Toen ik op 31 december 2012 mijn artikel "Middelkerke: verdient wijlen Andreas Inghelram, oud-burgemeester en veroordeeld wegens collaboratie tijdens WO2, dat een pleintje naar hem vernoemd wordt? " publiceerde, kreeg ik daarop een reactie uit een hoek waarvan ik het bestaan niet afwist.
Ziehier de tekst ervan: "Ik ben 83 en heb 1938-1940 als snotneus in de jongensschool van Westende bij 'Meester' Inghelram in de klas gezeten. Ik stel met veel genoegen vast dat Middelkerke de man nog niet vergeten is. MIJN jeugd heeft hij in elk geval sterk beïnvloed, ook al woon ik sinds '45 in Antwerpen. Nu ik ver op het einde van mijn bobijn ben beland, heb ik een geromantiseerde Blog opgestart in Seniorennet (categorie Literatuur jaak_maes 'De Afrekening' over MIJN Westende in de periode '38-'48 waarin onder andere de figuur van een 'burgemeester Engelborghs u erg bekend zal voorkomen...”
En een paar weken later: “Ondanks het spons-vegen en het eerherstel wringt het mij dat A. I als bezielde collaboratie burgemeester een aantal van zijn volgelingen met zijn propaganda zot genoeg kreeg om ze voor het oostfront te doen tekenen om daar te creperen. Dergelijke volksmenners waren 'moreel schuldig' voor het trieste lot van hun onmondige meelopers, maar werden er nooit op afgerekend. Dit probleem komt uitvoerig aan bod in mijn 'gefingeerd' verhaal over de oorlogsburgemeester van Westende (*) Engelborghs...(Seniorenblog/Literat./'DeAfrekening')”
               *Inghelram is in werkelijkheid wel burgemeester van Middelkerke geweest, niet van Westende

Gezien mijn belangstelling voor Westende, leek mij dat natuurlijk uitermate interessant en daarom nam ik contact op met Jaak (of Joseph?) Maes. Hij vertelde mij uitvoerig en zonder schroom over zijn bewogen jeugd, vooral over zijn belevenissen als tiener tijdens de tweede wereldoorlog.
Ik vond het de moeite waard daar even over uit te wijden.

Ik beperk mij deze week in het huidig artikel tot de beschrijving van zijn jeugd tijdens de oorlogsjaren. Over zijn omvangrijk schrijfwerk, zal ik het in één van de volgende afleveringen hebben.

Wie is Josef/ Jaak Maes alias Jacky Deben?
Josef Emiel Maes werd geboren in Oostende in 1930. Hij werd als baby met de roepnaam ‘Jacky’ opgenomen in het pleeggezin Deben. Vader Deben was elektricien, zijn echtgenote was pensionhoudster. Zij hadden twee dochters Francine °1922 en Hetty °1928.

Verblijf in Westende-bad tijdens de Duitse bezetting
Door de economische crisis in 1931 verhuisden zij van Oostende naar Westende-bad. Daar bood de bouw van nieuwe villa’s na de eerste wereldoorlog voldoende werkgelegenheid voor vader Deben maar het ‘pension-houden’ in de aanloop naar de tweede wereldoorlog wilde niet zo goed vlotten. In de komende vijftien jaar veranderde de familie, vooral door de oorlogsomstandigheden, vijfmaal van adres.
“Alle opeenvolgende pensions-café-snacks zijn ondertussen afgebroken en vervangen door betonnen gevaarten van tien verdiepingen hoog…uitgenomen de ‘Bar du Soleil’ dat de Duitse bezetter in de zomer van ’40 ongevraagd ‘overnam’…”
Er volgde dus noodgedwongen een nieuwe verhuis, deze keer naar de ‘Bouquet Normand’ midden op de dijk tussen de Meeuwenlaan en de Arendlaan.
“Het draaide twee jaar goed, weliswaar met een uitsluitend Duits cliënteel, wat wél hier en daar op het Bad voor verdoken naijver en achterklap zorgde. En toen met ‘Stalingrad’ in de winter van 42-43 de krijgskansen keerden, werden de Debens – en dus ook hun pleegkind - steeds openlijker voor het houden van een soldatencafé als ‘zwarten’ aangezien."
Dat vindt Jozef onterecht want volgens hem waren moeder en dochters absoluut niet politiek geïnteresseerd. Pa Deben, in een midlifecrisis, was toen al vrijwillig naar Berlijn getrokken om er te gaan werken.

 
                   Bar du Soleil                                             Bouquet Normand                                           MaisonDesInvalides

En samen met dit drama begon de afgang van het gezin Deben, want het werd onweerstaanbaar bij het onderzoek van de Duitse speurders betrokken. Dit mondde voor mijn pleegzus Francine uit op een briefje met doodsbedreigingen vanwege de ‘Witten’.

Vlucht naar Berlijn
Francine kreeg nu zodanig de stuipen op het lijf en in paniek sleurde ze op 5 september 1944 heel het gezin mee in een vlucht naar Pa in Berlijn.
De Ortskommandant gaf ons een vrijgeleide en sympathiserende militairen van de batterij bezorgden ons een lift met een vrachtwagen tot de veerpont in Breskens.
Door deze waanzinnige beslissing kwamen wij echter van de regen in de drop, en zonken wij op één jaar tijd van argeloze houders van een soldatencafé weg in de poel van politieke ‘collabo’s’.”
De eerste halte op onze vlucht naar Berlijn was ‘Opvangkamp Adlershorst' op de Lüneburger Heide : overvolle barakken waar mannen, vrouwen en opgeschoten kinderen in het stro op de vloer in schaamteloze promiscuïteit bijeen hokten…Deze platte snelcursus in menselijke driften bezorgden mijn jonge olifantenoren doorlopend een dieprode kleur, en voldoende stof om alle ‘tinten grijs’ ruimschoots te overtroeven ! Voeg daarbij dat overdag het jongvolkje hitsig in de omliggende bossen samenklitte om aan de karweien te ontsnappen en vrijgevochten de grenzen van hun onkuise ontdekkingen aftastte... En in dat ‘romantische’ herfstkader herinner ik mij vooral de onverbloemde avances van een dolgedraaide deerne. Als mijn eerste complexloze flirt kon dat tellen, ook al heb ik er, buiten een leuke deuk in mijn gevoel voor fatsoen, geen blijvend leed aan overgehouden. En van toen af wist ik tenminste zéker hoe een meisje er vanonder uitzag…

Verblijf in Berlijn
Na een tweetal weken geraakten wij dan door de goede zorgen van Pa Deben deftig onder dak in een vensterloos appartement in Berlin-Steglitz, Albrechtstrasse 15B. Het vroeg heel wat werk om het bewoonbaar te maken, maar we hebben het er toch bijna een jaar uitgehouden.
Dit bewogen ‘Berlijns avontuur’ met de verschrikkelijke belevenissen die ik in Duitsland de volgende negen maanden meemaakte, volstaan om tien boeken vol te schrijven.”

Als ‘Ausländer’ kon Josef in Berlijn niet op school, maar hij hielp thuis bij de eindeloze herstellingen van de door bommen uitgeslagen ruiten en het nog eindelozere aanschuiven aan allerlei winkels. Zijn pleegzus Hetty (‘Rika’…) werd winkeljuf in een bakkerij en Francine vond een plaatsje als typiste op de ‘Flämische Kulturstelle’…
Haar vriendin en collega Phil Verhulst hield er aan met de bureelchef, de éénbenige Vlaamse SS-Oberscharführer Jef Petré, “beide nogal vrijgevochten en ietwat ordinaire Antwerpenaren”.
“Als dié ’s zondags op koffievisite kwamen kreeg ik dikwijls de scabreuze verhalen te horen hoe het er op de Kulturstelle werkelijk aan toe ging… Het zotste éérst, en proper was dat allemaal niet. Maar Jef vond dat ik als bijna vijftienjarige, buiten het lichtvoetige bureelleven, ook gerust de harde en smerige kanten van zijn lange frontinzet mocht leren kennen en trok zich daarbij van mijn rode oortjes niks aan.
Kort voor de inval van de Rus werd het villaatje van Jef en Phil door de Amerikanen platgegooid en trok het koppel bij ons in. Dat werd wat krap natuurlijk, en bij de badkamer was het meestal dringen, wat mij op een morgen ‘per ongeluk’ een glorieus zicht gaf op de spiernaakte dame. Zij lachte dat incident later aan tafel ongegeneerd weg en ook Jef zal er verder niet van wakker gelegen hebben, maar ik natuurlijk wél ! Het bleef sowieso de mooiste herinnering van mijn Berlijns avontuur, dat vast en zeker een ander mens van mij gemaakt heeft. De eindeloze nachten dat we voor de bommen bibberend wegkropen in een koude stoffige kelder, met soms krakende inslagen en loeiende branden alom, hebben mij een stevige aversie bezorgd tegen het zo bejubelde heldendom van de geallieerde vliegtuigbemanningen. Niemand kon begrip opbrengen voor de blinde vernieling van kunstschatten en de laffe slachtingen onder de burgerbevolking die door de Yanks doelbewust werden aangericht :”Wij hebben hén toch niets misdaan !” klonk het steeds verongelijkt bij de Berlijners. Deze onmenselijke bommenterreur liet diepere sporen na dan de dierlijke angst die de Russen ons – en dan vooral de vrouwen - aanjaagden toen zij in woeste bloedige straatgevechten straat na straat ons Berlijns district veroverden. Want deze brutale uitspattingen waren na veertien dagen zo goed als achter de rug, en iedereen begreep dat die wilde steppehorden met hun beestigheden doodgewoon een beetje weerwraak namen voor veel erger leed dat de Duitse soldaten hun volk had aangedaan. Maar begrip of niét : maandenlang hebben wij tijdens de moorddadige bombardementen dag en nacht eindeloze uren op de naakte dood zitten wachten, als radeloze beesten bijeen in het slachthuis. Op den duur verloor iedereen het laatste schilfertje vernis van menselijke beschaving en primair fatsoen. Vooral tijdens de Russische bestorming stortten veel vrouwen jammerlijk ineen en was er van enige welvoeglijke terughoudendheid al vlug geen sprake meer. Ze bespraken onderling waar ik bijzat ongeremd de intiemste vrouwenzaken, wat voor een zuiver jongenshart érg brutaal aankwam…
Maar nog schokkender was het apocalyptische zicht van de omliggende straten, toen wij na de bestorming naar ‘achter’ geëvacueerd werden, tussen de verhakkelde lijken van de gesneuvelde kindsoldaten en de opgehangen grauwe deserteurs…Dat heeft definitief de onbezonnen jongen in mij gedood…
In Berlijn is langzaam rust en orde weergekeerd, en met de intocht van de Amerikanen, een paar maanden later, kregen we eindelijk het gevoel dat het vrede was. Maar de meeste Berlijners, die door deze laffe bombardementen have en goed plus hun halve familie hadden verloren, hielden er tegenover de Yanks lang een voorzichtige haat-liefde verhouding op na. Zij zagen in hen enkel de kille gewetenloze massamoordenaars die hun misdrijf nadien schijnheilig afkochten met een pakje kauwgom: je moet maar durven !

Terug naar Westende
Wij hadden ons waanzinnig ‘Berlijns avontuur’ dan toch zonder al te veel kleerscheuren overleefd: nu bleef nog de terugkeer naar Westende te regelen. Einde juli '45 ging het dan verplicht in die richting en werden Francine en mijn pleegvader bij onze aankomst in Brussel een maand of twee geïnterneerd als incivieken : zij wegens haar werk als dactylo op de ‘Flämische Kulturstelle’ en hij als vrijwillige arbeider in Duitsland. Na deze eerste schok op ‘vaderlandse bodem’ bleven wij als een soort ‘uitgestoten leprozen’ bij mijn pleegvaders familie wonen op een zolderkamertje in Antwerpen. Leuk was ànders…Maar na deze traumatische belevenissen ben ik wel serieus terug op mijn pootjes gevallen: ik had begrepen dat het leven geen lachspel was, en dat ik uit mijn pijp moest komen om uit de put te geraken.

Ikzelf ben pas in '46 tijdens een schoolvakantie voorzichtig mijn voelhorens gaan uitsteken in Westende, als logeergast bij een bevriende familie.”

07-10-2013, 00:00 Geschreven door stammer
Reageren (0)

Het is niet de eerste keer dat ik zeg en schrijf dat onze gemeente van het bestrijden van sluikstorten en hondenpoep een topprioriteit gemaakt heeft.
Terecht en gelukkig maar!
Dit is het vierde blogartikel dat ik wijd aan de verbeten strijd die het huidig bestuur nu al meer dan 12 jaar voert tegen eigenaars van honden (of liever hun poep) en tegen sluikstorters.
Wie zich wil inleven in deze strijd kan mijn artikels ‘De weg naar de hel is geplaveid met goede voornemens…’ (11.4.2010) en ‘Hondendrollen en paardenvijgen’ (26.9.2007) raadplegen in de map ‘Milieu’.
Er wordt een leger van bestrijders ingezet, uitgerust met een grote verscheidenheid aan voertuigen en middelen: veiligheidsagenten, stadswachten, jobstudenten, milieuambtenaar, preventiemedewerkers, de GAS – ambtenaren en officieren van de lokale en federale en gerechtelijke politie, anonieme controleurs en tenslotte een milieucel om eventuele overtreders te vervolgen.
Er worden campagnes gevoerd met folders en affiches. Er wordt ‘gesensibiliseerd’ en preventieve acties gevoerd.
En toch levert dat allemaal weinig of geen succes op.

Publieke vijanden Nr 1 zijn de meeuwen
Als vuilniszakken opengepikt worden door meeuwen, dan ligt het vuil meters in het rond te stinken. Werkelijk geen mooi zicht.
Hieronder een mooi voorbeeld (foto genomen op 23.9.2013)

Alle badplaatsen krijgen er mee te kampen en iedereen zoekt naar een adequate oplossing.
In de toeristische zones van Middelkerke en Westende-Bad organiseerde het gemeentebestuur vorige zomer voor het eerst een speciale en vroege ochtendophaling van huisvuilzakken die opengepikt werden door meeuwen en ... enkel die. Dat waren er tussen 17 juli en 30 augustus niet minder dan 1.243. Voor dag en dauw trok een mobiele ploeg er op uit om het vuil op te ruimen.
Waarom dat niet gebeurde in de landelijke zones? Ik zou het niet weten. Nochtans kunnen wij in de Heidestraat wekelijks getuige zijn van het fenomeen. Bij jullie zal dat niet anders zijn.
Schepen Devey beweert dat het initiatief zijn vruchten afwerpt. Wat zou hij daarmee bedoelen?
Er werd ook al gesuggereerd dat de zakken zouden opgehangen worden, maar dat kan de goedkeuring van de schepen niet wegdragen, wegens te moeilijk voor oudere mensen en voor het personeel.
Dat zou de meeuwen nochtans niet zinnen, natuurlijk, want ze kunnen niet ter plaatse fladderen. Maar waar hang je die zakken dan wel op? Aan de huisgevels? Neen, in Oostende en Knokke-Heist werd onlangs een proefproject gestart met haakjes aan verlichtingspalen. Inwoners konden daar hun vuilniszak aan ophangen … maar ze deden het niet!.
Ons gemeentebestuur is van plan in het vervolg veel strenger op te treden tegen het veel te vroeg buiten zetten van het huisvuil.
Wat zal dat optreden dan wel inhouden? Van wie is die welbepaalde zak in een vakantiecentrum of in een appartementsgebouw? Als de dader dan toch kan gevonden worden, krijgt die dan een GAS – boete? Effectief, of blijft het bij woorden?
Dat men daarmee de bewoners de schrik op het lijf jaagt (!), mag blijken uit het feit dat sommige daags voordien of zelfs in het weekend hun zakken al op straat plaatsen … telkens weer …

De meeuwen hebben het trouwens niet enkel op de vuilniszakken gemunt.
Dat mocht, zoals hieronder blijkt, ook wielerkampioen Freddy Maertens ondervinden.

Een Oostendse kijker van Focus beweert: “Meeuwen zijn net vliegende ratten. Overal laten ze uitwerpselen achter, bewoners kunnen niet meer op hun terras of ze worden bekogeld met meeuwendrek. Kinderen, ja zelfs brandweermannen die de eieren komen prikken, worden aangevallen”.
De meeuwenpopulatie breidt zich steeds verder uit. Aan heel onze kust vliegen tussen de vijftien- en dertigduizend meeuwen rond, die steeds agressiever worden.
Hun constant gekrijs is al van 4 uur ’s ochtends te horen wanneer de vogels aanvliegen om hun jongen te voeden. Ze vallen etende toeristen aan. De EHBO-posten aan het strand krijgen elke dag kinderen binnen met schrammen op hun schouders of gezicht omdat ze door meeuwen werden aangevallen.

Allerlei voorstellen om de populatie uit te dunnen, worden/werden bovengehaald.
-Blankenberge en Knokke-Heist pleiten voor de drastische oplossing en willen de vogels doodschieten.
Ze willen een quotum vastleggen voor een beperkt aantal meeuwen per vierkante meter. "We zijn geen moordenaars, maar er zijn grenzen", zegt de milieuschepen in Knokke-Heist.
-Eerder probeerde Oostende de meeuwenplaag al terug te dringen door de eieren
 van de vogels in de nesten te doorprikken.
 Dat gebeurt door brandweermannen, gewapend met een doodgewoon eiprikkertje
 dat je in de keuken gebruikt om eitjes te koken zonder dat ze barsten.
 Nog vroeger werden de eieren geschud, maar dat gaf geen honderd procent
 garantie. Vaak raakte het ei dan toch uitgebroed. Prikken geeft de absolute
 zekerheid dat er geen jong meer zal uitkomen.
 De meeuw zelf heeft tijdens de hele broedperiode niets in de gaten. Zij gaat ervan
 uit dat het om een gezond ei gaat en zal dus geen nieuwe leggen. Doordat het
 broeden uiteindelijk mislukt, is de kans kleiner dat de meeuw volgend jaar naar
 dezelfde plek terugkeert om te broeden.

De kustgemeenten hebben hun verzoek aan Vlaams minister van Leefmilieu en Natuur Joke Schauvliege (CD&V) van vorig jaar herhaald. De opheffing van het beschermd statuut van de dieren, moet drastischer ingrijpen mogelijk maken. Maar, dat zou een beslissing zijn die door Europa moet genomen worden!

Er zijn in de voorbije jaren ook ideeën de revue gepasseerd met de bedoeling de meeuwen te verjagen:
- op het dak van een school, waar regelmatig veel meeuwen komen, een
 telegeleide auto laten rondrijden met een opgezette vos. (Knokke-Heist)
 Er zou een meeuwenwacht komen om het speelgoed te bedienen, maar het plan
 werd afgevoerd wegens 'te gevaarlijk'.
- een onbemande helikopter met een doorsnede van zowat 70 centimeter, zes
 propellers en een kastje onderaan dat ultrasone geluiden uitzendt.
 Scheveningen (NL) zou daar al succes mee geboekt hebben. Van op het dak van
 een groot hotel laten ze om de twee dagen zo'n toestel uitvliegen.
 Dat kost wel minstens enkele duizenden euro’s per maand.

- een disco-installatie plaatsen met lasers (Knokke-Heist)
-vliegers in de vorm van roofvogels of ‘Hawk-kites’; ze maken de meest
 onvoorstelbare bewegingen en duiken als een havik, automatisch, bij het minste
 zuchtje wind. Standaard hangen ze vast aan een 7 meter lange glasvezelpaal zodat
 ze tot 12 meter hoog kunnen vliegen.
 Meerdere vliegers zijn dus nodig op strategische plaatsen.

- kleurrijke windmolentjes (Oostende)
- een valkenier op pad sturen die een woestijnbuizerd laat rondvliegen (Oostende)
- voor de kust een eiland opspuiten waar de dieren ongestoord kunnen broeden.
  Schepen Lesaffre van Oostende wil ook werk maken van voederbakken in zee,
  zodat de meeuwen opnieuw gewoon worden om eten op zee te zoeken in plaats
  van in de stad.
  Volgens haar ligt de decimering van de vissersvloot aan de basis van de overlast.
  Toen kwam immers meer visafval in zee terecht zodat 'de ratten van de zee' daar
  hun voedsel gingen zoeken.
  Volgens marien bioloog Jan Seys van het Vlaams Instituut voor de Zee (VLIZ)
  zijn de meeuwen op de huizen komen broeden omdat de haven van Zeebrugge
  zich uitbreidt en ze daar niet meer terechtkunnen.

Enkele geuite ideeën beoogden om het de meeuwen lastiger te maken:
-teruggrijpen naar de klassieke vuilnisbakken in kunststof, op wieltjes
   (gemakkelijk voor oudere mensen).
 Dat heb ik enkele tijd geleden in Limburg gezien. Daar waren er dan weer
 klachten dat de bakken de doorgang op het voetpad versperden, zoals blijkt uit de
 foto hieronder links.
 Er zijn drie soorten bakken, zodat meteen kan gesorteerd worden.

-speciale gele ‘gewapende’ vuilniszakken gebruiken; Blankenberge, die zich stilaan
 ontpopt tot aartsvijand van de meeuwen, kreeg er in leen van het Nederlandse
 Leiden, met de bedoeling daarna hun voorbeeld te volgen. ‘Die zouden ‘meeuwenbestendig’ moeten zijn’, zei burgemeester Patrick De Klerck.
 Niet dat de meeuwen zich laten afschrikken door de gele kleur maar de zakken
 bestaan uit lagen stevig plastic die in verschillende richtingen over elkaar heen
 liggen. Hierdoor kan een meeuw nog wel een gaatje pikken, maar een scheur in de
 zak trekken zou niet meer lukken.
 Na twee weken testen werd het experiment al afgeblazen, wegens ‘mislukt!’.
- ondergrondse afvalcontainers installeren, zoals in Den Haag, tegen het voorjaar
  van 2014.
  Daar zal in de buurt van elke woning, binnen een straal van 75 meter, een
  ondergrondse afvalcontainer staan.

Tenslotte zijn er nog de administratieve maatregelen:
-Voortaan wordt in Knokke-Heist een bijkomende voorwaarde opgelegd om een
 bouwvergunning te bekomen: in de gebouwen moet er een betere toegang zijn tot
 het dak zodat de nestenbouw gemakkelijk kan verhinderd worden. Eigenaars en
 bewoners moeten er in het voorjaar alles aan doen om nestvorming te
 voorkomen. Eieren mogen niet vernietigd worden, niet alleen omdat meeuwen
 beschermde vogels zijn, maar ook omdat het toch niet helpt. Het ligt namelijk in
 de natuur van de vogels om dan gewoon nieuwe eieren te leggen. Elk jaar stuurt
 het gemeentebestuur een brief naar de agentschappen, vastgoedkantoren en
 syndici om werkzaamheden uit te voeren en maatregelen te treffen op de
 appartementsgebouwen.
 Dat houdt in: het dak regelmatig betreden, mogelijk nestmateriaal verwijderen en
 op risicolocaties netten en pinnen plaatsen.
-een verbod om de meeuwen te voederen uitvaardigen

Volgens ‘Vogelbescherming Vlaanderen’ zijn dat allemaal slechts ‘schijnoplossingen’. Door het afval en mensen die de meeuwen voederen, zullen de dieren volgens hen in grote aantallen blijven terugkeren.
Er werd al een plan aangekondigd voor de hele kust om te bepalen hoe met de meeuwen moet omgegaan worden. ‘Helemaal verdwijnen zullen ze uiteraard nooit', zegt Hannelore Maelfait van het Coördinatiepunt Duurzaam Kustbeheer.
In Den Haag bestaat er al zo’n integraal meeuwenplan.
Dit gaat niet alleen over sensibilisering, maar ook een kordate handhaving, een subsidiereglement voor nestwerende maatregelen en een alternatieve aanpak voor huisvuilophaling staan in dit plan.

Publieke vijand Nr2: gebrek aan opvoeding van een deel van onze jeugd

Onderstaande foto’s heb ik genomen op 17 augustus 2013 op het speelplein naast het voetbalstadion van Lombardsijde.
Ze geven een beeld van het gebrek aan eerbied dat sommige jongeren opbrengen voor dure projecten van ons gemeentebestuur.

Misschien is er wat meer toezicht nodig?

En wat denken jullie van onderstaande foto? (genomen op 23.9.2013)

En … dat hebben de meeuwen niet gedaan! En de jeugd ook niet!

Bronnen
http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=dmf20130919_00749828
http://www.deredactie.be/cm/vrtnieuws/regio/westvlaanderen/1.1366077
http://www.gva.be/nieuws/binnenland/aid1367186/kustgemeenten-willen-meeuwen-neerschieten.aspx
http://www.focus-wtv.be/nieuws/algemeen/meeuwen-blijven-voor-overlast-zorgen-aan-kust/article-4000322606991.htm
http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=DMF20130902_00719566
http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=DMF20130921_00753044
http://www.denhaag.nl/home/bewoners/to/Ondergrondse-restafvalcontainers.htm

30-09-2013, 10:29 Geschreven door stammer
Reageren (0)

Onderstaand artikel is een lang verhaal, ik weet het. Ik had eerst gedacht er een samenvatting van te maken. Ik vreesde toen echter, dat ik daarmee onvoldoende de geest van de overheidsdiensten betreffende openbaarheid van bestuur zou kunnen weergeven. Alleen het gehele verloop schetsen van mijn pogingen om alle gegevens in mijn bezit te krijgen, zou mij toelaten de eindbalans van de Noordzeecross op te maken.

Aanleiding voor dit artikel
Jullie herinneren zich misschien dat ik in mijn artikel “Finale Superprestige veldrijden op 16 februari 2013 in Middelkerke” van 24 februari 2013 schreef dat ik op 7 februari 2013 enkele vragen gesteld had aan ons gemeentebestuur.
Min of meer delicate vragen stel ik altijd in het kader van het decreet van de openbaarheid van bestuur van 26 maart 2004. Dat houdt onder andere in dat alle bestuursdocumenten bij een bestuursinstantie principieel openbaar zijn zodat eenieder er inzage kan van nemen, er een afschrift kan van bekomen of er uitleg kan over vragen. De overheid is er aan gehouden binnen de 15 dagen na registratie van de aanvraag door het bestuur de vraag te beantwoorden. (in mijn geval dus 22 februari 2013)
Wordt die termijn niet geëerbiedigd, dan kan daartegen beroep aangetekend worden binnen de 30 kalenderdagen bij de beroepscommissie voor openbaarheid van bestuur. (in mijn geval dus ten laatste op 24 maart 2013)

Even herhalen…
Voor een beter begrip, herhaal ik nog even mijn vragen, die ik via het email - adres info@middelkerke.be richtte aan het college van burgemeester en schepenen, omdat die als college geen eigen email - adres hebben.

Vraag 1. Hoeveel bedraagt de gemeentelijke subsidie voor de organisatie van de
             Noordzeecross?
Vraag 2. Worden de prestaties van het gemeentepersoneel, dat deel uitmaakt van
             het organisatiecomité, uitgevoerd tijdens de diensturen en zo neen,
             worden ze extra bezoldigd?
Vraag 3. Werden de bruggetjes en hindernissen op het parcours opgebouwd en de
             nadar - afsluitingen geplaatst door gemeentepersoneel? Zo ja, hoeveel
             bedraagt de gezamenlijke loonkost voor deze prestatie?
Vraag4. Op de dag van de cross
     a. Hoeveel bedragen de kosten voor het inzetten van de Middelkerkse politie?
     b.Hoeveel bedragen de kosten voor het inzetten van ander gemeentepersoneel?
     c. Nemen de gemeenteraadsleden en de OCMW - raadsleden met hun partner  
        deel aan het VIP – arrangement op kosten van de gemeente?
         Zo ja, welk bedrag is daar mee gemoeid?

Hoe de gemeente reageerde of … hoeveel geduld ik moest hebben
Op mijn email van 7 februari werd hoegenaamd niet gereageerd, zelfs een ontvangstmelding kon er niet van af.
Daarom, aanhouder die ik ben, vroeg ik op 15 februari of mijn bericht wel degelijk overgemaakt werd aan de dames en heren van het college. Ook dat bleef zonder reactie.
Na het verstrijken van de termijn op 22 februari 2013 vroeg ik beleefd aan de gemeente of de door mij gestuurde email- berichten misschien aan hun aandacht ontsnapt waren. Vol begrip daarvoor, voegde ik daaraan toe dat ik nog een paar dagen geduld zou uitoefenen in de hoop dat zij alsnog, als overheid, de hierboven aangehaalde verplichting zouden willen nakomen.
Hierop volgde wel een reactie … en wat voor één: mijn bericht werd ongelezen verwijderd!!!
Nu vond ik toch de tijd rijp om eens aan de burgemeester te vragen, op haar persoonlijk email – adres, of zij op de hoogte was van deze laatste reactie?
In haar antwoord op 26 februari, excuseerde zij zich voor het laattijdig antwoord. De reden zou geweest zijn dat mijn berichten, zowel die aan info@middelkerke.be als aan haar persoonlijk adres tegengehouden werden door de SPAM- filter van de gemeente. Zij zou mijn bericht pas opgemerkt hebben toen zij de mailbox met ongewenste e-mails nakeek.
Natuurlijk weten de meeste onder jullie wel wat een spamfilter is? Voor de niet-ingewijden, toch volgende korte uitleg. Wie zich telkens stoort aan ongewenste mail, SPAM genoemd, kan een softwareprogramma installeren, zoals bijvoorbeeld ‘spamfighter’, dat in samenwerking met microsoft automatisch al de binnenkomende mail test en ervoor zorgt dat alle spam in Outlook, outlook express, Windows Live Mail, enz… in een spammap geplaatst wordt. Maar, wat wordt als ‘spam’ herkend?
Als iemand regelmatig ongewenste mail ontvangt van een specifiek e-mailadres, kan hij/zij de afzender daarvan op een persoonlijke zwarte lijst zetten.
Terechtkomen op die zwarte lijst en dus als SPAM behandeld worden, zoals mij overkomen is, gebeurt dus niet ‘per ongeluk’ maar het is een bewuste keuze.
Maar goed, ik was toch tevreden met de rest van het antwoord van de burgemeester, want zij beloofde mij de vragen te zullen doorgeven aan de gemeentesecretaris en hem te zullen vragen om het nodige te doen. Zij zou ook contact opnemen met haar dienst informatica en zij zou hen vragen te onderzoeken waarom mijn mails werden tegengehouden.
Het antwoord heb ik hierboven zelf al gegeven: ze moesten mij gewoon van de zwarte lijst verwijderen, maar dat deden ze niet. Op 1 en op 4 maart voerde ik een test uit door een email zonder inhoud naar info@middelkerke.be te sturen om te zien of de spamfilter mijn mails nog steeds weigerde. Dat was inderdaad het geval. Daarna werd zelfs helemaal niet meer gereageerd op mijn berichten.
Ik begon dus stilaan te denken aan de beroepscommissie voor openbaarheid van bestuur, maar de burgemeester was misschien weer of nog niet op de hoogte van wat haar diensten in het schild voerden en daarom stuurde ik haar op 6 maart 2013 nogmaals een mail met het relaas van hierboven Ik wees er haar op dat dergelijke manier van handelen door een bestuur heel wat anders is dan ‘openbaarheid van bestuur’. Omdat ik dat aantekenen van beroep toch het allerlaatste redmiddel vond en ik toch positief wilde blijven, vroeg ik haar of ik nu echt dat beroep moest aantekenen. Mocht ik voor het verstrijken van de beroepstermijn toch nog een antwoord verwachten of niet?

En ja … op 13 maart, bijna op de valreep, was het zover …
Na een verwittiging door de burgemeester dat zij de secretaris erop zou wijzen dat hij zijn antwoord reeds moest doorgegeven hebben, kwam dat antwoord er nog diezelfde dag.
Ik bedank in elk geval de burgemeester voor haar tussenkomsten.
Heeft het dan zoveel zweet, bloed en tranen gekost?
De secretaris liet mij weten dat hij inmiddels de meeste opzoekingen had kunnen verrichten.
De nog ontbrekende elementen van het antwoord zouden nadien bezorgd worden. In gans mijn artikel heb ik die elementen op een gele achtergrond geplaatst. De secretaris liet mij ook weten dat dit nog onvolledig opzoekingswerk om mijnentwille niet minder dan 16 uur in beslag genomen had. Moet ik daaruit afleiden dat de gemeente, zonder mijn vraagstelling, geen balans zou opgemaakt hebben van de Noordzeecross?
De volgende kleine reeks vragen noem ik de basisvragen omdat er nadien nog een korte reeks aanvullende vragen volgt. Die aanvullingen waren nodig omdat sommige antwoorden onvolledig waren of gewoon ontbraken. Ik heb die overal in mijn tekst op een groene achtergrond weergegeven.

Ziehier de vragen en de antwoorden die ik kreeg met daarbij mijn commentaar.

Basisvraag 1. Hoeveel bedraagt de gemeentelijke subsidie voor de organisatie van de Noordzeecross?

Antwoord:
1) De gemeentelijke subsidie voor de organisatie van de Noordzeecross bedroeg
   30.000 euro ten voordele van de cross zelf mits het behalen van een aantal 
   doelstellingen.

    - ruime visibiliteit van de gemeente Middelkerke als partner in alle media, op
      alle informatiedragers van het evenement en op het parcours
    - ruime hospitality voor de mandatarissen en de genodigden van de gemeente
      Middelkerke als presenting partner (door aanbod van 20 VIP-diners en 100
      toegangskaarten tot het crosscafé voor de leden van het college van
      burgemeester en schepen (tegenwaarde 10.990 euro incl. btw), 100
      toegangskaarten tot crosscafé-arrangementen voor gemeenteraadsleden en
      ocmw-raadsleden (geraamde tegenwaarde 7.260 euro incl. btw), exclusieve
      toegang tot het parcours
   - extra vip-kaarten konden aangekocht worden tegen een voordeeltarief (VIP-
      diner aan 100 euro excl. btw i.p.v. 150 euro excl. btw en Crosscafé-kaarten
      aan 40 euro excl. btw ipv 60 euro excl. btw
   - onbeperkt aanbod voor alle Middelkerkenaars en 2^e verblijvers om de cross bij
     te wonen aan halve prijs (5 euro). Deze kaarten werden aangeboden via de
     kantoren van de VVV vanaf 1 december 2012 (tegenwaarde 15.000 euro incl.
     BTW)

Commentaar:
De secretaris zegt er niet bij dat de VVV (Vereniging voor Vreemdelingenverkeer) die 30.000 euro toekende. Natuurlijk vond ik die dus niet in een verslag van de gemeenteraad.
De algemene vergadering van de VVV, waarin de oppositie wel vertegenwoordigd is, heeft daar geen zeggenschap over, enkel de Raad van Bestuur tenzij ze dit delegeerden naar een dagelijks bestuur. De subsidie stond wel vermeld in het financieel overzicht dat werd voorgelegd aan de algemene vergadering. De acties en initiatieven van de VVV zijn niet openbaar voor de gewone burger.
Die verplichting tot openbaarheid, ook voor extern verzelfstandigde besturen, komt er wel op 1 januari 2014, maar totnogtoe heeft Middelkerke zich niet gehouden aan het decreet waarbij alle verenigingen, gemeentebedrijven, autonome gemeentebedrijven en rechtspersonen belast met bepaalde taken van gemeentelijk belang, tegen 1 januari 2013 in regel moesten zijn. Dus ook met decreetartikel 228 die de openbaarheid verplicht maakt.

In het mediaplan werd ook nog voorzien in een tussenkomst door de gemeente van 6.250 euro voor de rechtstreekse uitzending van het slotgala in het casino op VIER, Ook hier werd een voorwaarde aan verbonden: de gemeente moest 20 toegangskaarten krijgen voor de uitreiking van de Superprestige trofeeën in het casino van Middelkerke.
Ook hier wordt er niet bij gezegd voor wie die kaarten bestemd waren en welke tegenwaarde dat vertegenwoordigt. Ik ken niet de waarde van een kaart.

    Commentaar:
       Ik heb lang vruchteloos gezocht naar dat mediaplan zodat ik me afvroeg of
      dat misschien geen spek voor de bek van de geïnteresseerde burger was.
      Toch kreeg ik het uiteindelijk in handen.

2) Aan het OCMW werden 11 Noordzee-arrangementen aan 100 euro
    gefactureerd. We kunnen die 1.100 euro dus nog aan de subsidies toevoegen.

