this
picture shows a line of little girls holding hands facing the immensity of
ocean waves.
Alone they might be washed away, but together they stand strong.
Thank you each for holding my hand somewhere along the way when I was facing
a wave of my own.
I hope you will reach for my hand when your own wave threatens.
All
of us girls,
Old
and young, Near and far, Hold special memories of good times
we've shared. We've had our share of hard times when
our friends were there to make us feel better. We've shared... our hearts, our time, our secrets
, our fears,
our hopes and our dreams. Let us never break the chain of friends!
Mrs.Bo and Mr. Silver
21-03-2010
de zevende dag...
.
In mijne Cathechismus van vroeger bij de nonnekes stond duidelijk geschreven : "en den zevenden dag zulde gij rusten..."
Enfin, enkel de huismoeders begingen dan geen doodzonde, want tenslotte moest er eten op tafel komen en moesten er kinderen verzorgd worden nietwaar?
In andere religies (ik volg de heerlijke reeks 'In Godsnaam' van Annemie Struyf) hebben de vrouwen het soms beter - bij manier van spreken dan wel.
Wanneer ze in hun onreine periode zijn mogen ze niets aanraken en zeker niet hunnen echtgenoot, m.a.w. elke maand een weekje congé.
Niet slecht gezien van hunnen Almachtige vind ik.
Spijtig genoeg zijn mijn onreine periodes ook geschiedenis, dus van geloof veranderen zal ook niet meer helpen.
Maar zoals gewoonlijk dwaal ik af.
't is zondag vandaag, mijne zevende dag en na een weekje Hospitaal Bojako voelt het aan als een dagje rust.
Mijne zilveren zal vanavond wel zijn eten op tafel willen, maar hij kan tegenwoordig al een patat schillen.
Hij gaat erop vooruit mensen, ge kunt het niet geloven!
Vrijdag avond waren zieke kleinzoon 1 en 4 duidelijk aan de beterhand, wat er van boven inging bleef erin en er kwam een normale hoevellheid en consistentie van onder uit.
Nu zullen we maar vingers en tenen gekruist houden dat ze hun microben niet hebben doorgegeven aan hun siblings (broers en zus, maar ik vind niet onmiddellijk het geschikt nederlands woord).
Maandag gaan we met een groepje vrienden samenkomen en trachten een vaste dag af te spreken om elkaar regelmatig te ontmoeten, op z'n minst één keer per maand zoals vroeger.
Wij (dit groepje vrienden) zijn nu allen met pensioen, maar geloof het of niet, we hebben het nu moeilijker om samen te komen dan vroeger toen we allen werkten en kleine kindjes hadden.
Ik begrijp ook niet hoe het kan maar het is een feit.
Natuurlijk speelt onze rijpe oude dag waarschijnlijk flink mee. De geest is nog wel twintig jaar oud maar de body en de knoken willen niet meer mee.
Na een dagje kinderoppas zak ik 's avonds als een pudding ineen, daar waar ik twintig jaar geleden nog met frisse moed 's avonds op stap ging.
Gisteren ben ik zelfs 's middags ingedommeld, iets wat heel zelden gebeurt, zelfs na mijn slapeloze nachten.
Door dat indommelen heb ik dan weer, spijtig genoeg, de open school dag van onze oudste kleinzonen gemist, maar langs de andere kant was ik na die lange dut dan weer fris genoeg om 's avonds naar onze vrienden te gaan om een lekkere Raclette te nuttigen.
Het lijf van Mr. Silver verslijt precies niet in hetzelfde tempo als dat van mij.
Gisteren voormiddag is hij de gemeenschappelijke tuin gaan omspitten en na de middag heeft hij lustig verder kleine zaken afgewerkt in de bijkeuken.
Zonder enige moeite trippelde hij 's avonds lustig mee naar onze vrienden en vandaag is hij weer aan het tuinieren, regen of geen regen.
(tenzij hij in de serre een Duveltje zit te nuttigen natuurlijk).
Die Russische genen van hem zijn er verdorie straffe, die heeft hij aan mijn even fitte bijna 87 jarige Schwiegermutti te danken.
Jaja 87 wordt ze volgende woensdag en nog altijd zo gezond als een viske.
De feestdagen zijn voorbij... en nu zitten we weer volop met de verjaardagsfeesten.
Hoe kan een mens nu vermageren vraag ik u ?
Binnenkort zal ik het weten, want de kogel is door de kerk. Ik heb een afspraak gemaakt bij een diëtiste.
Baby Tibo kon niet naar mijn verjaardagsfeestje komen omdat hij die dag zo ziek was, hij had heel hoge koorts, moest veel overgeven en had diaree.
Maandag kon hij niet naar de kribbe en kwam hij een hele dag naar zijn nana'ke.
De kleine, zieke, brave jongen heeft bijna de hele dag geslapen en wanneer hij niet sliep was het voldoende om eens flink geknuffeld te worden, wat ik natuurlijk graag gedaan heb.
