this
picture shows a line of little girls holding hands facing the immensity of
ocean waves.
Alone they might be washed away, but together they stand strong.
Thank you each for holding my hand somewhere along the way when I was facing
a wave of my own.
I hope you will reach for my hand when your own wave threatens.
All
of us girls,
Old
and young, Near and far, Hold special memories of good times
we've shared. We've had our share of hard times when
our friends were there to make us feel better. We've shared... our hearts, our time, our secrets
, our fears,
our hopes and our dreams. Let us never break the chain of friends!
Mrs.Bo and Mr. Silver
19-12-2007
mijn allerliefste knuffelbeertje....
.
Onze lieve kleine (b)engel werd gisteren avond weer opgenomen in het ziekenhuis. Vol spanning wachten we weer de bloedonderzoeken af. Hij had hoge koorts en weer van die rare vlekjes. ITP spookt nu altijd door ons hoofd. Zoon 2 heeft beloofd om me zo snel mogelijk iets te laten weten.
Het is nu aftellen geblazen naar Kerstmis. De leuke, traditionele, nostalgische, anticiperende spanning stijgt met de dag. Onze kerstboom staat er in al zijn pracht en praal en werd door kleinzonen uitgeroepen tot de mooiste kerstboom aller tijden. Onze straat wordt nu 's avonds grotendeels stralend verlicht door onze kerstverlichting en die van onze buren. Nu nog luidsprekers met kerstmuziek en het kan niet meer stuk!
De meeste geschenken zijn aangekocht, de meeste kerstkaartjes zijn verstuurd (Titipoes krijgt er geen omdat ze het zelf gevraagd heeft ) en mijn menu is samengesteld voor Kerstavond. De lijst met de ingrediënten is geschreven, nu hoeven we nog slechts de aankopen te doen en het koken wordt natuurlijk pas op het laatste ogenblik gedaan, alles moet vers zijn. Ik heb een hekel aan traiteurs sinds ik er ooit bij een geholpen heb tijdens de feestdagen. Ik wil jullie feestdagen niet vergallen door hierover details te vertellen.
En nu : "de onverwoestbare tomaten na minstens drie maanden - UIT- de ijskast." Ze beginnen nu wel lichte tekenen van verval te vertonen, de linkse krijgt rimpeltjes en de rechtse krijgt vanboven aan zijn steeltje een zwart-grijze verkleuring. Ik denk dat hun dagen bijna geteld zijn.
Slechts twee heb ik er kunnen redden uit de groencontainer nadat mijn halve trouwboek zich met mijn experiment bemoeid had. Eén tomaat heeft er het leven bij gelaten. Hij kreeg een grote verschrompelde, vergeten rode biet op zich en was dermate gekneusd dat hij niet meer fotografisch geschikt werd bevonden. R.I.P. lieve tomaat.
Eigenlijk zijn de tomaten een beetje zoals onze huidige Paus Benny. Ik las vanmorgen in de Frut dat regisseur Franco Zeffirelli dringend aan zijn imago gaat werken (die van de paus natuurlijk, niet die van hem).
Quote GVA:
De paus heeft geen "gelukkig imago", zegt Zeffirelli. Het is een moeilijke taak om een televisiegenieke paus als Johannes Paulus II op te volgen, voegt hij eraan toe. Benedictus (80) "komt koud over" en dat past niet bij zijn omgeving. Zeffirelli vindt dat de kledinglijn van de in 2005 verkozen Duitse paus aan herziening toe is. De 84-jarige regisseur noemt de gewaden van de paus "te weelderig en opzichtig". De kleding moet de "eenvoud en ingetogenheid weerspiegelen die gezien wordt in andere echelons van de kerk", meent de 84-jarige mannetjesmaker. Unquote.
Ach, met de kleding van die lieve man is niets mis, hij kan er ook niets aan doen dat hij geboren werd met het smoeleke dat hij heeft. Het zijn vooral de ogen! Spijtig genoeg straalt hij een meer duivelse blik uit dat een hemelse.
Enfin, het moeten niet altijd de dames zijn die een mooi, hoog babe gehalte hoeven te hebben om een hoge functie te kunnen bekleden. Het werd hoge tijd dat het imago van mannen ook eens onder de loupe werd gelegd. We zullen maar zwijgen over Guy Verhofstadt en Jean Luc Dehaene zeker?
Zaterdag was het hier kinderoppasdag. s Morgens kwamen onze twee oudste kleinkindjes en s avonds was het babysitten thuis bij de twee kleinsten.
Toen ik aan onze oudste kleinzoon vroeg wat hij graag zou eten op Kerstavond bij ons antwoordde hij zonder één ogenblik te twijfelen: kalkoen nana, maar dan zo wel eentje dat ontploft hé?! Ik moest zelfs niet nadenken. Ik wist onmiddellijk wat hij bedoelde.
Hierna zien jullie de scene uit de film die wij hier elk jaar met Kerstmis samen bekijken. National Lampoon Christmas Vacation.
