, de warmbloedige overgave van een merkwaardig kunstenaar in terug.' Gerard van Hulzen daarentegen omschreef Anna-Marie als Timmermans' 'meest eigene, aan zijn ziel verwante werk', want, zo gaat hij verder, 'Men schijnt het nog aldoor niet te weten, dat het diepste wezen van Felix Timmermans niets met de uitbundigheid en de levenszwelling van een Pallieter uitstaande heeft'.[2]

    Toch zou Anna-Marie velen Pallieter voor de geest roepen. Op de meeste recensenten had het personage van Pirroen een sterkere indruk nagelaten dan de titelfiguur Anna-Marie. Vreemd is dit niet, aangezien Anna-Marie in het boek minder op de voorgrond treedt en minder scherp en origineel wordt getypeerd dan Pirroen. Die laatste werd bij het lezerspubliek op korte tijd zo populair dat zijn naam algauw een begrip werd. Pirroen herinnerde vele recensenten aan Pallieter, en zoals de naam van deze levensgenieter het werkwoord 'pallieteren' in het leven had geroepen, zo ontstond algauw de nieuwvorming 'pirroenen'. De populariteit van de nieuwe Timmermansfiguur werd sterk in de hand gewerkt door het toneelstuk waarin Pirroen de titelrol kreeg.[3]

    Al op 23 oktober 1919, nog voordat de roman was afgewerkt, noteerde Timmermans in zijn dagboek: '[...] aan het in toneelzetten van Anna-Marie, maar getiteld Mijnheer Pirroen'.[4] En op 7 mei 1920 klaagde hij aan Flor van Reeth: 'Ik kan bijna niet meer beschrijven. Ik zou willen toneel maken, een andere vorm nemen om mij uit te drukken'.[5] Timmermans had dus al vlug ingezien dat zijn nieuwe, ietwat karikaturale personage misschien wel bij uitstek geschikt was voor de bühne.

    Wie dezelfde mening was toegedaan, was Eduard Veterman. Deze jongeman uit Den Haag vroeg Timmermans in de herfst van 1921[6] om zijn roman Anna-Marie tot een toneelstuk te mogen omwerken. De Lierenaar, die daar zelf al mee begonnen was, stemde daar onmiddellijk mee in en toen in 1922 Mijnheer Pirroen verscheen, stond naast de naam van Timmermans ook die van Veterman op de kaft.

    Eduard Veterman (Den Haag 8-1-1901–Amsterdam 28-6-1946), toneelman in hart en nieren, was zowat het tegenbeeld van de Lierenaar: een gedreven, uiterst modieus geklede, verfijnde estheet, een dandy en poseur die al op jonge leeftijd zijn leven wilde wijden aan Cultuur met een grote C, die zich in het grootstadsleven stortte en zijn avonden in de theaters doorbracht.[7] Toch zou Veterman het pad van Timmermans nog een paar keer kruisen. Hun samenwerking zou behalve Anna-Marie nog twee toneelstukken naar Timmermans voortbrengen, namelijk En waar de ster bleef stille staan (1925, naar Driekoningentryptiek) en Leontientje (1926, naar De pastoor uit den Bloeyenden Wijngaerdt). Volgens een interview met Veterman in 1934 stond er zelfs nog een vierde stuk op stapel, maar daar zijn nadien geen sporen van gevonden.[8] Timmermans en Veterman hanteerden een strakke taakverdeling. Veterman zorgde voor de verhaalstructuur, de enscenering en gaf de dramatische actie aan, terwijl Timmermans veelal de dialogen schreef.

    Deze laatste zijn in Mijnheer Pirroen, in vergelijking met Anna-Marie, veel snediger en humoristischer. Een ander verschil betreft de tekening van de karakters, die in het toneelstuk veel oppervlakkiger is. Maar de belangrijkste aanpassing ligt elders. De verhaalstructuur en de dramatische stof ontwikkelen zich in het toneelstuk rond slechts twee personages — Pirroen en Césarinne — terwijl in de roman de verhouding tussen Anna-Marie en Corenhemel haast evenveel aandacht krijgt. In het toneelstuk zijn de taferelen rond de andere figuren — de liefdesgeschiedenis tussen Corenhemel en Anna-Marie, de bijeenkomsten van de Dolfijnen enz. — met andere woorden sterk ondergeschikt aan de intrige rond Pirroen en Césarinne. Timmermans beweerde zelfs dat hij Anna-Marie enkel in het toneelstuk had behouden omdat 'zij een persoon is die mee helpt het vreemde karakter van Pirroen te laten uitkomen'.[9] Op het inhoudelijke vlak betreft het belangrijkste verschil tussen de roman en het toneel het slot: in Mijnheer Pirroen keert Anna-Marie naar Italië terug, terwijl ze in de roman in het water sukkelt en sterft.

    De première van Mijnheer Pirroen vond plaats in Nederland, meer bepaald op 10 oktober 1922  in de Rotterdamse Schouwburg. Regisseur was Nico de Jong; Jules Verstraete speelde de rol van Pirroen, Martha Walden die van Anna-Marie. In Vlaanderen ging het stuk twee weken later in première: op 23 oktober in de Lierse stadsschouwburg, in een opvoering door het Vlaamse Volkstoneel onder leiding van Oscar de Gruyter. De toneelvertoning, met in de titelrol Maurits Hoste, was het slot van een Timmermanshulde ter gelegenheid van de bekroning van de auteur met de Driejaarlijkse Staatsprijs voor letterkunde.[10] In de Rotterdamse Schouwburg werd Mijnheer Pirroen aangekondigd als een 'blijspel in vier bedrijven'. Een brief van Timmermans aan zijn in Nederland verblijvende vriend Rik Cox laat zien dat de Lierenaar daar niet zo gelukkig mee was: '[...] het is verkeerd geweest het een blijspel te noemen. Dat hebben de Rotterdammers gelapt. Het stuk moet zijn: een vrije verbeelding. Het gaat er om een type te laten zien, in zijn doen en laten.'[11]

    Vele jaren later heeft Timmermans z'n Anna-Marie nog omgewerkt tot een libretto. De gelijknamige opera, gecreëerd door Renaat Veremans, ging op 22 februari 1938  in de Koninklijke Vlaamse Opera in première. Toen de K.V.O. in mei van datzelfde jaar met Anna-Marie te gast was in het Opernhaus van Keulen, was de pers zo enthousiast, dat de belangrijke Duitse filmmaatschappij UFA het werk onmiddellijk wilde verfilmen. Omdat Timmermans noch Veremans akkoord gingen met enkele voorgestelde scenario-ingrepen, is daar evenwel niets van gekomen.

    Hoe werd Mijnheer Pirroen nu ontvangen? Na de première van het toneelstuk schreef de gezaghebbende Nieuwe Rotterdamsche Courant dat 'de eenheid ontbrak. De tweeledigheid lijkt ons van Mijnheer Pirroen de groote fout. [...] Zoo is Mijnheer Pirroen een blijspel geworden met voortreffelijke brokken, doch zonder de eenheid, die de aandacht der toeschouwers pakt, tot het laatste. Nu zaten velen te wachten, totdat Caesarine dan toch maar eindelijk mocht komen.' De krant besloot met: 'Na Schemeringen van den dood, somber als een obsessie, kwam Pallieter, de uitbundige. Mijnheer Pirroen heeft van beiden wat, doch te zeer vallen de samenstellende deelen van dit tooneel-potpourri uiteen.'[12] Een aantal weken later schreef de Hollandsche Revue in dezelfde lijn: 'Ware het blijspel uitsluitend en dan in lichten, luchtigen stijl opgetrokken rondom den kostelijken meneer-Pirroen-ten-voeten-uit, dan was het tenminste een geheel geworden. Nu blijft het zo'n beetje "allerhande", niet onsmakelijk opgediend, maar... onbevredigend.'[13]

    Kritiek op de opbouw en de eenheid van het stuk zal in de besprekingen, die Mijnheer Pirroen door de tijd heen ten deel vallen, een rode draad blijken te zijn. Maar steeds opnieuw wordt in de recensies ook gewezen op de grote bijval van het publiek. Zo opende het tijdschrift De Schelde van 8 maart 1926 haar bespreking van een nieuwe opvoering als volgt: 'Een macht van volk in "De Burgersbond" gisteravond voor de opvoering van "Mijnheer Pirroen", een zoo gekende comedie die steeds nieuwe belangstelling wekt.' Vijftien jaar later — Mijnheer Pirroen was ondertussen tientallen malen ten tonele gebracht — recenseerde Het Vlaamsche Land een nieuwe vertoning: 'Er waren slechts een paar rijen [...] open gebleven in den stadsschouwburg [van Antwerpen] voor de vertoning van "Mijnheer Pirroen"' [...] Het publiek beleefde een echt gezelligen namiddag en was dan ook niet zuinig met het applaus.'[14] In 1959 — bijna zevenendertig jaar na de creatie van het stuk — wist Het Handelsblad na een nieuwe opvoering: '"Anne-Marie draagt de sporen van de aanpassing, want het is zeker geen model van konstruktie.' Maar de recensent was geboeid door de personages, die allen de stempel dragen van Timmermans' oubolligheid. [...] we zouden kunnen zeggen dat Timmermans er een soort persoonlijk surrealisme op nahield. Zijn personages worden lichtjes vervormd: in plaats van de kontoeren te verscherpen dikt hij sommige details aan, zodat zijn personages ons soms doen denken aan kunstig gesneden spekulatieventjes. Zij bestormen ons gemoed, en met middelen die bij ieder ander auteur kinderachtig zouden wezen, houden ze ons in de ban, brengen ons een eigen levensbeeld, persen een glimlach uit ons wezen en ontroeren ons al verzetten we er ons als "grote mensen" tegen. Dit spel van personages is onweerstaanbaar, zelfs nu nog.[15]

    Begin de jaren zeventig, andermaal ruim een decennium later, schreef het gezaghebbende De Standaard nadat het stuk een zoveelste keer op de planken was gebracht:

    Veterman zal wel de animator zijn geweest. Maar dat vergeet men als men het stuk ziet; men ziet alleen Timmermans, de oubollige Fé die zijn peperkoekenventjes een ziel gaf zodat ze uit het raam van de vertelling sprongen en den schijn van de realiteit aannamen. In deze tijd van de maanreizen wil men zich ertegen verzetten, maar het lukt niet, notaris Pirroen en zijn kornuiten zijn ons te sterk, zij betokkelen in ons een romantischer snaar die we reeds lang gebroken waanden, en achter die haast onwaarschijnlijke eenvoud van die marionetten zien we toch levende mensen. [...] Een schitterende voorstelling die ons de wereld van deze tijd heeft doen vergeten. Een therapeutisch middel tegen de milieuvervuiling [!].'[16]

    Ondanks de voortdurende — daarbij opvallend gelijklopende — kritiek stond Mijnheer Pirroen decennialang op het repertorium van heel wat theatergezelschappen in Vlaanderen. De jongste vijfentwintig jaar wordt het stuk alleen nog opgevoerd door amateurkringen, maar voordien tekenden geregeld ook professionele gezelschappen als de K.N.S. of de K.V.S. voor de voorstellingen. De schouwburgen liepen telkens vol. Wellicht rechtvaardigt alleen dat al de heruitgave van deze toneeltekst, die nu weer binnen het bereik van de lezer komt.

    Noten

    ·  1. Cf. Gaston Durnez, Felix Timmermans. Een biografie. Tielt: Lannoo, 2000, p. 302-303.

    ·  2. De citaten uit de besprekingen van Anna-Marie zijn ontleend aan het overzicht van José de Ceulaer, 'De receptie van Anna-Marie', in: Louis Vercammen (samenst.), Omtrent Anna-Marie. Jaarboek 18 van het Felix Timmermansgenootschap. Beveren/Nijmegen: Orbis en Orion/B. Gottmer, 1990, p. 104-116.

    ·  3. Gaston Durnez, o.c., p. 306.

    ·  4. Ingrid van de Wijer, Al mijn dagen. Dagboek en archief Felix Timmermans. Wommelgem: Den Gulden Engel, 1986, p. 139.

    ·  5. José de Ceulaer, Kroniek van Felix Timmermans. Brugge: Orion-Desclée De Brouwer, 1972, p. 56.

    ·  6. Cf. Gaston Durnez, o.c., p. 306.

    ·  7. J.W. Regenhardt, Het gemaskerde leven van Eduard Veterman. Amsterdam: Balans, 1990, p. 58.

    ·  8. Cf. Hans Roest, 'Eduard Veterman en Hyacinth Hermans', in: Louis Vercammen (samenst.), Omtrent Anna-Marie. Jaarboek 18 van het Felix Timmermansgenootschap. Beveren/Nijmegen: Orbis en Orion/B. Gottmer, 1990, p. 38.

    ·  9. Felix Timmermans, 'Mijnheer Pirroen', in: Algemeen Handelsblad, 19-3-1922. Opgenomen in: Louis Vercammen (samenst.), Omtrent Anna-Marie. Jaarboek 18 van het Felix Timmermansgenootschap. Beveren/Nijmegen: Orbis en Orion/B. Gottmer, 1990, p. 129.

    ·  10. Premièregegevens voor Vlaanderen en Nederland ontleend aan José de Ceulaer, 'Het onthaal van het toneelwerk van, met en naar Felix Timmermans', in: José de Ceulaer (samenst.), Timmermans ten tonele. Jaarboek 1982 van het Felix Timmermansgenootschap. Beveren/Nijmegen: Orbis en Orion/B. Gottmer, 1982, p. 8 en Gaston Durnez, o.c., p. 307.

    ·  11. José de Ceulaer, aangehaald artikel, p. 7.

    ·  12. Nieuwe Rotterdamsche Courant van 11-10-1922.

    ·  13. Hollandsche Revue van 25-11-1922.

    ·  14. Het Vlaamsche Land van 14-1-1941.

    ·  15. Het Handelsblad van 28-2-1959.

    ·  16. De Standaard van 10-5-1972.


    © Stijn Vanclooster & CTB

    Deze tekst verscheen als Stijn Vanclooster. 'Een verhaal rond Pirroen.'

    Uitleiding bij de heruitgave van Mijnheer Pirroen van Felix Timmermans.' Wijnegem :

    Felix Timmermanskring, 2003, p. 87-91.

    08-10-2006 om 00:00 geschreven door Mon

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (4 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    07-10-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Ster - Stijn Vanclooster.

    EEN VERHAAL ROND DE STER

     

    Stijn Vanclooster

     

    'De ook bij ons ruim bekende Driekoningentryptiek uit Vlaanderen heeft de grote schrijver Felix Timmermans ons als novelle en toneelstuk nagelaten. Zij is sinds meer dan zestig jaar rond de kersttijd niet van de Vlaamse bühne weg te denken, net zoals in de Duitse huiskringen in deze periode kribbe en kerstboom niet kunnen ontbreken. Zonder haar zou Kerstmis in ons buurland zoveel armer zijn.' Aldus opent een lang Duitstalig artikel over Timmermans' bekende toneelstuk in de Kirchenzeitung für das Bistum Aachen (1), aflevering 1 van het Timmermansjaar 1986.

    En waar de ster bleef stille staan zou inderdaad al kort na de creatie in 1925 immens populair worden en tot op vandaag in alle hoeken en uithoeken van Vlaanderen op de planken worden gebracht. Het werkje is ontegensprekelijk uitgegroeid tot het beroemdste toneelstuk van Timmermans. Misschien is het zelfs een onlosmakelijk deel van het collectieve Vlaamse volkspatrimonium geworden, aangezien de echtgenoot van Timmermans' oudste dochter Lia ooit te horen kreeg dat de Ster geen auteur had, dat het stuk gewoon ' bestond '.

    Anton Kippenberg, de directeur van het Insel Verlag, die Timmermans' werk in het Duitse taalgebied uitgaf, had het veel vroeger voorspeld in een brief aan de Lierenaar : 'Felix, dat is een werk dat ge niet zult bijhouden: het zal u ontgroeien en de gemeenschap zal het in zich opnemen. Dat zal blijven, gelijk een Marieken van Nymegen of een zuster Beatrijs en de Mirakelspelen der Middeleeuwen. Dat gebeurt alleen met echte grote kunst. Het werk blijft; de rest verdwijnt.' (2)

     

    En waar de ster bleef stille staan heeft natuurlijk wel degelijk een auteur, in zekere zin zelfs twee. Het stuk is de vrucht van de samenwerking tussen Timmermans en Eduard Veterman, de toneelman uit Den Haag die eerder al samen met de Lierenaar Mijnheer Pirroen (naar de roman Anna-Marie) had vormgegeven.(3) Met de Ster hadden de twee een toneelversie gemaakt van Driekoningentryptiek, het prozaverhaal dat Timmermans een jaar eerder, in 1923, had uitgebracht. In verband met de samenwerking met Veterman schreef de auteur eind 1924 aan de Nederlandse criticus Jan Greshoff: ' De opbrengst van de stukken als Mijnheer Pirroen en AIs de sterre stille staat wordt door Veterman en mij steeds in de helft gedeeld. [...]

    De uitleg " Als de sterre stille staat ", Kerstlegende door Felix Timmermans, gedramatiseerd door Eduard Veterman, bevredigt mij niet ten volle. Daar ik mee gedramatiseerd heb, wil ik er dan ook mijn naam bij hebben, evenals ik er Ed. Veterman bij wou.' (4)

     

           img101/6553/driekoningentryptiekmedxw2.jpg                img101/763/destermediumqa4.jpg

    Van de Ster verscheen een eerste fragment in februari 1924  in het door Wies Moens geleide katholieke tijdschrift Pogen.
    (5) Een tweede fragment werd aan het einde van hetzelfde jaar afgedrukt in het kerstnummer van het Nederlandse katholieke weekblad De Nieuwe Eeuw. Het toneelstuk verscheen het jaar daarop, in 1925 , in boekvorm bij P.N. Van Kampen & Zoon, sinds Pallieter (1916) Timmermans' vaste uitgever. Het was een druk jaar voor de Lierenaar : van januari tot december stonden tal van spreekbeurten in heel Nederland en Vlaanderen op de agenda; de auteur maakte een reis naar Italië en publiceerde daar een verslag van; hij werd benoemd tot briefwisselend lid van de Koninklijke Vlaamsche Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde en publiceerde, naast enig werk van kortere adem, de hymne aan zijn geboortestad Schoon Lier. Daarnaast gingen 'gewone' bezigbeden, zoals tekenen en het bijhouden van een dagboek, gewoon voort.

     

    De creatie van de Ster kwam er dankzij notaris Prosper Thuysbaert uit Lokeren, die Timmermans om een mirakelspel voor zijn amateur-gezelschap verzocht. Toch werd het stuk het eerst in Nederland op de planken gebracht. Op 5 februari 1925 tekende daarvoor in de Koninklijke Schouwburg van Den Haag het Verenigd Rotterdams Hofstadtoneel, onder regie van Cor van der Lugt Melsert, die zelf de hoofdrol van de schaapherder Suskewiet voor zijn rekening nam.

