Zoeken in blog

BBrutal
OOrderly
JJoyful
AAccurate
KKeen
OOld

Name / Username:

Name Acronym Generator
From Go-Quiz.com
Laatste commentaren
  • grootmoeders apotheek (Gilbert Van Oost)
        op grootmoeders apotheek....
  • Dubai Escorts (alisha jonwal)
        op foto trouw
  • he he (Lieve)
        op Olà
  • altijd leuk (Thea)
        op Olà
  • even terug ? (ani)
        op Olà
  • Goedemiddag (Dirk)
        op Olà
  • 5QShDGKPEe (3JbCKahvYd)
        op foto trouw
  • YlKU5OJqPq4E (Ybq7EG66pRZ)
        op FOTO LOGO ANTWERPEN
  • HTAyCDQA (XYwLsi9VV8)
        op Het loopt niet altijd zoals gepland ....
  • qI9mM8WJ (ZCVhBY2eB)
        op Het loopt niet altijd zoals gepland ....
  • hello hello hello - nice to see you, please visit again!
    hallo, olà, doei, bonjour, bedankt voor je bezoekje!
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    NABORAM
  • Hier vind je informatie over borstkanker : website Antwerpen
  • een moeder aan de computer
  • dear son...
  • The good old days.

    Foto
    New Page 1

     

    this picture shows a line of little girls holding hands facing the immensity of ocean waves.
    Alone they might be washed away, but together they stand strong.
    Thank you each for holding my hand somewhere along the way when I was facing a wave of my own.
    I hope you will reach for my hand when your own wave threatens.

     All of us girls,

    Old and young,
    Near and far,
    Hold special memories of good times we've shared.
    We've had our share of hard times when our friends were there to make us feel better.
    We've shared...
    our hearts,
    our time,
    our secrets ,
    our fears,
    our hopes

    and our dreams.
    Let us never break the chain of friends!


    Mrs.Bo and Mr. Silver

    11-04-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.uitslag poll schaamhaar.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen











    En hier dan de uitslag van ‘het schaamhaar poll’

     

    32%     knipt het hier en daar wat bij

    16%     onderhoudt zijn geschoren gazon

    11%     scheert het nooit

    8%       is kaal omdat de partner het graag heeft

    8%       is kaal omdat ze het zelf graag zo hebben

    8%       laat het verwijderen tot aan de bikinilijn

    8%       is al jaren kaal ( uitgevallen of geschoren? Die vraag  had ik wat beter moeten formuleren.)

    8%       is niet kaal – maar de partner zou het wel liever hebben.

    5%       laat alles staan omdat partner een weelderig gewas verkiest.

    5%       verkiest een dun Braziliaans streepje

    3%       laat het verwijderen met was

    3%       verwijdert  nooit omdat de nagroei pikt en jeukt.

     

    Besluit:

    De meeste vrouwen knippen hun schaamhaar ‘hier en daar wat bij’.

     

    Terwijl ik dit schrijf zit ik me nu weer af te vragen hoe dit gebeurt. 

    Doe je dat gewoon op de tast,  met af en toe eens een venijnig knipje in je schaamlippen?

    Hurk je over een spiegel en doe je het netjes in model?

    Sta je voor een grote spiegel en probeer je er een kunstwerkje van te maken?

    Vraag je het aan je partner?

     

    Ge ziet, soms ben ik echt bezig met serieuze ‘bedenkingen’ wat toch moet af en toe in deze categorie hé?

     

     

    11-04-2006 om 00:00 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 2/5 - (4 Stemmen)
    » Reageer (11)
    10-04-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vertaling Engels/Russisch
    Klik op de afbeelding om de link te volgen











    Ik moet me haasten om dit stukje erin te krijgen want sebiet begint 'Lost' met die knappe Sayid (zie lijst rechts).
    Daarnet mijn schoonmoeder volgepropt met kip, geroosterde patatjes en geroosterde pastenaak, sla en appelmoes en ventje voert  haar op dit moment  voldaan en verzadigd terug naar huis.
    Binnenkort vertrekt ze voor drie weken naar Gran Canaria (oef...blije zucht...) en ik dacht bij mezelf  "als ik haar nu eens verras in Gran Canaria met een brief in't Russisch". 
    Niet moeilijk hoor, op't internet vindt ge nu vertaalprogramma's. 
    Ik heb er eens ene uitgetest.

    de Altavista vertaalsite: http://babelfish.altavista.com/tr

    Ik  zette de taal op ‘Engels naar Russisch’.

    Goh...wat een fantastische uitvinding.   Ge zet uw zinnekes er gewoon in en ‘plop’ druk op de knop en erboven verschijnt de zin in de gewenste taal, in dit geval Russisch.

    Nu is Russisch voor mij net hetzelfde als Chinees, ik snap er de ballen van.  Maar ik kan altijd rekenen op de hulp van Ludovicus als er iets niet klopt.

    Met uw schoonmoeder moet ge wat voorzichtiger zijn als ge communiceert en zeker als ze geen al te groot gevoel voor humor heeft zoals de mijn.

    Voor alle veiligheid vertaalde ik wat ik geschreven had  terug naar Engels om te zien of er wel degelijk stond wat ik geschreven had.  Amaai,  al goed dat ik het deed,  hierna ziet ge de drie brieven.   


    Mijn origineel engels test briefje:

     

    Dear Mother,

    It will be a shock to receive this letter in your own language.

    We hope your flight was without problems and that your arrived safe and sound in GranCanaria.

    Do you like the hotel you are staying at?

    I hope the weather is fine and that you and your friend are enjoying the sunshine.

    All the children and grandchildren are fine and in good health.

    This is a  real good idea someone had,  to put a translation program on internet for us isn't it?

    But before I send you this letter I’m going to check and see if it really is Russian, I’ll do this by translating it in reverse and then I will know if  you can understand what I am saying.

     

     

    De russische vertaling volgens Altavista babelfish

     (Ludovicus zet u maar al schrap)

    Дорогая Мать,

     Будет ударом для того чтобы получить это письмо в вашем собственном языке

    Мы надеемся ваш полет был без проблем и что ваши приезжанная безопасная и ядрово в Gran Canaria.

    Сделайте вы полюбите гостиница, котор вы остаетесь на?

    Я надеюсь погода отлично и тому вы и ваш друг наслаждаетесь солнечностью.

    Все дети и внучата находятся отлично и в богатырскя здоровье

    это реальная хорошая идея, котор кто-то должно одеть в программу перевода интернет для нас не будет им?

    Но прежде чем я пошлю вами это письмо, котор я иду проверить и увидеть если он реально русск, то я сделаю это путем переводить его в обратном и после этого я знаю если вы можете понять, то я говорю

     (mooi hé? )

    en nu uit veiligheidsoverweging de hervertaling van het Russisch hierboven naar Engels:

     Dear mother,

    It will the impact in order obtain this letter in your own language

    We hope your flight was without the problems and which your the priyezzhannaya safe and is sound in Gran Canaria

    Make you you will fall in love hotel, is which you you do remain on?

    I hope weather excellently and to that you and your friend delight in by sunshine.

    All children and grandchildren be situated excellently and into bogatyrskya the health

    this is real good idea, is which someone must dress into the program of transfer the Internet for us not will be it?

    But before I will send by you this letter, it is which 4 to ides to verify and to see if it is actually Russian, then I I will make this way to transfer it in the reverse and after this I I know if you can understand, then I I speak


     da's de moeite hé?....

    Stel je voor dat ik die brief verzonden had, ik zou het de rest van mijn leven moeten aanhoren.
    Wat een 
    babylonische spraakverwarring. Ik snap nu wel waarom Altavista de woorden: ‘babel fish’ gebruikt heeft.

     

    Ik denk dat ik zoals steeds maar beter telefoneer met schoonma, da’s ook niet gemakkelijk maar we hoeven het gesprek niet te lang te maken hé?

     

     

     

     

     

     

     

    10-04-2006 om 23:12 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    » Reageer (8)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.antwoord aan Myette
    Klik op de afbeelding om de link te volgen











    antwoord aan Myette

    Lieve Myette, ik was toch ook even benieuwd en ik ben zoals jij een kurieuzeneuzemosterdpot dus ben ik even snel op 't net gaan kijken of de drie punten ( 2-8-10) inderdaad niet juist waren.
    Ik ga het niet vertalen wegens gebrek aan tijd maar ik weet dat gij een heel slim madammeke zijt dus dat is geen probleem.
    Hier volgt wat ik gevonden heb (wel heel snel gekeken hoor - voel je vrij om tegenstrijdige berichten hieronder te zetten).

    I have read that Alfred Hitchcock did not have a belly button. How is this possible?

    Alfred Hitchcock's navel was removed during surgery.

    Is it true that babies are born without knee caps? If so, why?

    Newborns do have kneecaps. Kneecaps form about the fourth month of fetal life. However, they don’t show up on x-ray very well because they’re not ossified, or bony. At this point in life, the kneecaps are made of a cartilaginous material. The growth centers surrounding the kneecap form late in developmental life in utero and may not appear until just before or just after the infant is born.

    Remember, infants are a work in progress. The potential for linear bone growth may continue until the late teens or early twenties. Although all the precursor tissues for the major bones are present at or immediately after birth, centers of ossification (where bone is laid down) continue to develop throughout childhood and beyond. For instance, the head of the femur appears at four months, the patella, or kneecap, starts showing signs of ossification at about 3 years in females and 4-5 years of age in males. Parts of the pelvic girdle (hips) don’t appear ossified until adolescence with the tubercle of the pubis not appearing until 18-20 years of age.

    Who invented the toothbrush and when was it invented?

    The toothbrush as we know it today was not invented until 1938. However, early forms of the toothbrush have been in existence since 3000 BC. Ancient civilizations used a "chew stick," which was a thin twig with a frayed end. These 'chew sticks' were rubbed against the teeth.

    The bristle toothbrush, similar to the type used today, was not invented until 1498 in China. The bristles were actually the stiff, coarse hairs taken from the back of a hog's neck and attached to handles made of bone or bamboo.



    Maar die spin inslikken terwijl ge slaapt.......'k heb er zelf wakker van gelegen.

    10-04-2006 om 11:04 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    » Reageer (3)
    09-04-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.waar of niet waar?
    Klik op de afbeelding om de link te volgen













    Waar of niet waar?