Dinsdag en woensdag is hij bij zijn andere grootmoeder en donderdag en vrijdag komt hij terug naar ons. Hopelijk is hij dan weer voldoende genezen om volgende week terug naar de kribbe te gaan.
Ik ben benieuwd welke bacterie of virus hij dan weer gaat opdoen?
Ik hoop dat het mooie lenteweer nog even blijft duren, dan kunnen we morgen met hem een lange wandeling doen.
Maandag namiddag had de papa van Tibo vrij en hebben vader en zoon verder gewerkt aan onze bijkeuken. Nog even doorbijten en het is af.
Hieronder zie je de beginfase en daarna hoe het er nu 'gedeeltelijk' uitziet. Hoewel ik bang was van 'trop is teveel' met al het wit, stoort het me nu helemaal niet dat alles wit is, de ruimte is precies twee keer zo groot.
Dinsdag had ik dan een dagje vrij om even te bekomen van de vorige drukken dagen - de zilveren surfer gaat dan op stap met zijn ex-collega's - en daarom was het de geschikte dag om vriendin Paz uit te nodigen voor een babbeltje.
Hieronder zien jullie het prachtig geschenk dat ze voor mijn verjaardag heeft gemaakt .
Ze heeft (zonder dat ik er iets van wist) een foto van mij en de kleinkinderen gekopieerd, deze vervolgens aangepast en verkleind en dan heeft ze er een stempel van laten maken, zodat ik nu mijn persoonlijke boekenstempel heb.
Ik ben er ongelooflijk blij mee en ik vind dat ze de gelijkenis van mezelf en twee kleinkinderen ongelooflijk heeft weten te vatten, voor alle blogvrienden en familie en vrienden die haar kennen - ze is toch een veelzijdige artiest nietwaar?
Niet enkel kan ze fantastisch goed acteren, maar bovendien kan ze uitstekend tekenen en schilderen.
Ik kreeg de mail die je hierna kan lezen pas toegezonden. Meestal lees ik mails en gaan ze de prullemand in, maar toevallig zag ik onlangs op TV iets gelijkaardig in een medische uitzending.
Misschien hebben jullie deze mail ook ontvangen, goed, dan moet ge niet verder lezen hé
Wij senioren komen nu allemaal op een respectabele leeftijd en de richtlijn hieronder vermeld is zo gemakkelijk te onthouden dat ik het zelfs kan.
Nu is het maar hopen dat mijne zilveren het ook kan onthouden, wat ik betwijfel.
Hij is er zo eentje zoals die oude in DADS ARMY ( Brits feuilleton op TV ). Die stond ook altijd stokstijf midden in de kamer te roepen : "don't panic don't panic" maar ondertussen gebeurde er niets.
Enfin, ik ga mijn best doen om het hem nog eens goed uit te leggen, maar ik weet zijn antwoord nu al : "gij doet altijd onnozel, ik ga toch niet weten of het nu echt is of niet"
Maar nu serieus, hier wat je moet doen indien iemand zonder reden struikelt, valt of raar doet :
G.A.S. Het moeilijkste deel is het herkennen van een beroerte, de correcte diagnose stellen en de patiënt binnen de drie uur medisch behandelen, wat niet gemakkelijk is.
Herkennen van een beroerte: Je hoeft slechts "3" stappen te onthouden.
Soms zijn symptomen van een beroerte moeilijk te identificeren. Spijtig want het gemis aan opmerkzaamheid loopt bijna altijd uit op een ramp. Het slachtoffer van een beroerte kan ernstige letsels overhouden indien de mensen bij wie hij is, de symptomen niet tijdig herkennen.
Dokters zeggen dat een omstaander een aanval kan herkennen door het stellen van drie simpele vragen: G * Vraag de persoon om te GLIMLACHEN (de mondhoeken moeten beiden simultaan omhoog gaan).
A * Vraag hem de ARMEN ALLEBEI OP TE STEKEN (de armen moeten beide gelijktijdig en met dezelfde moeite omhoog te tillen zijn). S * Vraag de persoon om te SPREKEN, om een SIMPEL ZINNETJE TE ZEGGEN (Coherent, bv: "Het is zonnig vandaag" er mag geen gebrabbel tussen zijn)
Nota: een ander teken van een beroerte is dit: Vraag de persoon om zijn tong uit te steken. Als de tong scheef trekt, als deze naar de ene of andere kant trekt, is dat ook een teken van een beroerte.
Als hij of zij moeite heeft met eender welke van deze taken, bel dan onmiddellijk 100 of 112 en beschrijf de symptomen aan de dispatcher.
Benadruk dat er haast is geboden !
Een cardioloog zei, dat als iedereen minstens tien andere mensen kan verwittigen, er zeker één leven gered kan worden.
Je kan ook FAST proberen onthouden: BEDANKT SIEKE
F = FACE of gelaat ( mond staat scheef of mondhoeken hangen naar beneden, vragen om te lachen of tanden te laten zien)
A = ARMEN (kijk of een arm of been verlamd is, vraag aan het slachtoffer om ogen te sluiten en beiden armen voor zich uit te strekken met de handpalmen naar boven)
S = SPRAAK ( ga na of het slachtoffer moeite heeft om te spreken, laat desnoods een zin herhalen)
T = TIJD (probeer te weten te komen hoelang deze klachten al duren)
Hier zit ik weer met ijskoude, bibberende teentjes tengevolge van een -hopelijk laatste- winterprik!