    Twee dagen eerder had Timmermans over zijn stuk een artikel in Het Vaderland gepubliceerd, dat een dag later ook in de Haagsche Courant verscheen. De auteur vertelde daarin wat de creatie van de Ster beïnvloed had : in de eerste plaats was dat het Driekoningengebeuren uit zijn kindertijd, speciaal de volksliedjes die hij toen hoorde zingen en waar zijn verbeelding mee aan de slag ging, en later, de ' twee zeer schoone Mirakel-spelen ' De arme onder de trap en De Heilige tegen goesting van Ghéons. In tegenstelling tot Ghéons werk echter vindt het mirakel in Timmermans' stuk niet plaats bij heiligen, maar juist bij eenvoudige mensen, ' in menschen uit ons landschap, menschen die ik kende, gewone, boterbam-gewone menschen,' zoals Timmermans die noemde. In Het Vaderland heeft de auteur ook de tendens van En waar de ster bleef stille staan aangegeven: ' Ik wou er mee uitdrukken hoe zelfs op de verworpendste en onaanzienlijkste menschen God genade kan neerdauwen en er overal plaats is voor heiligheid. ' De zwarte Pitje Vogel, de herder Suskewiet, de bedelaar Schrobberbeeck : elk hebben ze een ruwe mystieke kiem in zich. Op een kerstnacht, wanneer ze Drie Koningen spelen, raakt de kiem ' aan het bersten en aan het groeien. ' ‘Als het eenmaal begonnen is, is er geen tegenhouden meer aan,’ schrijft Timmermans, ‘en waar de Ster bleef stille staan, zijn ze een voor een naar binnengegaan.In het blanke licht van den geest. ’


          
     

    Na de première volgden in Den Haag nog drie voorstellingen, waarna de productie naar Rotterdam verhuisde. Telkens kenden de opvoeringen een massale toeloop. De pers was evenwel allesbehalve eensgezind in haar oordeel. Over de grenzen kopte De Standaard (13 febr.) : 'Een toneelgebeurtenis. De Triomf van Timmermans’ [sic] Mirakelspel in Nederland'. Onder deze titel volgde een kopie van het verslag dat Pater Hyacinth Hermans eerder in de Nederlandse Maasbode had gepubliceerd en waarin o.m. te lezen stond dat het stuk was ' uitgegroeid tot een spel van zulk een aangrijpende algemene menselijkheid, dat het als het meest voldragen Shakespeare-stuk over tijden en seizoenen zal heenreizen.'

    Deze woorden waren natuurlijk overdreven. De meeste andere besprekingen waren veel bezadigder maar volgden de positieve lijn die Hermans had uitgetekend. Zo zag het katholieke weekblad De Nieuwe Eeuw in Timmermans' stuk ‘schilderachtige taferelen uit een toverlantaarn’ en ‘een folkloristisch mirakelspel met een eigen Vlaams karakter’.(6)

    Ook Ons Volk Ontwaakt (8 maart) blies hard de loftrompet: '[...] het “Vereenigd Rotterdamsch Hofstadtooneel” [...] heeft met de vertolking van “Als de ster bleef stille staan” te Den Haag en Rotterdam een bijval behaalt [sic], die, naar de Nederlandsche bladen zeggen, sedert lange jaren in Nederland zijn weerga niet vond. Daarmede is ook de gelukkig Felix Timmermans in onze Vlaamsche tooneelliteratuur op een voorplan getreden en we zijn er zooveel te blijer om daar zijn werk overvloeit van warmen Roomschkatholieken geest, en tevens zoo door en door schilderachtig en Vlaamsch is. 'n Eigen toon in onze christelijke volksspelen, wij hebben er lang naar verlangd. En die spreekt luid uit dit werk van Timmermans.' Sommige critici wezen enkele zwakke plekken in het stuk aan, en een enkele liet zelfs een ronduit negatieve stem horen.

    Zo schreef Henri Borel in Het Vaderland (6 febr.) dat men vermoedelijk 'fervent catholique' moest zijn om ‘ het dwaze bijgeloof ’ in het stuk nog te slikken en dat bepaalde 'malligheden' nog alleen voor ‘wel erge plattelanders’ genietbaar zouden zijn. Toch had hij 'de vrome intentie en plechtige wijding van enkele zuivere taferelen' met ontroering aangevoeld en in het mirakelspel 'heel wat Bruegel, Hauptmann en zelfs een ietsje Goethe' ontdekt. Ondanks de kritische geluiden - die een minderheid vormden - bleef het publiek in de schouwburgen toestromen.

     

    Dat was in Vlaanderen niet anders. Beneden de Moerdijk kwam de Ster pas op de planken op 22 september 1925,  in de Antwerpse schouwburg Sint-Willibrordus. Het Vlaamse Volkstoneel tekende voor de voorstelling, die plaatsvond in een regie van Johan de Meester en met een ploeg bekende acteurs (o.m. Staf Bruggen en Lode Geysen) die optraden in kostuums die Timmermans zelf had ontworpen. We haalden eerder al de artikelen van De Standaard en Ons Volk Ontwaakt bij de voorstellingen in Nederland aan. Een week voor de Vlaamse première liet De Standaard (13 sept.) weer van zich horen. De krant blikte veelbelovend vooruit: 'Er wordt nu weer veel gesproken over het kristelijk legendespel "En waar de Ster bleef stille staan..." van Felix Timmermans, omdat het "Vlaamsche Volkstooneel" er dezen winter het Vlaamsche land zal mee afreizen nadat Holland er verleden seizoen de primeur heeft van weggekaapt en Cor van der Lugt er de Hollanders een hoop Vlaamsche gezondheid, gemoedelijkheid, oprechte populaire vroomheid en meer dan een heelen hoop Vlaamsche kleur heeft mee geschonken.' Verder schreef de krant dat ' het spel in Holland zoo 'n ontstellend groot succes behaalde en de Hollandsche katholieken twee meter hoog sprongen van blijdschap omdat een door-en-door Roomsch werk als dit van Timmermans het vermocht heel dat verdorde Hollandsche tooneelleven weer eens geweldig te doen opflakkeren [...] '. De andere persgeluiden sloten allemaal bij deze lovende woorden aan. Alleen de Gazet van Antwerpen tekende bezwaar aan tegen wat ze de 'naïeve' inhoud noemde en liet weten dat er 'menige uitdrukkingen in het stuk [...] voor katholieke toeschouwers niet zouden mogen uitgesproken worden.' Deze kritische noot, in Vlaanderen een uitzondering, sloot aan bij een bepaald bezwaar in de Nederlandse katholieke pers.

    Jos Vandervelden had namelijk in het weekblad Nieuw Nederland (1925, nr. 7 geschreven dat hij niet tegen het verhaa1 van Timmermans protest aantekende, ‘maar tegen het misbaksel dat ervan gemaakt is’ .(7) Volgens Vandervelden waren de ‘onverk1aarbare explosie van enthousiasme’ en de ‘onbekookte lofprijzingen’ die het stuk te beurt vielen geen redenen om te juichen. .‘De waarheden van ons geloof,’ aldus Vandervelden, ‘de objecten onzer verering, onze mysteries, onze tradities, zijn er niet enkel om als rekwisieten in de poppenkasterij van het moderne toneel gebruikt te worden.’(8)

     

    De kritiek op het dramatische niveau van de Ster is de rode draad door de (weinige) negatieve besprekingen die het stuk ten deel vielen. Nog voor het toneelstuk werd opgevoerd, werd daar in de eerder geciteerde aflevering van De Nieuwe Eeuw al op geanticipeerd : het stuk werd een ‘panoramaspel’ genoemd, ‘vlak-dramatiek’, waarvan Teirlinck ‘de patroon’ is. ‘In dramatisch meesterschap is Teirlinck de auteurs van dit Kerstspel ver de baas,’luidde het verder;

    ‘De contouren zijn bij de eerste scherper en vaster. Teirlinck is als dramaturg veel beweeglijker, maar ook killiger en spitsvondiger [...] Timmermans doet geen moeite het tempo van die moderne tovenaar bij te houden. Hij maakt met aandacht zijn kleurige oubollige plaatjes. Hij houdt het bij de goeie ouderwetse toverlantaarn, die misschien eventjes archaïstisch aandoet, maar altijd weer het kinderoog verbaasd laat staren naar zijn wonderen. Zó moet men dit eenvoudige Kerstspel bezien in de kalme voorbijgang van zijn vrome, schilderachtige taferelen, zonder dramatische diepte, maar met de kinderlijke zingende credo van een primitieve legende-toon.’(9)

     

    Elders in de pers werd geschreven dat ‘het stuk, ondanks schone costumes en mise-en-scène, geen week de planken zou houden’ .Timmermans moest daar evenwel om lachen: ‘Wacht maar, zelfs met lelijke costumes en zonder mise-en-scène zullen ze het spelen’.(10) Hij heeft overschot van gelijk gehad. Begin 1930 bracht het Vlaamsche Volkstooneel al zijn honderdste voorstelling van het stuk in het Paleis voor Schone Kunsten te Brussel. Nog steeds zetten, elk jaar opnieuw, rond Kerstmis, vele toneelgezelschappen de Ster op hun affiche. In zijn tachtigjarige geschiedenis werd het stuk door alle gerenommeerde gezelschappen in hun repertoire opgenomen en door nog veel meer kleinere kringen op de planken gebracht, zowel in Vlaanderen, Nederland, Duitsland, Frankrijk als Oostenrijk - er waren zelfs plannen voor opvoeringen in New-York en Zuid-Afrika.

    De Ster werd ook verschillende keren voor radio en televisie bewerkt. De vele succesvolle opvoeringen, tot op vandaag, en de talrijke lovende persbesprekingen over de decennia heen, bevestigen dat de recensent van De Vlaamsche Linie in 1949, vijfentwintig jaar na de creatie, de Ster terecht ' het overbekende en ons dierbaar geworden toneelwerk van Felix Timmermans ' noemde."

     

     

     

    (1) Karlheinz Pieroth, 'Und wo der Stern blieb stille stehn. Zu Besuch bei den Heiligen Drei Königen in Flandern'. Timmermans' Driekoningentryptiek (1923) werd in 1926 door Anton Kippenberg in het Duits vertaald onder de titel : Das Spiel von den heiligen drei Königen.

    De Duitse vertaling van het fragment uit de Kirchenzeitung is van mij.

     

    (2) Lia Timmermans, Mijn vader. Wommelgem, Den Gulden Engel, 1986, p. 59. )

     

    (3) Zie daarvoor het nawoord bij onze vorige toneeluitgave, Mijnheer Pirroen (Felix Timmermanskring, 2003).

     

    (4) Zie ook José de Ceulaer, Kroniek van Felix Tirnmerrnans. Brugge, Orion-Desclee De Brouwer, 1972, p. 84. De brief van Timmermans aan Greshoff dateert van 9-12-1924.

    Zie voor de kwestie rond de samenwerking Timmermans - Veterman ook Ingrid van de Wijer, AI mijn dagen. Dagboek en archief Felix Timmermans. Wommelgem, Den Gulden Engel, 1986, p. 155.

     

    (5) Pogen II, p. 45-48. Het fragment droeg toen de titel 'En als de ster bleef stille staan'.

    Cf. José de Ceulaer, Kroniek van Felix Timmermans, p. 81.

     

    (6) Gaston Durnez, Felix Timmermans, een biografie. Tielt, Lannoo, 2000, p. 369.

     

    (7) José de Ceulaer, 'Het onthaal van het toneelwerk van, met en naar Felix Timmermans', in:José de Ceulaer (samensteller.), Timmermans ten tonele. Jaarboek 1982 van het Felix Timmermansgenootschap. Beveren /Nijmegen,

    Orbis en Orion / B. Gottmer, 1982, p. 13.

     

    (8) Ibidem.

     

    (9) Idem, p. 10-11.

     

    (10) Geciteerd uit Ons Volk, 21-1-1%2,jg. 45, nr. 1.

     

    (11) De Vlaamsche Linie, 30-12-1949.

    07-10-2006 om 00:00 geschreven door Mon

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    06-10-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De hemelsche Salomé - Stijn Vanclooster

    Een verhaal rond Salomé

    Stijn Vanclooster


                                 dehemelschesalom.jpg

    Na ruim zeventig jaar werd onlangs Timmermans' vergeten toneelstuk De hemelsche Salomé weer op de planken gebracht. Het gezelschap Rust Roest uit Leest bij Mechelen voerde het in het najaar van 2001 op ter gelegenheid van zijn tachtigjarige bestaan.

    Is de keuze voor dit stuk op zich al opmerkelijk, nog opvallender waren de ruime publieke belangstelling en het warme onthaal die de opvoering te beurt vielen. Het succes was vooral te danken aan de klasrijke acteurs en de regisseur, die het stuk door enkele ingrepen op een hoger plan tilden. Bij de literaire kwaliteit van de oorspronkelijke tekst kan de hedendaagse lezer immers zijn bedenkingen hebben. Ook de eerste opvoeringen, begin 1930, waren geen groot succes geweest. In een interview ruim tien jaar later, in 1941, verklaarde de auteur die kritiek als volgt: 'Ik heb mij te zeer gehouden aan de historische feiten. Ik had ze moeten vergeten.'

    Die historische feiten betreffen het leven van Catharina van Siëna (1347-1380). Want al doet de titel iets anders vermoeden, De hemelse Salomé handelt over het leven van deze middeleeuwse heilige. Samen met Franciscus van Assisi is Catharina van Siëna sinds 1939 patroonheilige van Italië. Beide heiligen leerde Timmermans kennen via de biografieën van de Deense bekeerling Jens Johannes Jörgensen (1866-1956) en de twee figuren zouden hem zijn leven lang boeien. De hemelse Salomé ontstond overigens in een periode toen de auteur ook aan De Harp van Sint-Franciscus begon te schrijven. De hagiografische toon van Jörgensens boeken heeft Timmermans in zijn stuk aangehouden.

    Voor een titelverklaring kan de lezer in het werk zelf terecht, met name bij het begin van het vijfde 'tafereelke': 'Zooals Salomé, een zondares, door haar dans het hoofd van een Heilige won, Sint-Jan de Doper, zo won Catharina, die een heilige was, het hoofd van een zondaar, door haar gebed, dat de dans der ziel is.' Felix Timmermans was al veel langer geboeid door de figuur van Salomé. Zo had hij het bijvoorbeeld over haar in het verhaal 'Om het hoofd van Johannes', dat voor het eerst verscheen in twee bijdragen in Het Vaderland van 21 december 1919 en 18 januari 1920  in de reeks 'Uit mijn rommelkas'. Daar kreeg het de titel Salomé en de mededeling 'Een vertelsel van Peterus door mij met letterkunde overgoten.' Later zou dit verhaal in het Winterboek 1934-1935 van het Comité van arbeiders en werkloze intellectuelen opnieuw verschijnen, lichtjes bewerkt en met een andere titel.

    De hemelse Salomé is de enige toneeltekst die Timmermans zelfstandig schreef. Hij begint eraan in september 1929 en op 20 november van dat jaar zegt hij in een interview dat het stuk voltooid is. In januari 1930 verschijnt de tekst in de reeks 'Zilveren Verpozingen' bij P. N. Van Kampen en op 24 februari van dat jaar wordt hij voor het eerst op de planken gebracht. Dat gebeurde door het Vlaamsche Volkstoneel, in een regie van Anton van de Velde. Plaats van uitvoering was zaal De Valk aan de Grote Markt te Lier. Acteurs waren o.a. Greta Lens (Catharina), Tilly Van Speybrouck (Lapa), Staf Bruggen (Raymond van Capua), Anton van der Plaetse (kardinaal/Neri/stem van Jezus), Renaat Verheyen (Nicolaas Van Tuldo), Renaat Grassin (duivel) en Maurits Hoste (Jacob).

    Van de Velde had evenwel zijn twijfels over de kwaliteit van het stuk. Hij maakte die niet rechtstreeks aan de auteur bekend, waardoor Timmermans enigszins ontstemd was. In dit verband richt Timmermans zich een maand voor de première tot de regisseur.

    Ik verneem langs verschillende zijden, dat gij mijn stuk De hemelsche Salomé niets vindt. Indien dit waar is dan vind ik het spijtig, besten Broer, dat gij dat niet aan mij gezegd hebt, die het toch in de eerste plaats weten moet. Het kan natuurlijk heel waar zijn dat gij het niet goed acht. Doch waarom dan geen woordeken in alle openhertigheid schrijven. Gij als directeur en tevens regisseur zoudt mij toch het eerste moeten wijzen naar wat er te zwak te veel of te kort aan mijn werk is, dan kon ik dat nog altijd bewerken als ik er goesting voor had.

    Hoewel de plaatselijke pers over de opvoering van het stuk erg geestdriftig was geweest, stond regisseur Van de Velde niet alleen met zijn kritiek. Gerard Walschap bijvoorbeeld vond het spel 'technisch zeker geen meesterwerk'. Het uitvoerigst lichtte toneelauteur en -recensent Willem Putman zijn commentaar toe. Hij achtte een onderwerp als het leven van Catharina van Siëna weinig geschikt voor toneel en vond dat het stuk hier en daar ontaardde in 'misselijke sentimentaliteit'. Vooral had hij zijn bedenkingen bij de opbouw van het stuk, die hij 'veel minder evenwichtig' vond dan Timmermans' vroegere toneelwerk.

    De hemelse Salomé is opgebouwd rond 'zeven tafereelkens', waarbij elk tafereel wordt ingeleid door een monoloog van broeder Raymond van Capua, biograaf en biechtvader van Catharina. Soms onderbreekt hij ook het spel om het publiek of de lezer in te lichten. De gebeurtenissen worden dus niet in een doorlopende actie uitgebeeld, wat het geheel ietwat gekunsteld doet overkomen. Dit was ook de kritiek van Edward Veterman, de Nederlands-Joodse toneelman, met wie Timmermans eerder succesvol had samengewerkt. Na lectuur van het stuk schreef hij aan de auteur:

    Ik heb uw Catharina gelezen, en er veel schoonheid in gevonden. Alleen de spreker stoort mij. Dat is juist wat het tooneel vijandig is. Zoodra iemand iets komt vertellen, bewijst dit, dat de handeling te kort schiet. De tafereelkens worden daardoor illustratie van een verhaal, en tooneel is niet de illustratie van een verhaal, maar de belevenis er van. De spreker ware trouwens niet noodig geweest, vooral niet bij een zoo markante figuur als Catharina van Siëna.

    Timmermans nam de kritiek van zijn vriend ter harte. Hij voelde dat Veterman het goed voor had en begon zijn tekst te herwerken. De auteur heeft die arbeid overigens niet tot het einde volgehouden, waardoor de bewerking niet tot een nieuwe uitgave of opvoering heeft geleid. Het overgeleverde handschrift van de bewerking, dat wij dankzij Gaston Durnez op kopie konden inzien, is een curieus document. Er blijkt uit dat Timmermans de rol van Raymond van Capua sterk wilde inperken, verscheidene lange monologen duchtig inkorten en enkele dialogen grondig wijzigen.

    Een andere aanpassing betreft de titel van het stuk. Timmermans wilde die namelijk veranderen in 'De Heilige en haar moeder'. Hij wilde zo de figuur van Lapa sterker doen uitkomen. Dit zou een terechte ingreep zijn geweest, want Lapa is niet alleen in talrijke scènes prominent aanwezig, maar maakt bovendien een opvallende ontwikkeling door. Aanvankelijk is zij de volksvrouw met 'het gezond verstand', die zich om Catharina's gedrag schaamt en zich afvraagt 'wat de mensen gaan denken', maar geleidelijk verandert haar houding: 'Kind, wat moet ik u toch bewonderen', zegt ze in het vijfde tafereel. Toch aarzelt zij in de volgende scène opnieuw. Als Catharina het schavot opklimt, roept Lapa: 'Dat wil ik niet. Kom er af! Zijn dat streken?' Maar even verder spreekt zij: 'Kind, bid voor mij... vraag aan God dat Hij het mij niet kwalijk neemt, dat ik zoveel verdriet heb, omdat gij van mij weggaat... en omdat ik zonder verdriet Zijn heilige wil niet kan aanvaarden... Een moeder mag toch verdriet hebben?' Lapa is zowaar bekeerd! Op het einde richt zij zich tot God: 'Gij hebt ze mij gegeven en Gij neemt ze terug, en dan zal het wel goed zijn. Gezegend zijt gij God, en ook omdat ik hare moeder mocht zijn...'