     

    1. appels, en niet caffeine,  zijn het meest efficiënt om ’s morgens wakker te worden.

    2.     Alfred Hitchcock had geen navel.

    3.     Iemand die per dag één pakje rookt zal ongeveer 2 tanden verliezen elke tien jaar.

    4.     Men wordt niet ziek van koud weer, je wordt sneller ziek als je altijd binnen blijft.

    5.     Wanneer je niest,  stoppen eventjes al je lichaams functies, zelfs je hart.

    6.     slechts 7 per cent van de populatie is linkshandig.

    7.     Elke minuut wordt er iemand in een ziekenhuis behandeld voor hondenbeten.

    8.     Baby’s worden geboren zonder knieschijf.   Die komen er pas tussen de leeftijd van 2 tot 6.

    9.     de gemiddelde persoon zal vijf jaar van zijn leven in een lijn aangeschoven en gewacht hebben.

    10.  de tandenborstel werd uitgevonden in 1948.

    11.  de gemiddelde huisvlieg leeft ongeveer één maand.

    12.  de gemiddelde computer pinkt 7 keer per minuut.

    13.  Na de middag zijn je voeten groter dan eender welk ander moment van de dag.

    14.  De meesten van ons hebben een spin ingeslikt terwijl we sliepen.

    15.  de echte reden waarom struisvogels hun hoofd in’t water steken is omdat ze water zoeken.

    16.  er zijn maar twee dieren die achter zich kunnen zien zonder hun hoofd om te draaien, het konijn en de papegaai.

        17. John Travolta weigerde de hoofdrollen in de film;"An Officer and a Gentleman" en"Tootsie."

        18. Prince Charles and Prince William zullen NOOIT samen reizen met hetzelfde vliegtuig omdat het vliegtuig zou kunnen neerstorten.

       19. De eerste Harley Davidson motor gebouwd in 1903 had een leeg tomaten blik als carburator.

      20. De meeste ziekenhuizen verdienen extra door de navelstrengen van pasgeborenen te verkopen. Ze worden gebruikt bij adertransplantaties.

      21. Humphrey Bogart was familie van Prinses Diana. Zij waren neef en nicht in de zevende graad.

     22. Zonder kleurstof is  Coca-Cola groen.

    Wat denk je,  juist of fout?


    Volgens mijn bron ( voor eventuele fouten of misverstanden ben ik niet verantwoordelijk ) is alles juist, maar nu moet je even terug lezen en stilstaan bij

    .......punt 14.....bwaaaahhhhh......


     

    09-04-2006 om 12:47 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (4 Stemmen)
    » Reageer (16)
    08-04-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.to shop or not to shop - that's the question
    Klik op de afbeelding om de link te volgen











    Héhé, even snel een blogstukje schrijven want ventje heeft al laten weten dat hij weer een rommelmarktje wil doen. 

    Wat die man heeft met rommel zal altijd een vraag blijven. 

    Ik kijk soms in de spiegel en vraag me af of ik ook tot die categorie behoor.   Volgens schoonma had hij veel beter kunnen doen, hij had de dochter van de burgermeester van Brasschaat veel jaren terug kunnen krijgen zei ze, later bleek dat het de dochter van de concièrge van de burgermeester van Brasschaat was, maar ja, ik wist het weeral.

    Gisteren dacht ik ook dat ik een lekker middagje aan mijn PC zou mogen zitten want hij had besloten om takken te vermorzelen. 

    Plezant dat er zoveel machines uitgevonden zijn om mannen op pensioen bezig te houden.

    Maar de takken waren spijtig genoeg te rap op en hij had niet veel zin om iets anders te doen dus kwam hij mij weer ambeteren.

    ‘Gaan we eens weg?’ vroeg hij met een zielig gezicht. 

    ‘’k dacht dat we vandaag eens thuisbleven’ antwoordde ik en ik wist al dat  mijn middagje PC’en  naar de knoppen was.   Hoe moet ik nu ooit goed leren werken met mijn foto programma?   Ventje verwacht wel dat ik alles kan en nog wel liefst onmiddellijk op de computer, maar hij beseft niet dat er in zelfstudie veel tijd kruipt. (ik zwijg natuurlijk als een graf over mijn tijd in blogland).

    Enfin, om een lang verhaal kort te maken, ik gaf weeral toe en wijle weg.

    Shopping center Wijnegem.   Als mijn ventje een vrouw was geweest had hij een rijke vent moeten treffen.

    Ik dacht zo bij mijn eigen zichzelve, als ik dan toch moet rondlopen in een shopping center dan shoppen we maar.  Een mooie T-shirt, enfin twee T-shirts om juist te zijn.  Een video, het laatste boek van Ben Elton en ik was op dreef.

    Ventje kreeg het in de mot dat ik op dreef was en begon me richting uitgang te trekken. 

    Ik heb ook mijn truukjes!

    Als we dan toch bezig zijn dacht ik, dan ineens volle bak: “kom we gaan eten shoeke, ‘k heb geen zin om te koken”.  – In for a penny – in for a pound –

    Ik heb ooit eens een auto gezien met een sticker erop: ‘I’m spending my children’s inheritance’.  Ik vond dat bijlange nog niet zo slecht gezien.  Niet dat er zo’n fameuze inheritance is, maar als we dood zijn is’t gedaan nietwaar?

    Toen we eindelijk, veel later,  verzadigd thuiskwamen  kreeg ik echter een koude douche.  Ik keek naar mijn kalender en daar stond een groot, rood kruis op de zevende april : KIJK NAAR TV 1 – THUIS – PAZ KOMT ERIN. 

    Oeioei, te laat.  Sorry hoor Pazke.   Ik hoop dat je het me vergeeft.  Ik kom zeker naar je optreden kijken in het Dion theater hoor (als het nog niet te laat is J ).

    En nu snel me klaarmaken want ventje staat weeral te trappelen om te vertrekken. 

    Iets in me zegt dat hij graag naar deze rommelmarkt gaat omdat hij er altijd zijn eerste lief tegenkomt.

    Ach....als hij maar gelukkig is hé?

     

    08-04-2006 om 00:00 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (5 Stemmen)
    » Reageer (7)
    06-04-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Paasvakantie en schaamhaar !?!?
    Klik op de afbeelding om de link te volgen








    't is echt de moeite om even te klikken op de kip hierboven en dan ook nog even te wachten tot ze haar striptease doet.

    ’t Ja met die paasvakantie en de kleinkinderen had ik weinig tijd om aan mijn PC te zitten, dus die poll op aanraden van Chia over het scheren van schaamhaar kwam net op tijd.

    Haar stukje over schaam-scheren wekte toch ook mijn nieuwsgierigheid op en ik ging op zoek op ’t net naar schaamhaar en scheren.

    De meest interessante stukken waren in’t engels en ik heb deze week spijtig genoeg echt geen tijd om het te vertalen. ’t Zal voor een andere keer zijn.

    Maar omdat het vorig stukje toch zeer kort was zet ik hier vandaag nog een beetje meer uitleg.

    Trouwens : ik hoop dat er ook mannen deelnemen aan de poll.

    Wat mannen van dat scheren/niet scheren vinden is voor ons dames ook belangrijk, niet dat we er ons een fluit van aantrekken maar we weten wel het graag.

    Bon, here goes, het beetje dat ik op het net vond in het nederlands over schaamhaar;

    -Schaamhaar of pubarche (allez wie heeft dat woord ooit gehoord?) is beharing in de schaamstreek dat gewoonlijk vanaf de puberteit groeit. (wanneer valt het uit? Dat stond er niet bij - toch een vrij belangrijk detail nietwaar ? ).

    Bij de jongens groeit schaamhaar ruitvormig boven, onder en op de penis en balzak. Bij de meisjes is de haargroei eerder driehoekig en bevindt zich vooral boven maar ook rond de vagina.
    (voilà weer iets bijgeleerd! – straks even die ruitvorm bestuderen om te zien of dat wel echt waar is.)

    Als we de nederlandse woorden even opzoeken dan zien we dat Nederlanders/Vlamingen zich wel erg schamen als het over dit onderwerp gaat. Men schaamt zich blijkbaar voor alles onder de gordel.

    Letterlijk vertaald naar het engels:

    Schaambeen = shame bone = pubis

    Schaamhaar = shame hair = pubic hair

    Schaam streek = shame area = pubes

    Schaamlippen = shame lips = labia

    Ik was ook heel verwonderd te lezen dat een onderdeel van de reinheid bij islamitische vrouwen ook betekende dat die zich regelmatig moesten ontharen. .M.a.w. als je je schaam- en okselhaar laat staan ben je onrein?!

    Vandaar die brede, lange jurken, dan kan je eens lekker krabben als er weer een scheerbeurt nodig is.

    “Islam en schaamhaar. Elke moslim vrouw heeft volgens haar geloof de verplichting haar lichaam rein te houden. Onderdeel van deze reinheid is het verwijderen van oksel- en schaamhaar. Scheren zou minimaal eens in de 40 dagen moeten gebeuren.
    Het okselhaar zou 'geplukt' - (auw! – ik heb ooit eens mijn okselhaar proberen te waxen en dat deed verdomd pijn hoor )- uitgetrokken moeten worden terwijl het schaamhaar ook geschoren mag worden. (oef, zullen die blij zijn!) Voor het scheren zelf bestaan duidelijke voorschriften.

    Persoonlijke hygiene. Cfr. http://www.maghrebonline.nl
    Er zijn ook zaken van alledaagse persoonlijke hygiene waar een moslimvrouw zich bewust van moet zijn. Deze zijn:
    1) Het reinigen van je geslachtsdelen na toiletgebruik. Het gebruik van wc-papier is niet voldoende; deze lichaamsdelen moeten worden gewassen met water.
    2) Het verwijderen van lichaamshaar: schaamhaar- en okselhaar moet regelmatig worden verwijderd.
    Epileren van okselaren is aanbevolen, maar het mag ook worden geschoren.
    Voor het schaamhaar is scheren aanbevolen. Haar van de benen verwijderen is toegestaan, evenals het verwijderen van te veel haar op het gezicht maar het epileren van de wenkbrauwen om ze in vorm te krijgen en uit te dunnen is niet toegestaan.
    3) Het knippen van de nagels: nagels moeten kort en schoon worden gehouden.
    De westerse mode van lange vingernagels is niet acceptabel voor een moslimvrouw.
     