Algemeen Commentaar:
Weten jullie welke de definitie is van ‘subsidie’?
Het woord is afgeleid van het Latijn ‘subsidium’, wat betekent ‘ondersteuning’, ‘hulp’, ‘bijstand’.
Een paar ruimere omschrijvingen spreken van ‘Een geldbedrag dat de overheid geeft aan iemand of een bedrijf om hem of haar te lokken of te helpen iets te bereiken.’ of nog (ZEER belangrijk) ‘Toekenning van een bedrag om praktische, sociale, sportieve of ideële doelstellingen te realiseren zonder dat een tegenprestatie gevraagd wordt van de ontvanger’ of nog ‘door de overheid beschikbaar gestelde fondsen bedoeld om een prijs te verlagen of een bepaalde uitgave aantrekkelijker te maken.’ of tenslotte ‘ aanspraak op financiële middelen, door een bestuursorgaan verstrekt met het oog op bepaalde activiteiten van de aanvrager, anders dan als betaling voor aan het bestuursorgaan geleverde goederen of diensten.’
In tegenspraak met de hierboven aangehaalde definities, zouden aan het geven/krijgen van die subsidie volgens de secretaris echter wel voorwaarden verbonden geweest zijn.
Vooreerst moest de gemeente, als partner in de organisatie, zichtbaar zijn in alle media en op alle informatiedragers van het evenement en op het parcours. Ik schreef hierboven reeds dat ik het maar logisch vond dat de media duidelijk in de verf zetten dat Middelkerke als partner van de organisatie optrad.
De secretaris somt dan alle gelegenheden en mediatypes op die dat inderdaad ook gedaan hebben.
     o veertien dagen tv spots op VIER tv
     o rechtstreekse uitzending van de wedstrijd op VIER tv
     o rechtstreekse uitzending van de slot show vanuit het casino van Middelkerke
     o 7 dagen aankondigingspots op Focus/WTV
     o speciale uitzending sport West Extra op zondag na de wedstrijd (focus/wtv)
     o 14 dagen spotjes op Radio 2
     o 3 inlassingen in Primo tv gids
     o advertenties en reportages in de Krant van West-Vlaanderen
     o advertenties en reportages in Het Laatste Nieuws
     o advertenties en reportages in De Zondag
     o advertenties en reportages in De Tips
     o advertenties en reportages in De Streekkrant
     o advertenties en reportages in gespecialiseerde wielertijdschriften.

Als tweede voorwaarde, moest het organisatiecomité blijk geven van een ruime gastvrijheid ten opzichte van de gemeente.

Hij vindt dat die publiciteit voor de gemeente een handelswaarde heeft van ‘wellicht honderdduizenden euro’s’. Hoe komt hij daaraan? Ik heb in mijn vorig artikel al mijn twijfels uitgedrukt over de bijdrage aan de horecasector, aangezien er die dag gegeten en gedronken werd in de VIP – gebouwen en op het parcours. Worden daardoor meer appartementen verkocht of verhuurd? Komen er daardoor jaar-in, jaar-uit meer toeristen naar Middelkerke? Buiten het feit dat niet alle belastingbetalers baat erbij hebben, is het minste dat gezegd mag worden, dat je zoiets niet in duizenden euro’s kan en mag uitdrukken.
Aangezien alle badplaatsen allerlei activiteiten organiseren, soms ook dezelfde als bij ons, (Koksijde is bijvoorbeeld een nog gekkere wielergemeente) is het moeilijk uit te maken of een kandidaat-eigenaar of een toerist juist voor Middelkerke gekozen heeft omdat hij/zij die naam gehoord, gezien of gelezen heeft in één of ander medium in het kader van de organisatie van een wielergebeuren.
Ik denk dat niet een cross maar het strand, de zee, de dijk en de duinen in eerste instantie de grote aantrekkingspolen zijn en daarna het volledig door een badplaats aangeboden programma. Om de vrijstelling van aanvullende personenbelasting niet te vergeten!
Verder zou daardoor de indruk kunnen gewekt worden dat de gemeente eigenlijk nog wel meer subsidies mag geven en dat alle gemaakte kosten maar een peulschil betekenen tegenover die hoge opbrengsten.
Dat het halveren van de ingangsprijs voor de inwoners van Middelkerke en voor de aangespoelde een tegenwaarde van 15.045 euro (3.091 verkochte kaarten) zou vertegenwoordigen is natuurlijk onjuist. Zonder die 5 euro vermindering zouden misschien minder inwoners en minder eigenaars van een tweede verblijf, dus minder toeschouwers opgedoken zijn, dus ook minder verkoop van bier, frieten en worsten.

De secretaris zet tegenover elke ‘geste’ ten opzichte van de gemeente een tegenwaarde. Hij wil daarmee aantonen dat het geld van de subsidie niet verloren gegaan is.(!!!)
Hij drukte tenslotte zijn tevredenheid uit over het feit dat de vzw cyclocrosscomité op uitstekende wijze alle voorwaarden heeft gerealiseerd.

Samenvattende commentaar bij basisvraag 1:
De tegenwaarde die de secretaris tegenover de subsidie van 36.250 euro subsidie zet, zou dus 10.990 + 7.260 + extra kaarten + 15.045 euro = 33.295 bedragen.
Daaruit besluit de secretaris dat de subsidies volledig de gastvrijheid door het organisatiecomité dekten zodat er geen extra kosten moesten gefactureerd worden aan de gemeente.
Meent hij dat nu echt? Dienen die subsidies, ons belastingsgeld, nu echt om de burgemeester, de schepenen, de gemeenteraadsleden en OCMW – raadsleden toe te laten gratis de VIP uit te hangen?
Waarom bekostigt de gemeente dit dan zelf niet, zonder dat er subsidies bij komen kijken?

Basisvraag 2. Worden de prestaties van het gemeentepersoneel, dat deel uitmaakt van het organisatiecomité, uitgevoerd tijdens de diensturen en zo neen, worden ze extra bezoldigd?
Antwoord:
Een aantal personeelsleden/mandatarissen van het gemeente maken sinds geruime tijd deel uit van het organisatiecomité van de vzw Cyclocrosscomité Middelkerke, namelijk:
         a. Daan Fossaert : werkend lid en secretaris van de vzw
         b. Peter Maes : werkend lid en penningmeester van de vzw
         c. Johnny Devey : werkend lid en ere-voorzitter van de vzw
         d. Peter Germonprez : toetredend lid en verantwoordelijke voor sponsoring
                                                  en P.R.
         e. Pierre Ryckewaert : toetredend lid en verantwoordelijke voor VIP

Toetredende leden hebben geen stemrecht in de algemene vergadering maar omwille van hun inzet en deskundigheid worden zij betrokken in de werking van de vzw ofwel voor advies ofwel omwille van hun representatief karakter bij andere instanties van de wielerbond of Super Prestige of toeristische overheden.
Commentaar: dat mag en kan op basis van het grondwettelijk beginsel van vrijheid van vereniging.
De prestaties van bovenvermelde personen (tevens personeelslid) in het kader van de Noordzeecross werden niet uitgevoerd tijdens hun diensturen. Het betreft belangloze inzet (geraamd op 180 uren per persoon per jaar) van deze mensen voor de Noordzeecross. Zij worden ook niet extra bezoldigd noch door de gemeente, noch door de vzw. Zij ontvangen ook geen enkele onkostenvergoeding.
Dhr. Verdonck Bart, sector assistent van de gemeente Middelkerke en tewerkgesteld in de dienst toerisme, is in deze laatste hoedanigheid dossierbeheerder voor de Super Prestige Middelkerke, Zijn prestaties gebeuren vanuit zijn functie tijdens de diensturen.
De schepen Devey bekleedt een protocollaire functie. Als werkend lid!!

Basisvraag 3. Werden de bruggetjes en hindernissen op het parcours opgebouwd en de nadar - afsluitingen geplaatst door gemeentepersoneel? Zo ja, hoeveel bedraagt de gezamenlijke loonkost voor deze prestatie?

Antwoord:
Het gemeentepersoneel voerde de volgende prestaties uit tijdens de voorbereiding:
        - leggen van 2 metalen rijplaten
        - ophalen van nadarafsluiting in Nieuwpoort, Koksijde en Ichtegem
        - leveren van een verreiker (is een voertuig dat gebouwd is om zware lasten
          te tillen en te verplaatsen) met chauffeur op vrijdag 15/02 en zaterdag 16/02
          voor de installatie van start en finish
        - plaatsen van 3 houten bruggen over de grachten (in het kader van de
          veiligheid) (2 personen x 8u)
        - leveren van 2 personen van de sportdienst voor 13/02-14/02 en 18/02 voor
          het aanbrengen en wegbrengen van signalisatie ( 3 dagen x 2 personen x 4u)
        - plaatsen van rubberen matten en leggen van tapijt in de VIP-halle
           (4 personen x 2uur)
        - aansluiten van elektriciteit en water op het parcours, Vipruimtes en
          materiaalposten Aantal personen? Hoeveel uren?
        - afsluitende schoonmaak van het terrein (4 personen x 4 uur)
        - veiligheid, controle en evaluatie door dossierbeheerder van toerisme Bart
         Verdonck
Er was een raming voorzien van 400 manuren voor het uitvoeren van diverse taken voor, tijdens en na de cross. Volgens de registratie aan de hand van werkbonnen werden 516 uren gepresteerd door gemeentepersoneel.
Hoeveel kost een werkuur?

De gemeente leverde voor en na de cross volgende materialen: stuifzand voor het maken van een zandbak en 3 zakken strooizout.
De kostprijs van deze materialen werd opgevraagd aan de technische dienst.

De gemeente leende ook een aantal materialen uit, conform het geldende reglement: hoe luidt dat?
Het ging over nadarafsluitingen, afvalcontainers, vuilnisbakken, 2 generatoren, 100 zandzakjes, mobiele werfkeet en 1 kruiwagen met schop.

Niet alle kosten moesten echter door de gemeente gedragen worden
Het organisatiecomité betaalde zelf:
    - de opbouw van het parcours (inclusief bruggen en hindernissen) en de
      plaatsing van nadars gebeurden volledig door een 14-tal (onbetaalde)
      vrijwilligers, onder leiding van de dhr. Cicou en dhr. Dedecker, die daar
      gedurende een 3-tal weken (10u per dag) hun vrije tijd voor opofferden.
   - het huren en plaatsen van voetgangersbruggen en rennersbruggen door de firma
     ‘All entertainment en stage services’ ten bedrage van 8.439,75 euro.
   - de kosten voor hulpverlening door het Rode Kruis
   - het personeel dat de toegangscontrole uitvoerde.

Basisvraag 4: Op de dag van de cross
a. Hoeveel bedragen de kosten voor het inzetten van de Middelkerkse
    politie?
b. Hoeveel bedragen de kosten voor het inzetten van ander
    gemeentepersoneel?
Antwoord:
De gemeente leverde volgende personele medewerking op de dag van de cross
      Op het gebied van hulpverlening
           Openbare veiligheid: 25 politiemensen en 2 officieren en 8 manschappen
                van de brandweer. De kosten worden opgevraagd.   
      Reinheid en netheid: 2 personen van de reinigingsdienst
      Permanentie voor eventuele tussenkomsten bij pannes,…

c. Nemen de gemeenteraadsleden en de OCMW - raadsleden met hun partner
   deel aan het VIP – arrangement op kosten van de gemeente?
   Zo ja, welk bedrag is daar mee gemoeid?
           De vraag 4c werd beantwoord onder basisvraag 1.

Achterblijvende informatie en mijn aanvullende vragen ter verduidelijking
Omdat de secretaris in de tekst hierboven beloofde (op gele achtergrond) mij de resterende informatie door te sturen, dacht ik dat het een kwestie van dagen zou worden tot ik de definitieve balans van de cross zou kunnen opstellen. Wat was ik toch naïef!
Op 15 maart stelde ik ook nog volgende vragen ter verduidelijking en ter aanvulling (zie tekst op groene achtergrond)

Vraag 1:
    Extra vip-kaarten konden aangekocht worden tegen een voordeeltarief (VIP-
    diner aan 100 euro excl. btw i.p.v. 150 euro excl. btw) en (Crosscafé-kaarten
    aan 40 euro excl. btw ipv 60 euro excl. btw.)
    Mag ik weten hoeveel verminderingskaarten aangekocht werden en voor wie ze
    bestemd waren?

Vraag 2:
    De gemeente kreeg verder 20 toegangskaarten voor de uitreiking van de
    Superprestige trofeeën in het casino van Middelkerke.
    Aan wie werden die kaarten gegeven en welke prijswaarde hadden ze?

Vraag 3:
    Hoeveel bedraagt de prijs van één werkuur voor het gemeentepersoneel?

Vraag 4:
    U schrijft: “Voor de volledigheid wens ik u mede te delen dat toetredende leden
    geen stemrecht hebben in de algemene vergadering maar dat zij omwille van
    hun inzet en deskundigheid betrokken worden in de werking van de vzw.”
    En verder: de schepen heeft enkel een protocollaire functie, maar hij is
    ‘werkend lid’!
    Wie zit dan wel in de algemene vergadering?

Vraag 5:
    Welke is de kostprijs voor
      - personen van de reinigingsdienst tijdens de cross voor de reinheid en
        netheid?
      - permanentie voor eventuele tussenkomsten bij pannes,…?

Vraag 6:
    De gemeente leende ook een aantal materialen uit, conform het geldende
    reglement. Waar kan ik dat reglement vinden? Of anders:
    Moest het organisatiecomité dat betalen? Welk bedrag vertegenwoordigt dat?

En het vragen en nog eens vragen herbegint weer
Daar ik op 27 maart nog steeds geen antwoord had ontvangen, stuurde ik nog maar eens een herinneringsmail.
Omdat ik op mijn mails van 15 en 27 maart zelfs geen ontvangstmelding kreeg, vroeg ik op 4 april 2013 aan de secretaris welke de reden daarvoor was.
Op zondag 7 april kreeg ik dan toch de melding dat mijn bericht gelezen werd. De secretaris liet mij dezelfde dag ook weten dat mijn vragen veel opzoekingen vergden.

Er wordt dan maar een nieuw argument bovengehaald om toch maar niet te moeten antwoorden
Volgens de secretaris diende de gemeente die opzoekingen zelfs niet uit te voeren omdat het geen bestaande bestuursdocumenten betrof in de zin van het openbaarheidsdecreet maar wel documenten die speciaal voor mij door de gemeente moesten opgesteld worden.
Dat hij daar niet vroeger aan gedacht heeft!
Hij wou echter toch hoffelijk blijven en mij ‘desalniettemin’ de nodige antwoorden bezorgen “als hijzelf en de medewerkers daarvoor de nodige tijd kregen en na uitvoering van de prioritaire taken.”
Ik kon maar niet geloven dat de gemeente na zo’n evenement geen balans opmaakt en dat de verscheidene diensten (politie, technische diensten) geen nota nemen van de uitgevoerde prestaties? Volgens mij bestaan die documenten dus wel.
In het uitgebreid antwoord dat ik vroeger ontving werden de antwoorden trouwens beloofd, zoals blijkt uit de teksten op een gele achtergrond.
Er waren enkele vragen bij waarop het antwoord zo kon gegeven worden, zonder een document en zonder opzoekingen: kostprijs werkuur gemeentepersoneel, personen die mochten genieten van de avondshow, aantal extra verkochte vip kaarten aan verminderd tarief, is de schepen werkend lid of heeft hij een protocollaire functie, …
Op 10 april gaf ik dan ook uiting aan mijn verwondering over zijn antwoord. Ik vroeg hem ook hoeveel tijd hij dan wel nodig had, aangezien mijn oorspronkelijke vragen dateren van 7 februari 2013.
Ik probeerde hem te overtuigen dat ook ik hoffelijk wilde blijven maar dat hij mijn nog beschikbare termijn voor het aantekenen van beroep bij de commissie voor openbaarheid niet uit het oog mocht verliezen.
Nog dezelfde dag kreeg ik het laconieke bericht: “Ik ben met verlof tot en met maandag 22 april 2013.” Dat zal dan zeker ‘prioritair’ geweest zijn.
Ik wilde zijn vervanger daarmee niet opzadelen en wachtte maar zijn terugkeer af. Op 25 april bracht ik hem dan mijn mail van 10 april in herinnering en deelde ik hem tevens mee dat ik op maandag 29 april eventueel beroep zou aantekenen bij de bevoegde commissie.

Dan toch maar beroep aantekenen bij de beroepscommissie voor openbaarheid van bestuur
Aangezien mij pas op 29 april gemeld werd dat mijn bericht gelezen werd, stuurde ik dan maar op 30 april het dossier naar de beroepscommissie.
Ook hier eerst geen antwoord, maar op mijn aandringen meldde men mij een week later goede ontvangst, gepaard aan het toegekende dossiernummer.
Omdat de termijn van 30 dagen bijna verlopen was, vroeg ik op 27 mei nog eens na welke de vooruitzichten op een beslissing waren.
Op 31 mei kreeg ik volgende mail: “Zoals bepaald in artikel 24, §1, tweede lid van het decreet van 26 maart 2004 betreffende de openbaarheid van bestuur, stel ik u met dit schrijven in kennis van het feit dat in bovenvermeld dossier de beroepstermijn van dertig kalenderdagen wordt verlengd tot een termijn van vijfenveertig kalenderdagen.
Gelet op de complexiteit van dit dossier (!) is het voor de beroepsinstantie onmogelijk om de nodige informatie te verzamelen binnen de termijn van dertig kalenderdagen. Slechts wanneer alle gevraagde informatie in het bezit is van de beroepsinstantie, kan deze met kennis van zaken een beslissing terzake treffen.
Het beroep werd geregistreerd op 30 april 2013, zodat u nu, met inachtneming van de verlengde termijn, uiterlijk op 14 juni 2013 een uitspraak kan verwachten. Deze zal u dan meteen ter kennis worden gebracht.”

Tussenkomst van het provinciebestuur van West-Vlaanderen
Op 6 juni ontving ik van de secretaris het gemeentelijk ‘Reglement voor het uitlenen van materiaal’.
Dat is het antwoord op mijn vraag 6 van de aanvullende reeks. Aangezien daarin de woorden ‘prijs, en ‘betalen’ niet voorkomen, neem ik dus aan dat het ontlenen kosteloos is en beschouw ik die vraag dus als afgehandeld.
In de mail werd ik ook geïnformeerd dat de gemeente aan ene mevrouw Dumoulin van de provincie ‘West-Vlaanderen’ geantwoord had op de zes bijkomende vragen die ik gesteld had.
De tussenkomst van die mevrouw lijkt mij zeer eigenaardig. Heeft zij de gemeente er willen toe aanzetten om toch te antwoorden? De commissie voor openbaarheid zou op 7 juni door de gemeente in kennis gesteld zijn dat een antwoord gegeven werd op mijn vragen.
Ik heb inderdaad ook een mail gekregen met wat de gemeente ‘een begin van antwoord’ noemt.
Daarin worden inderdaad twee en een halve vraag beantwoord, maar niet de hierboven vermelde.
In eerste instantie werd nogmaals benadrukt dat de antwoorden op de vragen 1 tot en met 5 niet terug te vinden zouden zijn in bestuursdocumenten. Als reden wordt opgegeven dat de organisatie berust bij een derde, de vzw cyclocross comité Middelkerke. Niettegenstaande dat, wil de gemeente toch ‘een poging doen om een begin van antwoord te geven’.

Vraag 1: Hoeveel verminderingskaarten werden aangekocht werden en voor wie
            waren ze bestemd?
     A. De gemeente kocht geen verminderingskaarten

Vraag 2: Aan wie werden de toegangskaarten voor de uitreiking van de
            SuperPrestige trofeeën bezorgd? Hoeveel kostte een kaart?
     A. aan de leden van het college, aan wielerkampioen Freddy Maertens en aan
            de directeur van toerisme samen met hun partners

Vraag 3: Hoeveel bedraagt de prijs voor 1 werkuur gemeentepersoneel?
     A. De prijs voor personeel niveau D met 12 jaar anciënniteit bedraagt 18,58
         euro.

Vraag 4: Heeft schepen Devey enkel een protocollaire functie, of is hij ‘werkend
        lid’! Wie zit dan wel in de algemene vergadering?
    A. Geen antwoord, want dat behoort tot de bevoegdheid van de vzw
        Cyclocrosscomité.

Vraag 5: Welke is de kostprijs voor 
     -personen van de reinigingsdienst tijdens de cross voor de reinheid en netheid?
     -permanentie voor eventuele tussenkomsten bij pannes,…?
     Zie antwoord op vraag 3. Maar hoeveel uren presteerden ze?.

Tevens wordt aan de provincie meegedeeld dat met het toesturen van bovenvermeld reglement over uitlenen van materiaal, vraag 6 beantwoord werd.

En wat besliste de beroepscommissie voor openbaarheid van bestuur?
Het was dus afwachten tot na 14 juni. Ik verwachtte daar niet veel van want ik weet natuurlijk al langer dat het hemd nader is dan het rokje. De commissie heeft gewoon de uitleg van de secretaris overgenomen.
Mijn klacht wordt ongegrond verklaard omdat ‘de gemeente niet over de bestuursdocumenten beschikt waarop de informatie concreet vermeld is. Het decreet openbaarheid van bestuur voorziet niet dat een instantie er toe kan verplicht worden om zelf een bestuursdocument op te maken dat een antwoord biedt.’

Mijn commentaar:
Eerst en vooral heeft men genegeerd dat mijn vragen ook gingen over de gegevens die mij in de mail van 13 maart beloofd waren. Dat waren de kosten voor
         - 25 politiemensen op de dag van de cross
         - 10 brandweermensen
         - het leveren van materiaal door de gemeente.

Het kan toch niet waar zijn dat daarover geen bestuursdocument bestaat. Mocht dat wel zo zijn, dan moet men zich afvragen hoe de gemeentediensten hun administratie (vergoeding van de prestaties) bijhouden. Ik weet nochtans dat ze dat wel goed doen.
Dat de reden waarom de gegevens niet kunnen verstrekt worden, ligt in het feit dat de organisatie berust bij een derde, de vzw cyclocross comité, dat is absurd want dat comité heeft niets te zien met de hierboven aangehaalde kosten.
Ik aanvaard dat men mij niet moet meedelen wie deel uitmaakt van de algemene vergadering.
Een andere nog resterende vraag was: “Hoeveel kostte een kaart voor de uitreiking van de superprestige - trofeeën in het casino?” Moet daarvoor ook een bestuursdocument bestaan om dat te beantwoorden?
Tenslotte nog een laatste vraag: “Welke is de rol die schepen Devey in de organisatie speelt?
In twee afzonderlijke mails deelt de gemeente mij mee, de eerste keer dat de schepen werkend lid is en de tweede keer dat hij slechts een protocollaire functie vervult. Als ik een vraag stel over deze tegenstrijdigheid, behoort dat dan tot de bevoegdheid van het vzw Cyclocrosscomité? Ik meen toch van niet!

Dan maar, ten einde raad, een beroep doen op de politiek
De enige mogelijkheid die mij overbleef, alhoewel ik die liever niet aangewend had, bestond erin aan een gemeenteraadslid van de oppositie te vragen om de nog ontbrekende gegevens op te vragen.
Dirk De Poortere van de Lijst Dedecker, was zo vriendelijk dat voor mij te doen.
Volgens de aan hem geleverde informatie zou het leveren van materiaal en personeel door de gemeente niet moeten betaald worden, ook niet door andere organisaties zoals ‘Zomerhit’, ‘Stripfestival’, enz… .
Zo kwam ik dan toch te weten dat de inzet van 24 politiemensen op de dag van de cross in totaal 6.162,97 euro gekost heeft. Dat wordt berekend aan de hand van een forfait per personeelscategorie, omdat ook leden van de federale politie de veiligheid hielpen verzekeren.
Een ander bestuurslid verklaarde aan het raadslid dat de schepen van sport ere-voorzitter zou zijn van het cyclocrosscomité Middelkerke en dat hij in deze hoedanigheid deel uitmaakt van het bestuur.
Zo heeft het kind dan toch een naam gekregen, zij het dan na drie pogingen.
Ik vind dat een schepen van sport onafhankelijk moet blijven en niet meer aandacht mag wijden aan de ene dan aan de andere sportmanifestatie.
In een eerste antwoord van de secretaris werd in het mediaplan 6.250 euro voorzien voor de rechtstreekse uitzending van het slotgala. Nu kreeg het raadslid als antwoord dat de gemeente geen toelage betaalt aan de organisatie van het slotgala maar dat de VVV (Vereniging voor Vreemdelingenverkeer), zowel een adviesraad als een verwant bestuur van het gemeentebestuur, in de organisatie van dat slotgala een aandeel van 12.500 euro zou betalen. Alsof dat dus geen gemeentelijke bijlage is, met andere woorden geld van de belastingbetaler. Hier kunnen we ook nog opmerken dat Peter Germonprez lid is van het directiecomité van die VVV en tevens toetredend lid van het organisatiecomité en verantwoordelijke voor sponsoring en P.R.
In een vroeger gegeven antwoord werd verklaard dat aan die 6.250 euro een voorwaarde verbonden was: de gemeente moest 20 toegangskaarten krijgen voor de uitreiking van de Superprestige trofeeën in het casino van Middelkerke.
Nu wordt aan het raadslid meegedeeld dat je geen toegangskaart voor dat gala kon kopen maar dat de Superprestige de sponsors en renners uitnodigde en dat de VVV/gemeente recht had op een tafel van 10 plaatsen.

En de brandweer?

Totale subsidie
Voor zover de gegevens die nu in mijn bezit zijn correct zijn, zou de totale subsidie door de gemeente nu volgende waarden aannemen:
37.350 euro + 9.587,28 euro ( 514 werkuren à 18,58 euro of meer tijdens de weekends) + 12.500 euro bijdrage van VVV + kosten brandweer 2.782,32 euro + 6.162,97 euro kosten voor politie lokaal en federaal.
Als dat geen aanzienlijk totaalbedrag is: 68.382,57 euro!!
Het zou volgens mij eens op spaarzame en rechtvaardige manier onder de loep moeten genomen worden. Misschien moet in deze tijden van crisis (of is er hier misschien geen crisis?) ook maar eens in die Noordzeecross gesnoeid worden.

Heb ik nu een nederlaag geleden?
Ik vind van niet. Een aantal van mijn vragen werden weliswaar niet beantwoord en men heeft alweer een (volgens mij onjuist) achterpoortje gevonden om dat niet te moeten doen. Ze wisten toch ook wel dat ik de vragen opnieuw kon stellen via de politiek!
Gezien de onwil van het gemeentebestuur en de lichtgelovigheid van de commissie voor openbaarheid van het bestuur, vind ik dat beide een slechte beurt gemaakt hebben.
Maar ja, wie ben ik, slechts een gewone burger?

23-09-2013, 09:51 Geschreven door stammer
Reageren (0)

Elk jaar, begin september, maak ik een balans op van mijn opzoekingswerk en kritisch schrijfwerk op deze blog. Te zien en te horen aan enkele reacties en aan het aantal lezers, lijkt die nogal positief uit te vallen. Nu ben ik aan mijn wekelijks artikel nummer 318 en mijn enthousiasme is nog niet gekoeld.

Enkele cijfergegevens
Op 29 maart 2008 mocht ik mijn 1000ste unieke bezoeker begroeten
Op 11 september 2013 bedroeg het aantal viewers 146.841 waaronder 93.795 unieke bezoekers.
In de klassering van de top 1000 van Seniorennet bekleedde mijn blog op 11 september 2013 de 93ste plaats. Dat gaat op en neer met 63ste als beste rangschikking ooit, maar ik heb nu toch zowat een vaste stek binnen de ‘Top 100’.
Er bestaan tientallen middeltjes om het aantal bezoekers op te drijven: links met andere blogsites, de blog aanmelden bij tijdschriften en dagbladen, vrienden en kennissen regelmatig wijzen op het bestaan van de blog, blog vermelden bij elke verzonden email en op adreskaartjes, …
Ik zou daar meer gebruik kunnen/moeten (?) van maken.
Hieronder vinden jullie de grafieken die de evolutie weergeven van de populariteit van mijn schrijfsel: links het aantal viewers per jaar, rechts het gemiddeld aantal per week in die zes jaren.

Let wel, dat zijn viewers, dus geen unieke bezoekers.
Hieronder zien jullie verder nog, links het aantal unieke bezoekers per maand en rechts het aantal unieke bezoekers per weekdag in %.

Volgens de statistieken van ‘Seniorennet’ zouden die lezers uit 52 landen komen, de meeste weliswaar met minder dan 5 bezoeken.

Hoe evolueert het aantal lezers?
Zoals jullie zelf ook zien gaan die aantallen op en neer. De interpretatie daarvan is niet eenvoudig. Er zijn verschillende invloedfactoren. Bij zeer mooi weer en tijdens de vakantieperiodes zijn er uiteraard minder lezers.
Er zijn internetsurfers die toevallig op een blog terechtkomen na het invoeren van één woord, bijvoorbeeld Middelkerke of Westende, omdat die plaatsnamen in de titel van het artikel voorkomen. Andere komen er nog toevalliger op terecht omdat ze geïnteresseerd zijn in ‘politiek’, ‘criminaliteit’, ‘geschiedenis’, ‘erfgoed’, ‘natuur’, ...
De titel van het artikel speelt dus een rol.
In de voorbije zes jaar heb ik 436 foto’s gepubliceerd, meestal zelf genomen, vandaar dat de kwaliteit niet steeds 100% is, maar misschien vallen de artikels die geïllustreerd zijn, toch meer in de smaak van de lezer.
Ik neem echter aan dat vooral de inhoud primeert. Dan zijn er ook meer lezers die meerdere keren per week naar het artikel terugkeren of het aan collega’s aanbevelen.
Het is zeer duidelijk dat de gemeentepolitiek of de gemeentemandatarissen, als onderwerp, het meest in de smaak vallen. Zo kenden de artikels over de gemeenteverkiezingen in oktober 2012 een enorm succes.
De dag met de meeste viewers was 28 september 2012. Toen lazen 1.130 mensen één of meerdere keren mijn voorbeschouwingen op de verkiezingen. Op 16 oktober 2012, dus 2 dagen na de verkiezingsdag, lazen 326 verschillende mensen mijn nabeschouwingen.
Het hoogste weekaantal bedroeg 2.801 viewers. Dat was in de week van 2 tot 9.10.2012.
Onderwerpen die mijn bloglezers minder aanspreken, schijnen de natuur, hondenpoep en monumenten te zijn, evenals kerken en aanverwante.
Aangezien het mij echter niet om hoge leescijfers te doen is, blijf ik natuurlijk ook onderwerpen behandelen die minder kans maken op een succesvol onthaal.
Het spreekt vanzelf dat ik er mee zal ophouden als er geen of onvoldoende interesse voor mijn blog meer bestaat. Ik beloof dat plechtig!!

Hoe ik aan mijn informatie geraak?

Door te surfen op het net, natuurlijk, in de eerste plaats
Bloggen zoals ik dat nu al zes jaar doe, zou niet mogelijk zijn zonder op internet te kunnen surfen.
Je vindt er alle mogelijke wetteksten, decreten, gidsen van de overheid, verslagen van gemeenteraden, levensbeschrijvingen, artikels uit het verleden, …
De mogelijkheid om te e-mailen laat toe op een vlotte manier te communiceren met de diensten en personen die over de gewenste informatie beschikken.

De gemeente informeert zijn burgers goed
Als inwoner van de gemeente, krijg ik natuurlijk ‘De Sirene’, het gemeentelijk informatieblad, in de bus. Op mijn aanvraag, werd ik ook een bestemmeling van de wekelijkse nieuwsbrief van de gemeente, die mij informeert over de recente evenementen en nieuwtjes.
De gemeente heeft bovendien ook een rijk gedocumenteerde website.

Door mij rechtstreeks te richten tot de gemeentelijke, provinciale of Vlaamse diensten
Begin september 2012 schreef ik “Tenzij zij zelf nog niet over de gewenste juiste en actuele informatie beschikken, omdat mijn onderwerp zich nog volop in de beleidsvoorbereiding bevindt, werd ik nog nooit ontgoocheld als ik mij met vragen richtte tot de gemeenteambtenaren.”
Daar is in het voorbije jaar spijtig genoeg verandering in getreden. De waarnemende gemeentesecretaris heeft mij namelijk maanden aan het lijntje gehouden na het stellen van vragen over de Noordzeecross.
Meer daarover, binnenkort!
Ik heb daardoor de indruk gekregen dat men op de ruimst mogelijke medewerking mag rekenen … zolang men maar geen delicate vragen stelt.
Hetzelfde geldt ook voor de ambtenaren van de Vlaamse gemeenschap.
Natuurlijk is er de federale wet van 12 november 1997 betreffende de openbaarheid van bestuur in de provincies en gemeenten evenals het Vlaams decreet van 26 maart 2004 betreffende de openbaarheid van bestuur waardoor iedere burger het recht heeft elk bestuursdocument te raadplegen en er een afschrift van te krijgen, behoudens in een aantal speciale gevallen (veiligheid, persoonlijke levenssfeer, …)
Bij ons schijnt men echter een eigenaardige interpretatie te geven aan ‘bestuursdocument’.
Ik heb in 2013 ten einde raad een klacht ingediend bij de beroepscommissie omdat de gemeente mij niet wilde antwoorden binnen de decretale termijnen en ik heb daarbij vastgesteld dat die commissie eerder de kant kiest van de overheid dan die van de nieuwsgierige burger.

Door mij te richten tot de vertegenwoordigers van het volk, de mandatarissen
Ik wil hier ook de voorzitters van de politieke partijen bedanken voor hun bereidwillige medewerking aan mijn initiatieven. Zonder uitzondering hebben zowel Open VLD (een zeldzame keer), CD&V, Progressief kartel, Lijst Dedecker, Vlaams Belang mij nog nooit in het ongewisse gelaten. Aan de NV-A heb ik nog nooit iets gevraagd.
Ook de diverse partijkrantjes zijn voor mij rijke bronnen van inspiratie.
Als ik graag de reacties van de gemeenteraadsleden ken, dan kan ik altijd terecht bij het Progressief Kartel en bij de Lijst Dedecker.
Dat betekent natuurlijk geenszins dat al die aangesproken personen het eens zijn met de inhoud van mijn artikels. Dat hoeft ook niet!
De meerderheid is mij uiteraard niet zo genegen. Ik begrijp dat de Open VLD mandatarissen mij niet in hun hart dragen en ook OCMW – voorzitter Gilliaert (CD&V) vindt mij schijnbaar een luis in zijn pels.

Door communicatie met de lezers (weinig voorkomend)
In de voorbije zes jaar kreeg ik slechts 115 reacties binnen.
Zien jullie een onderwerp dat ik zou kunnen behandelen? Gaan jullie niet akkoord met mijn zienswijze?
Hebben jullie aanvullingen? Deel het mij gerust mee, ik zal ze met plezier vermelden of ontleden in een volgend blogartikel. Jullie zouden er mij een groot plezier mee doen.
Ik kijk er nu al naar uit. Bedankt bij voorbaat.

Of ik nog voldoende inspiratie heb?
Dat ik ooit zou te lijden krijgen aan een gebrek aan inspiratie, dat is weinig waarschijnlijk.
De actualiteit heeft natuurlijk altijd voorrang en … aangezien onze bestuurders steeds wel te vinden zijn voor een straffe uitspraak of voor een aankondiging van een megaproject, maak ik daar natuurlijk graag gebruik van. Nu de oppositie in Middelkerke eindelijk volwaardig is, met Jean-Marie Dedecker als speerpunt, levert menige gemeenteraadszitting stof op voor een interessant artikel.
Af en toe woon ik die eens bij.
Zonder te spreken van de tekortkomingen van dit bestuur, die ikzelf vaststel…
De kranten pakken ook regelmatig uit met enquêtes over bepaalde aspecten van onze huidige samenleving: werkloosheid, kinderopvang, prijs woningen,...
Aangezien ze dan ook de cijfers weergeven voor elke gemeente, vind ik het dan meestal de moeite waard om deze voor Middelkerke eens te analyseren en te commentariëren en ze te vergelijken met die van de andere badplaatsen.
Ik blijf ook de geschiedenis van Westende, ook de kleine geschiedenis, uitpluizen en dat is vaak interessant genoeg voor een blogartikel.
Twee van de 52 weken besteed ik aan een artikel in het Westends dialect en aan de jaarbalans van mijn blog.
Een aantal ontwerpen van schrijfsels ligt al weken of maanden te wachten op publicatie: ‘De Afrekening’ van Jaak Maes, de ‘Eindbalans van de Noordzeecross’ die heel wat voeten in de aarde gehad heeft., ‘Zin en nut van een gemeenteraad in de moderne samenleving’, …
En dan moet ik ook regelmatig eens in herhaling vallen. Ik probeer namelijk de door mij aangehaalde problemen op te volgen: de Sint-Laurentiusdijk, het marktplein in Middelkerke alias ‘het evenementenplein, het voetbalstadion in Lombardsijde, de toestand en zuiverheid van sommige wegen, …

Het is niet onwaarschijnlijk dat sommige onder jullie mijn artikels te lang vinden. Ik probeer echter een soort dossier over sommige onderwerpen samen te stellen met bespreking van alle facetten.
Maar misschien lukt het mij niet steeds niet langdradig te worden.
Ook daarop zijn reacties welkom.