    De daadkracht van Catharina van Siëna beeldt de sterkte uit van de menselijke wil. Ondanks felle tegenkanting van haar moeder, gaat Catharina een vroom leven leiden. Meer nog: ze brengt haar moeder tot bekering. Omdat zij wil, weerstaat zij aan de verzoekingen van de duivel en slaagt zij erin de paus naar Rome terug te halen. Op het schavot zegt zij, wanneer zij Nikolaas' hoofd in haar handen houdt: 'Ik wil'. Als een rode draad lopen deze twee woorden door het hele stuk.

    Catharina verwijt de paus zijn aarzelend gedrag en wrijft de kerk corruptie aan. Typerend is echter haar gehoorzaamheid: 'Al was de paus ook de duivel in eigen persoon, dan zou ik toch het hoofd niet tegen hem mogen verheffen. Hij is en blijft de zoete Christus op aarde.' Herkennen wij hierin Timmermans' eigen trouw aan de kerk – ook als diezelfde kerk het hem soms niet makkelijk maakte?

    Als Catharina zegt dat voor haar de paus 'Christus op aarde' is, dan blijkt hieruit haar gerichtheid op Christus. In de visioenen die zij krijgt, ziet zij niet God, maar Jezus Christus. Zoals in de hagiografie gaat Christus met Catharina een 'huwelijk in het geloof' aan en ontvangt Catharina de stigmata. Herman-Emiel Mertens heeft er overigens op gewezen dat dit christocentrisme contrasteert met de algemene teneur van Adagio, waar slechts in twee gedichten Christus uitdrukkelijk wordt genoemd.

    Maar, huwelijk in het geloof of niet, tot de veroordeelde Nikolaas van Tuldo spreekt Catharina: 'Ik ben van vlees en bloed en zondig als alle mensen. Ik heb misschien wel één ding wat meer, dat is dat ik bovenal mijn Jezus bemin'. Zij blijft echter uitgesproken sociaal geëngageerd, wat tot uiting komt in haar dienstbaarheid aan de kerk (taferelen III en IV) en aan haar evennaaste Nikolaas (taferelen V en VI). Wanneer zij de ongelovige veroordeelde wil doen biechten, heeft zij het niet over een of ander hiernamaals, maar begint zij met te zeggen: 'Ik heb u lief'. Op haar sterfbed spreekt de heilige van Siëna Jezus' eenvoudige woord: 'Hebt elkander lief'. In De hemelse Salomé heeft Felix Timmermans zijn diepste overtuiging uitgebeeld, die tegelijk de kern van het katholieke geloof omvat: de liefde voor onze medemens maakt onze verhouding tot God waar.


                                  dehemelsesalom.jpg
    Bronnen

    * AMVC-Letterenhuis, Antwerpen, Documenten en Knipsels Felix Timmermans.

    * José de Ceulaer, Kroniek van Felix Timmermans 1886-1947. Brugge: Orion/Desclée De Brouwer, 1972.

    * Daniël De Vos, 'Een "hemelse" Salomé in Leest'. In: Zilveren Verpozingen, nr. 22, december 2001.

    * Gaston Durnez, Felix Timmermans. Een biografie. Tielt: Lannoo, 2001.

    * Herman-Emiel Mertens, 'De hemelsche Salomé'. In: Timmermans ten tonele. Jaarboek 1982 van het Felix Timmermansgenootschap. Beveren/Nijmegen, Orion/Gottmer, 1982.

    * Felix Timmermans, De hemelsche Salomé. Amsterdam: P.N. Van Kampen en Zoon, 1930.

     

    © Stijn Vanclooster

    Deze tekst verscheen als Stijn Vanclooster, 'Een verhaal over "Salomé". Uitleiding bij de heruitgave van De hemelse Salomé van Felix Timmermans. Wijnegem: Felix Timmermanskring, 2002, p. 69-75.

    06-10-2006 om 00:00 geschreven door Mon

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (11 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    05-10-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Felix Timmermans - Gaston Durnez

    …Felix Timmermans was een der populairste en meest geliefde kunstenaars van Vlaanderen.

    Zijn Pallieter werd voor velen een zinnebeeld van Vlaamse levenslust. In de eerste grote biografie van de kunstenaar sinds dertig jaar werpt Gaston Durnez een nieuw licht op de geestelijke en artistieke evolutie van Felix Timmermans, op zijn flamingantische houding, op zijn vrienden en tijdgenoten en op de dramatische oorlogsjaren en zijn dood. Hij baseert zich daarbij op tal van studies, maar ook op ongepubliceerde correspondentie, op getuigenissen van Timmermans’ echtgenote, familie en vrienden en op handschriften van de kunstenaar, waaronder een jeugdroman en andere ongekende teksten. De figuur van de kunstenaar komt zo naar ons toe als veelzijdiger en diepzinniger dan velen hem dachten te kennen…


    img223/6771/gdmediumso6.jpg
     

    Felix Timmermans : een biografie

    door Gaston Durnez

    Bespreking

     

    Felix Timmermans, de "schilder met de pen, verteller met het penseel", is onbetwist een van de meest vooraanstaande figuren in de Vlaamse letteren van voor de Tweede Wereldoorlog, ook al werd hij in de tweede helft van deze eeuw door de jonge beeldenstormers wel eens verweten dat hij té Vlaams was, te veel heimat-gericht en al te zeer doordrongen van een christelijke levensbeschouwing, om aanspraak te kunnen maken op een ruime belangstelling en waardering van nieuwe generaties. Dat deze visie deels het gevolg is van een diepgewortelde vooringenomenheid bewijst de biograaf door zich te beroepen op zowel nieuw feitenmateriaal evenals revelerende getuigenissen die zijn onderwerp in een nieuw daglicht plaatsen. Er is de biograaf ondertussen een resem aan studiegenoten (o.a. J. de Ceulaer, L. Vercammen en M. Tralbaut) voorafgegaan en vele aspecten in leven en werk van Timmermans werden reeds besproken in publicaties van het Felix Timmermans Genootschap, maar het is beslist de grote verdienste van Gaston Durnez dat hij zowat alle feiten en gegevens over leven en werk heeft samengebracht en één groot overzichtelijk geheel heeft gemaakt -- interessant voor de literatuurkenner en bevattelijk voor de leek -- opgesteld in een glasheldere en boeiende journalistieke stijl.

     

    Deze biografie pretendeert niet 'officieel' of 'officieus' te zijn, maar zij is ongetwijfeld de meest volledige. In zijn voorwoord stelt Durnez: "Dit levensverhaal heb ik geschreven in opdracht van de Vlaamse uitgeverij Lannoo. Een vererende opdracht. Ik heb geprobeerd hem zo objectief mogelijk uit te voeren, schrijvend over de donkere levensdagen zowel als over de zonnige. Zonder te verbergen dat ik sinds mijn jeugd, zoals zovele generatiegenoten, grote eerbied en liefde voor de kunstenaar heb gevoeld en blijf voelen. Ik hoop de oude mening te mogen tegenspreken dat een biograaf 'eigenlijk' geen vriend van zijn onderwerp mag zijn. Liefde is niet blind, liefde geeft je ogen licht."

    Diezelfde liefde, maar gericht door de objectieve onderzoekszin van de journalist, zet de biograaf aan zijn onderwerp vrij te pleiten van een uitgesproken culturele collaboratie met de Duitse bezettingsmacht, een verwijt ontsproten aan diens aanvaarding van de Rembrandtprijs in 1942.  In die zin stelt Gaston Durnez zich op één lijn met historicus Bert Govaerts, die de thesis huldigt dat Timmermans naar het einde toe de gevangene van zijn roem is geweest, en dat de kunstenaar niet langer meer beschikte over de fysieke kracht om zich weerbaar op te stellen tegen een regime dat hem niet aan het hart lag. In deze optiek kan men Timmermans dus bezwaarlijk meer verwijten dan het merendeel van Vlaamse auteurs gedurende deze donkere periode (E. Claes, G. Walschap en S. Streuvels incluis).

     

    Wie deze biografie leest, zal inzien dat boeken als Pallieter en Adriaan Brouwer op geen enkel lectuurlijstje of overzicht (zij het katholiek of vrijzinnig) mag ontbreken.

    De biografie is voorzien van talrijke foto's, een uitgebreide bibliografie en een namenregister.

    ISBN : 90-209-4112-7

    05-10-2006 om 00:00 geschreven door Mon

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (3 Stemmen)
    >> Reageer (1)
    04-10-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bespreking Biografie Felix Timmermans van Gaston Durnez

    De onschuld van Felix Timmermans

    Biografie – Lier het middelpunt van de wereld

     

    Door Elke Brems – 11/01/2001

     

    Zijn Duitse connecties maken van Felix Timmermans een nog altijd omstreden figuur. Gaston Durnez had zich blijkbaar voorgenomen om met zijn Timmermans-biografie voor eens en voor altijd zijn onschuld onomstotelijk vast te stellen. Timmermans' privé-leven interesseert hem niet, zijn denkbeelden des te meer. Door de uitvoerige context is Felix Timmermans. Een biografie niet alleen een levensbeschrijving maar ook een tijdsdocument geworden.

                De biografie van Felix Timmermans is even spekbuikig als haar onderwerp, om het op zijn Timmermans' te zeggen, of op zijn Durnez' natuurlijk, want de biograaf spreekt in dit boek volmondig de taal van zijn geliefde auteur. In het voorwoord is de biograaf zelf het hoofdpersonage en komt de verhouding tussen Durnez en Timmermans goed tot uiting. Durnez laat er geen twijfel over bestaan: ,,Ik hoop de oude mening te mogen tegenspreken dat een biograaf 'eigenlijk' geen vriend van zijn onderwerp mag zijn. Liefde is niet blind, liefde geeft je ogen licht.''

                Durnez doet een beroep op onze tolerantie en ruimdenkendheid, in timmermansiaanse vermomming: ''liefde'', ''ogen'', ''licht'', allemaal spilwoorden in het vocabularium van Timmermans. Zo krijg je in het voorwoord niet de gebruikelijke scheiding tussen de twee stemmen, maar eerder een versmelting, expliciet en impliciet. Durnez besluit zijn voorwoord met de woorden: ''Tot ziens in het Belofte Land, herberg!'' Daarmee lokt hij ons zijn boek in, waarvan het eerste hoofdstuk inderdaad ''Het Belofte Land, herberg'' heet.

    Aan dat beloofde land heeft Timmermans zijn tekenend en schrijvend leven gewijd, het was voor hem ''Lier, het middelpunt van het Land van Ryen en van de wereld.'' Voor Durnez is het beloofde land dan Lier in de tweede graad, namelijk het timmermansiaanse universum, het beeld dat de schrijver geschapen heeft van ''het middelpunt van de wereld''. Het beloofde land waar Durnez op zijn beurt de lezer naartoe wil lokken, is dan een derde graad: zijn eigen weergave van de wereld van Timmermans, zodat de spekbuiken elkaar niet toevallig lijken te spiegelen: het spekbuikige Brabant in de spekbuikige Timmermans in de spekbuikige biografie. En in vierde instantie uiteraard: een spekbuikige recensie.

                Felix Timmermans (1886-1947) moest eigenlijk Leopold heten, naar Leopold II, aan wie vader Timmermans op de zeedijk van Oostende zijn paraplu had geschonken toen het plots begon te regenen. Zijn moeder verkoos dan weer Maximiliaan, naar de avontuurlijke Oostenrijkse prins die als keizer van Mexico gefusilleerd werd. Maar omdat zijn oudste zus Clara een stiekeme hulde wilde brengen aan haar toenmalige vlam Felix, werd dat zijn derde naam en roepnaam. Zo begint het levensverhaal van de jonge held al met een kleurrijke anekdote, met drie personages voor de prijs van één.

    Op school was Felixje geen al te beste leerling, zijn moeder zorgde ervoor dat de rekenles als laatste van de dag werd gegeven zodat ze haar zoontje ervoor kon komen afhalen.

    Ook opstellen, toch vaak de eerste momenten van glorie voor toekomstige schrijvers, kreeg hij vaak terug met de opmerking ''Slecht, Felix!'' of ''Laat te wensen over''. Over veel verbeelding beschikte hij blijkbaar niet als kind. ''Op een keer moesten de jongens een opstel schrijven over 'Met de vlieger spelen'. Felix gaf een papier af met de mededeling: 'Ik kan daar niets over zeggen, want ik speel er nooit mee.''

                Enkele jaren later, rond 1901, kwam hij toch op gang, hij las alles wat hij kon te pakken krijgen en begon ook te schrijven. Durnez heeft die probeersels ingekeken, ''relikwieën van een tiener die bezig is de magie van de letters te ontdekken, vechtend met de woorden die nog niet van hemzelf zijn.'' De clichés kwamen misschien van Conscience, maar de spelling kwam van Timmermans en was abominabel (dat is nooit helemaal veranderd). Een zonsopgang kon in zulke schetsen bijvoorbeeld niet ontbreken: ''Het licht nam toe en een kleurenmangsel zette zich aanstonds in beweging. Het roodkleurige veranderde in purper, gele vlekken trok het dan zich over, de lucht schakkeerde zich in verdere tinten.''

    Zijn artistieke ontdekkingen gingen in snel tempo: van Bruegel over Streuvels, Omer Karel de Laey, Marie-Metz Koning, Victor Remouchamps en anderen tot Maurice Maeterlinck, die op de jonge Timmermans nog het meeste invloed heeft uitgeoefend. Timmermans belandde in een mystieke periode waarin hij de dichter een magiër waande en zich alvast ter bevestiging daarvan hulde in een wijde, zwarte mantel en lange haren droeg. Zijn schilderende vriend Raymond de la Haye wijdde hem in de theosofie en het occulte in en kreeg hem zelfs zover enkele jaren vegetariër te worden, tot ontsteltenis van zijn familie.

    Hij las alles wat maar enigszins mystiek aandeed: Blavatsky, Ruusbroec, Carlyle, Thomas a Kempis.

    In die tijd sloot hij belangrijke vriendschappen: Antoon Thiry, Flor van Reeth, Isidoor Opsomer, René Veremans. Ze stichtten een kunstkring, de ''salon'', die voor Timmermans een verwarrende leerschool werd, die hem beurtelings enthousiast en diepbedroefd maakte.

    Zijn ouders grepen in het stuurloze leven van de jonge Felix in en stuurden hem naar kennissen in Vloesberg om ''op zijn effen te komen''. Mooie brieven tussen moeder en zoon kwamen door die scheiding tot stand: ''Gy moet maer veel chocolade nemen om te eten te drinken, dat is heel verstraffent. Koopt wat u smaekt, en ik zal alle maenden u geld genoeg geven om al eens te snoepen,'' schreef moeder hem op 31 oktober 1907. Van Felix zelf is uit die periode een lange brief bewaard gebleven waarin hij zijn ouders duidelijk maakte dat hij voortaan voor de kunst zou kiezen. ''Een uniek document is dit,'' juicht Durnez en dat is het ook. Je krijgt toegang tot de ontroerende hoogdravendheid, de artistieke ernst en de plechtige intimiteit van de adolescent.

                In de winter van 1910-1911 werd Timmermans ernstig ziek. Zijn lichamelijke genezing bracht een soort geestelijke ommekeer met zich mee, die hem uit de ''kelderluchtperiode'' haalde. Van de weeromstuit schreef hij zijn succesroman Pallieter , die in hoofdstukken werd voorgepubliceerd in De Nieuwe Gids van Willem Kloos. In boekvorm geraakte hij niet zo gemakkelijk uitgegeven omdat intussen de Eerste Wereldoorlog was uitgebroken. Lier werd een van de centra van het activisme en Timmermans nam daarin mee het voortouw. In die periode legde hij zijn eerste Duitse contacten, met de Vlaamslievende uitgever Anton Kippenberg. De toenmalige militaire Duitse veroveringstocht viel zo samen met het begin van Timmermans' literaire veroveringstocht van Duitsland. Zijn boeken werden alle haast onmiddellijk in het Duits vertaald en Timmermans hield honderden lezingen in het buurland. Zijn literaire successen en talrijke connecties in Duitsland hebben mee geleid tot de verdenking van collaboratie tijdens de Tweede Wereldoorlog.

    Na de Eerste Wereldoorlog moest hij zoals vele activisten lange tijd naar Nederland uitwijken. Verscheidene van zijn vrienden werden bij verstek ter dood veroordeeld en weken voorgoed uit.

    Intussen was Timmermans' literaire talent op zijn hoogtepunt geraakt, met boeken als Het kindeken Jezus in Vlaanderen (1917) en De zeer schone uren van juffrouw Symforosa, begijntje (1918). Met zijn literaire reputatie groeiden uiteraard ook de kritiek en de polemiek, niet zelden van ideologische of ethische aard. De zedelijke bezwaren tegen zijn werk wogen soms zeer zwaar door, zoals bleek uit de problemen die zijn Pallieter in Nederland ontmoette. Het boek werd door het episcopaat verboden aan de katholieken, ook al kwam het niet op de Index. Het werd ''gequalificeerd als de wellust der zinnen strelend, de godsdienstige ceremonieën op oneerbiedige wijze behandelend, terwijl het de waarheden des Geloofs zelfs als het ware bespottelijk maakt.'' Timmermans, die terugdeinsde voor zulke conflicten, zuiverde het boek dan maar (zij het pas tien jaar later).

                Durnez maakt veel plaats voor de samenvatting van de verhalen en romans van Timmermans, hun ontstaansgeschiedenis en ontvangst. Een literair-kritisch beeld van Timmermans' œuvre krijg je niet. Dat niet elk werk even geslaagd was, steekt Durnez nochtans niet onder stoelen of banken. Hij heeft aandacht voor het typische taalgebruik in de Timmermans-receptie (''sappig'', ''kleurrijk'' et cetera), een spoor dat zeker nog uitdieping verdient.

    De liefde van Felix Timmermans voor zijn stad Lier krijgt een belangrijk deel van Durnez' aandacht, zelf ook een (ingeweken) Lierenaar. Het beloofde land was zijn inspiratiebron bij uitstek en de twee oorlogen die Lier gedeeltelijk verwoest hebben, hebben daardoor ook Timmermans verwond. Toen de stad zich gedeeltelijk tegen hem keerde na het activistische avontuur, viel hem dat enorm zwaar en dacht hij er zelfs even over naar Antwerpen uit te wijken. Die lust verging hem echter al snel en in 1924 schreef hij Schoon Lier , een lofzang op zijn geboortestad. De anekdote luidt dat hij op de vraag wat hij nu het mooiste vond aan zijn reis naar Italië, antwoordde: ''Het mooiste? Dat was toen onze trein Lier binnenreed.''

    Hoe belangrijk de band tussen Timmermans en Lier ook was, het eerste hoofdstuk van dit boek, dat integraal gewijd is aan de groei en bloei van de stad Lier, is misplaatst. Na het voorwoord verwacht je de geboorte van Felix Timmermans, maar dat is de man en de lezer pas gegund in het tweede hoofdstuk. Het eerste hoofdstuk verslapt meteen de aandacht en laat bovendien niet veel goeds vermoeden. Zinnen als ''Ja, Lier luistert nog naar de echo's van zijn geschiedenis'' en ''Een oude stad leeft van markten en verhalen'' doen vrezen voor een grootvaderlijke, melancholische toon die niet-ingewijden uitsluit.