Het bekijken van deze film maakt deel uit van onze traditionele kerstavond en elk jaar liggen onze zonen en ik, en nu ook de kleinzonen, compleet strijk alhoewel we héél goed weten wat er gaat gebeuren. Misschien is het nèt daarom dat we het zo plezant vinden. . hieronder de kalkoen scène die kleinzoon bedoelde.
Ons madam heeft geen tijd om te schrijven vandaag. Ze is druk bezig.
Oefent nog maar eens met de computer en schrijft gij nog eens riep ze terwijl ze voorbij zoefde. Ze is jaloers omdat ik zoveel succes heb. Ze dacht dat er niemand naar mijne zever zou luisteren omdat zij dat ook niet doet en ze schrok toch toen er reakties kwamen. Ik kan momenteel niet verder werken in onze slaapkamer want onze kleine kan pas mee komen bezetten tijdens de kerstvakantie. De jongen heeft al zoveel rond zijn oren, ik durf het hem bijna niet vragen, maar voor een leraar kan hij verdorie goed bezetten. Alleen zou ik het ook wel kunnen, maar met ons twee gaat het sneller. Ik help hem natuurlijk binnenkort ook wel als hij voor de tweede keer een huis gaat verbouwen. Hun huis was net helemaal afgewerkt, alles tot in de puntjes en de twee bompas hebben heel hard meegewerkt en nu besluiten ze om ergens anders te gaan wonen en hupsakee, we kunnen weer van voorafaan beginnen. Ik vind het wel plezant, het houdt me bezig en ik doe het graag. Zo ben ik weer eens buiten. Maar ons madam zei dat het over haar dood lijk zou zijn, haar slaapkamer moet eerst terug bewoonbaar gemaakt worden.
Ze heeft de laatste tijd ook iets met tomaten. Er stonden op de ijskast al maanden drie tomaten. Ik dacht bij mezelf, die tomaten gaat ze nooit vanzeleven nog opeten, alles wat een dag over de vervaldatum is kiepert ze gewoonlijk in de vuilbak. Ik vraag u, hoe kan iets dat één dag over tijd is nu rot zijn? Vroeger stonden er geen stempels op al die dingen. Maar dat was naast de kwestie zei ze. Nu ging het over haar tomaten. Als een furie stoof ze naar buiten en ze hing tot aan haar omvangrijke derrière in de groenen bak en viste er twee terug uit, de derde was plat want ik had er iets anders op gegooid. Ik kreeg naar mijn voeten, man man, en ze zei dat ik haar blog wat meer moest lezen. Ik viel uit de lucht, wat had haar blog nu met tomaten te maken? Alsof ik nog niet genoeg naar haar moet luisteren, ik zal me eens gaan bezighouden met het dagelijks lezen van haar blog! Af en toe kom ik eens kijken als ze me roept of mijn advies nodig heeft. Ik heb nu formeel verbod gekregen om nog met mijn vingers aan die onnozel tomaten te komen. Voor mijn part blijven ze daar staan op de ijskast tot ze snot zijn. Ik kom er niet meer aan, geen haar op mijn hoofd dat er nog aan denkt.
Ik had haar daarstraks gevraagd of ze geen zin had om vandaag mee naar de kerstmarkt te gaan in t stad. Ze zei van wel, maar ik zit hier al langer dan een uur te typen en ze is nog altijd niet klaar. Seffens is het de moeite niet meer om te vertrekken. Wat is dat toch met vrouwen? Toen ik haar vroeg of ze zich een beetje wilde haasten zei ze dat ik eens naar het blog van Myette moest gaan kijken. Das één van haar blogvrienden waar ze maandelijks mee op stap gaat. De Ludovicus die ken ik nog van vroeger, nen toffe gast. Ik ben dan, om haar dan gelukkig te maken, eens gaan kijken en ik zag wat ze bedoelde. Bij Myette stond er een filmke op over het verschil tussen mannen en vrouwen. Het moet door mannen getekend zijn want het is heel juist. Myette snapt tenminste hoe het moet.
Toen ik dat filmke bekeken had ben ik wat beginnen afzakken naar de vorige artikels op ons madam haar blog en ik schrok me rot, plots stond daar die kale vent weer van lang geleden, maar nu met een kilt. Schollie Braveheart stond eronder van het blog Ernst. Misschien moet ik toch best wat meer komen lezen! Ik veronderstel dat ons madam die foto gemaakt heeft. Als ze al begint te spelen met fotos van vreemde mannen, wie weet waar het dan gaat eindigen? Als vrouwen zo int keren van de jaren zijn dan kunt ge ze niet helemaal meer vertrouwen want hun hormonen slaan dan op hol.
Aha, eindelijk, ze roept dat ze klaar is, wel ik ook. Ik ga nu stoppen met schrijven. Misschien krijg ik een goed punt vanavond als ze weer niet uit haar bed valt. Gelukkig is de telefoon vannacht niet gegaan. Gisterenavond werd ik wakker en ik dacht dat ze een nachtmerrie had, ze zat rechtop in bed met de telefoon aan haar oor en ze was in dat raar engels van haar aant vloeken gelijk nen dokwerker.