'k heb wel dikke sokken aan, maar mijn voeten en mijn rug blijven koud aanvoelen. Geloof me ... er is nog sneeuw op komst en ik ben Frank Deboosere niet
Vorige week begon slecht met een heel zieke Tibo.
Nog erger was het dat hij nog zieker werd en er zelfs een ziekenhuis opname nodig was, gelukkig maar voor één nacht.
Het laatste nieuws : de koorts is weg, de longen zijn
terug proper, hij houdt zijn eten in langs onder en boven....maar hij staat nu wel vol rode uitslag.
Pfffft.... nu maar vingers en koude tenen gekruist houden dat hij niet dezelfde weg opgaat zoals Seppe ocharme, die om de haverklap elke bacterie en virus overneemt.
Zijn mama en papa hadden vandaag gepland om een standje te zetten op onze plaatselijke parochiale rommelmarkt.
De nu te kleine meisjes kleding van onze kleindochter mag weg, nu hun derde kindje een jongen bleek te zijn.
Mr. Silver is gisteren even gaan meehelpen om hun standje op te zetten terwijl ik ging lampetteren met mijn blogmaatjes.
Ik hoef jullie niet te vertellen dat het weer supergezellig was en dat we 's avonds ijsblokjes op onze moe-gebabbelde tongen moesten leggen.
Ik hoor jullie al denken : 'niet moeilijk zo'n kwetterende stel kippen', maar wees gerust, onze geliefde haan Ludovicus moet voor de dames niet onderdoen hoor!
Door de ziekte van Tibo staan de werken in onze bij-keuken momenteel op hold.
Zoon 2 ging vorige week de electriciteit aansluiten, maar door alle hierboven vermelde omstandigheden is het er natuurlijk niet van gekomen.
Mr. zilveren Handige Harry heeft wel het overige werk zo goed mogelijk alleen gedaan, zelfs de klinken hangen aan de nieuwe kast.
Onze machines werken allemaal mits verlengdraden her en der verspreid door de keuken, maar ach, dat vinden we allemaal veel minder erg dan de gezondheid van Tibo.
Gisterenavond zijn wij na de blogmeeting nog een hapje gaan eten.
Donderdag en vrijdag zijn zo'n beetje de 'kookdagen' van Mr. Silver geworden.
Hij is wel een heel handige Harry maar hij kan ocharme nog geen ei koken, maar al goed, want anders was hij bijna perfect en van een perfecte man wordt ge snel misselijk nietwaar?
Donderdag moet alles snel snel, want dan gaat hij Schwiegermutti bezoeken en dan eten we pizza of fritjes van de frituur en 's vrijdags gaan we soms een hapje eten.
Plezant... zo eens niet hoeven te koken, want soms heb ik echt geen inspiratie meer.
Ik zag (dankzij info van vriendin Paz) gisteren mijn fluitende oor specialist op TV in de laatste show.
Tot nu heeft hij me niet kunnen helpen en mijn oren zullen héél héél hard moeten fluiten vooraleer ik hem iets in mijn hersenen laat implanteren.
De magnetische schokken heb ik al gehad en ook die hebben niet geholpen, bijster gezellig waren ze niet bepaald te noemen.
Ik heb zo'n beetje het gevoel dat ik voor de Prof. een proefkonijn ben.
Ik heb nu drie weken lang weer een bepaalde medicatie moeten nemen (heeft ook niet geholpen) en ik moet nu terug contact opnemen met het UZA om te starten met een andere soort medicatie waar ik een beetje huiverig tegenover sta.
De nieuwe medicatie die ik zou moeten nemen is een lichte
vorm van dezelfde medicatie die ze geven aan mensen die afkicken van drugs omdat die soms zaken zien die er niet zijn.
Volgens de Prof. hoor ik zaken (dat gefluit) dat er niet is en daarom zou deze medicatie mij 'misschien' ook kunnen helpen.
Verder kreeg ik een berg papieren mee om in te vullen voor een wetenschappelijke studie van de Prof.
Snappen jullie wat mijn sex leven te maken kan hebben met tinnitus ???
Ikke niet, maar de vragen staan er !
Enfin ik besluit zelf of ik ze invul of niet hé.
Misschien is de Prof. tegelijk aan een ander onderzoek bezig en slaat hij zo twee vliegen met één klap.
Ik keek net naar buiten en merkte dat de donker grijze lucht precies plaats maakt voor een iets lichter grijze lucht... joepie de poepie, ik ben met héél weinig tevreden.
Roll on springtime....
Bon, blogje bijgewerkt, nu blogjes lezen en vanmiddag gaan we eens kijken of zoon en schoondochter al wat verkocht hebben op de rommelmarkt.