    Gelukkig blijkt die vrees ongegrond zodra je aan het levensverhaal zelf toekomt.

                Tussen de oorlogen wierp Timmermans zich in het literaire leven. Hij zetelde in verenigingen, hield lezingen en kreeg prijzen. Hij maakte in 1928 zelfs kans op de Nobelprijs. Hij stichtte in 1925 mee De Pelgrim , een katholieke kunstenaarsbeweging waar hij veel van verwachtte, maar waar nauwelijks iets van terechtkwam. In 1934 stichtte hij de Scriptores Catholici , waar de katholieke belangen de Vlaamse overstegen.

    Als succesvolle auteur en als strijdbare katholiek en Vlaming kreeg Timmermans almaar meer verplichtingen. En hij kon niet ''neen'' zeggen. Zijn ''ja'' was dikwijls ook maar half, want hij gaf vaak geen eenduidig antwoord en bovendien was zijn handschrift behoorlijk onleesbaar. Dat leidde ook meermaals tot vergissingen bij het drukklaar maken van zijn manuscripten. Zo sloop in de gezuiverde versie van Pallieter , die uitkwam in 1930, een nieuwe fout. Timmermans had aan de tekst toegevoegd dat Pallieter op zondagochtend nog gauw naar 't zevenurenmiske ging, maar dat is '''t zeemeerminneken'' geworden.

    Die slordigheid kwam ook tot uiting in zijn correspondentie, die vol taal- en spelfouten stond. Zijn persoonlijke correspondentie, bijvoorbeeld de vele brieven en kaartjes die hij vanop zijn talrijke reizen naar huis stuurde, zijn ''eenvoudige getuigenissen over de openbare gang van zaken''. Er zijn intieme brieven noch politieke bij.

                Over Timmermans' privé-leven komen we opvallend weinig te weten in deze lijvige biografie. Het leven met zijn vrouw, drie dochters en één zoon, blijft grotendeels onverteld. Het dichtst naderen we hen als ze zich in 1939 terugtrekken in Minneke Poes, een bungalow in de Kempen, omdat Timmermans tot rust moet komen. Sedert 1936 werd hij immers geplaagd door een hartkwaal.

    In de jaren dertig bewoog er heel wat in het proza in Vlaanderen: Walschap, Roelants en consorten vernieuwden de roman en wilden weg van het provincialistische sfeertje en de beschrijvingsmanie. Tot ieders grote vreugde en verbazing sloeg Felix Timmermans mee het pad van de vernieuwing in. Zijn roman Boerenpsalm uit 1935 werd dan ook heel enthousiast onthaald. Meteen sloeg ''het andere kamp'' alarm. Iemand als Jef van de Wiele (DeVlag) zag plots zijn mascotte voor een extreem-rechtse Duits-Vlaamse verbroedering van het rechte pad afwijken. ''Hij verweet Felix Timmermans in Boerenpsalm te offeren aan de foute literaire mode van de jonge, moderne prozaschrijvers die, om hun gevoelsarmoede te verbergen, schreven over verbluffende onderwerpen en over seksueel abnormalen!'' Het leidde tot een boeiende, bitsige polemiek tussen Van de Wiele en Walschap, wiens œuvre volgens sommigen het grote voorbeeld was geweest voor Boerenpsalm .

    Zeer typerend voor de tijdgeest, waarin literatuur en politiek voortdurend uit hun wankel evenwicht werden gebracht, is een voorval dat uitgever Kippenberg meemaakt naar aanleiding van de Duitse vertaling van Boerenpsalm . De Duitse chemische industrie maakte bezwaar tegen Boer Wortels negatieve uitlatingen over ''chimiek'' in de landbouw: ''Bij mij komt er nooit chimiek in huis. [...] Natuur, geen zwelpoeders! En laat mijn patatten dan wat kleiner vallen dan die van de Ossekop, ik heb ze toch eerlijk uit de grond gehaald zonder truken en zonder vergif.'' Kippenberg moest sussen en veranderde de passage. Durnez: ''En de I.G. Farbenindustrie kon rustig verder werken aan haar chemische producten waarvan men enkele jaren later in de Tweede Wereldoorlog de dramatische resultaten zou zien.''

                Timmermans was niet geïnteresseerd in partijpolitiek, daarvan weet Durnez te overtuigen. Wel hield de Vlaamse kwestie hem zijn hele leven bezig. Het doodbloeden van het activisme na de Eerste Wereldoorlog betreurde hij ten zeerste en de Vlaams-nationalistische tendensen die in de jaren dertig vanuit verschillende hoeken kwamen aanzetten, kregen zijn belangstelling en inzet. De verrechtsing die zich daar hoe langer hoe meer mee verstrengelde, bekeek hij veeleer met argusogen.

    Eén keer heeft hij zich verder gewaagd in de politiek. In 1938 kwam hij op voor de gemeenteraadsverkiezingen op een van de toen typische, flamingantische concentratielijsten van het VNV samen met onafhankelijken. Hij stond achttiende op de lijst en kreeg slechts 43 voorkeurstemmen. Zijn vrienden en kennissen keurden deze korte politieke carrière scherp af. Ze zien er een al te grote sympathiebetuiging aan het nazi-regime in. Zo schreef Lode Zielens schertsend: ''Ik zie U nog altijd niet staan in die stramme heil-houding, al krijgt gij, stillekes aan, naar den Lichame, Goeringafmetingen.'' Uiteraard heeft Durnez gelijk als hij in een motto bij deze biografie verklaart dat de biograaf ''niet de voor die persoon nog onbekende toekomst kan oproepen als getuige á charge'', maar het nationaal-socialisme en zijn verwantschap met het Vlaams-nationalisme waren in 1938 geen onbekende toekomst meer, maar bekend feiten.

    De oorlog brak uit toen Timmermans in Amsterdam was voor een tentoonstelling van zijn schilderwerk. De vlucht per auto naar Lier was een bijna-doodervaring voor Timmermans. Zijn dochter getuigde dat het een slag was ''dien hij nooit meer helemaal te boven zou komen.''

    Tijdens de oorlog werd Timmermans opnieuw voorgesteld voor de Nobelprijs, maar door de omstandigheden werd die niet uitgereikt en daarna waren zijn kansen voorgoed verkeken. Wel kreeg en aanvaardde hij tijdens de oorlog de Duitse Rembrandtprijs, wellicht dé reden voor velen om hem van collaboratie te verdenken. Durnez ziet het anders. Zijn conclusie loopt gelijk met die van de socialistische burgemeester van Antwerpen, Camille Huysmans, die na de oorlog een verontwaardigde brief schreef aan de minister van Justitie: ''Timmermans n'a jamais été pro-allemand. Mais il ne sera jamais un héros, ni de la guerre, ni de la paix.'' Timmermans had niet de moed om de prijs te weigeren en kon het geld (nu zo'n 2,5 miljoen) goed gebruiken.

                Durnez besteedt heel uitvoerig en nauwgezet aandacht aan de Duitse avonturen van Timmermans, zijn connecties, zijn ideologische houding en zijn kleine misstappen. Dat hij overtuigd is van Timmermans' onschuld steekt hij niet onder stoelen of banken. Het motto geeft dat al vóór het begin van het boek aan en verraadt meteen dat dat een van de centrale kwesties van het boek zal zijn. Hoewel je wel overtuigd raakt van Timmermans' onschuld, is het mijns inziens niet nodig om Timmermans' ziekte en overlijden kort na de oorlog zo tendentieus te verbinden met de schokken van vermeende collaboratie en onrechtvaardige epuratie, of om een aantal gevallen waarin Timmermans zijdelings betrokken was bij de bescherming van joden, zo uitvoerig te verhalen.

    Gaston Durnez heeft een meesterwerk geschreven, daarover kan geen twijfel bestaan. Behalve over Timmermans gaat het boek ook over de hele literaire en maatschappelijke context waarin Timmermans leefde en werkte. Er zijn talloze nevenbiografietjes van mensen met wie Timmermans in aanraking kwam, talloze nevenverhalen die stukjes geschiedenis schrijven van de eerste helft van de twintigste eeuw. Het boek is groots van opzet en struikelt niet over die hoge inzet.

                Als levensverhaal van Timmermans is de toon, zoals al vermeld, bewust instemmend. Durnez stemt in met Timmermans en met diegenen die instemmen met Timmermans. Zo is er bijvoorbeeld de Nederlandse literatuurcriticus Anton van Duinkerken die De harp van Sint-Franciscus onmatig veel lof toezwaait, waarop Durnez besluit: ''Wellicht is er in Nederland geen literatuurkenner geweest die Timmermans zo juist heeft begrepen als de Noord-Brabander Van Duinkerken.'' Het idee dat er een ''juist'' en een ''fout'' begrip van Timmermans zouden zijn, doet even de wenkbrauwen fronsen. Durnez is wellicht iets te monolithisch in zijn beeld van Timmermans. Over datzelfde boek schrijft hij ook: ''De eerste zin uit De harp van Sint-Franciscus is de mooiste beginzin die Felix Timmermans voor een van zijn verhalen heeft geschreven, de meest timmermansiaanse.'' Zulke gelijkschakeling van het mooiste met het meest typische is een subtiele poging om Timmermans te vereenzelvigen met zijn beste werken en de verantwoordelijkheid voor de mindere af te wentelen. Het duidt ook op de essentialistische geest van deze biografie: op zoek naar de kern van Timmermans, het timmermansiaanse in Timmermans.

    Opvallend is bijvoorbeeld een - uiteraard badinerende - zin als: ''Van in zijn wieg was de kunstenaar omringd door onderwerpen die ongeduldig wachtten om door hem verteld te worden.'' Alleen in en door Timmermans bestaat de wereld. Nochtans wordt die visie op de vaste kern en de auteur als zingend centrum ontkracht door Timmermans zelf, die het laatste woord krijgt:

    De kern van alle dingen

    is stil en eindeloos.

    Alleen de dingen zingen.

    Ons lied is kort en broos.

     

    Gaston Durnez, Felix Timmermans. Een biografie , Lannoo, Tielt, 820 blz.

     

    *********

    04-10-2006 om 00:00 geschreven door Mon

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    02-10-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Pallieterkalenders, jaar in, jaar uit

    Marc Somers

    Overgenomen uit het jaarboek 2002 van het Felix Timmermans Genootschap.

     

     

    DE PALLIETERKALENDERS.

    HUN ONTSTAANSGESCHIEDENIS OP BASIS VAN DE CORRESPONDENTIE TIMMERMANS - DE BOCK

     

    Over de acht kalenders van FT die tussen 1926 en 1933 bij uitgeverij De Sikkel in Antwerpen en bij Em. Querido in Amsterdam verschenen werd bijna nooit iets gepubliceerd. Over de totstandkoming ervan weten we erg weinig.

    Denijs Peeters in Felix Timmermans, tekenaar en schilder (1956, p. 175-182) geeft wel een uitgebreide beschrijving van de kalenderprenten, maar vertelt niets over de ontstaansgeschiedenis.


    De enige coherente archivalische bron is de briefwisseling van FT aan de Antwerpse uitgever De Sikkel Eugene de Bock (1889-1981), van wie het persoonlijk archief met de brieven van FT in het AMVC-letterenhuis in Antwerpen berust. De brieven die De Bock richtte aan FT zijn naar alle waarschijnlijkheid verloren gegaan. Contracten zijn evenmin bewaard. Alle hieronder geciteerde brieven van FT bevinden zich in dossier T3465/B.

    Het formaat en het materiele uitzicht van de kalenders bleef tussen 1926 en 1933 uniform: een kartonnen achterplaat van 37 x 22,5  cm, met bovenaan een lintje voor de ophanging; de kalenderplaten van 33,5 x 19,5  cm werden met drie ijzeren nietjes op het karton vastgehecht.

    (De formaten kunnen onderling enkele millimeters verschil vertonen.) De precieze oplagecijfers zijn bij gebrek aan bronnenmateriaal niet bekend.

     

    De eerste zeven kalenders zijn met waterverf ingekleurd, de achtste is in steendruk uitgevoerd, zo getuigt Eugene de Bock in zijn Een uitgever herinnert zich (De Sikkel, 1979, p. 51), wanneer hij het afsluiten van de reeks aanhaalt: "Er zal een eind aan komen wanneer de laatste, op aandringen van prof. Kippenberg die een grote verering had voor Timmermans en ze ook in Duitsland wilde verspreiden, in steendruk zal uitgevoerd zijn in plaats van met de hand gekleurd, een ontaarding die door het trouwe cliënteel niet wordt aanvaard. Dat met de hand kleuren had ik in Parijs ontdekt: aan een lange tafel een aantal povere vrouwtjes, ieder met haar eigen kleur aan 't schilderen."

    De werkelijkheid is enigszins anders: de onderlinge vergelijking van verscheidene exemplaren van elke kalender leert ons dat de kalenders 1926 - 1931 (nrs. 1-6) en 1933 (nr. 8) in steendruk in zwart-wit werden uitgevoerd en daarop manueel met waterverf ingekleurd. De koppen van de Verhalenkalender voor 1932 (nr. 7) daarentegen werden volledig in kleurenlitho gedrukt.

    Wij twijfelen niet aan de verdienste of de ernst van Eugene de Bock als uitgever, maar stippen wel aan dat zijn herinneringen verschenen meer dan 45 jaar na de feiten. De dalende verkoop door de economische crisis - de Verhalenkalender kostte 45 frank! - veroorzaakte ongetwijfeld de stopzetting van de reeks. Uit een brief van FT aan De Bock van 1 mei 1936 blijkt dat Kippenberg de resterende voorraad wil overnemen, maar dat was meer dan drie jaar na het verschijnen van de laatste kalender. Uit De Bocks uitlating over het inkleuren in Parijs kan men niet met zekerheid afleiden of daar ook de Timmermans kalenders werden ingekleurd. Ons medebestuurslid Frans Verstreken vernam destijds in de vriendenkring rond FT dat het inkleuren wel eens bij Kempische kloosterzusters gebeurde. Maar of dat opgaat voor de zeven kalenders...


    Pallieterkalender voor 1926 (De maanden door de seizoenen heen)

    1926i.jpg

    Een geïllustreerde kalender vergt heel wat voorbereiding en de verkoopstijd ervan is relatief kort. Het product moet immers minstens enkele maanden voor Nieuwjaar op de markt zijn, zodat de promotie en de distributie op vrij korte tijd hun beslag kunnen krijgen. Daar komt nog bij dat de kalender van 1926, als eerste in een reeks, niet kon bogen op een grote naambekendheid, al stond FT' naam ook inzake plastisch werk borg voor kwaliteit.

    Op 9 februari 1925 schrijft FT aan Eugene de Bock: "Ik hoop na deze maand aan de platen te beginnen." Een maand later moet hij toegeven: "Aan de kalender nog niets kunnen doen. Dat wordt vast April." (2 maart 1925). De Bock port hem ongetwijfeld aan, want op 9 maart zegt FT: "Ik zal vast probeeren voor paschen uw teekeningen af te krijgen. Deze week ben ik in den dag niet thuis." Half april heeft hij nog maar twee tekeningen klaar. Wat nu ? Hij vraagt uitstel, want de Romereis wenkt, met alle voorbereidingen daaromtrent. Op 18 april 1925 jammert hij bij De Bock: "Maar ik kan het niet verhelpen, het gaat zoo moeilijk! Ik heb nu twee teekeningen af die ik U hierbij stuur. Ik hoop dat ge [ze] zoo goed vindt. Maar het is voor mij een slecht formaat. Ik moet iets bijna vierkantig hebben of langer dan hoog. Ik heb me met vreugde aan 't werk gezet, maar elke minuut heeft men er mij op d'een of d'andere manier afgetrokken, dan weer voor- drachten, drukproeven, correspondentie, boodschappen met het oog op de reis naar Italië. Ja, en nu staan er nog twee voordrachten op het plan, en donderdag a.s. vertrek ik naar Italië ! Zeg eens kan er geen weg gevonden worden dat ge met die dingen in Juny kunt reizen, voor een almanak is april en mei toch nog te vroeg ? Ja ik zit in groote verlegenheid, ik ben bang van uw antwoord. Maar ik heb zoo mijn best gedaan, en ik ben er niet mogen in gelukken het verder dan twee teekeningen te brengen Natuurlijk maak ik de anderen ook, maar 't zal toch niet te laat zijn ? Als ik ze U nu vast in de maand mei lever. Is er dan [no]g tijd, schrijf mij het honingwoord. Ja! Ik zit te bibberen voor uw antwoord, en 'k zweet er van !"

     

    Ter hoogte van zijn uitroep dat april en mei toch nog te vroeg zijn voor promotie noteerde De Bock in de marge "neen".

    Na de 'appelsienenreis' neemt hij opnieuw contact op met zijn uitgever: "Terug uit Italië. Ik wil di[re]kt aan de teekeningen beginnen. Maar me rap het formaat gemeld ! Moet ik voortgaan zooals die twee ? Of moeten ze minder hoog zijn. Indien ze minder hoog moeten zijn, zend dan die twee terug, dan snijd ik er een stuk af. Zoo niet, dan kunnen die twee al dienen. Ik verwacht rap nieuws, hoe rapper [ni]euws, hoe rapper de teekeningen komen."

    Een maand lang werkt hij dapper door, zodat hij op 23 juni kan melden. "Vandaag acht dagen hebt ge alles. Ik hoop dat g'er zult van tevreden zijn. Over de koleuren die U soms niet aanstaan zouden, kunnen wij dan nog praten, hoe ze goed te krijgen :

    Op 2 juli 1925 spreekt FT het verlossende woord. "Eindelijk zijn ze af ! Ik had vast gemeend Dinsdag alles af te hebben, maar die carrokens en die prutserij hebben zooveel tijd gevraagd als de groote dingen. Ik hoop nu maar dat g' er ook content van zijt ! Er zijn er enkelen bij met purper. Als ge dat niet wenscht, daar het toch in steendruk gaat, dan kan die kleur veranderd worden. Maar als ge rood en blauw drukt, verkrijgt ge toch purper. Allo schrijf mij eens een woordeken ! Ik ga rap ne slok koelen wijn drinken, want ik ben muug !"

    De Bock reageert enthousiast, waarop FT in een briefkaart van 10 juli met hem nog enkele afspraken voor de druk van de kalender maakt. "Vooreerst doet het mij geno[eg]en dat ge tevreden zijt. Spijtig dat ge niet gezegd heb[t] van dit zwart-wit. Waarom dit niet gezegd bij het terugsturen van Jan. En Mei. Ik zou voorstellen ze zelf te calceeren, maar ik mis er de moed en den tijd. Want ik zit danig in 't werk. Laat ze maar calceeren. Dat gaat uitstekend. Het zijn meestal toch groote lijnen. Het boekske "Er was eens" is ook gecalceerd en het is [ze]er, zeer goed gelukt! Dit boekske is bij Rik Van Tichelen uitgegeven. Spreek hem eens aan voor een calceerder : Het boek van Van Tichelen is het kinderboek met illustraties van FT: Daar was eens. ..vertelsel - rijmkens (1924), een van de drie boeken die tot stand kwamen in de samenwerking tussen FT en Van Tichelen.