    Oef, ben ik blij dat ik geen moslimvrouw ben. Ik mag ontharen als ik er zelf zin in heb.

    Ik las ook op het net dat er nu ook ‘vaginale kappers bestaan’, ze worden ‘Kutkappers’ genoemd. Men is dus in Nederland/België afgestapt van het woord schaam: anders zouden het ‘schaamkappers’ zijn.

    Bon, aan het niveau van bovenstaande tekst zie je dat ik deze week bijzonder weinig tijd heb gehad om na te denken.

    (Chia doe nu even je ogen toe) Gisteren zijn we met de twee kleinzonen in de Ardennen bij een biologische boer twintig kilo vlees gaan afhalen.

    Natuurlijk zijn we dan ook op bezoek geweest bij broer 1 en schoonzus want zij kennen die boer en die hadden ook hun twee kleindochters op bezoek – paasvakantie en werkende ouders, remember?

    Toevallig kwam toch nét die dag de paashaas eieren leggen in de tuin van broer 1! 

    Free Image Hosting at www.ImageShack.us



    Kleinzoon 2 heeft de hele weg naar huis in zijn kinderzitje uitbundig zitten zingen van geluk, hij had wel een middagdutje gedaan. Kleinzoon 1 daarentegen lag uitgeteld te ronken tot thuis en is al slapend uit de auto zijn bedje ingegaan.

    Vanmorgen was het even binnen spelen – buiten was het een ietsie pietsie aan de frisse kant.

    Eerst wat spelletjes op de computer en daarna schilderen en knutselen tot mama hen kwam halen.

    Free Image Hosting at www.ImageShack.us

    Free Image Hosting at www.ImageShack.us

    En nu......zàààààààlige rust!

    Seffens mijn voetjes omhoog en wat TV kijken, maar eerst moet ventje eten krijgen want voor hem is het seffens nog  ‘moederdag’ – zijn vaste bezoekdag aan zijn moeder.

    Ik geef forfait.




    06-04-2006 om 00:00 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    » Reageer (8)
    04-04-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Flexibel werken ?
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
















    Elke schoolvakantie is een steeds weerkerend probleem voor werkende ouders.

    Als ex-werkende moeder kan ik er zelf van meespreken.

    Op ATV pikte ik zondag nog een stukje mee van een programma over het doorstoten van werkende vrouwen door ‘het glazen plafond’. De grote struikelblok is nog steeds de verdeling werk/gezin. Dat is het voor ons altijd geweest.

    Ik heb altijd graag gewerkt, was ambitieus en kom uit een geslacht waar de vrouwen – mijn grootmoeder, tantes, moeder- altijd heel hard gewerkt hebben en daarbovenop nog heel het huishouden deden, tot en met het maken van kleding tot ’s avonds tien, elf uur.
    Toen was er helemaal geen sprake van ‘de nieuwe man’.
    Die lag uitgestrekt in zijn zetel te bekomen van zijn harde werktaak.

    Toen ik trouwde en het vanzelfsprekend vond dat ik ook bleef meewerken stapte ik nog steeds in die leefwereld: de vrouw doet alles. Was me dat even schrikken.
    Maar ik was jong, had veel energie en ben erin geslaagd om het allemaal te doen met zelfs nog veel vrijwilligerswerk ’s avonds erbij.
    Hoe langer hoe meer ondervond ik hoe hard vrouwen moesten werken en ik vroeg  aan mijn moeder waarom ze ons vroeger thuis niet meer had ingeschakeld in het huishoudelijk werk.
    We hadden toch nog veel meer kunnen doen om haar te helpen als ze een beetje aangedrongen had. Als tiener zagen wij zelf het vele werk niet.
    We moesten toen wel – de meisjes toch – elke dag ons steentje bijdragen met de afwas, kuis en patatten schillen, maar daar bleef het zo wat bij.
    Maar moeder antwoordde: “och kindje, ik heb niet meer van jullie verlangd omdat ik wist hoe moeilijk je het later nog ging hebben”.

    Ventje kwam uit een gezin met moeder aan de haard en had nog nooit vanzeleven zelfs een sok moeten oprapen.

    Maar wij zijn de meisjes van 1968 en we begonnen meer en meer inbreng te verlangen van onze echtgenoot.
    Ik herinner me nog steeds de ontzetting op het gezicht van mijn vader en mijn schoonmoeder die me allebei een vreselijke ‘dolle mina’ vonden omdat ik probeerde om ventje mee in te schakelen in het huishouden.
    Bij mij heeft het op z’n minst vijfentwintig jaar geduurd.
    Nu draait de lieve schat op volle toeren, maar toen ik werkte en kleine kindjes had was het nul komma nul.

    Daarom heb ik nu zo’n begrip voor mijn werkende schoondochters. Eén ervan staat gelukkig in het onderwijs en haar man zoon 2 ook, die hebben gelukkig geen problemen met opvang tijdens schoolvakanties.
    Schoondochter 1 en zoon 1 daarentegen moeten opvang zoeken tijdens de vakantieperiodes.
    Schoondochter 1 kan als verpleegster nog een beetje schuifelen met haar uren, en haar opgespaarde overuren kan ze dan gebruiken om de tweede week vakantie als verlof op te nemen.
    De eerste week proberen wij ze zoveel mogelijk uit de nood te helpen en dan nog vragen ze enkel het hoogstnodige.

    Even terug naar het TV programma.
    Er werd gesproken van werk-flexibiliteit samen met je werkgever.
    Ik kreeg toch nog steeds de indruk dat het vooral van vrouwen verwacht werd dat ze flexibel zouden zijn.
    Er nam maar één man deel aan het debat.
    Ik ben nog niet zo heel lang gestopt met werken en ik kan me niet herinneren dat er veel mannelijke werknemers vrijaf vroegen omdat de kindjes niet naar school konden.
    Ik geloof ook niet dat veel werkgevers deze flexibele vorm van werken door mannen zouden aanvaarden.
    In een privé bedrijf wordt het ook maar met moeite en zuchtend toegestaan aan vrouwen, en dan worden de dagen ook nog eens afgetrokken van je jaarlijkse vakantiedagen.
    Sociale verlofdagen of tijdskrediet is in de privé sector onbestaand.

    Mannen hebben tegenwoordig ook recht op vier maanden ouderschapsverlof.
    Deze vier maanden kunnen zelfs gespreid worden over enkele jaren indien nodig.
    Maar indien mannen bij elke schoolvakantie een weekje onbetaald verlof zouden vragen om op hun kinderen te passen, dan ben ik van mening dat er ook heel veel mannen onder het ‘glazen plafond’ zouden blijven hangen, net zoals de vrouwen.
    Werken en kinderen hebben is volgens mij nog steeds een even groot probleem als vroeger.

    Maar laten we even de positieve kant bekijken: zo krijgen we als grootouders ook nog eens de kans om te genieten van die kleine, lieve schatjes.
    Het grote voordeel is dat het maar af en toe is en dat je ze ’s avonds terug meegeeft met mama of papa en ’s nachts goed kan slapen. Slapeloze nachten zou ik niet goed meer aankunnen.

    Als kleinzoon 2 – nu bijna drie jaar oud – gisteren op mijn schoot klom, zich als een aapje aan me vastklampte en me bijna kapot knuffelde met kusjes dan smelt mijn hart.
    Het regende gisteren, dus buiten spelen zat er niet in.
    Kleinzoon 1 werd geïnstalleerd aan mijn laptop om spelletjes te spelen: “want ik ben al groot hé nana?”.
    Met kleinzoon 2 leer ik dan de wondere wereld van Pingu, Telebullies (zo noemt hij ze), en Bumba en Dora kennen.
    Er wordt heel lang nagedacht en besproken welke video of DVD we gaan opzetten.
    “Nee nana, nie Pingu met Walrus. Ik ben bang van walrus, walrus heeft heel grote tanden, maar die bijt nie hé nana, die doet alleen maar HAHAHAHAHAHAHA, maar ik wil nie walrus zien want ik ben bang.”
    Een Disney tekenfilm stel ik dan voor. “nee nana nie de boze wolf, dan ben ik bang”.
    Na lang beraad en gezeten tussen al onze kindervideo’s en DVD’s wordt de goede oude, vertrouwde Barbapapa gekozen.
    Ik nestel me met kleinzoon 2 in de zetel, krijg nog een paar heerlijke natte kussen in mijn nek, hij neemt mijn hand vast met zijn zacht kleuterpolleke en voor de elfendertigste keer kijk ik weer mee naar de avonturen van Barbapapa.
    ’s Avonds blijven ze dan eten met hun papa want schoondochter heeft een late shift.

    Vermoeid maar gelukkig zak ik dan later lekker onderuit in mijn zetel om te kijken naar Sayid (zie mijn rechter kolom van mmmmmmmm....mannen) in ‘Lost’.

    04-04-2006 om 00:00 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (3 Stemmen)
    » Reageer (3)
    02-04-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Spring is in the air....hopelijk!
    Klik op de afbeelding om de link te volgen














    Ik hoefde deze ochtend mijn ogen nog niet open te doen en ik hoorde het al, ’t regende weeral pijpestelen. Ik denk dat ik voor iedereen spreek als ik zeg dat het nu eindelijk mag gedaan zijn! Ik ben het slecht weer kotsmisselijk beu en snak naar wat zon.

    Bon, genoeg gezaagd, dat wou ik gewoon even kwijt.

    Oef...’k voel me al onmiddellijk beter. Waar zo’n blogje al niet goed voor is.

    Wij zijn vandaag gaan brunchen in de Bourla schouwburg met vrienden van ons. Het was weer een internationaal gezelschap. De vrouw was dertig jaar lang de collega van mijn ventje en is Poolse, haar man die we ongeveer even lang kennen is Zweeds en wij....dat weten jullie inmiddels – een mengeling van Brits/Russisch/Belgen.

    Alhoewel ventje en zijn vrouwelijke collega nu al een paar jaar met brugpensioen zijn, blijven we nog regelmatig contact houden met elkaar.

    Haar Zweedse echtgenoot sprak engels toen ik hem leerde kennen. Drie maanden later – na een intensieve taalcursus sprak hij vloeiend ABN met een schattig licht zweeds accent. Niet zo erg als de kok in de Muppet show, maar het heeft iets aparts.