Ondertussen komen we daar bijna iedereen tegen die we kennen en ik ben er zeker van dat Mr. Silver na de rommelmarkt met heel veel goesting een Parochiaal Duveltje zal willen drinken.
Toedeloekes.
@ Natoken : gisteren je lieve bericht ontvangen, we hebben allemaal aan u gedacht en u heel hard gemist hoor.
Zondag hebben we geluk gehad hé, we zijn ontsnapt aan het ergste van een hevige storm, vergeleken met de landen in onze omgeving toch.
Door regen en wind zijn we bij schoondochter 1 geraakt en hebben we samen haar verjaardag gevierd. Kleinzoon en zoon 1 (zijne papa dus) hadden gezorgd voor lekkere hapjes en de moeder van schoondochter voor lekkere taart.
Maandag, het begin van een nieuwe week.
Onze kleine schat Tibo was nog altijd flink ziek. De antibiotica slaat precies niet aan en heel de dag had het bazeke nog hoge koorts en wou enkel geknuffeld en gesust worden, wat we natuurlijk met veel plezier een hele dag gedaan hebben..
Vandaag neemt zijn mama een dag sociaal verlof en gaan ze nog maar eens naar de pediater.
Ze zouden daar korting bonnetjes moeten uitdelen, want als ze er niet met Seppe zitten is het met zijn zusje en nu weerTibo.
Ach, wij hebben vroeger net hetzelfde meegemaakt met hun papa en spijtig genoeg lijkt het alsof ze zijn genen geërfd hebben.
Wij hebben ook de ondergrondse garage van onze pediater afbetaald.
Wat onze bijkeuken betreft: het was te verwachten, onze keuken is amper drie jaar oud maar een blauwe kast was niet meer te vinden.
Helemaal in de put slenterden we door de Ikea tot ik bij de slaapkamers plots eentje zag "volledig in 't wit." Alles ton sur ton, tot zelfs de kaarsen toe.
Ik remde zo bruusk dat ik remsporen achterliet, Mr. Silver botste tegen me aan en ik zei : " maar zie nu eens shoeke, da's helemaal niet lelijk hé, alles zo in't wit..."
Mr. Silver doet al het werk maar heeft eigenlijk qua keuze niet veel in de pap te brokken, dus hij koos voor het wijze antwoord : " euh ja, euh dat ziet er niet slecht uit hé."
waarop we meteen terug stevenden naar de afdeling keukens en prompt een witte kast bestelden.
Die kast hangt nu tegen de witte tegels, boven de witte afwasmachine, de witte droogkast, de witte microgolf oven en de witte frigo. Enkel mijn zwarte Kenwood stoofpot stoort het geheel. Nu heb ik spijt dat ik geen witte gekocht heb.
Ach...vandaag kan al niet meer kapot, er schijnt er een heerlijk lentezonnetje door het glas van de veranda en alles schittert en blinkt.
Mijn zonnebril ligt klaar voor de zomer
@ Petra et al: ik denk toch niet dat ik de deuren ga overschilderen, het ziet er veel te proper uit.
@ Lipske : die avatar kon ik maken via een nieuwsbrief van mijn provider Scarlet. Je kon het maar één keer maken en de nieuwsbrief heb ik al uit mijn mailbox gewist, sorry hoor zoeteke.
@ Natoken : gisteren niet aan de computer geraakt wegens onze zieke baby, maar toch nog een heel gelukkige verjaardag gewenst.
Baai de wee : ik meen dat ik al groene scheutjes zie doorkomen bij de planten die we van u gekregen hebben. Je laat me op tijd toch weten wanneer ik de Dahlia's moet planten hé?
enfin tot seffens, want Mr. Silver wil van deze rustdag genieten door me mee te nemen naar Ikea.
't ja ieder heeft zo zijn eigen idee van rusten nietwaar? Mijn idee is een pyamadag, maw. de hele dag rondhangen in je pyama en NIKS doen, maar ge moet al eens iets doen voor uwen Handige Harry.
Van Handige Harry gesproken, samen met zoon 2 hebben ze heel hard gewerkt in de bijkeuken en het is nu net voor die bijkeuken dat we naar Ikea moeten om een nieuwe kast te kopen. Mijn keuken is blauw/wit en vermits de nieuwe tegels in de bijkeuken wit zijn was het natuurlijk mijn idee om daar een blauwe kast te hangen. Kwestie van in de zomer geen zonnebril in de keuken te moeten dragen door een overdaad aan wit.
Om mijn dag goed te maken zijn mijne zilveren : "goh shoeke, dat blauw van onze keuken zullen ze zeker niet meer hebben, maar de witte kasten nog wel, daar ben ik zeker van". Lap ... wat nu? Enfin dat zullen we straks bij Ikea beslissen, wit op wit kan gewoon niet, desnoods maar een ander blauw, de twee ruimtes zijn toch gescheiden door een deur.
Vandaag is hij voor de eerste keer na de strenge winter naar zijn co-tuin getrokken met vriend/schoonvader van zoon 2. Ze gaan proberen groenten te kweken remember ??? Benieuwd of het zal lukken, maar kom, zo blijven ze toch van't straat. Het zal plezant zijn in deze regen.