    De afwerking van de kalender heeft evenwel nog wat voeten in de aarde. Aan de titelplaat wordt in augustus nog gewerkt. Aan De Bock meldt hij op 26 augustus: "Ik wil die tittelplaatletters (sic) [t]eekenen, als ik zie dat ik het formaat niet meer heb. Geeft me dus formaat der breedte en lengte van 't blad. Dan hebt ge overmorgen die teekening."

    Pas na een maand stuurt hij een ontwerp, dat De Bock duidelijk niet voldoet, daar die een andere titelplaat tekent, of laat tekenen, een stuk dat later evenmin als het ontwerp van FT werd gebruikt. Op 30 september schrijft FT: "Hierbij dan eindelijk de voorplaat. Ik weet niet dat ze goed is. Ik kan geen letters teekenen of geen lijntjes trekken. Zie maar eens wat roode kladden ! Doch die kunt ge door den clicheerder wel laten wegnemen zeker ?

    Wanneer krijg ik de teekeningen terug ? Ik heb er reeds van beloofd, en ze manen er mij om !"

     

    Pallieterkalender voor 1927 {Religieuze en folkloristische feesten)

     

    img245/9513/1927mediumip5.jpg

    In de lente van 1926 zetten FT en De Bock de tweede kalender op stapel. Uit een brief aan de uitgever blijkt dat FT op 8 mei 1926  al ver is gevorderd. "Heel serieus, ik moet nog 2 teekeningen maken. Die doe ik morgen. Maandag zend ik U de teekeningen. Maar de getallen heb ik nog niet kunnen maken. Stuur mij een almanak van 1927, want als ik die niet heb, doe ik duizend fouten in die cijfers. Er komen nu nog zeven teekeningen April, Mei, Juny, July, Oogst, Sept, October, November. Daarvan moet October en November nog geteekend worden morgen. Zorg nu maar rap dat ik die almanak van 1927 krijg."

    Twee dagen later, op 10 mei, bereikt hij de eindstreep en kan hij aan De Bock schrijven: "Hierbij de zeven andere platen. De processie van Mei, die gij reeds hebt moet de maand Augustus worden. Ik heb met heel de serie van 12 maanden, getracht tafereelkens te maken geput uit de volksgebruiken met geestelijken grondslag, of beter verkleedingen, spelen. Nu toekomend jaar als de omstandigheden het toelaten, misschien niets dan gezichten van Begijnhoven en steden en dorpen, in hunnen seizoenendosch, of anders uw vroeger voorstel: 52 weken, kleine stukskens, maar dan in kleur (anders niet), dat zou dan zoo van alles zijn. Een koei, een speculatievent, een stuk Begijnhof, een mandeken fruit, een uithangbord, een kinderspel, 't portret van Napoleon, een schip, alle in een woord zoo wat van alles. Daar spreken wij dan nog wel eens over. Vindt g'het noodig, dat ik in de cijferskaders, de naam van deze voorstelling geef ?

    B.V.B. JANUARIE   -  DE 3 Koningen.

    Stuur mij rap, den almanak van 1927, voor geen verwarring in de cijfers te krijgen." De kalender van 1927 is de enige waar onder de aanduiding van de maand nog een extra titel is aangebracht.

    In Ons Vaderland ( 12 december 1926) verschijnt een recensie in verhaalvorm. De criticus vertelt hoe hij door vrouw en kinderen enthousiast wordt onthaald wanneer hij met een Pallieterkalender thuis komt. "En toen ik hun zei dat dit nu een kalender was en dat ie het heele jaar op de plaats zou hangen die de Noordstar-kalender had ingenomen, toen blonken de oogen van den oudste: 'En elke maand een prentje afscheuren, Pa ? En zijn die prentjes dan voor mij ?' Maar de anderen lieten zich het gerant* niet afnemen, ze eischten hun deel op en dan hebben we ten slotte en ten einde raad verloot wie van het Sint-Niklaasprentje en de St-Joris, en de Meiboom en al de andere kostelijkheden de titularis zou zijn. En nu ga je denken een kalender voor kinderen ! Neen, want moeder vond er zooveel pret in als de kinderen en vader vindt hem niet minder leuk als moeder. En als je voor 27 een mooie kalender wil, koop dan deze Pallieteruitgave."

    (*) gerant: deel dat iemand toekomt.

     

    Pallieterkalender voor 1928 (Het Begijnhof van Lier)


    img84/9969/1928mediumoo6.jpg
     

    Met de voorbereiding van de derde kalender, gewijd aan het Lierse Begijnhof, start FT al in februari 1927. Op 28 februari meldt hij De Bock de voltooiing van drie tekeningen: "Meer kon ik niet af krijgen. Ge kunt er mee voort. Zooals ge ziet het wordt de schoonste van de drie. Absoluut nu niet vouwen of plooien, en er schoone zorg voor dragen. Plak er nu tijdelijk de kalender onder van 't vorig, of van 't overvorig jaar. Later teeken ik er dan bij. In april ben ik heelemaal weer vrij. Dit Begijntje is Januarie. Die versierde tafel is Augustus, het druivelaarken is Juny. Ge kunt ze ook noemen. "Op Boodschappen." "De groeiende Wijngaerdt." "De processie komt." Ik hoop dat g'er van tevreden zijt. Ja het geld stuurt ge mij maar over de post."

     

    Het stadje. Pallieterkalender voor 1929 (Stadsgezichten van Lier)

     

    img132/5123/1929mediumzo4.jpg

    De voorbereiding voor de vierde kalender start al in januari. Op 27 januari 1928 zegt FT aan De Bock: "Ik kan niet eerder aan den almanak beginnen dan in maart. Maar dan hebt gij hem ook op 14 dagen heelemaal ! Hartelijk dank voor de vermeerdering van 't honorarium.

    Bij de productie van de kalender van 1929 duikt tijdens de lente van 1928 een misverstand op tussen de auteur en de uitgever over de reproductie van de kalender bij een steendrukker. Op 12 maart 1928 schrijft FT: "Dat is een abuis van u! Ik moet van die kalender de voorwaarden niet eerst kennen. Ik bedoelde, dat ik zal wachten tot gij den prijs weet van den steendrukker (een prijs waar ik niets mee te maken of te weten heb). Want als die man te veel vraagt [aa]n U, komt er van die kalender niets. Dus schreef ik, "ik wacht tot gij den prijs weet." Ik hoop dat gij dit dus goed begrepen hebt."

    De kalender 1929 was in het najaar van 1928 al van de pers. Op 19 oktober maakt FT bij De Bock zijn beklag: "Tot mijn groote verwondering en spijt zag ik eergisteren in Holland mijnen nieuwen kalender voorliggen ! En ik heb nog niets vernomen of ontvangen ! Noch mijne presentexemplaren, noch mijne origineele teekeningen ! Wat betekent dat ? [I]k hoop ze dan ook voor zondag te ontvangen. Doe er 10 ex. bij die ik U betaal tegen de verminderde prijs."

    Eind 1928, op 22 november, schrijft FT aan De Bock: "Over dit kleinere alman[ak]sken spreken we eens. Daar is me van de standaard ook naar gevraagd." Een plan dat niet werd gerealiseerd, niet bij De Sikkel van De Bock en niet bij de uitgeverij van De Standaard - Boekhandel. Ook het plan om de eerste kalender opnieuw uit te geven werd niet uitgevoerd. Op 19 december 1928 schrijft FT nochtans aan Pieter Van den Broeck (1866-1941), gepensioneerd onderwijzer in Hamme: "Over de heruitgave van den eersten Pallieter-Kalender zal ik bij gelegenheid eens met den uitgever spreken."

    In Toerisme (jg. 8, nr. 1), het blad van de Vlaamse Toeristenbond, verschijnt op 1 januari 1929 een lovende recensie van L.D.B. "A1s de trippelende klokkenklanken uit den goeden St. Gummarustoren, zoo fladderen U onmiddellijk bij het omslaan van het titelblad een regenboog van schitterende kleuren uit de teekeningen van Felix Timmermans toe." Na een beschrijving van alle kalenderbladen zegt hij: "Koop den Pallieter-kalender, en kies dan zelf het mooiste uit.

     

    De bespreking in Boekengids (1928, nr. 2) door B.G. is vrij positief: "Een teekenaar en kritisch aangelegd kijker zal zeker allerlei bezwaren vinden tegen Timmermans' teekenprocédé - in zoverre dit woord kan gebruikt worden. Persoonlijk hebben we wel iets tegen de werkelijk wat te bonte en gewilde kleurencombinaties. Of Timmermans dan wel de drukker hiervoor aansprakelijk is kan ik niet uitmaken. Maar alles bijeen is het een prettig hoekje kleur aan den wand en een beetje Pallieteriaansch-mystieken geest in de kamer."

    Het flamingantische tijdschrift Vlaanderen is uitermate lovend (24 december 1927): "Elke maand lacht ons van den schalkschen humorist een Pallieteriaansch gekleurd hoekje van het beroemd geworden Baggijnhof van het oude Vlaamsche stadje of gemoedelijk tafereeltje uit het leven zijner eenvoudige, vrome bewoonsters toe, terwijl 's kunstenaars fijne verbeelding de overtollige vakjes van den datumrooster met allerlei geestige penteekeningen vulde, waarvan de ont- cijfering telkens weer eenige stonden van stille pret doet beleven. Een kalender voor kunstenaars en fijnproevers, waarvan de uitvoering den uitgever tot eere strekt."

      

    Het landschap. Pallieterkalender voor 1930


    img172/4936/1930mediumot5.jpg
     

    Met het nieuwe jaar vangen ook ditmaal de werkzaamheden voor de (vijfde) kalender aan.

    FT weet dat De Bock hem in het voorjaar aan de mouw komt trekken, zodat hij al op 22 februari 1929 aan zijn uitgever schrijft: "De Pallieterkalender kan eerst in maart gemaakt worden."

    Drie dagen later licht hij zijn plannen toe: "De volgende kalender zullen landschappen zijn. Hij heet: Het blijde land." Voor het eerst duikt in de correspondentie een cijfer over het honorarium op. Op 4 maart 1929 vraagt FT: "Heb in orde uw afrekening ontvangen. Ik zie daar voor Pallieter-kalender 1929 - 780.00 fr. Had ge mij vroeger niet geschreven dat U mij 1000.00 fr. voortaan zoudt betalen ? Kijk daar eens naar ? Ik ga nu weer wat op reis. Maar van af 20 maart blijf ik t' huis en ga dan de kalenders teekenen."

    Over de kalender van 1930 schrijft FT op 4 juni naar zijn vriend De Bock: "Deze week is de kalender in 't zwart af." Inmiddels hadden de vrienden het plan opgevat om een kalender met koppen en verhalen uit te geven, wellicht bedoeld voor 1931. Uiteindelijk zou die pas eind 1931 als kalender voor 1932 verschijnen.

    Hij werkt onverdroten voort aan de 'koppenkalender'. Aan het eind van de maand, op 28 juni, schrijft hij aan De Bock: "Ja de proef is goed meegevallen. Ik ben nu bezig koppen aan 't teekenen. Ik maak de definitieve vertelsels naar de koppen. Het beste is dat ik eerst de koppen afmaak en ze u dan ter inzage zend. Is dat niet het beste ?" "Ik ontvang daar even de kalender in 't zwart. 't Is goed meegevallen. Een dezer dagen kleur ik hem."

     

    Franciscuskalender voor 1931

    img171/1193/xxmediumzj3.jpg

     
    Na de verschijning van de kalender voor 1930 werkt FT verder aan de koppen. Het is enigszins onduidelijk of die moeten dienen voor een kalender: in de bestaande reeks of voor een publicatie in boekvorm. Op 22 januari 1930 geeft FT aan De Bock zijn jaarplanning door: "Voor dit jaar heb ik dus voor u een heele boel werk te doen. 12 koppen met een blz. vertelsel er bij. Een almanak die voorstelt 12 taferelen uit het leven van St-Franciscus, en dan een kinderboek van 12 plaatjes. Zorg nu dat er niets bij komt."

    Het project van de 'koppenreeks' brengt nogal wat zorgen mee bij de materiele afwerking. Twee koppen zijn klaar voor reproductie. Op dat ogenblik zijn FT en De Bock al een tijdje in zee gegaan met een Brussels drukker, Phobel, die aan FT een bericht stuurt, dat vanuit Lier op 22 januari 1930 naar De Bock gaat: "Wij zijn verwonderd niets meer te hooren over het vervolg van deze uitgave. (Bedoeld wordt de twaalf koppen. - FT) Het ware ons zeer aangenaam geweest deze interessante collectie in vorm van boek, album of kalender te mogen voortdrukken. Wij zijn bereid U alle inlichtingen te bezorgen die U nog zoudt wenschen aangaande het teekenen op de plat. Hierbij laten wij U geworden enkele proeven van reproducties naar teekeningen Thiriard. Deze teekeningen waren door den teekenaar op gewoon teekenpapier uitgevoerd en werden door een ander procédé door ons gereproduceerd. Niets zou beletten dat er ook kleuren werden bijgevoegd." De afdrukken van Phobel stuurt FT door aan De Bock. FT voegt er als commentaar nog aan toe: "Voila! Dat is 't. Ik geloof beste Eugeen, dat er nu niet langer moet gezocht worden. En dan kunnen die twee koppen alvast gereproduceerd worden. Wat denkte ge er van."

    Gedurende een half jaar blijft het nu windstil inzake de koppen. De kalender voor 1931 is pas in augustus 1930 bijna klaar. Op 9 augustus meldt FT aan De Bock: "Daarmee hebt ge ook de getallen. Dat is weeral in orde. Ik ben blij dat ge de kalender schoon vindt. Druk hem nu maar rap." De nieuwe kalender is succesvol, zodat FT op 6 februari 1931 aan zijn uitgever kan melden: "Overal heeft de kalender in de pers de meesten bijval. Wat ik niet verwacht had. 't Is te wen- schen dat de verkoop er nu beter van gaat, voor u."

    De recensie in Boekengids (1931, nr. 3) door B.G. is enthousiast: "Timmermans is dit jaar afgeweken van zijn traditie, en heeft voor 1931 zijn Pallieterkalender veranderd in een Franciscuskalender. Ieder schijnt thans te willen gelooven dat die twee figuren tamelijk dicht bij elkaar staan. Persoonlijk ben ik van een ander gevoelen. Wel heeft de stemming en vooral het uitzicht van den kalender hiermee geen diepe wijziging ondergaan. Elke maand geeft een populaire scène uit de Fioretti. 't Is alles blekkerend en schel gekleurd, would-be naief gekleurd en devotelijk. Maar voor wie nu eenmaal van die dingen houdt kan ik aannemen dat deze kalender een kostelijk bezit is."

    Het boek in Vlaanderen (1930) vermeldt (p. 153) de kostprijs: 40 frank.

     

    Verhalenkalender voor 1932 (Koppen en volkstypen)

     

    1932.jpg

    Het 'koppenproject' is inmiddels niet gevorderd. De Bock is blijkbaar met een andere Brusselse drukker in onderhandeling. In de brief van 9 augustus 1931 zegt FT: "Heb de Heer van Brussel bij mij gehad. 't Is dezelfde procédé als bij Phobel. Dus geen avance ! In elk geval ik ga twee koppen op die zink teekenen. Als het gaat zal ik ook de andere maken.”

    Na een lange voorbereiding komt uiteindelijk de 'koppenkalender', de zevende in de reeks, in de loop van het najaar van 1931, tot stand.

    Het boek in Vlaanderen (1931) neemt een korte bespreking op: "In het bekende formaat, doch ditmaal in schitterenden veelkleurigen steendruk, twaalf menschengezichten met in één blz. tekst den roman van hun leven. Een nieuwe formule voor de bekende kalender-reeks. Men bestelle tijdig "' (p.140). De prijs is 45 frank.

    In het AMVC-Letterenhuis in Antwerpen bevinden zich in het handschriftendossier van FT (T3465/H) de typoscripten van De Burgemeester (januari) en De Majordomo (februari) en de handschriften van Het Riggereditje (maart), De koker (april), Het boerken van Henteren (mei), Mie het lammeken (juni), De profeet (juli), Pier van boekweit- strooi (september), Ster der zee (oktober), Mie Vogel-Petrol-Mie (november), Mieke Lieke (december). Op de versozijde van deze handschriften en typoscripten tekende FT ten behoeve van de uitgever een schets van de betreffende kop om zo de teksten en de koppen met elkaar te verbinden.

     

    Pallieterkalender voor 1933 (Landelijk leven)

     

    1933d.jpg

    In
    1932 werkt FT aan de achtste en laatste kalender in de reeks, al is hij zich op dat ogenblik daar nog niet van bewust.

    Op 4 juli 1932 meldt FT zich: "Deze week hebt ge alles in uw bezit. Moet ik ze ook kleuren ?", waar De Bock bij noteert "later".

    Op 8 juli gaat een nieuw bericht: "Ik zend u vandaag per zelfde post de teekeningen. Op welke manier nu moeten de dagen der maand er op gebracht worden. Met nummers alleen of zooals vroeger met teekeningskens erbij. Maar dat zal bezwaarlijk gaan, want het gaat nu over twee maanden en dan is de plaatsruimte te klein. Ik vind hier de afrekening over het jaar 1931. Heb ik daar het saldo in mijn voordeel 641,83 Fr. reeds van ontvagen? Ik vind er geen enkele aanduiding

    van.”

    Op 12 juli komen nog een paar aanwijzingen: "Zoo als ge verlangt moogt [ge] de afrekening regelen. Hierbij een model voor de cijferteekeningen. Is het zoo van grootte en schikking goed. Stuur het mij weer met uw goedkeuring of de noodige wijzigingen."

    Uit een ongedateerde briefkaart, blijkens een aantekening van De Bock door hem op 27 juli 1932 beantwoord, leiden we af dat FT blij is dat de jaarlijkse klus bijna is geklaard: "Hierbij dan eindelijk de cijfers. Zorg er nu voor dat dit in 't vervolg niet meer noodig is. Ik ben aan al die vodjes zoo wat uitgeput geraakt, en voor al ik ben het moe. Beter eenige flinke teekeningen, en daaronder een kalender gedrukt."

    De kalender voor 1933 is in augustus volledig klaar. FT "maakt nog plannen voor een volgende editie: "Ik heb het idee opgevat, (of kwam het vroeger al van U ?) de toekomende almanak, als g' het nog doet, van eens een ongekleurde te maken. Alleen wit en zwart. Ik denk dat daar iets in te doen is. Natuurlijk dan is 't uitzicht van zulke teekening niet als van een teekening die gemaakt is om gekleurd te worden. Denk er eens op. 't Zij zes of twaalf teekeningen."

    De kalender voor 1933 is inmiddels verschenen, terwijl plannen voor een opvolger nog geen concrete vorm hebben aangenomen. De crisis in de economie en de dalende omzet in de Vlaamse uitgeverijen doen zich voelen, waardoor de verkoop van de kalenders achteruit is gegaan.

    Op 4 januari 1933 stuurt FT zijn nieuwjaarswensen aan vriend De Bock en voegt er deze overweging aan toe: "'t Is te verstaan in dezen tijd, dat er zooveel kalenders niet meer verkocht worden. Wat nu gezongen? Iets nieuws brengen, of slechts honderden exemplaren. Iets nieuws is zeer moeilijk. We kunnen wel een scheurkalender maken van 52 weken, en daar een teekening (wit-zwart) op. Dat kan aardig zijn, maar ik voel mij op 't oogenblik niets geschikt om dit aan te vangen. Die teekeningen moeten toch een postkaart groot zijn. Dit vraagt heel veel tijd. En zou voor u van onkosten veel duurder komen. Begin al maar met de clichés! 52 clichés! 't Zou een duur ding worden. En dit moet ik op voorhand zeggen: daar iets bijschrijven, dat is niet te doen. Ik denk het beste eene oplage van enkele honderden exemplaren te maken. Ik maak nu 6 teekeningen in wit en zwart. Op eenige honderd exempl. gaat ge die zeker verkoopen. En dan stel ik zelf voor, er dan met die almanakken uit te scheiden. Over enkele jaren, als 't God belieft, kunnen wij dan weer eens iets anders doen. B.V driekleurendrukken. Dat zou het beste zijn."

