|
Vandaag in Antwerpen kijken we uit op een grijze, sombere lucht, maar het is ontzettend warm en plakkerig. Hoewel ...ik klaag niet, het regent niet en dat is al heel wat in België. Hopelijk blijft het zo, want straks komt zoon 2 terug uit vakantie en dan komen ze hier eten.
Mr. Silver, mijne sous-chef, en ik hebben de voorbereidingen voor de maaltijd al achter de rug. Hoe noemen ze dat weer op Njam : de mise en place ? Strakjes is het klaarmaken dan een fluitje van een cent en kan ik ook mee aan tafel zitten en horen hoe hun vakantie verlopen is.
‘k Heb een nieuwe tip gekregen van broer 2 tegen de wespen, want sinds ik onlangs gestoken werd mijd ik buiten eten als de pest.
Met alle kleinkindjes en Molly wil ik het vandaag nog eens wagen.
O ja ... de tip : op tafel schoteltjes met water met in elk schotelje een zestal kruidnagels. Die geur zouden wespen niet écht appreciëren volgens broer 2.
Terwijl ik gisteren lekker op zwier was met mijn blogvrienden heeft Mr. Silver zijn gouden hart nog eens laten zien en heeft hij gezorgd voor een nieuwe zonnewering op het appartement van zijn mamoesjka.
De aankoop zelf was al een beproeving, maar het plaatsen een nog grotere.
Toen de oude scandiaflex van de jaren zestig eraf gehaald werd om plaats te maken voor de nieuwe zonnewering, zag l'oeuil de Moscou van mamoesjka dat het stuk blootgekomen muur wel best een wasbeurt en een likje verf zou kunnen gebruiken.
Na een namiddag winkelen met zijn mamoesjka hield hij het echter voor gezien en hij weigerde vlakaf om nog grote kuis te doen ook. Da's pas durven hé?! :-)
Toen de bestelling binnen was en mocht afgehaald worden heeft hij de zware dozen ocharme langs een draaitrapje naar het achtste verdiep moeten sleuren omdat ze te groot waren voor de lift.
Morgen moeten de oude scandiaflexen langs diezelfde draaitrap naar beneden gedragen worden, maar dan komt schoonbroer zee meehelpen.
Eeerlijk is eerlijk, schoonbroer had ook aangeboden om te komen helpen bij het plaatsen, maar Ostende is niet achter de hoek en mijne zilveren kan nooit wachten. Hoe rapper het achter de rug is hoe liever hij het heeft.
Zelf vond ik dat de leverancier beter zelf de spullen had geleverd met een lift, want mijn zilveren ventje is ook niet meer zo jong en ik zou nog graag hebben dat hij enkele jaartjes meegaat. Hartfalen zit in zijn familie.
Ik vroeg dan natuurlijk ook of hij gek geworden was toen hij me vertelde dat hij de dozen naar boven had gesleurd naar het achtste verdiep. Dat is smeken om een infarct.
Maar ja... zoals altijd knikt hij braafjes jaja, maar hij doet toch altijd zijn goesting. Dat zal nooit veranderen vrees ik.
Onze, ofte zijn/hun groententuin levert momenteel stapels snijbonen op en daarnet zijn ze allemaal door het snippermolentje gedraaid en verpakt om in te vriezen. Het teveel gaat naar de kinderen.
De opvoeding van Molly evolueert gunstig. Ik volg de richtlijnen van mijn goeroe Cesar Millan goed op en ik betwijfel of het echt nodig zal zijn om met haar naar de hondenschool te gaan. Mr. Silver is niet echt happig omdat de lesuren van de dichtstbijzijnde hondenschool zijn hobby werk bij het Dion theater in het gedrang brengt.
Benieuwd of de twee bange kleinkindjes straks hun angst zullen kunnen overwinnen want Molly wordt natuurlijk elke maand wat groter. Ik denk niet dat ze zo groot zal worden als vader Bouvier, maar ze lijkt op een Bouvier en ze is al veel groter dan haar moeder Beagle.
Het werk roept, dus het hobbyschrijven moet hiervoor wijken.
CU later alligators! :-)
|
Geef Molly een dikke poot van mij he,
hier regent het al !!geniet van je kinderen en de verhalen hé !