De feestdagen zijn volop begonnen ten huize Bojako. Onze kerstversiering buiten verlicht nu de helft van de straat. Gemakkelijk, want iedereen die ons bezoekt vindt ons huis nu zonder problemen. De kerstboom binnen is ook versierd en de rest van ons huis ook. Kleinzonen 1 en 2 kwamen maandag na school even op bezoek. Met mondjes wijd open van bewondering zeiden ze allebei heel gemeend: waaaaaauw nana, wat een mooi versierde kerstboom! Ik meld u dus bij deze dat mijn boom door twee kerstboom experts werd verkozen tot de mooist versierde kerstboom aller tijden. De dag kon voor mij verder niet meer stuk.
s Avonds hebben we vervolgens lekker gefeest bij broer 2 en schoonzus en gisteren vierden we hier bij ons thuis, samen met de schoonouders, de ondertekening van de compromis door de kopers van het huis van zoon 2. Nu nog wachten of de definitieve verkoop en aankoop vlot verloopt en dan kunnen we weer gerust ademhalen. Die aan- en verkoop historie is een verhaal op zichzelf en is heel slecht voor mijn zenuwen.
Maar enfin, ik dwaal weer af : het feesten is dus bij ons al vollen bak begonnen in feite zijn we nog niet uitgefeest van 2007 maar ..ach, we leven maar één keer hé? Als we zo blijven verder doen zal het kort maar hevig en plezant geweest zijn.
Deze morgend om vijf uur belde onze chinees ons weer wakker en ik heb hem zoals beloofd deze keer in t Schots beantwoord. Benieuwd of hij gaat volhouden en blijven bellen?
Nu nog snel wat blogjes lezen en dan klauter ik mijn trapleertje op naar mijn superhoog bed en ga ik rustig nog wat TV kijken.
Mijn lever moet nog een beetje bekomen van de feestjes .... hik....
PS: daarstraks liet ik een ijselijke gil:
IK: "waar zijn mijn tomatten?????!!!!!" VENTJE: in de vuilbak! IK: waarom? VENTJE : ze lagen er al zoooo lang! IK: dat was mijn experiment. VENTJE: oei. IK: verdoemme..
Ik heb er nog twee kunnen redden, maar toen ik de foto wou nemen waren de pillen van de camera leeg...er zijn zo van die dagen dat ge toch maar best vroeg in uw bed kruipt hé? Morgen nog eens proberen.
Vandaag is het weer de eerste dag van de rest van mijn leven dacht ik vol bezinning toen ik deze morgend met een smak tegen de grond kwakte uit mijn superhoog bed. Ik ben het hoogteverschil nog altijd niet gewoon. Twee matrassen hoog op een hoog bed is hèèl hoog, geloof me. Gelukkig heeft Herniaretta het overleefd, maar mijn knie weet ervan want die heeft de schok opgevangen.
Gisteren rond drie uur s morgens werd ik gewekt door een kwetterende chinees aan mijn telefoon ( t klonk in elk geval toch als chinees) en vanmorgen rond vijf uur vant zelfde laken een broek. Als ik hem morgen rond hetzelfde uur weer aan de lijn krijg, dan gaat hij mijn hele gamma fijne britse mijnwerkers vloekwoorden over zich heenkrijgen, een volledig verbale taalbad in enkele seconden, hij zal denken dat hij met een andere chinees spreekt.
Hebben jullie het ook gezien? Gisteren heeft de zon een tijdje geschenen! Prachtig hé, zon stralend blauwe lucht, elke winter depressie verdwijnt ogenblikkelijk, misschien daarom dat blauw mijn lievelingskleur is. Het was zo mooi dat ik ventje uit zijn bouwwerf sleurde (onze slaapkamer) en zei dat we toch niet konden binnen blijven met zon mooi weer. Kom shoeke, we gaan nog eens naar de beelden kijken int Middelheim en dan iets nuttigen in de Melkerij stelde ik voor. t Was nog redelijk droog int Middelheim toen ik bedenkelijk naar een beeld van een naakte man van Rodin keek. Opmerkzaam zoals steeds zei ik : Maar shoeke kijk nu eens dat beeld is niet juist, ofwel heeft die man een afwijking. Welbespraakt zoals altijd vroeg mijne zilveren : Heu???? en ik zei: Maar ziet ge dat dan niet? Zijn rechter chokkedijs hangt lager dan zijn linker, moet dat niet omgekeerd zijn? Mijn ventje vindt zon onnozel vragen van mij heel gewoon en zei : misschien ist ne linkse en hangt bij hen de rechter lager en ik zag hem voorzichtig zijn hand in zijn broekzak steken om even te checken. Hij is namelijk linkshandig.