16-09-2013, 00:00 Geschreven door stammer
Reageren (0)

Een woordje uitleg over het initiatief
Tijdens het ganse zomerseizoen heb ik zowel in ‘Het Nieuwsblad’ (tot en met 24.8) als in ‘Het Laatste Nieuws’ (tot en met 17.8) de rubrieken gevolgd waarin bekende koks of andere culinaire specialisten elke week in de verschillende kustplaatsen hun oordeel gaven over één welbepaald zelfde gerecht in verschillende restaurants.
Er was geen enkel top- of veelgeroemd restaurant bij en het waren ook geen gastronomische menu’s die de revue passeerden.
‘Het Nieuwsblad’ kondigde zijn initiatief ‘De Grote test’ als volgt aan: ‘Met een expert en veel honger’ trekken ze van kustgemeente naar kustgemeente 'om er de Vlaamse klassiekers te proeven en te beoordelen.'
Volgens ‘Het Laatste Nieuws’ heette het dat redacteur Stefan Vanderstraeten en tweesterrenchef Luc Bellings de eetzaken langs onze kustlijn aan een grondige smaaktest onderworpen. Voor het derde jaar na elkaar stapten ze zeven zaterdagen incognito zaken binnen voor alweer een resem typische kustklassiekers.

De beoordelingen

(1) door Luc Bellings in HLN
         “Aan Tafel bij Luc Bellings” bekroond met tweede ‘Michelinster’, Luikersteenweg 358 3500 Hasselt
(2) door Stéphane Buyens in HNB
         ‘Le Fox’ Walckierstraat 28660 De Panne 2 sterren en 16/20 Gault-Millau
(3) door Dominique Persoone in HNB
          Richtte in 1992 The Chocolate Line op (Brugge) en opende in maart 2010 een 2e filiaal in Paleis op de Meir
           (Antwerpen). Is 1 van de 3 chocoladewinkels die in de Michelingids vermeld staan met 5 professionele
           klanten: Oud Sluis, Hof van Cleve, Pure C, Hertog Jan, De Jonkman
(4) door wijnspecialist Alain Bloeykens, wijntester van HNB
(5) door ‘Beste hobbykok’ Claudia Allemeersch in HNB
(6) door Peter De Clercq, ex-wereldkampioen barbecuen
(7) door Angelo Rosseel tweesterrenchef van La Durée in Izegem in HNB

Welke waarde hebben dergelijke testen en hoe worden ze onthaald?
Vooreerst drie persoonlijke ervaringen. In een Nieuwpoorts restaurant heeft Luc Bellings ooit een vispannetje bekroond met een 10/10. De uitbaters zijn daar (uiteraard) fier op. Zij hebben er nu een bijzonder item op hun spijskaart van gemaakt en maken er nu extra reclame voor.
In een ander Nieuwpoorts restaurant werden de mosselen ooit geprezen als de ‘beste van gans de Belgische kust’. Toen ik die fameuze mosselen ook eens wilde proeven, werd mij een potje geserveerd met meer dan de helft ongeopend gebleven schelpen. De ene mossel schijnt dus de andere niet te zijn.
In een Westends restaurant hadden wij als tafelburen twee dames die in het zicht van de ‘garçon’, tevens de ‘patron’, de bladzijde bovenhaalden met de beoordeling van de dagschotel. Dat viel niet al te best in de smaak want ‘dat was oneerlijk’ en ‘dikke zever’.

Is dat nu wel een eerlijke en juiste beoordelingsmanier?
Neem nu de beoordeling door Luc Bellings van de paling in de ‘Ramblas’. Hij quoteert die met een 9 op 10. Je zou nu denken dat je daar eens iets moet gaan eten. De paling is er lekker, het sausje ook, maar … peper en zout vergeten!
Op al de rest heeft hij ook iets aan te merken, zelfs op de zuiverheid van de stoelen. Hij krijgt een garnaalkroketje zonder garnalen, het zijn diepvriesfrieten die niet in een apart bordje opgediend worden, salade en tomaat en dressing horen niet bij paling, …
Ik weet wel dat het de bedoeling is om één welbepaald gerecht te beoordelen, maar zo krijgt de potentiële gast geen beeld van de waarde van het restaurant.
Sommige gebreken ervan die echt storend kunnen zijn, worden niet vermeld.
Een voorbeeld: ik ben gaan eten met vier personen in ‘Omer’ op de Zeedijk in Middelkerke. We hebben er uiteenlopende gerechten gekozen. Alles smaakte uitstekend maar onze tafel was echt te klein voor vier personen.

Ik herhaal dus nogmaals dat dit geen beeld geeft van de waarde van de Westendse en Middelkerkse restaurants. Er zijn vooreerst te weinig beoordelingen en we kunnen ons afvragen hoe de selectie gebeurde. We kunnen wel besluiten/vaststellen dat vooral die van de kerngemeente Middelkerke het er niet goed van afbrengen.

Besluit

09-09-2013, 00:00 Geschreven door stammer
Reageren (1)

Gevolg gevend aan de suggestie van een lezer, heb ik mij eens verdiept in de werking van de MUG, de medische hulpdienst die mensenlevens redt en die wij daarom een grote waardering moeten toedragen.
Om jullie nauwkeurige informatie daarover te kunnen verschaffen, nam ik eerst contact op met Dr Mario Schurgers, hoofdarts van het AZ Damiaan in Oostende. Daarna stelde ik ook nog enkele vragen aan de Federale Gezondheidsinspectie van West- en Oost-Vlaanderen. Ze werden beantwoord door Dr Zeger Vermeulen, inspecteur en door de heer Filip Lingier, Adjunct Federaal Gezondheidsinspecteur van West-Vlaanderen en Secretaris van de Commissie voor Dringende Geneeskundige Hulpverlening West-Vlaanderen.
Ik bedank de drie heren voor hun bereidwillige en uiteraard deskundige bijdrage aan mijn artikel.

Organisatie van de medische hulpdiensten
De ambulance, de MUG, de PIT … zijn medische hulpdiensten die op een eigen wijze functioneren en elkaar aanvullen. De coördinatie is in handen van de Federale Overheidsdienst (FOD) Volksgezondheid, die de samenwerking tussen de verschillende diensten bepaalt. De medische hulpdiensten werken vaak samen met andere.

Wat is de MUG?
De MUG(Mobiele Urgentie Groep) is een snel interventievoertuig met aan boord een verpleegkundige met de BBT (Bijzondere Beroeps-Titel) ‘Intensieve zorgen en Spoedgevallenzorg’ en een urgentiearts gespecialiseerd in de aanpak van vitale urgenties.
Soms, in functie van de/het soort interventie, bestaat het MUG-team uit 3 personen. De derde persoon kan een vroedvrouw zijn of een ambulancier die het voertuig bestuurt en assisteert tijdens de interventie. Deze heeft dezelfde basisopleiding genoten als de ambulanciers van een reguliere 112-ziekenwagen. Vaak wordt deze opleiding dan op de spoedafdeling van het ziekenhuis zelf, verder uitgebreid.
De MUG verplaatst zich met medische interventievoertuigen die reanimatiemateriaal aan boord hebben: intubatiemateriaal, een beademingsapparaat, een hartmonitor, een toestel voor elektrocardiografie, een hartdefibrillator …
Het voertuig van de MUG is prioritair. Het heeft een gele kleur met rode strepen en is uitgerust met een sirene.

Volgens de Vlaamse Vereniging Verpleegkundigen Spoedgevallenzorg (VVVS) waren er in 2008 61 erkende MUG’s in Vlaanderen (gemiddeld 12 per provincie).
Om erkend te worden, moet de MUG - functie het bewijs leveren van de permanente bijscholing van zijn medisch en verpleegkundig personeel. Ze moet actief deelnemen aan de opleiding van de hulpverleners - ambulanciers.
Elke MUG wordt beheerd door een ziekenhuis of een vereniging van ziekenhuizen en is verbonden met de spoedgevallendienst van een ziekenhuis. De MUG - functie verzekert 24 uur op 24 uur een eigen medische permanentie.
Voor Oostende wordt deze alternatief, per week, verzekerd door het A.Z. Damiaan en het A.Z. ziekenhuis Sint-Jan Brugge campus H.Serruys in Oostende. Als de noodzaak zich voordoet, kunnen beide MUG’s ook samen ingezet worden.
Ook in de Sint-Augustinuskliniek in Veurne kan gerekend worden op een dergelijke permanentie.

Omdat sommige gebieden afgelegen zijn en sommige wegen helemaal vol zitten, worden sinds 1986 ook twee helikopters ingezet in België, één in Vlaanderen, met standplaats aan het AZ Sint-Jan in Brugge, en één in Wallonië. De heliploeg biedt vooral hulp in de strook van het strand en bij zeer zware incidenten. In minder dan 4 minuten kan de helikopter opstijgen van zijn basis. De gemiddelde snelheid via de lucht bedraagt 3 km/min en er wordt 1 minuut gerekend om te landen.
Ze hebben dezelfde bevoegdheden en dezelfde uitrusting als de MUG – auto 's en nemen bovendien het vervoer van een patiënt voor hun rekening en ook in dringende gevallen het vervoer van het ene hospitaal naar het andere.
De MUG-helikopter kan één patiënt vervoeren, zowel in liggende als in halfzittende houding.

Hoe wordt de MUG gefinancierd?
Sponsors
De MUG – voertuigen teams worden gefinancierd door het ziekenhuis waaraan ze verbonden zijn.
De West-Vlaamse MUG - helikopter krijgt financiële steun van het metaalbedrijf Case New Holland uit Zedelgem. CNH is de nieuwe hoofdsponsor die er samen met enkele kleinere sponsors voor zorgt dat de MUG - Heli dagelijks de lucht in kan. Ondanks het levensbelang en de meer dan dertienduizend interventies is de financiering van de MUG - Heli altijd een moeilijke zaak geweest. De jaarlijkse niet-medische kosten worden geraamd op 500.000 euro. De medische neemt het AZ Sint-Jan in Brugge voor zijn rekening.
De verdere financiering gebeurt door een belangrijke bijdrage van de provincie West-Vlaanderen. De meeste gemeentebesturen uit West-Vlaanderen en een 10-tal Oost-Vlaamse gemeenten leveren een jaarlijkse toelage in verhouding tot hun aantal inwoners. De toelage per inwoner bedraagt gemiddeld 15 eurocent met uitersten tussen 2 en 25 Eurocent per inwoner.
De West-Vlaamse MUG - heli was één van de eerste in Europa. Het is de enige in Vlaanderen.

Welke is de opdracht van de MUG?
De opdracht van de MUG is de vitale functies van de patiënt te stabiliseren alvorens deze naar het ziekenhuis vervoerd wordt. Deze snelle interventiedienst wordt dus niet automatisch ingeschakeld bij een noodsituatie. Hij wordt alleen opgeroepen bij levensgevaarlijke situaties, zoals:

• een verdrinkingsongeval
• ademhalingsnood
• ernstige brandwonden
• vergiftiging met chemicaliën of radioactieve stoffen
• een val van een hoogte van verschillende meters
• shock of coma
• een ernstig verkeersongeval
• wonden van de nek, borstkas of buik veroorzaakt door een vuur- of steekwapen

De MUG kan door een ambulancebemanning in bijstand gevraagd worden mocht de toestand van de patiënt verslechteren.
De MUG - bijstand is aangewezen bij het in het gedrang komen tot het afwezig zijn van één (of meer) van de vitale parameters Bewustzijn, Ademhaling, Circulatie.
Gaat het om een ernstige situatie, dan rijdt de urgentiearts mee met de ambulance en verzorgt hij de patiënt tot aan het ziekenhuis.
Hij adviseert de medewerker van de “100/112”-centrale ook bij de keuze van het ziekenhuis van bestemming naargelang de pathologie van de patiënt.

Hoe kan men een beroep doen op de MUG?
Wie bij ons gebruik maakt van het gratis telefoonnummer 100/112 om de MUG op te roepen, komt terecht in het eenvormig oproepcentrum HCS 112. De oproeper moet zijn identiteit opgeven, de juiste locatie vermelden, de aard en de omstandigheden van het ongeluk of de ziekte.
De aangestelde die de oproep ontvangt, ondervraagt de oproeper en evalueert de situatie op basis van zijn professionele ervaring en aan de hand van de voorbeelden in de Belgische Handleiding voor de Medische Regulatie. Vervolgens beslist de aangestelde welke middelen zullen ingezet worden.
Is de medewerker van de 100/112 centrale van mening dat een onmiddellijke medische tussenkomst vereist is, aan de hand van bovenstaande criteria, dan roept hij het snelste adequate middel op: heli, MUG of ambulance. Met andere woorden, het zal het middel zijn dat het snelst ter plaatse kan zijn. Het is dus niet zo dat voor elke MUG een eigen interventiegebied vastligt.
De plaats waar de ambulance of MUG zich op het ogenblik van de oproep bevindt, zal bepalend zijn.

De eenvormige oproepcentra vallen sinds dit jaar onder de bevoegdheid van het ministerie van Binnenlandse zaken, dat samenwerkt met de FOD Volksgezondheid. Voor ons bevindt zich dat in de Zandstraat in Brugge. Vroeger was dat in de brandweerkazerne van Brugge.
Het spreekt vanzelf dat de “100”-centrale niet mag belast worden met nutteloze oproepen. De computers van de “100”-centrale registreren elke oproep waardoor de oproeper steeds geïdentificeerd en gelokaliseerd kan worden. Kwaadwillige oproepen zijn dan ook wettelijk strafbaar.

Hoe wordt de beslissing aan de betrokken hulpdienst meegedeeld?
De centrale maakt sedert april van dit jaar gebruik van het radiocommunicatiesysteem A.S.T.R.I.D, “All-round Semi-cellular Trunking Radio communication system with Integrated Dispatching”.
Dat is een nationaal digitaal netwerk dat reeds geruime tijd door de politie gebruikt wordt, maar nu ook door de brandweer, de medische hulpdiensten en andere organisaties die een rol spelen in de openbare veiligheid.
Elf provinciale computerondersteunde meldkamers, die in contact staan met elkaar voor incidenten of gebeurtenissen die de provinciegrenzen overschrijden, worden door ASTRID ter beschikking gesteld van de hulp- en veiligheidsdiensten.
In elke meldkamer vinden we een aantal werkstations. Die zijn aangesloten op:

• het radiocommunicatiesysteem,
• een lokaal computernetwerk met databases die alle operationele informatie bevatten,
• de telefooncentrale voor het aannemen van de noodoproepen.

Op die manier beschikt de dispatcher over een volledig geïntegreerd hulpmiddel waarmee hij oproepen kan aannemen, doorsturen en de gebeurtenissen kan opvolgen. Daarnaast kan hij ondersteuning bieden aan de ploegen op het terrein: de positie bepalen van incidenten, een route uitstippelen, aanvullende informatie bezorgen, versterking oproepen, enzovoort. De ploegen op het terrein kunnen op hun beurt de databanken van de meldkamers van op afstand raadplegen, bijvoorbeeld vanuit hun interventievoertuig.

Het systeem schijnt echter nogal wat hiaten te vertonen, zo werd ons op 29 augustus 2013 door alle media geleerd. Er zouden vooral problemen zijn met de kaarten: ontbrekende locaties en niet-aangepaste routes.
Sommige berekeningen zouden niet kloppen omdat onvoldoende rekening gehouden wordt met het feit dat het MUG – voertuig als prioritair voertuig sneller mag/kan rijden.
Waarschijnlijk wordt er wel hard gewerkt om daaraan te verhelpen en dat is dan ook dringend aangewezen om pijnlijke voorvallen te vermijden.

Hoeveel bedragen de MUG - kosten voor de patiënt?
Voor het uitsturen van de MUG op zich mogen aan de patiënt geen kilometervergoeding of andere kosten worden aangerekend. De prestaties van de urgentiearts zullen op de ziekenhuisfactuur wel te vinden zijn.
Voor medische assistentie door een spoedarts in het kader van een MUG - interventie bedraagt het honorarium 52,87 euro. Dit bedrag wordt volledig vergoed door de ziekteverzekering. Ook andere technische prestaties kunnen worden aangerekend. Sommige zijn volledig ten laste van het ziekenfonds, voor andere geldt een klein persoonlijk aandeel.

Gemiddelde interventietijd
Hierna volgen de afstanden van de ziekenhuizen uit onze regio naar de dorpskernen van Westende en Lombardsijde, volgens de normale routes. De starttijd van de MUG-auto bedraagt ongeveer 2 minuten, de gemiddelde snelheid wordt geschat op 1 km/min.

	Westende -dorp	Lombardsijde -dorp
S. Augustinus, Ieperse steenweg 100 8630 Veurne	17,3 km	15,8 km
Damiaan, Gouwelozestraat 100 8400 Oostende	14,6 km	16,2 km
Serruys, Kaïrostraat 84 8400 Oostende	13,2 km	14,8 km

De gemiddelde interventietijd voor onze regio zou dus 15 tot 20 minuten bedragen, als met de normale interventiesnelheid kan gereden worden.

Verwart de MUG niet met de ambulancediensten.
Ambulancediensten kunnen verzekerd worden door een privéonderneming erkend door de FOD Volksgezondheid, door de brandweer, door een ziekenhuis (PIT) of door het Rode Kruis.
De MUG is niet belast met het vervoer van zieken.
Een ambulance vervoert een patiënt altijd naar de snelst bereikbare spoeddienst van een ziekenhuis, behalve als:

• het ziekenhuis het slachtoffer na de eerste hulp niet voldoende verzorging kan bieden
• het slachtoffer bekend is bij en behandeld wordt door een ander erkend ziekenhuis dat in maximaal tien minuten bereikbaar is

Voor dringend medisch vervoer per ziekenwagen (uitsluitend via de dienst 100/112) betaalt de ziekteverzekering 50% terug van de wettelijke tarieven van het dringend ziekenvervoer. Deze bedragen:
      € 60,50 voor de eerste 10 kilometer of minder 
      € 6,04 per kilometer, vanaf de 11de kilometer
      € 4,62per kilometer, vanaf de 21ste kilometer
Een rit van 15 km kost dus 90,70 euro (60,50 euro + 5x6,04 euro)
Elektroden voor externe defibrillator kosten 57,42 euro per paar.

Wordt er een helikopter ingezet vanuit de dienst 112, dan zijn de tarieven van het dringend ziekenvervoer van toepassing.

Een Paramedisch Interventieteam (PIT) is een hulpteam dat het midden houdt tussen een ambulance en een MUG. Een PIT is een ambulance die tot een ziekenhuis behoort. De PIT wordt bemand door een ambulancier en een verpleegkundige met BBT (Bijzondere Beroeps-Titel). Zij worden indien nodig ondersteund door een urgentiearts, met wie zij via een beveiligde radioverbinding in contact staan. Deze 'gemengde' teams verminderen de werklast van de MUG's, die nog te vaak worden ingeroepen uit voorzorg. Dankzij de PIT's kunnen de MUG's zich helemaal concentreren op levensgevaarlijke situaties.

Besluit
Hopelijk levert mijn artikel een bijdrage tot een betere kennis van het optreden van de dringende medische interventieploegen in onze regio. Bij het verzamelen van de gegevens heb ik zelf ook heel wat bijgeleerd.
Uiteraard hoop ik en wens ik dat jullie er nooit een beroep op moeten doen, maar ze staan altijd voor jullie en voor jullie families klaar.

Bron
http://www.belgium.be/nl/gezondheid/gezondheidszorg/spoedgevallen/spoeddiensten/
http://health.belgium.be/eportal/Healthcare/CrisisManagement/Participants/Actors/index.htm#.UcCGg-dM_Ck
http://health.belgium.be/eportal/Healthcare/CrisisManagement/Participants/VadeMecum/SMUR/index.htm#.UcCGVOdM_Ck
http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=1U29MI1B
http://www.securitecivile.be/LinkClick.aspx?fileticket=ptmy0Vpk34c%3D&tabid=258&language=nl-BE
http://www.vvvs.be/images/uploads/spoedgevallen/Vgl_Spgdn_Vl_08_full_tekst__4_.pdf
http://www.imdh.eu/content/mug/hoofdstuk1
http://www.imdh.eu/content/mug/hoofdstuk5
http://www.astrid.be/templates/content.aspx?id=3740

02-09-2013, 00:00 Geschreven door stammer
Reageren (0)

15 augustus!! Onze-Lieve-Vrouw Hemelvaart of Maria-Tenhemelopneming!!
Steeds minder stervelingen kennen er nog de betekenis van.
Het is dus de dag dat de rooms-katholieke kerk het opnemen in de hemel van Maria ‘met lichaam en ziel’ herdenkt.
Waarom ze op die dag in de provincie Antwerpen absoluut ‘Moederdag’ moeten vieren, terwijl dat in de andere provincies gebeurt op de tweede zondag van mei? Zou het dan toch waar zijn wat over hen gezegd wordt?
We spreken ook van ‘halfoogst’ omdat in augustus geoogst wordt en omdat de maand vroeger zo genoemd werd.
Het is een ‘hoogdag’ voor de rooms-katholieken en voor de nog actieve werknemers die op die dag vrijaf krijgen, maar ook voor alle kustbewoners die 15 augustus, zolang ik mij kan herinneren, steeds als een topdag voor het toerisme beschouwd hebben (samen met 21 juli). Vroeger, maar dat is nu minder het geval, was men hier van mening dat die dag het einde van het seizoen inluidde.
Ik weet niet of er nog een superlatief bestaat, maar als die dag gekoppeld wordt aan een lang weekend, dan kunnen we spreken van een supertopdag.

Wat betekent dat voor een badplaats zoals Westende?
Als de badplaatsen al oververzadigd zijn, op een ‘gewoon’ weekend (als dat nog bestaat!), wat moet het dan wel zijn op zo’n dag?
Als je anders misschien nog een plaatsje vindt op een betaalde parking of als iemand zo vriendelijk is om vlak voor jouw neus een plaatsje vrij te maken, dan mag je dat zeker vergeten op 15 augustus.
De parkeerplaatsen zijn eivol, wat zeg ik, als de toeristen hun wagens in de hoogte konden stapelen, dan deden ze het. Vele staan dan ook verkeerd, ja soms gevaarlijk, geparkeerd.
De parkeerwachters fotograferen en schrijven dat het een lieve lust is!
De wegen naar de kust zijn verstopt, met ellendig fileleed tot gevolg!
De hotels zijn bijna of helemaal volgeboekt. In de restaurants kan je enkel nog terecht als je lang vooraf gereserveerd hebt. In de tearooms is het lopen en dringen voor een tafeltje. Op de dijk ontwijken wandelaars, fietsers en go-carters elkaar voortdurend om niet in botsing te komen. De stranden puilen uit en men krijgt soms de indruk dat de ene zonnebader de andere het zonlicht in de ogen niet gunt.
De redders weten niet waar eerst kijken om onvoorzichtige baders terecht te wijzen.

En nu komt zomerhit er nog bij!
Ik wil het hier niet nogmaals hebben over de volgens mij ongelukkige locatie voor het evenement. Of toch, maar dan met een lichtjes positieve noot! Ik ging eens ‘backstage’ kijken en stelde vast op 15.8 rond 11u30 dat de Strandlaan nog niet afgesloten was voor fietsers en wandelaars terwijl dat vroeger reeds enkele dagen vooraf gebeurde. Dat de wandelaars op dat ogenblik eens achter de scherman konden kijken, vind ik ook een gevoelige verbetering: een blik werpen op weliswaar nog lege tenten voor de VIP’s, voor de persmensen en voor de artiesten vinden de meeste wel leuk. De opstelling van het podium van dicht bijmaken en de technici van de VRT druk doende aan het werk zien om een optimaal beeld en een vlekkeloze klank te verkrijgen, is ook iets dat je niet elke dag beleeft.

Misschien was dat vroeger aan de ‘Rotonde’ ook reeds mogelijk, maar ik had het nog niet meegemaakt.

Ik wil het hier evenmin hebben over de artiesten, want ik wil de liefhebbers van hun muziek niet krenken.
Hier worden zogenaamde ‘hits’ gebracht. Een ‘hit’ is een succesnummer. Het is de Engelse vertaling voor ‘schlager’. Engels is in die wereld immers de hoofdtaal/voertaal. Zelfs bij 'Vlaanderen Muziekland'
Zomerhit noemt men een ‘awardshow’, omdat er prijzen uitgereikt worden aan Vlaamse zangers: de beste mannelijke en de beste vrouwelijke, de beste ambiance, het beste Nederlandstalige lied, de beste performance, de beste doorbraak.

Hoewel ze zoals gewoonlijk wel niet aan de lage kant zullen liggen, wil ik het hier ook niet hebben over de kosten waarvoor de belastingbetaler weer eens moet opdraaien: niet minder dan 96.800 euro subsidies Incl Tv -uitzending op VRT1, receptie VIP’s, arbeidsuren gemeentelijk personeel, inzet politie, verlies aan parkeergelden op de Sint-Laurentiusdijk, enz…
Toch even dit: dat men geen ingangsgeld vraagt (ook niet voor het dernycriterium in Lombardsijde), dat juich ik eigenlijk niet toe. Is het misschien niet eerder aangewezen dat de Vlaamse burger bijdraagt in de kosten van evenementen waarin hij of zij persoonlijk geïnteresseerd is: toegang museum, receptie, voetbalwedstrijd, wielerevenementen, zang- of theateroptreden, … ?
Dus zoiets als de ‘kerkbelasting’ in Duitsland. Is dat niet eerlijker?
Voor (meestal culturele) organisaties die zichzelf niet kunnen financieren en toch een meerwaarde betekenen, moet de solidariteit dan maar aangesproken worden.
Maar … misschien is de gratis - geste enkel bedoeld als tegenwaarde voor de subsidies? Ik ben er bijna zeker van en dat is volledig in tegenstrijd met het begrip ‘subsidie’.
In een toekomstig artikel over de eindbalans van de ‘Noordzeecross’, zal ik daar uitvoerig op terugkomen.

Waarover wil ik het dan wel hebben?
Volgens mijn opzoekingen en in functie van de weersomstandigheden, zouden er tussen 9.000 (in 2009) en (wat opgedreven?) 25.000 (in 2005)) toeschouwers het spektakel bijwonen. (17.000 in 2012)
Hoewel men daarin als haringen in een ton opgestapeld zit en staat, wordt het openbaar vervoer aanbevolen. Toch komen ook veel toeschouwers met de wagen.
Geen probleem, volgens de inrichters, er zijn namelijk drie publiekparkings:

- Parking Badenlaan (1,3 kilometer tussen de verste uithoek en het evenement, maar gratis)
- Parking Lacodam (betalend)
- Parking Herfstlaan (betalend)

‘Betalend’ betekent: 1 euro per uur of 5 euro voor een dagticket, maar van vrijdagavond 19 uur tot maandagmorgen 9 uur, mag men er gratis parkeren. Wie zei ooit ‘gratis bestaat niet!’ toen Steve Stevaert voorstelde geen geld meer te vragen voor allerlei openbare diensten, zoals busreizen?
Maar … is er daar wel plaats? Ik heb eens op voorhand een bezoekje aan die parkings gebracht.
      Op 15 augustus om 11 uur was er op de drie parkings niet één plaats vrij.
              Ook niet in de omringende straten van de Lakodam.
      Op 16 augustus om 10u30 was er nog steeds niets vrij in de Baden- en in de
            Herfstlaan.
            Voor de Lakodam dacht men er iets op gevonden te hebben. De vier en
            veertig betalende plaatsen waren nu plots verboden terrein, want er stond
            een E3 bord dat het parkeren verbood op 16 augustus.
            In de omringende straten (Britselaan en Oceaanlaan) stond nu plots een
            bord met parkeerverbod ‘van 14 tot 17 augustus’
            Dat kon eventueel nog eens een 20-tal parkeerplaatsen opleveren.
            Let wel: op 15 augustus stonden die verbodsborden er nog niet!
            Wat het bord rechts hieronder moest voorstellen is een raadsel!
     

Op 16 augustus om 19 uur stelde ik vast dat de Baden- en de Herfstlaan nog
            steeds eivol stonden.
           De ‘Lakodam’ zorgde voor de nodige verwarring. Er waren nog 17
           plaatsen vrij. Veel chauffeurs reden onrustig de parking op en ook weer af
           omdat ze het niet betrouwden en het risico van een retributie niet wilden
           lopen, aangezien men er volgens de borden op 16 augustus niet mocht 
           stilstaan en parkeren.
          Niettegenstaande het verbod om er te parkeren van 14 tot en met 17 
          augustus, stond de Oceaanlaan toch vol. Eigenaardig genoeg bleef de Britse
          laan leeg, tenminste tot bij mijn vertrek om 19u45.

Waar stonden de wagens met bestemming ‘Zomerhit’ dan wel?
De enkele nog vrije plaatsen in de Essex Scottishlaan waren nu bezet.
Wanhopige chauffeurs hadden, daar waar de bermen het toelaten, bezit genomen van de koninklijke baan. Dat vele half de doorgang op het voet- en fietspad beletten en het helmgras van de duinen platreden, daar stoorde zich niemand aan. Voor ‘zomerhit’ mag hier schijnbaar alles! Probeer echter maar eens je parkeertijd met vijf minuten te overschrijden. Dan slaan de parkeerwachters aan het fotograferen en aan het schrijven.

Waarom laat men toe dat zo’n mega-evenement plaatsgrijpt daags na 15 augustus en tijdens een lang weekend?
In de voorbije jaren was dat meestal wel even anders

	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013
datum	14.8	13.8	12.8	11.8	9.8	20.8	7.8	12.8	17.8	16.8
dag	zaterdag	zaterdag	zaterdag	zaterdag	zaterdag	donderdag	zaterdag	vrijdag	vrijdag	donderdag

Besluit
Bij elk  mega-evenement in Middelkerke (zomerhit, Noordzeecross), hoor en lees ik steeds weer dat zoiets voor de badplaats een zeer grote meerwaarde heeft en dat de subsidies die eraan besteed worden, meer dan hun bedrag waard zijn.
Ik heb daar al vaak over nagedacht en mij vragen gesteld, waarop ik vaak geen afdoend antwoord kan vinden omdat ik geen cijfers kan voorleggen.
Wat brengt de grote publiciteit, met hulp van VRT en radio 2, omtrent het gebeuren eigenlijk op? Komen de toeristen speciaal op vakantie naar Westende met het oog op zomerhit?
Kopen kandidaat-eigenaars nu juist een eigendom in Middelkerke omdat hier toch zoveel georganiseerd wordt? Of organiseren de badplaatsen allemaal veel?
Vaart de horeca er goed bij? Gaan de mensen op restaurant vóór ze naar de Sint-Laurentiusdijk trekken? Of is het dan nog te vroeg?
Gaan de aanwezigen achteraf naar een tearoom of een café? Of is het dan al te laat?
Zijn de meeste aanwezigen op het festival ééndagsbezoekers of zijn dat gewoon appartementbewoners of kampeerders die hier sowieso verblijven en dan maar eens gaan kijken?
Volgens mij zeker de moeite om eens over na te denken!

26-08-2013, 00:00 Geschreven door stammer
Reageren (0)

Op 28 mei 2012 verscheen hier al mijn artikel “Middelkerke stelt een nieuwe gemeentesecretaris en een nieuwe financiële beheerder aan. Kan dat wel in een verkiezingsjaar?”
Om het jullie gemakkelijk te maken gebruik ik daarvan een stukje om het volgend artikel in te leiden.
Op 1 maart 2012, dus straks anderhalf jaar geleden, is gemeentesecretaris Leo Coulier met pensioen ‘gegaan’.
Toen in de gemeenteraadszitting van 12 januari 2012 gevraagd werd wie hem zou opvolgen, antwoordde burgemeester Landuyt dat een plaatsvervangend/waarnemend secretaris zou aangesteld worden omdat “de hogere overheid de definitieve benoeming van een secretaris in een verkiezingsjaar niet zal toelaten.”
Hij verwees daarmee naar de Omzendbrief BA 2006/02 van 3 februari 2006 van Vlaams minister Keulen waarin deze de provinciale en gemeentelijke overheden verzocht een zekere terughoudendheid in acht te nemen in het verkiezingsjaar (tot aan het einde van de lopende legislatuur) “en in extremis geen beslissingen te nemen die het beleid van de nieuwe raden of de toekomstige ontwikkeling van de financiën nodeloos zouden verstoren."

Heeft Landuyt die brief wel goed gelezen?
Je mag toch verwachten dat een burgemeester, tevens advocaat, een omzendbrief correct kan lezen en dat hij op de hoogte zou zijn van een arrest van de Raad van State terzake en dat hij zich zou geïnformeerd hebben naar precedenten in andere gemeenten.
Of werd hij verkeerd ingelicht? Of heeft hij de brief gewoon in zijn/iemands voordeel geïnterpreteerd? Of beschouwt hij ons allemaal als idioten die zijn woorden niet kunnen of durven in twijfel trekken?
Waarom werden elders in Vlaanderen wel secretarissen en gemeenteontvangers aangesteld, in een pre-verkiezingsperiode? (in Bonheiden en in Aalst in 1994, in Lovendegem en in Overijse in 2012).
Omdat, ten eerste, de omzendbrief dat niet verbiedt! Er staat namelijk enkel in dat de gemeentelijke communicatiemiddelen op een kiese manier moeten gebruikt worden en dat beslissingen met een vergaande draagwijdte die geacht worden binnen de uitsluitende politieke bevoegdheid van het nieuwe bestuur te vallen, moeten vermeden worden. Het personeelsbeleid van de lokale besturen maakt niet het voorwerp uit van de brief!!
Omdat, ten tweede, de nieuwe gemeentewet zich verzet tegen het uitstellen van de aanstelling van een gemeentesecretaris omwille van de sperperiode.
Omdat, ten derde, de raad van state zich reeds in twee arresten daarover uitgesproken heeft en de benoeming tijdens de sperperiode niet onregelmatig bevonden heeft.

De benoeming van een nieuwe gemeentesecretaris in stappen
In een eerste fase werd iemand tijdelijk aangesteld. Op 21.2.2012 besliste het college van burgemeester en schepenen een waarnemend gemeentesecretaris aan te stellen tot en met de gemeenteraadszitting van 8.3.2012. Dat werd Pascal Van Looy. In een besloten vergadering op 8.3.2012 werd aan de gemeenteraad gevraagd deze beslissing te bekrachtigen.
Daarna zou deze in de functie opgevolgd worden door Pierre Ryckewaert. ‘Voor de duur voor zijn aanstelling als gemeentesecretaris’ (?????) wordt die ontheven van zijn taken en bevoegdheden van ontvanger/ financieel beheerder.
Intussen zou volgens Landuyt het nodige gedaan worden om de gewenste procedure verder vorm te geven: “De rechtspositieregeling moet aangepast worden, er moeten evaluatiecriteria vastgesteld worden, de functie moet vacant verklaard worden, enz…”
Elke gemeente heeft een eigen rechtspositieregeling (RPR) van haar personeel. Die moest tegen 1 januari 2009 in overeenstemming zijn met het besluit van de Vlaamse regering (BVR) van 7 december 2007.
De vaststelling van de rechtspositieregeling van het personeel is een exclusieve bevoegdheid van de gemeenteraad die niet kan gedelegeerd worden naar het college van burgemeester en schepenen.
Deze maatregel zou er moeten voor zorgen dat de objectiviteit van de aanwervingen en bevorderingen van de kandidaten gewaarborgd is.

Laten we eens nagaan wat in de voorbije maanden gebeurd is in dat domein.

De vacant stelling
De functie moet vooreerst vacant gesteld worden door de gemeenteraad. Deze moet vooraf beslissen wie in aanmerking komt of met andere woorden, tot wie de vacant verklaring moet gericht worden: enkel aan het eigen gemeentepersoneel (bevordering), aan uitwendige kandidaten (aanwerving) of aan beide?
In het verslag van de gemeenteraadszitting van 14 juni 2012 kunnen we lezen, onder artikel 10, dat de vacant verklaring ‘via bevordering’ van deze betrekking opportuun wordt geacht en dat de betrekking van gemeentesecretaris in vast voltijds dienstverband vacant verklaard wordt.
Waarom ‘opportuun’? Als een uitwendige kandidaat volgens artikel 3.2.29 van de rechtspositieregeling moet voldoen aan de voorwaarden (diploma niveau A in een richting die ten minste 60 uren publiek en/of administratief en/of burgerlijk recht omvatte en gedurende de 10 jaar voorafgaand aan de kandidaatstelling ten minste 3 jaar relevante professionele ervaring hebben in een leidinggevende functie), dan is dat niet zo vanzelfsprekend.
Hoewel ik er voorstander van ben dat ook nieuw bloed een kans moet krijgen, kan ik wel begrijpen dat het bestuur, mits een grondige evaluatie en zonder vooroordelen, de voorkeur geeft aan iemand van het eigen personeel, die voldoende competentie bewezen heeft en waarin het vertrouwen heeft. Dat ze daarvoor liefst iemand van de eigen kleur kiezen, dat zal nu éénmaal ‘politiek’ zijn, zeker?
Volgens het gemeentedecreet artikel 83, in werking getreden op 1 juli 2009, moet de aanstelling gebeuren binnen de zes maanden na de vacant stelling. Deze periode kan één keer met zes maanden verlengd worden, voor zover de wervings- en/of bevorderingsprocedure is opgestart of als die procedure geen geslaagde kandidaat heeft opgeleverd. De verlenging moet goedgekeurd worden door de gemeenteraad.
Maar … er werd nooit een vraag voor verlenging aan de gemeenteraad voorgelegd!
Dat betekent dus dat het gemeentebestuur sinds 14 december 2012 in overtreding is met het decreet.