    Het boek in Vlaanderen (1932) vermeldt (p. 71) de kostprijs: 25 frank.

    De kalender voor 1933 is de laatste in de reeks. De hele oplage gaat jaarlijks bijna volledig de deur uit. Bij ontstentenis van contracten of ander archiefmateriaal uit uitgeverij De Sikkel kennen we geen cijfers over de precieze oplage. Op 1 mei 1936 schrijft FT aan De Bock: "Een vraagje: hebt ge nog van mijn almanakken in voorraad ? De Heer Kippenberg van de Insel-Verlag in Leipzig zou die allen willen overnemen

     

    Onderaan de brief noteert De Bock volgende gegevens:

    1926 - 6

    1927 - 6

    1928 - 2 + 1 slecht ing[ebonden]

    1933 - 1 + 2

    1932- 367 + 500 zond[er] kart[on]

    Van de kalender 1932, verschenen op een ogenblik dat de verkoop daalt, zijn dus nog 867 exemplaren bij de uitgever. De overige uitgaven zijn op dat ogenblik uitgeput of in zeer geringe mate voorradig. Hoe groot moeten we de gebruikelijke oplage inschatten, wanneer we weten dat van de editie 1932 zich nog meer dan 800 exemplaren bij de uitgever bevinden. De oplage, die wellicht met de jaren is gestegen, zal naar alle waarschijnlijkheid een heel eind boven de duizend hebben gelegen, of bedroeg daar misschien een veelvoud van.

     

    ************************************** 

    02-10-2006 om 00:00 geschreven door Mon

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (4 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    30-09-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zilveren Verpozingen - FT kring - ( 1-23 )

    Zilveren Verpozingen  -  Felix Timmermans Kring

    Stichtingsdatum : 30 november 1990

     



    Korte inhoud van de "Zilveren Verpozingen"

    Nr 1    Hooimaand 1991

    Voorwoord voorzitter              (Etienne De Smedt)

    Logo en Titelverklaring (Job Deckers)

    Verslag eerste ledendag te Lier            (Manu Wagner)

    Ledenlijst

    Inspiratiebronnen deel 1

    Varia

     

    Nr 2    Wintermaand 1991

    De herfst blies op den horen                (Etienne De Smedt)

    Verslag tweede ledendag te Averbode (Manu Wagner)

    Inspiratiebronnen deel 2           (Job Deckers)

    Opdrachten  +   colofons FT 1

    Hoe FT getekend werd deel 1

    Ledenrubriek

     

    Nr 3    Hooimaand 1992

    Het verschijnsel Timmermans   (Etienne De Smedt)

    Het liedje mijner kindsheid                   (Christina Engels-Wagner)

    Activiteiten  +  lezersbrieven

    Hoe FT getekend werd deel 2          (Job Deckers)

    Opdrachten  +  colofons                      (Etienne De Smedt)

    Toespraak aan het graf van Timmermans         (Clara Timmermans)

     

    Nr 4    Wintermaand 1992

    Villa Laagland … een hoogtepunt                    (Etienne De Smedt)

    Vierde ledendag te Oostduinkerke                   onbekend

    Het liedje mijner kindsheid                   (Gaston Durnez)

    Inspiratiebronnen deel 3                       (Job Deckers)

    Activiteiten en Rome aankondiging.

     

    Nr 5    Kerst 1992

    Nummer buiten reeks

    Het lied mijner kindsheid                      (Gaston Durnez)

     

    Nr 6    Herfstmaand 1993

    Terugblik bij het eerste lustrum        (Etienne De Smedt)

    Inspiratiebronnen deel 4                       (Job Deckers)

    Vijfde ledendag te Lier             (Christina Engels-Wagner)

    Hoe FT getekend werd deel 3             (Job Deckers)

    Aankondiging van de 5de ledendag

     

    Nr 7    Kerst 1993

    Naar waar de Appelsienen nog steeds groeien             (Etienne De Smedt)

    Eerste grafische pennenvruchten van FT                      (Job Deckers)

    Zesde ledendag met Scheldetocht                    (Bert Peleman)

    Hoe FT getekend werd  deel 4                        (Job Deckers)

     

    Nr 8    Zomermaand 1994

    Zevende ledendag te Lier                     (Ward Corsmit)

    Mededelingen

    Wat gebeurde er met Zilveren verpozingen nr 5

    Tonet Timmermans en het Aards Paradijs                    (Etienne De Smedt)

    Renaat Veremans, zanger uit het Land van Rijen          (O. Van Aerde-Veremans)

    Over Timmermans  deel 1                               (Etienne De Smedt)

    Inspiratiebronnen  deel 5                                 (Job Deckers)

     

    Nr 9    Wintermaand 1994

    Lier – Zwolle – Lier, 8ste ledendag                   (Felix Coolen)

    Over Timmermans   (slot)                                (Etienne De Smedt)

    Inspiratiebronnen  deel 6                      (Job Deckers)

    Felix Timmermans, schrijver over schilders                  (Ward Corsmit)

    FT en Antoon Coolen, het verhaal van een vriendschap  deel 1                       (Etienne De Smedt)

    In memoriam José De Ceulaer             (Etienne De Smedt)

    Mededelingen

    Hoe FT getekend werd                       (Job Deckers)

    Felix Timmermans in het Frans             (Maurice De Jonghe)

     

    Nr 10  Hooimaand 1995

    Het land van Minneke Poes                 (Robin Hannelore)

    FT en Antoon Coolen, het verhaal van een vriendschap  deel 2            (Etienne De Smedt)

    Inspiratiebronnen  deel 7                      (Job Deckers)

    Bert Peleman  80                     (Etienne De Smedt)

    Een In memoriam Flor Van Reeth                    (Ward Corsmit)

    Zwanger … een moeilijk woord                      (Etienne De Smedt)

    De glanzende rust van elke dag                        (Etienne De Smedt)

     

    Nr 11  Vriesmaand 1995

    De Felix Timmermans Kring, een terugblik                   (Etienne De Smedt)

    Inspiratiebronnen                     (Job Deckers)

    In memoriam  Bert Peleman                 (Etienne De Smedt)

    Naar waar de appelsienen groeien  deel 2                    (Jef Vermeiren)

    Hoe FT getekend werd  deel 6                        (Job Deckers)

    Een feestelijke lustrumviering                (Marc Somers)

    Camille Melloy  deel 1             (Etienne De Smedt)

    Flor Van Reeth herdenking                  (Ronald de Preter)

    Kerst en Nieuwjaarswensen

     

    Nr 12  Hooimaand 1996

    Het Kindeke Jezus in Zeeland              (Gaston Durnez)

    Blijft Dhr Van Biesen archivaris van FTK                    (Job Deckers

    Korte berichten en varia

    De nood van Sinterklaas                      (Etienne De Smedt)

    Felix Timmermans en zijn vrienden                   (Job Deckers)

    Camille Melloy   deel 2                        (Etienne De Smedt)

    Duitse theologie beroept zich op FT                 (Ward Corsmit)

    Inspiratiebronnen   deel 9                     (Job Deckers)

    Auteurs en hun werk alfabetisch                       (Rik Van Biesen)

    Zilveren Verpozingen inhoud 1 -  10

     

    Nr 13  Vriesmaand 1996

    Wat hebben we ervan gesnoept – ledendag                 (Herman Emiel Mertens)

    Camille Melloy   deel 3 en slot             (Etienne De Smedt)

    Inspiratiebronnen   deel 10  -  Beatrijs             (Job Deckers)

    Herdenking  FT 50 jaar overleden

    Korte berichten

    O.L. Heer en de koe – 5 afbeeldingen             (Etienne De Smedt)

    De Kistprocessie                     (Job Deckers

    In memoriam Mandus De Vos en Max Wildiers

    Onbekende Timmermans                                 (Etienne De Smedt)

    Timmermansiaanse reminicensies                     (Ward Corsmit)

    Bespreking dichtbundel M. Braem                   (Job Deckers)

    3 Lino’s    -  vrome dagen 1922.

     

    Nr 14  Hooimaand 1997

    Op Leievaart  -  13de ledendag             (Gommaar Timmermans)

    Het fenomeen Timmermans                             (Etienne De Smedt)

    Inspiratiebronnen   deel 11                              (Job Deckers)

    Wie is het Visserke?

    Onvoltooid en onbekend                                 (Etienne De Smedt)

    Bert Peleman en Felix Timmermans onuitgegeven gedicht

    Timmermans en Tieland een paar appart                      (Etienne De Smedt)

    Varia en prijskamp

    Timmermans een religieus kunstenaar?             (Herman Emiel Mertens)

     

    Nr 15  Wintermaand 1997

    In memoriam Felix Timmermans                      (Georg Hermanowski)

    De Timmermanskring een ledendag = een vriendendag            (Daniël De Vos)

    Omtrent “Bij de Krabbekoker”                       (Etienne De Smedt)

    Inspiratiebronnen   deel 12                   (Job Deckers)

    Bouwstenen voor Pallieter   deel 1                   (Hans Masschelein)

    Herman-Emiel Mertens : een verjaardag                      (Etienne De Smedt)

    Herinneringen aan Bert Peleman en FT            (Jeffy Costeur)

     

    Nr 16  Juli 1998

    Boerenpsalm in Bokrijk                       (Louis vercammen)

    Hubert Lampo en Felix Timmermans               (Etienne De Smedt)

    Bouwstenen voor Pallieter  deel 2                    (Hans Masschelein)

    Ernest van der Hallen  1898  -  1948               (Katelijne van der Hallen)

    Gaston Durnez : een verjaardag                       (Etienne De Smedt)

    Felix Timmermans en de Scriptores Catholici               (Etienne De Smedt)

     

    Nr 17  December 1998

    Bijeen met de Kring                 (Bertus van den Belt)

    Naar waar de appelsienen groeien  deel 3                    (Jef Vermeiren)

    Berichten uit het paradijs                      (Etienne De Smedt)

    Mijn moeder                            (Mau Wagner)

    Het overlijden van Anton van Wilderode  -  priester Cyriel Coupé

    Overpeinzingen bij een foto                  (Etienne De Smedt)

    Een bittertje als aperitief                       (Fons De Roeck)

    Het overlijden van Rosalie H. Souza                (Etienne De Smedt)

    Onuitgegeven handschrift van FT ontdekt in Lier                      (Job Deckers)


    Nr 18  Juli 1999

    De Timmermanskring in Antwerpen                 (D. Lemmens)

    Bouwstenen voor Pallieter                   (Hans Masschelein)

    “Minneke Poes “ … de verloren droom                       (Etienne De Smedt)

    Te gast bij Gommaar Timmermans                   (Daniël De Vos)

    Hoe “de ster” van Felix Timmermans ontstond  deel 1             (Job Deckers)

    Bouwstenen voor Pallieter  deel 4                    (Hans Masschelein)

    Bert Peleman : De Oostduinkerkse gedichten               (Etienne De Smedt)

    Inspiratiebronnen  deel 13                    (Job Deckers)

     

    Nr 19  December 1999

    Naar Duitsland             (John Bel)

    Tienjarig bestaan van het FT Gesellschaft                     (Etienne De Smedt)

    Te gast bij Tonet Timmermans             (Daniël de Vos)

    Felix Timmermans en het wonder van de talen             (Etienne De Smedt)

    Bouwstenen voor Pallieter                   (Hans Masschelein)

    Herfstwandeling met Timmermans   deel 1                   (Johan De Coninck)

    De verzamelaars : Bertus van den Belt             (Daniël De Vos)

    Het woord te voeren past de jeugd!                 (Etienne De Smedt)

     

    Nr 19 bis        Juli 2000

    Op Scheldevaart                      (Katelijne van der Hallen)

    Te gast bij Clara Timmermans              (Daniël De Vos)

    Van een film … deel 1             (Etienne De Smedt)

    Op bezoek bij mevr. De Beukelaer – Michielsen                     (Boni Konings)

    Boustene voor Pallieter  deel 6             (Hans Masschelein)

    Wandelen met Felix Timmermans  slot             (Johan De Coninck)

    Hoogachtend ….Felix Timmermans - opdrachten                    (Etienne De Smedt)

    De verzamelaars : Greg Van Kampen              (Daniël De Vos)

    Inspiratiebronnen   deel 14                              (Job Deckers)

    Verrassend nieuws uit Leiden               (Job Deckers)

     

    Nr 20  December 2000

    Tien jaar Felix Timmermans Kring : een terugblik                     (Etienne De Smedt)

    Feestelijke viering 10 jaar FT Kring                 (Boni Konings)

    Lia Timmermans 80 jaar jong               (Daniël De Vos)

    Naar het land van de appelsienen                                (Omer Dombrecht)

    Van een film … slot                                         (Etienne De Smedt)

    Felix Timmermans, een biografie                                  (Gaston Durnez)

    De verzamelaars : Fons De Roeck                   (Daniël De Vos)

    Brief aan Felix Timmermans   deel 1                            (Johan De Coninck)

    Bouwstenen voor Pallieter   deel 7                               (Hans Masschelein)

    Inhoud Zilveren Verpozingen deel 11  -  deel 19 bis     (Rik Van Biesen)

    Inspiratiebronnen   deel 15                              (Job Deckers)

     

    Nr 21  juli 2001

    Melle-k de dag                        (Stijn Vanclooster)

    Testament van Camille Meloy                          (Etienne De Smedt)

    Antoon Coolen, Camille Melloy en Felix Coolen                     (Etienne De Smedt)

    Voor mij geen Zorro-masker                           (Herman-Emiel Mertens)

    Bouwstenen voor Pallieter   deel 8                   (Hans Masschelein)

    Door andere ogen gezien   deel 1                                (Etienne De Smedt)

    Brief aan Felix Timmermans   slot                    (Johan De Coninck)

    Felix Timmermans leeft nog in Duitsland                       (Ignaas Dom)

    In Assisi heb ik Timmermans ontmoet                          (Etienne De Smedt)

    De verzamelaars : Bonni Konings                                (Daniël De Vos)

    Ledendagen en Appelsienreizen – samenvatting                                   (Etienne De Smedt)

    Het bestuur van de Felix Timmermans-kring

     

    Nr 22  December 2001

    In Lier voor elk wat wils                                  (Stijn Vanclooster)

    Eduard Vetermns, de vreemde vriend  *1901 – 1946*                       (Etienne De Smedt)

    Een “Hemelse Salomé” in Leest                                   (Daniël De Vos)

    Originele brief aan de kleindochter van Stijn Streuvels

    Felix Timmermans en … Keetje Tippel                                   (Etienne De Smedt)

    Zilveren ontmoetingen bij Toon Tieland                                   (Daniël De Vos)

    Melle, Melle, steeds weer Melle !                                           (Etienne De Smedt)

    Door andere ogen gezien   deel 2                                            (Etienne De Smedt)

    Slenterend door Lier                            (Johan De Coninck)

    Zoals de regen in Lier tikt, zo tikt hij toch maar nergens ….

     

    Nr 23  Juli 2002

    Lenteledendag 2002                                                   (Stijn Vanclooster)

    Felix Timmermans en Ferdinand Toussaint                               (Etienne De Smedt)

    Karel Vingerhoets – resoect voor de Partituur             (Daniël De Vos)

    Bouwstenen voor Pallieter   deel 9                                          (Hans Masschelein)

    Een vruchtbare wisselwerking                                      (Johan de Coninck)

    Het afscheid  -  kaligrafie Juffrouw Symforosa             (Willy De Loenen)

    Schrijvers uit de tijd van FT  -  Lode Baekelmans                    (Stijn Vanclooster)

    De Hemelse Salomé : leiden en lijden van een regiseur       (Guido Hellemans)

    Binnenpretjes met “de Uilen van Minerva”                               (Daniël De Vos)

    In memoriam : Lia Timmermans  9/8/1920 – 15/6/2002

    Zoekplaatje … Zoekplaatje … Zoekplaatje                            (Etienne De Smedt)

    De Hemelse Salomé

    De haan kraaide met een kousenbandenstem               (Etienne De Smedt)

     

    30-09-2006 om 00:00 geschreven door Mon

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 2/5 - (7 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    29-09-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zilveren Verpozingen - FT kring - ( 24 - 38 )



    Nr 24  December 2002

    Scheldevaart naar Tolen                                              (Stijn Vanclooster)

    Clara Timmermans 80!