Enfin, daarover dubbend en verder debatterend besloten we om richting Melkerij in t Nachtegalenpark te wandelen, want de prachtige blauwe lucht was inmiddels veranderd in dreigend grijs en de eerste zever regen begon te vallen. Vroeger vond ik de Melkerij een leuke plaats om iets te drinken. Je viel er nooit op met je joelende kinderen of je druipnatte hond. Nu zit het daar nog altijd tjokvol joelende kinderen en natte honden, maar het is een volledig ander publiek dan dertig jaar geleden. t Zit er vol Yuppies. De prijzen van de consumaties zijn dan ook heel Yuppie. Als ik daar nu met mijn kleinkinderen een pannekoek en een koffie neem, dan is dat een ferme deuk in mijn weekbudget. Ik denk dat we volgende keer best een ander staminee zullen zoeken. Een lekkere frisse Duvel vind je tenslotte overal nietwaar.
Ik was gisteren, het gesprek met mijn blogvrienden van vrijdag nog indachtig, weer aan mijn ik-weet-niet-meer-hoeveelste dieet begonnen, maar t zal vandaag al naar de knoppen zijn, want we gaan bij schoonzus en broer 2 eten vanavond ter ere van zijne verjaardag en mijn schoonzus kan ontzettend lekker koken. Ach ja...t is niet dat ik niet probeer hé Lewieke? Mijn moraal was wel wat opgekrikt door de naakte vrouwenbeelden int Middelheim. Begin twintigste eeuw mocht een vrouw zo te zien inderdaad best wat rondingen hebben. Ach, misschien komt die tijd nog terug, hopelijk heel snel, voor mij toch!
Ik hoor nu in de verte mijn halve trouwboek roepen: ik moet mee komen helpen met de kerstversieringen.... jaja Titipoes .... als ge straks in Aalst een schittering heel hoog in de lucht ziet, dan is dat onze kerstverlichting, mijn ventje ziet namelijk niet op een lampje min of meer.
Onze maandelijkse blogmeeting vrijdag namiddag was weer heel gezellig, ondanks het feit dat Hotlips, Myette en Paz zeer gemist werden. Maar, waarschijnlijk omdat we elkaar nu beter en beter kennen, werden er door de aanwezigen onderwerpen aangesneden die normaal in een grote groep waarschijnlijk niet ter sprake zouden komen. Na zon meer intieme gesprekken denk ik altijd : oef..weer een psychiater uitgespaard en ik voel me nadien altijd enorm opgelucht.
Maar nu over mijn bedden en matrassen en de Rik.
Omdat ik vannacht voor de elfendertigste keer weer rond drie uur klaarwakker werd, was ik zoals gewoonlijk opgestaan. Klaarwakker liggen piekeren in je bed int midden van de nacht lost ook niets op. Mijn ritueel is dan om de meest geestdodende spelletjes op de computer te spelen tot Klaas Vaak weer toeslaat, wat zo rond vijf uur dertig eindelijk gebeurde. Ik kroop dan maar terug in ons warme nest naast mijne snurkende zilveren en kon dan toch nog een paar uurtjes slapen.
Dat ik nog slechter slaap dan gewoonlijk ligt natuurlijk aan het feit dat we nu in de logeerkamer slapen omdat onze slaapkamer helemaal opgebroken is. Volledige vernieuwingswerken zijn aan de gang. Ik wou enkel nieuw behang en gordijnen moet je weten, maar we wonen in een heel oud huis en wanneer je daar het behang aftrekt dan komt de bezetting gewoon mee! Er steekt ook een nieuw raam in en ventje zei : zeg shoeke, nu we toch bezig zijn kunnen we evengoed de schouw wegkappen, die is voor niets nodig en dan winnen we die ruimte en lap...we waren weer vertrokken. Bouwwerf Bojako.
Eerst dacht ik dat mijn slecht slapen veroorzaakt werd door de matras van het logeerbed, maar toen heeft ventje er ons matras nog eens bovenop gelegd om te zien of dat niet zou helpen. Ik voelde me net zoals de prinses in het sprookje die door alle matrassen heen het erwtje nog voelde. Ik heb nu bijna een trapje nodig om in en uit bed te geraken. Ach...tegen de tijd dat ik eindelijk de logeerkamer en het logeerbed gewend zal zijn, zal het weer tijd zijn om terug te verhuizen vrees ik, en dan beginnen we weer van vooraf aan! t Is ook niet enkel de matras. Ik weet het, ik weet het, ik ben een wreed moeilijk mens en ik heb veel kleine afwijkingen, maar dat weten trouwe lezers inmiddels al wel. Mijn ander probleem is namelijk: ik moet altijd aan de kant van de deur liggen anders kan ik niet slapen, vraag me niet waarom, want ik weet het ook niet. Nu is die verdomde deur in de logeerkamer nèt de andere kant dan die van ons slaapkamer, met als gevolg dat mijn ventje nu aan mijn verkeerde kant ligt in bed! Ach, en nu ik dan toch aan het klagen en zagen ben : mijn reuzewekker (zonder bril zie ik niets) staat niet op de juiste plaats, mijn TVke ook niet, mijn nachtkastje ook niet....(hoor hier nu dames en heren een héél diepe zucht)! Een andere oplossing zou natuurlijk kunnen zijn om pas om drie uur te gaan slapen, maar ik val nu om van de vaak omdat ik de voorbije week zo slecht geslapen heb. Ik zit gevangen in een vicieuze cirkel.