Nog in de zitting van 14 juni 2012 (artikel 9) werd aan de raad gevraagd diverse wijzigingen aan de rechtspositieregeling goed te keuren. Ze hebben, onder andere, betrekking op de selectietechnieken (artikel 3.2.32) en selectieprocedure (bijlage 5), de samenstelling van de selectiecommissie (artikel 3.2.15.§2bis), de functiebeschrijvingen (bijlage 4) en de evaluatiecriteria (bijlage 7) voor de gemeentesecretaris en voor de financiële beheerder.
Het voorontwerp van de wijzigingen werd opgesteld door de waarnemende gemeentesecretaris (!) in overleg met het managementteam. Dat is een ploeg die decretaal geleid wordt door de gemeentesecretaris en die de werking van de verschillende gemeentediensten moet coördineren.
In tegenstelling tot vroeger kan nu ook de financiële beheerder zich kandidaat stellen om secretaris te worden. In artikel 3.9.8 staat namelijk de voorwaarde “titularis zijn van de graad van financieel beheerder of van afdelingsfunctionaris (schalen A4a-A4b) of van sectorfunctionaris (schalen A1a-A3a).
De burgemeester verklaarde toen dat de procedure voor het aanstellen van een gemeentesecretaris 'stap voor stap op een correcte wijze' verloopt.
Maar, wat bedoelde hij daarmee eigenlijk? Misschien is mij daar iets ontsnapt, maar is er dan verder nog iets gebeurd? Op welke datum moesten de kandidaturen ingediend zijn? Zijn er al examens afgelegd, is de selectiecommissie al samengesteld?
De functie werd exact 13 maanden geleden opengesteld!

En de financiële beheerder?
De functie van financieel beheerder in Middelkerke werd nog steeds niet vacant verklaard? Ik zal dan maar een stoute vraag stellen: is dat misschien om Pierre Ryckewaert toe te laten in noodgeval terug te keren naar zijn vroegere functie?
Daarmee is wel een belangrijk gevolg verbonden!
In de gemeenteraad van 8 maart 2012 wordt Ryckewaert weliswaar ontheven van zijn taken en bevoegdheden van ontvanger/ financieel beheerder en dit voor de duur tot zijn aanstelling tot gemeentesecretaris. Hij blijft echter wel deels verantwoordelijk, zolang de nieuwe beheerder waarnemend is.
Dat maakt dat hij eigenlijk een dubbele pet op heeft. Het gemeentedecreet voorziet dat de secretaris de financiële beheerder moet controleren. Hij controleert dus zichzelf en dat is vanzelfsprekend onaanvaardbaar.

Hoe verloopt de procedure voor het voorleggen en goedkeuren van de jaarlijkse rekeningen?
De gemeenteraad spreekt zich in de loop van het eerste semester van het boekjaar dat volgt op datgene waarop de rekening betrekking heeft, uit over de vaststelling van de jaarrekening.
De jaarrekening geeft een overzicht van alle boekhoudkundige verrichtingen en geeft aan de hand van de balans en van de resultatenrekening de financiële toestand weer van het gemeentebestuur.
De goedkeuring van de jaarrekening ontlast de ontvanger van de financiële verplichtingen. (ook voor een stuk ontlasting van het schepencollege en van de secretaris – controleur).
Op 9 augustus 2012 werd in Middelkerke de eindafrekening en kwijting voor de rekening 2011 politiezone en gemeente, voorgelegd aan de gemeenteraad en goedgekeurd. Voor de gemeente is er ook een tussenafrekening tot 9.8.2012. Op dat ogenblik was Pierre Ryckewaert verantwoordelijk voor de rekening en als waarnemend secretaris verantwoordelijk voor de controle.
Pas op 28 februari 2013 werd door de gouverneur kwijting verleend voor wat betreft de bijzondere rekenplichtige voor de politiezone Middelkerke. Tot op heden is er nog geen kwijting verleend door de gouverneur voor wat betreft de eindafrekening gemeente.
Waarom niet?
Klopt er misschien iets niet? Heeft er al iemand klacht neergelegd? Mocht er reeds een reactie vanuit de provincie genoteerd worden? Ik begrijp het gewoon niet!

Besluit
Als reactie op mijn vorig artikel met hetzelfde onderwerp, schreef een ‘onbekende inwoner’ dat ik met grote achterdocht keek naar de hangende benoeming van de functies gemeentesecretaris en gemeenteontvanger en dat ik onterecht vriendjespolitiek suggereerde.
Hij/zij benadrukte dat het gemeentebestuur in deze aangelegenheid correct en goed heeft gehandeld, zoals het een goede huisvader behoort: “het geeft blijk van goed bestuur in het belang van de gemeente en van alle inwoners.”
Ik ben benieuwd of hij/zij nog steeds die mening toegedaan is. Waarschijnlijk wel, maar ik denk er alvast anders over!

Bronnen
http://steenokkerzeel.vlaamsbelanghallevilvoorde.org/Editor/assets/9/antwoorden%20college/20061003_antwcoll_betrekking_gemeentesecretaris.pdf

19-08-2013, 00:00 Geschreven door stammer
Reageren (0)

Beste bloglezers,

Ik heb mij voorgenomen twee weken vakantie te nemen. Waar ik die zal doorbrengen?
Gewoon thuis in Westende! Niets sensationeel dus, maar hier voel ik mij goed.
Ik heb door de grote hitte ook een beetje mijn opzoekingswerk gestaakt. Eigenlijk ben ik er wat lui door geworden.
Maar, er werd mij beloofd dat het weer de eerstkomende twee weken zal voldoen aan mijn verwachtingen.
Beste toerist, het spijt mij dat uw zuurverdiende centen niet echt voor 100% zullen renderen.
Wij krijgen dus geen hittegolf meer, maar temperaturen van rond de 20 graden. Af en toe een buitje of zelfs een hevige bui maar dan ’s nachts, maar ’s namiddags aangenaam zonneweer.
Toch ook nog niet zo slecht, hé? En wie weet hebben de voorspellers zich gewoon vergist!
Mij komt het goed uit omdat ik, onder andere, van plan ben mijn ‘blik’ te werpen op het tuinwerk: rozen en struiken snoeien, gras afrijden, onkruid verdelgen, …
Ik ben dus inderdaad niet voornemens om lui in een strandstoel te gaan liggen.
Als iets mij interessant lijkt, op het gebied van recreatie en animatie in één van de kustplaatsen, dan zal ik ook daar mijn blik op richten. Om mijn gewicht en fitheid op peil te houden, blijf ik natuurlijk, naast enkele natuurwandelingen, ook elke dag een tiental kilometer rondtoeren op de fiets.
Mijn absolute voorrang zal echter gaan naar de kinderen en kleinkinderen en naar mijn wederhelft, natuurlijk, die al lang vindt dat ik te veel tijd achter mijn computer doorbreng.
Geven jullie het maar gerust toe, mijn voornemens zijn voorbeeldig.
Dat betekent nu weer niet dat ik niet elke dag mijn emails, of Facebook, of Twitter, of Linkedin zal raadplegen. Ik beken het niet graag, maar ik kan er niet meer zonder!
Jullie zien mij terug met een volgend blogartikel op 19 augustus 2013.
Hopelijk blijven jullie trouwe lezers en ik wens jullie nog een aangename en gelukkige vakantie.

05-08-2013, 00:00 Geschreven door stammer
Reageren (0)

Wie nog niet wist dat Albert II op 21 juli als koning afgelost zou worden door zijn zoon Filips of door Philippe, zoals zijn geboorteakte vermeldt, die moet in de voorbije weken zijn TV toestel niet aangezet hebben of zijn oren dichtgestopt hebben en ook geen dagblad of tijdschrift gelezen hebben. We werden namelijk overstelpt van ’s morgens tot ’s avonds met beelden en berichten over het koningshuis.
Die gebeurtenis viel bovendien samen met de Belgische nationale feestdag. Wat de betekenis daarvan is, dat zal wel minder bekend zijn. Dat is namelijk de datum waarop in 1831 de eerste koning van de Belgen, Leopold I, de grondwettelijke eed aflegde. Ik neem aan dat iedereen wel weet dat het een officiële verlofdag is en dat er een compensatie volgt als die op een zondag valt?
In het hiernavolgend artikel, zal ik proberen op onpartijdige manier één en ander duidelijk te maken, niet enkel over de troonswisseling en de jaarlijkse feestdag, maar ook over de monarchie en dan vooral over de manier waarop de burger, in eerste instantie de Vlaamse, daar vandaag tegenaan kijkt.

Was Westende voor de gelegenheid bevlagd?
Uit nieuwsgierigheid heb ik op 21 juli eens Westende-bad en –dorp en Lombardsijde doorkruist met de fiets. Dat waren aardig wat meer kilometers dan mijn dagelijkse tien.
Mijn aandacht ging daarbij vooral naar het aantal vlaggen die wapperden aan vlaggenstokken, balkons en andere vasthechtingspunten.
Dat waren er één en dertig in Westende-bad, vier in Westende-dorp en vijftien in Lombardsijde. Hier en daar was er wel eentje verkeerd opgehangen. Het zwart moet namelijk tegen de mast of aan het balkon hangen. In Lombardsijde had zowaar iemand de Vlaams-nationalistische leeuwenvlag opgehangen.
Zelfs als we er overal een paar aan toevoegen omdat ik er misschien hier en daar naast of over gekeken heb, dan nog blijft het resultaat erg mager en weinig bemoedigend voor wie koningsgezind is en voor de toekomst van het koningshuis.
Ik moet daar ook nog aan toevoegen dat blijkbaar niet iedereen voor zijn televisietoestel zat. De straten waren niet leeg, niet leger dan op andere zondagen van het zomerseizoen.
Naar het schijnt lagen en zaten de stranden, de openluchtbaden en de pretparken overal vol, zodat misschien wel mag gezegd worden, samen met ‘Het Nieuwsblad’: ‘Een nieuwe koning is leuk, maar de zon is nog leuker.’

Waarom dat verschil tussen de drie onder-deelgemeenten?
Ik wil eerst en vooral proberen het verschil te verklaren tussen de drie onder-deelgemeenten.
In Westende-bad verblijven en wonen natuurlijk ook Walen. De twee landsdelen staan anders tegenover het koningshuis. Traditioneel is Wallonië meer koningsgezind dan Vlaanderen.
In Lombardsijde wonen nog militairen en ex-militairen in wat de ‘militaire’ wijk genoemd wordt. Van hen wordt verwacht dat zij koningsgezind zijn, maar slechts een paar vlaggen getuigden daarvan.
In Westende-dorp zijn er meer campings en vakantiehuisjes. Daar zijn de mensen eerder aan het genieten van hun vakantie.

Waarom zo weinig?
Ik wil ook een verklaring vinden voor het laag aantal vlaggen, maar ik moet bekennen dat dit mij niet zo bijster goed gelukt is. Ik geef toe dat ik enkel maar flauwe argumenten gevonden heb.
Ligt het misschien aan het feit dat veel mensen geen Belgische vlag bezitten? Ik betwijfel het.
Of hebben ze er één, maar niet in hun zomerverblijf?
Ik neem aan dat wie er één wil uithangen, er wel één zal kopen. Er bestaan ook kleine exemplaren in de speelgoedwinkels. Ze zijn eigenlijk bedoeld om mee te zwaaien, maar ik zag er toch ook een paar, bevestigd aan een balkon.
In een badplaats is de vakantieganger misschien eerder gevoelig voor mooi weer, voor het zitten of liggen op het strand dan aan het uiten van zijn aanhankelijkheid aan de koning.
We mogen echter niet al te snel besluiten dat die aanhankelijkheid er totaal niet meer is.

Geloven de Belgen nog wel in de monarchie?
Dat is natuurlijk een vraag waarop de ene positief en de andere negatief zal antwoorden.

Wat zeggen de tegenstanders van de monarchie?

We stellen vast dat heel wat argumenten kunnen aangehaald worden, die aan de basis liggen van het verminderd succes van het koningshuis.

Het voornaamste en meest gehoorde argument tegen de monarchie betreft de erfopvolging. Veel mensen vinden dat dit niet democratisch is en niet meer van deze tijd: “een relict uit lang vervlogen tijden”
De erfelijkheid van het koningschap is in strijd met artikel 1 van de ‘Universele Verklaring van de Rechten van de Mens’, zo stelt Piet Wittevrongel uit Blankenberge. “Alle mensen worden vrij en gelijk geboren”. Het kan dus volgens hem niet dat je door erfopvolging staatshoofd kan worden.
Bovendien worden er aan de koning helemaal geen eisen gesteld, behalve die van zijn afkomst. Een gekozen staatshoofd, zou integendeel getest moeten worden op kwaliteit en zou de steun van het hele volk moeten verdienen.
De vorst is onschendbaar. Dat betekent dat de ministers verantwoordelijk zijn voor zijn doen en laten. Ook dat is ondemocratisch, wordt beweerd, want volgens de wet moet iedereen op gelijke manier behandeld worden. Waarom mag de koning daar dan van afwijken?

Een tweede tegenargument slaat op het kostenplaatje dat de belastingsbetaler moet ophoesten aan het koningshuis.
Onder koning Filip zien de werkingskosten van de Koninklijke familie er uit als volgt:

(kv/nm) – Bron: Nieuwsblad.be (Update 16.07.2013)

De leden van de Koninklijke familie die in aanmerking komen voor een dotatie, hebben ook recht op huisvesting.
Dat België, als zeer klein land, nu recordhouder wordt met 2 koningen en 3 koninginnen, dat stuit veel mensen tegen de borst.
Er wordt dan wel eens vergeleken met ‘mijn eigen schamel pensioentje’

Een derde argument betreft het niet vervullen van de modelfunctie, die zou mogen verwacht worden van de leden van het koningshuis.
Denken we maar aan de relaties van de koning en de koningin tijdens hun eerste dertig huwelijksjaren.
Als men gedurende zestien jaar meer tijd doorbrengt bij zijn minnares dan bij zijn gezin en daar (hoewel nog steeds niet bewezen en bevestigd door een uitspraak van de rechter), een dochter aan overhoudt, en tezelfdertijd geen oog meer heeft voor zijn eigen kinderen, dan kan men bezwaarlijk nog langer beweren dat ‘het gezin de hoeksteen moet blijven van onze samenleving’, zoals Albert in één van zijn toespraken zei.
Ook Paola kwam regelmatig in opspraak en sommige beweren nog steeds hardnekkig dat Albert niet de biologische vader zou zijn van Laurent.
Alleen door de te strenge eisen bij een eventuele scheiding, gesteld door koning Boudewijn, bleven ze nog bij elkaar. Nu zouden ze elkaar weer innig liefhebben. Veel mensen betwijfelen dat.
De verstandhouding tussen de leden van de Koninklijke familie heeft ook jaren te wensen overgelaten. En dan maar spreken van ‘cohesie en solidariteit.’
Zij zijn katholiek, zeer gelovig zelfs, maar sommige gedragen er zich niet naar.
In januari 2013 werd koningin Fabiola gedwongen afstand te doen van het Fonds Pereos en de controversiële stichting te ontbinden. Er werd beweerd dat zij langs die weg haar erfenis wilde veiligstellen, waardoor haar erfgenamen geen successierechten zouden moeten betalen. Fabiola betwistte dat wel, maar weer kwam daarmee een lid van de Koninklijke familie in opspraak. De zoveelste!
Hoe verdraagzaam onze maatschappij vandaag ook mag zijn, toch ervaren vele de uitschuivers van Laurent als onwaardig voor een prins.
Ook de bewering dat de Belgen koningin Paola in hun hart dragen, wordt met een grote korrel zout genomen. Dat zij nauwelijks een woord Nederlands praat, is ook niet van aard om door de Vlamingen op handen gedragen te worden.
Als de mensen steeds weer voorgehouden krijgen dat Albert zijn twintig jaar koningschap op voortreffelijke manier ingevuld heeft, dan zien sommige niet goed in hoe dat te rijmen valt met de vele vakanties in Zuid-Frankrijk, Italië en Kroatië. Sommige noemen hem de ‘Zonnekoning’.
Het aantal vluchten met het vliegtuig van de luchtmacht (de Embraer met 34 plaatsen) naar zijn vakantiebestemmingen om documenten af te leveren en om wetteksten te ondertekenen, is indrukwekkend en vooral duur.
Het lijkt er eerder op dat de politici hem een goede koning vonden omdat hij zich niet met de politiek moeide, een jaknikker eigenlijk.

Een vierde argument is de twijfel over de bekwaamheid van de nieuwe koning.
Waarom vragen velen zich af, deed grootmaarschalk van het hof Herman Liebaers, tien jaar na het einde van zijn loopbaan die forse uitspraken over de kroonprins Filip in De Morgen: “Ik heb waarschijnlijk dezelfde mening als iedereen. Hij kan het niet, hé. Een droevig geval. Hij loopt als een hondje mee, handjes schudden.'' ?
Hij werd er wel voor verketterd maar was toch verwonderd over de heisa die hij veroorzaakt had. Later werd hij wat milder en beweerde hij slecht begrepen te zijn geweest.
Waarom heeft de regering Dehaene in 1993, Albert en niet Filip gekozen als opvolger voor Boudewijn?
Daarna werd de twijfel over Filip nog verder gevoed door diverse uitschuivers.
In 1997 deed hij voor het eerst stof opwaaien met een pleidooi in de Senaat voor een verbod op porno.
In 2002 ontvangt Filip een controversieel eredoctoraat van de Katholieke Universiteit Leuven.
In 2004 valt hij op handelsmissie naar China vooral op met een stevige uithaal naar Vlaams Belang: 'In ons land zijn er mensen en partijen, zoals het Vlaams Blok, die tegen België zijn, die ons land kapot willen maken. Ik kan je verzekeren dat ze dan met mij te maken krijgen. Vergis je niet, ik ben een taaie als het moet.', zegt hij in een interview met Story en wordt daarvoor door Verhofstadt terechtgewezen.
In de jaren daarna onderneemt de prins niet minder dan vijftig economische zendingen. Ook hier loopt het soms mis.
Zo ondertekende hij in 2005 in Griekenland eerder per ongeluk een eisenbundel van werkgeversorganisatie VBO, die erg kritisch was voor het werk van de regering. Toenmalig premier Guy Verhofstadt tikte hem daarvoor openlijk op de vingers.
In Zuid-Afrika krijgt Filip dan weer kritiek op zijn gebrek aan interesse voor de meereizende Belgische bedrijfsleiders.
Op de traditionele receptie met de gestelde lichamen in 2007 bijt hij van zich af tegenover politiek hoofdredacteur bij VTM Pol Van Den Driessche en De Morgen-chef Yves Desmet. 'Ik eis dat u eerbied betuigt voor mijn functie en ontzag en respect toont voor dit huis. Als u dat niet doet, bent u hier niet langer welkom'.
De uithaal naar beide journalisten lijkt even de spreekwoordelijke druppel te worden. Premier Verhofstadt keert zich openlijk tegen de kroonprins en weigert het incident te bedekken met de mantel der liefde.
In de voorbije dagen was Verhofstadt wel poeslief voor Filip.

Wisten jullie dat ‘Koninklijk’ met een hoofdletter moet geschreven worden en ‘koning’ en ‘koningin’ niet?

En de voorstanders?

Wie zijn dat?
Voorstanders van de monarchie beweren wel eens dat zij de echte Belgen zijn en noemen zich belgicisten.
Onder hen zijn er heel wat, vooral vrouwen, die gewoon houden van de koning en de koningin en hun kroost uit gevoelsredenen.
Paleizen, een troon, prinsen en (mooie) prinsessen, geven hen het gevoel in een sprookje te leven. Sommige zien er iets bovenaards in. Ze worden aangetrokken door de grandeur, de magie en de fascinatie voor alles wat prinsen en prinsessen doen. Filip maakte trouwens zelf tijdens zijn recent bezoek aan Disneyland in Californië op 4 juni 2013 de vergelijking. Hij bedankte de CEO van Disney “omdat u de prinsen en prinsessen erg populair maakt".

Andere vinden dat je alleen maar tot de upper-class van onze maatschappij kunt behoren als je op de één of andere manier met het hof verbonden bent. Ze lijken wel te lijden aan ‘Hermelijnkoorts’, dat is een aandoening waarbij de patiënt zich graag even tegen de royalty aanschurkt en daar vooral een bewijs van wil, bij middel van een foto. Er wordt al eens lachend van iemand gezegd dat hij een hele tijd zijn handen niet meer zal wassen, nadat de koning hem een handdruk gaf.
Er zijn er die hard kunnen lachen met wat de koning zegt, wat dat ook mag zijn.

De meeste media dragen ruimschoots bij om het imago van de Koninklijke familie hoog te houden. Waarom?
Maakt dat deel uit van de campagne tegen de N-VA en het Vlaams Belang die de eenheid van het land willen verbreken?
Dat geldt eveneens voor de politieke partijen van de meerderheid, vooral voor de Waalse, die als de dood zijn voor het uiteenvallen van het land.
PS - voorzitter Paul Magnette benadrukte het historisch karakter van 21 juli 2013. De manier waarop de machtsoverdracht tussen koning Albert en de nieuwe koning Filip verliep, bewijst volgens hem dat ons land zijn stabiliteit teruggevonden heeft. Hij vindt dat goed “op een moment waarop de media van over de hele wereld op ons land focussen".
Ook de CD&V is een fervent verdediger van het koningshuis. De ex-premiers houden niet op met het zwaaien van de loftrompet over de koning. Onder druk van Chris Peeters zegt voorzitter Wouter Beke dat koning Filip een 'hedendaagse invulling' aan het koningschap zal kunnen geven. Hij verwijst naar de impact van de zesde staatshervorming. "We leven sinds kort in een ander land, waarbij het zwaartepunt van de politieke besluitvorming is verschoven naar de deelstaten.’
Onder die politici zijn er ook die zeer graag aan het koninklijk hof verschijnen, ja zelfs die azen op een adellijke titel of minstens op het krijgen van onderscheidingen.

Hun argumenten
Eén van de voornaamste beweringen in het voordeel van de monarchie houdt in dat een president, die eventueel in de plaats zou komen van een koning, ook zwaar zou moeten vergoed worden voor het uitoefenen van zijn functie.
Hij/Zij zou tot één van de politieke partijen moeten behoren en tot één van de landsgedeelten, wat ook weer politieke en taalkwesties zou oproepen.
Herman De Croo haalt zelfs het argument aan dat straks misschien meerdere afgetreden of afgezette presidenten ook aanspraak zouden maken op een dotatie.

De voorstanders zijn van mening dat Filip wel bekwaam is. Hij heeft alleszins een betere intellectuele en karaktervorming genoten dan zijn vader. Hij was een leerling van de afdeling ‘Alle Wapens’ van de Koninklijke Militaire School, wat gelijkgesteld wordt met een universitaire vorming. Hij volgde tevens gedurende één jaar de cursussen aan een Amerikaanse universiteit en werd wekelijks gedurende langere tijd onderricht aan de Krijgsschool in Brussel waar hij, onder andere, vertrouwd gemaakt werd met de problemen van de economie en van de hedendaagse politiek, nationaal en internationaal.
Hij werd ook door zijn oom Boudewijn grondig voorbereid voor het koningschap.
Baron Paul Buysse, intimus en raadgever van de nieuwe koning, veegt de twijfels over de bekwaamheid van prins Filip als nieuwe koning van tafel.
Hij vindt dat zijn karakter en persoonlijkheid borg staan voor een succesvol ambt: “Hij zal een zeer bezorgde koning zijn, die het land wil bijeenhouden door een grote luisterbereidheid aan de dag te leggen".
Buysse merkt wel een verschil met zijn vader in zijn relatie met de politici in ons land: "Zijn contacten met politici verlopen meer binnenskamers, maar de relatie met de politici is zeer respectvol."

Filip en Mathilde zullen een ideaal koningspaar vormen. Mathilde heeft sociaal talent en is de liefhebbende moeder van 4 kinderen. Filip is een goede vader en dat is iets dat hij alvast beter kan doen dan zijn vader. Hij kwam altijd wel wat houterig en verlegen over, maar hij is sinds zijn huwelijk met Mathilde enorm geëvolueerd. Volgens zijn vader heeft hij een warm hart en bezit hij het intellect om het land zeer goed te dienen.

Volgens de baron Buysse zijn politiek en monarchie de twee belangrijkste bouwstenen voor het welzijn van de burger.

De leden van het Koninklijk Huis zijn onmisbaar als ambassadeurs bij internationale handelsbetrekkingen.
Commentaar van de tegenstanders
Dit is een hardnekkige mythe. De handelsmissies waarbij een lid van het koningshuis aanwezig is, doen het niet aantoonbaar beter of slechter dan handelsmissies van landen zonder koning, koningin, emir, groothertog of keizer. En mocht het wel zo zijn, dan is niet gezegd dat een president niet dezelfde invloed op handelspartners zou kunnen uitoefenen. De reden is even simpel als ontnuchterend: de markt heeft geen boodschap aan sprookjes. Als de deal goed is, is de deal goed. Als de deal slecht is, is de deal slecht.

De idee van een monarchie ligt te diepgeworteld in onze samenleving , dat moet je niet willen veranderen. Tradities en ‘royals’ moeten gerespecteerd worden, ook de geschiedenis.
Commentaar van de tegenstanders:
Het was ooit traditie dat kinderen na de lagere school meteen aan het werk moesten, tot ingezien werd dat kinderen beter af zijn als ze doorleren en pas later gaan werken. Het was ooit goed gebruik om slaven uit Afrika op te halen en aan het werk te zetten in Zuid-Amerika, tot men inzag dat die slaven ook mensen waren en ze gelijke rechten verdienden.

Het koningshuis houdt ons volk bij elkaar. De koning is het symbool voor de samenhang van België.
Commentaar van de tegenstanders:
Omringende republieken bewijzen dat er zonder geërfde macht genoeg samenhorigheid en nationalistische gevoelens bestaan. Kijkt maar naar ‘Quatorze Juillet’ in Parijs! Of naar ‘ Independence Day’ in de Verenigde Staten? Heeft u wel eens aan een Italiaan gevraagd of hij trots is op zijn afkomst?

Wat het kostenplaatje betreft: het wordt de grootste hervorming/aanpassing naar omlaag van het dotatiesysteem uit de geschiedenis van het land. De leden van de Koninklijke familie zullen ook personenbelasting moeten betalen op het gedeelte ‘vergoeding’. En ook BTW en accijnzen.
Het aantal begunstigden werd verminderd. In de toekomst zullen enkel de vermoedelijke troonopvolger, de overlevende echtgeno(o)te van de Koning, de overlevende echtgeno(o)te van de vermoedelijke troonopvolger en de koning die voortijdig zijn functies neerlegt, en zijn overlevende echtgeno(o)t(e) een dotatie genieten. De broers en zussen van de vermoedelijke troonopvolger zullen dus niet langer recht hebben op een dotatie. Als overgangsmaatregel behouden Astrid en Laurent hun dotatie.
Commentaar van de tegenstanders:
Die dotaties blijven veel te hoog. De Koninklijke familie is al rijk genoeg. Volgens journalist Rik Van Cauwelaert (Knack) heeft koning Boudewijn in 1993 een fortuin nagelaten van twaalf miljard frank, grotendeels weggestopt op buitenlandse rekeningen. Dat geld was afkomstig uit het Koninklijke aandeelhouderschap bij de Generale Maatschappij en tal van andere grote nationale en internationale ondernemingen, en uit de opbrengsten van de voormalige kolonies.
De Koninklijke familie zou via de Koninklijke Schenking, de Civiele Lijst en een via de Belgische Staat gegenereerd familiefortuin over voldoende middelen beschikken.
Wat de belastingen betreft, die worden slechts geheven op een klein deel van de dotatie, namelijk op circa 132.000 euro, zijnde de bruto jaarwedde van een regeringslid.
Volgens de berekening van ‘De Standaard’ zouden de dotaties daarmee slechts met een half procent verminderd worden.

Filip zal het hof verburgerlijken en moderniseren. Iedereen verwacht dat ook maar sommige voorstanders van de monarchie vrezen dat deze hierdoor zal uitgehold en ondermijnd worden.

Zoveel politieke invloed heeft de koning helemaal niet meer tegenwoordig.
Commentaar van de tegenstanders:
Ondanks de beperktere concrete politieke macht is er tijdverspillend veel interactie tussen Paleis en Ministers.
De koning benoemt de (in)formateur. Op zich zou je kunnen zeggen dat hij daardoor redelijk wat (politieke) macht heeft. Je zou kunnen aandragen dat het onverantwoord is om, ín een democratie, een ongekozen iemand, zonder bewezen kwaliteiten voor wat hij doet, zoiets politiek belangrijks te laten doen. Al helemaal omdat het in de praktijk er vaak op neer komt dat hij zich laat leiden door verschillende adviesgroepen.
De koning moet onder elk wetsvoorstel (wat dan al door de verschillende kamers is geweest) zijn handtekening zetten.
De officiële mededeling over de troonswissel wordt door verschillende, voornamelijk Vlaamse fracties aangegrepen om te pleiten voor een moderne, meer protocollaire monarchie. De ene partij is daar al wat explicieter in dan de andere.
De koning zou geen rol meer spelen bij het bekrachtigen van wetten, het genaderecht of de benoeming van ministers en staatssecretarissen.
Vooral dat laatste maakt het voor een republikein schier onmogelijk om carrière te maken in de Wetstraat.

De meerderheid wil het.
Commentaar van de tegenstanders:
Het is quasi onmogelijk correcte, objectieve cijfers daarover te vinden. Er werd nog nooit een referendum daarover uitgevoerd. Het blijft dus bij peilingen.
Als drie Vlaamse partijen, die zich republikeinen noemen, in Vlaanderen samen een meerderheid uitmaken, dan betekent dat toch iets.

Bronnen

• Tekst van Bert Kruismans in ‘Het Nieuwsblad’ van 22 juli 2013
• Bron: http://www.knack.be/nieuws/belgie/reacties-baron-paul-buysse-als-hij-er-nu-niet-klaar-voor-is-wanneer-dan-wel/article-4000355516600.htm
• Brief aan de koning’ door Liesbeth Van Impe in ‘Het Nieuwsblad’ van 22 juli 2013
• http://www.nrc.nl/troonswisseling/2013/04/29/tien-argumenten-voor-de-monarchie-ontkracht-alcohol-en-dag-vrij-beter-dan-zwaaiende-koning-in-touringcar/
• http://www.crk.be/?De-monarchie-een-noodzakelijk

29-07-2013, 11:53 Geschreven door stammer
Reageren (1)

Stijgend aantal inbraken

Het aantal woninginbraken in ons land is vorig jaar gestegen met 7,5 procent. Dat is de sterkste stijging sinds het begin van de tellingen in 2000. Inbrekers zouden vooral huizen op het platteland viseren. Dat blijkt uit cijfers van het kabinet van minister van Binnenlandse Zaken Milquet. In 2012 vonden er in ons land 75.268 woninginbraken plaats, maar liefst een kwart meer dan in 2008.
Hoeveel er niet werden aangegeven, zal natuurlijk altijd een geheim blijven. Werden ze wel allemaal doorgegeven aan de statistici? Dat is maar een ‘stoute’ vraag van mijnentwege.
Zou het misschien kunnen dat de overheid de toestand wel eens mooier durft voorstellen dan ze is?
"Het aantal inbraken is duidelijk economisch gerelateerd", zegt Catherine De Bolle, commissaris-generaal van de federale politie. "We zien veel lokale daders in de statistieken. Er worden ook veel feiten gepleegd door rondtrekkende dadergroepen, maar die vestigen zich steeds vaker in ons land." De politie verwacht veel van het protocol met Roemenië, waardoor enkele Roemeense agenten in België verblijven en samenwerken met onze politie. "In 2011 werd al een dergelijk protocol afgesloten met Bulgarije en dat wierp vruchten af."

En hoeveel waren het er in Middelkerke?

2000: 131
2005: 153
2006: 123
2007: 68
2008: 73
2010: 86
2011: 79
2012: 85

De cijfers geven natuurlijk wel een tendens aan in elke gemeente, maar hoe meer inwoners in een gemeente, hoe meer huizen. Om de badplaatsen met elkaar te kunnen vergelijken moet men ook kijken naar het percentage inbraken per 1.000 inwoners.

De ‘Rotonde’ is weer gesloten!

Dat ‘De Rotonde’, als architecturaal hoogstandje en wegens zijn historische achtergrond aan Middelkerke een enorme meerwaarde biedt, daarin zal wel niemand mij tegenspreken.
Het werd van 1909 tot 1911 gebouwd, naar het ontwerp van de befaamde architect Octave Van Rysselberghe.
In juni 1911 werd het luxehotel geopend. Het telde toen 120 kamers, twee liften en zestien baden met warm zeewater. Zelfs de leden van de Koninklijke familie kwamen hier op vakantie en in die tijd betekende dat nog heel wat.
Na de schade van de Eerste Wereldoorlog werd het in het begin van de jaren 20 gerestaureerd.
De zuidelijke vleugel werd niet meer volledig herbouwd. Na de Tweede Wereldoorlog deed nog enkel de gelijkvloerse verdieping dienst als hotel (onder de naam Hotel Rotonde). De rest van het gebouw werd in appartementen verbouwd. Het geheel droeg de naam "Grand Hotel Bellevue".
Het werd in 1983 een beschermd monument en in 1999 zorgde een grote restauratie voor het definitieve behoud.
Het hotelgedeelte (10 kamers) vormde in 2009 het decor voor het televisieprogramma "Het hotel Westende" op VT4.
Vijf duo’s, elk met een eigen visie en stijl werden toen op het hotel losgelaten. Ze moesten het drie maanden lang samen opknappen terwijl de hoteldeuren openbleven en ze kregen de meest bizarre gasten over de vloer. De kandidaten werden van nabij gevolgd door een driekoppige jury bestaande uit een manager, een kok en een journaliste. Het meest talentvolle en koelbloedige duo dat overbleef mocht het hotel uitbaten en kreeg daarvoor een belangrijk startkapitaal.
Dat werd echter geen groot succes en ook de latere uitbaters konden dat niet bewerken.
Wat er van waar was, weet ik niet, maar je kreeg wel eens een negatieve recensie te lezen op internet.
Vier jaar later horen we nu dat het hotel verkocht zou zijn aan een particulier die er een groot appartement voor zichzelf zou willen van maken. Als dat juist is, dan zal er dus geen hotel meer zijn in ‘De Rotonde’.

En zo brokkelt de ‘grandeur’ steeds maar verder af.

Zomerhit van Radio 2

Op vrijdag 16 augustus 2013 organiseert Radio 2 zijn jaarlijks zomerhit-feestje in Westende.
Van 1970 tot 1972 waren ze al eens in Middelkerke. Ronse en Aalst mochten tussendoor dan eens gaststad spelen en van 1977 tot 2000 vond deze prijsuitreiking plaats in Blankenberge. Op zaterdag 18 augustus 2001 verhuisden ze dan weer naar de zeedijk aan het Casino van Middelkerke, waar ze tot 2004 hun vaste stek hadden. In 2005 verhuisde de zomerprijsuitreiking nog maar eens en dit keer ging de ‘eer’ naar Westende, waar ze tot vandaag nog steeds een onderkomen vinden.
Op dit evenement wordt de grootste zomerhit bekroond, maar er worden ook winnaars verkozen in verschillende nevencategorieën. Voor elke categorie kan gestemd worden op de website van Radio 2. De show is rechtstreeks te volgen op Radio 2 en sinds 2011 ook op televisie VRT.

Weer in Westende-dorp
Ik heb al enkele keren geschreven dat ik de locatie ‘Sint-Laurentiusdijk’ niet zo’n beste keuze vind.
Waarom?
De doorgang naar het Sint-Laurentiusstrand, via de Strandlaan, wordt gedurende een gans weekend afgesloten en de in Westende-dorp verblijvende vakantiegangers moeten ofwel naar Westende-bad met de auto, die ze daar niet kwijt geraken, ofwel een hele omweg maken om op hun favoriete plaats op het strand te geraken. Bovendien is dan de dijk niet toegankelijk voor fietsers en wandelaars.
Krijgt radio2 dan ook nog de betaalde parking cadeau, zoals de gratis inzet van het gemeentepersoneel?
Ik was dus tevreden toen ik verleden jaar hoorde en zag dat het zangfeest nu zou plaatsgrijpen aan de rotonde. De podia en de tribunes en de tenten stonden daar goed, volgens mij, deels op het strand en deels op de dijk.
Spijtig genoeg sluit de ‘Rotonde’ nu zijn deuren zodat de faciliteiten ervan niet langer beschikbaar zijn.
Volgens toerismeschepen Michel Landuyt zijn de handelaars te vinden voor de nieuwe locatie.
Wie zijn dat dan wel? De uitbater van ‘Sint-Laureins’ dat tijdens dat weekend voorbehouden wordt als logement en salon van de ‘sterren’? Voor de andere handelaars kan dat volgens mij geen verschil maken, of het feest nu aan het ene of aan het andere uiteinde van de dijk plaatsgrijpt.