    Zilveren ontmoetingen : Line Lambert                          (Daniël De Vos)

    Juffrouw Symforosa in het Frans                                             (Johan De Coninck)

    Timmermans op de planken                                         (Etienne De Smedt)

    Gekoesterde replikten                                                 (Willy Ros)

    Schrijvers uit de tijd van FT : Karel van den Oever                              (Stijn Vanclooster)

    Bouwstenen voor Pallieter   deel 10                             (Hans Masschelein)

    Na regen komt … Maneschijn                                    (Cor van Dalen)

    De Hemelse Salomé : Hoe het groeide…

    Hoe Fekix Timmermans Wijnegem op de kaart zette               (Etienne De Smedt)

     

    Nr 25  Juni 2003

    Een zilveren dag te Oostmalle                                      (Stijn Vanclooster)

    Herdenking overlijdensdatum Felix Timmermans                      (Daniël De Vos)

    Gaston Durnez : “En toch muziek maken!”                               (Daniël De Vos)

    Van paters, schrijvers en een schilder                          (Etienne De Smedt)

    Schrijvers uit de tijd van FT : Emmanuel De Bom                    (Stijn Vanclooster)

    De stem uit Nederland                                     (Bertus van den Belt)

    Bouwstenen voor Pallieter   deel 11                             (Hans Masschelein)

    Weet je nog ?             De 25 ledendagen                                           (Etienne De Smedt)

    Van de rug af gezien                                                    (Etienne De Smedt)

     

    Nr 26  December 2003

    Wel Anna-Marie, waar gaat ge naar toe ?                                           (Stijn Vanclooster)

    Vijfde appelsienenreis                                      (Honoré Wils)

    Voor alle Chinezen …                                     (Etienne De Smedt)

    Voorwoord bij de derde druk

    Zilveren ontmoetingen : August Keersmaekers                         (Daniël De Vos)

    Bouwstenen voor Pallieter   deel 12                             (Hans Masschelein)

    Het betuur 2003

    Schrijvers uit de tijd van FT :Maurice Gilliams                         (Stijn Vanclooster

    De stem uit Nederland                         (Bertus van den Belt)

    Het heimwee naar de hemel                                         (Etienne De Smedt)

    Uit ons Timmermans-kring shoppingcentrum

    Timmermans op de planken                                         (Daniël De Vos)

    Tussen vrienden, ook na de dood                                (Etienne De Smedt)

     

    Nr 27  Juni 2004

    Op weg naar Minneke Poes                                        (Guido Hellemans)

    Minneke Poes, Hoe het groeide                                              (Etienne De Smedt)

    Timmermans op de planken                                         (Daniël De Vos)

    Schrijver uit de tijd van FT : Godfried Bomans             (Stijn Vanclooster)

    Bouwstenen voor Pallieter   deel 13                                        (Hans Masschelein)

    De stem uit Nederland                                     (Bertus van den Belt)

    Wij herdachten Felix Timmermans 24/01/2004                        (Etienne De Smedt)

    Waar Timmermans en G.Walschap de appelsienen zagen bloeien      (Etienne De Smedt)

     

    Nr 28  December 2004

    Een gezellige avond in Averbode                                             (Hans Masschelein)

    Pallieterjanus, een donderslag bij heldere hemel                       (Etienne De Smedt)

    Mijn vader, Bernard Janssens                                      (Daniël De Vos)

    Bouwstenen voor Pallieter   deel 14                                        (Hans Masschelein)

    Frlix Timmermans, illustrator van andermans werk                  (Etienne De Smedt)

    Ledendag in Bouwel                                        (Herman Van Looy)

    De stem uit Nederland                                     (Bertus van den Belt)

    Timmermans op de planken                                         (Daniël De Vos)

    Felix Timmermans naast Ernest Claes                          (Johan De Coninck)

    Houtsneden uit 1930 van de Duitse houtsnijder Heinz Kiwitz

    Holland                                               (Etienne De Smedt)

     

    Nr 29  Juni 2005

    Met de rode koning in Lier                                          (Honoré Wils)

    De vele gezichten van Juffrouw Syforosa                     (Etienne De Smedt)

    Timmermans op de planken                                         (Daniël De Vos)

    Schrijvers uit de tijd van FT : Antoon Thiry                              (Stijn Vanclooster)

    De stem uit Nederland                                     (Bertus van den Belt)

    Bouwstenen voor Pallieter   deel 15                                        (Hans Masschelein)

    Timmermans frontaal                                                   (Etienne De Smedt)

    Boerenpslam in Heist-Goor : een voltreffer                              (Daniël De Vos)

    Bert Peleman, een grote vriend van onze kring                         (Etienne De Smedt)

    Looimaand 24 januari  2005                                      (René Cox)

    In memoriam ; Francis Drijbooms                                           (Etienne De Smedt)

    Nog over Timmermans en Claes                                  (Johan De Coninck)

    Felix Timmermans in sz leesgroep                                (Daniël De Vos)

    In memoriam : Jozef De Belder                                    (Louis Van Leemput)

     

    Nr 30  December 2005

    De 30ste ledendag te Tongerlo                          (Suzanne De Clerck)

    Op Keizerlijk Japans                                                   (Etienne De Smedt)

    Timmermans op de planken                                         (Daniël De Vos)

    De stem uit Nederland                         (Bertus van den Belt)

    Schrijvers uit de tijd van FT : August van Cauwelaert               (Stijn Vanclooster)

    Voyage autour de ma Chambre                                   (Etienne De Smedt)

    Leontientje

    Inhoud Zilveren verpozingen deel 20  -  deel 29                       (Rik Van Biesen)

    Omtrent het verhaal “De Witte Vaas”                          (René Goyvaerts)

    Brochures en bijzondere uitgaven

    Timmermans en het Mechels Begijnhof                        (Johan De Coninck)

    Ledendagen en appelsienreizen

    Felix Timmermans in beeld                                          (Etienne De Smedt)

    In memoriam ; Line Lambert  1907  -  2005                (Etienne De Smedt)

    Antoon Thiry, nader bekeken en gecorrigeerd             (Louis Van Leemput)

    Caves, het bier van Lier                                              (Etienne De Smedt)

    Bouwstenen voor Pallieter   deel 16                             (Hans Masschelein)

     

    Nr 31 Juli 2006

    Warum ist es am Rhein so schön ?                               (André Mens)

    De negen levens van een kat                                        (Etienne De Smedt)

    Timmermans op de planken                                         (Daniël De Vos)

    De Goede Helpers van de Familie hernat                     (René Goyvaerts)

    De stem uit Nederland                                     (Bertus van den Belt)

    Bouwstenen voor Pallieter   deel 17                                        (Hans Masschelein)

    Sint Antonius, zo heb ik uit Timmermans werken geroken                    (Rik Bruloot)

    Voyage autour de ma Chambre   deel 2                                  (Etienne De Smedt)

    Hoe Felix Timmermans naar de hemel keek                             (Johan De Coninck)

    De nood van Juffrouw Symforosa, Begijntje                            (Etienne De Smedt)

    Nr 32 December  2006

    De 32ste ledendag : De Felix Timmermans Kring ‘Stirbt Nicht’       (Daniël de Vos)

     

    Ik neem de pen in de hand, De complete briefwiseling van FT aan de

    Gentse geneesheer De Wannemaecker 1923 - 1947       (Etienne De Smedt)

     

    De stem uit Nederland             (Bertus Van den Belt)

    Op bezoek bij Jan Bosselaers, een Lierenaar in Leuven      (Daniël De Vos)

    Over : De Zachte Keel

    Bouwstenen voor Pallieter   deel 18        (Hans Masschelein)

    Pieter Bruegel, de 1ste druk geroken en gevonden        (René Goyvaerts)

    Bij het overlijden van Toon Tieland

    Lierse typen, een Beeldverhaal            (Etienne De Smedt)

    Een blijvend Sint Niklaasgeschenk            (Rik Bruloot)

    Hoogachtend … Felix Timmermans           (Etienne De Smedt)

    Uit ons Gulden Boek  I

    Een en ander over Symforosa              (Johan De Coninck)

    Op Keizerlijk Japans (aanvulling van ZV nr 30)          (Etienne De Smedt)

    Nr 33 Juni 2007

    33ste Ledendag – Onze kring te gast in het Witte huis van

    Oscar Van Rompay                                                       ( Daniël de Vos )

     

    Kloosterheide 24 januari 2007 – Timmermans herdacht         ( René Cox)

    Die Cronijken Vlaanderens            ( Etienne De Smedt )

    Op bezoek bij Mia-ke van de geburen               (Daniël de Vos)

    Voyage autour de ma Chambre   deel 3               (Etienne De Smedt)

    Jeroen Brouwers, een kind van Timmermans ?

    Aan de Flor, den alderbeste!

    Koleuren, koleuren is alles in alles                (Herman Van Looy)

    Uit ons Gulden Boek  II

    Minneke Poes van dichterbij                      (Etienne De Smedt)

    Felix Timmermans en de Film  (1)               (Daniël de Vos)

    Een historisch document                             (Etienne De Smedt)

    Vertalingen                                                 (Johan De Coninck)

    Zilveren Verpozingen : een gouden reeks           (Etienne De Smedt)

    Bouwstenen voor Pallieter   deel 19                  ( Hans Masschelein)

     

     

    Nr 34 December 2007

    Te gast in een huis schone Letteren                    (Daniël de Vos)

    Beste nonkel Hanri                                            (Willy De Loenen)

    Timmermans uit het leven gegrepen                    (Etienne De Smedt)

    Ik vond alles goed aan Felix

    Uit ons Gulden Boek  III

     

    Relaas van een aangekondigde laatste, allerlaatste,

    defintief laatste Appelsienenreis                           (Andrea Sterck, )

                                                                              (Romain Coppens)

                                                                              (Honoré Wils)

                                                                              ( Etienne De Smedt)

     

    Robin Hannelore, een schrijver uit de Kempen

    Een zachte Keel in Mortsel                                     (Daniël de Vos)

    Tafelrede in het Zwitsers hotel Alpenhof – Unterbäch            (Gaston Durnez)

    Een stem uit Nederland                          (Cees Visser)

    Capriooltjes                                            (Etienne De Smedt)

    Timmermans en de Film   (2)                      (Daniël de Vos)

    Hoe Timmermans naar de hemel keek  deel 2           ( Johan De Coninck)

    (petit) Voyage autour de ma Chambre                   (Etienne De Smedt)

    Bouwstenen voor Pallieter   deel 20                     (Hans Masschelein)

    Nr 35 Juni 2008

    Hoe onze kring heuren beeweg naar Scherpenheuvel deed     (Daniël de Vos)

    Uit onze Gulden Boek IV

    Hij leerde zijn vriend tekenen     (Etienne De Smedt)

     

    Schrijvers uit de tijd van Felix Timmermans

    Deel 8  -  Maurice Roelants     (Stijn Vanclooster)

     

    Uit : Oud worden, Haiku’s en Senriu’s     (Clara Timmermans)

     

    Houten Mensen en heimwee naar Lier

    Antoon Thiry en zijn “Meester Vindevogel”     (Cees Visser)

     

    Op bezoek bij Pier en Mie Boer … recht tegenover Minneke Poes     (Herman Van Looy)

    Waarom een blog over de Fé ?     (Mon Van den heuvel)

    Assisi : op zoek naar Franciscus     (Honoré Wils)

    Capriooltjes     (Etienne De Smedt)

     

    Te gast bij Johan De Coninck in Mechelen

    Timmermans’ gebreken worden in zijn pen verdiensten!     (Daniël de Vos)

     

    Nog over hemellichamen bij Timmermans     (Johan De Coninck)

    De levendige Historie van een Kistprocessie       (Etienne De Smedt

    Bouwstenen voor Pallieter   deel 21     (Hans Masschelein)

    Nr 36 Juni 2008

    In Memoriam – Nicky Timmermans     (Etienne De Smedt)

    De Timmermanskring in de ban van Gummarus en Grimmelda     (Daniël De Vos)

    Gaan we terug naar goed bier en de lange pijp     (Etienne De Smedt)

     

    Bij mijn vriend    “In de kleine stad”

                Antoon Thiry over Felix Timmermans in 1908     (Cees Visser)

     

    De zwerftocht van een briefwisseling     (Etienne De Smedt)

     

    Timmermans op de planken.

                En waar de Ster bleef stille staan in de Antwerpse K.N.S.     (Daniël De Vos)

     

    Schrijvers uit de tijd van Felix Timmermans – Jeroen Brouwers     (Stijn Vanclooster)

    Petit voyage (catholique) autour de ma chambre      (Etienne De Smedt)

    Scherpenheuvel         (Walter Claes)

    Korneel Goossens, een Mechelse epigoon van Felix Timmermans     (Johan De Coninck)

     

    Van bundels, bloemlezingen en buitenbeentjes     (Etienne De Smedt)

    Timmermans in de krant – te Batavia in Nederlands-Indië     (René Goyvaerts)

    Capriooltjes      (Etienne De Smedt)

     

    Is, …en waar de Ster bleef stille staan, … een blijvend meesterwerk    (Etienne De Smedt)

    Bouwstenen voor Pallieter   deel 22      (Hans Masschelein)

    Nr 37 Juni 2009

    Een dagje Lier, overvloedig hemelwater in de prijs inbegrepen     (Daniël De Vos)

    Vivisectie van een bezoek     (Etienne De Smedt)

     Een stem uit Nederland : Lierke Plezierke     (Cees Visser)

    Capriooltjes     (Etienne De Smedt)

    Petit Voyage (littéraire) autour de ma Chambre     (Etienne De Smedt)

    Felix Timmermans in de Dagboeken van Ernest Claes     (René Goyvaerts)

     

    En het woord is aan … Felix Timmermans (deel 1)      (Etienne De Smedt)

    Schrijvers uit de tijd van Felix Timmermans (deel 10) Stijn Streuvels     (Stijn Vanclooster)

     

    Tom Seidmann-Freud en haar prentboeken     (Jan Schroven)

    In het spoor van Felix Timmermans     (Johan De Coninck)

    Over boeken gesproken : De Insel Bücherei     (Etienne De Smedt)

    Bouwstenen voor Pallieter   deel 23     (Hans Masschelein)

    Felix Timmermans en Abraham Hans     (Johan De Coninck)


    Goede waar prijst zichzelf ! :

    Hoe reclame werd gemaakt voor het werk van Felix Timmermans    (Etienne De Smedt)

     

    Nr 38 december 2009

    Als ’t weer Kerstmis wordt in Timmermansland     (Etienne De Smedt)

    Een stem uit Nederland : De Dofijnen van Walewijck     (Cees Visser)

    Petit Voyage (sucré) autour de ma Chambre     (Etienne De Smedt)

    Mijn vertalingen van  De Profeet     (Johan De Coninck)


    En het woord is aan ...Felix Timmermans (deel 2)     (Etienne De Smedt)

    Ontmoetingen     (Etienne De Smedt)

    20 jaar Timmermans Gesellschaft : onze kring was er bij     (Daniël De Vos)

    Molens van Lier – De molen van Fransoo     (Jan Schroven)

    Bouwstenen voor Pallieter   deel 24     (Hans Masschelein)

     

    Timmermans op de planken deel 2
         Het Kindeken Jezus in de Antwerpse K.N.S.     (Daniël De Vos)

     

    Felix Timmermans in de dagboeken van Ernest Claes (deel 2)     (René Goyvaerts)

    Capriooltjes     (Etienne De Smedt)

    Professor August Keersmaeckers   1920  -  2009     (Etienne De Smedt)

     

    Hoe ik de Fee en de Timmermanskring leerde kennen     (Suzanne De Clerck)


    29-09-2006 om 00:00 geschreven door Mon

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (7 Stemmen)
    >> Reageer (2)
    28-09-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zilveren Verpozingen - FT kring - (39 - 45)

    Nr 39 juni 2010

    Open deur in Minneke Poes      (Daniël De Vos)

    En het woord is aan  ... Felix Timmermans  -  deel 3     (Etienne De Smedt)

    Petit Voyage (allemand) autour de ma Chambre (voor mijn dochter Rika)     (Etienne De Smedt)

    Een stem uit Nederland : Timmermans en Kropholler  -  deel 1      (Cees Vissers)

    De molen van Pallieter   en iets over molens in ’t algemeen     (Johan De Coninck)

    Timmermans op de planken - deel 4 - Leontientje in Kongo     (Tine Balder en Daniël De Vos)

    Logboek van een Timmermans-cruise  -  21 mei 2010 tot 28 mei 2010     (Fons De Roeck)

     

    Vergelijking van Duitse vertalingen van enkele

    gedichten uit Timmermans' Adagio  -  deel 1     (André Mens)

     

    Nog van Felix aan Marieke ...     (Etienne De Smedt)

    Bouwstenen voor Pallieter   deel 25     (Hans Masschelein)

    Felix Timmermans in goud en zilver      (Jan Schroven)

    Historisch Minneke Poes      (Herman Van Looy)

    Felix Timmermans via het Internet      (Mon Van den heuvel)

    Schrijvers uit de tijd van Felix Timmermans (deel 11) Curiel Buysse     (Stijn Vanclooster)

    Ten huize van ... Flor Van Reeth - uitzending op 12 juni 1959      (Joos Florquin)

     

     

    Nr 40 december 2010

    Fee-stelijke Ledendag van de jubilerende Timmermans-kring      (Daniël de Vos)

     

    Voor jou en voor elkaar ...

    ... Een zalige Kerst en een voorspoedig Nieuwjaar     (Cees Visser)

     

    Petit voyage (postale) autour de ma chambre     (Etienne De Smedt)

    Een stem uit Nederland : Timmermans en Kropholler  -  deel 2     (Cees Visser)

    En het woord is aan ... Felix Timmermans  deel 4     (Etienne De Smedt)

    Sint-Gommarus en Sint-Rombout     (Johan De Coninck)

     

    Vergelijking van Duitse vertalingen van enkele

    gedichten uit Timmermans’ Adagio  -  deel 2     (André Mens)

     

    René Cox  -  de laatste reis van een bestuurslid      (Etienne De Smedt)

    Felix Timmermans en het Lierse Stadsbestuur     (René Goyvaerts)

     

    Over luxe edities van Timmermansvertalingen

    Sur Hollande Van Gelder – Auf Büttenpapier – On Zerkall mould paper     (Etienne De Smedt)

     

    Hoe het groeide ... tekst op gevel herberg De Boekt

    Een capriooltje uit 1933          (een april-vis)     (Jan Schroven)

    Ten huize van ... Reimond Kimpe – uitzending op 23 oktober 1964     (Joos Florquin)

    Stemmen uit het verleden     (Etienne De Smedt)

    Bouwstenen voor Pallieter   deel 26     (Hans Masschelein)

    Nog van Felix aan Marieke – omtrent een liefdesbrief     (Etienne De Smedt)

     

     

    Nr 41 juni 2011

    Over een varkentje met een lange snuit ...     (Daniël De Vos)

    ... En een reeks Lierse snuiters...

     

    125 jaar Felix Timmermans

    Capriooltje – Over varkens gesproken      (Etienne De Smedt)

     

    Een stem uit Nederland : Timmermans en Kropholler  -  deel 3      (Cees Visser)

    En het woord is aan ... Felix Timmermans  deel 5      (Etienne De Smedt)

    Felix Timmermans en het Lierse Stadsbestuur - deel 2      (René Goyvaerts)

    Kalligrafie  uit de “De Familie Hernat”      (Willy De Loenen)

    Weet je nog : Boerenpsalm     (Etienne De Smedt)

    Nog iets over het menu     (Boni Konings)

    Frans Verschoren en het Begijnhof      (Johan De Coninck)

    De vlucht van Felix Timmermans      (Gerard Walschap)

     

    Dr. Oskar Jancke, een onbekende vriend van Felix Timmermans      (Jan Schroven)

     

    Schrijvers uit de tijd van Felix Timmermans (deel 12)      (Stijn Vanclooster)

    Karel Van de Woestijne

     

    Het poortje      (Herman Van Looy)

    Mini-capriooltje  -  Symforosa moet weg !       (Etienne De Smedt)

    Capriooltje  -  Van een vergeten Vlaamse schrijver      (Etienne De Smedt)


     

    Nr 42 december  2011

    Winter...  en wensen      (redactie)

    Overpeizingen bij een Kerstverhaal         (Johan De Coninck)

    Een Sterre-wonder-avontuur. Een stem uit Nederland       (Cees Visser)

     

    Die Flämischen Weihnachtsgesellen :

         Timmermans voor het goede doel       (Daniël De Vos)

     

    Ik zag Cecilia komen – kaligrafie      (Willy De Loenen)

    Boerenpsalm op goede Leest geschoeid!       (Daniël De Vos)

     

    Toen alles pas begon.Citaten uit brieven van :
          Lou Aspeslag aan Lia Timmermans     (Mon Van den heuvel -
    Etienne De Smedt)

     

    En het woord aan ...Felix Timmermans  -  deel 6 :

         Michel Angelo, de mens en de kunstenaar       (redactie)

     

    Hoogachend.... Felix Timmermans  -  deel 3      (Jan Schroven)

     

    Uit mijn Rommelkast  -  deel 1 :

          Van een brief die niet mocht gelezen worden       (Etienne De Smedt)

     

    Felix Timmermans en het Lierse Stadsbestuur  -  deel 3       (René Goyvaerts)

    Capriooltje – Juicht, België juicht!        (Etienne De Smedt)

     

    Ditjes en datjes en nog veel meer!        (Herman Van Looy  -  Etienne De Smedt)

     

    Petit voyage (poétique) autour de ma Chambre       (Etienne De Smedt)

    Bouwstenen voor Pallieter   deel 27        (Hans Masschelein)

    Schrijvers uit de tijd van Felix Timmermans – Menno Ter Braak     (Stijn Vanclooster)

    Zilveren verpozingen – korte inhoud van nr 30 tot nr 39       (redactie)


    Nr 43juni  2012

    In gezelschap van Pieter Breugel en een Vlaamse kerstgezel     (Daniël De Vos)

    Een stem uit Nederland : Felix Timmermans en Herman Heijermans    (Cees Visser)

    Over een boeiend document     (Etienne De Smedt)