    Hij was ook de man die me terug leerde auto rijden. Ik had mijn rijbewijs met grote onderscheiding gehaald toen ik twintig was via de rijschool, maar toen hadden we maar één auto en ventje wou absoluut de monopolie van het voertuig behouden, met als resultaat dat ik veel jaren niet gereden heb. ’t Ja ik ben niet zo geëmancipeerd als ik eruit zie, enfin toen toch niet.

    Op een dag werd ik het echt beu – ik werkte te ver om met de fiets te gaan werken en met de bus (twee bussen want ik moest overstappen halfweg) was ik op z’n minst anderhalf uur onderweg en dan moest er nog iemand me komen afhalen aan het bushokje. ’s Avonds na het werk was het dan hetzelfde en dan tien minuten lopen op een drafje om de kinderen op tijd van school te halen. Ik was toen wel heel fit.

    Ik besloot dus om terug te leren autorijden, zeer tegen de zin van ventje die niet graag afstand deed van zijn groot stuk speelgoed, alhoewel de auto de hele dag gewoon op straat bij zijn firma geparkeerd stond.

    Eén keer heb ik nog geprobeerd om te rijden met ventje zelf en ik had al moeten weten dat dit op een regelrechte fiasco ging uitdraaien gezien het voorgaande.

    De tweede keuze om me terug op de baan te krijgen was broer 1, maar in een vorig stuk heb ik al uitgelegd dat hij denkt dat je met auto’s altijd op een racebaan bent, dus ook niet de geschikte leraar. Hij kende maar één zin: “gas geven, gas geven!” en dat durfde ik nu net niet.

    De derde keuze was onze Zweedse vriend. Een schot in de roos! Hij was de kalmte in persoon. Altijd rustig, nooit kwaad en hij zei alles met een vleugje humor.

    Stond ik wat te lang aan een licht dat groen werd dan zei hij in zijn mooi zweeds ABN: “ ’t gaat niet groener worden met te wachten hoor!”. Wanneer ik teveel links reed: “rechts op de baan is nog een klein beetje plaats voor u ”; aan een kruispunt met een tegenligger die pinkte om af te draaien, verviel hij soms in’t engels/zweeds: “never trust a pinker! Maybe it’s a woman and she’ll change her mind at the last moment”.

    Na een paar weken les vond ik mijn courage terug en durfde ik alleen weer achter het stuur.

    Ik had me wel voorgenomen om NOOIT in de auto te stappen met ventje naast me tot ik zelfzeker genoeg was op de baan. Zijn afkeurend geroep en getrek aan het stuurwiel van de vorige keer lag nog vers in mijn geheugen.

    Als je alleen rijdt en je knarst eens lekker met de vitessen, of als je start met kangeroenaft dan is er niemand die daar opmerkingen over maakt.

    Soms werd door de kinderen wel eens verklapt dat mama iets fout had gedaan: “papa, ons mama zegt dat bumpers dienen om te bumpen, is da waar?”....

    Zelfs nu rijd ik alleen maar met ventje naast me als passagier wanneer hij een Duvel teveel op heeft.

    Na een paar minuten dronken gemompel met rij-instructies zakt hij onderuit in de passagierstoel en hoor ik hem niet meer tot aan onze voordeur – enkel gesnurk.

    Ik kan het dan wel niet laten om regelmatig eens bruusk te stoppen aan de hoek van een straat om hem gewoon slapend wat over-en-weer te zien snokken in zijn gordel. Dan knort hij even als een slapend varkentje en slaapt rustig door tot het volgend kruispunt.

    Ik heb nooit gezegd dat ik een engel was hé? Binnenin me zit er soms een kwelduiveltje.

    En ja....na de middag kwam het zonnetje er toch door en ben ik eindelijk voor de eerste keer in mijn nieuwe knuffelstoel in de tuin kunnen gaan liggen........zààààààààlig!

    Spring is in the air......lalalalalalal laaaaaa......


    A woman coming towards me,
    Swerved over into my lane.
    What kind of driver was she?
    Had she gone a bit insane?

    That she crossed into my lane,
    Sure didn't seem to faze her.
    She made me spill my coffee
    And drop my 'lectric razor!

    My cell phone squashed my donut
    And my cigarette is gone.
    The stupid woman driver,
    She was putting makeup on!



    02-04-2006 om 00:00 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (3 Stemmen)
    » Reageer (7)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Solitude....
    Klik op de afbeelding om de link te volgen









    Aaaaahhhhh.....zaterdag was een zalige rustdag tenhuize Bojako en dat gebeurt niet gauw hoor.

    Zoon 1 belde heel vroeg toen ik nog lekker halfwakker in mijn bedstee lag en vroeg of we geen zin hadden om mee op uitstap te gaan met hem en de kindjes. Zijn vrouwtje moest werken en hij is niet graag alleen.

    Hij verschoot toen ik zei dat ik nog knus onder mijn donske lag.

    “Wablief? En ’t is al na negen uur!” riep hij.

    Ik moest even lachen en herinnerde hem aan zijn studententijd toen ik ’s middags thuis kwam en hij nog in zijn beddeke lag.

    Ik stelde voor om eens met de kindjes naar onze caravan aan zee te gaan, dan konden ze eens goed uitwaaien.

    “Ja maar, gaan jullie dan niet mee?” vroeg hij. “Wat voor weer is’t?” vroeg ik. “’t Giet” zei hij. “Hmmmm” zei ik. “’k zal het eens aan uwe padre vragen.”

    Ik had echt geen zin om in de gietende regen een strandwandeling te maken. Ik had een rustdag voorzien. Ventje daarentegen heeft geen zittend g..t zoals jullie weten en zag die strandwandeling en picnic in de caravan wel zitten.

    “Awel ga dan mee en geniet, ik blijf wel lekker alleen thuis” zei ik.

    Ze vertrokken een half uurke later en ik zwaaide naar de kindjes, nog altijd in mijn peignoir.

    Héhé....zo lekker helemaal alleen, soms kan dat toch zalig zijn. Aan mijn computerke zitten prutsen zonder dat er iemand je lastig valt. Er is niet veel nodig om me gelukkig te maken.

    Ik heb rustig de tijd genomen om een nieuw mailadres aan te maken want ik ondervind de laatste tijd wat problemen op mijn gewoon mail adres, heel veel ongewenst e-mail.

    Weet ge, als ge zoals ik niets van computers kent, is een nieuw mail adres aanmaken heel moeilijk.

    Ik heb nochtans netjes alle instructies gevolgd die op de site staan van mijn provider, maar toen ik om te proberen een mailtje naar mezelf stuurde op dit nieuw mailadres via mijn hotmail adres lukte het niet. (moeilijk zinneke hé? ‘k versta het zelf bijna niet maar ik kan het niet eenvoudiger uitleggen.)

    Dedju toch en het leek zo simpel! Zo moeilijk kan dat toch niet zijn?!

    Ik besloot dan maar te wachten tot maandag en telefonisch raad te vragen aan de ‘support afdeling for idiots’ zoals altijd.

    Daarna begon eindelijk de zon te schijnen en dacht ik dat ik misschien beter toch was meegegaan met mijn mannen.

    ‘t ja ik ben soms zo’n beetje zoals het weer – heel wispelturig, maar als vrouw mag dat hé?

    02-04-2006 om 00:00 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (5 Stemmen)
    » Reageer (5)
    31-03-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Roken : deel 2
    Klik op de afbeelding om de link te volgen










    Nog altijd met Knuffel van Huismusje in mijn hoofd zit ik te denken aan de tijd dat ventje en ik kettingrokers waren.

    Als ik door onze oude fotoalbums blader zijn bijna al de foto’s die getrokken werden op feestjes eind jaren zestig, begin jaren zeventig, grijs en bewolkt.

    Bij het inscannen van enkele vroeg ik me af of er toen iets mis was met onze camera tot ik besefte dat het rookwolken waren.

    Wij twee, en onze beide ouders – moeders en vaders – waren allemaal kettingrokers. De foto’s die ik vasthad waren rond de eindejaarsfeesten getrokken dus waarschijnlijk waren alle ramen ook dicht voor de kou.

    In zo’n rokers klimaat liepen onze twee zonen de ganse tijd rond. Ik kon zelfs tijdens mijn zwangerschap het roken niet laten. Bij de oudste zat ik op mijn werk voortdurend naar de klok te kijken. Men begon toen (1970) te zeggen dat roken schadelijk kon zijn voor de baby. Ik had me daarom voorgenomen om maar om het uur een sigaretje te roken, wat al een hele inspanning was.

    Zelfs in het moederhuis mocht je toen op de kamer roken als je een kamer alleen had. Dat was voor mij dus een belangrijke vereiste. Gelukkig/ongelukkig voor mijn baby lag die niet bij mij maar in de couveuse, want hij was te vroeg geboren.

    Ik had al veel vrouwen horen zeggen dat ze geen sigaret konden zien of ruiken als ze zwanger waren en toen ik de tweede keer zwanger werd hoopte ik fervent dat ik ook die afkeer zou krijgen. Ik nam me voor om dan, indien ik negen maanden niet had gerookt, écht een poging te doen om te stoppen.

    Maar.....zoals gewoonlijk reageer ik niet zoals de doorsnee vrouw en had ik tijdens de zwangerschap van zoon 2 nog meer goesting dan anders in een sigaret. Aftellen naar mijn uurlijks sigaretje was toen echt een pijniging. Ik zou er toen als ik had gekund met gemak tegelijk vier in mijn mond en twee in mijn oren hebben kunnen steken. Maar met enorm veel moeite hield ik het bij één per uur (soms toch).

    Daarna rookte ik weer volle pot, lekker mijn twee pakjes per dag. Als we met ons deux cheveautje rondreden met de kindjes achteraan in primitieve kinderzitjes, zonder gordel – wat hebben wij onze kinderen toch allemaal aangedaan? – de ramen toe voor kou en regen en ventje en ik maar lekker paffen vooraan en al de rook ging naar achter en de kindjes maar lekker meeroken!

    Toen greep het lot toe, onze jongste zoon begon toen hij ongeveer één jaar was voortdurend te hoesten. Na een eerste zware bronchitis/bijna longontsteking begon de kinderarts op ons in te hameren.