Al goed dat onze WC niet verplaatst of afgebroken is, want op reis heb ik bovendien ook verschrikkelijke aanpassingsmoeilijkheden met WCs. Ik voel me daar nooit op mijn gemak zoals men het hier in Antwerpen zegt, met als resultaat dat mijn regelmaat heel ONregelmatig wordt.
Maar ....vanavond ga ik inslapen met in mijn gedachte de guitige, schalkse grijns van Rikske Torfs. Ik zag hem daarstraks op Canvas, Siegfried Bracke was zijn gast. Die Rik is toch een ventje om in te bijten hé dames, hij heeft HET met bakken, een echte teddybeer? ..geeuw, geeuw... - excuseer - slaap lekker mensen, ik kruip onder de wol en ga van Rikske en andere knappe mannen die HET hebben dromen!
Op mijn blog waag ik me niet dikwijls aan politiek. Maar ik ben waarschijnlijk niet alleen als ik zeg dat de huidige politieke toestand hier in België hoe langer hoe meer onbegrijpelijk wordt voor een leek zoals ik. Gelukkig zijn er nog andere personen die blijkbaar nog wel begrijpen waar het allemaal om draait en die daar duidelijk hun mening over schrijven. Eén van die wijze heren is mijn blogvriend Ronald Milo, die meestal prachtige poëzie schrijft, maar die nu zijn uitgesproken mening over politiek schrijft op zijn blog Ernst. Ik heb mijn uiterste best gedaan om alles wat hij schreef te lezen en te begrijpen en omdat ik volledig akkoord ga met wat hij schrijft ga ik, met zijn toelating, hier op mijn blog mijn vereenvoudigde versie van zijn tekst proberen neer te schrijven. Hoe meer mensen dit lezen hoe beter. Voor de betere, originele versie ga je best toch even naar zijn blog: www.http://blog.seniorennet.be/ernst/
Wat kunnen we leren uit de regerings gesprekken van de vorige 175 dagen
1. België zoals we het nu kennen werkt niet meer. Dat is niets nieuws.
2. De Vlamingen vertrouwen de Walen niet en omgekeerd is het net hetzelfde.
3. Walen en Brusselaars zijn heel bang om België te scheiden, zeker wat de verdeling van de centen betreft.
4. De Walen die in de Vlaamse gemeenten zijn gaan wonen willen Frans spreken, de Vlamingen willen dat niet. Indien ze in Vlaanderen komen wonen dan moeten ze de taal leren vinden de Vlamingen. De Vlamingen willen niet bedreigd worden door de Walen in hun eigen gemeente. Vlamingen zijn nu fier op hun taal. Vroeger werd Vlaams aanzien als een minderwaardige taal. Het chique volk sprak Frans, zelfs in Antwerpen en Gent. Ze keken neer op het vlaams en vonden het een boerentaal. België is een kunstmatig land, ontstaan door een opstand. In het noorden waren er de Vlamingen die vlaams spraken en in het zuiden de Walen die frans spraken. Toen kregen ze als toppunt nog een Koning uit een vreemd land die ook geen vlaams sprak. Tot daar toe, maar zoveel jaren later kunnen ze in ons koningshuis nog steeds geen deftig vlaams spreken. Het strafste is dat de koning er enkel nog is dankzij de Vlamingen. Na de tweede wereldoorlog moest hij weg van de Walen, maar hij is kunnen blijven dankzij de Vlamingen.
5. Er is dus geen vertrouwen meer tussen Vlamingen en Walen, en wat er aan de ene kant van het land gebeurt kan de andere geen moer schelen. De Walen vinden de Vlamingen rascisten en de Vlamingen vinden de Walen lui. Als het Vlaams Belang rascistisch is, dan is Wallonië met het FDF met Mr. Maingain ook rascistisch. Als er in de Walen luiaards zijn, dan zullen er in Vlaanderen ook wel luiaards en profiteurs zijn ( onlangs nog moest ik gedepanneerd worden door Belgacom - de camionette was er vrij snel maar de twee heren zijn na een vluchtig nazicht van mijn telefoon onmiddellijk doorgereden naar de nabijgelegen verbindingscabine waar ik na een half uur wachten de ene rustig snurkend en de andere solitaire spelend op zijn laptop aantrof met rustig ronkende motor, want het was wel koud: na anderhalve minuut inspectie van de cabine kwamen ze tot het besluit dat het defect in de centrale lag. Bellen en na andere anderhalve minuut was de panne verholpen. De camionette heeft er evenwel nog één uur gestaan.