Hij lag vannacht al te niezen en te proesten!
Maar dat zal zeker niet van het werken in de tuin zijn, neeje, we hebben deze week nogal dikwijls ons jongste kleinzoon opgepast, want dat baazeke was flink ziek.
Zes maanden oud, de immuniteit verkregen van de lekkere melk van mama, is nu foetsjie, weg....
Nu moet hij zijn eigen weerstand en immuniteit beginnen opbouwen en dat gaat natuurlijk gepaard met het overnemen van alle microben, bacteriën en virussen die de ronde doen in de kribbe en bij zus en broertje.
Maar 't is een lieve zieke hoor, zelfs helemaal ondergesch...t..n lacht hij met een grote tandeloze grijns waar je niet aan kunt weerstaan.
Bon, als ik een beetje deftig wil voorkomen in de winkel zal ik daar nu best werk van maken, want ik zit nog in mijn pyama mode.
Toemaatje à la Kommaneuker :
In de klas van kleinzoon 1 (9 jaar) vroeg de leerkracht : "wie heeft er grootouders die spelletjes spelen op de computer?"
waarop onze kleinzoon zijn vinger omhoog stak.
Toen zei hij me met ogen waar de trots uitstraalde : " zeg nana, ik was de enige die mijn vinger omhoog stak, goed hé? " en ikke, de nana, ook zo fier als een gieter natuurlijk.
Zou ik nog even tijd hebben voor een spelletje Mahjong en Bejeweled? Nee ... ik denk het niet.
Middle-of-the-Night Insomnia - Insomnia characterized by difficulty returning to sleep after awakening in the middle of the night or waking too early in the morning. Also referred to as nocturnal awakenings. Encompasses middle and terminal insomnia.
Middle insomnia - waking during the middle of the night, difficulty maintaining sleep. Often associated with pain disorders or medical illness.
Voilà, één van die twee hierboven zal het zijn zeker?
Ik lag al twee uur te draaien en te keren en besloot toen maar op te staan.
't is niet de eerste keer dat ik zo iets doe. Wat hebt ge er nu aan om wakker in uw bed te liggen draaien en keren en op de duur begint ge aan van alles en nog wat te denken en te piekeren gelijk zot.
Nee, 't is beter op te staan en uw wakkere periode nuttig te besteden zoals ik nu doe.
Mijn blogje bijschrijven.
'k heb daarstraks nog druppeltjes Contramal genomen, dit op aanraden van meneer doktoor, die beweert dat mijn pijnen gewoon een gevolg van 'slijtage' en 'de ouden dag' zijn. Hij zal het wel best weten zeker, hij heeft ervoor gestudeerd.
Toch geloof ik hem niet 100% en ga ik binnen afzienbare tijd naar een andere specialist, die van ons Lewieke. Een tweede opinie kan nooit kwaad hé?
Meneer doktoor heeft me ook aangeraden om wat meer te bewegen en dankzij de gulle vrijgevigheid van ons aller schat Lipske, heb ik nu voor mijn TV een hometrainer staan. Ik kijk nu al fietsend naar opgenomen TV programma's.
Het is wel een raar zicht zo'n fiets in de living, maar gewoon naar een stomme muur zitten kijken terwijl je fietst is ook niet het van het, zeg nu zelf.
Daarnet was het kop of munt : ga ik fietsen voor de TV of ga ik me aan de computer zetten?
De computer heeft gewonnen en sebiet ga ik op Facebook nog wat onnozel spellekes spelen en wie weet, misschien val ik dan terug in't slaap.
Insomnia ofte slapeloosheid is wel een mes dat aan twee kanten snijdt. Vermits je om twee uur 's morgens klaarwakker bent val je 's avonds om acht uur als een blok in't slaap.
Enfin, ik moet me er 'bij manier van spreken' bij neerleggen, niks aan te doen, 't is nu zo.
Even nadenken wat er de voorbije dagen gebeurd is, kwestie van mijn dagboek op punt te houden.
Gisteren waren broer Ardennen en zijn vrouw hier op bezoek.
Eergisteren ben ik met de Red Hatters naar het Echt Antwaarps Theater geweest : 'Mijn vrouw zit in Egypte' oeps ... Freudiaans slippertje ... 'Mijn vrouw zit op Kreta'.
Het was zo lang geleden dat ik nog naar het EAT was geweest dat ik me vergist had en stond te wachten op de andere Red Hatters voor 'het Arenberg schouwburg.' in plaats van links in de straat voor het EAT. Enfin, we hebben mekaar uiteindelijk toch gevonden.
Het was zoals te verwachten een leuk stuk en we hebben goed gelachen. Ik begrijp echt niet waarom ze op een zondag namiddag niet af en toe zo'n stuk volksvermaak op TV uitzenden. Op enkele Franse posten zie je toch regelmatig een toneelstuk in dialect. Het hoeft toch altijd geen zware cultuur te zijn nietwaar?