    “Roken jullie?” vroeg hij met een streng gezicht. Natuurlijk moesten we dit toegeven. “Dan wordt het tijd dat jullie ermee stoppen, besef je dan niet dat die kinderen de hele tijd mee jullie vuile lucht aan’t inademen zijn?” zei hij weer. Beschaamd moesten we toegeven dat we dit inderdaad beseften maar dat stoppen toch vreselijk moeilijk was.

    De hoest van zoon 2 ontwikkelde zich in een vreselijke allergie en na twee ziekenhuisopnamen besloten we toen om de raad van de kinderarts te volgen en te stoppen met roken, niet voor ons, maar voor onze kinderen.

    Er bestonden toen nog geen pleisters of tuttefrutten dus het moest ‘cold turkey’ zijn. We besloten om te stoppen tijdens onze vakantie omdat we dan toch uit onze gewone doen waren en we besloten om het samen te doen omdat het anders niet veel zin zou hebben.

    Ik geef u hier op een briefke dat het de slechtste vakantie was die we ooit samen gehad hebben. Dat we toen niet gescheiden zijn is ongelooflijk. Dat we allebei nog een neus hebben ook.

    In mijn vorig blogstukje schreef ik hoe mijn lieve moeder veranderde in dokter Jekyll, maar toen ik stopte was ik dokter Jekyll in’t kwadraat.

    Ventje had er minder moeite mee. Hij had de ganse dag een zwart plastieken sigaret houdertje in zijn mond – zonder sigaret natuurlijk – en ik schilde dunne wortels en hield die als een sigaret tussen mijn vingers en trok er eerst aan vooraleer ik er een stuk afbeet. Na onze vakantie had ik een mooi caroteen kleurtje. Na drie maanden was ik ook tien kilo zwaarder en dat is sindsdien nooit verbeterd, integendeel.

    Maar het is gelukt, na die vakantie waren we erdoor. De goesting was er nog, bij mij althans maar ik pakte het aan zoals alcoholiekers doen, één dag met de keer. Elke dag stond ik op en zei ik tegen mezelf: “ bon, ge zijt goe bezig maske, doorbijten, probeer nu nog een dag door te komen zonder sigaret “ en na een drietal maanden begon de goesting stilletjesaan weg te ebben.

    Maar net zoals Michelly zegt in haar reaktie bij mijn vorig stukje, durf ik ook niet voor welke reden dan ook nog een sigaret in mijn mond steken. Alhoewel ventje en ik nu al vijfentwintig jaar rookvrij zijn ben ik ervan overtuigd dat als ik één sigaret rook, ik weer terug verkocht ben.

    Als er dus één ding in mijn leven is waar ik fier op ben dan is het dat ik ben kunnen stoppen met roken, nu nog enkel de alcohol en de seks en ik ben perfect!

    31-03-2006 om 11:56 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (5 Stemmen)
    » Reageer (8)
    29-03-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.herhaling voor Knuffel -Stoppen met Roken-
    Klik op de afbeelding om de link te volgen













    Speciaal voor Knuffel van Huismusje zet ik dit stukje over mijn moederke (kettingrookster tot haar laatste snik) er nog eens in.
    (eerlijkheidshalve moet ik ook zeggen dat ik weinig tijd heb - veel babysit deze week!)


    Ondanks het feit dat ik mijn allerliefste moeder ontzettend liefhad en nog altijd enorm mis, moet ik soms toch lachen met stukken uit mijn dagboek van toen. Ze was het braafste menske dat je je kunt indenken, maar ze was een verstokte kettingrookster en wanneer je haar sigaret afnam veranderde ze in Dr. Jekyll. Zij en mijn schoonmoeder waren omwille van hun leeftijd de enigen die bij ons nog ‘binnen’ mochten roken. De rokende jongeren worden beleefd naar de tuin verwezen, zeker nu de kleinkindjes rondlopen of kruipen.

    Je kunt die oudere mensen toch niet verwijten dat ze wat hun kluts kwijt zijn in verband met het roken. Het was vroeger een totaal sociaal aanvaarbare gewoonte, dermate zelfs dat als je bezoek kreeg je het sigarettenmerk ging kopen van de rokers en die uitstalde op je salontafel zoals koekjes. Ik kan me indenken dat het voor oudere mensen die nu in een ‘niet rokers’ situatie terechtkomen gewoon verschrikkelijk moet zijn. Jongeren daarentegen zijn nu totaal anders opgevoed.

    Maar nu mijn stukje uit mijn dagboek: moeder had anorexia en woog toen nog maar ‘nat’ een goede 35 kg. Ik probeerde alles om haar aan het eten te krijgen, lichamelijk was er geen verklaring voor, het moet dus psychisch geweest zijn, maar toch lieten we haar in het ziekenhuis (waar je dus niet mag roken) binnenstebuiten keren om zeker te zijn.

    30.1.2002

    Moeder ligt in het ziekenhuis en als kettingrookster lijdt ze momenteel aan een vreselijk erg nicotine tekort. Op zo’n moment heeft ze veel weg van haar eigen moeder op een slechte dag (mijn grootmoeder was een vreselijk mens en had in mijn kinderogen veel weg van een toverheks).

    Moeder, die nooit of te nimmer klaagt heeft nu zeker een half uur aan een stuk zitten klagen en zeuren. Ze hebben ’s morgens om zes uur bloed afgenomen! - )alles wat ik nu vet schrijf is niet zacht gesproken, maar geroepen ) -

    ‘ZE HEBBEN ME VANMORGEN MEEGENOMEN VOOR ONDERZOEKEN EN IK HEB NOG NIKS GEGETEN EN TOEN IK TERUGKWAM WAS MIJNE KOFFIE KOUD EN DUS HEB IK NIET WILLEN ETEN !’ zei ze met een verbeten trek om haar mond, me vreselijk kwaad aankijkend alsof het mijn schuld was.

    ‘TOEN KWAMEN ZE WEER TERUG VOOR NOG ONDERZOEKEN EN HEBBEN ZE ME NAAR DE VERKEERDE PLAATS GEBRACHT EN ZE WAREN ME VERGETEN EN IK HEB KWEET NIE HOE LANG MOETEN WACHTEN’. ‘tja....ik ‘hm’ zo nu en dan tussen het verbeten roepen in, niet goed wetend wat antwoorden.

    ‘TOEN IK UITEINDELIJK TERUG OP MIJN KAMER KWAM STOND MIJN MIDDAG ETEN DAAR MET MINSTENS ZEVEN GROTE PATATTEN, EN HET ETEN WAS KOUD EN IK HEB HET DAN MAAR LATEN STAAN, ZO’N ETEN EET IK NIE..... EN IK LIG HIER AL HEEL DE DAG EN IK HEB NOG NIEMAND GEZIEN, WAT LIG IK HIER IN GODSNAAM TE DOEN???

    Oef....ze voelde zich even wat beter toen ze dat allemaal gezegd (geroepen) had.

    Toen ze wat gekalmeerd was zei ik dat ze aan de verpleegster kon vragen om haar eten even op te warmen in de microgolf oven. ‘HET IS TEVEEL ETEN!!!!!’ Ik zei: ‘leg dan een beetje op je ondertas en vraag hen om dat op te warmen. ‘DE JAM WAS GEEN JAM HET WAS GELEI’. Ik zei haar dat ik haar jam van thuis zou meebrengen.

    ‘DE MELK IS GEEN MELK - HET IS POEDER’. Ik heb aan de verpleegster gevraagd om in’t vervolg gewone melk te geven. Ik heb nu eindelijk ook door dat er een lijst ligt waar je elke dag je maaltijd op kan bestellen, dus ik zet er heel groot op: ‘kinderporties aub’.

    Gelukkig voor mij is er nog een rookverslaafde zieke dame op de kamer en die brengt moeder af en toe naar de rook kamer, een vies klein kamertje, helemaal op ’t hoogste verdiep, dus moeder kan er zelf niet meer geraken omdat ze nu door haar gewicht te zwak is om te lopen.

    Terwijl ik bij haar zit komt er toch nog een dokter binnen die ons zegt dat er de volgende dag nog verschillende testen moesten gedaan worden.

    ‘Morgen gaat er nog meer bloed genomen worden en een urine test’ zegt hij.

    ‘WAT???? NOG MEER BLOED EN TOCH NIET OM ZES UUR ’S MORGENS... IK HOOP DAT ZE ME DE HELE DAG WEER NIET VAN HIER NAAR DAAR GAAN RIJDEN...’.

    De dokter gaat verder: ‘Morgen moeten ze ook een echo van haar buik nemen. Ze moet haar vocht inname beperken.’

    ‘WAT????,MAG IK SLECHTS EEN LITER PER DAG DRINKEN???? IK HEB ALTIJD DORST...’

    ‘Aha’ zegt de dokter, ‘misschien daarom dat je zo weinig eet, omdat je zoveel drinkt?’

    Ik leg uit dat moeder momenteel omwille van de anorexia door de psychiater behandeld wordt en dat die aan moeder een dieet heeft opgelegd waar ze zich moet aan houden om wat bij te komen, voornamelijk koekjes .... gewoon ‘iets’ om haar terug aan het eten te krijgen.

    ‘HIER LAAT AAN DE DOKTER ZIEN HOEVEEL IK AL WEEG !!!!’ roept moeder en ze duwt me haar notaboekje onder de neus waar ze heel nauwkeurig elke dag alles in noteert, naar de instructies van de psychiater. Ik zeg dat de dokter wel weet hoeveel ze weegt, ‘NEE!!!!! LAAT HEM MIJN BOEKJE ZIEN, IK NOTEER HET ELKE DAG !!!’

    Ik laat gelaten de dokter haar notaboekje zien waarop hij zegt: ‘dat is geen gezond dieet hoor, alleen maar een koekje.’

    Ik beaam het en zeg dat een diëtiste zal komen kijken hoe we het menu van moeder moeten samenstellen.

    De dokter kijkt in het dossier van moeder en zegt dat er vandaag een diëtiste is langs geweest.

    Ik kijk naar moeder en zij zegt : ‘ER IS IEMAND LANGS GEWEEST, MAAR HOE KAN IK NU IN GODSNAAM WETEN WIE WAT IS EN WAT ZE KOMEN DOEN?’

    Ik zeg haar dat ze dat dan moet vragen maar krijg zo’n dodelijk, lelijke blik dat ik maar wijselijk besluit om te zwijgen. Ze grolt bijna, dat ben ik van mijn lieve moeder niet gewoon. Met sigaret is ze de liefste persoon die je je maar kan indenken.