    Kaliligrafie uit Pieter Breugel     (Willy De Loenen)

     

    Notities bij een koninklijke weg :

        Lia Timmermans als Eredame van Koningin Fabiola     (Mon Van den heuvel-Etienne De Smedt)

     

    Olé, olé, hier komt de Spaanse Fé     (Johan De Coninck)

    “De schat van Mon” of... wat iedereen dringend moet lezen     (Etienne De Smedt)

    Ledendagen en Appelsienreizen      (Etienne De Smedt)

     

    Emanuel Stickelberger, Zwitserse gastheer van Felix Timmermans      (Jan Schroven)

    Een capriooltje, Nomen est omen  -  What’s in a name      (Etienne De Smedt)

    Timmermans-Masereel of Masereel-Timmermans      (Stan Andries)

    Pallieter buiten Europa       (Johan De Coninck)

    Uit mijn Rommelkas  deel 2 : het woord te voeren past de man       (Etienne De Smedt)


    Lia Timmermans  1920  2002  2012       (redactie)

     

    Schrijvers uit de tijd van Felix Timmermans - Menno Ter Braak (deel 2)        (Stijn Vanclooster)

    Het woord is aan ... Felix Timmermans     deel 7      (Etienne De Smedt)

     

    Over een vrouw, een moto en een schrijver       (Mon Van den heuel -Etienne De Smedt)

                 Béatrice du Vinage 


    Gummarus van Lier, een boek om te hebben en te koesteren         (redactie)



    Nr 44 december 2012

    Zalig kerstfeest, kaligrafie     (Willy De Loenen)

    Gaston Durnez sprak met GoT     (   Daniël De Vos)

     

    Vertelsels voor Janneke en Mieke

          Felix Timmermans en de jeugdliteratuur     (Etienne De Smedt)

     

    Een stem uit Nederland : Pallieter in het klooster     (Cees Visser)

     

    Brieven uit de kostschool. Brieven van Lia Timmermans

          aan haar ouders vanuit Sint-Lutgardis     (Etienne De Smedt)

     

    Eugeen Yoors, Felix Timmermans en Antoon Thiry     (Johan De Coninck)

     

    En het woord is aan ... Felix Timmermans

          Minneke Poes of de zoektocht naar het juiste woord     (Etienne De Smedt)

     

    Uit Adriaan Brouwer, kaligrafie     (Willy De Loenen)

    Timmermans in de Bijenkorf     (Jan Schroven

     

    Uit mijn Rommelkas – deel 3

          Over één Adriaan Brouwer en twee schrijvers     (Etienne De Smedt)

     

    Zo tekende Felix Timmermans      (Etienne De Smedt)

    Timmermans en ik     (Johan De Coninck)

    Petit Voyage (cinématographique) autour de deux Chambres      (Etienne De Smedt)

    De geest van Felix Timmermans     (Hans Masschelein)

    Woorden bij een graf     (Etienne De Smedt)

     

    Schrijvers uit de tijd van Felix Timmermans

          Ernest Van der Hallen  -  aflevering 14  (deel 1)     (Stijn Vanclooster)

     

    Brochures en speciale uitgaven (zie hiervoor ook ZV nr 30)



    Nr 45 juni  2013

    Toen wij Godfried Bomans en Cecilia zagen komen     (Daniël De Vos)

    Van een psalm naar een requiem     (Etienne De Smedt)

    Marcel Van de Velde ontmoet Felix Timmermans     (Cees Visser)

    En waar een stem zei dat het goed was !      (Etienne De Smedt)

    Petit Voyage autour de ma Chambre      (Etienne De Smedt)

     

    Timmermans : de meester der meesters

                    Godfried Bomans’ grote sympathie voor zijn Lierse collega     (Daniël De Vos)

     

    Een mini-capriooltje     (redactie)

    Uit “De Pastoor uit den Bloeienden Wijngaerdt”, kaligrafie     (Willy De Loenen)

    Latijnse Psalmen voor een boer (deel 1)       (Jan Schroven)

     

    Uit mijn Rommelkas  (deel 4)       (   Etienne De Smedt)

    Holdijn, een vroeg toneelwerk van Timmermans      (Johan De Coninck)

    Felix Timmermans en de sport     (Herman Van Looy)

     

    En het woord is aan ... Felix Timmermans

                    En altijd naar Minneke Poes      (Etienne De Smedt)

     

    Zo tekende Felix Timmermans   deel 2      (redactie)

     

    Schrijvers uit de tijd van Felix Timmermans

                    Ernest Van der Hallen  (deel 2)      (Stijn Vanclooster)

     

    Timmermans voor jou geknipt, geknipt voor jou  (deel 1)      (   Etienne De Smedt)

     

    Over Adagio is reeds alles gezegd ... Neen dus !     (Etienne De Smedt  -  Mon Van den heuvel)

     

    Hemellichamen in de ogen van de jonge Timmermans     (Johan De Coninck)

     




    *****

     

    28-09-2006 om 00:00 geschreven door Mon

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (5 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    27-09-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zilveren Verpozingen - FT kring - (46-54)

    Nr 46 december  2013
    Nicky Timmermans   1944 – 2008     redactie
    Opgestoken  -  Eerste roman van Felix Timmermans Hoofstuk I   Jan Schroven
    Hoe een Gulden Engel een gevallen Engel werd     Etienne De Smedt
    Uit mijn Rommelkas  deel 5 - Annie Salomons en Felix Timmermans zijn Pallieter     Etienne De Smedt
    Een stem uit Nederland - Felix Timmermans exposeert bij Kunsthandel Buffa  deel 1     Cees Visser

    Schimmen uit de schemer  -  Jozef Arrras     Etienne De Smedt
    Timmermans, goedwillige illustrator voor anderen     Johan De Coninck
    Zo tekende Felix Timmermans   deel 3     Etienne De Smedt
    Kalligrafie uit “ Bij de Krabbkoker ”      Willy De Loenen
    Timmermans voor jou geknipt, geknipt voor jou  deel 2     Etienne De Smedt

    Latijnse Psalmen voor een boer   deel 2     Jan Schroven
    En het woord is aan... Felix Timmermans   deel 10
      Maurice Maeterlinck en zijn Pelléas en Mélisande      Etienne De Smedt
    Antoon Thiry herlezen     Johan De Coninck
    Over voorpublicaties en verhalenbundels     Etienne De Smedt
    Een foto als bewijsmateriaal     redactie
    Een korf vol kleurrijke Begijntjes     Etienne De Smedt

    Nr 47 juni 2014
    Hoog het hart, hoog het lied, hoog de vreugde... Ledendag maart 2014     Daniël De Vos
    Schimmen uit de schemer – Prosper Arents    deel 2     Etienne De Smedt
    Een stem uit Nederland - Felix Timmermans exposeert bij Kunsthandel Buffa  deel 2    Cees Visser
    Uit mijn Rommelkas  deel 6    Etienne De Smedt
    Felix Timmermans en de Muziek     Daniël De Vos

    Kalligrafie uit “Adagio”      Willy De Loenen
    Felix Timmermans nog niet vergeten aan zee     Hans Masschelein
    Zo tekende Felix Timmermans       deel 4       Etienne De Smedt
    Door de Dagen waren Boskooltjes        Jan Schroven
    Boerenpsalm in Canada     Johan De Coninck

    Opgestoken  -  Roman van Felix Timmermans  - Hoofdstuk II    Jan Schroven
    Alle wegen leiden naar ... Minneke Poes     Herman Van Looy
    Drugs, dollars en .... Felix Timmermans      Etienne De Smedt

    Nr 48 december  2014
    Een tipje van de sluier van de Spaanse Symforosa opgelicht      Etienne De Smedt
    Een stem uit Nederland - Felix Timmermans exposeert bij Kunsthandel Buffa  deel 3       Cees Visser
    Schimmen uit de schemer – Ward Corsmit    deel 3     Etienne De Smedt
    Mini-capriooltje : Felix, altijd maar Felix (1)       Etienne De Smedt
    Timmermans geciteerd        Johan De Coninck

    Hoe Sinter-Klaas uiteindelijk toch zelfstandig werd      Etienne De Smedt
    Zo tekende Felix Timmermans     deel 5     Etienne De Smedt
    Timmermans voor jou geknipt, geknipt voor jou deel 3 - Timmermans was ‘Einmalig’      Etienne De Smedt
    Mini-capriooltje : Felix, altijd maar Felix (2)    Etienne De Smedt
    Hoogachtend.... Felix Timmermans  -  deel 4    Jan Schroven

    Uit mijn Rommelkas  deel 7       Etienne De Smedt
    Kalligrafie “Naar waar de Appelsienen groeien”      Willy De Loenen
    Felix Timmermans en de Maneblussers       Etienne De Smedt
    Timmermans-Masereel of Masereel-Timmermans    Stan Andries
    En het woord is aan Felix Timmermans   deel 11     Etienne De Smedt
    Mini-capriooltje : Felix, altijd maar Felix (3)     Etienne De Smedt 

    Opgestoken  -  Roman van Felix Timmermans - Hoofdstuk III      Jan Schroven
    Met de Fé nu op CD     Etienne De Smedt
    Willen wij een kaartje leggen       Etienne De Smedt 

    Nr 49 december  2015
    Een Zilveren jubileum met Toeters en Bellen       Daniël De Vos
    Een stem uit Nederland – Laudatio F.T. Kring 25 jaar         Cees Visser
    Met het oog op ... deel 1        Etienne De Smedt
    Kalligrafie uit Boudewijn       Willy De Loenen

    Felix Timmermans en twee Lierse dichters      Johan De Coninck
    Uit mijn Rommelkas deel 8         Etienne De Smedt
    Willen wij een kaartje leggen  deel 2       Etienne De Smedt
    Pallietervliegtuig      Jan Schroven
    Een Praagse lente voor Felix Timmermans -  Over de Tsjechische vertalingen van zijn werk    Etienne De Smedt

    Zo tekende Felix Timmermans       deel 6      Etienne De Smedt
    Ik had zo graag Felix geheten - Toontje-Felix Claesen en zijn "Peteren"      Daniël De Vos / Mon Van den heuvel
    Timmermans voor jou geknipt, geknipt voor jou     deel 4       Etienne De Smedt
    En het woord is aan Felix Timmermans   deel 12      Etienne De Smedt
    Opgestoken  -  Roman van Felix Timmermans     Hoofdstuk IV      Jan Schroven
    Ereleden Felix Timmermanskring 2015      redactie

    Nr 50 december  2015
    Met het oog op... deel 2 ; Over de Appelsienenreizen     Etienne De Smedt
    Logboek van een Driedaagse in De Panne      Daniël De Vos
    Zo tekende Felix Timmermans  deel 7      Etienne De Smedt
    Timmermans voor jou geknipt, geknipt voor jou      Etienne De Smedt
    Een stem uit Nederland - Floran Lambrechts, epigoon in de schaduw van Felix Timmermans      Cees Visser

    Kalligrafie uit "Schoon Lier" van Felix Timmermans     Willy De Loenen
    Willen wij een kaartje leggen?  Deel 3    Etienne De Smedt
    Zo schreef Felix Timmermans        Etienne De Smedt
    Opgestoken  -  Roman van Felix Timmermans   Hoofdstuk V        Jan Schroven
    Als 't weer Kerstmis wordt in Timmermansland  deel 2        Etienne De Smedt

    Pastorale intrede te Sigriswil         Jan Schroven
    Felix Timmermans een geïnspireerd illustrator       Etienne De Smedt
    Wie zei wat over Timmermans?  Deel 1         Etienne De Smedt
    Mijn vroegste kennismaking met Timmermans        Johan De Coninck
    Mini-capriooltje: De Fee reist altijd met ons mee        Etienne De Smedt
    Timmermans, Adriaan Brouwer, Dietsche Warande en Belfort        Etienne De Smedt

    Nr 51 juni 2016
    Met Felix en Oscar in de carrousel    46ste ledendag       Daniël De Vos
    Capriooltje        Etienne De Smedt
    Schimmen uit de schemer   deel 4  - Toon Tieland      Etienne De Smedt
    Een stem uit Nederland - Felix Timmermans en de commune van Krabbekoker      Cees Visser

    Kalligrafie uit "Het Keerseken in de Lanteern" van Felix Timmermans      Willy De Loenen
    Opgestoken  -  Roman van Felix Timmermans   Hoofdstuk VI        Jan Schroven
    Wie zei wat over Timmermans       Etienne De Smedt
    Nog iets over Abraham Hans en Felix Timmermans     Johan De Coninck
    Zo schreef Felix Timmermans   deel 2      Etienne De Smedt
    Literair criticus Frans Erens           Jan Schroven

    Felix Timmermans, een geïnspireerd illustrator   deel 2      Etienne De Smedt
    Van Almanakken en Kalenders        Etienne De Smedt
    Vreemde eenden in de bijt en andere rare vogels        Etienne De Smedt
    Over de uitgever van Pallieter          Etienne De Smedt
    De familie Timmermans in Oostduinkerke        Daniël De Vos
    Timmermans vijftig jaar        Jan Schroven
    Ereleden die zorgen dat er voort gepalliteerd kan worden     Redactie

    Nr 52 december  2016
    Nieuwjaarswensen van GoT        Redactie
    Clara Timmermans – (1922-2016) – Een vrouw met veel talenten      Etienne De Smedt
    Pallieter: een marathon – van onze reporter ter plaatsen       Hans Masschelein
    Wie zei wat over Timmermans         Etienne De Smedt
    Een kwintet rond Pallieter       Etienne De Smedt

    Een stem uit Nederland - Felix Timmermans in de Jenever.       Cees Visser
    Een aanslag op Boerenpsalm      Etienne De Smedt
    Willen wij eens een kaartje leggen? Deel 4      Etienne De Smedt
    Zo schreef Felix Timmermans         Etienne De Smedt

    Opgestoken  -  Roman van Felix Timmermans   Hoofdstuk VII       Jan Schroven
    Felix Timmermans, een geïnspireerd illustrator   deel 3     Etienne De Smedt
    De Herfst blies op de horen voor Felix Timmermans      Etienne De Smedt
    Pallieter en de Professor          Etienne De Smedt
    Bij een oude foto      Johan De Coninck

    Schimmen uit de schemer   deel 5  -  Henri Van Booven       Etienne De Smedt
    Gelezen hier en daar …        Herman Van Looy
    Kalligrafie uit - '' In de Koninklijke Vlaai ''    Willy De Loenen 

    En het woord is aan - Felix Timmermans - De Processie van het Heilig Bloed te Brugge – deel 13     Etienne De Smedt
    Een zoete, heerlijke Moezelavond      Jan Schroven
    Laat ons liefste samen varen        Redactie
    Voorstelling nieuwe uitgave Pallieter       Daniël De Vos
    Een marathon : Pallieter voorlezen.    Redactie

    Nr 53 juni  2017
    Claes en Timmermans : een bijzondere vriendschap       Akki van der Horst
    Opgestoken  -  Roman van Felix Timmermans   Hoofdstuk VIII en IX     Jan Schroven
    Wie zei wat over Timmermans        Etienne De Smedt
    Een stem uit Nederland. Een groot dilemma: Burgerlijke conventie versus de stem van het hart    Cees Visser

    Willen wij eens een kaartje leggen       Etienne De Smedt
    Zo schreef Felix Timmermans : Landelijke processie       Etienne De Smedt
    Kalligrafie uit – “ De Kistprocessie “      Willy De Loenen
    Sprokkelingen, van een begraafplaats naar een baggerboot      Johan De Coninck
    Mijnheer Timmermans, zou u voor ons eens iets willen schrijven       Etienne De Smedt

    Over brieven en herinneringen – deel 1      Etienne De Smedt
    Capriooltje         Etienne De Smedt
    Timmermans zonder franjes        Etienne De Smedt
    Over originelen, kopieën en … vervalsingen      Etienne De Smedt
    Een toespraak voor Floris Jespers          Jan Schroven

    (Petit) Voyage autour de ma Chambre       Etienne De Smedt
    Ereleden 2017           Redactie
    Berichtjes                  Redactie

    Nr 54 december  2017
    Een stem uit Nederland. Timmermans’ Anna-Marie - Van Liefde en Min       Cees Visser
    Willen wij eens een kaartje leggen          Etienne De Smedt
    Zo schreef Felix Timmermans : O.L. Vrouw der Vissen       Etienne De Smedt
    Opgestoken  -  Roman van Felix Timmermans  Hoofdstuk X       Jan Schroven

    Felix Timmermans, een geïnspireerd illustrator  (deel 5 – slot)       Etienne De Smedt
    Wie zei wat over Timmermans    (deel 5)          Etienne De Smedt
    Mijnheer Timmermans, zou u voor ons eens iets willen schrijven  (deel 2)        Etienne De Smedt         
    Enkele notities over een paar vertalingen 
    van het werk van Antoon Thiry      Johan De Coninck

    Kalligrafie            Willy De Loenen
    Over brieven en herinneringen – deel 2         Etienne De Smedt
    Anna-Marie in Minirok         Etienne De Smedt
    Het Kindeken Jezus in Vlaanderen …. En in Duitsland      Etienne De Smedt
    Wat geschreven is blijft geschreven          Etienne De Smedt

    Timmermans in het van schoonheid overkokend Italië        Etienne De Smedt
    Op Harpen en Snaren en … op de gevoelige plaat          Jan Schroven
    Spiegeltje, spiegeltje aan de wand : wie is de meest vertaalde in Vlaanderland?         Etienne De Smedt
    Bin eine Saite Deiner Harfe           Tony Dieltiens
    Viering 105de verjaardag : Anneke van Rompay – Béber         Etienne De Smedt
    Capriooltje           Etienne De Smedt

    ********

    27-09-2006 om 00:00 geschreven door Mon

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)


    Foto

    Archief per maand
  • 05-2023
  • 11-2022
  • 10-2022
  • 08-2022
  • 07-2022
  • 05-2022
  • 04-2022
  • 03-2022
  • 02-2022
  • 01-2022
  • 12-2021
  • 11-2021
  • 09-2021
  • 08-2021
  • 07-2021
  • 06-2021
  • 04-2021
  • 03-2021
  • 02-2021
  • 01-2021
  • 11-2020
  • 10-2020
  • 08-2020
  • 07-2020
  • 06-2020
  • 05-2020
  • 04-2020
  • 03-2020
  • 01-2020
  • 12-2019
  • 11-2019
  • 10-2019
  • 07-2019
  • 06-2019
  • 05-2019
  • 03-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 06-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 05-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 04-2009
  • 09-2008
  • 06-2008
  • 03-2008
  • 02-2008
  • 12-2007
  • 10-2007
  • 06-2007
  • 05-2007
  • 03-2007
  • 02-2007
  • 01-2007
  • 11-2006
  • 10-2006
  • 09-2006
  • 08-2006
  • 07-2006
  • 05-2006
  • 04-2006
  • 01-2006
  • 05-1982


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Over mijzelf
    Ik ben Mon Van den heuvel
    Ik ben een man en woon in Lier (België) en mijn beroep is op pensioen.
    Ik ben geboren op 19/06/1944 en ben nu dus 79 jaar jong.
    Mijn hobby's zijn: Felix Timmermans - Geschiedenis van Lier in de ruimste zin genomen.

    Een interessant adres?

    Mijn favorieten websites
  • Thuispagina Louis Jacobs
  • Guido Gezelle
  • Ernest Claes Genootschap
  • Oscar Van Rompay
  • Felix Timmermans Genootschap
  • Schrijversgewijs
  • Kempens erfgoed

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!