Wat voor eergisteren gebeurd is ben ik inmiddels vergeten, mijn agenda ligt beneden en blijkbaar begint mijn korte termijn geheugen ook al te sputteren.
Ah ja .. ik weet het terug, ons huis is al heel de week een bouwwerf, ik zou het bijna vergeten hebben.
De bijkeuken wordt met de dag mooier en de prachtige witte tegels vallen schitterend mee. Zoon en vader hebben de hele week heel hard gewerkt en het begint er echt heel goed uit te zijn.
Wat die tegels betreft : ventje trok me mee naar de stockverkoop bij een lokale tegelhandelaar. Ik vond op die afdeling mijn goesting niet, ging daarna binnen in de winkel en vond daar wel mijn goesting. Mr. Silver trok me vervolgens terug naar de stockverkoop en zei : " 't is maar een bijkeuken hé shoeke, een machinekamer, het hoeft geen fortuin te kosten."
Bon, ikke terug met hem naar de stockverkoop en wat zag mijn lodderig oog : een stock ongelooflijk prachtige tegels.
Ik zei tegen mijne lekkere : "voilà zie, dat is't. Deze vind ik ècht prachtig", waarop mijn wederhelft één tegeltje bekeek, vervolgens de doos, bleek uitsloeg en zei : " gij zijt niet goe zeker, deze kosten een fortuin" en me vervolgens stante pede weer de winkel in trok en ik zonder enig morren de tegels kreeg die ik eerst gekozen had.
't is maar een kwestie van hoe ge het aanpakt hé?
Allez, mijn blogje is weer bijgewerkt, nu ga ik Bejeweled en Mahjong spelen tot mijn oogbollen uit hun kasten vallen.
Hier zie daar zie ...we zijn terug van weggeweest.
"Uit het oog, uit het hart": zegt men hier, maar in Engeland zegt men : "absence makes the heart grow fonder" en ik sluit me bij het tweede aan.
Ik heb jullie allemaal gemist en ik hoop omgekeerd hetzelfde.
Voor we vertrokken was Seppe ziek en het bleek weer een longonsteking te zijn. Dat ventje heeft nu echt geen geluk hé? Maar ge ziet er nooit aan. Zelfs zo ziek is hij springlevend. Gelukkig vertrouwt schoondochter het nooit en laat ze hem tijdig nakijken door de kinderarts en weer bleek straffe medicatie nodig.
Net voor we vertrokken werd zijn zusje ziek uit sympathie en bij haar werd een keel en oorontsteking vastgesteld.
Maar kom, er is meer nodig om de familie Bojako thuis te houden.
Ziek of niet ziek... weg waren we.
drie neefjes
De kleinkinderen hebben hun microobkes doorgegeven aan hun grootmoeder en die zit momenteel met een krakende, hese stem, maar waarschijnlijk door de sterke medicatie voor Herniaretta heeft ze er bitter weinig hinder van.
Mr. Silver en ik zijn na het verblijf met onze kinderen nog broer Ardennen gaan bezoeken, hij woont trouwens maar vijftien minuten van het dorpje waar we verbleven.
Maar wat een rit? !!!!
Ons tommeke stuurde ons via de kortste weg naar hun dorp maar hield geen rekening met een spekgladde steile weg.
Boven aan de top besliste onze auto dat het welletjes was en gleden we zachtjes achterwaarts de steile helling terug af naar beneden.
Peentjes heb ik gezweet en ik heb Mr. Silver nog nooit zo bleek gezien.
Wreed slecht voor onzen tikker.
Voorzichtig hebben we daarna, op aanraden van broer Ardennen de route van de bus gevolgd, op die weg wordt altijd gestrooid, tank ze lord. (gotzeidank)
Enfin, nu zijn we weer thuis en omdat het krokusvakantie is heeft onze zoon 2 afgesproken met zijn padre dat deze week onze machinekamer (bij keuken) helemaal opnieuw afgekapt, beplaatsterd en betegeld wordt.
Die Handige Harry's besparen me een fortuin.
Ons huis ziet er momenteel wel uit alsof er een bom gevallen is, maar dat zal iedereen wel begrijpen die ooit verbouwd heeft terwijl men er woont.
Ik ga deze tekst en wat foto's nu op mijn blogje zetten, want ik sta ook een week achter met het lezen van mijn favoriete blogjes.
Vandaag een kleinkindloze dag, ge kunt niet geloven hoe rustig het nu in huis is.
Mr. Silver had al drie weken zijn 'dinsdag drankje met zijn ex-collega's' afgezegd, maar stond erop om vandaag te gaan, wat zijn volste recht is natuurlijk.
Ik vind het moeilijk (door Herniaretta) om alleen twee kindjes bij te houden, vandaar dus ook voor mij die kleinkindvrije dag.
Kleinzoon 4 moet stilletjesaan ook beginnen wennen aan een volle dag in de kribbe, hoewel ik nog zoveel mogelijk probeer om hem halve dagen bij te houden.