    Op dit moment zie ik ze gewoon denken: - ‘WIL DIE VERDOMDE DOKTER EINDELIJK VERDOMME WEGGAAN EN ONS ALLEEN LATEN ZODAT WE NAAR DE VERDOMDE ROOKKAMER KUNNEN GAAN EN IK EINDELIJK EEN VERDOMDE SIGARET KAN ROKEN....’

    De dokter vertrekt eindelijk en moeder, die nog amper kon bewegen, springt als een jong veulen uit het bed, wipt gezwind in de rolstoel en wil dat ik haar met ‘warp snelheid’ naar de rook kamer breng.

    Ik ben nu terug thuis, ik heb net gegeten, mijn laatste grijze haren zijn nu wit geworden, mijn gepijnigde zenuwen staan nu op breekpunt.

    Ik kan altijd mijn stress kwijt door te schijven.....dus ik schrijf.

    Aaaaaaaaaaaaaahhhhhhh.....krijs ik inwendig: voilà da’s beter, maar een fles whisky en een doos Valium zouden welkom zijn.

    29-03-2006 om 20:21 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    » Reageer (5)
    28-03-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Loverboy
    Klik op de afbeelding om de link te volgen














    Als vrouw van achtenvijftig (‘k moet niet liegen want het staat linksboven in mijn blog) heb ik door de jaren heen al veel andere vrouwen leren kennen.

    Voor sommige mannen blijven ze een enigma net zoals mannen dat voor ons blijven.

    Maar als vrouw doorzie je veel sneller de truukjes van andere vrouwen dan mannen.

    Ik ga proberen een lijstje op te maken, maar als je nog andere kent dan mag je ze gerust bij de reacties zetten.

    • Je hebt de bazige vrouw die haar willetje doordrijft tot ze krijgt wat ze wilt.
    • Je hebt de koppige vrouw die zwijgt en mokt tot ze krijgt wat ze wilt.
    • Er is de zeurende vrouw die hetzelfde doet,
    • de klagende vrouw,
    • de luie vrouw.
    • Maar de strafste vind ik de ‘sexy’ vrouw die via sex alles gedaan krijgt van mannen. Meestal zijn het kleine, fijne, knappe poppemiekes die ook nog op een kinderlijke manier praten.

    Onlangs heb ik weer zo’n sexy poppenvrouwtje ontmoet.

    Ik zat van op een afstand geamuseerd toe te kijken hoe ze haar truukjes toepaste om haar man als een marionet aan een koordje te laten dansen.

    Het strafste vind ik nog dat die mannen dat niet doorhebben en zich laten vangen.

    Terwijl haar ventje buiten in de kou bergen werk verzette zat zij binnen aan een warm vuur te nippen aan een porto.

    Haar ventje kwam blauw van de kou even binnen en een blinde kon zien dat hij geen zin meer had om verder te werken.

    Heel serieus zei ze: “Maar liefje toch....bijt nog efkes door, als ge nog een uurke werkt dan zal ik u vanavond nog eens lekker verwennen hoor schatje, geurkaarsjes en dan samen in een lekker warm bad en dan was ik uw haar en drinken we samen een glaasje champagne”.

    Wij, de andere vrouwen dus, zaten met open mond toe te kijken naar de openbare vertoning, afwachtend of haar ventjelief er ging intrappen of niet.

    En ja hoor, hij trapte erin, met zijn twee voeten tegelijk.

    Toen hij zich omkeerde om terug naar buiten te gaan om verder te werken riep ze hem nog lief na: “dag loverboy !...” en toen kon ik plots niet meer en ik schoot in een onbedaarlijke lachbui. Ik zag aan haar reaktie dat ze niet goed wist of ik haar nu aan’t uitlachen was of niet.

    Het was niet echt uitlachen, maar haar ventje heeft veel meer weg van een leuke kabouter dan van een loverboy. Maar wie ben ik om te oordelen hoe hij presteert onder de lakens?

    Hij krijgt in elk geval aanmoediging genoeg maar moet er wel voor werken.

    Zij doet het niet alleen voor zijn schoon ogen, hij moet voor de sex wel wat terug doen, maar het verbaast me steeds weer dat intelligente mannen het geloven en erin trappen.

    Langs de andere kant probeer ik me dan in te leven in een mannenbrein die waarschijnlijk denkt: “hm....niet slecht, nog een uurke werken en straks lekker vertroeteld worden”.

    Ik begrijp ook dat een man veel liever iets zal doen voor een vrouwtje die hem na zijn noeste arbeid zo lekker sexy verwent, dan voor een vrouw die hem de oren van zijn hoofd zeurt om hetzelfde werk gedaan te krijgen.

    Enfin ik ben altijd al heel geïntrigreerd geweest door deze manier van werken.

    Zelf dacht ik altijd dat humor de beste manier was om iets op te lossen, maar ik heb onlangs in een weekblad gelezen dat mannen eigenlijk niet vallen voor grappige vrouwen.

    Ik kan het dus vergeten.

    Daarom besloot ik wat later het ‘sexy systeem’ even toe te passen bij mijn ventje, hij had de subtiele, manipulatieve verleidings scène die eraan vooraf ging niet gezien.

    Toen hij wat later de kamer in kwam en iets vroeg antwoordde ik: “zeker loverboy, met veel nadruk op het sexy woord loverboy” – zijn gezicht was een fortuin waard.

    Ik zag aan zijn ogen dat hij dacht: “die van ons is eindelijk geflipt”. Nog enkele ‘loverboykes’ later vroeg hij me vlak af of ik me wel goed voelde en toen heb ik hem uitgelegd dat deze vrouwelijke manier van mannen bewerken heel goed scheen te functioneren en dat ik van plan was om het in de toekomst te gebruiken.

    Fout één natuurlijk want een echte sexy manipuleerster legt haar tactiek niet van tevoren uit aan haar man.

    Ik kreeg natuurlijk zoals verwacht als antwoord : “zeg doe maar gewoon da’s al onnozel genoeg”.

    Ik zal mijne string dan maar best terug in de schuif steken zeker?

    28-03-2006 om 17:05 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (4 Stemmen)
    » Reageer (11)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.and now for something completely different....

    een van de mooiste liedjes ooit...
    Michel Sardou - Les Lacs du Connemara


    Terre brûlée au vent
    Des landes de pierre,
    Autour des lacs,
    C'est pour les vivants
    Un peu d'enfer,
    Le Connemara.

    Des nuages noirs
    Qui viennent du nord
    Colorent la terre,
    Les lacs, les rivières :
    C'est le décor
    Du Connemara.

    Au printemps suivant,
    Le ciel irlandais
    Etait en paix.
    Maureen a plongé
    Nue dans un lac
    Du Connemara.

    Sean Kelly s'est dit :
    "Je suis catholique.
    Maureen aussi."
    L'église en granit
    De Limerick,
    Maureen a dit "oui".

    De Tiperrary
    Bally-Connelly
    Et de Galway,
    Ils sont arrivés
    Dans le comté
    Du Connemara.

    Y avait les Connor,
    Les O'Conolly,
    Les Flaherty
    Du Ring of Kerry
    Et de quoi boire
    Trois jours et deux nuits.

    Là-bas, au Connemara,
    On sait tout le prix du silence.
    Là-bas, au Connemara,
    On dit que la vie
    C'est une folie
    Et que la folie,
    Ça se danse.

    Terre brûlée au vent
    Des landes de pierre,
    Autour des lacs,
    C'est pour les vivants
    Un peu d'enfer,
    Le Connemara.

    Des nuages noirs
    Qui viennent du nord
    Colorent la terre,
    Les lacs, les rivières :
    C'est le décor
    Du Connemara.

    On y vit encore
    Au temps des Gaels
    Et de Cromwell,
    Au rythme des pluies
    Et du soleil,
    Au pas des chevaux.

    On y croit encore
    Aux monstres des lacs
    Qu'on voit nager
    Certains soirs d'été
    Et replonger
    Pour l'éternité.

    On y voit encore
    Des hommes d'ailleurs
    Venus chercher
    Le repos de l'âme
    Et pour le cœur,
    Un goût de meilleur.

    L'on y croit encore
    Que le jour viendra,
    Il est tout près,
    Où les Irlandais
    Feront la paix
    Autour de la croix.

    Là-bas, au Connemara,
    On sait tout le prix de la guerre.
    Là-bas, au Connemara,
    On n'accepte pas
    La paix des Gallois
    Ni celle des rois d'Angleterre...

    28-03-2006 om 04:03 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (11 Stemmen)
    » Reageer (0)
    27-03-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.een weekend Ardennen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

















    Héhé, we zijn terug thuis .... lekker voldaan en volgegeten (broer 1 kookt zoals ons moeder het ons geleerd heeft, heel lekker dus), we hebben ook de goede zuivere Ardense lucht opgesnoven, alléé een beetje toch want het was er al even slecht weer als hier waarschijnlijk.

    Broer 1 en ventje komen heel goed overeen en zijn allebei fervente doe-het-zelvers.

    Als we daar in de Ardennen zijn maken we altijd van de gelegenheid gebruik om even naar Luxemburg te rijden om onze naftbak te vullen (jaja Belgen kunnen ook zuinig zijn).

    Maar op weg naar de grens stopten we ‘eventjes’ aan een grote Brico omdat broer 1 een nieuwe WC nodig had. Hij is zijn huis nog aan’t verbouwen.

    Ik denk toch dat dit de reden was, want de ‘Brico’ is voor mannen wat het ‘Shopping Center’ is voor vrouwen.

    Ze beginnen te kwijlen voor ze de draaideur door zijn.

    Schoonzus en ik sleften er achteraan want voor vrouwen is de Brico nèt niet het aardsparadijs.

    In’t Shopping Center hebben ze tenminste terrasjes waar de mannen lekker een pintje kunnen zitten drinken terwijl de vrouwtjes shoppen, maar in den Brico zijn ze nog niet op dat gedacht gekomen.

    Broer 1 kreeg van zijn dochter een nieuwe WC als geschenk voor zijn verjaardag (’t ja .... wat moet ge kopen voor een man die alles heeft ?) - en die aankoop duurt wat langer dan de aankoop van een paar schoenen.