Maar alles op een rij... er zijn in dit land veel meer problemen: katholieken- vrijzinnigen, Belgen immigranten. Deze problemen vindt ge zowel in Vlaanderen als in de Walen. Of we nu in eenzelfde land wonen of niet, al deze problemen kunnen we maar proberen op te lossen door er samen over te spreken. We moeten leren luisteren naar de andere.
6. België is een democratie, dat wil zeggen dat de gewone mens ook mag stemmen. Vroeger was dit niet zo. Er zijn in België nu eemaal meer Vlamingen dan Walen. Bij het stemmen zijn we dus in het voordeel. Maar ... in Brussel spreken er meer mensen frans dan Vlaams ! Bij het stemmen hebben die dan weer het voordeel.
De Vlamingen hebben met de vorige verkiezingen en nu na de 175 dagen van Leterme laten voelen dat het menens is met de eisen van de Vlamingen. In normale omstandigheden zou zo iets moeten meetellen in de gesprekken, maar dit gebeurt niet. Waarom ? Wel aan beide zijden nemen we zelfs niet de moeite om de oorzaak van het probleem te bekijken. We moeten leren samen leven op een goede manier. We moeten de andere leren begrijpen en steunen. Separatisme wil zeggen: op zichzelf, ieder voor zich. Er moet wel iets veranderen want de Vlamingen willen niet dat alles blijft zoals het was. Daarom willen ze een grote staatshervorming dit wil zeggen: er moet vanalles veranderen in België.
7. Nog een andere reden waarom alles zo moeilijk gaat. Het gaat hier om politiek en politiekers, de voornaamste zorg van een politieker is : verkozen worden, zijn job en zijn groot loon behouden. Toch vind ik dat we bewondering moeten hebben voor Y.Leterme. Hij heeft hard gevochten om een regering samen te stellen, maar hij heeft niet toegegeven aan de Waalse eisen om toch maar eerste minister te worden. Dat het NVA nu bij de CD&V is zal zeker daarbij geholpen hebben. Dit is wel wat anders dan vroeger toen een bekende CD & Ver zei: "principes zijn als winden, je moet ze voorzichtig loslaten" - met andere woorden. Veel beloven en daarna weinig doen! Daarom natuurlijk dat de Walen de Vlaamse eisen tot nu nooit serieus hebben genomen.
Na de mislukking van de 175 dagen wil nu iedereen natuurlijk voordeel halen. Nu zegt de oppositie dingen zoals : "wat denken ze van ons nu in het buitenland". Belachelijk ! België is zon klein landje dat men in het buitenland het niet weet liggen en zelfs dikwijls denkt dat het een stad is in Nederland. Zelfs de grotere landen doen belachelijke dingen. Het Verenigd Koninkrijk was alle gegevens van zijn burgers kwijt, de Italiaanse regering wisselt constant, de Spaanse koning verliest zijn geduld en roept "houdt uw grote smoel" tegen de president van een bananenrepubliek waar olie in de grond zit, (dat zou onzen Albert eens moeten doen!) In Rusland foefelt men er op los met de verkiezingen, om nog te zwijgen van Amerika die Irak binnenvalt om vernietigingswapens te vinden en er enkel melk kastrollen vonden. Het imago van België in het buitenland.!! Kom zeg, ze zullen daar van ons eens wakker liggen.
Nog zo iets belachelijk is: "we hebben een regering nodig om de problemen over de prijs van stookolie en verlies aan koopkrachten en alles wat de mensen bezighoudt te gaan bestrijden. Bullshit.
Hoe het met de kleine man in de straat gesteld is, is de laatste zorg van een politieker. Hebben ze nu echt zon dikke nek dat ze denken dat onze regering een invloed zal hebben op de prijs van de olie, graan, nikkel of tutters? Nee, ze denken enkel aan hun eigen loonzakje. Of ze nu geel, groen, rood, blauw of bruin zijn, t zijn allemaal komedianten. Er zijn er ook die om dezelfde reden hopen dat er nu nieuwe verkiezingen gaan komen. Natuurlijk hopen ze nu op meer stemmen. Maar misschien is dit nog wel de beste oplossing. Zoals ze nu bezig zijn komen we niets vooruit. Het is nu toch al een beetje duidelijker wie voor wat staat, alleen is het niet zeker dat iedereen het "goed" begrepen heeft. De man in de straat begrijpt heel weinig van al die moeilijke politieke woorden. Dat iedere verkiezingen door de niet splitsing van Halle-Vilvoorde onwettig zou worden is een sprookje want men is het gaan uitzoeken - aan lef ontbreek het die man niet - zeg maar dat de judo-coach het gezegd heeft. Het erge is dat hij nog gelijk heeft ook.
De pers zou ook best eens wat beter nadenken over wat ze schrijven. Normaal moeten zij de politiekers controleren en daarover objectief verslag uitbrengen, maar om welke reden ook (waarschijnlijk politiek-financiële redenen) hebben ze gekozen om van alles een drama te maken en zelf hun eigen gedacht op te dringen aan hun lezers. Dramatiseren is goed voor de verkoop. Binnenkort krijg je bij aankoop van een dagblad 1000 liter stookolie en een privaatoptreden van Willy Somers, Vader Abraham of Eddy Wally cadeau.