Hij is een dan ook een droom van een baby, die enkel eventjes knort wanneer hij honger, dorst of een vuile pamper heeft. Lossen we deze probleempjes op, dan worden we beloond met een stralende, tandeloze glimlach.
Gisteren had Seppe echter ook een hoestje en we werden gevraagd of we ook op hem konden passen.
Op Seppe passen is een ander paar mouwen. Hoestje of geen hoestje, zijn Duracell batterijtjes draaien al hoestend nog altijd op volle toeren. 's avonds waren Mr. Silver en ik stikkapot, waarop zoon 2 zei : "ja dat hebben wij alle dagen hé." maar ik vraag me af of hij nog zo zal spreken wanneer hij zo oud is als wij?
Mr. Silver, aangestoken doorNatoken en haar echtgenoot, heeft er nu een hobby bij.
Samen met de schoonvader van zoon 2 hebben ze besloten om een groententuintje aan te leggen en er ook een kippenkot op te zetten met twee kippen, die zullen zorgen voor verse eitjes. Twee kippen bezorgen ons per dag één ei de man, als alles goed gaat tenminste.
Ik vind het leuk dat twee gepensioneerde bompa's een hobby erbij nemen, maar deze hobby is een pieteklein beetje bedenkelijk.
De grond is in bruikleen, zo meen ik toch begrepen te hebben, van een stokoude dame. Het ligt er zo maar te liggen en zij vindt het niet erg dat iemand er nuttig gebruik van maakt.
Nog een bedenkelijk feit vind ik dat de grond héél dicht bij het crematorium ligt.
Onze erwtjes en peekes en andere eventuele groenten en tikkeneikes zullen vruchtbaar (of bezoedeld) worden door de uitlaatgassen van iemand zijn nonkel Jef of tante Germaine die net het heden voor het hiernamaals heeft geruild.
Stel bovendien dat na al de moeite van het planten 'dezer gewasschen' de stokoude madam, eigenares van de grond, ter plekke doodvalt en het stuk grond opgeëist wordt door de erfgenamen, dan is al de moeite van de twee plantende, schuppende bompa's 'vruchteloos' geweest.
Toen ik dit zijdelings even opmerkte aan mijne zilveren, wuifde hij het zoals altijd achteloos weg met de woorden : "gij zijt toch altijd nen doemdenker zenne".
Deze woorden heb ik al meermaals gehoord, maar één van ons twee moet toch met beide voeten op de grond blijven.
Enfin, stel dat we nooit een eerste oogst mogen oogsten, dan zullen de twee bompa's er waarschijnlijk toch wat plezier aan beleefd hebben.
Ten eerste biedt het hen een ontsnappingsroute aan - even weg van vrouw en kinderen- en in de serre zal wel op regelmatige tijdstippen gerust worden, en er zal vast en zeker een tuinstoel en een bak Duvel staan om eens uit te blazen en hun dorst te lessen.
In mijn verbeelding zie ik hen al staan, rustend op hun schup, en het doet me denken aan een tafereel uit één van mijn lievelingsboeken: Boerenpsalm van Felix Timmermans.
Mr. Silver wordt mijnen boer Wortel... schoon hé?
Het wordt trouwens een druk weekend, er zal van tuinieren de eerste dagen niet veel meer in huis komen.
Vrijdag vertrekken we voor een lang weekend naar de Ardennen, de krokusvakantie begint. (zie video hierboven van vorig jaar)
Zoals elk jaar huren we daar een huis met ontzettend veel slaapkamers samen met onze kinderen en kleinkinderen.
Heerlijk om elk jaar zo eens allemaal samen te zijn. De kinderen doen lange wandelingen en ik blijf thuis, luister naar het stromen van de Ourthe, lees een boek of rust in de zetel.
't Zal nog veel te koud zijn om in de tuin te liggen - nog slechts één maandje en 't is lente.
Kijken jullie er ook zo naar uit?
Baai de wee :
Genieten jullie ook zo van het TV programma : 'In Godsnaam' met Annemie Struyf op TV één.
Ik vind het een heerlijk programma en ik vind haar onschuldige, lieve manier van interviewen ongelooflijk verfrissend en boeiend.
Lap, woensdag vandaag, de week is weeral half, niet te geloven.
't Is gelukkig niet meer zo nat als gisteren, maar het kan nog keren. Ik heb niet naar de weerberichten geluisterd.
Bij Broer Ardennen blijkt het nog erger, die zit bedolven onder een pak sneeuw en kan daar enkel nog met een 4x4 rijden.
Vorige zondag zijn wij, als afsluiter van de feestmaanden, met schoondochter, de twee oudste kleinzoontjes en neef en zijn familie, naar de pantomime Sleeping Beauty gaan kijken in de Arenberg schouwburg, opgevoerd door BATS (The British American Theatrical Society).
Een Pantomime moet je tenminste één keer in je leven gezien hebben als kind en onze twee oudste kleinzonen zijn nu op de leeftijd dat ze een gekend sprookje in een andere taal wel kunnen volgen.