    Ventje en broer hum’den en haa’den bij elke pot, vergeleken en keken en na verloop van tijd hadden ze dan toch de geschikte troon gevonden.

    Daarna reden we wat verder naar de grens en werd ons wagentje volgetankt, een fles goedkopere cognac (in Luxemburg is’t goedkoper?!) gekocht en dan terug huiswaarts.

    Broer 1 heeft een speciale verhouding met auto’s, hij heeft dit al sinds hij kon lopen, hij is om het zacht uit te drukken verzot op alles wat met auto’s te maken heeft; mekaniek, rijden en autokoersen, noem maar op, als’t vier wielen heeft ligt hij ofwel eronder ofwel zit hij achter het stuur.

    Maar...eens achter een stuur dan wordt hij ook op slag Schumacher of Jacky Ickx....

    Hij nam dan ook om ons een plezier te doen ‘the scenic route’ naar zijn huis, door berg en dal maar tegen een snelheid dat niet zou misstaan in de Rally van Monte Carlo.

    Ik hield me verbeten vast aan mijn handvatje achter in de auto en prevelde met mijn ogen stijf toegknepen het ene schietgebedje na het ander.

    De Ardense bomen, valleien, rivieren en al dat moois suizden ongezien aan me voorbij.

    Broer genoot zichtbaar, ik zag het aan de achterkant van zijn oren toen ik even in een trage bocht durfde piepen.

    “Héhé” zei hij heel ontspannen: “plezant als ge hier wat beter uw weg begint te kennen hé?”

    Ik mompelde verbeten iets tussen mijn tanden terug maar dat durf ik hier niet neerschrijven want af en toe leest hij mijn blog.

    Met knikkende knieën en een toegeknepen keel was ik heel blij toen ik hun huisje in de verte zag opdoemen.

    De volgende dag was het karnavalstoet in Laroche en neef 1 – ook op bezoek voor de verjaardag - vroeg of ik geen zin had om met hen mee te rijden.

    Ik heb nog niet in de auto gezeten met neef 1 en weet niet hoe hij rijdt; maar ik was nog niet bekomen van de bergrit van de vorige dag en heb ventje alleen met hen weggestuurd. Ze hebben zich reuze geamuseerd en ventje bracht met een stralend gezicht een zakje snoep voor me mee dat hij van straat opgeraapt had.

    Hij heeft tijdens dit weekend wel een bijnaam gekregen ‘Loverboy’ maar da’s een ander verhaal....

    27-03-2006 om 16:06 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)
    » Reageer (7)
    25-03-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.cursus zelfverdediging

    Chia beschrijft het, ik demonstreer het...

    Free Image Hosting at www.ImageShack.us 
    en pijn dat het deed en niet goed voor mijn hernia

    Free Image Hosting at www.ImageShack.us aaaarghhh....



    ik moet toch wel dringend een opfris cursus volgen denk ik want het is nu al enkele jaartjes geleden.

    25-03-2006 om 09:17 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)
    » Reageer (7)
    23-03-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Boer Wortel
    Klik op de afbeelding om de link te volgen













    Een paar dagen geleden zong ik uit volle borst een serenade aan mijn ventje in de auto; met den Barry op de achtergrond zei ik : “dit liedje zullen we als openingsdans spelen op onze gouden jubileum”.

    Tot mijn grote verbazing kreeg ik als antwoord: “als ik het niet afbol”.

    Ge zult wel verstaan zeker dat ik efkes geen woord meer kon zeggen/zingen. ‘k was van mijn melk zeggen we hier.

    “Heu????watte gaat ge me nu na al die jaren nog laten zitten, allee manneke, ge hadt zo lang niet moeten wachten zenne, nu geraak ik niet meer van straat!”

    “Nee onnozel ding (toch lief hé zo’n koosnaampje) op ’t feest!!! – zie da’k het maar niet afbol op het feest, weet ge dat niet meer?”

    Ineens viel mijne vierkante euro. Ik wist waarover hij het had en ik ga u dat ook eens vertellen sé want ik ben zeker dat ge nu ook een beetje kurieus zijt.

    Een vijftiental jaren geleden vroeg een medewerkster op de fabriek waar ik werkte of ik het niet zag zitten om te komen tappen op het gouden huwelijksfeest van haar ouders.

    Die medewerkster en haar ouders waren net zoals ik van heel bescheiden komaf.

    Zijzelf had als enige dochter haar moeder eindelijk zo ver gekregen om de ganse familie uit te nodigen en een feest te geven in de nabijgelegen parochiezaal.

    De organisatie van het feest vertoonde hier en daar kleine gaten. Eén telefoontje werd gedaan naar iemand in de familie die zou doorbellen naar de andere familieleden tot iedereen wist dat er op die bepaalde datum een feest zou zijn.

    De dochter en moeder hadden op een papierke zitten uitrekenen hoeveel leden hun familie telde tot in de vierde graad en samen kwamen ze op een tweehondervijftig man, nichten- achternichten en neven bijgerekend.

    Dus ze bestelden de grote parochiezaal, bestelden bij een traiteur een koud buffet voor tweehonderdvijftig mensen, maar dan wel dubbel want het waren boerenmensen en die konden goed eten! Dit alles zonder te weten wie er uiteindelijk zou komen want ze hadden geen bevestiging gevraagd.

    Er werd ergens via via een ‘DJ’ gevonden en ventje en ik werden gevraagd om de Tap te doen. Ik kende mijn medewerkster al zo lang dat ik het niet durfde te weigeren.

    Tegen het afgesproken uur stonden wij paraat achter de tapkast en sijpelden er wat mensen de zaal in, de naaste familie van het jubileumpaar, ongeveer tien man, en toen de jubilarissen zelf. Mevrouw mooi op z’n zondags, een mooi bloempjeskleed en een nieuwe permanent met zo van die lekker vaste krulletjes.

    Haar echtgenoot had minder moeite gedaan. Hij zag eruit als Boer Wortel in het verhaal van Felix Timmermans; geen gebit, een zelfgerolde sigarettenpeuk opzij tussen zijn lippen geklemd, een klak op zijn hoofd, een versleten sjal rond zijn hals en op zijn sloefen. Nu wist ik pertinent zeker dat hij niet ziek of dementerend was, want dan had ik het begrepen.

    Er kwamen nog enkele familieleden binnen en ik kon dit onmiddellijk zien, want de vrouwen hadden allemaal dezelfde mond, een dunne opeengeknepen streep, ’t was een duidelijke familietrek. Ze waren ook allemaal even groot en droegen allemaal hetzelfde bloemenjurkje en de krulletjes permanent.

    Al met al zat er uiteindelijk in die zaal een vijfentwintig man inplaats van de voorziene tweehonderdvijftig. Het buffet strekte zich eindeloos uit en ventje en ik vroegen ons af wie in hemelsnaam dat allemaal ging opeten.

    De DJ was al lekkere walsjes aan’t draaien en de bloemetjesdames dansten met elkaar, met verbeten mond, borst tegen borst, cirkeltjes rond de dansvloer.

    Breughel had er een prachtig schilderij van kunnen maken.

    Maar toen kwam de pièce de résistance: de DJ riep door zijn slechtwerkend micro’ke :

    “en nu gaan de Jubilarissen de openingsdans inzetten” en hij zette één of ander muziekje op.

    Tot onze grote verbazing stond Boer Wortel recht, zijn peukje sigaret nog steeds op diezelfde plaats in de hoek van zijn mond, kwam naar ons toegelopen inplaats van naar zijn vrouw die al op de dansvloer stond en hij zei op weg naar de uitgang:

    ” ‘k gon nor hois verdoeme, ’t is negen uur en dan begint men program oep den tv” en weg was hij.

    De muziek draaide nog maar het werd even muisstil in de zaal. Ventje en ik kregen van ambetantigheid bijna de slappe lach en zakten op ons hukken onder de toog.

    De schoonzoon redde het feest voor zover dat nog ging door recht te staan (na véél gepor van zijn vrouw, de dochter) en zijn schoonmoeder ten dans te vragen.

    Al met al heeft dat kleine groepje zich van het vertrek niet veel aangetrokken en zijn er die avond toch enorme hoeveelheden drank verzet en werd er goed gegeten.

    Iedereen die naar huis ging, wij ook trouwens, kreeg volledige onaangeroerde schotels vis en vlees mee naar huis en dan is er nog heel wat blijven staan.

    Het was inderdaad een feest dat we niet snel zouden vergeten.

    Ik begreep nu zoveel jaar later de opmerking van ventje; “als ik het niet afbol!”.



    schilderij:
    French Farmer geschilderd door Henry ZAR


     

    23-03-2006 om 11:08 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (4 Stemmen)
    » Reageer (10)
    22-03-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.kameelke
    Klik op de afbeelding om de link te volgen







    klik op de foto om het groter te zien

    om aan mijn kleinkinderen te bewijzen dat bomma echt op een kameel heeft gezeten.
    Zo'n schoolfoto's maken ze niet meer hé?

    22-03-2006 om 21:51 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (6 Stemmen)
    » Reageer (5)
    21-03-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het verhaal van de drie zwangere vrouwen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen





     




    Er waren eens drie jonge vrouwen die tegelijkertijd bezwangerd werden door hun liefhebbende echtgenoten.

    Ze kenden elkaar niet.

    Het was nog in die lang vervlogen tijd dat men met pijn en smart zijn kinderen op de wereld moest zetten en nog niet op TV kon bevallen.

    Toen ze alledrie ongeveer zes maanden zwanger waren zeiden hun respectievelijke dokters dat ze naar een kinesist moesten in het ziekenhuis om ademhalingsoefeningen te leren die de pijn zou wegnemen. Toevallig werkten de dokters allemaal in hetzelfde ziekenhuis.

    De vrouwen hadden alle drie al een kindje op deze wereldbol gezet en moesten eens hard lachen toen hun dokter deze stelling weer verkondigde.

    Maar omdat ze nu wisten hoeveel pijn het écht ging doen besloten ze alledrie om toch een opfris cursus te doen in puffen en hijgen.

    Ze wisten dat die lessen gewoon een afleidingsmaneuver was van dokters en dat al dat puffen en hijgen totaal niets veranderde aan de pijn, maar enkel diende om hen te doen zwijgen zodat ze niet tegen hun man of dokter begonnen te brullen en tieren tijdens ‘de arbeid’ zoals het toen genoemd werd.