Maar zoals SOS Piet zou zeggen: wat heb je nu uit heel deze uitleg geleerd?
1. De wereld is aan het veranderen (globaliseren). Er zijn geen afstanden meer. Fabrieken kunnen overal gebouwd worden, liefst waar de werkkrachten zo goedkoop mogelijk zijn. Het is misschien hard om te horen, maar het zou wel eens kunnen dat als we niet snel oplossingen uit dokteren dat het inkomen van de doornsee Belg naar dit van de vroegere Oostbloklanden of nog dieper gaat zakken. Dit schijnt men in Vlaanderen beter begrepen te hebben dan in franstalig België.
2. De grote bedreiging voor iedereen is ; die globalisering (dit wil zeggen : er zijn geen afstanden meer - bedrijven kunnen zich nu zonder enige moeite overal op de wereld vestigen) - de multinationals - super grote firmas die door niemand nog kunnen gecontroleerd worden. Firmas die enkel maar zoveel mogelijk winst willen maken ten koste van wie of wat dan ook, met als gevolg dat alleen de kloof arm-rijk gelijk waar ter wereld maar zal vergroten. De armen van de arme landen zullen arm blijven en de middenmoot van de welvarende landen zal afzakken naar een armer niveau. De rijken worden rijker en de armen worden armer.
3.Daartegen moet een nieuw soort "globaal socialisme," of noem het zoals je wilt, uitgevonden worden. Dit kan maar alleen wanneer we onze krachten op wereldniveau bundelen om deze nieuwe " klassenstrijd tegen de nu onzichtbare rijken" aan te gaan. Doen we dit niet, dan gaan we in de toekomst alleen maar regeringen krijgen die werken voor de rijken, die rijken zullen in werkelijkheid de lakens wereldwijd uitdelen, wat wel eens voor maffia toestanden zou kunnen zorgen. Voor geld zijn al velen gezwicht! Iedereen heeft wel ergens zijn prijs. Hieruit wil ik afleiden dat we in de toekomst hoognodig SOLIDARITEIT zullen nodig hebben. We zouden al moeten beginnen met dit op een fatsoenlijke manier toe te passen in België. Het is hoog tijd om de onderhandelingen uit de handen te nemen van de politiekers en in de handen te geven van niet politiek gebonden experts, op alle niveau's. Maar, vermits dit in België (en niet alleen hier) niet mogelijk is, want ik ben niet naïef, dienen deze "experts uit politieke evenwichtig verdeelde groepen te bestaan. Extremisten dienen daarbij niet per se te worden uitgesloten als ze maar wijs genoeg zijn, wat per se veel extremisten uitsluit. Al kunnen ze hun dienst bewijzen als zweepje, al ware het maar om tegen het zweepje in te kunnen gaan.
Die experts moeten dan een doorzichtige, kontroleerbare en evenwichtige oplossing uitdokteren zodat we hier geen Israelisch-Palestijnse toestanden krijgen, Walen contra Vlamingen, of omgekeerd. Dit alles heeft enkel te maken met het gezond verstand van een gezonde Vlaming. Ja , ik droom soms nog.
Maar één manier om dit te bekomen zou een herziening zijn van de rol van de senaat, waarbij de senatoren niet rechtstreeks verkozen meer worden maar worden benoemd omwille van hun expertise. Er moet natuurlijk een goed evenwicht zijn van de democratisch gekozen politiekers en de taal.
Het zou ook logisch zijn moesten de de drie deelstaten een afzonderlijk parlement hebben. Die drie parlementen zouden dan samen het federale parlement vormen. Dit zou al een paar parlementen uitsparen. Gezien de parlementsleden met deze dubbele rol al meer dan genoeg werk zouden hebben zou iedere cumulering (dit willen zeggen verschillende jobs hebben) verboden worden. Men is parlementslid en uitsluitend parlementslid. Desnoods kan men met de weddes van de uitgespaarde parlementen de wedde verhogen om de job aantrekkelijk te houden.
Ik sta enorm achter met mijn dagboek. We hebben een ongelooflijk drukke week achter de rug. Maar, gelukkig kan ik nog altijd mijn agenda raadplegen!