Pantomimes dateren van de middeleeuwen, een soort Comedia dell Arte en Pantomimes zijn in Engeland zo traditioneel als Buckingham Palace, darts, cricket en Roast Beef en Yorkshire pudding. Ze worden altijd opgevoerd rond de kerstperiode en zijn steeds gebaseerd op bekende sprookjes.
Het spel is heel simpel : een meisje verkleed als jongen, die de zoon is van een man verkleed als vrouw, wint het hart van een meisje, hou je vast : verkleed als meisje en bijgestaan door één of meerdere personen verkleed als dieren. Bovendien is er altijd een 'Dame' van de partij.
De jongen die de hoofdrol speelt is dus een meisje en hij is'de held'. Deze persoon zal verliefd worden op de prinses, haar redden en lang en gelukkig zullen ze verder leven, zoals in bijna alle sprookjes.
Het meisje dat de hoofdrol speelt is dus wèl een meisje, een ècht meisje en meestal het mooiste meisje van de groep. Ze is jong en onschuldig.
The Dame : is een caricatuur van een vrouw gespeeld door een man, gekleed als een soort Drag Queen en ze loopt als een rode draad door heel het stuk.
Verder heb je ook altijd een chorus. Een pantomime is geen echte pantomime zonder chorus, zij zorgen voor zang en dans en hier komen de jongste acteurs van de groep aan bod.
Een flinke dosis Slapstick is ook nodig als ingrediënt voor een goede pantomime.
Verder wordt ook verwacht dat het publiek actief deelneemt aan het hele gebeuren.
Men verwacht bv. dat heel de zaal luid BOE roept elke keer de boze heks op het toneel verschijnt, verder moeten de kinderen de acteurs verwittigen van gevaar door bv. "Behind you!" te gillen wanneer een slechterik zich achter de goede bevindt.
Op het einde van de pantomime is er dan nog samenzang met de hele zaal. Zondag werd uit volle borst de Hokey Cokey door allen meegezongen.
Vervolgens worden alle kinderen verzocht om mee op het podium te komen en natuurlijk mogen de in de zaal gesmeten snoepjes niet ontbreken.
We hebben er allemaal van genoten. Proficiat BATS !
De volgende dagen van de week bracht ik vooral door in wachtzalen van dokters.
Mijn huisarts had de uitslag van mijn botscan gekregen en zei me : "Sleet hé madam, sleet en artrose, niks aan te doen, ik zal u wat straffere pijnstillers voorschrijven en ge zoudt toch best vermageren hoor, misschien een hometrainer overwegen?" Duh....
Ik ben dus nu van Dafalgan Codeïne ge-upgrade naar drie maal tien druppeltjes Contramal, maar ik kan me niet verzoenen met het idee dat ik dit voor de rest van mijn leven moet doen.
Ik heb mijn huisarts dan ook gezegd dat ik om een tweede opinie ga vragen aan een andere rugspecialist.
Gisteren was het dan de beurt aan mijn nog steeds lustig fluitende oren.
Ik moest nu bij THE BIG MAN himself komen, de neurochirug.
HIJ was wel een dik anderhalf uur te laat op onze afspraak.
Ik krijg daar behoorlijk het Sch...t van.
Wij moeten altijd op tijd zijn, maar artsen verontschuldigen zich zelfs niet als ze anderhalf uur te laat zijn, het lijkt de normaalste zaak van de wereld te zijn.
Enfin, alle testen waren achter de rug en ook hij knikte bedenkelijk toen hij me het uiteindelijk resultaat meedeelde:
"Mevrouw, op de scan en op de EEG is activiteit te zien die er niet zou mogen zijn, maar er wel degelijk is. U hoort een geluid, maar het is er in feite niet."
Chinees ??? Ja, voor mij ook hoor.
Om nu te proberen van dit geluid 'dat er niet is maar dat ik wel hoor' af te komen, moet ik nu experimenteren met geneesmiddelen. Ik moet wel zeggen dat ik dit ook écht niet prettig vind, maar ja, voortdurend fluitende oren zijn ook niet bepaald prettig.
Ik kreeg verder een dikke bundel vragen mee, die ik bij het volgend bezoek degelijk ingevuld terug moet meebrengen. Ik denk dat ik nu deel uitmaak van een research programma naar oorsuizen.
Enfin, 't kan ooit misschien in de verre toekomst iemand helpen nietwaar.
Waarschijnlijk door de Contramal en de andere nieuwe pillen zit ik er niets mee in
't Is zo'n beetje zoals de man die per ongeluk Valium kreeg van de apotheker voor zijn buikloop ... hij had nog steeds buikloop maar zat er ook niet meer mee in.
Voilà, mijn dagboekje is bijgeschreven.
Nu mezelf toonbaar maken voor de rest van de wereld, want straks komen de twee oudste kleinzoontjes tot hun mama uitgeslapen is na haar nachtshift.
Je zet bij 'King of the castle ' wel best eerst mijn blogmuziekje af en wacht even tot het bestand gedownload is...de tekst is bangelijk. Before you open this link, turn off my blog music at the top right! Wait until it opens...listen to what he sings - it's worth it!