    Aldus leerden Rita, Anita en Jackie elkaar kennen op deze opfris cursus, alle drie getooid in een zelfde modieuze zwarte kousenbroek en een T-shirt, met hun dikke buik pertinent zichtbaar.

    Het was toen helemaal geen mode om je dikke buik te tonen en alle moeite werd gedaan om dit te verbergen onder speciaal daarvoor ontworpen zwangerschaps jurken, meestal met een diepe plooi vooraan in het midden.

    Zwangere buiken en borsten moesten in die tijd zoveel mogelijk verborgen worden om mannen en kinderen en oude van dagen niet van hun stuk te brengen.

    Toen de drie elkaar voor het eerst zagen in die zwarte collant met die vooruitstekende buik kregen ze alle drie de slappe lach.

    Samen met de andere zwangere vrouwen in de groep oefenden ze als dartele zwangere eenden in de daartoe bestemde ruimte in het ziekenhuis.

    Van toen af kon het niet meer stuk en werden de drie boezem-, enfin beter gezegd : buikvriendinnen.

    De lessen puffen, hijgen en persen werden elke week een heel vrolijke bedoening door hun constant schaterlachen.

    Afspraken werden gemaakt om elkaar te bezoeken in het moederhuis na de bevalling.

    Eerst beviel de vrouw van Willy 1, kort daarna de vrouw van Willy 2. Een paar dagen later waggelde de vrouw van Bobitschki hun kamer binnen om te zeggen dat zij ook eventjes kwam bevallen.

    Ze baarden alle drie een pracht van een zoon: Miguel, Ken en Michael.

    De vrouwen sloten toen een pact om elke maand, met kind, elkaar te blijven bezoeken.

    Bij deze maandelijkse bezoeken werd de vooruitgang van de jongens vergeleken en werd de band tussen de drie vrouwen steeds hechter.

    Ze besloten na een tijdje om hun respectievelijke echtgenoten in hun kring toe te laten en wonder boven wonder, de drie mannen konden het ook uitstekend met elkaar vinden.

    Sinds 1975 komen de drie vrouwen bijna alle maanden één keer samen.

    Miljoenen oude Belgische franken werden uitgespaard aan psychiaters tijdens deze bijeenkomsten. Alle mogelijke problemen werden daar besproken; schoonmoeders, kinderen, mannen, gezondheid...

    En nu in het jaar des Heren 2006 zijn de drie vrouwen nog altijd boezemvriendinnen en de mannen mogen, als ze zich goed gedragen, nog steeds af en toe meekomen.

    The end.

    21-03-2006 om 21:05 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (4 Stemmen)
    » Reageer (7)
    20-03-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Spring is in the air....
    Klik op de afbeelding om de link te volgen











    Impressionist artist, Barry Thomas, floods his canvases with light, vibrant energy and vivid color

    Zaterdag was een prachtige zonnige dag, ietsie pietsie aan de frisse kant, maar die blauwe lucht en dat heerlijk zonnetje is al een belofte dat de lente eraan komt.

    Niets kan tippen aan die eerste zonnestralen op je gezicht, de eerste keer dat je echt buiten kan na na die ellenlange winterperiode.

    De bomen die terug tot leven komen, de krokusjes....aaahhhh....zalig.

    Om hoogtes te kennen moet je ook dieptes gekend hebben, die vreselijke winter is nodig om je zo intens te laten genieten van de weerkerende lentezon.

    Als je in een land woont waar de zon altijd schijnt dan heb je er toch veel minder aan, geef toe, je vindt het gewoon vanzelfsprekend en koestert het op de lange duur niet meer.

    Dan, als de lente en daarna de zomer met zijn zwoele hete dagen weer teneinde loopt, kijk je weer uit naar de pracht van de herfst en de koude en de sneeuw van de winter.

    Allee, ikke toch, sorry mensen maar ik werd zowaar even poëtisch bij het zien van zoveel zon in een prachtige blauwe lucht.

    Zaterdag avond waren we uitgenodigd voor een gezellig en lekker etentje bij de dochter en schoonzoon van onze vrienden, dus besloten ventje en ik om zondag (we waren er van overtuigd dat het goed weer ging blijven) eens naar Cadzand by the sea te rijden om te gaan kijken of onze caravan de winterstormen getrotseerd had.

    We gingen er voor ‘vaderkesdag’ een dagje uit van maken.

    Zondag ochtend stond ik goedgezind op, trok met een brede smile de gordijnen open van de slaapkamer en ik zag een vieze, grijze, mistige lucht en mijn opgeruimd gevoel zakte ter plekke in mijn sloefen.

    Potvernondedekke toch....en zaterdag was’t zo mooi geweest.

    Enfin na een paar tassen straffe koffie besloten we om toch maar naar zee te gaan. Ingeduffeld voor een siberische winter zijn we vertrokken. Tegen Zelzate aan , - ik was net uit volle borst aan’t meezingen met Barry White – en wat zag mijn lodderig oog, jaja.....ons Laura, de zon, ze was er. Toen we Cadzand binnenreden scheen ze in al haar glorie en pracht. Zaaaaaaalig.

    ’t Caravanneke stond nog recht, ongehavend en maar een klein beetje bekeuzeld.

    Nog even wachten en als het iets warmer weer is kunnen we daar overnachten en alles in orde brengen voor ‘The Long Hot Summer’ - strandwandelingen maken en fietsen als mijn rug het toelaat. Of gewoon lekker buiten zitten in de zon en picnicken en de frisse zeelucht diep inademen. Ne mens is toch rap gelukkig hé?

    We zijn dan lekkere verse vis, garnaaltjes en kreukeltjes gaan kopen in Breskens en dan vrolijk nog altijd uit volle borst Barry White zingend terug huiswaarts.

    20-03-2006 om 01:38 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (5 Stemmen)
    » Reageer (8)
    19-03-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ik wil donor zijn....
    Klik op de afbeelding om de link te volgen















    Mijn galgenhumor van gisteren wijt ik aan mijn Britse afkomst.

    Als er iets heel erg gebeurt heb ik de neiging om daardoor mijn angst en pijn te verbergen.

    Een goede vriendin van me, jonger dan ik en heel sportief, heeft net te horen gekregen dat ze een grote tumor in de lever heeft en een levertransplantatie zal moeten ondergaan. Ze staat nu op de Europese wachtlijst.

    Ik ben nog steeds niet bekomen van de schok want ze blaakte van gezondheid en was nog niet lang terug van Nepal waar ze was gaan klimmen.

    Vannacht lag ik na te denken over het ‘donor’ zijn.

    Ik dacht dat er een wet in België bestond dat stelde dat iedereen potentieel donor was tenzij men een kaart aanvraagt om het niet te zijn, net het omgekeerde van andere landen waar men zich als donor moet melden en een donor kaart moet aanvragen.

    Van mij mogen ze alles hebben en gebruiken wat er nog te gebruiken valt als ik moest sterven, alhoewel ik denk dat met het ouder worden steeds minder onderdelen nuttig zijn.

    Toen ik dit aan mijn schoondochter vertelde die verpleegster is, zei ze dat men toch nog altijd aan de familie toestemming vraagt en dat dit nog heel dikwijls geweigerd wordt.

    Ik kan me voorstellen dat je bij de plotse dood van een familielid zo overstuur bent dat je daar echt niet van wil horen.

    Maar stel je nu even voor dat iemand die jij liefhebt daar doodsbenauwd ligt te wachten op een orgaan, wetende dat dit orgaan hem/haar zou redden, zou je dan ook niet graag hebben dat er snel een donor gevonden wordt?

    Ik heb in elk geval na het vernemen van het vreselijk nieuws onmiddellijk aan ventje en zonen gezegd dat – moest ik plots overlijden – alles mag/moet gebruikt worden.

    Misschien is het nodig dat we dit uitdrukkelijk even zeggen tegen onze familieleden.

    Doen hé!

    19-03-2006 om 00:26 geschreven door BOJAKO  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    » Reageer (5)


    Inhoud blog
  • Olà
  • een kat op een hete tinnen dak ...
  • lalalalala....die mooie zomer ....
  • to blog or not to blog ...
  • warm en koud en besparingen ...
  • het moet niet altijd serieus zijn .... :-D
  • een stadje doen ...
  • nooit gedacht dat ik zo iets zou posten ...
  • Op verzoek van veel vrienden hervat ik mijn blog …
  • eventje terug ...

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek
  • Sugar mummy
  • Sugar mummy
  • Sugar mummy
  • Sugar mummy
  • Sugar mummy

    Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    100%
    150%
    200%
    LOEP


    Foto

    kleinzoon 1


    Foto

    kleinzoon 2
    Foto

    kleindochter
    Foto

    kleinzoon 3


    Foto

    kleinzoon 4


    Willekeurig SeniorenNet Blogs
    oudefotos
    blog.seniorennet.be/oudefot
    Startpagina !

    Mijn favorieten
  • SeniorenNet.be
  • HUISMUSJE 1

  • Zoeken met Google




    Archief per maand
  • 01-2017
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 02-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2008
  • 04-2008
  • 03-2008
  • 02-2008
  • 01-2008
  • 12-2007
  • 11-2007
  • 10-2007
  • 09-2007
  • 08-2007
  • 07-2007
  • 06-2007
  • 05-2007
  • 04-2007
  • 03-2007
  • 02-2007
  • 01-2007
  • 12-2006
  • 11-2006
  • 10-2006
  • 09-2006
  • 08-2006
  • 07-2006
  • 06-2006
  • 05-2006
  • 04-2006
  • 03-2006
  • 02-2006
  • 12-2005
  • 11--0001

    ik zou niet nee zeggen indien ze het moesten vragen...
    maar ze vragen het niet......

    I wouldn't say no if they asked me....
    but they don't ask me.....


    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Mijn favorieten
  • SeniorenNet.be
  • voor info over dyslexie moet je bij sprankel zijn!

  • Mijn favorieten
  • SeniorenNet.be
  • of voor nederland bij Balans


  • Mijn favorieten
  • SeniorenNet.be
  • kING OF THE CASTLE

  • Je zet bij 'King of the castle ' wel best eerst mijn blogmuziekje af en wacht even tot het bestand gedownload is...de tekst is bangelijk.
    Before you open this link, turn off my blog music at the top right!
    Wait until it opens...listen to what he sings - it's worth it!


    Zoeken in blog



    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!