Eventjes REWINDen naar vorige week zaterdag. We waren toen in de Ardennen bij broer 1 en schoonzus. We gingen daar ons biologisch vlees afhalen, remember? t Was heel dikke mist, maar toch vonden we op de tast het lokaal waar de plaatselijke voetbalploeg ons 's avonds een lekkere, stevige, Choucroute maaltijd voorschotelde. Gezien de huidige Waals-Vlaamse spanningen was het enorm opletten geblazen tijdens het gesprek aan de tafel. Het liet natuurlijk niet lang op zich wachten. We zaten amper vijf minuten neer en men begon over politiek te praten. Naast mij aan tafel had een tandenloze, zesentachtig jarige Waalse boer zich neergezet. Ik kreeg van hem een vriendelijke handdruk, zijn handen waren enorm en leken op overmaatse kolenschoppen. Ondanks zijn gevorderde leeftijd glinsterden zijn oogjes (waarschijnlijk van de wijn die hij met sloten naar binnen kapte ) maar al zijn wielekes leken nog op volle toeren te draaien en ik kreeg de ene stralende tandeloze glimlach na de andere. Op mijn leeftijd doet dat nog eens ferm deugd wanneer een man, ongeacht zijn leeftijd, u nog eens bewonderend aankijkt.
Maar ik dwaal weer af.
Omdat ik ten eerste ontzettend weinig begrijp van de huidige politieke toestand en omdat ik het ten tweede in het Frans niet zo vlotjes kan uitleggen, deelde ik mijne charmeur met een even charmante glimlach mee dat ik Britse was. Zijn vork bevroor halverwege zijn bord en zijn tandenloze mond. Anglais qui? toi? Mais enfin dis donc..eh bien zut alors, quelle surprise.... en lap, ik had het spek aan mijn been... hij was vertrokken, er was geen houwen meer aan. Héél zijn militair verleden heb ik die avond met een bevrozen glimlach aanhoord! Ah nee gij, 't zal nog niet zijn zeker... we zaten niet ver van Bastogne en daar is een flink stukske afgevochten tijdens WO II nietwaar? Alhoewel ik meermaals een ontsnappingspoging probeerde in te zetten, keerde hij zoals de spreekwoordelijke kat steeds weer. Hij week niet van mijn zijde. Boer zocht vrouw! Hij keek waarschijnlijk af en toe naar de vlaamse TV, tenzij ze van dat programma ook een waalse versie gemaakt hebben. Ach, ik had eigenlijk een beetje medelijden met hem. Hij was zo oud en leek me helemaal alleen op de wereld en hij zag er bovendien qua kledij wat onderkomen uit. Terwijl hij maar bleef doorzaniken dacht ik godvruchtig : kom Boke...oude mensen krijgen niet dikwijls de gelegenheid om hun zegje te doen, laat hem maar rustig zagen, dus ik capituleerde en humde en haade op al de juiste ogenblikken. Toen het tijd was om te vertrekken trok hij me plots heel dicht tegen zijne gilet en ik kreeg drie heel dikke, vrij vochtige smakkerds. Die op de mond kon ik gelukkig nog net ontwijken.
De volgende ochtend, ons ontbijt was nog maar net binnen, kwam tot mijn grote verbazing diezelfde boer langs achter de keuken bij broer binnengewandeld. Wreed verschietachtig, want dat zijn wij stadsmensen helemaal niet gewoon. Ik zat tenslotte nog in mijne pyama. Broer en schoonzus hebben er zich al aan aangepast, die vonden het blijkbaar doodnormaal. Hij schoof zonder verpinken gewoon mee aan de ontbijttafel, kreeg een tas koffie en ik kreeg van hem weer een heel brede smile. Hij was me zo te zien nog niet vergeten. Ik dacht dat hij de arme dorpssukkel was, steeds op zoek naar een gratis ontbijt en een tas warme koffie, maar nee hoor, bij zijn tweede tas koffie begon hij te stoefen over zijn immens fortuin. Hij werkte nu niet meer, zei hij, hij hield nog slechts een kleine vijfhonderd koeien als hobby.
Ik bekeek mijne zilveren, keek vervolgens nog eens naar de steenrijke boer en slikte. Efkes een paar keer goed kietelen en die valt dood en ik ben een schatrijke madam, flitste even door mijn hoofd, voor mij zat het GROOT lot uit de loterij.
Maar nee hoor...toch niet! Ik ben niet bezweken! Ik blijf bij mijne zilveren, god zegen zijn katoenen sokskes. Ik besef dat ik niet voor het boerenleven ben geboren !
Ik had een heel lang stukje geschreven op de PC van zoon 2 terwijl ik hier bij hen babysit en bij het inzetten verdween alles. Ik ben de hele verdomde tekst kwijt.
*%§@**!!!!
Natuuuuuurlijk had ik het ook voor één keer niet bewaard! Miljaaaaaaaaarde Miljaaaaaarde Miljaarde....nondepotverkoffievolklontjes.....
en weet ge....'k heb geen fut meer om opnieuw te beginnen!
Je zet bij 'King of the castle ' wel best eerst mijn blogmuziekje af en wacht even tot het bestand gedownload is...de tekst is bangelijk. Before you open this link, turn off my blog music at the top right! Wait until it opens...listen to what he sings - it's worth it!
) en mijn menu is samengesteld voor Kerstavond. De lijst met de ingrediënten is geschreven, nu hoeven we nog slechts de aankopen te doen en het koken wordt natuurlijk pas op het laatste ogenblik gedaan, alles moet vers zijn. 