Een zorgeloos feest wordt het niet
Het jaarlijks muziekfeest dreigt dit jaar in mineur te zullen verlopen. De relatie tussen de radiozender en de ‘artiesten’ uit het schlagergenre is immers vertroebeld. Reden van de onvrede van de Vlaamse zangers is dat hun muziek niet wordt gedraaid tijdens de dagprogrammatie. Een verzoeningsgesprek tussen manager Dirk Somers (Radio 2) en de belangenvereniging Vlaamse Podium Artiesten (VLAPO) leverde geen resultaat op, behalve enkele vage akkoorden. De VRT zal nu wel iemand aanstellen als aanspreekpunt en zij zijn bereid om met de managers rond de tafel te gaan zitten.
Jo De Clerck, voorzitter van de VLAPO: “Het blijft onvoldoende. Wij blijven onze artiesten aanraden zich niet voor de kar van Radio 2 te laten spannen". Somers zou zelfs verklaard hebben dat schlagers de luisteraars wegjagen. Ondertussen besliste het management van Laura Lynn (foto Kurt Maddens) en Willy Sommers dat ze niet naar 'Zomerhit' gaan zolang de VRT aan dat standpunt vasthoudt.

Wordt het Epernayplein de thuisbasis van de VRT?
Carine De Jonghe, afgevaardigd beheerder van de VVV (vereniging voor vreemdelingenverkeer) beweert inderdaad dat de onderhandelingen daaromtrent opgestart zijn.
Volgens haar zouden trouwens nog andere vormen van samenwerking met de VRT in de maak zijn. De openbare omroep zou sterk geïnteresseerd zijn in het Epernayplein als evenementenlocatie, dus niet in het echte ‘Evenementenplein’ van Middelkerke, het luxe-marktplein. Haar voorbeeld is wat slecht gekozen als ze verder beweert dat er alvast een remake gepland is van ‘Ochtendkuren’ met Somers en Verschueren in het Middelkerks casino (binnen dan!)

Bron
Artikel in ‘Het Laatste Nieuws’ van 3 mei 2013 door Paul Bruneel

Sint-Laurentiusdijk eindelijk klaar

Vlak voor de start van het nieuw zomerseizoen, juist op tijd dus, werd de renovatie van de Koning Ridderdijk afgewerkt. Het ziet er goed uit. Dat mag ook wel, want we hebben er lang genoeg moeten op wachten.
Inderdaad, in ‘Het Nieuwsblad’ van 10 juli 2008 las ik al dat de gemeenteraad de renovatie in Westende goedgekeurd had. Volgens schepen Janna Rommel-Opstaele (Open VLD). zouden de werkzaamheden begin 2009 starten en nog voor het zomerseizoen klaar zijn.
Er zouden nieuwe tegels gelegd worden in wat de laatste fase van de totale dijkrenovatie genoemd werd. Eerst zou het stuk tussen de Strandlaan en de Oceaanlaan aangepakt worden en daarna de zone tot aan de Flandrialaan. Maar het surfgebouw bleek, als ‘paradepaardje’, de absolute voorrang te genieten en daarom werd het stuk tussen de Strandlaan en de Oceaanlaan pas als laatste afgewerkt.
Het doortrekken van het fietspad in de Strandlaan vind ik een goede zaak.
Na enkele mislukte pogingen, staan er nu tien banken die beter opgesteld zijn dan vroeger, met een beter zicht en met minder kans op verzanding.
Toch heb ik al stemmen gehoord die het spijtig vinden dat de toiletten ter hoogte van de Strandlaan niet meer beschikbaar zijn. Die van de ‘Kwinte’ zijn inderdaad wat ver afgelegen voor strandgasten die het strand naar Lombardsijde toe bezetten.

Ziehier enkele beelden op het einde van de werken.

Inhuldiging van twee petanquebanen in Lombardsijde

Op woensdag 17 juli 2013 om 11u zouden de vier nieuwe petanqueterreinen naast sporthal De Bamburg te Lombardsijde ingehuldigd worden. Daar moest ik natuurlijk bij zijn.
Ik was daar een paar dagen geleden al voorbij gereden met de fiets en ik vind het aanleggen ervan een zeer goed initiatief. Het is geen megaproject en dus niet peperduur en zo kunnen (vooral) de ouderen zich ook overgeven aan hun geliefkoosde bezigheid.
Ik was daar natuurlijk stipt op tijd en de vroegere ‘Bond voor Grote en Jonge Gezinnen’ (nu OKRA genoemd), die er voortaan elke woensdagvoormiddag zal spelen, was zich al aan het inspelen.
Ik kon vaststellen hoe handig omgegaan werd met de koord met magneet, om niet steeds te moeten bukken bij het oprapen van de petanqueballen.
Het werd 11u10 en nog steeds werden geen aanstalten gemaakt om in te huldigen. Schepen voor sport Devey kwam toen wel aan en drukte iedereen de hand. (ook de mijne!)
Ik had toen al geprobeerd om plaats te nemen op het Bamburgterras maar, alhoewel de helft van de stoelen nog vrij was, mocht ik alleen ver van de petanquebanen gaan zitten, want alles werd ‘bezet’ verklaard.
Om 11u15 (academisch kwartiertje, nietwaar) vond ik het welletjes en heb ik mijn fietstocht maar verder gezet.
Spijtig, want achteraf hoor ik dat de inhuldiging in een Zuid-Franse sfeer heeft plaatsgegrepen. Warm was het in elk geval, er was ook een glaasje Ricard beloofd voor de liefhebbers.
Ricard is ontstaan na een strenge selectie van natuurlijke ingrediënten: aromatische planten van de Provence: zuivere alcohol, water, suiker en caramel.
Droegen de spelers dan misschien ook een Baskische baret?

De burgemeester zou ook een balletje geworpen hebben. Dat was zeker na het ‘politiek halfuurtje'? De petanqueterreinen liggen er voor iedereen en zijn gratis beschikbaar. Hier zien jullie een paar foto’s ervan.

22-07-2013, 00:00 Geschreven door stammer
Reageren (0)

Hebben jullie nog weet van andere? Ik zou die ook willen kennen.

Moord en zelfmoord in Westende in 1926

In de Lombardsijdelaan 59 woonde het huisgezin Febronius Casselman en Victorine Louisa Marchandt. Het echtpaar was pas drie jaar gehuwd maar het geluk in het huisgezin was ver te zoeken.
Hij was een weduwnaar met drie kinderen, wiens eerste vrouw tijdens de bezetting in Oostende door een bom gedood werd. Hij was een buitengewoon sterke man, zeer brutaal en gevreesd in heel de omgeving.
Hij was afkomstig van Bredene waar hij op 30 december 1882 geboren werd.
De vrouw, geboren in Westende op 24 juli 1880, was een weduwe met vier kinderen: Achiel 17 j, Maria 15j 11m, Magdalena 15j 2m en Julia 13j. Haar eerste man Emilius Coppens (geboren in Westende op 30.9.1878) waarmee ze in 1908 in Westende huwde, stierf' kort na de wapenstilstand in Hannover (Duitsland) als krijgsgevangene.
Drie weken vóór de feiten, had haar tweede man het ouderlijk huis verlaten. Hij nam al het beschikbaar geld mee en liet zijn vrouw met 4 kinderen achter.
Op zaterdag 9 oktober 1926 ontving mevrouw Casselman een schrijven van haar man, met de melding dat hij ’s anderendaags zou afkomen om zijn kiesplicht te vervullen bij de gemeenteraadsverkiezingen.
Deze tijding veroorzaakte veel ontroering en schrik in het huishouden. Victorine liet zelfs aan haar familie weten dat zij een ongeluk vreesde.
De dag van zondag 10 oktober verliep tamelijk normaal en op maandag 11 oktober scheen de man zelfs goed gezind, Hij stelde voor het gemeenzaam leven te hervatten en de zaak, een vishandel, samen voort te zetten.
Hij spande paard en kar in en zegde voor zaken naar Nieuwpoort te vertrekken,
Een uur nadien echter keerde hij reeds terug en vond de vrouw alleen in de keuken. Deze wilde naar achter gaan doch kreeg onverwacht een slag op het hoofd, met een zware hamer, die de kerel uit zijn binnenzak haalde.
De vrouw stortte ten gronde en verloor veel bloed uit een gapende wonde.
De wreedaard bracht daarna nog verschillende wonden toe met een scheermes.
De zoon van de vrouw, Achiel, kwam op het hulpgeroep van zijn moeder toegesneld en vond haar bewusteloos te midden van een plas bloed.
De moordenaar beval hem terstond te vertrekken als hij niet hetzelfde lot wilde ondergaan. De jongeling liep naar buiten om buren en politie te verwittigen.
Deze kwamen ter plaatse doch vonden het huis gesloten. De deuren en vensters werden ingebeukt en toen de moordenaar geen uitweg meer zag, pleegde hij zelfmoord door met een scheermes zijn keel en zijn polsader door te snijden.
Casselman werd op woensdagavond 13 oktober ter aarde besteld.
De vrouw werd op donderdagvoormiddag 14 oktober om 9 uur begraven.

Bron: De Zeewacht 15.10.1926

Twee Tsjechen vermoord in villa ‘Sybaris’ in 1944

De hiernavolgende informatie is afkomstig van Jaak Maes, die een groot gedeelte van zijn jeugd doorbracht in Westende en die het zeer interessant boek ‘De Afrekening’ schreef, waarover ik het in de toekomst nog vaker zal hebben.

In de zomer van 1942 werd de dijk van Westende-bad omgevormd tot een onderdeel van de ‘Atlantikwal’.
De Atlantische Muur was een ononderbroken opeenvolging van steunpunten, batterijen en radarstations.
Voor wat Westende betreft, was dat het steunpunt Seydlitz, een kustbatterij van de landmacht, door de auteur ‘batterij Lakodam’ genoemd, die moest meehelpen het kustfront te verdedigen tegen een mogelijke geallieerde landing.
Midden augustus 1944 werd een afdeling van die batterij naar het invasiefront in Frankrijk gestuurd om de benedenloop van de Seine te helpen verdedigen tegen de in Normandië doorgebroken geallieerde legers. Dat vonden sommige Duitse militairen niet zo fijn en ze deserteerden dan ook prompt.
Onder de deserteurs bevonden zich ook vier Tsjechen waarbij de soldaten- haarkapper (‘Friseur’) van Westende - bad.
Ze vluchtten (waarschijnlijk) eerst naar de catacomben van de Lac-aux-Dames en daarna verhuisden twee van hen naar de villa ‘Sybaris’ via de ‘onderaardse gang’, een gemetselde overwelfde loopgraaf, die langs de achterkant van de dijkvilla’s alle mitrailleursnesten tussen het Westend’Palace aan de tennis en de Lac-aux-Dames met elkaar verbond.
Verschillende dagen later, op 20 augustus 1944, werden in de Sybaris de lijken van twee Tsjechen ontdekt. Ze waren schijnbaar eerst verdoofd en daarna met een scheermes de keel overgesneden.
Duitse soldaten verklaarden in een lokaal café dat de 'Friseur' die twee 'zwakke schakels' in hun slaap (of na verdoving) vermoord had, waarschijnlijk om zijn eigen vlucht te beveiligen.
Wegens de nakende bevrijding werd weinig tijd besteed aan het moordonderzoek.
Merkwaardig is wel dat de ‘Friseur’ dienst zou genomen hebben bij de Canadezen en bij de eerste verjaardagviering van de bevrijding in Westende in uniform kwam pronken.

René Clemens neergestoken door zijn stiefvader in 1949

Het gezin Edmond Lannoye - Rosa Clemens
Het gezin woonde in de Duinenweg (nu Duinenlaan) te Westende.
Naast Edmond en Rosa, beide 37 jaar, bestond de familie uit de 19 – jarige René Clemens en nog drie andere kinderen respectievelijk 14, 12 en 2 jaar oud.
Edmond en Rosa waren pas één jaar gehuwd.
Sinds de geboorte van het jongste kind, was Rosa verlamd en zat ze in een rolstoel.
Lannoye was aannemer in plafonneerwerken, René was timmerman.

De feiten
Op zaterdagavond 8 januari 1949 zat het gezin rustig samen rond de kachel.
Moeder Rosa Clemens bleef ’s avonds meestal op haar slaapkamer, maar die avond werd ze door haar man bij uitzondering in een zetel bij de familie neergezet. René was in lectuur verdiept. Ook Lannoye bladerde in een boek. Omstreeks 20 uur kregen ze het bezoek van een vriend van René, August Dewulf.
Rond 21 uur vroeg René aan zijn pleegvader of hij niet enkele boeken, bestemd voor Dewulf, die in de achterkeuken lagen, wilde halen.
Lannoye stond met een geheimzinnig lachje op en verliet de huiskamer. Slechts enkele ogenblikken later kwam hij terug, maar in plaats van boeken had hij een Duitse bajonet in zijn hand en plofte deze in de borst van de nietsvermoedende René. Dewulf probeerde hem te bedaren en tegen te houden,, maar tevergeefs. Het onder de tafel gekropen zwaar gekwetst slachtoffer kreeg nog 15 bajonetsteken toegediend, waaronder 9 dodelijke. Toen Lannoye zag dat zijn stiefzoon dood was, vluchtte hij naar buiten en op korte afstand van zijn huis bracht hij zichzelf twee steken toe in de buik, waarna hij het wapen weggooide. Hij liep daarna langs het strand tot bij zijn broer in de ‘Crocodille’. Deze bracht hem tot bij een dokter, die de lichte vleeswonden verzorgde. Kort daarna werden ze op straat door de rijkswacht opgemerkt en aangehouden.

Lannoye veinst waanzin
Tijdens de daaropvolgende nacht, werd de dader langdurig verhoord. Gevraagd naar zijn zoon, antwoordde hij “Hij ligt in de kliniek in Oostende maar hij zal wel naar huis komen”. Hij scheen zich niets van de moord te herinneren. Hij zou zelfs een drietal keren het bewustzijn verloren hebben. Omdat de dokter die hem behandelde geen tekenen van zinsverbijstering opgemerkt had, vermoedde men dat Lannoye krankzinnigheid veinsde.

Het motief
Alhoewel de dader daarover in eerste instantie niets losliet, zou er in de voormiddag een twist plaatsgegrepen hebben tussen vader en stiefzoon. Lannoye wenste dat René als timmerman in zijn plafonneerzaak zou werken, maar deze weigerde dat en niet voor de eerste keer trouwens.
Het zou niet goed meer gevlot hebben tussen beide. René moest eerstdaags zijn legerdienst vervullen en had ook zijn verlangen uitgedrukt om alleen te gaan wonen, om te ontsnappen aan de opvliegendheid van zijn stiefvader. Hij zou zelfs van plan geweest zijn al diezelfde avond te verhuizen. Om hem daarbij te helpen zou August Dewulf die avond naar het huis van zijn vriend gekomen zijn.
René wilde ook nog zijn moeder in een gesticht in Kortrijk onderbrengen, vooraleer naar het leger te vertrekken.

Claudine Vander Vloet dood op het strand in 1957

Toelichting bij de moord
Twee wandelaars, Albert Terwe uit Lombardsijde en Van Rompaey uit Geel, vonden op dinsdag 30 juli 1957, om 5uur30 ’s morgens, het lijk van een vrouw op het strand van Lombardsijde.
Bij de ontdekking liep nog bloed uit haar oren, neus en ogen. Een sjaal was rond haar mond gebonden. Het slachtoffer had geen papieren bij, alleen een trouwring met inschrift "André - Claudine 1955". Ze was gekleed in een nylon avondtoilet. Ze droeg noch kousen, noch schoenen, noch mantel. Ze werd waarschijnlijk op het hoofd geslagen.
Het bleek te gaan om Claudine Vander Vloet, geboren in Oostende op 16 juni 1934, enige dochter van Eduard Vander Vloet en van Marcella Cornette.
Ze was gehuwd te Westende op 5 oktober 1955 met André Sabbe, groothandelaar in vis, maar verliet haar echtgenoot reeds in februari 1957.

Sabbe werd vanaf het begin als hoofdverdachte beschouwd.
Dat zal wel niemand verwonderen als je zijn hiernavolgende levensgeschiedenis, in grote trekken, leest.
Hij werd dan ook aangehouden, weer vrijgelaten en weer aangehouden maar hij kon een sluitend alibi voorleggen.
André Sabbe stond bekend als liefhebber van mooie vrouwen en sportwagens en als regelmatig bezoeker van de Oostende nachtbars met rode neonlichtjes.
Hij was een echte avonturier en fantast. Hij deed nog maar eens van zich spreken in de jaren 60 toen hij duizenden beschermde exotische vogels invoerde en nooit betaalde aan de Engelse verkopers.
Begin van de jaren 70 zou hij gevechtstanks verkocht hebben aan Liberia. In 1978 slaagde hij erin een brevet van kapitein-ter-lange-omvaart, uitgegeven in Panama, te bemachtigen.
In hetzelfde jaar werd hij ook vernoemd in het proces tegen onderzoeksrechter Guy Jespers.
Hij smokkelde een tape uit de gevangenis waarin medegevangene De Craemer zich bereid verklaarde om de onderzoeksrechter vrij van schuld te verklaren, tegen een vergoeding van 20 miljoen francs. Het opzet mislukte echter.
Hij bracht inderdaad verschillende jaren in de gevangenis door wegens betrokkenheid in de smokkel van verdovende middelen aan boord van een plezierboot, alsook wegens verschillende diefstallen en uitgifte van checks zonder dekking.
In 1981 wilde hij 30.903 Somalische kinderen adopteren en reclameerde daarvoor 1,5 miljard francs aan sociale zekerheid aan de Belgische staat. Hij wou hier namelijk een ‘kinderdorp’ oprichten. Zijn vooruitzicht om zijn adoptiekinderen via Zeebrugge ons land binnen te brengen, mislukte echter.
Dat belette Sabbe niet stappen te ondernemen opdat Somalië hem zou voorstellen voor de ‘Nobelprijs voor de Vrede’.
In 1988 kocht hij een treiler, de ‘Zuiderzee’ van de reder Marcel Neudt uit Westende, zonder die te betalen en nam de vlucht met zijn tot ‘Breskens 6’ omgedoopte boot, die onder Nederlandse vlag vaarde, het ruim gevuld met smokkelwaar en drogeermiddelen, zo werd algemeen beweerd.
Op 9 november 1990 schreef Eddy Surmont in ‘Le Soir’ over de geheimzinnige dood van Sabbe. Hij zou namelijk in de voorbije maand februari vermoord geweest zijn bij een muiterij aan boord van zijn treiler, de ‘Breskens 6’, ergens tussen Sierra Leone en Gran Canaria, wegens achterstallige betaling. Dat verklaarden vier bemanningsleden tenminste aan de onderzoeksrechter in Middelburg (NL).
In oktober 1990 vertrouwde één van hen echter toe aan een gevangene met penitentiair verlof hoe zijn baas aan zijn einde gekomen was. Na een twist aan boord van de boot zou hij Sabbe, uit zelfverdediging, een vuistslag toegediend hebben om hem daarna over boord te kippen in de Atlantische oceaan.
Marcel Neudt twijfelde aan dat verhaal en zag er enkel een zoveelste truc in van Sabbe die volgens hem nog steeds in leven was. Sabbe’s lichaam werd trouwens nooit teruggevonden.
In juli 1994 werd de bewuste matroos dan toch veroordeeld tot 4 jaar gevangenis door het Hof van Beroep van Den Haag, bevoegd omwille van het feit dat de feiten zich hadden voorgedaan op een boot die onder Nederlandse vlag voer. Er werd toen door sommige gesuggereerd dat Sabbe nog steeds in leven was en dat zijn ‘moordenaar’ gewoon een medeplichtige was die wel enkele jaren wilde ‘zitten’ tegen de betaling van een grote som geld.

Het onderzoek naar de moord op Claudine heeft bij veel mensen vragen opgeroepen. Er kwam maar geen schot in de zaak.
Talloze personen werden ondervraagd en onderzoeken werden aan de lopende band uitgevoerd. Vele (gefantaseerde) getuigenissen die mekaar tegenspraken en tot niets leidden werden genoteerd.
Telkens doken weer rode sportauto’s op en talrijk waren de gemelde bezoeken van Claudine (of iemand die er op geleek) aan alle mogelijke plaatsen in Lombardsijde. Vooral in het militair kamp wemelde het van rijkswachters die de officieren en manschappen ondervroegen. Van de schildwachten werd verwacht dat ze misschien iets verdacht zouden opgemerkt hebben.
De misdaad werd echter nooit opgehelderd.

Claudine werd begraven op het kerkhof van Lombardsijde. Hieronder zien jullie haar graf.

Bronnen
Roger Timmermans, Oostende
Artikels van Eddy Surmont en van Marc Metdepenningen in ‘Le Soir’
Verschillende artikels in ‘De Zeewacht’ in 1957

Danny Tack vermoord in de duinen in 1983

Misdadige Waalse jongeren op pad
Tijdens het Pinksterenweekend van zaterdag 21, zondag 22 en 23 mei 1983 werden langs de kust, van Knokke tot Westende, acht aanrandingen gepleegd. Zeven jongelui tussen 15 en 19 jaar, richten er een ware ravage aan.
Met twee gestolen wagens raasden zij langs de kustwegen en vielen er voetgangers en fietsers lastig, sloegen ze en beroofden ze. De daders konden al bij al geen rijke buit verzamelen.
Maar, één van hun misdadige acties kende helaas een dodelijke afloop.

De feiten
Vrijdagavond 21 mei 1983 omstreeks middernacht, verliet Danny Tack, 27 jaar, sinds 1980 secretaris van het OCMW van Groot-Middelkerke en zoon van Henri, jarenlang gemeentesecretaris in Westende, de herberg ‘Central’ in de Meeuwenlaan in Westende-bad, uitgebaat door zijn nicht en haar echtgenoot.
Hij reed met de fiets naar huis in Westende-dorp.

Enkele tientallen meters voorbij de dancing ‘Lorenzo’, (ex ‘Relais-du-Lac’ en ex ‘Vacarsa’), op de hoek van de Koninklijke baan en de Henri Jasparlaan, werd hij de weg afgesneden door een personenwagen.
Er ontstond een vechtpartij. Alhoewel Danny een sterke man was, moest hij toch het onderspit delven.
Hij overleed in de duinen aan de hem toegebrachte verwondingen en werd er omstreeks 6 uur 40 door de fietsende Raymond Coulier aangetroffen.
Aangezien het slachtoffer slechts in het bezit was van enkele muntstukken, kan men inderdaad gewagen van een ‘moord om wat kleingeld’, zoals ‘De Zeewacht’ van 27 mei 1983 destijds kopte.

De daders
Op dinsdag 25 mei heeft de politie van Waterloo zeven jongeren uit Waterloo en Eigenbrakel aangehouden. Eerst zag het gerecht geen verband met de moord op Danny Tack tot op zondagmiddag 30 mei aan het station van Brugge een groene Mercedes aangetroffen werd die blijkbaar door de jongerenbende gebruikt werd om de overvallen en aanrandingen te plegen en waarin bloedsporen aangetroffen werden.

Bron
Artikel in ‘De Zeewacht’ van 27 mei 1983

Man vermoordt minnares van zijn vrouw in 1989

Op maandag 3 april 1989 vonden militairen van de luchtartillerieschool in Lombardsijde, tijdens een cross, in een gracht langs de Koninklijke baan, het lijk van de 26 – jarige Alain Dessaintes uit Soignies, die sinds enkele maanden in Westende woonde.
Twee kogels in het hart en één in het hoofd hadden een einde aan zijn leven gemaakt.
Op donderdagavond 6 april bekende bakker Jean Arrigoni, 30 jaar, wonende Distellaan 25 in Westende, de man vermoord te hebben met drie kogels uit een .22 Long Rifle. Toch bleven nog enkele duistere punten.
De speurders vroegen zich namelijk af welke rol Christine Gesnot, echtgenote van Arrigoni en maîtresse van het slachtoffer, in dit drama gespeeld had. Had zij misschien Dessaintes naar haar sportwinkel in Middelkerke gelokt? Het was inderdaad in de kelder van dat gebouw dat het slachtoffer geëxecuteerd werd.
Tijdens zijn verhoor verklaarde de dader dat hij gehandeld had zonder nadenken: ‘Vóór ik mij realiseerde wat er gebeurd was, lag Dessaintes reeds zieltogend op de grond.” Hij zei ook dat hij zonder hulp van iemand anders het slachtoffer in zijn auto geladen had en het daarna gedeponeerd had op de verlaten plaats waar de militairen het moesten vinden.
Wat was er voorafgegaan aan de moord? Op zondag 2 april werd Dessaintes 26 jaar. Hij vierde dit met zijn neef Lucien in een drankgelegenheid in de Meeuwenlaan. In dat etablissement had hij de gewoonte om de maandeinden als garçon af te ronden. De twee mannen vertrokken er rond 23 uur.
Op dinsdag vonden de speurders de wagen van het slachtoffer, een witte Peugeot 505 in de Bergenstraat in Middelkerke. Aangezien het slachtoffer, toen zijn lichaam gevonden werd, de sleutels van zijn wagen op zak had, veronderstelde men dat Dessaintes en zijn neef, na het verlaten van het café in Westende, naar Middelkerke gereden waren om er verder te vieren.

Bron
Artikel van Eddy Surmont op zaterdag 8 april 1989

Moordpoging op camping Cosmos in 2004

Een wandelaar vond op 1 augustus omstreeks 8 uur ’s morgens Benedicte Genevois (32) uit Elsene, zwaar bloedend op, het strand van Sint-Laureins in Westende. De vrouw was het slachtoffer van messteken en werd meteen naar het ziekenhuis in Oostende gebracht. Volgens het parket van Brugge verbleef de vrouw, samen met haar bijzit, op een flat die ze huurde in Westende. Daar kwam het tussen beiden tot een ruzie. De vrouw vertrok razend naar de caravan van een bevriend koppel op de camping Cosmos, langs de Kustbaan. Ook daar kwam het weer tot een ruzie, waarna de vrouw een mes trok en diverse steken toebracht aan de 32-jarige Benedicte Genevois. De Elsense strompelde langs de duinen en bezweek uiteindelijk op de rand van het strand van Sint-Laureins. De politie die een sporenonderzoek uitvoerde, vond bloedsporen van op de plaats waar de vrouw gevonden werd, tot aan de caravan op de camping. De enorme bloedvlekken op de kledij van het slachtoffer deden het ergste vrezen, maar al meteen werd de ambulanciers duidelijk dat de verwondingen in de borststreek niet echt diep waren. De vrouw mocht het ziekenhuis reeds na korte tijd verlaten.

Bronnen
Artikel in ‘Het Nieuwsblad’ van dinsdag 3 augustus 2004 door Yvan Naessens
Artikel in ‘La Dernière Heure’ door Gilbert Dupont

Lijk van onbekende man gevonden op het strand in 2005

Op dinsdag 7 december 2005 werd omstreeks kwart voor 9 ’s ochtends het lichaam gevonden van een onbekende man op te strand van Westende.
Het betrof een man van ongeveer 60 jaar oud en 1m59 groot. Hij droeg een blauwe werkmansbroek en jas. Hij was vermoedelijk slecht te been en had een litteken op de rechterelleboog.

Meer informatie heb ik daarover niet kunnen vinden.

Jonge vrouw steekt vriend neer in Lombardsijde in 2006

Een 20-jarige vrouw heeft in de morgen van 17 juli 2006 in Lombardsijde, haar 24-jarige vriend met een keukenmes neergestoken. De jongeman werd in kritieke toestand in allerijl naar het ziekenhuis gebracht. De moordpoging gebeurde in de ouderlijke woning.
Het incident gebeurde omstreeks 5 uur in de Baronstraat, na een hoogoplopende ruzie. De man wilde een einde maken aan de relatie.
De vrouw, een Française, nam een mes en stak haar slapende vriend twee keer in de borst. Daarbij werden zijn longen geperforeerd maar hij overleefde de steekpartij.

Bron: belga

47-jarige vrouw vermoord met keukenmes in Westende in 2011

In een appartement aan de Oorlogsinvalidenstraat in Westende heeft een 44 – jarige man, Danny T. in de nacht van woensdag 11 mei op donderdag 12 zijn 47 – jarige vriendin Suzanne Timmermans vermoord door haar acht messteken, waaronder drie dodelijke, met een keukenmes toe te dienen. Eén daarvan, in het hart, was fataal.
De dader verwittigde daarna zelf de politie.
Het paar was afkomstig uit Brussel en woonde sinds 2004 in Westende. De politie kwam in het verleden al meermaals tussenbeide voor echtelijke ruzies. Iedere keer was er overmatig alcoholgebruik in het spel. Maar deze keer liep het uit de hand.
De vrouw was op woensdagavond opnieuw dronken en miste daardoor een afspraak met de commissie die moest beslissen of ze in aanmerking kwamen voor een transitwoning. De ruzie escaleerde en de vrouw zou met allerlei huisraad gegooid hebben. Toen ze ook messen begon te gooien, werd het hem te veel. Hij probeerde haar te bedaren, maar toen dat niet lukte, greep hij ook een mes, ter verdediging, beweerde hij. De messteken zouden toegebracht zijn tijdens de schermutseling.
De dader zat al een poos zonder werk en was een hevig gebruiker van geneesmiddelen.

Bron
Artikel van Dany Van Loo in “Het Nieuwsblad” van 12 en 13 mei 2011
Artikel in ‘Het Laatste Nieuws’ van 18 mei 2011

Tiener naar jeugdinstelling na steekpartij in Westende in 2012

Een 15-jarige uit Westende (Middelkerke) is door de jeugdrechter in een gesloten instelling geplaatst na een steekpartij in Westende. De feiten vonden plaats op zaterdag 7 april 2012 ‘s middags.
De dader stak zijn 17-jarige slachtoffer in de rug na een discussie. Het slachtoffer kon naar huis lopen om de hulpdiensten te verwittigen. Hij was niet levensbedreigend gewond. Omdat de twee elkaar kennen, was het voor de politie niet moeilijk de dader te vinden. Die ontkende wel gestoken te hebben.
De jeugdrechter stuurde hem na verhoor naar de gesloten instelling van Everberg.

Bronnen:
Belga
Artikel in ‘De Standaard’ van 09/04/2012doorjns

Besluit
Vooral in de 21^ste eeuw schijnt de zware criminaliteit erg toegenomen te zijn in Westende-Lombardsijde.
Het keuken- en scheermes schijnen daarbij belangrijke wapens te zijn geweest.
Alle moorden zijn vanzelfsprekend even erg maar in een dorp zoals Westende, waar iedereen iedereen kent, wordt de bevolking natuurlijk het meest getroffen als het gaat over bekenden.
Dat was vooral het geval bij de moorden op René Clemens en Danny Tack.
Zelf groeide ik in Westende-dorp op naast de drie jongste kinderen Clemens en ik herinner mij dat iedereen erg aangedaan was door de moord. Dat was misschien zelfs nog erger toen Danny Tack vermoord werd. Hij was een rasechte bekende Westendenaar, alom gerespecteerd evenals zijn familie. Iedereen in het dorp was er echt door aangegrepen.

15-07-2013, 00:00 Geschreven door stammer
Reageren (0)

Herinneren jullie zich nog mijn artikel 'La Belle Epoque' van 5 maart 2012? Zie map 'Horeca'.
Dat ging toen over een initiatief van VTM, 'Chef in nood' genaamd.
Men wilde slabakkende restaurants een tweede adem geven. Daarvoor werd een bekende chef-kok ingeschakeld. De keuze viel daarbij op Stéphane Buyens, chef van het restaurant 'Le Fox' in De Panne, bekroond met twee Michelinsterren en een 16 op 20 score van Gault Millau. Hij moest verhelpen aan de talloze redenen waarom een horecazaak niet draait zoals het zou moeten en niet de vooropgestelde resultaten behaalt. Specifiek ging het toen in mijn artikel over 'La Belle Epoque' op de zeedijk in Middelkerke.
De uitbaters 'die er middenin zitten en vaak het bos door de bomen niet meer zien', werden door hem met hun neus op de feiten gedrukt.

Hij gaat er weer door met de grove borstel
Deze zomer is er een initiatief van 'De Grote Test', een wekelijkse weekendbijdrage in 'Het Nieuwsblad'.
‘Met een expert en veel honger’ trekken ze van kustgemeente naar kustgemeente 'om er de Vlaamse klassiekers te proeven en te beoordelen.'
Op 6 juli 2013 konden we nogmaals Stéphane Buyens aan het woord horen over ‘De garnaalkroket’. Er werden tien restaurants bezocht: in Blankenberge, De Panne, Knokke, Koksijde, Middelkerke, Nieuwpoort, Oostduinkerke, Oostende, Wenduine en Westende.
Vijf daarvan werden glansrijk gebuisd, twee haalden juist de helft, één juist met de hakken erover en twee kregen het maximaal cijfer dat Buyens wilde/ kon uitdelen, namelijk een zes.
Zijn algemeen oordeel is alweer veelbelovend: “Ik ben beschaamd als kustchef. Het was meer een grand concours van fabriekskroketten. Veel koks doen de moeite niet meer om tijd te steken in iets waarvan ik dacht dat het dé kustklassieker bij uitstek was. Een blamage voor de grijze garnaal, de kaviaar van onze Noordzee.’
Het doet nog eens denken aan zijn stijl bij ‘La Belle Epoque’: ‘brolgarnalen’, die pladijsfilet lust mijn kat heel graag maar ik ben geen kat, de roomsaus is half afgeroomde melk, de mosselsaus is de grootste miserie die ik ooit in mijn leven gezien heb. Maar ja, vond hij ook ‘er is geen enkel goed restaurant in Middelkerke.’

Jullie moeten er maar niet op letten, hoor, maar Stéphane heeft, zoals enkele andere mediakoks, een meerderwaardigheidsgevoel ten opzichte van minder begaafde (?) of minder succesrijke collega’s, zeker als het geen oud-leerlingen zijn van de hotelschool in Koksijde.

Welke waren dan wel de grootste gebreken van de geteste kroketten, in dezelfde volgorde als hierboven? En volgens welke criteria?
‘Een totale mislukking’, ‘Een OK kroket op een groezelig terras’, ‘Weer derderangsgarnalen’, ‘Is dit een kaaskroket?’, ‘Meer peper dan garnalensmaak’, ‘Goed gevuld, fijne smaak, maar niet zelfgemaakt’, ‘Gummibal gevuld met roze caoutchouc’, ‘Precies obus uit jaren 40’, ‘Koude schotel met kroket’ en ‘Confetti zonder smaak’.

Welke waren de gehanteerde criteria? Waren de kroketten zelfgemaakt of niet, smeuïge vulling, voldoende garnalen, niet te dikke korst, goede smaak, de garnituur (niet te veel, kwaliteit van de peterselie, citroen?), niet te zwaar gekruid.

Hoe brachten de Middelkerkse geteste restaurants het er van af?
In Middelkerke werd de ‘Paradiso’ op de zeedijk en in Westende de ‘St James’ op de Koning Ridderdijk bezocht.
De eerste kreeg een 5/10, omdat het een prefabkroket was die onvoldoende naar garnalen smaakte en teveel met peper gekruid was. Op de garnituur met gefrituurde peterselie, met wat geraspte wortel en knolselder was niets aan te merken.
De tweede was met 4/10 niet geslaagd. Buyens noemt de kroket ‘zoals je er dertien in een dozijn hebt, noch goed noch slecht’. De garnituur kon helemaal zijn goedkeuring niet wegdragen wegens de gedroogde peterselie uit een potje ('precies confetti') en groene boontjes uit conserven. ‘Dat ze dat nog durven te geven!’

Moeten we Buyens geloven en is het nuttig dat men hem zoiets laat doen?
Wie ben ik om te twijfelen aan het oordeel van een zo gelauwerde kok als Stéphane Buyens?
Ik ben ook helemaal niet van plan om een kroket te gaan eten in de geteste restaurants, om dat na te gaan.
Ik hoop wel dat zijn kruistocht langs de tien geselecteerde restaurants voor die uitbaters een stimulans mag zijn om de nodige verbeteringen aan te brengen.
Ik heb ooit de restaurants geteld in Middelkerke. Ik kwam uit op 112 waaronder 63 in Middelkerke en 38 in Westende-Lombardsijde. Dat zijn er van alle niveaus en in alle prijscategorieën.
Het zou dus verkeerd zijn te vergaande conclusies te trekken uit de beoordeling van de twee die Buyens in Middelkerke bezocht.
Het zou inderdaad een zware fout zijn, daaruit te besluiten dat men aan de kust nergens een deftige garnaalkroket kan eten. Ik ken persoonlijk al een paar restaurants waar ze heerlijk smaken, zelfgemaakte met veel garnalen, met een uitstekende garnituur en niet duurder dan de gemiddelde prijs van 12 à 13 euro in de ‘bezochte tien’.

08-07-2013, 00:00 Geschreven door stammer
Reageren (0)

Toen verdween de firma Soetaert uit Westende
Op 21 juni 2009 schreef ik op mijn blog een artikel ‘Westende verliest weer één van zijn kroonjuwelen’ (zie map ‘Die goeie oude tijd’).
Dat ‘juweel’ was de gekende Westendse firma ‘Soetaert’ die 61 jaar in ons dorp gevestigd was en die zou verhuizen van de Heidestraat 43 naar een bedrijvenzone in Oostende.
De bureaus werden al overgeplaatst in april 2009 en de werkplaatsen volgden in oktober van hetzelfde jaar.
Als reden voor de verhuis werd opgegeven dat het bedrijf “omringd door campings en recreatiezones, gelegen midden in een woonzone” er eigenlijk niet (meer) op zijn plaats was.
In smalle straatjes met weinig manoeuvreerruimte was er weinig plaats voor het zwaar transport van de firma en het leek dus logisch dat de nieuwe bedrijfsleider Peter Caset uitkeek naar betere wegverbindingen en snellere uitvalswegen naar het binnenland.
Ik stelde toen echter de vraag “Wat gebeurt er nu met de terreinen”?
Zouden ze weer opgekocht worden door handelaars in vastgoed? Zouden er appartementen of witte huisjes in de plaats komen?
Ik hoorde toen echter ook al dat de uitbater van de camping ‘Westende’ Jan Vlamynck geïnteresseerd zou zijn in de grote hangar om er caravans in onder te brengen.
Ik hoopte maar dat de terreinen niet langer verwaarloosd zouden blijven liggen want dat is/was allesbehalve een mooi zicht, zoals trouwens blijkt uit de diverse foto’s hierna.
Ik noemde dat zelfs ‘een vuile hoek van Westende’.
Wel, de onzekerheid over de toekomst van die ‘vuile site’ werd nu zopas opgeheven. In 2012 kochten de eigenaars van de camping inderdaad de terreinen aan beide zijden van de Heidestraat.
Toen ik zag dat er aan het raam van de vroegere bureaus een aanvraag voor stedenbouwkundige vergunning met datum 28 mei 2013 geafficheerd was, werd ik natuurlijk nieuwsgierig. De aanvraag, ingediend door de maatschappij ‘Ten IJzer’, Westendelaan 341, betreft het slopen van de hangars, de bureaus en 1 woning (die van wijlen Rene Lanssens) en het uitbreken van de verharde grondoppervlakken.

Jullie zien hier foto’s van het te slopen geheel, van de drie huizen en van de vrije verharde ruimte met hangar.

Aan de andere zijde van de straat is ook nog een immens terrein waar niets moet gesloopt worden maar dat vrij moet gemaakt worden van platen en balken. Ook daarvan enkele foto’s hieronder.

Het slopen is voorzien voor oktober 2013.

Nu wilde ik natuurlijk nog graag weten wat in de plaats zou komen en daarom nam ik contact op met de aanvrager.
Het is dus gewoon de bedoeling de camping uit te breiden. Deze beslaat nu een oppervlakte van 4 hectare zestig en zou er dan 1 hectare twintig bij krijgen.
Zoals jullie wel weten, bevindt de ingang van de camping, die jullie hieronder zien, zich aan de Westendelaan 341.

En het terrein aan de Steenstraat?
De firma Soetaert, want zo heet ze nog steeds, ook na de overname, bezette ook nog een opslagplaats in de Steenstraat, een smal geasfalteerd straatje zoals de Heidestraat. Dat betekende dat grote kranen en camions met daarop zware poutrellen en buizen jaarlijks via beide straatjes 1200 industriële transporten uitvoerden. Dat zorgde meestal voor een hels gedaver tot zelfs beschadigingen aan het wegdek. Nog een reden dus voor de firma om andere oorden op te zoeken.
Een paar foto’s daarvan zien jullie hieronder, links het toen nog bezet en rechts het huidig leeg terrein.

Volgens mijn informatie zou het terrein nu aangekocht zijn door ‘vzw Natuurpunt’. 

Daar is ‘Schuddebeurze’ (hieronder), met een grootte van 37 hectare, er één van.

Natuurpunt vzw is in 2001 ontstaan uit de fusie van ‘De Wielewaal vzw’ (opgericht in 1933) en ‘Natuurreservaten vzw’ (opgericht in 1953). Deze laatste was een onderdeel van de Belgische Natuur- en Vogelreservaten (BNVR).

Het valt dus niet onder de bevoegdheid van de Vlaamse gemeenschap, het is met andere woorden een NGO (niet-gouvernementele organisatie). 

Het Agentschap voor Natuur en Bos (ANB) is wel van de Vlaamse overheid en werkt ook elke dag aan het behoud, de bescherming en de ontwikkeling van natuurgebieden, bossen en parken. 

Het werkt samen met veel verschillende partners en creëert zo een groter draagvlak voor natuur. 

Waarom ‘Natuurpunt’ er geen deel van uitmaakt is mij een raadsel. Van Natuurpunt kan men lid worden, van het agentschap niet.

Het ANB is de grootste groenbezitter in Vlaanderen. Het bezit 42.300 hectare eigen bossen, natuurgebieden en domeinen. Aangezien het agentschap ook anderen helpt bij het beheren van hun domeinen, maakt dat in totaal zo'n 75.000 hectare bos of natuurgebied.

Het Westends natuurgebied is in goede handen

Ik heb wat bijkomende informatie gevraagd aan de voorzitter van Natuurpunt Middenkust Dirk Vanhoecke en/of Johan Broidioi en Wim Boydens, conservators van het natuurgebied ‘Schuddebeurze’. In hun antwoord, waarvoor mijn dank, bevestigen beide laatste dat er inderdaad een compromis getekend werd met de huidige eigenaar van het terrein van Soetaert. De verkoop is natuurlijk maar definitief als de akte verleden wordt voor de notaris en dit zal volgens de schatting na de zomer gebeuren. Zo wordt het natuurgebied Schuddebeurze weer een stuk groter. Momenteel ligt het nieuw verworven stuk nog enigszins geïsoleerd maar 'Natuurpunt' hoopt ooit ook nog het perceel te kunnen kopen tussen dat van ex-Soetaert en dat waar de ezeltjes nog gestaan hebben. Hieronder zien jullie twee afbeeldingen van het bedoeld stuk terrein.

Hoe rijmt het beheer van natuurgebied met het gebruik van landbouwgrond?
Bij de aankoop van landbouwgebied moet de vzw Natuurpunt meestal overeenkomen met twee partijen: de eigenaar en de pachter. Tot een tiental jaren geleden was Jules De Zaeyer uit de Bamburgstraat de pachter van de grote wei, waar de bunkers op staan. Volgens de pachtwet mocht hij dus bemesten en mocht hij zijn grazende koeien ook bijvoederen, wat eigenlijk neerkomt op een onrechtstreekse bemesting.                                                                           Sinds de verwerving door Natuurpunt (in twee bewegingen: een eerste op het einde van de vorige eeuw en een tweede in 2001) is hij geen pachter meer maar gebruiker.  Hetzelfde geldt ook nog voor twee andere boeren (Dewitte en Marvellie) die eveneens percelen pachtten, aangekocht door Natuurpunt. De landbouwers mogen kosteloos gebruik maken van de weiden, mits in acht nemen van bepaalde voorwaarden. Zo mag mesten of bijvoederen niet meer.  Er mogen geen herbiciden noch pesticiden worden gebruikt.  De reden is de volgende: mesten bevoordeelt voornamelijk (vee)grassen die de andere bloemen wegconcurreren. Het beheer van ‘Natuurpunt’ is erop gericht de grond weer te verarmen zoals in zijn natuurlijke toestand. De 'Schuddebeurze' is van oorsprong altijd een zeer schraal gebied geweest, het dankt er vermoedelijk zelfs z’n naam aan…  (wie het niet breed had, had enkel wat ‘kluttergeld’ in de beurs). Net die zeer arme zandige bodem zorgt voor een rijk pallet aan planten, waar dan weer insecten op afkomen, die dan weer voedsel vormen voor amfibieën, vogels, zoogdieren, bloemen en kruiden, enz.  

Gewoonlijk geldt ook nog een tweede gebruiksvoorwaarde. Deze houdt meestal een beperking in op het aantal dieren en op de ‘vroegste datum’ van inscharen van het vee. Over het algemeen is dat 15 juni. Vóór die datum mag het vee niet grazen op de weide. Waarom? Omdat de weidevogels dan in het grasland broeden!

Weidevogels zijn vogelsoorten die in uitgestrekte graslanden broeden. Het begrip wordt veel gebruikt in discussies over agrarisch natuurbeheer en het behoud van weilanden als bijzonder cultuurlandschap, omdat het soorten betreft die in meer of mindere mate zijn aangewezen op een door de mens gevormd landschap. Tot de primaire weidevogels rekent men doorgaans de steltlopers, de kievit, de scholekster, de grutto, de tureluur, de wulp en soms ook de zeldzame kemphaan en watersnip. Ook enkele kleine zangvogels zoals de veldleeuwerik, de graspieper en de gele kwikstaart voelen zich thuis in weilanden. Omdat de Schuddebeurze - terreinen zich nog niet ontwikkelden in de zin dat ze al belangrijk zijn voor weidevogels, is er voor het ogenblik nog geen beperking op de vroegste datum van inscharing.

Geïnteresseerd in de natuur en/of in de geschiedenis (van Westende)? 
Wie wil deelnemen aan een zeer interessante gidsbeurt in de ‘Schuddebeurze’, onder zeer deskundige leiding, kan dit doen op volgende datums: 
               16 juli 2013 (19u30) – door Wim Boydens - start aan 
                                                                                   de  sporthalle ‘De Bamburg’ 
               28 juli 2013 (10 uur)  - door ??? start op de hoek Steenstraat - 
                                                                                                 Schuddebeurzeweg

Bron 
http://nl.wikipedia.org/wiki/Natuurpunt 
http://nl.wikipedia.org/wiki/Weidevogel
Mails van Johan Broidioi en Wim Boydens

01-07-2013, 10:27 Geschreven door stammer
Reageren (0)

Als je van Westende - dorp naar Middelkerke rijdt, via de Westendelaan, zie je juist voor je Middelkerke binnenrijdt en naast de beroepsgerichte school ‘Ter Strepe’ aan je rechterzijde, een immens gebouw.
Nieuwsgierig van aard, wilde ik graag weten wat ermee zou aangevangen worden en daarom bekeek en fotografeerde ik het bord waarop meer bijzonderheden te lezen waren over de werken.
Hieronder kunnen jullie meelezen:

Daaruit bleek/blijkt dat het ging/gaat over het vakantieverblijf ‘Middelpunt’ gebouwd door ‘Mariasteen vzw’ uit Gits. Omdat mij dat niet bekend was, wilde ik er natuurlijk meer over weten.
Daarom nam ik contact op met de organisatie en mede dank zij mevrouw Sofie Goeminne, mijn correspondente, kwam onderstaand artikel tot stand.

Wie of wat staat er achter ‘Mariasteen’, de bouwheer uit Hooglede (Gits)?
Dienstencentrum GID(t)S is een organisatie, met rooms-katholieke strekking, die extra kansen creëert voor personen met beperking door het gezamenlijk aanbieden van zorg, onderwijs en werk.
Daaronder ressorteren vier operationele vzw’s, met name:

• Voor zorg en onderwijs: Dominiek Savio Instituut vzw
• Voor tewerkstelling: Mariasteen vzw en Sociale werkplaats Molendries vzw
• Voor toeleiding naar werk: Jobcentrum vzw

Mariasteen vzw maakt dus als toonaangevende beschutte werkplaats, deel uit van dat dienstencentrum.
Een beschutte werkplaats is in de eerste plaats een tewerkstellingsplaats voor alle werkwillige personen met een arbeidshandicap die tijdelijk of definitief niet in het normaal economisch circuit terecht kunnen. De specifieke aandacht gaat dus naar de zwakke werknemers. Het uiteindelijk doel is hun latere integratie in de maatschappij te verbeteren.
Al sinds 1963 verleent Mariasteen als bedrijf duurzame en lonende tewerkstelling aan personen met een beperking. Momenteel biedt het werk aan meer dan 830 mensen, waarvan zo'n 680 met een arbeidshandicap.
Het bedrijf is werkzaam in zeer diverse sectoren, met activiteiten in zowel productie (houtbewerking, metaal-/aluminiumbewerking,(electro)montage, verpakking,...) als in de dienstensector (groenzorg, horeca, hygiënisch onderhoud, strijkatelier,...) en een eigen afdeling orthopedie.
Steeds meer mensen werken ook in het bedrijf van de klant zelf, in zogenaamde enclaves.
Als modern bedrijf gelooft Mariasteen in de mogelijkheden van mensen met een beperking en biedt hen de kans te functioneren in een normale en beschermde omgeving. Ze willen maximaal kansen creëren zodat ze zich ten volle kunnen ontplooien.

Partner van de bouwheer is ADMB: Wie of wat is dat?
ADMB is de afkorting voor ‘Algemeen Dienstbetoon voor Middenstand en Beroepen’.
HR staat voor ‘Human Resources’ of letterlijk vertaald ‘menselijke productiemiddelen’.
De HR - dienstengroep ADMB ondersteunt bedrijven, zelfstandige ondernemers en ‘social profit’ organisaties op diverse terreinen van sociale wetgeving en personeelsbeleid.
De 1200 werknemers van de groep garanderen een persoonlijke en kwalitatieve dienstverlening op het vlak van:

- loonadministratie en –beleid
- selectie en rekrutering van vast en interim personeel, ook van buitenlandse
  kandidaten, potentieelonderzoek, outplacement (= begeleiding die bij ontslag
  aangeboden wordt door een gespecialiseerde dienstverlener op kosten van de
  werkgever) en HR - advies
- opleidingen rond verschillende HR - thema’s
- verzekeringen
- efficiënte controle van werknemers in geval van ziekte
- kinderbijslag voor loontrekkende
- preventie en bescherming op het werk
- advies op het vlak van veiligheid, kwaliteit, milieu, bouwcoördinatie en voeding
- starten met een eigen zaak
- het sociaal statuut van de zelfstandige (kinderbijslag, wettelijk en aanvullend
  pensioen, ziekteverzekering, etc.)
- terugbetaling gewaarborgd loon voor bouwbedrijven met minder dan 20
  werknemers
- borgstellingen voor de goede uitvoering van werken
- detachering IT - personeel en ICT - dienstverlening (= dienstverlening op het
  gebied van InformatieTechnologie of Informatie- en CommunicatieTechnologie)

De maatschappelijke zetel is in Antwerpen, maar er zijn twee ondernemingsloketten in West-Vlaanderen, in Brugge en in Harelbeke.

En, wat is ‘Middelpunt’?
Middelpunt, zo heet het nieuwe vakantieverblijf dat zorgt voor een ‘zorgeloze vakantie, maar dan met zorg’. Het is dus een toeristisch tewerkstellingsproject. Die naam werd gekozen om te benadrukken dat mensen met een beperking nu ook eens in het middelpunt staan en niet langer aan de zijkant. Verder is ‘Middel’ een link tussen het centrum en de gemeente.

                           

Een gast met een beperking en/of een (hoge) zorgvraag kan er volop genieten van een ontspannend en aangenaam verblijf aan de kust.
Comfort, de sfeer en de accommodatie van een hotel worden er gecombineerd met de faciliteiten en de volledige toegankelijkheid van een zorgverblijf. Voor elke zorgvraag wordt een gepaste oplossing gezocht.
Een vakantie in Middelpunt is niet enkel voor de zorgbehoevende een uitje, ook het gezin moet ervan genieten. De dagelijkse zorg wordt er overgenomen, zodat het voor het hele gezin vakantie is.
De gasten kunnen er samen met hun familie, hun gezin, een mantelzorger of in groep volop genieten van een ontspannend verblijf. Tegelijk is Middelpunt een tewerkstellingsproject voor personen met een arbeidshandicap.

Middelpunt werkt samen met de ALS DAN
Om vakantie voor personen met een hoge zorgvraag mogelijk te maken, werkt Middelpunt samen met de ALS DAN. (ALS staat voor Amyotrofe Lateraal Sclerose, DAN voor Dienstverlening Aangepaste Nursing)
Dat is een partnerschap tussen twee vzw’s vanuit GID(t)S: Mariasteen, als bouwheer en exploitant en Dominiek Savio Instituut, voor kennis en expertise in zorg.
ALS DAN is een respijteenheid voor personen met een geleidelijk evoluerende aandoening. Het zorgverblijf richt zich in de eerste plaats naar personen met snel degeneratieve aandoeningen, waarbij prioriteit wordt gegeven aan personen met Amyotrofe Lateraal Sclerose (ALS). Ook andere personen met een evolutieve ziekte, zoals neuromusculaire aandoeningen in een gevorderd stadium, mensen met multiple sclerose, ziekte van Parkinson, …….kunnen terecht in deze respijteenheid.
Amyotrofe laterale sclerose (ALS) is een ziekte van de zenuwcellen die de spieren aansturen. De motorische zenuwcellen in het ruggenmerg, het onderste deel van de hersenen ( hersenstam) en de motorische schors van de hersenen sterven af waardoor progressief krachtsverlies en verlamming ontstaat.
De ziekte leidt tot krachtsverlies van de extremiteiten, romp en ademhalingsmusculatuur en van de slik-, kauw- en spraakspieren.
De ziekte veroorzaakt meestal geen pijn en tast het verstand niet aan. Ook blijven de zintuigen (gevoel, seksuele functies, smaak, gezicht, reuk en gehoor) doorgaans intact, evenals de werking van darmen en blaas. Wel worden geleidelijk aan steeds meer spieren aangedaan, behalve de hartspier.
ALS is een niet-besmettelijke aandoening die in elke spiergroep kan beginnen en waarvan de oorzaak nog niet met zekerheid is vastgesteld. Evenmin is een afdoende behandeling of een preventiemethode momenteel gekend. De overlevingsduur en het beloop van de ziekte verschillen sterk tussen patiënten onderling, hetgeen zekere voorspellingen moeilijk maakt. De aandoening is veelal fataal binnen 3 à 5 jaar na diagnose en dit door verlamming van de ademhaling- of slikspieren. Maar toch zit er een grote variatie in de levensduur van ALS- patiënten.
In februari 1995 werd de vzw ALS Liga België officieel opgericht door een groep van patiënten en hun familieleden. Allen hadden nood aan goede informatie, hulp en coördinatie van de zorg bij ALS.

Met de steun van…
Ook de provincie West-Vlaanderen, Toerisme Vlaanderen en het departement Welzijn geloven sterk in dit concept en zorgen voor de nodige financiële ondersteuning.

Waarom in Middelkerke?
Tot een tiental jaar geleden konden mensen met een beperking terecht in Koksijde voor een vakantie in ‘De Zandcluyze’. De vakantiewoning werd verkocht wegens een te slechte ligging, te ver van het strand en van het centrum.
In Middelkerke is het gebouw beter gelegen, langs de Westendelaan 37, nabij het gemeentepark, op 500 meter van strand en centrum en van de kusttram.
In een iets bredere omgeving zijn er het duinenbad en de bowling.

Het gebouw

De omgeving van het gebouw ziet er nu reeds prima uit. Waarom ik dat zo benadruk? Ik was daar op dinsdagvoormiddag 18 juni nog voorbijgereden en toen viel mij op dat er nog bergen werk moesten verzet worden, wilde men klaar zijn voor de officiële opening.
Er is ook een afgeschermde binnentuin, waar de gasten kunnen genieten van de rust en van de zonnestralen.
Er werd grote aandacht besteed aan energiebesparing. Naast zonnepanelen op het dak werd als verwarmingssysteem gekozen voor betonkernactivering.

Beton is een materiaal met een erg dichte massa. Deze massa wordt geactiveerd door ze op strategische momenten warmte of koelte te laten opslaan en afgeven. Ze doet met haar grote dichtheid dienst als buffer tegen te hoge of te lage buitentemperaturen en zorgt ervoor dat de binnentemperatuur er op geen enkele manier door beïnvloed wordt. In tegenstelling tot vloerverwarming (waar de warmte enkel naar boven afstraalt) zorgt betonkernactivering voor een warmteafstraling naar boven én beneden. Dit levert heel wat meer rendement op.
Als je betonkernactivering dan ook nog eens koppelt aan geothermie (ook aardwarmte genoemd, is energie die kan ontstaan door het temperatuurverschil tussen het aardoppervlak en diep in de aarde gelegen warmtereservoirs), kan dat leiden tot een forse reductie van je energiekosten. Ten opzichte van een gebouw met traditionele verwarming en airco kan je maar liefst negentig procent besparen! Natuurlijk vereist geothermie een serieuze investering, maar terugverdientijden tot drie jaar zouden haalbaar zijn!”

Tijdens de rondleiding werden we er regelmatig op attent gemaakt dat in het ganse gebouw, voor wat versiering betreft, veelvoudig gebruik gemaakt werd van de ‘Middelpunt – Kleuren’.
Hier zien jullie een voorbeeld.

De openingszitting op 21 juni 2013
Op vrijdag 21 juni 2013 (= wereld ALS – dag) werden we dus om 16u30 verwacht.
Zoals het zo mooi verwoord werd op de uitnodiging, werd Middelpunt ons toegelicht vanuit verschillende invalshoeken.
De achtereenvolgende sprekers werden ingeleid door Mevrouw Kaat Vandenbulcke, directeur dagelijks beleid Mariasteen vzw.
Als eerste kwam de heer Philip Vanneste, gedelegeerd bestuurder van het dienstencentrum DID(t)S vzw aan het woord.
Hij werd gevolgd door de heer Philip Van Eeckhoute, gedelegeerd bestuurder van ADMB.
Als derde nam mevrouw Evy Reviers, als bestuurslid van ALS-DAN vzw, plaats achter het spreekgestoelte.
Ook de provincie mocht niet achterblijven. Het was Myriam Vanlerberghe, gedeputeerde van cultuur en welzijn, die in naam daarvan het woord voerde.
Al deze sprekers legden uit waar zij voor staan en verklaarden hun motivering om dit project te scheppen en/ of te ondersteunen. Eén van de meest gehoorde woorden, was ‘uitdaging’.
Ook Janna Rommel - Opstaele, die in mijn ogen de prijs voor de bondigheid verdiende, deed als burgemeester – gastvrouw haar zegje.
En dan kwam Geert Bourgeois (N-VA), viceminister president van de Vlaamse regering en minister van toerisme. aan het woord voor … twintig minuten. Ik vind dat hij in zijn functie eigenlijk op een wat kernachtiger wijze zou moeten besluiten … maar dat deed hij dus niet.
Een uitstekend muzikaal duo met een jongedame met een prachtige stem, zorgde voor enkele klassieke intermezzo’s, die het hoog niveau en stijl van de openingszitting benadrukten.

Het gebouw werd toen officieel geopend door de minister waarna de genodigden rondgeleid werden in het gebouw. Daarna werd een feestelijke receptie aangeboden.

De kamers
Er zijn 44 tweepersoonskamers. Een aantal daarvan zijn schakelbaar voor groepen en gezinnen tot acht personen. Twintig kamers zijn specifiek uitgerust voor personen met een hoge zorgvraag. Zo is er onder meer een vaste tillift en oproepsysteem voor noodgevallen aanwezig alsook geautomatiseerde deuren. Daarnaast is er een aanbod aan faciliteiten zoals Parkerbaden voor minder mobiele mensen of strandrolwagens en aangepaste fietsen.
Hieronder zien jullie, van links naar rechts: een parkerbad, een strandrolstoel, een tillift en een onderrijdbare rolstoel.

Iedere kamer is comfortabel uitgerust met 2 hoog/laag bedden, minikoelkast, noodoproepsysteem en een aangepaste badkamer met douche en onderrijdbare wastafel. De kamers beschikken over TV, gratis internet en een eigen balkon. Alle hulpmiddelen zijn voorzien.
Zoals in elk zorgcentrum tegenwoordig is er de klassieke verschuifbare wand. Daardoor is er overdag toegang mogelijk en is er 's nachts privacy en een directe toegang tot het sanitair.

Kwalitatieve verzorging
Voor mensen met een beperking is een vakantie verre van vanzelfsprekend. Sommige hotels zijn er wel voor uitgerust, maar er zijn altijd beperkingen.
In Middelpunt is alle nodige medische ondersteuning aanwezig, zonder dat men moet inboeten op de vakantiesfeer. Er is ook een kineruimte en een samenwerking met een kinesist, met de huisartsenkring Middelkerke, met het wit-gele kruis West-Vlaanderen en met een ziekenhuis.
Alle stijlvol ingerichte gemeenschappelijke ruimtes, zoals ontspanningsruimte en lounge, zijn volledig toegankelijk. De twee wellness badkamers zijn voorzien van comfortbaden met hydromassage.

Nog wat meer over de horecafunctie
De kamers worden verhuurd met hotelservice: een opgemaakt bed en het onderhoud van de kamer is voorzien.
Zowel een kamer met ontbijt als halfpension als volpension zijn mogelijk.
Het restaurant met bar is comfortabel ingericht. De keuken past het menu zo nodig aan de dieetwensen en noden van de gasten aan.

Wie heeft er nu eigenlijk het centrum geopend?
Zoals vele andere genodigden dacht ik dus aanwezig geweest te zijn op de officiële opening van Middelpunt. Dat was wel niet nodig, maar om dat te ‘bewijzen’ heb ik onderstaande foto links genomen.

Groot was dan ook mijn verwondering bij mijn thuiskomst. Het journaal van de VRT om 19 uur gaf beelden van ‘een’ opening door Prins Laurent, met dezelfde personen die ik zopas aan het werk zag.
Ik vind dat zoiets niet kan! ‘s Anderendaags vermeldt ‘Het Nieuwsblad’ dan ‘Prins Laurent was minister Bourgeois te vlug af door nog vóór de officiële opening het zorghotel te openen ’. Rechts hierboven zien jullie daarvan een foto uit dat blad.
Als minister, zou ik voor minder op mijn teen getrapt zijn!!! Maar ja, zijn naam staat toch op het inhuldigingsplaket aan de ingang.
Moest het imago van Laurent alweer eens opgekrikt worden? Mij goed, maar toch niet op deze achterbakse manier! Wat een komedie!!

Samenwerking met de gemeente
We mogen niet vergeten dat zo’n centrum ook nieuwe arbeidsplaatsen creëert. Zo zou een ploeg van ongeveer 15 mensen uit de regio (dat is niet noodzakelijk uit Middelkerke!), met een arbeidshandicap, werkzaam zijn in onderhoud, keuken, groenzorg, receptie/onthaal, …
Deze combinatie van vakantie VOOR personen met beperking DOOR personen met beperking is uniek in België.
Middelpunt zou ook volledig inzetten op ‘integratie in de omgeving’. ‘Zeker in de startfase’, zo zei een gids, zullen seminarieruimtes openstaan voor lokale besturen, verenigingen en organisaties. In alle zalen is er gratis WiFi.
Er zou ook samengewerkt worden met plaatselijke initiatieven van de toeristische dienst.

Ook de inwoners van Middelkerke mochten een kijkje komen nemen
Om de Middelkerkenaars, en enkel zij, kennis te laten maken met de werking, organiseerde het zorgcentrum een opendeurdag met rondleiding op zondag 23 juni tussen 14.30 en 18.30 u. Ik weet niet hoe eventuele geïnteresseerden daarvan verwittigd werden. Ikzelf vernam het pas op donderdag 20 juni ’s avonds. Ik ben benieuwd hoeveel personen gevolg gegeven hebben aan deze uitnodiging.

Bronnen
Artikel ‘Dominiek Savio bouwt hotel voor mensen met beperking’ van donderdag 21 juni 2012 door Arne Vansteenkiste
http://www.stichting-als.nl/wat-is-als/de-ziekte/
www.mariasteen.be
www.admb.be
www.alsliga.be
http://www.gidts.be/nieuws/middelpunt-biedt-een-zorgloze-vakantie-met-mensen-met-een-zorgvraag
http://nl.wikipedia.org/wiki/Aardwarmte
http://www.ode.be/ode/publicaties/nieuwsbrief/15-warmtepompen/738-betonkernactivering-wat-hoe-en-waarom

24-06-2013, 09:43 Geschreven door stammer
Reageren (0)

Sportstadion Lombardsijde

In vorige artikels heb ik het reeds meerdere keren gehad over wat ik ‘het sportstadion’ van Sporting Club Lombardsijde noem. Ik wil jullie geruststellen: na het huidig artikel kom ik er niet meer op terug … tenzij …
Ik herhaal nogmaals dat ik vind dat ook provinciale voetballers in de eenentwintigste eeuw moeten kunnen beschikken over een menswaardige deftige infrastructuur. Ik vind nochtans dat daarbij de verhoudingen in acht moeten genomen worden. Het mag niet dat zij zich nog moeten wassen, zoals wij destijds, met een teil water buiten omdat er in de kleedkamer geen plaats voor is. Dat spreekt vanzelf! Ik wil ook nogmaals benadrukken dat ik veel sympathie heb voor de blauwgele club, waarvan ikzelf ooit nog de kleuren verdedigde. Dat het bestuur, de spelers en supporters van de club mij niet toejuichen als ik het weer eens heb over de buitensporige bouwkosten (met belastinggeld), daar heb ik begrip voor en ik verwijt hen dat niet. De club zelf kan er maar wel bij varen. Ik wil enkel maar mijn pijlen richten op het gemeentebestuur. omdat ze een stadion lieten bouwen dat niet in overeenstemming is met de voetbalstatus van de ploeg.
Als we eens de stand bekijken van de vierde provinciale afdeling West-Vlaanderen na het seizoen 2012-2013, dan zien we de pijnlijke laatste plaats van Lombardsijde in zijn reeks. Zakken kan dus niet meer. Aangezien er vier reeksen zijn in de vierde provinciale afdeling West-Vlaanderen, betekent dit dat de club één van de vier laagst gequoteerde ploegen is in West-Vlaanderen.

Dat bedoel ik dus met ‘voetbalstatus’.

De gemeente heeft mij ondertussen ook de uiteindelijke kostprijs van het geheel bezorgd.

Lot 1: tribune, cafetaria, kleedkamers, technische ruimtes en omheining:   1.115.952,31 euro
                      Erelonen gebouw : VC/EPB => 132.606,77 euro
Lot 2: terreinen (basketbal) en omgeving chalet jeugd: 444.680,99 euro
Lot 3: houten jeugdhuis: 133.883,35 euro
                    Erelelonen/VC/EPB => 33.447,43 euro
           VC = veiligheidscoördinator 
                   EPB = regelgeving op het vlak van energieprestatie & binnenklimaat (isolatie, verwarming, ventilatie,
                               zonne-energie,…)
Alles samen is dat dus: 1.860.570,85 euro of bijna 75 miljoen oude francs.
Het schijnt dat daar ergens ook nog petanqueterreinen moeten bij komen.
Hieronder zien jullie een foto van een deel van lot 2 en van lot 3.

Jullie zien dus dat er ook uitgaven bij zijn ten voordele van de jeugd. Wat worden zij toch verwend!
De jeugdsite werd ingehuldigd op 27 juni 2012 in aanwezigheid van Vlaams minister Smet.
Ook voor die installatie werd op geen honderdduizend euro gekeken.
Tussen de straat en het voetbalgebouw is er ook nog onderstaand speelpleintje voor de kleintjes.

Iedereen zijn mening natuurlijk, maar ik vind dat allemaal nogal buitensporig.

Middelkerks voetbal

Middelkerke telt vier voetbalverenigingen: Gold Star Middelkerke-Leffinge, DAVO Westende, SC Lombardsijde en SK Spermalie.
Ik heb daar op 13 december 2009 al eens uitvoerig over geschreven in een artikel ‘Voetbal in Middelkerke en deelgemeenten’. (zie map ‘Sport’)
Ik had het daarin over de inkomsten en uitgaven van zo’n provinciale club, over de moeilijkheid om de eindjes aan elkaar te knopen en over de steun door de gemeente. De rekrutering van spelers besprak ik toen ook evenals de jeugdwerking die fel gecentraliseerd is in Middelkerke. Ik schreef toen dat we niet jaloers hoeven te zijn op Koksijde dat een ploeg heeft die speelt in derde nationale. Om zoiets in stand te houden is een enorm budget nodig. Voetbal draait meer en meer om geld en steeds minder om clubliefde en vriendschap. Gelukkig zijn er nog de vrijwilligers (meestal ouderen), die ook de voetbalverenigingen recht houden. Het werk van de tweeling Etienne en Gilbert Renty in Westende, bijvoorbeeld, kan dan ook nooit genoeg bewierookt worden.
Ik schreef toen als besluit, terecht vind ik nog steeds, dat Middelkerke niet veel betekent op voetbalgebied. Ik staafde dat toen als volgt: “Gelukkig redt Spermalie nog de eer. Daar hadden ze trouwens vroeger altijd sterke jeugdploegen. Sommige vragen zich af waarom de kleine ploegen hun krachten niet bundelen en fusioneren. Voorstellen daartoe worden steeds weer afgewimpeld wegens jarenlange betrokkenheid van bestuursleden, door te verschillende financiële toestanden of omdat fusies niet noodzakelijk toelaten naar een hoger niveau te klimmen en er ook te blijven. Veel bestuurslieden willen dat ook niet, perse.“

Ik was dan ook verrast toen ik in het dagblad las dat Spermalie (tweede provinciale afdeling a) en Middelkerke-Leffinge (derde provinciale afdeling b) in het vervolg zouden samengaan als SK Spermalie-Middelkerke.
Het initiatief zou uitgegaan zijn van Spermalie en botste op niet de minste weerstand van Middelkerke. De gesprekken zouden al enige tijd geleden opgestart zijn op vraag van het gemeentebestuur. Kersvers gemeenteraadslid Ronny Devriendt (CD&V) is de stichter en al 40 jaar de bezieler van de ploeg in Slijpe, die opkomt voor Slijpe zelf, Sint-Pieterskapelle, Schore en Mannekensvere, samen Spermalie. Volgens hun website zou ‘zijn voetbalhart bloeden bij gebrek aan jeugdspelers en bestuursleden’.
De competitiewedstrijden van de nieuwe ploeg zullen in Spermalie afgewerkt worden. De terreinen van Middelkerke staan ten dienste van de beloften en de jeugd, en er zal daar ook getraind worden. Vanaf volgend seizoen zullen er ook opnieuw jeugdwedstrijden in Spermalie gespeeld worden. Een fusie is het niet want de vzw Middelkerke blijft bestaan. Er wordt dan ook gesproken over ‘samenwerking’.
Waarom de wedstrijden niet in Middelkerke gespeeld worden, weet ik niet, maar dat zal zeker een onderdeel zijn van het compromis tussen beide ploegen.
Ik ben beide terreinen eens gaan bekijken om ze te kunnen vergelijken. Dat van Middelkerke heeft natuurlijk meer mogelijkheden waaronder een tweede terrein en een betere tribune, maar dat van Spermalie is ook goed onderhouden en heeft ook een zeer degelijk kantinegebouw met voldoende sanitair.
Spermalie speelde wel een reeks hoger waardoor Middelkerke dus promoveert.
Het bestuur gaat er vanuit dat door de bundeling van twee clubs, elk met hun sterke en zwakke punten, één sterke ploeg kan gevormd worden. Volgens hen mag de toestand rooskleurig ingezien worden en zou de toekomst hierdoor verzekerd zijn. Ik kan ze alleen maar veel succes wensen.

Bron
http://www.nieuwsblad.be/sportwereld/cnt/DMF20130503_00566564
http://www.nieuwsblad.be/sportwereld/tag/voetbal/spermalie

17-06-2013, 00:00 Geschreven door stammer
Reageren (0)

De wet over de GAS-boetes – wat houdt die in?
Het systeem van de GAS-boetes of ‘Gemeentelijke Administratieve Sancties’ is niet nieuw. Het bestaat al sinds 1999 en is ‘uitgevonden’ door toenmalig minister van Binnenlandse Zaken Luc Van den Bossche (SP-a).
Aanleiding daartoe was dat storende vormen van overlast, tot wanhoop van vele burgemeesters, zelden of nooit vervolgd werden. Parketten hadden daar immers de tijd en de mankracht niet voor.
In de federale kamer werd op 30 mei 2013 een strengere wet goedgekeurd. De gemeenten zouden nu in staat moeten zijn om de overlast aan te pakken.
Er waren 109 stemmen vóór van de meerderheidspartijen en de N-VA, 15 stemmen tegen van Ecolo-Groen, FDF en LDD (dat is Jean-Marie Dedecker), en 9 onthoudingen van Vlaams Belang.
Sommige beweren dat het strenger maken niet nodig was omdat het bestaand systeem goed werkt.
De nieuwe wet houdt ondermeer in dat minderjarigen vanaf 14 jaar al een boete kunnen krijgen. Voorheen was dat 16 jaar.
Concreet voorziet de wettekst dat de boetes verhogen tot maximaal 350 euro voor meerderjarigen en 175 euro voor minderjarigen. Ook is er sprake van een gemeenschapsdienst van maximaal 15 uur voor minderjarigen en 30 uur voor meerderjarigen, als alternatieve maatregel.
De tekst verplicht de gemeenten, die in hun politiereglement GAS - boetes vanaf 14 jaar voorzien, de betrokken minderjarigen daarvan met alle mogelijke communicatiemiddelen in te lichten. Minister van Binnenlandse Zaken Joëlle Milquet (CDH) beklemtoont dat het slechts uitzonderlijk zal gebeuren dat een minderjarige tot een boete van 175 euro wordt veroordeeld, vermits er eerst een verplichte bemiddeling wordt opgelegd. Pas wanneer die faalt, en de minderjarige ook niet akkoord gaat met een gemeenschapsdienst van maximaal 15 uur, wordt de boete effectief opgelegd.
De burgemeester krijgt nu eveneens de mogelijkheid om een tijdelijk plaatsverbod op te leggen, wat betekent dat de betrokkenen zich niet op een bepaalde plaats mogen ophouden.
Voorts zullen meer groepen ambtenaren boetes kunnen uitschrijven en zullen gemeenten de krachten kunnen bundelen. (zie verder)
Nieuw is ook dat verkeersovertredingen kunnen bestraft worden via een GAS – boete. Het gaat dan vooral om overtredingen op het ‘stilstaan en parkeren’.
De wet treedt binnen zes maanden in voege. Op die manier hebben de gemeenten de tijd om zich voor te bereiden.

Als dat geen ‘rare’ wet is!
Toen ik in ‘Het Nieuwsblad’ las dat zowel de burgemeester van Koksijde, Marc Vanden Bussche (Open VLD) als de korpschef van de zone Westkust Nico Paelinck lieten verstaan dat ze de nieuwe wet niet gaan toepassen, dacht ik ‘dat moet een lapsus zijn want voor een 1 aprilgrap is het toch al te laat!”
Was dat geen ‘insubordinatie’ of ‘burgerlijke ongehoorzaamheid’? Ik kende toen nog de inhoud van de wetswijziging niet, maar neen hoor: de wet stelt inderdaad dat de gemeente haar volledige vrijheid behoudt om te beslissen om het systeem van de gemeentelijke administratieve sancties al dan niet toe te passen. Met andere woorden: ze beslist autonoom of zij voor de sancties opteert, voor welke feiten ze dat wil doen en of zij deze sancties ook wil toepassen op minderjarigen.
Mochten de belastingswetten toch ook maar op die manier opgesteld zijn!
Als ik dan nog lees dat een minderjarige eerst moet gevraagd worden of hij/zij bereid is een gemeenschapsdienst uit te voeren, vooraleer een boete te krijgen, dan valt mijn mond helemaal open.
Ik zal zeker weer ouderwets zijn? Maar ja, de tijden veranderen, nietwaar? Dat zal het wel zijn!

Nog enkele verduidelijkingen
Je kan een GAS - boete krijgen voor alle overtredingen op de algemene politieverordening van de gemeente. Voorbeelden zijn het achterlaten van hondenpoep (en van paardendrollen?), overlast door blaffende honden, nachtlawaai, Enz…
Alle personen ouder dan 16 jaar en rechtspersonen (zoals bvb. een vzw of een vennootschap) komen ervoor in aanmerking.
Het is de politie die de inbreuken, die kunnen leiden tot een GAS - boete, vaststelt

Wie legt de GAS - boete op?
Het is de sanctionerende ambtenaar, aangewezen door de gemeenteraad, die de boete oplegt.
De nieuwe wet zal het bestaande Koninklijk Besluit van 7 januari 2001 wijzigen dat vastlegt welke personen als sanctionerende ambtenaar aangeduid kunnen worden. In principe blijft dat de gemeentesecretaris of een andere gemeentelijk ambtenaar, met uitzondering van de ontvanger.
Daarnaast kunnen voortaan ook, tegen een vergoeding,personeelsleden van intergemeentelijke samenwerkingsverbanden (Vlaams Decreet van 6 juli 2001) worden aangeduid. Ook een provinciale sanctionerende ambtenaar kan nog steeds, tegen vergoeding,worden aangewezen op voorstel van de provincieraad.
Op die manier wil men bereiken dat de ambtenaar zo neutraal mogelijk optreedt.

Deze wetswijzigingen hebben al heel wat controversen uitgelokt. Iedereen heeft er plots een uitgesproken mening over. Op mijn vraag wat de korpschef van de Middelkerkse politie ervan vindt, verkoos hij ‘zich van commentaar te onthouden’.
Laten we even de voor- en tegenstanders aan het woord. De uitspraken hieronder werden grotendeels overgenomen uit de diverse door mij vermelde bronnen.

Wat zeggen de voorstanders van de wet?

De overlast wordt er toch mee aangepakt en justitie wordt erdoor ontlast!
Het parket en de politie moeten prioriteiten stellen. De kleine overlast waarvoor de GAS - boetes bedoeld zijn, vormen logischerwijze geen prioriteit voor het parket en voor de politie. De boetes kunnen dus een stok achter de deur zijn om kleinere vergrijpen zoals wildplassen aan te pakken.Die werken vaak het onveiligheidgevoel in de hand en blijven met de boetes niet langer onbestraft. De politie en het parket kunnen zich zo concentreren op ernstiger inbreuken.

Het is een flexibele wet!
De grootte van het probleem is afhankelijk van de grootte van de stad. Zo zal nachtlawaai in Oostende een groter probleem zijn dan in Middelkerke. Elke gemeente kan de administratieve sancties invullen in functie van de lokale toestand en zo eigen prioriteiten leggen.

Dat is een efficiënte maatregel
Wie een overtreding begaat, moet vaak maanden wachten voor hij zich voor de rechter kan verdedigen en een straf opgelegd krijgt. De GAS - boetes worden veel sneller afgehandeld, waardoor de straf direct op de handeling volgt. Die procedure is bovendien heel wat goedkoper.

Wat zeggen de tegenstanders?

Het bewijst het falen van het justitiebeleid
‘Ik noem dit de institutionalisering van de verzuring’, zegt Nico Paelinck, korpschef van de politiezone ‘Westhoek’. ‘Het bewijst alleen het falen van het justitiebeleid. Dat had beter geïnvesteerd in meer personeel dan die taken naar de gemeenten over te dragen.

Geldboetes opleggen aan minderjarigen? Het zijn toch de ouders die betalen!
‘Die jonge gasten geraken er op die manier al te makkelijk vanaf. Ze hebben meer deugd van enkele uren te helpen met bijvoorbeeld de reinigingsdienst als ze weer eens een vuilbak omgekieperd hebben. Dan pas beseffen ze wat ze aangericht hebben.’, zegt alweer Nico Paelinck.

De maatregel werkt gemeentelijke willekeur in de hand
Het GAS - stelsel laat alle lokale overheden toe om, geheel naar eigen smaak en voorkeur, vormen van overlast buiten de wet te stellen en zonder proces te bestraffen. Wat begon als een verdedigbaar beleidsinstrument om tastbare vormen van maatschappelijke overlast - sluikstorten bijvoorbeeld - te bestraffen zonder justitie verder te overbelasten, is intussen scheef gegroeid tot een ‘ronduit bedreigend systeem’.
De regering geeft een vage omschrijving van de feiten die met een GAS - boete mogen bestraft worden. De gemeenten kunnen dat zeer ruim interpreteren en bepalen zelf wat overlast is. Dat leidt soms tot bizarre regels en het straffen van onbenulligheden, en de burger weet nauwelijks nog wat wel en niet mag.
De jongerenvoorzitters van vier van de zes regeringspartijen pleitten dan ook voor een nationaal register dat alle vormen van overlast samenbrengt.Het is namelijk niet gemakkelijk te bepalen wat overlast juist is en zeker niet om bij te houden wat in een welbepaalde gemeente mag of niet mag.
Op een faceboekpagina werd opgeroepen om aan minister Joëlle Milquet een mail te sturen met de vraag om de reglementen van de 589 gemeentes en 195 politiezones op te sturen. Zo zou men niet voor onaangename verrassingen staan als men eens in een andere gemeente terechtkomt.
Volgens de CD&V is de kritiek op de GAS - boetes vooral ingegeven door de amateuristische regels die her en der in Vlaanderen zijn ingevoerd. Hierna volgen de meest absurde.

Kortrijk: Verboden mensen te beledigen.
Deinze: Het is tijdens carnavalsoptochten verboden opgeraapte confetti te gooien.
Dendermonde: Verboden om met twee van een waterglijbaan naar beneden te
          glijden.
Antwerpen: Eendjes voederen in het park en sneeuwballen gooien zijn verboden
Beveren: Verboden vogelnesten te verwijderen.
Leuven: Straatmuzikanten mogen niet vals spelen.
Mol: Verboden iemand te laten schrikken.
Hasselt-Zonhoven-Diepenbeek: Niet zitten op bankleuningen, geen kartonnen
     dozen verslepen.
     Enkel sinterklaas, zwarte piet, de Kerstman en de paashaas mogen nog het
     gelaat bedekken.
Lokeren: Het beoefenen van waarzeggen, uitleggen van dromen, kwakzalverij en
     aanverwante praktijken is verboden.
Mechelen: verboden een broodje te eten op de trap van de kathedraal

In het artikel in 'Het Nieuwsblad' over de op 30 mei 2013 goedgekeurde wijziging van de wet over de GAS – boetes, zag ik dat men op een gewenste gemeente kan klikken om te zien of die gemeente daaraan meedoet en welke overtredingen er allemaal bestraft worden.
Voor Middelkerke staat, spijtig genoeg, enkel aangegeven dat ze meedoen.
Ik heb dan ook via de korpschef van onze politiezone, die mij doorstuurde, aan de gemeentesecretaris gevraagd wat het Middelkerks politiereglement voorziet, maar ik mocht spijtig genoeg (nog?) geen antwoord ontvangen. Als men op het net dat reglement opvraagt, dan krijgt men ‘De pagina die u zoekt is ofwel verwijderd, of van naam veranderd of is tijdelijk niet beschikbaar.'
Men zal er zeker nog aan bezig zijn! Ik geeft toe dat ik het wat laat gevraagd heb.

Ik heb al eens een artikel geschreven (zie map ‘Dijk en Strand’ – Welkom aan de Toerist) over wat al dan niet verboden is op de stranden van de badplaatsen. Ook dat loopt fel uiteen. Zo is bij ons het gebruik van draagbare radio’s, cassetterecorders en draagbare televisietoestellen verboden. Ik troostte de Middelkerkse toerist toen met het feit dat sommige andere badplaatsen veel strenger zijn. Vaak mag je daar niet luid roepen, zingen, fluiten of op een trompet spelen. De ijsverkoper mag er slechts zijn waar met gedempte stem aanprijzen. In één plaats verbieden ze zelfs te schelden. In een andere plaats zijn ook piano’s verboden. In nog een andere is het niet toegestaan om vuurwapens af te vuren. Bij ons mocht dat toen allemaal wel, want het werd niet verboden.

De scheiding der machten is in gevaar
Volgens sommigen zijn de GAS - boetes een aanslag op de fundamenten van onze rechtsstaat. Door de versmelting van wetgever en rechter in één instantie wordt de scheiding der machten uitgehold. De sanctie - ambtenaar van de gemeente is zowel rechter als vorderend magistraat en wordt nu ook nog bemiddelaar', zegt Nico Paelinck.
Sommige vragen zich af wie de rechtzoekende burger dan nog beschermt tegen de willekeur van de burgemeester - rechter?

Leeftijdsgrens viseert jongeren
De leeftijdsgrens voor GAS - boetes naar veertien jaar verlagen is erg omstreden. Veel organisaties die met het welzijn van jongeren en kinderen bezig zijn, waaronder Unicef, vinden dat kinderen met die boetes kunnen gestraft worden voor gedrag dat vroeger als normaal werd aangezien. De boetes zouden niet in overeenstemming zijn met het kinderrechtenverdrag.

Moeilijk aan te vechten
In de procedure kan 'een verdachte' zijn zaak schriftelijk of mondeling verdedigen bij de GAS - ambtenaar.Wie dan effectief een boete krijgt, kan die aanvechten bij de politierechter. Voor personen tussen 16 en 18 jaar moet het dossier naar de jeugdrechtbank.Maar de verdediging is moeilijk, omdat de GAS - wet buiten de bestaande strafwetgeving staat. Een boete aanvechten kost natuurlijk ook geld en tijd.

De goedgekeurde GAS – wetgeving rammelt langs alle kanten
Het is een trieste dag voor de rechtsstaat, de democratie en het middenveld.
Rechtswaarborgen ontbreken, rechtszekerheid kan niet gegarandeerd worden, de scheiding der machten glijdt verder af en kinderen van 14 komen in het vizier. Allemaal zonder ernstige evaluatie van de huidige wetgeving en zonder grondig onderzoek. Wanneer experts en middenveldspelers vroegen om gehoord te worden, was daar geen tijd voor.

Jongeren worden te vaak met overlast geassocieerd
Als twintig jongeren een plein terroriseren, dan verkopen ze natuurlijk overlast. Als ze met drie op een bankje net iets te luidruchtig te keer gaan, dan is dat niet het geval. Jongerengedrag wijkt soms af, het stoort sommigen vaak en het kan in een aantal gevallen effectief leiden tot overlast. Toch kan de administratieve sanctie nooit bedoeld geweest zijn om een verbod op adolescentie in te voeren via een alternatief rechtscircuit dat zich onttrekt aan de gangbare democratische controle.
Kattenkwaad en storende overlast mogen niet verward worden!

Om de protesten af te sluiten laat ik jullie even de tekst lezen van het liedje dat een moeder schreef om te protesteren:

Lieve schat, ik moet eens met je praten
in je opvoeding zitten wat gaten
‘k heb je veel leugens verteld bovendien
van alles wat ik je heb geleerd
was blijkbaar toch wel wat verkeerd
het spijt me dat ik dat nooit heb gezien
want je mag je niet verkleden schat
luid zingend lopen door de stad
geen broodjes eten op de trappen van de kathedraal
als je lachen wil, zonder geluid
ben je vrolijk, ‘k wil niet dat je fluit
dat kost te veel centjes allemaal
vergeef me maar dat ik je stimuleerde
om gek te doen, je zelfs leerde
op je bezemsteel verder te vliegen dan ons huis
en jij dan naar de bakker vloog
in je beleving ging je echt wel hoog
stralend lachend met een brood kwam je weer thuis
maar je mag nu niet meer vliegen schat
die bezemsteel hebben we gehad
brood zullen wij wel met de wagen halen
fantasie is niet meer toegestaan
met hekserij is het voorgoed gedaan
voor vrolijkheid moet je voortaan betalen

Besluit
Verdraagzaamheid is natuurlijk aangewezen. Wij zijn ook jong geweest en we zijn allemaal wel eens ons boekje te buiten gegaan. Ik ben echter van mening dat GAS – boetes een teken van zwakheid zijn. Beschikken de ouders, de leerkrachten en de wijkagenten dan niet meer over het nodige gezag om de jeugd in toom te houden? Kennen ze nog wel de normen die het onderscheid moeten aangeven tussen kattenkwaad en ernstige overlast. Is er wel voldoende samenwerking tussen de verantwoordelijken? Waarom worden de ernstige feiten niet door de overkoepelende overheid vastgelegd en waarom tenslotte laat men een kinderrechter niet gewoon zijn werk doen en echt onhandelbare jongeren kordaat tot de orde roepen?

Bronnen
Opiniestuk van Bart Eeckhout in ‘De’ Morgen’ van 29 mei 2013: “Stop de verGASsing, nu het nog kan
Artikel in ‘De Standaard’ van 30 mei 2013 door jvt “De pro's en contra's van de GAS - boetes”
Artikel in ‘Het Nieuwsblad’ van 31 mei 2013 door Mark Maes: ‘GAS - boetes voor jongeren vervangen door
         taakstraffen’
Artikel in ‘Gazet van Antwerpen’ (overgenomen van Belga) op 31 mei 2013: “Vlaamse Jeugdraad enorm 
         verontwaardigd over goedkeuring GAS - wet “
Artikel in ‘Gazet van Antwerpen’ van 31 mei 2013: “GAS - boetes mogen geen vrijgeleide voor willekeur zijn”
Artikel in ‘Het Nieuwsblad’ van 30 mei 2013 “Dit zijn de gekste GAS - boetes”
http://www.vvsg.be/veiligheid/bestuurlijke%20handhaving/gas/pages/welkomgas.aspx
http://www.vandaag.be/bizar/126813_moeder-maakt-liedje-tegen-gasboetes-video.html
https://www.facebook.com/events/475776705830135/

10-06-2013, 00:00 Geschreven door stammer
Reageren (0)

Hoe het allemaal begon
In 1986 werd in de Sluisvaartstraat in Middelkerke een rusthuis gebouwd. Het kreeg de naam ‘De Ril’ en het had/heeft een capaciteit van 60 bedden. De OCMW – raad heeft enkele jaren geleden gevonden dat het aan vernieuwing en aan uitbreiding toe was en daarom moest er een nieuw gebouw komen waarvan men hoopte dat het in 2013 in gebruik zou kunnen genomen worden.
Zo moest het gebouw er uitzien.

Wie zal dat betalen?
Tijdens de periode waarin de plannen concreter vorm kregen, werd ook de procedure opgestart voor het aanstellen van een financieringsmaatschappij met projectbeheer. Dit houdt in dat de maatschappij een recht van opstal verwerft op de grond teneinde het gebouw te realiseren volgens de behoeften en vraag van het gemeentebestuur. Dat werd op 7 juli 2003 door de gemeenteraad toegestaan.

De houder van een recht van opstal heeft het recht om gedurende een termijn van maximaal 50 jaar gebouwen, werken of beplantingen op andermans grond te plaatsen. Hij betaalt hiervoor normaal een vergoeding aan de eigenaar van de grond (opstalvergoeding). Dat is voor dit project hier niet gebeurd.
De opstalhouder blijft eigenaar van wat hij op de grond heeft geplaatst. Hij heeft het recht om deze opstallen weg te nemen bij de beëindiging van het contract, maar hij kan de eigenaar (=opstalgever) ook verplichten om de gebouwen tegen een vergoeding over te nemen.
De opstalhouder is wettelijk verplicht om alle belastingen in verband met de grond te betalen.

De te financieren werken werden geraamd op 8.936.000 euro exclusief BTW en kosten van projectbeheer.
De opdracht werd gegund bij wijze van de algemene offerteaanvraag. Aangezien de raming de limieten van de Europese bekendmaking overschreed (5.150.000 euro op 1 januari 2008), moest de opdracht Europees bekend gemaakt worden volgens de geëigende standaardformulieren.
Er werd één offerte ontvangen, namelijk van Dexia Bank NV, nu ‘Belfius’ genoemd.
In de gemeenteraad van 14 december 2006 werd de financiering met projectbeheer goedgekeurd.
Per definitie betekent dit dat Dexia, tegen betaling, het toezicht en beheer, de verantwoordelijkheid en de financiering voor zijn rekening zou nemen.
De bank noemt dat systeem de ideale oplossing voor alle bouwprojecten.
Volgens hen kunnen de gemeentelijke investeringen, dank zij deze formule voor 100 % gefinancierd worden. Bovendien kan een beroep gedaan worden op hun ervaring en kennis op het vlak van vastgoedprojecten. Op die manier kan de gemeente rekenen op een onberispelijke kwaliteit voor alle facetten van het bouwproces, zoals kostenbeheer, timing en technische aspecten (dank zij permanente technische controle).

Dexia: “Voor de concrete uitwerking van uw project kunt u een beroep doen op een gespecialiseerd technisch team dat in nauw overleg met uw organisatie een aantal cruciale taken zal uitvoeren en steeds volgens de geldende voorschriften. Ons team zorgt voor de vereiste publicaties, analyses van de bestekken en offertes, een budgettaire follow-up, bezoeken aan de bouwplaats enz.
De gemeente wordt maximaal gespaard van administratieve en technische rompslomp, er wordt tijd en dus geld bespaard. Dat is vooral gunstig bij de bouw van een ziekenhuis of rusthuis omdat daar nog tal van administratieve bepalingen en technische verplichtingen bijkomen.
Tijdens het hele project houden we contact met u, zodat u indien nodig ook altijd wijzigingen kunt aanbrengen.
Zodra de werkzaamheden afgelopen zijn, kunt u het gebouw in gebruik nemen. Pas op dat ogenblik dient u de verschuldigde periodieke aflossingen te betalen, zoals bij een klassieke financiering.”

Dexia stelde dus ook een extern persoon aan die voor hen de werken moest volgen. Deze persoon zou om de 2 weken op de werfvergaderingen aanwezig moeten geweest zijn. In dit project was deze coördinator ook de veiligheidscoördinator.
De wijze van gunnen en lastenboeken werden goedgekeurd door de gemeenteraad. De gunning aan de inschrijver werd door het college goedgekeurd.
Ik neem aan dat wanneer budgetten overschreden werden, het gemeentebestuur hiervan op de hoogte gesteld werd zodat de nodige bijsturingen konden gebeuren.
Dexia/Belfius moest na elke betaling van facturen een kopie van de factuur overmaken aan de financiële dienst samen met een overzicht van de reeds betaalde facturen.
De door Dexia betaalde facturen betreffen bedragen excl. BTW, gezien onder BTW- stelsel gebouwd werd.

De bank neemt natuurlijk niet al dat werk voor zijn rekening voor de mooie ogen van de Middelkerkse politici. Naast de financieringskosten, moeten ook nog kosten voor projectbeheer betaald worden.
Volgens sommigen zou de formule ‘financiering met projectbeheer’ nog een aantal andere voordelen bieden. Vooreerst op financieel gebied. De eigen financiering kan er enkele jaren door uitgesteld worden. Het zou ook mooi meegenomen zijn dat de BTW op het einde van de werken in één keer wordt gefactureerd, zodat op die bedragen tijdens de duur van de bouwwerken geen rentelasten rusten, waardoor de leninglasten lager liggen.
Er gaan echter ook stemmen op tegen deze financieringswijze. Ook de lokale lijst Dedecker is er, volgens hun website, schijnbaar maar een koele minnaar van, omdat het volgens hen een ‘dure zaak’ is.
Voor het project van het zorghuis kost de projectbegeleiding 145.000 euro (excl. BTW).
Volgens de lijst Dedecker zou de architect, die de projectopvolging en veiligheidscoördinatie op de werf zelf doet, nog eens apart moeten betaald worden.
Zij beweren dat Dexia/Belfius enkel de administratieve begeleiding van het project verzekert: facturatie, vergunningen en dergelijke. Daarom vragen ze zich af of dan echt niemand van de vijfkoppige administratieploeg van het OCMW in staat was om dat werk zelf uit te voeren.
Wie moet ik nu geloven? Wat is er nu juist in die 145.000 euro begrepen?
Bovendien zou één en ander nog niet definitief door de wetgever geregeld zijn en moet er nog steeds gehandeld worden binnen een gedoogbeleid conform de voorwaarden omschreven in de omzendbrief van 18 juli 2008.

De voorbereiding van de werken
Op 24 februari 2010 startten de voorbereidende werkzaamheden. De oude loods van de dienst ‘Bouw en Renovatie’ werd met de grond gelijk gemaakt. Het gebouw is bij veel inwoners gekend als de voormalige ‘drankcentrale Vanhoutte’. En daarvoor deed het dienst als loods van het aannemersbedrijf van wijlen senator Willy Declerck.
Nadat de drankcentrale op het einde van de jaren tachtig naar de Oostendelaan verhuisde, bracht het OCMW er het sociaal atelier ‘Bouw en Renovatie’ in onder. In dat project probeerde men langdurig werklozen en ongeschoolden een gedegen opleiding te geven. Toen die een onderkomen vonden in een nieuw complex, konden de afbraakwerkzaamheden beginnen.

De werken
Het ontwerp is van het architectenbureau Verbeke en Verstraete, Vlinderstraat 2 in Oostende, de Oostendse dochter van Mebumar. Het bureau bouwt ook het woon- en zorgcentrum ‘Rustoord’ voor 90 bejaarden in Oostende.
Het OCMW - personeel kreeg de gelegenheid zijn wensen voor noodzakelijke voorzieningen kenbaar te maken aan de architect. Dat vind ik een wijze beslissing!
Aan de inkomgevel moest de ruim beglaasde cafetaria het uitkijkpunt bij uitstek worden . Aan de leefruimtes, werden per verdieping balkonterrassen voorzien. Een opmerkelijke bovenbouw met ovale open lamellenconstructie rond de technische ruimtes die met een dynamische led-verlichting uitgerust werd, springt in het oog.

De werken door de ‘Algemene Ondernemingen Chris Vuylsteke nv’ begonnen op 30 april 2011 met een eerste wandzetting, dus niet met een eerste steenlegging. Er werd namelijk een unieke bouwmethode toegepast. Het procedé bestaat erin dat de bakstenen die uit Duitsland afkomstig zijn, eerst in Nederland werden verlijmd om als afgewerkte wand naar hier te worden gebracht.
Op het bord hieronder kunnen jullie zien wie allemaal bij de bouw betrokken was.

Ziehier enkele foto’s van de werken, genomen op 20 februari 2012.

Hoeveel zal dat kosten?
De kostprijs bedraagt 11,7 miljoen euro zonder de omgevingswerken, maar … de helft wordt gesubsidieerd door de Vlaamse overheid. De provincie betaalt 600.000 euro. De goedkeuring van de toelagen liet evenwel een tijdje op zich wachten. Daarom startten de werkzaamheden later dan aanvankelijk gepland.
De uiteindelijke kostprijs zou volgens voorzitter Gilliaert 13 miljoen 900 duizend euro bedragen.

Welk gebruik zal van het nieuw gebouw gemaakt worden?
Het nieuw centrum zal plaats bieden aan 75 bewoners. Daarnaast is ook een kortverblijf gepland voor drie personen en op het gelijkvloers een dagverzorgingscentrum voor zo'n vijftien gebruikers.
Met dat dagcentrum wil het OCMW de ouderen zo lang mogelijk in hun vertrouwde thuisomgeving laten wonen, terwijl ze er overdag alle nodige zorgen kunnen krijgen.
In het nieuw woon- en zorgcentrum zijn alle kamers éénpersoonskamers, al zullen voor personen die willen samenwonen ook enkele koppelkamers gereserveerd kunnen worden. Het nieuw centrum is ingedeeld in leef- en woongroepen van ongeveer vijftien personen. Zo zal elke groep kunnen beschikken over zijn eigen daglokaal, een eethoek en een keukentje. Er is een doucheruimte en een badkamer per leefgroep met alle mogelijke bewegings- en ondersteuningsvoorzieningen. Dat is een grote verbetering ten opzichte van het oud gebouw waar slechts twee badkamers voorzien werden voor 60 bewoners.
Het centrum wil zich vooral toespitsen op personen die continu hulp nodig hebben, met bijzondere aandacht voor dementerende patiënten.
Ik hoorde een genodigde zeggen ‘dat gelijkt meer op een ziekenhuis dan op een rusthuis’ en daar zit veel waarheid in, natuurlijk.

Wie kan/mag er bewoner worden van het rust- en verzorgingscentrum?
Er is heel wat veranderd aan de voorwaarden om opgenomen te kunnen worden in het rust- en verzorgingscentrum.
Zo kan een bejaarde voortaan pas inschrijven als hij of zij minimum vijf jaar in Middelkerke gedomicilieerd is. Voor wie niet in de gemeente woont, moet zoon of dochter voortaan ook al minstens vijf jaar in Middelkerke gedomicilieerd zijn om in aanmerking te komen.
Voorheen volstond het om op het ogenblik van inschrijving in Middelkerke te wonen of er een familielid te hebben. Het gebeurde dan ook dat mensen zich in Middelkerke domicilieerden om in aanmerking te komen voor opname, zonder dat ze een band met de gemeente hadden.
Ook wie er ergens een neef of nicht wonen heeft, maar zelf niet in de gemeente woont, komt in tegenstelling tot vroeger niet langer in aanmerking.
Gezien de lange wachtlijsten worden nog alleen mensen opgenomen die een duurzame band met onze gemeente hebben. En ook de leeftijdsgrens voor opname is inmiddels opgetrokken tot 65 jaar.
Wie aan alle voorwaarden voldoet, maar zich nog goed voelt, wordt niet eens op de wachtlijst opgenomen.
Ik heb daar geen problemen mee, want ik vind dat leven in zijn gewone omgeving door niets kan overtroffen worden, zolang het gaat natuurlijk.
Men spreekt ook niet meer van een ‘rusthuis’ maar van een ‘woon- en zorgcentrum’.
Herinneren jullie zich nog de tijd dat men dat een ‘oudemannenhuis’ noemde? Heel lang geleden waren dergelijke huizen immers enkel voor mannen bestemd opdat die er hun oude dag zouden kunnen slijten.
Ik hoorde ter plekke dat een vrouwtje van 91 jaar zojuist haar aanvraag gedaan heeft en dat ze de vijftigste plaats bekleedt.

En … je moet het ook nog kunnen betalen: 54 euro per dag is de nieuwe prijs. Dat is toch niet niks, hé? Dat schijnt ook de prijs te zijn die men in ‘Ten Anker’ in Nieuwpoort (een privé huis) betaalt.
Daar komen echter nog allerlei kosten bij: remgeld huisarts en medicatie, hospitalisatiekosten, ambulancekosten, specifieke verzorgingsproducten ( zalf, lotions, … ), telefoon, kapper, pedicure, …, kinesitherapie voor de residenten die niet in een RVT statuut opgenomen zijn, naamtekenen en wassen van het persoonlijk linnen, mutualiteitbijdragen en bijdrage voor de zorgverzekering, consumpties in de cafetaria (alle andere dranken dan degene die in het WZC op de kamer en aan tafel aangeboden worden), kosten voor sondevoeding ten bedrage van de tussenkomst die de bewoner ontvangt van de ziekteverzekering, kosten voor begeleiden van externe consultaties door personeel van het WZC, kosten voor het leegmaken van de kamer bij ontslag, wanneer dit door personeel van het WZC dient te gebeuren.
Het bestuur van de ‘De Ril’ vindt dat geen buitensporige prijs en vergelijkt die met ‘Haerlebout’, het woonzorgcentrum van de Christelijke Mutualiteit (CM) dat op 1 juli 2013 in de Duinenweg, op de terreinen van home Pierre – Julien, zijn deuren opent. Daar zal de dagprijs 57 euro bedragen.
Hoeveel men per dag zal moeten betalen in ‘Westduin’, het gepland privé woon- en zorgcentrum dat in het najaar van 2014 ook 145 plaatsen beschikbaar zal stellen in de Badenlaan in Westende-bad, dat weet ik nog niet.
Uit onderzoek van de sociale dienst van ‘De Ril’ zou gebleken zijn dat het aantal residenten die ingevolge de verhoging van de dagprijs bijkomende financiële steun zullen nodig hebben, slechts in zeer beperkte mate zal stijgen.
Dit heeft te maken met het feit dat bewoners van een rusthuis een aantal bijkomende tegemoetkomingen krijgen, zoals van de zorgverzekering en voor bewoners met een lager pensioen ook voor hulp aan bejaarden. Voor dat laatste wordt er nagegaan welke de invloed is van uw handicap op uw dagelijkse activiteiten. Al naargelang de ernst kan een bedrag ontvangen worden tussen 81,81 euro en 549,15 euro per maand.
Bovendien wordt de stijging van de dagprijs voor de bewoners die vóór de verhuis naar de nieuwbouw opgenomen werden, in fasen doorgevoerd: een eerste stijging vanaf 1 juli 2013, een tweede vanaf 1 januari 2014 om uiteindelijk pas vanaf 1 juli 2014 de dagprijs van 54 euro te betalen.

De plechtige opening op 25 mei 2013
Op zaterdag 25 mei werd dus het nieuw woon- en zorgcentrum plechtig ingehuldigd.
Je kon er natuurlijk niet naast kijken. Naast de ingangsdeur staat een reuzengroot beeld van ‘cowboy Henk’.
Vanaf 10u30 werden de genodigden officieel onthaald. Op dat ogenblik stond de OCMW voorzitter aan de ingangsdeur met twee raadsleden. Later kwam daar het voltallig college bij. Ze mochten in totaal 270 genodigden begroeten.

In de gang hangen nog drie werken van de hand van ‘Herr Seele’, pseudoniem van Peter van Heirseele (Torhout, 13 april 1959), een Vlaams/Oostends kunstenaar, striptekenaar, programmamaker, scenarioschrijver, ... die een goede maand geleden door zijn vrouw beschuldigd werd van partnergeweld.
Jullie zien hieronder Kamagurka alleen of samen met Herr Seele vóór de verschillende doeken.

Ik vroeg een personeelslid wat de idee daarachter was en ze antwoordde me dat de doeken een luchtige sfeer scheppen in het centrum. Ik kan daar wel mee instemmen, alleen het reuzenbeeld buiten vind ik er teveel aan. Schijnbaar denken sommigen daar anders over. Om te poseren is het beeld alleszins geschikt, zoals hieronder blijkt.

Na het bewonderen van de kunstwerken werden de aankomende genodigden zoet gehouden met een versnapering en een drankje in de cafetaria ‘De Dronkenput’.
Dat waren: provincieraadsleden, schepencollege en secretaris, gemeenteraadsleden, OCMW raadsleden van Middelkerke en van andere gemeenten, al wie van dicht of van ver betrokken was bij de bouw en bij de subsidies, de dokters die de patiënten medisch verzorgen, leveranciers, de personeelsleden van het OCMW weliswaar zonder partners, de pers.
Wie ik (bij manier van spreken) gemist heb, zijn Jean-Marie Dedecker en enkele van zijn mederaadsleden uit de gemeenteraad. Niet iedereen die nog actief is, is natuurlijk vrij op zaterdag.
Er was voorzien dat de hiernavolgende autoriteiten vanaf 11 uur het spreekgestoelte zouden betreden.
Dirk Gilliaert, de OCMW-voorzitter van CD&V, opende de bijeenkomst en hij deed dat op een degelijke en duidelijke manier. Hij bedankte de halve wereld en vergat ook de vrijwilligers niet die grote diensten bewijzen aan het centrum.
Hij werd gevolgd door Janna Opstaele, de burgemeester, die het ook verre van slecht deed en die ook vond dat zij die halve wereld zeer dankbaar moet zijn.
Als spreker was ook Carl Decaluwé (CD&V), gouverneur van West-Vlaanderen en sponsor voorzien, maar hij bleek verontschuldigd te zijn. Ik weet niet waarom. Dat werd echter gecompenseerd door de aanwezigheid van federaal staatssecretaris Hendrik Bogaert (CD&V).
Hilde Crevits, Vlaams minister van mobiliteit en openbare werken (CD&V) en sponsor sprak tenslotte ook, na haar aankomst. Ik heb het nog nooit anders geweten in Middelkerke bij de zeldzame gelegenheden waarop ik aanwezig ben, maar om 11u30 was de minister (van mobiliteit!) er nog steeds niet … omdat ze in de file zat. Waarom vertrekken de autoriteiten niet wat vroeger? Ik erger me daaraan omdat ik het arrogant vind als iemand zoveel mensen op zich laat wachten.
Zij is wel sympathiek en was tegen haar gewoonte in (volgens haar eigen zeggen), gekleed in helle kleuren.
Ik noem haar soms, als ik haar hoor op TV, het ‘ratelmachientje’ omdat ze zo veel en ook zo rap spreekt. Ze geeft soms de indruk het allemaal ineens te willen zeggen. Wat ze zei was wel zinvol en ook haar dank voor iedereen bleef niet achterwege.
Het leek dus wel wat op een CD&V bestorming van de Open VLD – burcht van Middelkerke.
Tenslotte gaf Philippe Van den Abeele, die de dagelijkse leiding heeft over het zorgcentrum, praktische richtlijnen voor het verder verloop van het feest.

Om 12 uur werd het centrum officieel geopend (ik heb wel het lint niet zien doorknippen) waarna de geïnteresseerden rondgeleid werden in de nieuwe gebouwen.
Er waren negen groepen voor een goed georganiseerde rondleiding, waarbij elke groep één leefgroep bezocht. De kamers met eigen toilet, met digitale televisie en internet en met hospitaalbed leken mij zeer goed. Een bijzondere troef is een verschuifbare wand in de kamers. Daardoor is er overdag toegang mogelijk en is er 's nachts privacy en een directe toegang tot het sanitair voor de bejaarde. Alle kamers zijn aan de buitenzijde van het gebouw gelegen, waardoor de bewoners zicht hebben op een ruime omgeving. Aangezien ze niet allemaal op het gelijkvloers gelegen zijn, zijn er natuurlijk liften voorzien.
Er is voor elke groep een ruime leefruimte.

De leefgroepen kregen elk een naam die verband houdt met het bouwkundig erfgoed van Middelkerke: ‘Villa Cogels’, ‘Watertoren’ ‘Rotonde’ ‘Les Zéphyrs” en ‘Belle Vue’.
Ik vroeg op welke basis de indeling in leefgroepen gebeurde en er werd mij verzekerd dat het niet de bedoeling was dementerenden en niet - dementerenden te scheiden maar dat een expertenteam (of een gezamenlijke beslissing) voor de samenstelling van de groepen gekozen had.
Ik dacht namelijk dat de leefgroepen volledig van elkaar zouden verschillen, bijvoorbeeld dementerende ouderen apart, naast lichamelijk zorgbehoevende ouderen en naast ouderen die palliatieve zorgen toegediend krijgen. Het zijn hier dus gemengde groepen.

De ‘Sluuze’ vond voorzitter Gilliaert een gepaste naam voor het dagverzorgingscentrum dat einde 2013 opent, omdat het doel van een sluis erin bestaat het niveauverschil tussen twee waterpeilen te overbruggen. Hier moet het een overgang worden tussen de thuissituatie en de definitieve opname in het WZC.

Een uitgebreide receptie, met vlees- en visbuffet met veel ‘Cava’ en veel bieren en begeleid door een muzikaal ensemble, die tot 16 uur zou duren, moest de dag beëindigen. Groots opgevat? Ja, zoals altijd, maar ze zullen zeker gedacht hebben dat dit er nog wel bij kon, bij die bijna 14 miljoen euro.

Wat gebeurt er met het oud gebouw?
Met de bouw van het nieuw OCMW had men dus eigenlijk niet de bedoeling bijkomende capaciteit te creëren. Er zijn slechts een 15 – tal plaatsen meer dan in het oud gebouw. Ter staving daarvan: bij besluit van de administrateur-generaal van het Vlaams Agentschap Zorg en Gezondheid van 9 oktober 2006 wordt bepaald :
Artikel 1. Het besluit van 2003 wordt als volgt aangepast : « Aan het OCMW van 8430 Middelkerke wordt de voorafgaande vergunning verleend voor het bouwen van een rusthuis met 75 woongelegenheden, ter vervanging van het bestaande rusthuis « De Ril », Sluisvaartstraat 17, te 8430 Middelkerke ».
Jullie zien hier een foto van het oud gebouw en één met een stuk ervan naast de serviceflats.

Het oud gebouw zou niet meer voldoen aan de moderne verzorgingsnormen. Men zou er een dienstencentrum in onder brengen en kantoren, met eventueel een Sociaal Huis.
Eigenlijk is dat nog een vaag voornemen dat nog concreet moet gemaakt worden.
Het zal dus eigenlijk leegstaan en als er niet vlug een ernstige bezetting gebeurt, dan kan dat enkel leiden tot verwaarlozing. Waarom men het oud gebouw niet blijft gebruiken, samen met het nieuwe, en het geleidelijk afbouwt en bezet met andere diensten, is mij een raadsel. En niet voor mij alleen, want de lijst Dedecker (zie website) denkt er schijnbaar hetzelfde over.
Zij stellen zich ook vragen over de lopende geruchten. De ene zegt dat de dienst ‘welzijn’ er zijn intrek zal in nemen, de andere spreekt van het gebruik van de keuken om keukenpersoneel op te leiden.
Zijn dat eigenlijk geen beslissingen die zouden moeten genomen worden vooraleer een nieuw gebouw op te richten?

Besluit
Het is een prachtig nieuw gebouw, met al de nieuwste snufjes ingericht, met ruim gebruik van de nieuwe informaticamiddelen, met ultramoderne communicatiemiddelen, met de beste voorzieningen om het personeel toe te laten de beste zorgen toe te dienen aan de bejaarden.
Dat is ook nodig met de toekomstige concurrentie.
De bouwprijs is dan ook navenant. Het personeel mag van geluk spreken dat het bestuur royaal omgaat met het geld van de belastingbetaler. Ik vond het persoonlijk wel een beetje vroeg om na 25 jaar (en voor sommige onderdelen nog minder) het oud gebouw, dat nog in uitstekende staat verkeert, af te schrijven.
Ik woon al 40 jaar in mijn huis en ik zou ook liever in een supermoderne woning gehuisvest zijn. Ik moet echter de tering naar de nering zetten. Het schijnt dat de Vlaamse gemeenschap liever een nieuw gebouw hielp bekostigen in plaats van het oude te renoveren en te moderniseren. Ik zou graag eens de studie zien die tot dat besluit leidde. Om mee te gaan met de snelle technische vooruitgang en met de druk van het opbod van andere kustgemeenten, zal men toch straks niet om de tien of vijftien jaar een nieuw OCMW – gebouw oprichten, zeker?

In een later artikel zal ik het ook nog wel eens hebben over de groei van de woon- en zorgsector in de gemeente, met straks vier centra, ‘De Ril’, ‘Tara’, ‘Haerlebout’ en ‘Westduin’.

Bronnen
http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=9D2E90JP
De Sirene nr 114 september – oktober 2009
Artikel in 'Het Nieuwsblad van 25 februari 2010 door Dany Van Loo Artikel in 'Het Nieuwsblad' van 2 mei 2011' door Dany Van Loo
http://www.ocmwmiddelkerke.be/deril.Asp
http://codex.vlaanderen.be/Zoeken/Document.aspx?DID=1017032¶m=inhoud
http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=QS2RDBH8

http://www.lddmiddelkerke.be/

http://www.lddmiddelkerke.be/ Artikel ‘Nieuw woon- en zorgcentrum’ http://www.handicap.fgov.be/sites/5030.fedimbo.belgium.be/files/explorer/nl/brochure-thab.pdf

 

03-06-2013, 00:00 Geschreven door stammer
Reageren (0)

De ‘dynamiek van Janna Opstaele’

Zopas vond ik een nieuw nummer van ‘Open VLD blik’ in mijn bus. Als blogschrijver ben ik daar altijd dankbaar voor, omdat er vaak iets bijzonders is aan de inhoud en aan de vorm en omdat er altijd wel één of andere uitspraak van de blauwe partij vraagt om tegengesproken te worden.
Het gaat om het nummer 1 van de vierde jaargang. Dat begrijp ik eigenlijk niet zo goed. Ik heb voor het ogenblik zeven nummers in mijn bezit: jaargang 1/1 Jan 2009 – 1/2 Apr 2010 – 1/3 Dec 2010, jaargang 2/1 Apr 2011, 2/3 Dec 2011, jaargang 3/2 Sep 2012 en nu jaargang 4/1 Apr 2013. Twee ontbreken, heb ik niet ontvangen of werden niet verspreid.
‘Jaargang’ betekent alle afleveringen van een tijdschrift die in één jaar uitgegeven zijn. Zelfs als men dat niet per kalenderjaar bekijkt, dan waren er in januari 2013 vier jaar verlopen en het laatste nummer behoort dus tot het vijfde jaar, dus de vijfde jaargang. Niemand ligt daar natuurlijk wakker van.

De titel
Ik had eerst de titel niet goed gelezen. Ik dacht toch wel eerst dat het over een vrouw vol ‘dynamiet’ ging, zeker!
‘Dynamische vrouw’ zal men zeker bedoeld hebben? Dynamiek is eigenlijk een afwisseling van snelle bewegingen, terwijl dynamisch betekent ‘vol beweging, in volle vaart’.
Het gaat dus over burgemeester Janna en het zou mij sterk verwonderen als die de ene snelle beweging na de andere zou uitvoeren.

De vorm en de verantwoordelijke
In het blaadje van vier bladzijden in A4 – formaat heb ik vruchteloos gezocht naar een verantwoordelijke uitgever. Bij geen enkel onderdeel staat een schrijver vermeld.
Artikel 299 van het Belgisch strafwetboek zegt daaromtrent het volgende: “Hij die wetens meehelpt tot het uitgeven of verspreiden van enigerlei drukwerk, zonder dat daarin de ware naam en woonplaats van de schrijver of van de drukker zijn vermeld, wordt gestraft met gevangenisstraf van acht dagen tot twee maanden en met geldboete van zesentwintig frank tot tweehonderd frank of met een van die straffen alleen.” De Open VLD van Middelkerke zal zeker het tweede deel van dat artikel inroepen, dat zegt: “De gevangenisstraf kan echter niet worden uitgesproken, wanneer het drukwerk dat zonder de vereiste vermeldingen is uitgegeven, deel uitmaakt van een uitgave waarvan de herkomst bekend is door hetgeen daarvan vroeger verschenen is.” Als we dus allemaal aannemen dat het waarschijnlijk wel van de Open VLD komt, dan is het in orde? Mogen we misschien niet weten wie verantwoordelijk is voor de inhoud van het partijkrantje ? Mogen we de schrijver van de artikels niet kennen? Als iemand klacht wil indienen tegen de inhoud, tegen wie moet die klacht dan gericht zijn?

De inhoud
Zolang het blaadje bestaat, wordt het ondersteund door dezelfde blauwe sponsors. Hoofdsponsors, in werkelijkheid is er dat maar één, schijnen ‘Schoorbakkehoeve’ en ‘Limousin’ te zijn. Verder zijn er ‘Huis Depoorter’, ‘Ter Duinen’, De Wielingen en ‘Optiek Everaert’.
Ik weet niet of het de bedoeling is de inwoners te informeren, maar eigenlijk is het voor een groot deel zelfverheerlijking. De ‘mandatarisssen’ die ook al gedeeltelijk in ‘De Sirene’ staan, nemen een leeuwenaandeel voor hun rekening.
Het is wel het aprilnummer, maar ik heb het maar in mei ontvangen. Moest ik dan toch het artikel ‘Wat u nog niet wist’ opvatten als een aprilvis? Met een ‘smiley’ worden we ertoe uitgenodigd om te lachen, maar dat de oppositie in het parlement de Brusselse metro zou willen doorgetrokken zien tot in Middelkerke, dat vind ik echt niet grappig! Natuurlijk wil men hier de draak steken met enkele recente voorstellen van de Middelkerkse oppositie, maar er is zelfs geen schijn van waarheid in te bespeuren, wat toch een must is in een aprilgrap.
Er wordt beloofd dat de volgende editie van ‘Open VLD Blik’ wel grappiger zal zijn. De leukste vraag aan Janna de burgemeester en haar antwoord zullen er namelijk in verschijnen.
Naast een portie propaganda voor de partij, wat normaal is in een partijkrantje, zijn er eigenlijk maar twee artikels, die de naam waardig zijn.
Het eerste is een gesprek met de eerste vrouwelijke burgemeester van Middelkerke. Wie heeft dat geschreven en/of wie is de vraagsteller?
Dat kan Janna zelf wel zijn! Vandaar ook mijn vraag naar de namen van de schrijvers.
Het staat natuurlijk weer vol beloften, waarvan men zich kan afvragen waarom ze nog niet verwezenlijkt werden in de ’12 fantastische jaren’ waarin Janna schepen was.
Ik lees alvast dat er ‘nieuwe wegen zullen ingeslagen worden’ maar dat dit allemaal betaalbaar moet blijven. Was dat maar waar!
Hebben jullie al van besparingen gehoord, die de burger niet treffen?
Janna wil ook ‘een toeristisch beleid dat de economische motor volop doet draaien en zo alle deelgemeenten ten goede komt’. Ik ben echt benieuwd hoe ze dat zal doen.
Zullen de toeristen nu naar Wilskerke, Schore, Sint-Pieterskapelle of Mannekensvere gelokt worden?
Ze zegt verder dat haar man het al gewoon is dat zij niet veel thuis is. Hoe doe je dat als man? Kennen jullie het spreekwoord “gewend gelijk een duivel ’t branden”?
Of anders die van die boer die zijn ezel zeven dagen geen eten af. Toen het arme beest uiteindelijk van honger stierf, zei hij vol onbegrip: ‘hij was het nu toch bijna gewoon!!!’

Het tweede artikel gaat over ‘Onze mensen in de kijker’. Ik vind het altijd fijn dat men verdienstelijke mensen en vrijwilligers eens in de bloemen zet.

Jean-Marie Dedecker is zijn parlementaire onschendbaarheid kwijt

Op verzoek van procureur-generaal Liégeois heeft de plenaire Kamer van Volksvertegenwoordigers op donderdag 16 mei de parlementaire onschendbaarheid van Jean-Marie Dedecker opgeheven. Dat gebeurde met 85 stemmen voor het opheffen. 14 stemmen waren er tegen. Die kwamen onder meer van Vlaams Belang, Laurent Louis, Alexandra Colen en Dedecker zelf. Tenslotte waren er nog 35 onthoudingen van N-VA, Ecolo-Groen en FDF.

Waarom moet een parlementair onschendbaar zijn?
Velen vragen zich af waarom een parlementair niet op dezelfde manier moet of mag behandeld worden als een gewone burger?
De parlementaire onschendbaarheid wordt door de publieke opinie ervaren als een vorm van straffeloosheid, Dat is het dus niet. Het is geen persoonlijk privilege, maar een regeling die bedoeld is om de normale werking van het parlement te verzekeren.
De artikels 58 en 59 van de grondwet daarover, luiden als volgt:
Geen lid van een van beide Kamers kan worden vervolgd of aan enig onderzoek onderworpen naar aanleiding van een mening of een stem, in de uitoefening van zijn functie uitgebracht.
Behalve bij ontdekking op heterdaad kan geen lid van een van beide Kamers, tijdens de zitting en in strafzaken, worden verwezen naar of rechtstreeks gedagvaard voor een hof of een rechtbank, of worden aangehouden dan met verlof van de Kamer waarvan het lid deel uitmaakt.
Behalve bij ontdekking op heterdaad kunnen de dwangmaatregelen waarvoor het optreden van een rechter is vereist, ten opzichte van een lid van een van beide Kamers, tijdens de zitting en in strafzaken, alleen worden bevolen door de eerste voorzitter van het hof van beroep op verzoek van de bevoegde rechter. Deze beslissing wordt aan de voorzitter van de betrokken Kamer meegedeeld.

Dedecker: “Waarom heb ik er iets op tegen om mijn onschendbaarheid te verliezen? Omdat dat een precedent zou scheppen voor anderen die ook onderzoek voeren - waartoe het parlementair mandaat dient. Als dat geen politieke daden zijn, dan weet ik het niet meer. Ik heb dankzij mijn parlementaire onschendbaarheid kunnen zeggen wat ik wou, morgen kan ik dat niet meer.”

Professor Carl Devos: “Parlementsleden staan in de rechtstaat niet boven de wet. In hun politiek functioneren moeten ze maximaal beschermd worden, maar ze mogen wel vervolgd worden als ze een contract niet volgens de regels opstellen. Zoals ze ook niet dronken achter het stuur moeten zitten.”

Waarover gaat het hier eigenlijk?
Op 28 januari 2013 heb ik het boek van Jean-Marie ‘Eén tegen Allen Memoires’ uitvoerig besproken. Daarin legt hij uit waarom justitie hem al lang op de hielen zit.
Voor alle duidelijkheid, herneem ik nogmaals mijn resumé van de feiten.
Volgens Dedecker wilde Karel De Gucht hem, vanaf zijn toetreding tot de partij in 1999, enkel maar buiten pesten en vernederen. Hij noemt hem ‘hoogmoedig’ of zelfs ‘Keizer Karel’.
In 2008 werd De Gucht door het weekblad Humo beschuldigd van voorkennis bij de verkoop van Fortis-aandelen. Nog vóór het nieuws van de verkoop van Fortis aan Nederland bekend werd, zouden kennissen en familieleden aanzienlijke hoeveelheden aandelen verkocht hebben in het kantoor van Berlare. De zaak werd (op onbegrijpelijke manier?) geseponeerd.
Rond dezelfde tijd werd Dedecker ook op de hoogte gesteld dat De Gucht zou gelieerd zijn aan de nieuwe eigenaars van het gerechtshof in Veurne.
Dedecker zou grote onregelmatigheden vastgesteld hebben bij de verkoop van gerechtshoven, ingevolge de beslissing van de regering om 11 loten overheidsgebouwen te verkopen en dan terug te huren om op die manier gaten in de begroting te dichten.
Dat principe heet ‘sale-and-lease-back’, dus verkopen en daarna zelf huren. Dedecker laakt dat systeem ten zeerste, omdat het de beste manier blijkt om snel rijk te worden maar vooral omdat de belastingbetaler de rekening moet betalen. Hij stelt bovendien vast dat de transacties uitgevoerd worden door inderhaast opgerichte maatschappijen, zonder eigen kapitaal. Volgens Dedecker zou De Gucht als voorzitter van de VLD een connectie gehad hebben met zo’n maatschappij en mee geprofiteerd hebben.
Volgens Jean-Marie zijn de voorbeelden van gebouwen waarvoor, na de verkoop, gedurende jaren zotte en dure huurprijzen betaald werden, legio. De aangewende methode, met stromannen, geeft natuurlijk aanleiding tot schimmige toestanden. Toen Dedecker op een dood punt in Ierland aangeland leek, deed hij eind 2008 een beroep op een privédetective. Dat had als gevolg dat de pers in 2009 uitpakte met het nieuws dat hij een privédetective op De Gucht gezet had, terwijl het gevraagd onderzoek eigenlijk een investeringsmaatschappij betrof. Eén en ander zou echter gemanipuleerd zijn. Er ontbrak zogezegd een contract tussen de detective en JMD, waarin deze opdracht gaf om expliciet die maatschappij na te trekken.

De advokaat van J-M zag geen bezwaar in het opmaken en ondertekenen achteraf, aangezien de opdracht toch al uitgevoerd was.

De verdediging van Dedecker
In het debat in de Kamer kreeg Dedecker een goed uur om zich te verdedigen. Hij gaf toe dat hij het contract met de detective pas na haar onderzoek opstelde en dat aan het contract met de detective pas achteraf werd toegevoegd dat ze ook een onderzoek in verband met het gerechtsgebouw van Veurne zou voeren.
Maar hij bleef erbij dat hij een detective mocht inzetten tegen een minister.
Daarover zegt professor Carl Devos: “De aanstelling van een privédetective om in de papieren van een tegenstrever te duiken, was niet meteen de slimste zet van Dedecker. Het opent de weg naar een smerige vorm van politiek. Dedecker heeft geen politie noch staatsveiligheid, maar als al wie dat niet heeft, privéonderzoeken opent over tegenstrevers … Zo komen we inderdaad dichter bij Russische maffiapraktijken.”
Dedecker legde uit hoe hij indertijd privédetective Marleen Ceyssens inschakelde. Ze werd hem aangeraden door Guy Geens en zijn vriendin Liesbeth Smeets, die toen allebei bij de LDD zaten, de eerste als voorzitter van de partij in Limburg. Ze moest enerzijds een patentonderzoek voeren rond zijn eigen bedrijf, en anderzijds nagaan wie er achter een vennootschap zat in verband met de verkoop van het gerechtsgebouw van Veurne.
Ceyssens vond na twee maanden speurwerk niets van belang. Daarmee was de kous af, dacht Dedecker naar eigen zeggen. "Het onderzoek was daarmee voor mij begraven." Dat was in januari 2009.
Volgens Dedecker is Geens nadien zelf op onderzoek uitgetrokken om via een misleide ambtenaar bij de sociale inspectie informatie op te vragen over de firma's die detective Ceyssens in haar onderzoek was tegengekomen. Die informatie zou hij dan aan de detective hebben bezorgd.
In het dossier dat lekte, stonden ook privégegevens over het gezin van De Gucht.
Jean-Marie beweert dat Geens in april het door hemzelf aangedikte rapport bij Ceyssens ontvreemdde en overmaakte aan toenmalig Open VLD – kamerlid Hilde Vautmans die het verder doorspeelde aan Guy Verhofstadt en Karel De Gucht. De raadkamer van Hasselt oordeelde dat er geen redenen waren om aan te nemen dat Geens en Smeets documenten hadden toegevoegd aan het dossier dat privédetective Marleen Ceyssens had samengesteld. Daartegen tekende LDD beroep aan. Dedecker vroeg zich namelijk af hoe plots vertrouwelijke informatie over Jean-Jacques De Gucht in het dossier opgedoken was. En ‘daarop word ik juist afgerekend’.
Met een "fijn uitgekiend scenario dat voortdurend werd gecontroleerd door Vautmans,” werden de media bespeeld.
Naar het belang van Geens en zijn vriendin Liesbeth Smeets in de zaak heeft Dedecker naar eigen zeggen het raden, al merkte hij wel op dat "de aantijging dat ze 50.000 euro zouden hebben ontvangen van Open Vld om het dossier naar hen door te spelen", nooit werd onderzocht. Naar het schijnt zouden ze nu toch doorverwezen zijn naar de correctionele rechtbank.
Zouden ze dan toch iets op hun kerfstok hebben? LDD beschuldigt Geens en Smeets van valsheid in geschrifte, laster en eerroof en het toebrengen van schade. 'Als zij vrijgesproken worden, gaan wij opnieuw in beroep.'
Dedecker had het over een "mini-Watergate", omdat het over de vernietiging van zijn partij ging: “een politieke en gerechtelijke afrekening.
Tot slot voerde Dedecker aan dat procureur-generaal Liégeois het verzoek om zijn immuniteit op te heffen, met zeer merkwaardige argumenten heeft gestaafd. "Mijn advocaat heeft de commissie voor vervolgingen gewezen op de juridische anomalieën in het verzoek, omdat het niet de eerste keer is dat procureur-generaal Liégeois zich waagt aan de politieke sturing van gerechtelijke dossiers."

Wie de volledige toespraak van Jean-Marie wil lezen, kan die vinden op http://www.jmdedecker.com/2013/05/speech-opheffing-parlementaire.html

Wat is nu het gevolg van dat opheffen van Dedecker’s parlementaire onschendbaarheid?
Dat betekent dat hij in deze kwestie gerechtelijk kan vervolgd worden. In alle andere kwesties behoudt Dedecker zijn onschendbaarheid. Dedecker kan nu vervolgd worden voor medeplichtigheid aan valsheid in geschrifte in een zaak met een privédetective. Een veroordeling zou een streep door zijn politieke carrière betekenen: zijn kiesrecht zou bijvoorbeeld tijdelijk beknot kunnen worden. Dat is een groot probleem voor Jean-Marie Dedecker, want volgens de peilingen gaat het nu reeds zeer slecht met zijn partij.
Dedecker weet niet wat zijn politieke toekomst hem zal brengen: 'Het kan vriezen of dooien', zei hij in Villa Politica.

Besluit
Janna Opstaele betreurt, in het hierboven aangehaald interview in haar partijkrantje, dat de oppositie soms de regels van het fatsoen overschrijdt in de gemeenteraad.
Ik zou ook graag eens haar mening horen over de manipulaties door haar partij in het dossier ‘Opheffen van onschendbaarheid van Jean-Marie Dedecker’.

Bronnen
http://www.deredactie.be/cm/vrtnieuws/politiek/130516_dedecker_onschendbaar
http://www.demorgen.be/dm/nl/5036/Wetstraat/article/detail/1634422/2013/05/16/Parlementaire-onschendbaarheid-Dedecker-opgeheven.dhtml
http://www.standaard.be/cnt/DMF20130516_00584854
http://www.tijd.be/nieuws/politiek_economie_belgie/Dedecker_verliest_parlementaire_onschendbaarheid.9345747-3136.art?ckc=1
http://www.knack.be/nieuws/belgie/jean-marie-dedecker-verliest-parlementaire-onschendbaarheid/article-4000304345600.htm
https://www.law.kuleuven.be/jura/art/31n3/buyens.pdf
http://www.senate.be/doc/magazine/1997_1/boven_nl.html
Foto’s Belga

27-05-2013, 00:00 Geschreven door stammer
Reageren (0)

Wat houdt een roeping eigenlijk in?
Volgens Wikipedia is dat het subjectieve idee dat iemand heeft dat hij een taak te volbrengen heeft.
Deze taak kan ook maatschappelijk zijn (arts, verpleegster, leerkracht, …) maar ik wil het hierna enkel hebben over de geestelijke roeping waardoor iemand predikant, priester, broeder, zuster, missionaris of diaken wordt.
Dat houdt natuurlijk heel wat meer in dan het ‘volbrengen van een taak’. Laten we daar eens wat nader op ingaan.
Het ligt geenszins in mijn bedoeling de katholieke kerk te bewieroken of af te breken. Mijn kernpunt is de roepingsdag die op 27 augustus 1961 in Westende plaatsvond. In het kader van deze druk bijgewoonde bijeenkomst, kon ik niet anders dan mij afvragen waarom er in de voorbije decennia een geleidelijke maar grote terugloop was van het aantal roepingen.
Jullie zullen het ook wel vanzelfsprekend vinden dat ik, als leek, zelf niet in staat ben het antwoord daarop te geven. Ik moest dus de mosterd halen bij beter geïnformeerde die ook meer betrokken zijn bij de materie. Getuige daarvan de onderstaande paragraaf die soms wat geleerder aandoet dan wat jullie van mij gewoon zijn.

Voelen jongeren zich dan niet meer geroepen?
Het woord 'roeping' is een geladen woord. Jongeren geven vaak te kennen dat ze er een zekere achterdocht tegenover koesteren. Wellicht hangt dit samen met het feit dat zij het soms moeilijk hebben met engagementen op lange termijn. Een andere oorzaak van deze achterdocht ligt bij de expliciet religieuze invulling van het begrip hoewel roepingen zich op vele manieren kunnen manifesteren. In de media wordt ook dikwijls over de religieuze roeping gesproken met een negatieve (of spottende) connotatie. Het zijn vooral berichten in de aard van “in het seminarie te X schreef geen enkele kandidaat zich in” of “het aantal roepingen is weer gedaald ten opzichte van vorig jaar”, enz.
Het aanzien van de kerk, dat in de voorbije jaren een lelijke deuk gekregen heeft, speelt daarbij ook een rol. Mensen laten zich tegenwoordig zelfs ontdopen.
Op de website http://www.knr.nl/documenten/lezingfrBianchi.pdf heb ik een opsomming gevonden van de redenen die aan de basis zouden kunnen liggen van het laag aantal roepingen dat vandaag genoteerd wordt.
Allereerst sociologische : het teruglopen van de geboortes, het feit dat je steeds zeldzamer grote gezinnen aantreft (en verschillende onderzoeken hebben aangetoond dat veel roepingen tot het priesterschap en het religieuze leven voortgekomen zijn uit gezinnen met veel kinderen), het verminderen van het aantal christenen (het christendom is in de minderheid geraakt).
Op economisch vlak heeft de algemeen toegenomen welstand het panorama radicaal veranderd, vergeleken met de naoorlogse jaren die een opbloei hadden laten zien van priester- en kloosterroepingen in een context van armoede en gebrek.
Op cultureel niveau wordt gesproken over onze maatschappij als over de eerste
posttraditionele maatschappij. De breuk met de traditie vormt een belangrijk element in de crisis van het geloof en in de overdracht ervan, hetgeen ook leidt tot een zwakkere greep van het kerkelijk instituut op het leven en bewegen van personen.
De secularisatie, en heden ten dage misschien de “secularisatie van de secularisatie”, is nóg een oorzaak, vanwege de opkomst van een cultuur die gekenmerkt wordt door het nihilisme en door de technologie- en informaticasamenleving. Al deze factoren hebben ertoe bijgedragen de “christelijke” wereld te verwijderen van een maatschappij die tot op de dag van gisteren veelal doordesemd was van de Kerk.
Deze crisis van het christendom brengt vanzelfsprekend een crisis van het religieuze leven met zich mee. Een groot deel van de congregaties die gesticht zijn met een bepaald doel – sociaal, hulpgevend, caritatief... – hebben inmiddels de ervaring opgedaan, dat het zo specifieke principe dat aan hen leven heeft gegeven, zich nu transformeert tot een principe dat leidt naar de dood : het maakt hun tegenwoordigheid doelloos en misplaatst.
Andere factoren, die beslist niet gunstig zijn voor het ontstaan van nieuwe roepingen, vinden we op kerkelijk gebied : de onbekendheid met de fundamentele waarheden van het geloof, zelfs onder christenen die praktiseren, het feit dat de geloofswoorden en – gebaren vandaag niet meer voor zichzelf spreken maar steeds weer moeten worden uitgelegd, hernieuwd, gerechtvaardigd, de stemming van vermoeidheid en frustratie tenslotte, die men bespeurt in talloze christelijke gemeenschappen.
Zij ontdekken immers dat de doelen waarvoor ze zich inzetten efficiënter en zonder celibaatsverplichting via andere vormen van werk en verbintenis kunnen worden bereikt. De groei van het welzijnswerk heeft duidelijk gemaakt dat het religieuze leven in feite niet nodig is om bepaalde vormen van getuigenis en dienstbaarheid ten gunste van armen en noodlijdenden gestalte te geven.
Om tot de wereld van de jongeren te komen, moeten we denken aan de snelle antropologische verandering, die een sterke dissymmetrie heeft geschapen tussen de verplichtingen die het religieuze leven met zich meebrengt en de verwachtingen van jonge mensen. Denken we alleen al aan wat men tegenwoordig bij heel veel jongeren opmerkt : de moeite die zij hebben om een keuze te maken en tot zich te laten doordringen dat die definitief zou kunnen zijn, alsook om vol te houden en trouw te blijven. Of ook aan hun onbegrip voor ascese en zich iets ontzeggen, hun behoefte aan zelfbevestiging op professioneel en economisch vlak, hun zoeken naar van de ene kant onafhankelijkheid, van de andere bescherming, hun vluchten voor lijden en vermoeidheid, hoe onpopulair celibaat en kuisheid bij hen zijn, niet alleen door hetgeen de communicatiemiddelen propageren, maar deels misschien door de nadruk waarmee kerkelijke middens het gezin ophemelen. Tenslotte – maar dat is niet de geringste reden – is er het analfabetisme wat het geloof betreft, hetgeen het nodig maakt, dat aan jongeren die toch naar de kerk zijn blijven gaan, elementaire catechese wordt gegeven.
Het valt goed te begrijpen dat al deze gegevens het religieuze leven voor de jongeren vreemd maken, ver weg, niet erg aantrekkelijk. En we moeten niet vergeten, dat die “jeugdige breekbaarheid” het volharden juist voor hen die erin slaagden in te treden, ook uiterst precair maken.

Wat is een roepingsdag?
Het is een dag waarop in een parochie alle priesters en zusters die er geboren zijn of die er geleefd hebben, bijeenkomen met de bedoeling nieuwe roepingen los te weken bij de parochianen.
Op initiatief van de toenmalige pastoor, kanunnik Wannyn, werd op 27 augustus 1961 ook in Westende zo’n samenkomst georganiseerd. Dat was een groot succes. Niet minder dan 11 paters of priesters en 18 zusters hadden gehoor gegeven aan de oproep om deel te nemen aan een mooie dag in ‘hun’ dorp, samen met hun broeders en zusters en met hun familie.
Jullie zien hieronder het prentje dat een blijde herinnering moest blijven aan de dag.

Natuurlijk moest de plaats van het gebeuren het klooster zijn dat in 1885 gesticht werd en al die tijd afhing van de orde van de zusters van de heilige Vincentius à Paulo van Kortemark. Niet minder dan elf zusters van die orde konden op de gelegenheidsfoto vastgelegd worden. Jullie zien ze hieronder.

Het zijn:
Op de bovenste rij van links naar rechts: de zusters Marie-Césarine (Georgine Norré), Marie-Bernadette (Martha Bourgeois), Marie-Gerda (Aline Viaene), Marie-Stanislas (Maria Morel), Marie-Gonzaga (Séraphine Verslype)
Op de onderste rij van links naar rechts: Marie-Borgia (Irma Maes), Marie-Celine (Madeleine Morel), Marie-Cyrilla (Espérance Morel), Marie-Noëlla (Sophie Verslype), Marie-Godelieve (Hilda Maes), Marie-Aloysia (Germaine Verslype)

Het verloop van de dag
Om 10 uur was de vergadering met familieleden en vrienden gepland waarna onder begeleiding van de Koninklijke Harmonie Sint-Cecilia uit Moeskroen naar de kerk gestapt werd, onder de leiding van de voltallige gemeenteraad, de leden van de kerkfabriek en natuurlijk de ‘geroepenen’ uit Westende. De plechtige dankmis werd opgedragen door Pieter Renty, pastoor in Sint-Pieterskapelle, bijgestaan door een viertal priesters-Westendenaars. De mis werd opgeluisterd door het parochiaal zangkoor. Pater Morel ontroerde met een gelegenheidssermoen de talloze aanwezigen.
Daarna ontving burgemeester Van Huffel het gezelschap op het gemeentehuis, waar een glas geheven werd op ‘het edel en hoogverheven werk van deze uitgelezen schaar oud-Westendenaars’.
De huldiging werd verder gezet in het klooster met ‘Alte Kameraden ‘ door de harmonie en ‘Looft de Heer’ door het zangkoor.
Hieronder zien jullie de groepsfoto met alle aanwezigen en hun families.

Enkele uurtjes met de familie
In die tijd was één van de strenge regels van het kloosterleven nog steeds dat de contacten met de familie zeer beperkt moesten blijven. Om de geestelijken toe te laten enkele uurtjes in familiekring door te brengen, werd, op algemene aanvraag, afgezien van een gezamenlijk feestmaal.
Jullie zien hieronder de welgekende familie van en met Georgine Norré, (om haar thuis te wijzen: dochter van César en zuster van Ursio). Zij was het trouwens die mij in het bezit stelde van de nodige informatie en foto’s om dit artikel te kunnen samenstellen. Ik bedank haar nogmaals daarvoor. Ik bezocht haar in het klooster in Kortemark waar ze mij haar fotoalbums liet zien. Ik heb nog maar zelden zo’n één en negentig jarige gezien, nog zo klaar van geest, met onaangetast geheugen en lichamelijk nog zo gezwind. Ze leidde mij rond in het klooster en ik had zelfs enige moeite om haar bij te benen.

Jullie zien dus ook dat de namen ‘Morel’ en ‘Verslype’ de meest voorkomende namen zijn onder de genoemde geestelijken. Het gezin van schrijnwerker Cyriel Morel en Céline Jonckheere, die in de Lombardsijdelaan 5 woonden, werd gezegend met een groot aantal kinderen (15). Camiel werd pater Capucijn en de zusters Madeleine, Maria en Espérance traden in het klooster. 

Adrienne en Séraphine Verslype waren zusters en tantes van Germaine Verslype en van Hilda Maes. Georgine Norré is de nicht van Martha Bourgeois.
In de familie Maes vinden we Hilda en haar tante Irma. Pierre en Joseph Renty waren/ zijn broers, Louis Debaeke is hun schoonbroer. Raymond en Hendrik Coulier waren neven. Gerard en Raphaël Verstegen waren broers, Eudoxie en Georgette Calie waren zusters. Mogen/Moeten we daaruit afleiden dat de familie of de familiale omgeving een belangrijke rol speelde in de toetredingen?

Kloosternaam van de intredende kloosterzusters
Vroeger was het zo goed als algemeen dat mannen en vrouwen, bij het intreden in een klooster respectievelijk het lid worden van een door de rooms-katholieke kerk erkende orde of congregatie, een nieuwe naam aannamen ter vervanging van hun 'gewone' naam of doopnaam.
Daarmee wordt tot uitdrukking gebracht dat de betrokken man of vrouw vanaf het moment van intreden een nieuwe identiteit krijgt en aan een nieuw, aan God gewijd leven, begint.
Meestal wordt de naam van een heilige gekozen met wie de nieuweling zich verwant voelt en wiens leven en werk een bron van inspiratie voor hem of haar kan zijn.
Ook de voornamen van de ouders worden vaak als nieuwe naam aangenomen. Voorbeelden daarvan zijn Marie-Césarine (vader César Norré en moeder Maria Verslype) en Marie Céline en Marie Cyrilla (dochters van Cyriel Morel en Céline Jonckheere).

Wie van bovengenoemde geestelijken is er nog in leven?
Voor zover ik weet en op basis van gevonden bidprentjes, zouden de volgende geestelijken overleden zijn:
Hendrik Coulier (Westende 3.8.1923 – Roeselare 14.5.1997)
Marcel Deschacht (Middelkerke 15.10.1921 – Brugge 31.12.1968)
Camiel Morel (Westende 14.10.1909 – Leuven 8.5.1969)
Pieter Renty (Westende 22.12.1911 – Oostende 1.9.2005)
Gerard Verstegen (Westende 28.9.1928 – Bikschote 11 juli 1997)

Martha Bourgeois (Westende 30.03.1922 - Kortemark 03.07.2011)
Eudoxie Calie (Westende 6.7.1907 – Rumbeke 30.12.1967)
Georgette Calie (Westende 3.6.1913 – Rumbeke 2.8.2004)
Josephine Cordy (Oostende 16.12.1908 – Brugge 3.3.1994)
Irma Maes (Westende 15.7.1906 – Kortemark 21.4.1983)
Espérance Morel (Westende 4.7.1913 – Roeselare26.9.1995)
Madeleine Morel (Keiem 10.4.1904 - ? 10.1.1973)
Maria Morel (Keiem 31.7.1905 – Veurne 2.10.1977)
Adrienne Verslype (Westende 11.5.1902 – Moorslede 17.1.1981)
Séraphine Verslype(Westende 16.01.1907 - Kortemark 13.12.1976)
Sophie Verslype (Westende 17.2.1906 – Veurne 18.3.1983)

Met zekerheid nog in leven
Georgine Norré, Gilbert Cappelle en Germaine Verslype. Louis Debaeke leefde alleszins nog in oktober 2012.

Uitgetreden
Volgende zusters zouden uitgetreden zijn: Hilda Maes, Aline Viaene, Huguette Mollet, Suzy Constandt.
Raphaël Verstegen zou de enige uitgetreden priester zijn.

Geen verdere gegevens beschikbaar
Madeleine Vannecke en Prosper Verslype (beide naar Frankrijk getrokken), Joseph Renty, Raymond Coulier.

Andere geestelijke afkomstig uit Westende
Leonie Vanhoutte (zuster Marie-Henriette): (Westende 13.9.1861 – Kortemark 5.12.1956)

Bronnen
http://www.rosadoc.be/pdf/factsheets/nr29.pdf

20-05-2013, 09:51 Geschreven door stammer
Reageren (2)